Kim Wilde - Op succes staat geen leeftijd
Toen Kim Wilde vorige zaterdag naar de Brielpoort in Deinze kwam, leken de hoogdagen van die zaal plots terug. Fans die al uren voordat de deuren zouden openen, stonden aan te schuiven. Meer dan 2.000 fans, waarvan sommigen uit Nederland, Wallonië en de UK, die in een ellenlange rij staan. Fans die zodra de deuren openen naar het podium rennen. Dat heeft organisator Miracle dan toch heel goed ingeschat en in de markt gezet, want de andere zalen van deze Europese tournee van Kim Wilde waren toch een maatje kleiner.
Kim Wilde zit in het collectieve geheugen van hele generaties. Na een lange reeks hits in de jaren ’80 waren de jaren een stukje moeilijker om door te komen, maar dan was er in 2003 de onverwachte duet-hit met Nena (“Anyplace, Anywhere, Anytime”). Sindsdien is Kim Wilde één van de weinige eighties-iconen die nog vlot volle zalen lokt.
Sommige muziekliefhebbers hadden vooraf twijfels. Dat Kim op haar leeftijd vast niet meer zo toonvast en fris klinkt als toen ze haar eerste hits scoorde. Dat soort opmerkingen hoor je dan weer zelden bij mannen. Niemand maalt erom dat er bij Neil Young of Bob Dylan wat patine op de stembanden zit. De criticasters kregen ongelijk: Kim Wilde zingt op haar 64ste nog net zo toonvast als vroeger. Het timbre is wat meer matuur, maar de power en het enthousiasme heeft ze nog. Misschien zelfs meer dan vroeger. En heel handig: Kim neemt al enkele jaren haar nichtje Scarlett Wilde mee op het podium. Waar de frontvrouw tekort komt, neemt Scarlett gezwind over. Omdat Scarlett inzake timbre zo dicht tegen Kim aan zit, merkt je nauwelijks dat er overgenomen wordt.
Net voor het optreden maak ik een praatje met de mensen op de eerste rij, onder meer met Marc. Fan van het eerste uur. Hij is een jaartje jonger dan Kim. De eerste band waar hij fan van was, dat was Mud. Die heeft hij nooit live gezien. Kim Wilde volgde hij al naar Nederland, Frankrijk en Duitsland en haar ziet hij dit jaar voor de 31ste keer. Al is ‘horen’ correcter dan ‘zien’. Door een erfelijke ziekte is Marc geleidelijk aan blind geworden. Toen Kim Wilde in 2015 op de Bierfeesten in Oudenaarde stond, was dat voor Marc de laatste keer dat hij haar ‘zag’. Toen hij zaterdag door de security de zaal ingeleid werd, wou hij niet naar het veilige, verhoogde podium voor de andersvaliden, maar wel gewoon in z’n eentje naar de eerste rij. Daar absorbeert hij alle details die de andere fans hem toefluisteren en laaft hij zich aan de energie van Kim Wilde, net als die eerste keer, toen zij met haar ‘Debut Tour’ in 1982 al een eerste keer in de Brielpoort stond en hij ook op de eerste rij stond.
Op die eerdere passage in de Brielpoort komt Kim Wilde niet uitgebreid terug in haar bindteksten. Wel is ze zichtbaar overweldigd door de grote opkomst en dankt ze uitgebreid alle fans die haar al zo lang volgen. Ze betreedt het podium met een enorme zonnebril, die mooi had gestaan voor het artwork van haar recentste studio-album (‘Here Come The Aliens’ uit 2018). Uit dat album krijgt het publiek slechts twee songs (“Yours Till The End” en “1969”). Het album kreeg lovende recensies, maar een hitsingle zoals in haar begindagen leverde dat niet op. Wel is het voor de fans interessant dat Kim Wilde zich niet beperkt tot haar verplichte grote en halve hits in korte set, maar dat ze kiest voor een lange set met nummers die wat meer aandacht verdienen dan ze indertijd gekregen hebben, zoals de oudjes “Words Fell Down” en “Second Time” en recenter werk als “King Of The World” en “Stone”. Die iets minder bekende songs zitten ingebed tussen de hits uit het collectieve geheugen als “Never Trust A Stranger” en “Anyplace, Anytime, Anywhere”, die de zaal een eerste keer doen ‘ontploffen’ aan het begin, en “View From A Bridge”, “Chequered Love” en “You Keep Me Hangin’ On” aan het einde van de reguliere set. Het publiek geniet, danst en zingt mee als waren ze allemaal nog 16 jaar oud. Ook de band staat duidelijk te genieten van de positieve vibes van het publiek, terwijl ze een foutloze set spelen.
Als de bisronde wordt ingezet met “Cambodia” verandert het publiek in een zee van gsm’s die dat magische moment willen vastleggen (en waarbij je vanop de achterste rij vooral de gsm-schermpjes van alle mensen voor je filmt). De bisronde wordt vervolledigd met het eveneens luid meegezongen “You Came” en “Kids In America” als ultiem orgelpunt.
Daarna wordt er nog druk nagepraat aan de toog. De meeste fans onthouden één ding: Kim Wilde heeft beloofd dat ze volgend jaar opnieuw naar België komt. Dat dat dan met nummers van een nieuw album zal zijn, is voor niemand een probleem.
Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5941-kim-wilde-11-04-2024.html?Itemid=0
Organisatie: vzw Miracle