Teenage Fanclub - Een teenager gevoel van deze ‘Vijftigers’ Fanclub
Het Schotse Teenage Fanclub is een verborgen 90s indieparel die we maar al te graag koesteren, zeker hun langspeelplaten uit die jaren. Ook al klinkt het innemender, sfeervoller sinds de tennies, die fris tintelende als melancholisch warme, nazomerse sound dito samenzang is een omarming van hun 35 jaar muzikale carrière, die ons doet stilstaan in de ‘gemoedelijkheid des dingen’.
Heel wat volk in de Orangerie, vooral 45 plus, voor deze gitaarband die vooral hip klonk met platen ‘Bandwagonesque’, ‘Grand prix’ en ‘Songs from northern britain’. Die groovy, sprankelende als weemoedige, sfeervolle songs hebben een sterke melodielijn ,klinken eerlijk, puur, oprecht en intrigeren door de puike samenzang. Ze refereren aan bands als The Beatles, The Byrds, Beach Boys, Big Star en The Feelies.
Teenage Fanclub draait de laatste jaren rond het sing/songwriterduo Norman Blake en Raymond McGinley die vooral, in de goed anderhalf uur durende set, hier hun nineties muziekhart connecteren aan de laatste twee platen ‘Endless arcade’ (21) en het onlangs verschenen ‘Nothing last forever’.
Het was jaren geleden dat deze Teenage (nou teenage fiftyfivers) Fanclub in ons landje te zien waren. Bij het vorig album hielden ze enkele halt in de l’Aéronef, Lille.
Ze speelden een uiterst genietbare , dromerige, (aan) stekelige set waarbij het materiaal een bredere en extraverte omlijsting kreeg, met die kenmerkende, licht shoegazende, grunge aanpak, waarbij de pedaaleffects beheerst werden ingedrukt.
Het balanceerde in hun gretigheid en enthousiasme tussen lekkere grooves, fijnzinnigheid en ingetogenheid. Een heerlijk concert dus van elegante schoonheidsindiepop met een smiley gevoel.
Met zes stonden ze op het podium , met o.m. Stephen Black, die als Sweet Baboo , solo, als support optrad.
Een opstelling van akoestische, elektrische gitaren, drums, bas, keys en sax , die een jazzy tune durft te bieden. Een enthousiasmerende band, die er met veel goesting tegenaan ging. Een gretige aanpak hadden we en wel twintig songs hoorden we , een mooie backcatalogue van hun oeuvre, met in de spotlight het laatste materiaal.
“Tired of being alone” van het nieuwe album opende. “About you” van het sterke oudje ‘Grand prix’ volgde. En we kregen dan “Back to the light” en “Endless arcade”; ze zetten de toon van hun set, van harmonieus wisselende gitaarpartijen en op elkaar afgestemde zangpartijen. We werden meegesleept in melancholische, broeierige en frisse tintelingen, wat hen nu net zo specifiek typeerde.
Doorbraakalbum ‘Bandwagonesque’ (91) had evenzeer een centraal plaatsje in de list, “Alcoholiday” was de eerste worp, wat herkenbaar warm en sterk werd onthaald. Toegegeven, af en toe was er eens een niemandalletje, maar die waren gauw vergeten met die mooie afwisseling van oud en nieuw. De nieuwtjes “I left the light on”, “Falling in the sun” en “Everything is falling apart” konden zich meten met het gekende “What you do to me” en die aangename, aanstekelijke “It’s a bad world”, “I don’t want control of you” van hun ‘Songs from northern britain’ (97). “My uptight life” onderstreepte nogmaals die fijne zangpartijen, die zelfs bijna uitmondden op een acapella zang.
Natuurlijk konden we niet omheen “The concept”, doorbraaknummer bij uitstek, dat mooi uitgediept werd met die wisselende groovy sounds en wahwah golven … of hoe pop en distortion elkaar subtiel fijngevoelig vonden.
Het publiek genoot van hun onder het stof gehaalde materiaal en hun recente nummers, melodieuze ‘on the road’ dreampop die kan gelinkt worden aan de aanpak van de War On Drugs.
Met plezier kwamen ze terug met nieuwere sterkhouders “Back in the day” en “See the light”. Back to the nineties gingen we tot slot met “Everything flows” , ooit hun eerste single, die zorgde – opnieuw - voor die kenmerkende wisseling van introspektie en extravertie; net als “The concept” mooi uitgewerkt met een stekelige ritmiek en prachtige , overtuigende gitaarsoli.
In deze selist misten we persoonlijk oudje “Star sign” en “Foreign land” van hun ‘Nothing last forever’, maar we treurden totaal niet van wat deze ‘Vijftigers’ Fanclub nog presteerden.
We waren na al die jaren uiterst content hen zo enthousiast bezig te zien. Het ‘teenagers gevoel’ is dus nog niet uitgeteld!
Organisatie: Botanique, Brussel