Rock Werchter 2022 - Vier dagen muziekbeleving
Rock Werchter 2022
Festivalterrein
Werchter
2022-06-30 t-m 2022-07-03
Johan Meurisse
Rock Werchter - Welcome back - eventjes de wei begroeten, de handen in elkaar, het gras ruiken, kussen , en er terug tegenaan, vier dagen muziekbeleving in al z’n aspecten. Wat voelde het fijn ‘to be back’.
Liefde en Muziek , het maakt het festival universeel, streven naar gelijkheid, samenhorigheid en respect
Een dikke 10 voor gezelligheid en sfeer. En ja historisch na twee coronastiltes, ook al waren er enkele alternatieven . In de naweeën een thriller door ,jawel, coronatentakels, en ziekte. Een handvol cancels, maar gelukkig, de headliners konden er allemaal zijn.
Rock Werchter heeft aandacht voor de gerespecteerde waarden, artiesten, opkomend talent en eigen werk.
Rock Werchter bracht verschillende generaties samen, danst , popt en rockt . Het festival klinkt vertrouwd, leuk , gezellig, aangenaam en spannend.
Headliners bevestigden - Pearl Jam, Metallica met vertrouwde sets , Bazart en Imagine Dragons als tieneridolen, Maneskin voor alle leeftijden, en tot slot op dag vier The Killers, de hitmachine die voor vuurwerk zorgde , net voor de afsluitende Chili Peppers, die hun pepervat vergeten hadden. Een afkoeling op donderdag dreef snel voorbij na The Pixies. Kippenvelmoment: de herdenking van Arno op donderdag! Voor de rest warm en goed festivalweer om bij de leest te blijven.
Het festival was erg geslaagd na twee corona edities, 88.000 bezoekers per dag, 50.000 kampeerders.
Het blijft Vlaanderens meest prestigieuze en het best georganiseerde festival ter wereld …
Keuzes moeten worden gemaakt … Festival meer dan ooit … Meer groepen, meer terrein, meer ruimte voor bezoekers, meer mooie momenten … De grote tenten in een prachtige outfit. Sjiek.
Rock Werchter - Meer dan Muziek, ook Comfort, Rust- en Genietplek. Een entree in multicolor, de multifunctionele helling aan de slope, banken, shelters, en een uitgebreid assortiment van lekker eten en drinken; bars, togen en eetstandjes waren mooi ingericht.
Rock Werchter is en blijft een festival van alle leeftijden, jong en oud houden er hun eigen bands, favorits en stijl op na. Een gevarieerde affiche, een tevreden publiek …
Rock Werchter 2023 is er van 29 juni tot 2 juli 2023.
Summer starts here. Een overzicht van ons parcours - Cheers!
dag 1 - donderdag 30 juni 2022 - dagje van bands met een ‘best of’
Op deze eerste dag kwam de klemtoon op een ‘best of’ van Beck, Pixies en Pearl Jam, net bands met een sterk festival ego. Ook jongere bands manifesteerden zich, Altin Gün, First Aid Kit, War On Drugs en ons eigen Ila. Het revelerende Fontaines DC was iets te cool. De fikse regenbui konden we letterlijk van ons afschudden.
Het Australischer Gang Of Youths (main stage) wist meteen het festivalgevoel aan te wakkeren met een frisse, broeierige, intense, emotievolle rockset , die door de vioolpartijen en de charismatische zanger elan en kleur kregen. Ze hebben een handvol platen uit en waren hier al eens te zien . Een terechte spotlight mag op hen, Als een Samuel Herring (Future Islands) ging het kwartet te werk, vol overgave . “In the wake of your leave” en “What can I do if the fire goes out”tekenden voor een sterke kennismaking en performance. De vier dagen kon met hen in de juiste stemming worden aangevat.
Opkomend talent van eigen bodem om in het oog te houden, da’s zeker ILA (slope), één van de winnaars van StuBru’s Nieuwe Lichting. De sound is nauw verwant met de 90s ladies PJ Harvey (remember ‘Dry’ album), Throwing Muses, Sleater-Kinney en Hole. Die grungepop klinkt live melodieus stevig, gruizig, korrelig en sfeervol; de explosieve uithalen maken het boeiend en onderstrepen het talentvolle trio rond Ilayda Cicek; haar heldere, indringende vocals zijn een pluspunt en geven een touch aan de nummers. “The sun”,”Llive to love” en hun doorbraak “Leave me dry” zijn in ons geheugen geprent. Onthou hen maar , beloftevol en een ‘must see’ …
Het Ierse Fontaines DC heeft de voorbije jaren al goed materiaal afgeleverd , met drie cd’s op een goede vier jaar tijd. ‘Skinty fia’ is de nieuwe worp. De band staat voor gejaagde post-punk met flink wat opwinding en een lichte zweem van arrogantie. Opwinding deze namiddag ervaarden we maar in de eerste nummers “A lucid dream”, “Sha sha sha” en in de laatste “A hero’s death” en “Jackie down the line”. In die zweem van arrogantie van frontman Grian Chatten, zien we een Liam Gallagher. Toegegeven, we misten enkele classics als “Too real”, “Boys in the better land”, die de levendigheid op de main stage waard maar kunnen aanwakkeren. Hun vakmanschap, coolness en maatschappijkritiek gaan nog niet altijd samen met een overweldigende set.
Het is aangenaam genieten van de sound van het Nederlands-Turks collectief Altin Gün (KlubC) , die samen met My Baby world/Turks/Indiase sounds combineren met popgroove, psychedelica, desertblues en elektronicabeats . De wisselende zangpartijen en de brede percuisie geven het kleurrijke karakter een push forward. Het buikdans gevoel was nooit veraf; we misten dit wel stiekem op het podium tijdens deze Turkse hoogmis, die de link met de Westerse sound behoudt . “Yuce dag basinda”, doorbraaknummer, zat al vroeg in de set. Ze prikkelden hun publiek en al heupwiegend dansten we door de set heen . Een zomerse cocktail. Het opzwepende, groovy “Supurgesi Yoncadan” , met wat disco en Leftfieldgrooves, was de perfecte afsluiter, die droom en werkelijkheid kruist; alle registers werden eens opengetrokken om ons in alle gelukzaligheid uit te wuiven.
Al werd het iets frisser, op het podium was het uiterst warm bij de zusjes van Haim, die in bikini de main stage opkwamen . De drie zusjeswaren op hun gemak, grapten, deelden plaagstootjes uit en maakten er eigenlijk een uiterst aangename set van met hun aanstekelijke , gevoelige indiepop. Hun samenzang en de wisselende, aanvullende zangpartijen siert. ‘Women in music pt III’ en ‘One more Haim’ tour lazen we in grote letters. Het brengt hen muzikaal terug op het voorplan . We gaan niet overstag in hun muziek, maar het sterke materiaal zat goed verdeeld, van opener “Now i’m in it” , “Want you back”, “Don’t wanna” , ”The wire” tot het afsluitende “The steps”.
Carly Rae Jepsen (Barn) - Precies tien jaar geleden hadden we de grote doorbraak van de Canadese zangeres. Naast haar pop, herinneren we de verlegen blik en de bruine haren …. Wie haar nu ziet, ziet een blonde furie in een spierwit gewaagd kleedje met kniehoge laarzen. Muzikaal zijn het eerder de hits, die het moeten maken , o.m. “I really like you” en” Call me maybe”. Ze weet nog steeds een jonger publiek aan te speken. Haar brede glimlach toonde aan dat ze zich amuseerde. Een leuk, opwindend setje, niet meer, niet minder. (Michael)
Cigarettes after sex (KlubC) blijft goed score n … als band; steevast worden de heren in leren jekker sterk onthaald in ons landje. Een afgeladen volle Barn zweeft mee op hun sombere, ingenomen, zalvende en slepende muziek; een voortkabbelend beekje van postrock en slowcore. De zachte zangpartij biedt nog meer intensiteit. Af en toe klonk het wat krachtiger, maar nergens overslaat het de zachtmoedigheid . ‘Moonlight shadow’muziek , met de maan op de achtergrond, sleept ons gemoedelijk van “Affection” naar “Heavenly” tot “Apocalypse”.
En die apocalyps ontaardde in de verwachte fikse regenbui, maar de zusjes Klara en Johanna Söderberg van First Aid Kit (Barn) maakten het leefbaar door hun onderhouden dromerige, broeierige folkyrootspop. Ze zijn een graag gezien gast op Werchter. Een los contact met het publiek maakte hun muziek nog warmer en pakkender. De nieuwe songs “It’s a shame”, “Rebel heart” en “Fireworks” zijn aangenaam luistervoer , maar persoonlijk houden we meer van de swing op “King of the world” , opener van de set, het puike “The lion’s roar” en het afsluitende zwierige “Silver lining”, dat iedereen meezong . Het was heerlijk genieten van Don Henley’s “The boys of summer” en hun eerbetoon aan icoon Emmylou Harris onder “Emmylou”. First Aid Kit klonk romantisch kleurrijk en werd enthousiast onthaald!
En moet er nog meer regen zijn op … The Pixies (main stage) begonnen eraan . De weergoden werden aanhoord en midden de set hield het op. Intussen waren ze al goed op dreef met hun grungy noiserock . Het ronkte, rammelde en explodeerde in snelvaart tempo. Deze masters in het genre, van mid80s-begin90s, zijn een kleine tien jaar terug bij elkaar in bijna originele line-up (Black Francis, David Lovering, Joey Santiago, en nu met Paz Lenchantin als bassiste (ipv Kim Feal). Ze speelden een straf concert. Op scherp. Ook zij hebben hier een vaste afspraak! Een ‘best of’ kon niet ontbreken , met enkele echt goede nieuwe nummers (“Human crime”, “There’s a moon on”) , die weliswaar iets minder knallen, maar verdomd strak klinken. Het was al eens anders sinds hun return , maar bon, dat was toen , dit is het nu. Een muzikale tsunami van snedige, felle, gierende en innemende gitaarpartijen, diepe bastunes en hitsende drums. Bovenop de schreeuwvocals van Black Francis, met de jaren iets ouder, doorleefd , maar nog steeds één die dwars door je heen snijdt. Hij is intussen wel een paar kilos kwijt.
Iedereen beleefde hier ‘the time of his life’, zong en brulde mee op “Here comes your man”, “Vamos”, “Gouge away”, “Broken face”, “Isla de encanta”, “Caribou”, “Cecilia ann”, “Rock music”, “Gigantic (mooi gezongen door Paz!), “Wave of mutilation” en “Where is my mind”. “Monkey gone to heaven“of “Debaser” werden hier opgeborgen. Ingenieus afsluiten deden ze met eentje van Neil Young “winterlong”. De 55+ Pixies are back.
Glints (the slope) - een beertje met beats - Hiphop heeft z’n ingangspoort gevonden op Werchter. O.m. met Glints, de man die Antwerpse en Britse zelfzekerheid combineert. Terecht als je onlangs het voorprogramma deed van een 50 Cent, een groot idool van hem. “Roma”(tot twee maal toe) en “Bugatti” waren singles die er niet eens zo hard bovenuit staken. De nummers hebben een beetje hetzelfde karakter van energieke hiphop en pompende beats. Fijne set van een teddybeer die zijn klauwen laat zien. (Michael)
De veelzijdige , muzikale duizendpoot Beck Hansen (Barn) tekende ook voor een ‘best of’ , in drie gedaantes nl. van z’n meest gekende nummers , de sing/songwriter in zich en die houdt van een potpourri in z’n erfgoed. Het werd een ontspannende, groovy , innemende muzikale trip . Ondanks dat hij iets later begon, hadden we hier net als bij z’n vorige passage , zes jaar terug , meteen knallers “Mixed bizness”, “Devils haircut” en “The new pollution”. De swingende groove en vibe behield hij op “Dreams” , “Colors” , “Wow”, alsook Gorillaz’ “The valley of the pagans”. Kleur kreeg het materiaal door de mooie projecties. Hij heeft een goed spelende band achter zich, die de verschillende stijlen tot een mooi geheel brengen.
‘The music keeps you alive’, zei hij, na al wat we al doorgemaakt hebben de laatste jaren . De sing/songwriter kwam op in “Last cause” en de twee covers , die hij maar al te graag speelt solo, “Everybody’s got to learn sometimes” (The Korgis) en “True love will find you in the end” (Daniel Johnston). De set werd strak gehouden en we kregen z’n potpourri in songs als “Black tambourine” , “E-pro” en het vast afsluitende “Where it’s at”, een allround mix, waarbij ‘de turntables and a microphone’ telkens letterlijk werden uitgediept.
Eigenlijk verraste Beck ons niet echt meer in z’n muzikale gedaantes, de set klinkt vertrouwd en blijft goed …
War On Drugs (main stage), rond Adam Granduciel, op hun beurt komen hier graag terug. De vorige keer ging de zon net onder, ideaal voor hun ‘on the road’ muziek. Ze hebben sinds hun definitieve doorbraak in 2014 al drie echt consistente platen uit ( ‘Lost in a dream’, ‘A deeper understanding’ en nu ‘I don’t live here anymore’). Vanavond was het weer iets grilliger en wist deze sound net iets minder door te dringen . Een paar parels die net dat gevoel nog meer doen opborrelen , bleven opgeborgen (“Lost in a dream”, “Living proof”, “Thinking of a place”). We werden nog net voldoende in die Dire Straits/Tom Petty vibe van aantrekkelijke, zweverige, psychedelische rootspop en Granduciels deels onvaste, doorleefde vocals, meegesleept. De instrumentatie kreeg voldoende ademruimte en weefden de songs aan elkaar; vooral de sax was een meerwaarde. Tien songs in 75 minuten. “Nothing to find” opende de muzikale leefwereld en was het vooral het drieluik “Red eyes”, “Under the pressure” en de titelsong van de nieuwe plaat die intrigeerden en ons volledig in beroering bracht . Sjiek, goed , maar vanavond net iets minder beklijvend en punch.
Lianne La Havas (KlubC) - niets bitter, veel zoet - Ze is een graag gezien dame; na de passage in OLT Rivierenhof palmt ze hartverwarmend, opnieuw, haar publiek in . Ze heeft ook een nieuwe plaat uit. “Green & Gold” opende de set. Ze grossierde gemoedelijk doorheen het oeuvre van de drie platen. Tussendoor uitte ze haar bewondering voor idolen Radiohead met de cover “Weird Fishes/Arpeggi”. “Unstoppable” leek wel het meest toepasselijke nummer vanavond. Met de gitaar hoog in haar armen gedragen creëerde ze een intieme, breekbare maar tegelijk sterke sfeer. Een puike prestatie. Ze werd sterk onthaald. “Bittersweet” eindigde de fluweelzachte, zoete soul. Dit is een talentvolle, gepassioneerde zangeres, die een overtuigende set speelde. (Michael)
Pearl Jam (main stage) is inderdaad een vaste waarde geworden. Hun intense solide rock blijft boeiend en doorstaat de tand des tijds. De muziek van Pearl Jam is er van ongekende hoogtes van vijf klassenbakken. Pure rockmuziek , rechttoe-rechtaan, zonder al te veel tierlantijntjes; Pearl Jam , al meer dan 30 jaar hun eigenste zelve. Mannen die zich naast een Neil Young en Crazy Horse kunnen plaatsen . Afsluiter “Rocking in the free world” was terecht een mooi eerbetoon.
Ook zij hielden er een ‘best of’ op na, met twintig nummers in goed twee uur. Voldoende afwisseling dus in hun backcatalogue van doorbraak ‘Ten’, classics en recent materiaal. Live spoelen ze steevast enkele covers, o.m. “Rain” (The Beatles), die de set opende, en iets verderop “I believe in miracles” (The Ramones). Vedder vergeet z’n idolen niet , staat voor solidariteit, samenhorigheid en draagt het publiek een warm hart toe .
Emotie is een centraal gegeven , er is ruimte voor intense, sprankelende gitaarsoli en gierende gitaarpartijen, die de nummers tot onnoemelijke hoogtes brengt, “Even flow”, “Corduroy”, “Quick escape” en verderop in de bis natuurlijk “Black”, “Alive” en “Rocking in the free world”. De recente “Dance of the clairvoyants”, “Do the evolution” meten zich met de kleppers. Verder neemt een “Nothingman” en “Jeremy” ons probleemloos in. Het meezinggehalte op de songs is groot.
Pearl jam is één met z’n publiek . Iedereen geniet. Black Pumas vindt Vedder één van de bands van het moment . Dat toont hij op z’n t-shirt . De omgekomen concertgangers op Roskilde op deze 30 juni (in 2000) werden herdacht op “Long road” , waarbij fonkelende gsmlichtjes de lucht ingingen . Het toont hoe betrokken Vedder en C° zijn. Het toont de positiviteit van een schitterend optreden. Pearl Jam rockt met het hart op de juiste plaats!
Neem gerust een kijkje naar de pics van donderdag 30 juni 2022 (ism daMusic)@Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2686-rock-werchter-2022.html
Organisatie: Live Nation - Rock Werchter