Riet Muylaert zingt Liesbeth List - Boeiend eerbetoon aan deze Grande Dame!

Riet Muylaert zingt Liesbeth List was een boeiend eerbetoon aan deze Nederlandse chansonnière en actrice. Anderhalf uur lang reisden we doorheen het oeuvre van haar Nederlandstalig lied en kregen we een interessante uiteenzetting van het leven dat Liesbeth 78 jaar lang lief was. Muzikaal met strijkers van het SunSunOrcherstra, die samen met spaarzame toetsen en een tokkelende gitaar tekenden voor een warm, teder, dromerig, intimistisch concert, die het Franse en Nederlandse chanson dichterbij bracht!

Riet en haar muzikant Stefan Wellens brachten een ode aan Liesbeth List, samen met de prachtige strijkers van het SunSunSunOrchestra. Als pas afgestudeerd jong veulen mocht Riet met Liesbeth, dé Grande Dame van het Nederlandse Chanson, mee op tournee. 
Ze speelden bijna twintig nummers, nummers die Liesbeth o.m. kreeg van de hand van Hans Andreus, Cees Nooteboom, Ramses Shaffey, verder eigen nummers als covers, die Brel, Aznavour en Piaf omarmden .
Riet houdt List in haar hart , en brengt de nummers, classic pop en chansons vol overtuiging , overgave en emotie , zoals Liesbeth het wil en wou …
De nummers kregen een sobere bewerking door de strijkers, cello , het getokkel op de gitaar en de cello; ze kregen een warme kleur door een piano toets waar nodig . Met vijf op het podium waren ze , die de schoonheid van het chanson benaderden; ook vocaal kon Riet Liesbeths melancholie beantwoorden.
Liesbeth op het podium en Liesbeth in het leven, nee het leven was (haar) niet altijd lief, het was met ups en downs , maar de dynamiek en het enthousiasme bleef voor haar publiek. Haar levensloop werd door Riet mooi, pakkend verteld, van geboorte, haar kindertijd in Nederlands-Indië, tot op het podium, in privé en de muzikale relaties, tot ze genoodzaakt moest stoppen met optreden, als gevolg van dementie; tot slot stierf in de volle coronapandemie  van 2020.
Voor Riet was dit het tijdstip van Liesbeths levenslied, haar boodschap aan het publiek. Zij gaf de wereld zoveel schoonheid en Riet zoveel levenslessen. En daarom bleef en blijft Riet haar lied zingen, met een heuse tour in de culturele centra, zodat de mensen haar niet zouden vergeten.
“De pastorale” met Ramses was eentje die haar bekendheid groot maakte, het scherpte meteen de aandacht van het zo goed als uitverkochte zaaltje. Riet was hier terug in haar geboortedorp; het deed haar deugd sommige mensen van vroeger terug te zien en ook enkele leuke verhaaltjes van toen op te hoesten . Het tekende het emotievolle karakter van de avond met die weemoedige, dromerige songs, die onderhuids positiviteit willen uitstralen, zoals “Heb het leven lief “, ondanks teleurstellingen en tegenslagen.  
De nummers zijn intens en kort, ze behouden die broeierige spanning van weleer door Riet en haar muzikanten, waarbij regelmatig van instrument werd gewisseld .
Een desolaat gevoel kon doorschemeren als bij een “Zeg me dat het niet zo is”  en “Zo hoog in de hemel”. Meer extravertie borrelde op in het nummer “In oktober”.
Een zoektocht naar muzikale verbintenis hoorden we in die sfeervolle aanpak . “Ne me quiitte pas” van Brel kreeg een mooie Nederlandstalige bewerking onder “Laat me niet alleen” , ook Shaffey’s “Laat me” klonk op die manier.
Riet heeft ook een eigen repertoire die nauw leunt aan dat van List, “Zou het kunnen” paste perfect in dit plaatje . Toen ze samen speelden wisselden ze elkaars repertoire af. Sjiek dat een beginnende artieste kansen kreeg van een doorwinterde dame .
“Zonder liefde” en verderop “Brussel” waren er die Riet door de zwierige tunes tot een danspas bewoog .
Hoop, dankbaarheid , troost en liefde waren belangvolle thema’s, die ons even deden stilstaan in deze jachtige wereld; we hoorden het in “De verzoening” (van Frank Boeijen), in “Ik ben zo gelukkig bij jou” (vertaling van countryzanger Paul Williams), “Aan de andere kant van de heuvels” (‘is het gras groener aan de andere kant’?) en “Even eeuwig”, een mooi sluitstuk van de avond , die de strijkers ademruimte bood van een zalvende, innemende, rustgevende sound.

Het warme onthaal deed Riet en haar combo deugd, we kregen enkele laatste gevoelige, prikjes met “Een vriend zien huilen”, “Nog heel even” en de “Cantate aan Shaffey”. Een laatste ‘lalala’ en groet van een grande dame die talrijke onderscheidingen kreeg en nu nog belangvol is voor een rits opkomend vrouwelijk Nederlands talent als Eefje De Visser, Roosbeef, Meau, en ga zo maar door!

Riet Muylaert
Org: Kardini ism CC De Kleine Beer, Beernem