Noordkaap, ‘Winterthur’ tour – Twee uur lang een nostalgische trip van een fijne band
De return van Noorkaap in de oorspronkelijke bezetting krijgt nog een warm hart toebedeeld in de theaters en culturele centra . Het vat Noordkaap in hun rijk gevarieerde oeuvre samen in een setlist met goed, compact, subtiel opgestoft Nederlandstalig bekend en onbekender materiaal. Twee uur lang werden we in deze nostalgische ‘Winterthur’ trip betrokken met performer Stijn Meuris op het voorplan.
Het Limburgse Noordkaap ontleent z’n naam aan dat Noordelijke gedeelte van Europa waar we zelfs de fjorden zien op het achterplan; in 90 waren ze winnaar van Humo’s Rock Rally, wat de start was van een succesvolle muzikale carrière tot 96, met meesterlijke platen ‘Feest in de stad’ (91), ‘Een heel klein beetje oorlog’ (92) en ‘Gigant’ (94). Verder niet te vergeten, de soundtrack van Manneken Pis in die jaren …
De kunst van het schrijven zit ‘em in de genen van songschrijver Meuris, die samen met o.m. De Mens (Frank Vander Linden), Gorki (Luc Devos) of The Scene (The Lau) en Tröckener Kecks (Rick De Leeuw) het betere Nederlandstalige werk presenteerde in die jaren. In de oorspronkelijke bezetting met Erik Sterckx (bas), Nico Van Calster (drums ), Wim De Wilde (toetsen) en Lars Van Bambost (gitaar), kwamen ze in 2020 terug bij elkaar om er in te vliegen.
Vanaf 2022 tekenden ze voor een succesvolle festivalzomer en clubconcerten in Depot (Leuven) en AB (Brussel). Jawel, Noordkaap had en heeft er terug zin in , zetten het nu verder in een overtuigend mooi concept binnen de theaters en de culturele centra.
De klemtoon ligt op de platen van dertig jaar terug (‘Gigant’ en ‘Programma’); af en toe sijpelt er een song door van hun ander plaatwerk en die succesvolle soundtrack. Het is een mooie afwisseling van gekend materiaal, hits en onbekendere nummers. We krijgen twee kanten, de meer broeierige, opwindende, extraverte en de meer integere, donkere , sfeervolle kant van hun Nederlandstalig oeuvre. Het klinkt spannend en intens dus, die heel wat herinnering en ontroering doet opborrelen. De nummers zijn wat aangepast aan de tand des tijds, niet te hard , semi-elektrisch, waarbij de tekstvellen van Meuris en de muzikanten in een passend evenwicht zitten; de instrumentatie krijgt voldoende ademruimte om de song naar een hoger niveau te tillen.
Twee sets van elk een uur lang … Noordkaap grossierde in hun oeuvre en vond het enorm tof en leuk om die oude bekende en hun onbekendere nummers te laten horen. Meuris kent en weet elk geluidje van de songs. Hij is een belezen man , een verhalenverteller en gaat op in z’n rol als sing/songwriter. We worden ingeleid met “Verhalen” en “Drift” , die innemend, sfeervol, opbouwend zijn . “Satelliet Suzy” en “Panamarenko” zijn de eerste herkenning voor een breed publiek.
‘Gigant’ is het album, die het nauwst verwant is aan de band, o.m. met het integere, dromerige “Verstandig, wispelturig en onhandig” door die repetitieve, broeierige tunes; verder nog de poprockende single “Druk in Leuven”, net dertig jaar oud. Het minder gekende album ‘Programma’ uit 96 staat ook hier voldoende in de spotlights en het samenspel tussen de vijf wordt beklemtoond met “Verloren dag” en “Zij is zoveel keren beter” , wat de eerste set besloot.
Deel twee gaat van start met forse elektronica en drumbeats, “Ramsj” is het nummer, een beetje godvergeten uit de film ‘Alles moet weg’. Het leidt terug een boeiend deel in van dat album ‘Gigant’, met “Het zou niet mogen zijn” , “De belofte jong te sterven” en natuurlijk de titelsong; het zijn songs die sterk in elkaar steken en een mooie opbouw kennen, pop pur sang dus , onderbouwd van kleurrijke, sfeervolle keys . Manneken Pis , ook van medio de jaren 90 , kreeg ook een plaatsje toegemeten in de setlist, een soundtrack die het donkere, breekbare kantje liet horen (“Dat het gauw winter wordt” en het instrumentale “Harry & Jeanne”). “Ik hou van U”, de enige echte zwierige schlager uit de film , werd pas op het eind gespeeld; het publiek deinde mee op die heerlijke carrousel tunes.
We werden vooraf nog getrakteerd op enkele overtuigende ‘winterthur’ tracks als “Soms schrik”, omgeven van mooie elektronica motiefjes, en de classics, het rockende “Van God los” , “Arme Joe” (van de ‘Turalura’ plaat), vanavond kort, krachtig gebed in een diep groovende bas en drumtune; en tot slot het meeslepende “Een heel klein beetje oorlog”.
Het meezinggehalte zat ‘em dus meer in deel twee van de set, maar globaal kregen we een fijne, overtuigende nostalgische trip , waarbij Noordkaap z’n materiaal opstofte en hun comeback, na de festivals en de clubs, duidelijk bevestigde in deze ‘winterthur’ theater tour. Ergens mochten “Wat is kunst” en “Stil verdriet” hier gespeeld worden … Wie weet, de tournee duurt nog tot eind februari …
Noordkaap - U was een fijne band en wij, in het warme onthaal, een fijn publiek ...
Organisatie: Greenhouse Talent ism CC De Spil, Roeselare