Festival Dranouter 2021 - Zomersessies xl - donderdag 5 augustus 2021
Festival Dranouter 2021
Festivalterrein
Dranouter
2021-08-05
Johan Meurisse
Festival Dranouter werd voor de tweede maal op rij door de coronacrisis omgedoopt tot Dranouter zomersessies xl, waarbij coronaproof volgens de regels maximum 5000 bezoekers per festivaldag toegelaten zijn . De bezoekers moeten met hun bubbel afstand houden van andere bubbels, en een mondmasker dragen bij verplaatsingen over het terrein.
In de concerttent Kayam werkte de organisatie met een zelf uitgewerkt systeem met vlaggetjes. Als de festivalgangers aankomen, dan kiezen ze met hun bubbel een statafel. Staat het vlaggetje op de statafel recht, dan is die plek nog vrij. Willen ze een statafel innemen met hun bubbel, dan nemen ze het vlaggetje weg. Daarna vormt die plek hun locatie voor alle optredens van die festivaldag.
Tussen de optredens door genieten ze uiteraard van al het lekkers en moois dat het festivalterrein te bieden heeft, met een knipoog naar het echte Dranouter festivalbeleven, met de themabars, foodstanden, straatanimatie enz.
De festivalweide van Dranouter kreeg de voorbije dagen enkele regenbuien over zich. Iedereen zette alles op alles om het terrein zo goed mogelijk voor te bereiden door schors en stro in en rond de tenten te strooien. De organisatie leverde enorme inspanningen op vlak van decor, inrichting en veiligheidsmaatregelen om het de festivalganger zo goed mogelijk te maken.
Het straattheateract 'Feestcomiteit Dikkebusstraat' was dit jaar weer van de partij. Het fictieve, absurde feestcomiteit haalt alle festiviteiten die in 2020 niet konden plaatsvinden, zoals Valentijn, Kerstmis en oudejaar, in op deze Zomersessies XL.
Een overzicht van dag 1; van de overige dagen kun je het beleven ervaren en de sfeer opsnuiven via de pics
Een rustige start van deze donderdag was het , met Bipolar bows en Sam De Nef als openers . De bezoekers kwamen mondjesmaat aan. We sloten aan op het programma met Naima Joris, Eefje de Visser en Hooverphonic.
We werden op innemende wijze in de festivalsfeer gebracht . Na al die corona ups en downs deed het deugd. Naima Joris , dochter van jazzvirtuoos Chris Joris , heeft zich aardig opgewerkt de voorbije jaren . Onlangs was ze nog te zien op de ‘vive le vélo’ sessies en werd het pad van het onbekend zijn verlaten.
Een huiveringwekkende trip naar het donkere Zuiden , een pop noir geluid , dat pop , fado, soul , jazz vermengt. Een sfeervol broeierige , ingetogen sound met een donkere inslag , die ons deed balanceren waarmee we bezig zijn in ons leven , verdriet verwerken (Naima o.m. van haar zus) en wegdromen. Vertwijfeling , treurnis en hoop zijn de thema’s. Ze is een multi-instrumentaliste en haar warme , tedere diepe vocals zijn bepalend in het songmateriaal. Ze werd omringd door een puik collectief , die de zachtmoedige, sober, gehouden songs mooi ondersteunen . Een subtiele, ingehouden afwisseling in de instrumentatie kregen we. De gitaarriedels , contrabas en blaasinstrumenten (o.m. euphonium en trompet ) zijn oorstrelend en durven de song wat meer opentrekken. Met vijf waren ze.
“Missing you” , “Soon” en “Bellybutton” onderstrepen het concept van fijne , pakkende melodieën, met een knipoog naar Gabriel Rios in deze tijden. Geen feeststemming, maar wel een uitnodigende opener voor het festivalweekend in Dranouter …
Eefje de Visser werd vorig jaar in Nederland uitgeroepen als één van de artiestes van het jaar . Ook hier bij ons kreeg ze sterke bijval en had ze een rits concerten to do , maar corona gooide roet in het eten en na de handvol optredens die nu konden tijdens de versoepeling , zal ze een rustperiode inbouwen , omdat ze haar eerste kindje verwacht in oktober . In 2022 trekt ze terug op tournee , maar toch wouden we nog snel deze artieste/muzikante even aan het werk zien.
‘Bitterzoet’ , haar vierde album al , betekent de definitieve doorbraak. Herkenbare, vertrouwd klinkende melodieuze sfeervolle popelektronica, met een donker randje is het uitgangspunt . De songs worden omgeven door haar lichthese, hemelse , indringende , zachte dromerige zang . Ook hier dringt de melancholie door en zijn dance invloeden verwerkt in de synths .
Haar materiaal siert in de voetsporen van een Doe Maar of Bazart, en met een Aafke Romeijn heeft ze de komende periode een ideale opvolgster in andere Nederlandse artiestes.
Ook hier een ruim collectief die haar intiemere sound een boost geeft . Twee backing vocalistes/danseressen die synchrone pasjes, (hand) bewegingen doen als de muzikante zelf, de keys, gitaar en zachtmoedige drums brengen weemoed en extravertie samen. De keys durfden de sound op te zwellen , boden een boost, swing, en werkten in op de heupspieren. Ritmisch en avontuurlijk klonk het als geheel mooi overtuigend.
Zelf was ze gehuld in een wapperend kleedje en speelde ze regelmatig gitaar. “Storm” en “Bitterzoet” zijn sterke singles en openden de set . Meteen trok ze aandacht naar zich toe . De donkere spotlights en de rode gloed gaven de sound nog meer elan, met iets verderop het innemende “Zwarte zon” en het sfeervolle “Oh” , ook van de huidige plaat . De keys etaleerden zich op het eind , met heel wat gefreak als krachtige outtro. Eefje de Visser zweeft als een nachtraaf in het daglicht. Net als Joris hadden we hier een sterke ‘woman force’!
Tot slot Hooverphonic die zo goed als 25 jaar terug in de oude bezetting stonden, Callier, Geerts en Geike Arnaert. Muzikaal grossierden ze in hun breed oeuvre , en kreeg het recent verschenen sfeervolle ‘Hidden places’ voldoende ademruimte. In hun sound brengen ze pop, elektronica, sixties (swing) , rockabilly en Ennio Morricone samen . Het werd een fijn afwisselende set , waarbij Geike moeiteloos de nummers van de vroegere zangeressen die bij het duo waren , kon zingen . De band klinkt cool, beredeneerd en warm innemend . Intussen was het buiten kil en waren er forse regenbuien die hun sound een overtuigende klankkleur bezorgden .
Ze maakten het zichzelf niet makkelijk in het begin met het nieuwe materiaal , dat een donkere groove heeft ; “The wrong place” was meteen het meest herkenbare , gezien het onze Eurovisie anthem was . “Vinegar & salt” werd erg intiem gespeeld, enkel gedragen door haar warme stem en het indringend gitaargetokkel. Het was de aanzet van hun popsound , doorbraak “2 wicky” kwam, trippop nummer bij uitstek, gevolgd door het frisse, vol klinkende “Sometimes”.
Ze wisten het nieuwe materiaal te plaatsen binnen de rits pop hits, “ Anger never dies” , “Romantic”, “Eden” , “Jackie cane” en “The night before” . Geike zong ze overtuigend . Opvallend waren de keys die hier sterk uitgewerkt , uitgebalanceerd werden . Strijkersarrangementen voegden ze toe. Trouwens , die arrangementen worden in live bezetting opnieuw aangehaald tijdens hun wintersessies.
Na een eerbetoon aan Ennio volgden het jazzy “Badaboum” , het innemende “Mad about you” en het groovy “Thinking about you” , gebaad in een Abba-tune .
Hooverphonic was z’n (trouw) publiek dankbaar voor het warme onthaal en we kregen nog een ruime bis erbij, met o.m. “Amalfi” en “The world is mine“, die ons allen wist te omringen met zoveel liefde om het regenweer te trotseren , gezien intussen Dranouter een drassig weiland geworden was.
Hooverphonic is nog steeds wat ze al altijd waren, cool, beredeneerd en warm innemend. Sjiek.
En nu huiswaarts … Was het vorig jaar net de warmste week van het jaar , hadden we nu te doen met grillig weertje , met de goede muziek in ons achterhoofd …
Neem gerust een kijkje naar de pics van de vier dagen
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/dranouter-zomersessie-xl.html
Organisatie: Festival Dranouter, Dranouter
Lokerse Feesten 2021 - DAG 6 - Brihang, Het Zesde Metaal - Dialect ten top!
Lokerse Feesten 2021
Grote Kaai
Lokeren
2021-08-04
Vincent Govaert
Tijd voor de vriendelijke Knokse rapper ofte de fonetische versie van Brigand … Brihang!
En hebben we er allemaal zin in ? Presentatrice Jolien dweept iedereen op en iedereen, dat is zo’n 1200 liefhebbers, een mix van Westvlamingen en Lokeraars.
Al van in 2019 is het laatste werk van Brihang, ‘Casco’ is die plaat, later vertelt zanger/rapper Boudy zelf meer daarover.
‘Casco’ wil zeggen, ‘beton en staal’, en ook al is Brihang geen Metalgroep, toch zijn de teksten soms rauw en zeer to the point en dat is wat Boudy wil. Met “Rommel” steekt hij van wal, en voor “Binnenkant” start , vraagt ie ons of we allemaal flink en braaf de regels gevolgd hebben, dat we toch allemaal gejost zijn door Corona…
Erna volgt “Oelala” met de prachtige zin ‘Ik pak altijd op als de media belt’… We krijgen nog te horen dat ze vooraf mosselen gegeten hebben en dat het ‘geen krab’ geworden is, neen ‘niet krab’ maar ‘krap’, bedoelt hij … misschien laat ik wel een boerke zegt ie, maar dan weten we waardoor dat komt. Heerlijk geestige vent toch die Brihang.
Bizarre dansmoves zien we van hem tijdens “Ik wil alles, behalve” … , op het einde zegt hij, ‘veel bling bling en … bitches’ ! En dan draait hij alles in “Alles draait” en dit is samen met rapper Dieter Meeuws.
“Ver Weg” wordt opgevolgd door het nummer waarmee Brihang zijn vriendin ooit ten huwelijk vroeg, “Avenue Deschanel” … met de zin, ‘ik wil nog niet gaan slapen want ben nog nie moe’, het is duidelijk, Lokeren ook niet helemaal!
Een anekdote volgt nu : ‘er is panne geweest, het is nipt geweest, er was een marter: een kat/rat die aan zijn kabels van de auto heeft gebeten, ze eten dat graag’… Zelfspot is leuk en hij zegt, kijk dit is mijn anekdote, je kan ook niet veel verwachten van een ‘goedkoop’ voorprogramma van Het Zesde Metaal hé. Wat een understatement.
“De kleine dingen” komt voor “Morsen” , en dan is het tijd voor de laatste nummers en dat zijn natuurlijk niet de minste. “Steentje” zet hij in staande in een ‘blok’ goud, ‘het mag al wat kosten hé’ !!
Ergens tussendoor wordt het publiek ook nog aangeraden via de QR-code de plaat ‘Casco’ te kopen, we gaan dat nog horen vanavond.
In het bisnummer zien we plots uit de verte een hoogtewerker bewegen, en dit stond 1 minuut na het optreden al op social media. En welk nummer hebben we dan het best, juist ja “Balanceren”. Hij voelt zich als Béyonce of Rihanna, maar wij weten dat hij eigenlijk Pink bedoelt.
We zitten met een aantal gelijkgestemden in bubbel aan een tafel en we zijn unaniem, ‘Lokerse Feesten, jullie hebben ook niet bespaard op het geluid, dat is TOP !’
Brihang was schitterend en ze dat is vooral Boudy, Deejay Essence (SNS), Mick Lemaire gitaar/keys, en gastrapper Dieter Meeuws.
We wandelden achter het podium mee met Boudy … Brihang, hij had geen schrik op de hoogtewerker, maar het zicht was enorm mooi , zegt hij. We wensen hem proficiat met zijn puike prestatie.
Het Zesde Metaal - Presentatrice Jolien stapt exact om 21u45 het LF-podium op en heeft van Wannes geleerd hoe ze het moet zeggen : “Het is nog al nie naar de Wuppe “ later komt Wannes nog terug op de uitspraak.
Een piano, een zanger en meer moet dat niet zijn om hun avond in te zetten met “A je mie mist”; een mooie start na Brihang
“Niets doen is geen optie” wordt gevolgd door “Dag zonder schoenen” , en dan is Wannes Cappelle er met zijn steeds leuke, boeiende bindteksten: “we wouden den hoogtewerker ook gebruiken maar die was nie meer beschikbaar na 22 uur”
‘Lokeren, jullie zien er amazing uit, vooral als jullie gaan meezingen’. “Tid van ton” wordt ingezet ; Wannes vraagt de mensen die niet kunnen zingen om mee te zwaaien, leuk dat niet iedereen dat dialect begrijpt , want de meesten zwaaien lustig mee.
‘Waar is den tid van ’t volgende liedje’ … “Ploegsteert” komt vroeg in de avond en klinkt gelukkig weer als vroeger ; het is een prachtig eerbetoon aan VDB.
Plots klinkt REM door de boxen van de LF, het wordt een Nederlandse versie van “Everybody Hurts”, ofte “Gelijk Hoe”, gevolgd door “Geef mie n’en dag” , en dan beslissen anderen wie je bent, maar dan in het Westvlaams in “Stempel”.
Is iedereen nog mee ? Soms denk je, is dat mijnen favoriet ? Neen, maar dan komt die nog… Ook Wannes vraagt iedereen via de QR code hun laatste plaat te kopen.
En dan mogen we alles afzeggen voor morgen, “Gie den otto en ik” met een sterk gitaarspel van Tom Pintens.
“Nie gezond” wordt gevolgd door “De onvolledigen’ en het mooie “Ik haat u nie” . Lokeren Rocks zegt Wannes, met z’n rode pet op … “Ier bie oes” komt er nu aan.
“Naar de wuppe” is het laatste ; jammer want we konden nog langer meegaan in hun muziek op deze zomertemperatuur en het heel klein beetje miezerregen….
Het laatste concert van hen zag ik vorig jaar in februari, en opnieuw kan ik aanhalen dat het formidabel goed was …
Direct ‘na de wuppe’ klinkt ABBA en is Radio Rommelmarkt gestart, en ja, ze hebben al hun platen, … op rommelmarkten gekocht !
Lokeren gaat de nacht in en ik ga naar huis …
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/lokerse-feesten-2021.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Lokerse Feesten 2021 - DAG 5 - Black Box Revelation, De Staat - Duizend bommen en granaten
Lokerse Feesten 2021
Grote Kaai
Lokeren
2021-08-03
Erik Vandamme
"Duizend Bommen en Granaten'' is niet alleen een beroemde uitspraak uit de strips van Kuifje. Het is ook hoe we deze ondertussen vijfde avond op de Lokerse Feesten echt beleefden. Black Box Revelation en De Staat haalden alles uit de kast, energiek, gedreven als Duizend Bommen en Granaten. Ze slaagden met brio in hun opzet.
Een wedstrijdje Nederland -België? Haha, we dachten er even aan … beide bands moeten het inderdaad hebben van die energieboost die mensen doet springen en dansen … In deze corona tijden een zeer moeilijke opgave.
De Staat (*****) is altijd een band geweest die absurditeit tot kunst verheft. Een nors kijkende frontman, gespeeld uiteraard, port zowel zijn publiek als de band aan om het rockfeest echt te doen uitbarsten. Een bende virtuozen die een mooi betoverend rockend klankentapijt spelen. Een overtuigende combinatie van humor en energie.
Het publiek begon rond de tafels in hun bubbel te dansen, de handen gingen in de lucht en het feest barste compleet los. De Nederlanders hebben al veel ervaring om een festival in vuur en vlam te zetten … Op Pinkpop en op Werchter deden ze het reeds moeiteloos. Ook nu vanavond op de Lokerse Feesten slaagde De Staat er met brio in. Ijzersterk.
De Black Box Revelation (****) nu … De band is ondertussen uitgegroeid tot een trio. Sommige nummers klinken breder dan de kenmerkende drum-zang-gitaar. De elektronica van Jasper Morel zorgt voor een fris geluid. Een iets meer voller geluid dus.
In de energieke aanpak is er bij Black Box Revelation daardoor niet zoveel veranderd,
Het eerste deel van de set klonk strak, gedreven , net genoeg om ons lekker te doen headbangen en mee te bewegen. Toegegeven , we misten dat klein beetje meer pit en gif in om de boel te laten exploderen. Ook de gevaarlijke capriolen op het podium - ooit zagen we Paternoster op Dries Van Dijck zijn drumstel gek doen - zijn er echter met het ouder worden een beetje uit.
Black Box Revelation is echter, net als De Staat, een band die zijn publiek nodig heeft, die hen weet op te hitsen. We zagen hier in enkele bubbels wat mensen heen en weer bewegen.
Jan en Dries dreven het tempo en legden de lat nog wat hoger; op die manier kregen we dus een wervelende finale.
Black Box Revelation klinkt volwassen en speels. Het duurde misschien nu wat langer eer de opdoffers ons knockout sloegen …
Setlist: Gloria - Gravity Blues - Built to Last - War Horse - Tattooed Smiles - Do I Know You - High on a Wire - Never Alone / Always Together - Blown Away - Love Licks - I Think I Like You - My Perception - Sealed With Thorns - Set Your Head on Fire
Willem Jongeneelen (*****) was de afsluitende DJ vanavond, die we o.m. kennen als freelance muziekjournalist. De Nederlander prijkt op alternatieve rock, jazz en pop lazen we. Al meteen hoorden we het uit de eerste songs. Die gekende songs steekt hij echter in een totaal nieuw kleedje door er allerlei beats aan toe te voegen, waardoor je niet naar een jukebox met klassiekers staat te luisteren. Hij wist er iets extra’s aan toe te voegen . Een avontuurlijke zet en set, die getuigt van eigenzinnigheid. Overtuigend dus!
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/lokerse-feesten-2021.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Lokerse Feesten 2021 - DAG 4 - Kids With Buns, Hooverphonic - Amicaal groovende melancholie
Lokerse Feesten 2021
Grote Kaai
Lokeren
2021-08-02
Erik Vandamme
Eindelijk was de zon nu eens van de partij op de Lokerse Feesten … en de Grote Kaai mocht bovendien het bordje 'Sold out' boven halen. Alle adjectieven om hier een geslaagde avond van te maken waren dus aanwezig.
En ja, we werden aangenaam verrast door zowel de performance van Hooverphonic als van het opkomend talent Kids With Buns.
"Laat je betoveren'' , zei de presentatrice toen ze Kids With Buns aankondigde. Iets wat we persoonlijk meenamen voor de ganse avond!
“Een sprookjesachtige wereld opent zich op de hypnotiserende, bedwelmende ingetogen sound van Kids With Buns, die in z’n opzet slaagde met hun intense, zachtmoedige aanpak. We werden ingepakt door een setje weemoed!", schreven we nog over het recente optreden van Kids With Buns (****) in De Casino, Sint-Niklaas toen ze optraden in het kader van 'Great gigs in the park'. Het volledige verslag kun je hier nog eens nalezen
“We spelen vandaag voor zowat het grootste publiek waarvoor we al ooit hebben moeten optreden'' , vertelde de band, in coronatijden is dat wellicht niet zo moeilijk want 1600 mensen die samenkomen voor een concert is een onlangs gevolg van de versoepelingen. Er was één verschil met het ingetogen concert in Sint-Niklaas. De teugels werden iets meer gevierd, de beide dames brachten zelfs iets meer pit in de set. Ze kregen de handen moeiteloos op elkaar, en bewezen dat ze nog veel meer in hun mars hadden.
Op de Lokerse Feesten zagen we dus vooral een duo die breekbaarheid en kracht laten samenvloeien . Een heel opmerkelijke, pakkende song was de cover “She” van Dodie Clark , vingerwijzend op de homohaat, wat zorgde voor kippenvelmomenten.
De registers werden opnieuw open getrokken; het publiek wist lekker mee te klappen en ging uit de bol ging in de finale met een daverend, welgemeend applaus. Terecht, Kids with Buns verraste aangenaam met hun vurige set, zonder de melancholie en weemoed uit het oog te verliezen. Sjiek.
Hooverphonic (****) behield die weemoed tijdens hun set op de Lokerse Feesten. Nu, dat is niet zo nieuw eigenlijk, gezien het de stijl is waarmee de band ons al sinds 1998 weet in te pakken.
De band put in Lokeren echter grotendeels uit de nieuwste schijf 'Hidden Stories'. Sommige konden degelijk op wat bijval rekenen, waaronder “The wrong place” , hun Eurovisie song. De oudere songs “Sometimes” en “Jackie Cane” maakten het publiek echt warm. Alex Callier is de publieksmenner en Geike, de persoon die met haar bijzondere stem en uitstraling de meeste harten veroverde. De bedwelmende, hypnotiserende stem van Geike in combinatie met het muzikaal klankentapijt is breekbaar en groovy; de sound is omgeven van een mystiek donker laagje. De sterkte van Hooverphonic btw!
Waren er mindere momenten? Jawel, soms viel het optreden een beetje stil maar doorgaans swingde het wel binnen dat badje van melancholie. ‘Melancholie die op de dansspieren inwerkt' hadden we in het achterhoofd. Het vat eigenlijk het hele concert van Hooverphonic samen. De band kwam terug met een overtuigende bis , waaronder “The World is Mine”. Titelsong “Hidden Stories” sloot met brio het zeer geslaagde concert af, waarop een daverend applaus volgde. Kortom, iedereen genoot van een fijn innemend concert.
Setlist: A Simple Glitch of the Heart - The Wrong Place - Belgium in the Rain - Vinegar & Salt - 2Wicky - Sometimes - Circus - Anger Never Dies - Romantic - Eden - One Big Lie - Jackie Cane - The Night Before - Full Moon Duel - No More Sweet Music - Lift Me Up - Badaboum - Mad About You - Thinking About You
Encore: If You'd Really Know Me - Amalfi - The World Is Mine
Encore 2: Hidden Stories
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/lokerse-feesten-2021.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Lokerse Feesten 2021 - DAG 2 - Lalma, STAKE, Channel Zero - It's only rock'n'roll … and I like it!
Lokerse Feesten 2021
Grote Kaai
Lokeren
2021-07-31
Erik Vandamme
Het was met een dubbel gevoel dat we afzakten naar het festival in onze geboortestad. De Lokerse Feesten moeten het dit jaar door de coronacrisis kleinschalig aanpakken. In plaats van de volle capaciteit, konden er nu maximum 1600 muziekliefhebbers binnen, met zitplaatsen in bubbels van vier. Het voelde wat onwennig aan, zeker op een avond van rock en metal. Echter, eens de avond viel, vielen ook alle maskers af en ging Lokeren - op zo goed mogelijke veilige wijze - compleet uit de bol.
We schrijven “It's only Rock'n'roll', and I like it'' …Een ontladen energieke avond na 16 maand sluimering ; wat deed het deugd …
Lalma (****) was de openingsact, nog voor een beperkt publiek. De band toonde aan dat ze heel wat in hun mars hebben. We kregen een sneert energieke doom/black metal. De emotievolle vocals waren een toegevoegde waarde. Een charismatische zanger die de aandacht naar zich toe wist te trekken . Hij schreeuwt emotie , pijn, frustratie uit . Een beweeglijk man , die in z’n act doet denken aan Matt Berninger van The National.
Lalma deelt gitaarriffs en drumsalvo’s uit, gaat door en durft buiten de lijntjes te kleuren, snoeihard en gevoelig uithalend .
De band komt eigenlijk nog het best tot z’n recht in een donkere omgeving . Lalma speelt nog op Alcatraz Fest. Een aanrader.
STAKE (*****) kreeg meer handen op elkaar. Het plein begon aardig vol te lopen, maar een 'full house' zou het helaas niet worden. De laatste keer dat we STAKE nog zagen , was het nog onder Steak Number Eight. STAKE of Stake Number Eight , het klinkt even vitaal , gedreven , energiek, kortom een jeugdige speelsheid.
STAKE klinkt volwassen en durft ook een meer melodieuze tour op te gaan. Brent is een klasse entertainer die zijn publiek omarmt en aanport. Hij slaagt met brio in zijn opzet.
De band legt de lat heel hoog; in de instrumentatie halen ze fors uit . Wat een vurigheid in die duivelse riffs, om de registers open te trekken en even ingetogen te klinken. Een overtuigende act .
Intussen warden de hemelsluizen open gedraaid …
Het grootste deel van het publiek kwam duidelijk voor Channel Zero (*****). De band stond te springen om eindelijk weer te mogen optreden; Check ons recent interview met frontman Franky hier .
Na dertig jaar brengt Channel Zero nog steeds pure rock-'n-roll zonder franjes en recht door zee, hun leuze trouwens . Op de Lokerse Feesten kregen we een fijne mengelmoes van hun songmateriaal. Het werd , zoals we de band kennen, een stevig metal feestje. Sterke songs als “Suck my Energy”, “Back to the Bone” en “Fools' parade” waren één voor één kleppers; met het nodige vuur en de vlammetjes.
Channel Zero houdt het vuur aan de schenen en weet z’n (metal) publiek te vermaken. Het siert hen; Channel Zero staat als een huis. Het charisma, de zang van Franky en de capaciteiten van z’n band blazen ons omver; de drumsalvo’s van Seven Antonopulos gaan door merg en been en zorgen voor innerlijk genot. De scherpe gitaarsoli van Mikey Doling en Christophe Depree - die elkaar trouwens perfect aanvoelen - snijden en tot slot de verschroeiende bas van Olivier De Martino maakt het muzikaal verhaal compleet . Wat een totaalbeleving.
Franky weet door z’n zang op “Help” te ontroeren; het is een song die uit volle borst wordt meegebruld. Op het afsluitende “Black Fuel” paradeert hij door het publiek en er ontstaat zelfs een kleine moshpit binnen de bubbel en de mensen gaan zelfs crowdsurfen.
Channel Zero is na die dertig jaar nog steeds een goed geoliede machine, die ons compleet murw weet te slaan.
We konden nog even nagenieten van dj Goe Vur In Den Otto (****), een wild rockfeestje tot het sluitingsuur om 1u. Een laatste keer nog eens uit de bol kunnen gaan in onze bubbel, heerlijk!
Een knallende avond werd het van hongerige bands die maar al te graag wouden optreden en met brio een geslaagde set brachten …‘It's Only Rock'n'roll'… and i like it’ …
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/lokerse-feesten-2021.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Lokerse Feesten 2021 - DAG 1 - Goose, The Haunted Youth - Rock’n’Beats pieces!
Lokerse Feesten 2021
Grote Kaai
Lokeren
2021-07-30
Véronique Govaert
Zondag 11 augustus 2019 middernacht vertrokken we hier na een knaller van een afsluiter van Belgische makelij, inderdaad Oscar and the Wolf, wie had toen kunnen vermoeden dat we zo lang op onze honger zouden moeten blijven zitten … Mijn nichtje al zeker niet, die won toen op de slotavond een duo-ticket voor de volgende editie LF, nooit een vrolijkere snoet gezien als toen ? …
Het programma LF 2020 was zo goed als klaar maar toen trok de corona-de stekker eruit. Ons hart bloedde, maar met veel geduld en nog veel meer sympathie en medeleven voor de LF organisatie keken we reikhalzend uit naar editie LF 2021, het is een hoofdzakelijk Belgische versie geworden, maar wie maalt daarom, we zijn hier, we zitten hier!
Inderdaad, we zitten, in bubbels van vier, bediening aan tafel. Waar er normaal tot 14.000 gasten verwelkomd kunnen worden, dwingen de beperkingen tot een 1.600 feestvierders, ttz 400 bubbels. Plekken worden vlot ingenomen, wind & regen laten we zijn gang gaan, een waterzonnetje verwarmt onze rug en laat de rock’n’beats nu maar los.
De regenhoezen worden van het materiaal gehaald en de eer valt te beurt aan de Hasseltse band The Haunted Youth opgebouwd rond frontman Joachim Liebens om de LF, editie 46 af te blazen. Vooral gekend van de nummers “Teen Rebel” en “Coming home”, het eerste wordt dan ook ingezet als opener en het laatste als hekkensluiter. Daartussen krijgen we nog een 5-tal nummers met verve gebracht door de 5 koppige band. De sound neigt naar dromerige pop gelardeerd met gitaarriffs wat het geheel héél erg catchy maakt. Een klein technisch mankement kan de pret niet drukken, een nieuw verlengsnoer brengt soelaas en ‘it works’ en daar gaan ze weer …
Dat Joachim het Lokerse publiek in het Engels toespreekt, ach dat zijn details … we genoten en begrijpen hun succes in het (verre) buitenland. Wanneer de laatste noten van hun set weerklinken barst er een regenbui los, maar de zon was niet snel genoeg weg, met resultaat een dubbele regenboog boven het podium … Een mooiere manier om af te ronden konden we zelf niet verzinnen.
En dan is het toch vooral aftellen naar de main act, van Limburg naar West-Vlaanderen, meer bepaald Kortrijk, waar GOOSE triomfeert en creëert. Het podium wordt razendsnel omgebouwd, muziekinstrumenten verdwijnen en verschijnen, gitaren worden getemd of beter nog … gestemd. Het is een komen en gaan on stage tot alles naar behoren blijkt en Jolien Roets (Q-music DJ en zelf Lokerenaar) Goose mag aankondigen.
Of er gedanst zal worden ? We staan in de startblokken, ‘bring it on’ Mickael. En of hij dat doet … met “Lucifer” staat het niveau gelijk op punt en daar wijkt de band niet meer vanaf. De nummers knallen door de lucht en geen mens staat nog stil, “Heaven”, “Control”, “Call me”, “Something New”, … allen passeren ze de revue en allen worden ze gesmaakt … Ongelofelijk dat zo een compacte Teisco Synth zoveel verschillende geluiden kan voortbrengen. En meer dan begrijpelijk dat wereldconcerns als Audi, Coca-Cola, Dior in Kortrijk gaan aankloppen voor commerciële doeleinden. Kwaliteit herkent kwaliteit, laat dat duidelijk wezen.
Wij deinen verder mee op de tonen van “Can’t stop me Now”, “Black Gloves”, “Words”, … dat zalige “Words” wordt lekker lang uitgesponnen en dan verdwijnen de heren even om terug te keren met “What you need” waarbij Mickael van het podium springt en gaat wandelen van bubbel naar bubbel. De security zweet peentjes, maar het publiek vindt het geweldig en alles verloopt gedisciplineerd, dat moet gezegd. Ik weet niet te zeggen wie meer genoot, hij of wij …
En dan gaat het dak er helemaal af met het fenomenale “Synrise”; goede wijn behoeft geen krans en zo is het ook hier. Genieten van de bovenste plank, wat een Topschijf, wat een Topband.
Volgens de heren was dit hun beste concert ooit in Lokeren, we geloven het graag ?
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/lokerse-feesten-2021.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Gent Jazz Festival 2021 - Loverman, Absynthe Minded en Eefje De Visser - In de Zevende Hemel
Gent Jazz Festival 2021
Bijlokesite
Gent
2021-07-16
Jasper Vanassche
Gent Jazz Festival 2021 - dag 8 - In de Zevende Hemel
James De Graef is student pop piano en muziekproductie aan het KASK & Conservatorium, de School of Arts van HOGENT en Howest. Zijn alter ego Loverman warmt het publiek op met zijn verrassende stem en dito songs. Het zijn allemaal verhaaltjes over de dingen des levens waar we allemaal wel eens mee te maken hebben. Heel herkenbaar en oprecht gebracht.
Bert Ostyn is ondertussen al lang geen student meer. De Vichtenaar viert dit jaar de vingtenaire van zijn band Absynthe Minded, en dat zal Gent Jazz (toevallig ook 20 edities jong) geweten hebben. Ze zullen je meeleiden doorheen ‘twee decennia van belpopgeschiedenis’, belooft het programmaboekje, en het programmaboekje heeft altijd gelijk. Absynthe Minded brengt een mix van oude hits en okselfrisse nieuwe nummers, voor de gelegenheid in een swingend jazz-kleedje gestopt. Vorig jaar lieten ze met ‘Riddle of the Sphinx’ hun zevende langspeler op ons los, en dit jaar vormt best-of album S’aved Along the Way’ een ware bloemlezing van straffe poprock-muziek. Veel inspiratie dus om uit te putten.
Hoewel de laatste vijf nummers op ‘Saved Along the Way’ leuke covers zijn uit Ostyns gesmaakte deelname aan Liefde Voor Muziek, krijgen we vandaag geen “Zeven Anjers, Zeven Rozen”; wel “Heaven Knows”, “Echo Chamber”, en het prachtige “Space” om mee te beginnen. Iets later herkennen we het nieuwe “Easy” en het onvermijdelijke “End of the Line”. Na opnieuw recente schijven als “Cherry Picking” en “Mixing the Medicine”, zingt iedereen uit volle borst mee met de klassiekers “Moodswing Baby “en “My Heroics, Part One”. De afwisseling werkt wonderwel en de veertigjare Ostyn lijkt in de vorm van zijn leven.
De ganse band straalt geluk uit tijdens hun samenspel. Sergej Van Bouwel en Toon Vlerick gaan wild tekeer op respectievelijk hun bas- en elektrische gitaar, Laurens Dierickx behandelt zijn keyboard alsof het een plechtig orgel uit de Sint-Pieterskerk iets verderop is, en Isolde Lasoen drumt als vanouds op hoog niveau. Terwijl iedereen nog nageniet van “Envoi”, springt de groep opnieuw het podium op voor twee rake bisnummers: “The Passenger” - dus toch een link naar Liefde Voor Muziek! - en “The Execution”, de instant classic vanop ‘Jungle Eyes’. Het moet gezegd, Absynthe Minded legt de lat enorm hoog.
Of dit bij Eefje De Visser voor stress zorgt? Geenzins, zo blijkt. Tien jaar geleden leerden we De Koek kennen, en in 2013 blies ze ons helemaal omver met het innemende ‘Het Is’, om uiteindelijk vorig jaar met de plaat ‘Bitterzoet’ helemaal door te breken. De zwoele synths van Annelie de Vries en Daan Schepers, de donkere drums van Klaas de Somer, en natuurlijk de bezwerende dansjes van Aysha de Groot en Wieteke Wijte, ze dragen allemaal bij aan deze oog- en oorverblindende ervaring. Een enorme spiegel boven de artiesten zorgt voor unieke lichteffecten, de catchy songs doen de rest.
Na opener “Storm” volgt meteen de monsterhit “Bitterzoet”, het publiek is op die manier direct mee, maar neer blijven zitten is een hele opgave, zeker als het volgende lied “Staan “heet! Met de vierklapper “Controle”, “Zwarte Zon”, “De Parade”, en “Oh” bewijst Eefje dat zij en alleen zij hét album maakte waarmee wij de lockdown(s) doorkwamen. Verder toont ze ook aan dat haar zwangerschap haar niet tegenhoudt om synchroon de choreografie van Aysha en Wieteke te volgen, en ondertussen moeiteloos iedereen te betoveren met haar heerlijke stem. “Maak Het Stil“ en “Lange Vinnen” zijn de prachtige afsluiters van een wondermooie avond, we voelen ons werkelijk in de zevende hemel.
Een dikke pluim opnieuw voor de programmatie van deze ‘Back to Live’ jubileum-editie van Gent Jazz.
Neem gerust een kijkje naar de pics op http://www.gentjazz.com
Organisatie: Gent Jazz Festival, Gent
Gent Jazz Festival 2021 - Tutu Puoane, Lady Linn en Jef Neve - Het mysterie van klasbakken
Gent Jazz Festival 2021
Bijlokesite
Gent
2021-07-13
Jasper Vanassche
Gent Jazz festival 2021 - dag 5 - Het mysterie van klasbakken
Tutu Puoane is een fenomeen. Punt. Tot zover de korte samenvatting van het eerste concert op de vijfde Gent Jazz-dag. Haar leven leest als een roman. Geboren in Pretoria, 1500 kilometer verder verhuisd om in Kaapstad haar droom na te jagen: zangeres worden. Ontdekt door de Nederlandse pianist Jack van Poll, die erg onder de indruk was van Tutu’s relaxte présence op het podium. Zo komt ze ook over tijdens deze druilerige vooravond. Tutu’s kwartet (met ook Ewout Pierreux op piano, Clemens van der Feen op bas en Dré Pallemaerts op drums) maakt heerlijk chille muziek waarbij je helemaal kan wegdromen. Haar stem heeft een enorm bereik, en ondanks het overtrokken wolkendek krijgen we een lekker zomers gevoel.
“I am gonna build it with my voice, that’s the only thing I have got to give”. Maar ze heeft echt wel meer te bieden. Ze werkte reeds samen met toppers als Bart Peeters, maar ook op zichzelf toont ze moeiteloos aan dat ze overloopt van talent. “Somewhere past forever, the world is listening”. Zelden kreeg een voorprogramma de tent én wei zo stil en aandachtig. “Love is Elastic” doet ons zowaar de armen uitstrekken en ritmisch klappen. Even later volgt een nummer in het Xhosa, de Zuid-Afrikaanse kliktaal klinkt die de song helemaal doet viben.
Afsluiten doet ze met de gevleugelde woorden "I will not live in boxes". Dat klopt ook wel, je kan onmogelijk één label kleven op haar muziek.
Een mix van genres die mensen raakt en laat genieten, het hokjesdenken met gemak overschrijdend.
Na Tutu Puoane is het de beurt aan Lien De Greef, vergezeld van haar partner Filip Vandebril. Lady Linn in duo vormt een intieme variant op haar vertrouwde Magnificent Seven, waar Vandebril ook al de bas verzorgde. Starten doet Lien met een uitgeklede versie van “Never Grow Old”, bij het daaropvolgende nummer gaat ze zelf achter de piano zitten. We krijgen enkele naakte versies van haar bekende nummers, zo komt “Slowly” onder andere heel mooi uit de verf. De oorsprong van deze opener van haar voorlaatste album ‘Keep It a Secret’ is helemaal geen geheim. Het koppel vertelt vol trots hoe ze dit lied schreven tijdens Liens eerste zwangerschap, in volle verwachting van hun eerste zoontje. De prikkelende pauzes in dit nummer doen ons naar meer verlangen.
Lien excuseert zich omdat ze bij de pianonummers met haar rug naar een deel van het publiek zit. Toch benadrukt ze haar dankbaarheid voor het feit dat ze hier mag staan ‘tout court’. Het is duidelijk een thuismatch voor het duo uit Sint-Amandsberg, zo laat “I Don't Wanna Dance” iedereen mee klappen en knikken, hier en daar swingt er zelfs een been vanonder de tafeltjes van vier.
Een cover van Fleetwood Mac en het sterke bisnummer “High” zorgen voor een staande ovatie, en het publiek blijft rechtstaan voor de boeiende afsluiter “Here We Go Again”.
Het is de avond van de girlpower... En Jef Neve. België’s bekendste componist bracht vorig jaar ‘Mysterium ‘uit, een plaat waarvan hij zelf zegt “I invite you to get lost with me in my fantasy world where surprises are never far away”. Verrassend klinkt het wel, fris ook. Een jazzband zonder drummer, maar bijgestaan door drie tenorsaxofonisten (Nicolas Kummert, Bruno Van der Haegen en Andy Dhondt), Pieter Kindt op bastrombone, de Deense Jasper Høiby op contrabas en de Nederlands trompettist Teus Nobel brengt Neve complexe en toch eenvoudige arrangementen. Alles vloeit losjes in elkaar over en vormt een gevarieerd en broeierig geheel.
Wereldklasse van eigen bodem, zo kan je deze avond vol klasbakken nog het best resumeren.
Tot zover de iets langere samenvatting van drie topconcerten.
Neem gerust een kijkje naar de pics op http://www.gentjazz.com
Organisatie: Gent Jazz Festival, Gent
Dunk!festival 2021 - Dunk!2021 online
Dunk!festival 2021
Zottegem
2021-05-13 t-m 2021-05-15
Erik Vandamme
Opnieuw kon Dunk als festival niet doorgaan door de coronapandemie. Dit jaar besloot de organisatie, door de cancel, een 'Dunk!2021 online edition' uit te werken. De fans konden achttien bands in drie dagen bewonderen van 13 tem 15 mei. Er was zelfs een forum waar de Dunk liefhebbers, de bands en de organisatie gezellig met elkaar konden keuvelen. Een prachtinitiatief, dat de festivalsfeer online ten goede kwam; al is het uiteraard nooit de echte live beleving.
'Dunk!2021 online' was eentje om in te kaderen.
Ohja, vorig jaar werd nog een soort 'Dunk!radio' uitgewerkt Het verslag kun je hier nog eens nalezen
dag 1 - donderdag 13 mei 2021 - Een uiterst genietbare, verschroeiende sound
N (****) is een van de meest actieve, geprofileerde Duitse drone/ambient kunstenaars. Sinds de vroege jaren '90 heeft hij meer dan 50 platen uitgebracht. Op zijn eentje op het podium, laat hij aanvoelen alsof er een band van tien man op het podium staat. De kleurrijke beelden tonen een magisch visueel effect.
Er is sprake van een golvende sound die balanceert tussen luidruchtige donderslagen en ingetogenheid. N zorgt voor onverwachtse, verrassende wendingen , waarbij een strak keurslijf uitblijft . Door de variatie tekent N voor een totaalbeleving van extravertie en introspektie.
We citeren even Endless Dive (****) ‘ Endless Dive is een instrumentaal project uit Tournai (België), van vier muzikanten. De band levert energieke post-rock , laat verschillende invloeden horen en brengt melancholische verzen en punk riffs aan’.
Een gevoel van intens welbehagen bezorgt Endless Dive je vanaf de eerste gitaar riff. Alsof je in een rollercoaster zit en er een overweldigend gevoel tussen angst, verbijstering en waanzinnige vreugde heerst. Een klein uur lang word je letterlijk meegevoerd en gehypnotiseerd. Magisch gewoonweg.
De post metal act Stories from the Lost (****) is afkomstig uit Zottegem . We zagen hen al in 2012 op Dunk!. ''Veelbelovend naar de toekomst toe'' schreven we toen.
Negen jaar later zien we een band die straf in het genre klinkt door de verschroeiende sound en de variërende vocals , die ingetogen, dreigend kunnen zijn. Een huivering door merg en been, waanzinnig sterk. Een duidelijk volwassen band in het genre dus.
Glass Museum (*****) ofwel Antoine Flipo (synths) en Martin Grégoire (drums) drukken sinds 2016 hun stempel in een grensverleggende jazzsound. In 2019 verscheen nog een prachtplaat, 'Reykjavik'. De recensie kun je hier nog eens nalezen
“Het perfecte huwelijk tussen jazz, postrock en elektronische muziek'' schreven we.
In dit postrock gerelateerd festival is Glass Museum door de jazz sounds en de improvisaties van piano en drums een sterke aanvulling.
De leden voelen elkaar perfect aan . De twinkelende piano en de bedwelmende drums zijn uiterst genietbaar. Sterk dus.
Celestial Wolves (*****) - Toen we hen in 2013 zagen op Dunk! schreven we: '' Op basis van hun muzikaal talent, denken we dat Celestial Wolves het nog ver zal brengen. Geef ze nog een tijd om te groeien in hun kunnen , en het komt allemaal wel goed.''
Elke plaat opnieuw weet de band ons aangenaam te verrassen. Bij elk optreden waarbij je denkt 'de grens is ondertussen wel bereikt' wordt die opnieuw verlegd .
Op Dunk!2021 online was het gewoonweg indrukwekkend door de hemelse gitaarriedels, de hete baslijnen en de drums; het tempo wordt telkens opgedreven naar een demonische climax Waardoor het lijkt alsof de aarde onder onze voeten begint te daveren.
Compleet omver geblazen werden we … Wat een optreden!
Op het forum van Dunk!2021 online schreef ik: ''who needs Mogwai or Explosions in the Sky if you have Celestial Wolves?''
Brutus (*****) was de laatste gig vanavond . We zijn en blijven onder de indruk van de zingende drumster en de muzikanten die het tempo naar een onaards niveau doen stijgen. Brutus is uitgegroeid tot een belangvolle band . Hun spelplezier is van jonge wolven die klaar staan om iedereen muzikaal te verscheuren. Ze zijn sterk op elkaar ingespeeld. Klankentovenaars.
De energie en de kracht van Brutus is een emotioneel geladen bommetje . Verdomd goed!
dag 2 - vrijdag 14 mei 2021 - Grensvervaging tussen Hemel, Hel en Aarde
De Nederlandse Drones/doom sensatie Flowers (***1/2) mag de tweede avond openen. De zompige drums, de lekker op doom uitgesponnen riffs en de donkere, ijzingwekkende vocals doen subtiel denken aan Black Sabbath. Diezelfde sfeer als van deze doom/heavy metal grootheid komt naar boven drijven. Flowers is vooral zichzelf, door die drones perfect aan doom te connecteren, dat als een donkere walm over ons hoofd drijft. Er zit een psychedelische kantje aan dit duo. Enig minpuntje is dat het materiaal een beetje teveel in dezelfde lijn ligt , wat het op den duur wat monotoon maakt .
Over naar Turpentine Valley (****) - De uit Zulte afkomstige postrock/metal band is aan een sterke opmars bezig. De band bracht recent nog een ijzersterke plaat uit, die overal goed werd onthaald.
Lees hier de review .
In het genre is het technisch hoogstaand wat ze doen. Turpentine Valley weet de melodie te behouden , injecteert verrassende, onverwachtse wendingen en deelt harde mokerslagen uit. Beklijvend allemaal. Wat een liveset.
Astodan (****1/2) is een Belgische postrockformatie, een kruising tussen AmenRa, Pelican en Mogwai. Hun onderwerpen over de dood enzomeer spreken tot de verbeelding; de nieuwste schijf 'Bathala' (2020), is een conceptalbum over begrafenisrituelen.
De recensie hier
Het occulte, mystieke en donkere blijft live overeind. Binnen een doomachtige sfeer, tekent Astodan voor een intense trip maar het onderbewustzijn. Waanzinnig allemaal , de rituele verhalen uit hun platen worden letterlijk op het podium tot leven gebracht..
BRUIT ≤ (*****) is een post-rock/modern klassiek kwartet uit Toulouse, Frankrijk. De band overtuigde recent nog met 'The Machine Is Burning'. Ze worden vergeleken met Godspeed You! Black Emperor. De combinatie van die magisch mooie gitaarriedels, percussie, de alom aanwezige strijkers en de spoken words zorgen voor een bedwelmende, hypnotiserende trip en doen je wegdromen in diepe gedachte. Intens eigenzinnig gaan ze te werk . Wat een muzikale schoonheid.
We Stood Like Kings (*****) zet die lijn van BRUIT ≤ voort. Bij BRUIT ≤ waren het de strijkers die de toon aangaven, bij We Stood Like Kings komt de klemtoon op het pianospel. Deze band verlegt de grenzen tussen klassiek en post rock, en verlaat hiermee de comfortzone. Een intens beklemmende sfeer en overweldigend gevoel creëren ze.
Ze verwarmen je ziel door die virtuositeit; zoals op “Beethoven Moonlight”, een stuk van Beethoven wordt hier uitgekleed, zelfs heruit gevonden zonder dat ze gezichtsverlies lijden.
Briqueville (*****) is de afsluitende act en na al dat goeds tussen Hemel, Hel en Aarde; de grenzen vervagen en zij nemen ons mee naar de diepste krochten van de Hel. Ook vanavond laten zij zich zien van hun meest occulte en donkere kant. Zonlicht in hun sound wordt uitermate geweerd, alsof vuurtongen van de hel onze voetzolen likken. Wat een intens , bezwerend, huiveringwekkend gevoel.
Tot slot een pluim voor de lichtman, die zorgt voor een pracht visueel effect en sfeerschepping bij elk van de optredens . Een meerwaarde!
dag 3 - zaterdag 15 mei 2021 - Sprookjes van duizend en één nacht binnen een donker kader
Stratosphere (*****) is het drone/ambient-project rond Ronald Mariën . Op zijn eentje zorgt hij voor een aparte sfeer , alsof een pak muzikanten op het podium staan. Stratosphere zorgt voor een intense beleving. Hij gaat uitgekiend, intimistisch te werk. Een staaltje van innerlijk genot. Monotoon gaat het tempo omhoog en wordt het een ellenlange hypnotiserende trip, tot je er ‘zen’ van wordt.
ROOK (*****) maakt het aspect duisternis tot een kunstvorm . Een uniek beleven. De Gentse band bracht in 2019 een eerste EP uit, 'I'.
De recensie lees je hier
Ze gaan verschroeiend hard tekeer of het klinkt gevoelig intimistisch in een donker kader , zowel qua instrumentatie als qua vocals. Een occult tafereel borrelt op. In die filmisch donkere brij, wordt het zonlicht nauwelijks verdragen.
Bolt Ruin (****) is het muzikaal project van elektronicavirtuoos Brecht Linden. ‘Bolt Ruin schrijft de soundtrack naar overgroeide industriële braakliggende terreinen’, lezen we op de vi.be-pagina van dit éénmansproject.
‘Apocalyptisch’ is het woord dat zowel op zijn debuut (2019) als van het optreden op BRDCST-festival in de AB, Brussel Ancienne Belgique, mag uitgesproken worden .
“Het angstgevoel bekruipt je steeds en je kruipt dichter tegen elkaar aan als Bolt Ruin je bij de keel grijpt met een verschroeiend donker tapijt" schreven we over de titelloze schijf. Live zet hij dit volledig over ; het overvalt ons steeds opnieuw, en onderhuids voelen we een mysterieus, huiverachtig sfeertje, niet vies van enig experiment. Wat een prikkeling.
Pothamus (****) is een trio uit Mechelen die met hun debuut 'Raya' een bonte mengeling speelt van sludge, doom en sfeervolle postrock. We ervaren een dunne lijn tussen licht en duisternis . Intens emotioneel klinkt het; beelden worden opgeroepen.
De recensie lees je hier
Live gaat het combo wisselend te werk, zalvend , naar een wervelstorm toe en allesvernietigend . Een muzikale puinhoop, chaos , maar pakkend, intrigerend, prikkelend boeiend.
"Listening to 'de Portables' is like travelling without a road map or compass." lezen we op de bandcamp pagina van de Portables (****1/2) . De band is al van 1996 bezig . Een eigenzinnige band trouwens, die graag improviseert en zich niet in een hokje laat duwen. Een divers klankentapijt horen we , waarbij ze balanceren tussen toegankelijkheid en moeilijk in het gehoor liggend materiaal.
de Portables zijn al vijfentwintig jaar bezig , het zijn muzikale avonturiers die ervan houden buiten de comfortzone te treden.
Amenra (*****) - hoeven we hen nog voor te stellen? De aarde davert door hun overweldigende sound en Colin perst alle lucht uit zijn longen . Wat een beladenheid, wat een emotie. Het zindert allemaal na.
AmenRa bracht hier op ‘Dunk!2021 online’ een akoestische set.
Een verslag eerder lees je hier (september 2020, Schouwburg, Kortrijk) . En ferm onder de indruk was men.
Ook nu krijgen we er rillingen van . Schitterend wat ze gewoonweg neerzetten, in een kring rond elkaar gezeten. Een stilleven waarbij je geconfronteerd wordt met het einde van het leven. Het is, lijkt een zachtmoedig binnenwandelen in het Hiernamaals.
Niet dat het allemaal dood en verderf is . De gezapige cover “Het Dorp” klinkt nostalgisch en pakkend, mede door Colin’s emotionele vocals.
Amenra weet de duisternis perfect aan te voelen, ook in hun materiaal in akoestische versie. Bepalend in Amenra’s muzikaal proces zijn de vocals van Colin , hij raakt ons op erg emotionele , gevoelige wijze en hij hoeft nu zelfs zijn keel niet schor te schreeuwen. Kippenvelmomenten dus.
Ik noteerde voor mezelf 'Hier zijn geen woorden voor, om te omschrijven wat ik nu heb gevoeld' . Ook de ‘day after’ geniet ik na van dit magisch gebeuren , diep onder de indruk. Onbeschrijflijk mooi!
Organisatie: Dunk!festival, Zottegem
Leuven Jazz 2021 - B-Jazz Rewind 2021- Daahoud Salim Quintet + Nagløed - Klinkt dansbaar én ontroerend!
Leuven Jazz 2021
30cc
Leuven
2021-05-08
Erik Vandamme
Door de coronamaatregelen kan de B-Jazz International Contest 2021 ook dit jaar niet plaatsvinden. Je krijgt intussen vijf bijzondere onlineconcerten waarbij we de winnaars van de voorbije vijf edities koppelen aan een jonge, beloftevolle Belgische jazzgroep. Op die manier behoudt de organisatie het internationale karakter van B-Jazz en geven ze tegelijk de lading Belgisch jazztalenten een podiumkans. Alle sets zijn live, maar zonder publiek, opgenomen.. Op de vijfde en laatste avond staan op het menu: Daahoud Salim Quintet + Nagløed
Nagløed (****) - "Nagløed kon wel het geesteskind zijn van Thom Yorke, Nils Frahm en Mark Guiliana, maar het zijn drie Gentse rakkers die dit muzikaal avontuur aanvatten in 2017.", lezen we in de introductie op de website van Leuven Jazz en dat is eigenlijk niet zo ver gezocht.
De elektronica laagjes balanceren tussen ingetogenheid, bevreemding en geknetter als een haardvuur. De bedwelmende drums en gitaar, laten een veelzijdige band horen. De stem van Dillian Fevry doet denken aan Thom Yorke.
Muzikaal krijgen we een kleurenpracht "een klankwereld waar de luisteraar met plezier in verdwaalt", lezen we in de introductie. En dit klopte zeerzeker bij deze livestream!
Daahoud Salim Quintet (****) - De winnaars van de B-Jazz International Contest 2017, Daahoud Salim Quintet mogen deze reeks B-Rewind afsluiten.
De band bestaat uit: Daahoud Salim, (piano); Bruno Calvo, (trompet); Pablo Martinez, (trombone); Hendrik Mueller, (bas ) en Sun-Mi Hong, (drums).
We krijgen een bijzonder concertbeleving … in twee delen weliswaar, met eerst Bruno, Hendrik en Sun-Mi die vanuit Nederland een concert brengen; gevolgd door een duo concert van Daahoud en Pablo in Spanje.
Wat biedt dit? Je hoort twee verschillende kanten van deze band: De Nederlandse kant die gebruik maakt van zompige baslijntjes en aanstekelijke koperklanken die perfect op de bedwelmende drums aanvullen en de dansspieren aanspreken
In het tweede deel is er de virtuositeit van pianist Daarhoud die je ontroert; de registers worden opengetrokken door de prachtklank van Pablo Martinez . Het geheel klinkt dansbaar én ontroerend!
Enig minpunt … Spijtig genoeg waren alle vijf niet samengekomen , waardoor het niet compleet aanvoelde …
Organisatie: Leuven Jazz + B-Jazz International Contest + 30cc, Leuven
Red Rock Rally 2021 - livestream - Een dynamische klankentapijt en een fijn dansfestijn
Red Rock Rally 2021
Entrepot
Brugge
2021-05-01
Erik Vandamme
We citeren: ''Op 1 mei 2021 organiseren we, 'Artists Unlimited',-voor de 27e maal - ons festival in het hartje van Brugge. Dit jaar niet in 'ons' Astridpark maar in uw kot! Omdat de kans heel klein is dat er op 1 mei al versoepelingen komen , maken we er een LiveStream-editie van. Thuis, in je kot, tuin ... -isterierwifi?- brengen we het festival op je scherm. Dit jaar voorzien we een beperkt programma tussen 17 & 22u."
Een overzicht
Bun (***1/2) - Bun werd opgericht in januari 2020 en is het soloproject van sing-songwriter Brecht Vanvyaene, ook bekend als gitarist bij Miava. Zijn muziek katapulteert je naar de gouden jaren van de Britpop, maar neemt je af en toe ook mee naar de americana sound. Een perfecte kruisbestuiving.
Het klinkt totnutoe goed. Hij heeft een emotievolle stem en een band vol groeimogelijkheden. Hij kan zich nog verder ontwikkelen in het genre.
Ruby Grace (****) - We citeren (de vi.be pagina van deze getalenteerde artieste): ''Ruby Grace mengt kitscherige elementen met electropopbeats en soul. Haar zeldzame, krachtige stem, die doet denken aan Amy Winehouse, is een van haar meest opvallende kenmerken.''
Mooi alvast om deze artieste te omschrijven.
Hoe dat live klinkt? Zonder afbreuk te doen aan de instrumentale pareltjes die de muzikanten uit hun instrumenten toveren is het Louise Vanoppen, die - bewust of onbewust laten we in het midden - de meeste aandacht naar zich toe trekt.
Louise Vanoppen heeft een bijzonder soulvolle, sensuele stem. Samen met haar muzikanten brengt ze een wisselende boeiende sound, hypnotiserend en lichtjes dansbaar. die het beeld oproept van een sprookjeswereld .
Haar kitschy synthpop/soul kan een breed publiek aanspreken. We zijn benieuwd.
Wegens een positieve COVID test van een van de muzikanten moest It It Anita helaas verstek geven.
Sylvie Kreusch (*****) kon het festival online afsluiten . Ze neemt je mee op bijzondere plaatsen in een mysterieus, spooky kader tussen licht en donker . Een bezwerende , bedwelmende , huiverende sound , die zalvend , vlijmscherp kan zijn, ondersteund van haar even intrigerende vocals. Ook de registers kunnen worden open gegooid. Een wervelstorm. Een aparte trip en beleving.
Een optreden van Sylvie Kreusch is altijd een intense, bijzondere gewaarwording, die je in diepe trance brengt. Een dynamisch klankentapijt en een fijn dansfestijn.
Organisatie: Red Rock Rally - Artists Unlimited
B-Jazz Rewind, een alternatief programma door Leuven Jazz en B-Jazz International Contest, is aan z’n vierde avond. Vanavond is er het beloftevolle jonge jazz collectief RVB Quartet en Aishinka, de winnaars van B-Jazz International Contest 2019.
RVB Quartet (****) - Rebekka Van Bockstal (gitaar), Marius Couvreur (drums), Otto Kint (contrabas) en Elias Storme (sax) openen als RVB Quartet. Dit quartet brengt voornamelijk composities van gitariste Rebekka Van Bockstal, geïnspireerd op de hedendaagse jazzgrootheden Gilad Helselman, Mark Turner en Wayne Shorter.
RVB Quartet creëert een sound waarbij vooral de saxofoon overheerst. De aanstekelijke gitaarriedels en de knetterende drumsalvo's , die naar pure rock muziek neigen, sluiten echter perfect op die bijzonder jazzy klinkende sax en contrabas aan., Ze gaan erg gevarieerd te werk, de sound klinkt aanstekelijk, groovy en energiek . Op die manier tekenen ze voor het perfecte huwelijk tussen rock en jazz.
Aishinka (*****) - Ook Aishinka klinkt intrigerend en afwisselend. Ze combineren jazz met Oost-Europese sounds , meerbepaald de traditionele Bulgaarse muziek. Een versmelting die de beide werelden met elkaar verbindt en een geluid die tot de verbeelding spreekt.
De folkloristische gezangen en de sound is bedwelmend , aanstekelijk en werkt in op de dansspieren . Improvisatie en avontuur zijn belangvolle elementen. Het maakt het geheel boeiend en sterker . Wat een bondgenootschap tussen beide muzikale culturen.
De comfortzone tussen rock, folk, Balkan en jazz wordt verlaten. We krijgen een kleurrijk palet die vertrouwd, avontuurlijk van aard is en de creativiteit doet opborrelen. Sjiek.
Organisatie: Leuven Jazz + B-Jazz International Contest + 30cc, Leuven
Leuven Jazz 2021 - B-Jazz Rewind 2021 - livestream - RVB Quartet + Aishinka - De comfortzone tussen rock, folk en jazz verlaten
Leuven Jazz 2021
30CC
Leuven
2021-05-01
Erik Vandamme
In het kader van Spot on Jazz werd een heuse Solidude Records label night georganiseerd, helaas nog steeds niet met publiek. Via livestream kregen we enkele belangvolle artiesten en bands in het jazzgenre: H A S T, Bestiaal, Skordatura feat. Jozef Dumoulin & Mäâk. De laatste is zelfs een primeur, want het is hun eerste echte live voorstelling aan een groot publiek. Het werd een oorverdovend, beklijvend totaalspektakel.
Het ‘oorverdovende’ nuanceren we en interpreteren we best in ‘de intensiteit van hun sound’.
We overlopen even
H A S T (*****) opgericht door altsaxofonist Rob Banken is een instrumentale band geworteld in jazz, heavy rock en improvisatie; ze openen overtuigend, verschroeiend met deze elementen. De sound van H A S T is gebouwd rond die sax, die emotioneel klinkt, ondersteund van broeierige gitaarriedels, een bedwelmende bas en een knallende percussie. Ze lieten een diepe indruk na.
Line up: Rob Banken – altsax; Artan Buleshkaj – gitaar; Roeland Celis – gitaar; Cyrille Obermüller – contrabass; Elias Devoldere – drums
De formatie Skordatura feat. Jozef Dumoulin & Mäâk (*****) tekent voor het totaalspektakel . We citeren eerst eens uit de bio ''Met rollende ritmes, scherpe injecties, hoekige grooves, momenten van humor en een buitenaards geluid dat af en toe doet denken aan de intergalactische funk van Battles, kookt Skordatura een sudderpot van ideeën."
Die pot kookt voortdurend over door de niet aflatende virtuositeit van Jakob Haghebaert (gitaar), Bas Bulteel (Fender Rhodes, keys), Joshua Dellaert (bas) en Sebastiaan Vekeman (drums).
Voor de gelegenheid krijgt dit gezelschap de steun van Mâäk , een avantgardistische jazzformatie in ons landje. Jozef Dumoulin, brengt vuurwerk uit z’n keys . Het zorgt voor sfeer en ambiance. Dit was een muzikale wervelstorm , hier werd het kookpunt bereikt. Sjiek.
Line up: Sebastiaan Vekeman: drums, compositie; Joshua Dellaert: basgitaar, compositie; Jakob Haghebaert: gitaar; Jozef Dumoulin: keyboards; Laurent Blondiau: trompet, arrangement; Jeroen Van Herzeele: tenorsax; Michel Massot: tuba; Gregoire Tirtiaux: altsax, arrangement
Bestiaal (*****) schudde ons muzikaal stevig door elkaar. Ze stonden in voor een golvende sound , hartverscheurend en chillend van aard . Ze flirten met geluidsnormen, oorstrelend en (geluids)overschrijdend; gevoeligheid en extravertie kruisen elkaar. Bestiaal tekent evenzeer voor dit gevarieerd totaalbeleven. Hun klankentapijt benadert de perfectie en biedt ruimte in improvisatie en experiment. Meesterlijk hoe ze je bij het nekvel grijpen!
Line Up: Sebastiaan Vekeman: drums & compositie; Jakob Haeghebaert: gitaar; Sebastiaan (Bas) Gommeren: contrabass
Organisatie: Spot On Jazz + ART-SPOT.BE + Solidude Records + MetX Movingmusic + Gent Jazz Festival, Gent
Spot On Jazz 2021 - H A S T, Bestiaal en Skordatura feat. Jozef Dumoulin & Mäâk - livestream - Een oorverdovend, beklijvend totaalspektakel
Spot on Jazz 2021
CC De Grote Post
Gent
2021-04-28
Erik Vandamme
Leuven Jazz 2021 - B-Jazz Rewind 2021 - livestream - Florian Favre Trio + Abstract INC. - Intrigerend spel tussen lichtvoetigheid en bittere ernst
Leuven Jazz 2021
30cc
Leuven
2021-04-24
Erik Vandamme
In het kader van 'B-Jazz Rewind', worden op vijf avonden de winnaars van de vijf voorbije edities van 'B-Jazz International Contest' gekoppeld aan enkele beloftevolle bands.
Deze keer zijn dat : Florian Favre Trio + Abstract INC. Een overzicht
Abstract INC. (****) - Eind september 2020 presenteerde gitarist Machiel Heremans het debuut van zijn Abstract Inc., een Brussels sextet met enkele internationale namen. Naast Daniel Jonkers (Nederland) treffen we ook Leonard Steigerwald (Duitsland) en Abel Jednak (Frankrijk) aan op deze EP, die in vier nummers een staalkaart geven. De band had deze EP zeer graag live aan een publiek voorgesteld, helaas lukt dat nog niet, alternatief is in deze coronafase de livestream.
Abstract INC start de set op sprookjesachtige wijze. Een bedwelmende piano wordt gekoppeld aan een groovy sax, verfijnde gitaarriedels en drumvellen, die oogstrelend worden bespeeld. Het is uitnodigend, prikkelend, aanstekelijk, om in een fantasiewereld te verdolen en te vertoeven. De ultieme insteek, die gemoedstrust over jou brengt.
Na die ingetogen start, slaagt de band erin je halverwege de set plots te verrassen. Hun wendingen in de sound door een mysterieus klinkende sax toont de veelzijdige blik van Abstract INC. Ze treden buiten hun comfortzone en balanceren tussen intimiteit, aanstekelijkheid en furieuze uithalen. We houden hen best in het oog in het genre …
Florian Favre Trio (****1/2) - Ze waren de winnaars van de ‘B-Jazz International Contest’ 2016. Florian Favre Trio , de band rond pianist Florian Favre, gaat gevarieerd , avontuurlijk te werk. Ze houden van contrasten en uitersten in het jazz genre. De golfbewegingen en speelsheid intrigeren en de dansspieren worden geprikkeld. De luisteraar geniet van het visueel prikkelende schouwspel tussen energieke vuurkracht en de ingetogenheid. De muziek versterkt het visuele en omgekeerd.
Florian Favre Trio verrast telkens en brengt een spannend spel tussen lichtvoetigheid en bittere ernst. Bijzonder trio!
Organisatie: Leuven Jazz + B-Jazz International Contest + 30cc, Leuven
Nederlands 
Français 
