AB, Brussel programmatie + infootjes

AB, Brussel programmatie + infootjes Concerten 2024 Boterhammen in het park, Bar chaud, Feeërieën 2024 – van 26 t-m 30 augustus 2024 Boterhammen in het park: Het Zesde Metaal, monokimono, Meau, Willem Ardui, Elmer, Babs, Borokov Borokov, SEF, Mariposa,…

logo_musiczine_nl

Trix, Antwerpen - events

Trix, Antwerpen - events 2024 - 30 & 31 aug: Summer bummer festival 2024 - 09 sept: Hollow coves (ism Live Nation) - 13 sept: Jxdn (ism Live Nation) - 17 sept: Ski mask the slump god - 21 sept: 20 jaar Trix met o.m. Brorlab, 59 boys, Piffy, School is cool;…

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Alice Cooper - ...
Festivalreviews

Les Nuits Botanique 2021 - Benjamin Schoos + The Loved Drones - De verbintenis tussen Franse chanson en pure rock-'n-roll

Geschreven door

Les Nuits Botanique 2021 - Benjamin Schoos + The Loved Drones - De verbintenis tussen Franse chanson en pure rock-'n-roll
Les Nuits Botanique 2021
Orangerie (Botanique)
Brussel
2021-09-16
Erik Vandamme

Benjamin Schoos is van vele markten thuis. Hij is zanger, componist, baas van het label Freaksville, enz . Hij kwam op Les Nuits Botanique zijn nieuwste plaat - uitgebracht in 2020 btw - 'Doubt in my heart ' voorstellen,
In deel twee was er meer een show gedeelde met de band The Loved Drones . De allereerste keer dat de band het album ‘Conspiracy Dance’ live speelt , lezen we op de facebook pagina. Een avondje voor de rock fan die houdt van die sound uit de seventes , als van wie houdt van het Franse chanson …

Benjamin Schoos + The Loved Drones (****)
- In deel één kregen we dus die Franse Chanson kant van Benjamin Schoos.  Hij bracht op gemoedelijke wijze een rits nummers die gevoelig, aanstekelijk klinken ; hij wordt begeleid door muzikanten die mooi z’n warme stem aanvullen. Hij ontroert eenvoudigweg hoedanook. Benjamin bewijst met brio hoe een artiest/componist kan schitteren in eenvoud, zonder al teveel overdreven franjes. In die eenvoud durft hij avontuurlijk te klinken , voegt hij er wat experiment aan toe of hij gaat de  strakkere rock toer op. Fijngevoelig, strak dus!
In het tweede deel mogen The Loved Drones  hun ding doen, Wat ons na enkele luisterbeurten van 'Conspiracy Dans 'op viel, is het meeslepende karakter van die seventies sound, en een psychedelische invalshoek . The Loved Drones hebben toch een eigen smoeltje in dit geheel. Ze trekken de registers nog eens open . De sfeer zit er in en ons rockhart slaat sneller.
Het publiek deint mee op de tunes en sommigen doen een eerste danspas . Wat een aanstekelijke show krijgen we hier van de band . De charismatische frontman met lang grijs haar en in leder pak heeft een fijne uitstraling . Het onderstreept de muzikale duizendpoot Benjamin Schoos.
Kortom, The Loved Drones zorgen voor een heropleving van die 70s sound.

Als we de beide sets naast elkaar plaatsen , hadden we vanavond de verbintenis tussen Franse chanson en pure rock-'n-roll!

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Les Nuits Botanique 2021 - Paradoxant, Unik Ubik, Mountain Bike - Een stevig bluesrock feestje

Geschreven door

Les Nuits Botanique 2021 - Paradoxant, Unik Ubik, Mountain Bike - Een stevig bluesrock feestje
Les Nuits Botanique 2021
Orangerie (Botanique)
Brussel
2021-09-15
Erik Vandamme

Naar aanleiding van ‘15 jaar Humpty Dumpty Records!' stonden in de Botanique enkele bands op het podium die verbonden zijn met dat label. Het beloofde, op papier, een stevig rock en blues feestje te worden.
Aan die verwachtingen werd door de drie bands met brio voldaan. Zowel Mountain Bike - Unik Ubik als Paradoxant speelden een daverende set

Paradoxant (***1/2) is het project van Antoine Meersseman, die je misschien wel kent van het werk bij BRNS. Hij laat zich omringen door een keyboard speelster, die een kristalheldere stem heeft, en een drummer die aan multitasking doet, en die dus ook gitaar van tijd tot tijd speelt. Wat we krijgen is een setje aanstekelijke songs, met een vleugje melancholie en weemoed.
Het moet wel vooral lekker rocken vanavond. De instrumentatie als de vocals zijn de moeite; de drie muzikanten entertainen hun publiek en teasen elkaar. Het is vooral een band met potentieel en groei. In het oog te houden.

De muziek van Unik Ubik (*****) is soms moeilijk te plaatsen. De klemtoon komt op bluesrock met jazzinvloeden en psychedelica. De aanstekelijke gitaarriedels, de opbouwende sax en de bedwelmende drums zorgen voor een wisselende vederlichte , stevige en harde sound. De Orangerie was al goed gevuld intussen . Iedereen genoot van de strakke set.
Het Belgisch-Franse Unik Ubik zijn graag geziene gasten op Dour; ook hier klinken ze overtuigend. Ze eindigen in een oorverdovende climax. Mooi.

De wervelstorm die Unik Ubik ontketende, is nog maar pas gaan liggen, of daar is de volgende al. Mountain Bike (*****) klinkt snel, vlijmscherp en snoeihard . Al gauw ontaardt dit in een moshpit, crowdsurfers en stagedivers. Het spelplezier druipt er van af .
We zien een  hongerige band met bloeddorstige fans . Mountain Bike legt de lat hoog en zorgt voor een stevig, hevig bluesrock feestje.
Kortom, Mountain Bike tekent voor een muzikale tsunami!

Neem gerust een kijkje naar de pics

https://musiczine.net/nl/photos/category/1773-paradoxant-15-09-2021

https://musiczine.net/nl/photos/category/1774-unik-ubik-15-09-2021

https://musiczine.net/nl/photos/category/1775-mountain-bike-15-09-2021

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Les Nuits Botanique 2021 - Bachar Mar-Khalifé - Dance en Trance, wat een variatie!

Geschreven door

Les Nuits Botanique 2021 - Bachar Mar-Khalifé - Dance en Trance, wat een variatie!
Les Nuits Botanique 2021
Orangerie (Botanique)
Brussel
2021-09-14
Erik Vandamme

Op zijn debuut 'Oil Slick' (2010) en albums als 'The Water Wheel' (2018),  'ON OFF'(2020)   toont de Frans-Libanese multi-instrumentalist en componist Bachar Mar-Khalifé (*****), z’n muzikale veelzijdigheid aan, van rock, dub, dabké tunes, electro en soms zelfs latin music.  Het concert ging door in de Orangerie, met zitplaatsen.. De zaal was overladen vol waardoor sommigen gewoon op de trappen gingen zitten.
De sfeer zat er vanaf de eerste tot de laatste seconden in. In onze notitieboekje schreven we 'Indrukwekkend, onvergetelijk, magische avond' . Dit optreden was van een ongelofelijke schoonheid, onaards, van het ene naar het andere oorgasme. Wat een intens, gelukzalig gevoel. Dance en Trance, wat een variatie! , wat Bachar Mar-Khalifé ons meer dan anderhalf uur voorstelde.

Ingetogen start Bachar op piano, hij wordt begeleid door een percussie virtuoos en gitarist/contrabassist van uniek allooi. Mooi allemaal. Alle registers worden open getrokken en er ontstaat een wervelstorm van deze instrumenten, piano, gitaar en drum. Vuurwerk waardoor de grond onder onze voeten davert. Hierop stil zitten is onmogelijk, het luide en lange applaus duidt aan dat ook het publiek genoot met volle teugen.
Bachar spreekt zijn publiek aan door gezapige kwinkslagen, en  blijkt dus op de koop toe een charismatische klasse entertainer te zijn.
Hij wordt geruggesteund door zijn muzikanten die op percussie/drum en gitaar/bas  hoogstaande magie realiseren. Op een bepaald moment gaan de muzikanten zodanig intens en oorverdovend tekeer alsof de Apocalyps is ontbonden in de Botanique. De respons van het publiek bedwingt Bachar letterlijk tot tranen. Wat een emoties! Het is poëtisch, filmisch wat we horen en zien.
Bachar brengt na een uur , opnieuw, een ingetogen stukje op zijn piano, aangevuld door zijn muzikanten die moeiteloos op de song inpikken; het bewijst hun uitzonderlijke virtuositeit. Daarna trekt Bachar het potje compleet open, het publiek staat nu recht en begint wild te dansen. Een wervelende finale in een veelkleurige sound.

Bachar Mar-Khalifé  bezorgt ons een onvergetelijke, formidabele set en avond! Hij klinkt met z’n muzikanten uitbundig en emotievol. Schitterend.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Les Nuits Botanique 2021 - Vox Low + Le Villejuif Underground + Bryan's Magic Tears - Buiten de comfortzone kunnen treden van de doorsnee postpunk op Franse wijze

Geschreven door

Les Nuits Botanique 2021 - Vox Low + Le Villejuif Underground + Bryan's Magic Tears - Buiten de comfortzone kunnen treden van de doorsnee postpunk op Franse wijze
Les Nuits Botanique 2021
Orangerie (Botanique)
Brussel
2021-09-13
Erik Vandamme

Born Bad Records is een Frans label gevestigd in Parijs. Dit label legt de focus op bands die buiten hun comfortzone durven treden, het pad verbreden, hun genre verlaten, en zelfs muzikaal naar absurditeit lonken.
Nieuwsgierig ? check gerust eens de website: https://www.bornbadrecords.net/
De drie bands, Vox Low + Le Villejuif Underground + Bryan's Magic Tears, die vanavond op Les Nuits Botanique in de Orangerie staan , beantwoorden perfect aan het vooropgestelde profiel.
Ze doen hun zin , dat was duidelijk , de ene succesvoller dan de andere. De Orangerie was goed volgelopen en de liefhebber van die postpunk adepten, kwam hier volledig aan zijn trekken.

Volgens de biografie grasduint Bryan's Magic Tears (***1/2) in de sound van bands als Pavement en Dinosaur Jr. , en geeft het een eigen smoel. De leden staan mooi op veilige afstand van elkaar, een statische houding weliswaar, en doen je wegdromen met hun lekkere aanstekelijke gitaarriedels naar die jaren '90. In de instrumentatie en vocals horen we alles wat in dezelfde lijn . Wat meer variatie was niet slecht !
De combinatie van een magisch mooie mannelijke en vrouwelijke stem zorgt echter voor een beetje meer kleur in de set. Hun zwevende sound biedt een hypnotiserende inwerking en doet ons geboeid luisteren en lekker genieten. Leuk setje.

Le Villejuif Underground (*****) op z’n beurt biedt meer variatie sen steekt meer schwung in de set. De band rond Nathan Roche heeft een soort punk attitude, die regelgeving uitgomt. De heren spelen op indrukwekkende wijze, en Nathan beschikt over vocals die je in vervoering brengen.
Dit is lekkere groovende postpunk, klaar voor een gitaarfeestje ; absurditeit , humor en bittere ernst gaan hand in hand samen. Nathan is een klasse entertainer en de band amuseert zich kostelijk. Improvisatie en experiment zijn niet veraf in de sound, het publiek geniet en ondergaat .
‘When Will The Flies In Deauville Drop?’ is een onvoorspelbaar plaatje door de experimentele combinatie van pop, garagerock, country en zelfs disco. Live klinken deze elementen zeerzeker door ; aanstekelijk allemaal , mede door Nathan’s aanporrende insteeks aan het publiek, dat wild aan het dansen slaat.
Een klein uurtje lang werden  we dus ondergedompeld in dit avontuurlijk postpunkfeestje . Grenzen verbleken . Deze French touch van het genre smaakte naar meer !

Vox Low (*****) straalt nog wel spelplezier uit, maar de absurditeit en humor is hier tot een minimum. Hiet trekt men de kaart puur muzikaal en wordt eerder een donker pad ingeslagen, met een vleugje krautrock.
Duivelse beats uit hun keyboards horen we, waarop stil staan onmogelijk is. Het publiek gaat compleet uit de bol, en de zaal verandert in een kolkende massa alsof het 1980 terug is.
Maar Vox Low klinkt allesbehalve gedateerd, de krautrock is eigentijds , aangepast en klinkt verdomd ingenieus en uitgekiend.
De band heeft het publiek mee , dat voelen ze aan. Ze drijven het tempo nog op ; niemand staat nog stil .
Je mag ze terecht omschrijven als 'de acid-houseversie van The Jesus & Mary Chain’, die surft tussen 60's rockabilly en koude, minimale techno’, wat we ook lezen in de bio.
Je wordt in een hypnose gebracht en je danst, danst en danst …
Een bijzondere verschroeiende set van Vox Low kregen we, die het elan van deze avond perfect samenvat, met name buiten de comfortzone kunnen treden van de doorsnee postpunk op Franse wijze.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Leffingeleuren 2021 - zondag 12 september 2021 - Jozef Van Wissem en Amenra - Tantrische mokerslagen

Geschreven door

Leffingeleuren 2021 - zondag 12 september 2021 - Jozef Van Wissem en Amenra - Tantrische mokerslagen
Leffingeleuren 2021
Festivalterrein
Leffinge
2021-09-12
Tijs Delacroix

De tijd dat zondag steeds gepaard ging met een kerkbezoek, ligt gelukkig ver achter ons. We hulden ons afgelopen weekend echter wel in ons Paasbest-zwart om een bezoek te brengen aan de Church Of Ra. Na een periode te hebben getourd met akoestische optredens, spelen de heren van Amenra namelijk ook terug optredens op volle kracht. In deze vertrouwde opstelling hielden ze ook halt in Leffinge.

Voor het zover was, mocht Nederlandse componist en avant-garde muzikant Jozef Van Wissem de tent inspelen. De man werd reeds gelauwerd voor zijn inbreng als filmmuziekcomponist, maar staat ook te boek als ‘s werelds bekendste luitspeler. Wanneer we een solo-instrumentele set recenseren, staat de sfeerschepping of muzikale kunde veelal centraal. Aan beiden bij Jozef geen gebrek, de man beheerst vanzelfsprekend zijn, niet zo gebruikelijke, instrument en weet rust voor de storm te brengen. Veel mensen kozen er echter voor om deze act aan zich voorbij te laten gaan om zich nog even goed in te pilsen. Een beweging die halverwege de set steeds meer mensen begon te maken. Met één instrument drie kwartier vullen in een festivalsetting, bleek een fijn, maar minder succesvol experiment.

Terwijl er nog valavond-licht de tent in priemde, druppelden er voorzichtig en stelselmatig opnieuw mensen de tent binnen. Het deed ons denken aan kraaien die voorzichtig een kadaver benaderden. Amenra opende hun set met “Boden”. Het kletterende metaal, in combinatie met een muisstil publiek, verkilde op slag de tent met nog enkele graden celcius.

Doorheen hun set stootte, beukte en porde de band op de hartspier. het is hun aangeboren talent om een desolate sfeer neer te zetten en deze uit te rekken tot een zielenvacuüm om deze vervolgens op een fractie van een seconde te doen imploderen tot een woestenij van dreunende drums en gitaren. Het hartstochtelijk geschreeuw van frontman CHVE komt van diep, en dat niet alleen letterlijk. Amenra experimenteert steeds vaker met het Nederlands als voertaal en ook live werkte dit verbazingwekkend goed. De teksten van de band kwamen héél hard binnen bij het publiek. De intonatie die Collin in zijn teksten legde, bekroop het rug(dons)haar. Van hun laatste plaat hoorden we tijdens het optreden “Voor Immer” en “Evenmens”.
Muzikale hoogtepunten waren het mooie, melodische “Solitary Reign”, waarin de screams op zich werden genomen door bassist Tim De Gieter, en het eerder vermelde, nieuwe “Evenmens”.
Het is ook verbazingwekkend hoe de volledige band non-stop strak in het ritme bleef spelen. Amenra doet aan sfeerschepping, wat ellenlange, herhalende ritmes inhoudt, maar om dit zo lang vol te houden tijdens zo’n tantrische uitputtingsslag, is een huzarenstukje.

Het bruuske einde na afsluiter “Golden Nail” was gepast bij de aard en de dynamiek van het concert, maar voelde ergens ook ‘bevreemdend’ aan.
Het immense, plotselinge contrast gaf ons nog wat meer het machteloze gevoel dat we aan het einde van een trip, een beleving, waren gekomen. Het gevoel dat we als collectief ondergeschikt zijn aan het machtige, onaantastbare, het goddelijke. Het was voorbij, en er was geen weg meer terug en Amenra wist deze wrange, bedoelde nasmaak perfect in de hand te werken. De band verliet het podium met de geprojecteerde woorden “Altijd en overal”. Een verweesd publiek accepteerde hun lot.

Amenra speelde een set vol vertrouwen, ééntje waarin hun nieuw werk een ware voltreffer bleek en waarin het enorme potentieel van deze nu al grote, succesvolle band wat extra in de zwarte verf werd gezet.

Pics Amnra @Romain Ballez en Wim Heirbaut
Neem gerust een kijkje van hun set in OLT Rivierenhof op 10 september 2021
Amenra, Psychonaut, OLT Rivierenhof, Deurne, 10 september 2021 - Pics (musiczine.net)

Pics Jozef Van Wissem @Wim Heirbaut
Neem gerust een kijkje naar de pics van de set tijdens les nuits botanique 2021 op 9 september 2021
Les Nuits Botanique 2021 - Jozef Van Wissem + Fleur De Feu - Een avond in een occult sfeertje (musiczine.net)

Organisatie: VZW De Zwerver - Leffingeleuren, Leffinge

Les Nuits Botanique 2021 - Mansfield.TYA + Silly Boy Blue - een wereld kleurrijke contrasten

Geschreven door

Les Nuits Botanique 2021 - Mansfield.TYA + Silly Boy Blue - een wereld kleurrijke contrasten
Les Nuits Botanique 2021
Orangerie (Botanique)
Brussel
2021-09-12
Erik Vandamme

Toen we nog jong en onervaren waren stond een zondagavond garant voor een dansje in een praat café om de schoolweek aan te vatten; met kleine oogjes in de klas zaten we er dan op een maandagochtend. We namen het er graag bij. Soms echter blijkt dat feestje veel meer te zijn dan gewoon uit de bol gaan, neem nu het optreden van enerzijds Silly Boy Blue en anderzijds Mansfield. TYA. Dansen werd er zeker gedaan … we kwamen vooral terecht in een wereld kleurrijke contrasten.
Als een kind in een speelgoedwinkel die van de ene verwondering in de andere terecht kwam, zo voelden we ons op deze zondagavond in de Orangerie tijdens Les Nuits Botanique.

We citeren even uit de biografie: 'Silly Boy Blue is een 22-jarige Franse schrijver-componist-zangeres. Denk Angel Olsen meets Billie Eilish meets Fever Ray. Gefascineerd door de werelden van David Bowie en Lana Del Rey schrijft ze hartverscheurende tieneranthems, en deelt in haar muziek post-adolescente gevoelens onder de ogen van haar popiconen.'
Een stelling die de lading dekt, want opvallend veel jongeren schuiven een beetje dichter aan het podium om dit opkomende icoon Silly Boy Blue(****) aan het werk te zien ; ze combineert breekbare songs – ze ontroert met haar fluwelen stem - met aanstekelijke, dansbare songs , die een poppy tune hebben , zonder echt kitsch te gaan klinken. Ze spreekt een ruim publiek aan , net zoals haar helden Lana Del Rey en David Bowie.
Zonlicht en donkere gedachten vormen de rode draad doorheen deze set die lekker aan de ribben kleeft, en waarop je niet kan stil blijven staan. Het publiek reageert dan ook zeer enthousiast en danst zich de benen uit het lijf, of - zoals we zagen bij een meisje in de zaal – het publiek pinkt emotievol een traan weg.

We schreven het al ‘een wereld kleurrijke contrasten’ ging voor ons open vandaag. Bij Mansfield. TYA (*****) kwam het zelfs nog meer tot uiting. Het duo start hun set eerder bevreemdend, door een viool klank, die je koude rillingen bezorgt. Mansfield.TYA verlaat de  comfortzone van dans, chanson en elektronische muziek. Voortdurend wordt je op het verkeerde been gezet, hun aanpak zorgt eerst voor een springende massa waarbij de zaal ontploft om daarna eerder ingetogen, intimistisch de gevoelige snaar te raken. Telkens net lang genoeg om de aandacht scherp te houden.
In een oogwenk vloog het hier allemaal voorbij. Beide muzikanten zijn top instrumentalisten en evenzeer klasse entertainers, die hun publiek voortdurend aanspreken en -porren. Ook de vocals raken, vooral bij songs die aanleunen bij het Franse Chanson.
De Orangerie verandert meermaals in een kolkende massa dansende lichamen. Een kleurrijk feest dat met een knal wordt afgesloten in de bisronde.
Mansfield. TYA . bracht een fijn avondje hartverwarmende muziek, die emotie deed opborrelen en de dansspieren aansprak. Wat een variatie! Zo hebben we het graag.

Neem gerust een kijkje naar de pics

http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/les-nuits-botanique-2021/mansfield-tya.html

http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/les-nuits-botanique-2021/silly-boy-blue-12-09-2021.html

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Les Nuits Botanique 2021 - Girls in Hawaii - Beklijvende thuismatch met rake klappen die corona wegmeppen

Geschreven door

Les Nuits Botanique 2021 - Girls in Hawaii - Beklijvende thuismatch met rake klappen die corona wegmeppen
Les Nuits Botanique 2021
Scene Parc (Botanique)
Brussel
2021-09-12
Jerome Bertrem

Na een lange hiatus van om en bij de twee jaar (je weet wel door dat ene virus) komen de culturele activiteiten traag maar gestaag op gang. Zo ook Les Nuits Botanique die niet in het voorjaar, maar dus ingehaald worden als leuke na-zomerse activiteit.

Op het programma voor vandaag: de jonge garde van WatchoutfortheGiants en de immer populaire Girls In Hawaii. Na een uitverkochte succesvolle zaterdagavond sloten beide bands het eerste weekend af van Les Nuits.

Helaas heeft ondergeschrevene de Gentse/Ninoofse reuzen niet kunnen bewonderen. De jonge finalisten van Humo’s Rock Rally van 2018 hebben nochtans met een langspeler en enkele rake singles veel in huis om het Botanisch luisterpubliek goed op te warmen.

Ondanks de nasleep van de pandemie waren er heel wat mensen aanwezig in de tuin van de Botanique om het concert mee te maken in het opgezet podium le Chapiteau. Niet verwonderlijk, want Girls in Hawaii kan teren op een lokale populariteit, ook al hebben ze sinds 2017 niets nieuws meer uitgebracht. Voor Lionel Vancauwenberghe en Antoine Wielemans (co-oprichters van de band) goldt de lockdown als een moment om even de pauzeknop in te drukken.
Desondanks was het publiek zeer enthousiast toen de vijfkoppige band het podium betrad. Of zat het vrijheidsgevoel (enkel een Covid Safe Ticket was de regel) er ook voor iets tussen? Zo weerklonk opener “Organeum” van debuutplaat ‘From Here to There’ als een vertrouwde begroeting, alsof de wereld nooit heeft stilgestaan. Toepasselijk was het wiegende “Not Dead” waar de elementen in de verf werden gezet die Girls in Hawaii zo sterk maken: melancholische indie vermengen met poppy deuntjes, besprenkeld met een snuifje lo-fi tot zelfs noise. “Guinea Pig” en “Cyclo” uit het meest recente ‘Nocturne’ klinken live nog zo fris als enkele jaren geleden, ook al slaan ze daarmee een meer elektro/experimentele weg in.
Met gouden oudjes “This Farm Will End Up in Fire”, “Time to Forgive the Winter” (dEUS op z’n hardst) en “Bees & Butterflies” (Das Pop op z’n zachtst) werd het gebrek aan nieuw materiaal meer dan goed gemaakt. Dit deerde het publiek uiteraard, want de band heeft in haar bijna 20-jarig bestaan een sterke live reputatie opgebouwd en is zowat kind aan huis in de Bota. Toch kwam daar even het nieuwe “Life Is So Fucked Up” piepen als rustpunt in de set.
Daarna zetten de Girls hun derde plaat ‘Everest’ in de kijker met het innemende “Misses”, het beukende “Switzerland” (tussenin ook “Willow Grove”), het opzwepende “Mallory’s Heights” en het slepende “Rorschach”. Het enthousiasme van het publiek was sinds het begin van het optreden niet gaan liggen, want zowat iedereen danste, lachte of zong mee naar hartelust.
Tijdens de eerste bisronde werd het tempo zelf verder de hoogte ingejaagd. Met een trio van de debuutplaat was het allesbehalve de bedoeling om gas terug te nemen. Het hoogtepunt (al waren er veel tijdens dit optreden) viel met een uitgerokken “Flavor” dat live volledig anders, maar even goed klinkt! Onmogelijk om zo naar huis gestuurd te worden en daarom kwamen Lionel en Antoine nog het podium op om een intieme versie van “Plan Your Escape” (met schattige schoonheidsfoutjes inbegrepen) te brengen.

Nogmaals bewijzen Girls in Hawaii waarom ze zo geliefd zijn bij het publiek en dus ook hun vaste plek hebben in het Belgische muzieklandschap.

Les Nuits Botanique vinden nog plaats tot en met 26 september met onder andere Moutain Bike, Videoclub, Benjamin Schoos + The Loved Drones, Sébastien Tellier, David Numwami en Yelle.

Setlist: Organeum - Not dead - Guinea Pig - Cyclo - This Farm Will End Up in Fire - Time to Forgive the Winter - Bees & Butterflies - Life Is So Fucked Up - Misses  - Switzerland - Willow Grove - Mallory’s Heights - Rorschach - Found in the Ground - Catwalk - Flavor - Plan Your Escape

Neem gerust een kijkje naar de pics

http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/les-nuits-botanique-2021/girls-in-hawaii-12-09-2021.html

http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/les-nuits-botanique-2021/watchoutforthegiants-12-09-2021.html

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Leffingeleuren 2021 - zaterdag 11 september 2021 - Muzikaal cabaret in een festivaltent

Geschreven door

Leffingeleuren 2021 - zaterdag 11 september 2021 - Muzikaal cabaret in een festivaltent
Leffingeleuren 2021
Festivalterrein
Leffinge
2021-09-11
Tijs Delacroix

Op dag twee van Leffingeleuren weinig muzikale meerwaardezoekers te bespeuren, de dag draaide namelijk volledig rond de regionale helden van Preuteleute.
“Preutewat?”, horen wij U spontaan denken. Voor wie hen niet kent, kunnen we het samenvatten als een vulgaire, seksistische, platte West-Vlaamse cabaret.

Hiermee doen we de act ook geen oneer aan, het is namelijk hun ‘Unique Selling Point’. Dat één van de leden, Sebastien Dewaele, wat acteerervaring achter de kiezen heeft (Eigen Kweek), voegt enkel maar toe aan het geheel.

In de beginfase van de set, moesten vooral oud-politiekers als Dehaene en Dedecker (want ja, zo lang gaat het nummer “Mussel” al mee) het ontgelden en stonden verder vooral fecaliën en anale frivoliteiten centraal bij aanvang van de set. Zo kabbelden Alain en Ook Alain langsheen “Vustekakker” en “Stroent/Komkommer” en proclameerden ze zich tot strijders van het recht op vrijheid om, wij citeren, ‘in je hol te steken wat je maar wil. Enkel een spontane regenboog boven de tent, had het plaatje completer kunnen maken. Helaas ging het allemaal nogal traagjes en konden/mochten de bindteksten een stuk beknopter.

Ondanks menig poging, slaagde Ook Alain (Tom Vanrijckegem) er zelfs niét in om ook maar één aanwezige vrouw haar boezem te doen ontbloten. Iets wat op een later tijdstip, op een volks dorpsplein zelden niet lukt. De vlam sloeg niet meteen in de pijp. Over pijpen gesproken; wel brulde menig aanwezig vrouw, heerlijk mee met de misogyne teksten zoals die van “Gie Oere, Gie Teve”, waarbij vrouwen nogal onvriendelijk worden gedwongen tot het oraal bevredigen van de man. Het eerste echte hoogtepunt in de set, eindigde zo op het aangezicht/langsheen de neus. En met een vlam die wél in de pijp zat.

Nadien volgde een deductieve les, waarbij het publiek in het Algemeen Nederlands (!) én het West-Vlaams de erg literaire tekst van “Gistern enk me vrouwmens” werd aangeleerd. Al hadden de aanwezigen, behalve meegesleurde metgezellen, hier geen nood aan. Dit haalde andermaal het tempo wat uit de set, jammer, want het publiek was al helemaal opgepept. 

Het nieuwe “Gepluumd” viel helaas volledig in het water doordat het nagenoeg onverstaanbaar was, zelfs voor een recenserende West-Vlaming. Gelukkig werd dat goed gecompenseerd door afsluiter van de reguliere set “Bluuf me je fikkn va me”, in een érg snedige, boute uitvoering. Meer van dat!

Los van het tekstuele, mogen we niet vergeten dat Preuteleute effectief ook een act is. Ja, met geluidsman en met échte instrumenten. In het verleden (o.a. Paulusfeesten), werden de heren al wel eens omkaderd door een gitarist, een bassist,... Ditmaal gingen ze louter voor vocals, een sporadische, akoestische gitaar, synths en drums. Vooral de synths van Ook Alain bleken onontbeerlijk in het merendeel van de songs. Maar dat de heren ook een heus impressionante sound kunnen neerzetten, bleek in eerste bisnummer “Ramskapelle” (naar Rammstein - Rammstein). We merkten zelfs een spontane (puberale) moshpit op (!).

Het venijn zat, na een vooral trage, langdradige start met her-en-der eens een nieuwer nummer en vooral veel gezwans, dus zeker in de staart. Want hierna volgden ook nog klassiekers als “Dikke Vette” en “Pakt je Zak” die het luidkeelse publiek konden bekoren. 

Dat de heren vooral een langdurige set moesten neerzetten en de overmatige bindteksten niet zomaar waren, werd bewezen door nog vier reservenummers op de papieren setlist aan te treffen. Zonde, want door het getalm werden de aanwezigen onthouden van een topnummer als “Rost Poept Goed”.

Preuteleute blijft succesvol, zelfs na 20 jaar, ongeacht de bandopstelling. Alain en Ook Alain staan garant om zelfs aan 30 euro per ticket nog steeds een goedgevulde tent te kunnen vullen. Preuteleute is meer dan een joke, Preuteleute is (Groot) Oostendse cult. Gedateerde nummers (zoals “Les Lacs Du Connemara”) houden de heren met hun verbasteringen eigenhandig in het collectieve geheugen. Dat Alain soms zoekende was naar het juiste gitaarakkoord neemt niet weg dat élk nummer ook gewoon erg goed werd gebracht. Want als je met een eenvoudige opstelling zelfs Rammstein in, nuja, ‘ere’ kan houden, dan ben je niet zomaar een coverband. 

Pics homepag Preuteleute

Organisatie: VZW De Zwerver - Leffingeleuren, Leffinge

Miracle Metal Meeting 2021 - Een enthousiast publiek voor een uitdagende affiche

Geschreven door

Miracle Metal Meeting 2021 - Een enthousiast publiek voor een uitdagende affiche
Miracle Metal Meeting 2021
RAC-Parking
Deinze
2021-09-11
Filip Van der Linden

In Nederland mag het nog steeds niet, maar in Vlaanderen is er niets dat het organiseren van metalfestivals nu nog in de weg staat. De tweede editie van de Miracle Metal Meeting in Deinze werd een open air-editie omdat de Brielpoort nog als vaccinatiecentrum gebruikt wordt, maar dat was geen excuus om dit nog eens uit te stellen. Zeven bands mochten het podium op, bijna allemaal Belgisch, maar wel allemaal met internationale allure.
Over de bands op de affiche kan je aan de toog een eind doorlullen, maar wie er niet bij was in Deinze heeft een leuk feestje gemist.

Turpentine Valley mocht een thuismatch spelen. Hun instrumentale postmetal ervaar je het beste in een kleine donkere ruimte met veel rook en weinig licht, zodat het visuele een extra dimensie biedt. Dat element werd in Deinze omgezet naar een indrukwekkende lichtshow en veel rook en dat werkt eigenlijk net zo goed.
De set bestond uit nummers van hun debuutalbum ‘Etch’. Hun volgende album is reeds ingeblikt, maar live willen ze dat nog even opsparen.
Ondanks het vroege uur wist Turpentine Valley de aandacht van de aanwezigen te grijpen en vast te houden tot het einde van hun al bij al korte set. Turpentine Valley bewees in Deinze dat ze klaar zijn voor de grotere festivals.

Nog meer postmetal met Carneia, maar dan niet instrumentaal en met ook nog invloeden van Tool en Faith No More. Carneia bouwde een heerlijk groovy wall of sound met zanger Jan Caudron als werfleider. De fans kregen vier tracks uit het vierde album ‘Voices Of The Void’, aangevuld met één oudere track: “White Collar”.
Op nieuw werk is het nog even wachten. Dat komt misschien als ze op 12 februari 2022 terugkeren naar Deinze voor een show in de Elpee, met Rawdriguez.

Geen postmetal bij Dyscordia, wel gelaagde progmetal. Deze West-Vlaamse band had zijn set opgebouwd rond het net voor corona uitgebrachte album ‘Delete/Rewrite’ dat ze live nog niet zo vaak konden promoten als ze wel zouden willen. Bleven de fans bij de eerste bands nog wat op de achtergrond, dan stonden ze bij Dyscordia in rijen voor het podium om mee te brullen. Bij Dyscordia stond dan ook elk bandlid met een brede glimlach op het podium.

Bittere ernst dan weer bij de militante straight edge hardcoreband Liar. Deze legendarische en internationaal gewaardeerde H8000-band werd niet zo lang geleden nieuw leven ingeblazen, surfend op het succes van een documentaire, heruitgaves van de albums en een boek over de H8000-scene waarvan Liar en voorganger Congress ambassadeurs zijn.
Dit jaar spelen ze maar twee concerten en de organisator van de Miracle Metal Meeting had ze naar Deinze weten te halen. Als je de huidige en vroegere leden van Liar optelt, kom je in te vermelden bands uit bij een mooie dwarsdoorsnede van de West-Vlaamse metal: RDS220, Aborted, Sartramus, Amenra, Oathbreaker, King Hiss, …
In Deinze speelde Liar zowat dezelfde set als bij hun reünieconcert in de Kortrijkse Depart, min de Congress-nummers. Dat leverde een reeks enthousiaste crowdsurfers en een spontane moshpit op.

Het moshen en crowdsurfen ging maar door op de metalcore van Spoil Engine. Die is uitgegroeid tot één van de belangrijkste Belgische metalbands van het moment en hun jongste album ‘Renaissance Noir’ kreeg massa's lovende kritieken. In de set lag het zwaartepunt uiteraard op dat album, met ook nog een paar oudere tracks van ‘Stormsleeper’ en een leuke Pantera-cover (“Yesterday Don’t Mean Shit”). Dit jaar speelt Spoil Engine vooral in België, maar als corona nog slechts een nare herinnering is, zal ons landje te klein zijn voor deze superband.

La Muerte is een love-or-hate-it-band en de liefde kwam in hun gloriedagen eind jaren ’80, begin jaren ‘90 vooral uit het buitenland. Op hun afscheidsshow in 1994 in de AB kregen ze het gezelschap van Arno en Richard23 van Front 242. Sinds enkele jaren zijn ze opnieuw samen, met Tino De Martino van Channel Zero op bas, en brengen ze ook nieuw materiaal uit.
De set in Deinze was opgebouwd rond een reeks klassiekers als “I Would Die Faster”, “Couteau Dans L’eau”, “Shoot In Your Back” en “Black God, White Devil”, aangevuld met recenter uitgebrachte nummers als “Whack This Guy”, “Je Suis Le Destructeur”, “She Did It For Lust” en “LSD For The Holy Man”.
Jammer dat er geen bisnummers bij konden, want het was tegen het einde van de set dat band en publiek op dezelfde golflengte zaten.

Tributeband Cowboys From Hell kwam uit Italië om de laatste bezoekers van de Miracle Metal Meeting tevreden naar huis te sturen op de tonen van Pantera. Het zou mooi geweest zijn om 27 jaar na de passage van de echte Pantera dezelfde set nog eens in de Brielpoort te kunnen horen, maar het alternatief in open lucht mocht er zeker zijn.. Al bij het tweede nummer (“”Walk) ging het publiek nog een keer helemaal uit de bol. De set sierde het publeik! Een mooi alternatief.

Organisatie: vzw Miracle

Leffingeleuren 2021 - vrijdag 10 september 2021 - Exotisch dansfeest

Geschreven door

Leffingeleuren 2021 - vrijdag 10 september 2021 - Exotisch dansfeest
Leffingeleuren 2021
Festivalterrein
Leffinge
2021-09-10
Tijs Delacroix

Het nieuwe-oude normaal is nagenoeg (terug) in het land, dat bewijzen de talrijke evenementen die met het CS-ticket plaatsvonden afgelopen weekend. Opeengepakt publiek, geen onverstaanbare drankbestellingen door de mondmaskers die in de weg zitten,... Zo ook op Leffingeleuren. De organisatie haalde voor deze editie het recept van vorig jaar nog eens boven, wat betekent: een klassieke festivaltent, meerdere weekends op rij vullen met muzikaal, thematische dagen.
Zo waren we vrijdag te gast op de Oosters/wereldmuziek-geïnspireerde dag.

De eerste act waar we paraat stonden aan het podium was het Duits-Turkse DERYA YILDIRIM & GRUP ŞIMŞEK. Deze act begon nogal zacht aan hun set, gecombineerd met de psychedelische sound creëerde dat haast een feeëriek geheel. In slaap vielen we allesbehalve, want ondanks de zachte vibe, werd er een fijne, ritmische dynamiek onder de set gesponnen. De multi-instrumentalisten combineerden ondere andere drum en synths met bijvoorbeeld dwarsfluit en elektrische gitaar, een speciale combinatie die erg aansloeg. Zeker wanneer ze het tempo verhoogden en de feeërieke sfeer plek maakte voor het eerste dansfeestje van de avond, waarbij Derya haast evolueerde in een Christine & The Queens-achtige frontvrouw qua overtuigingskracht.
De subtiliteit en de erg straffe opbouw waarmee ze dat deden, bewijst de totale controle die de act over hun set had. Sterk over de ganse lijn. 
Derya Yilldrim en haar act wisten de clichés rond muziek met traditionele invloeden omver te blazen en presenteerden zich als een sterke live-act, tout court.

Hierna werden aan de rand van het podium, haast neus-tegen-neus met het publiek, de instrumenten van Dijf Sanders en zijn matties; De Craene (sax) en Segers (drums) geïnstalleerd. De afstand tussen Sanders’ act en het publiek werd zo tot een minimum herleid. De act liet er geen gras over groeien en ging verschroeiend van start. Al ontstond er geen dj-stampfeestje, maar werd er een broeierige tempel gebouwd waarin elk van de leden een significant aandeel in het creatieproces had. Segers’ drums zorgden een dreunende dynamiek, terwijl De Craene met zijn sax en klarinet die pure, exotische sfeer wist neer te zetten. Het is haast symbolisch te noemen dat de man (Dijf zelf) die deze beide delen, perfect aanvult en verbindt met elektronica, centraal zit tussen de andere twee. 
Het drietal de Power Rangers of de K3 van de exotische dansbaarheid noemen, is misschien een brug te ver, maar het geheel was bij Dijf Sanders in ieder geval véél meer dan de som van de delen.
Even, ongeveer midden in de set, liet de act het tempo wat terugvallen en verdween de dynamiek hierdoor uit de set. Iets wat ze naar het einde toe méér dan goedmaakte en de keet weer aanflakkerde als een zomerse bosbrand.

De headliner van de avond, was het Turks-Nederlandse Altin Gün. Met een grammynominatie en miljoenen streams op de teller, waren de verwachtingen voordien hoog gespannen. Doorheen hun set verdwaalden we wat in een psychedelische roes. Veel van de instrumentale power ging verloren aan de hoeveelheid aan elektronica waarmee de nummers werden doorspekt. Zo ontstond er wel een broeierige sfeer, maar tot een kolkend hoogtepunt kwam de set niet. Er ontstond weliswaar een vorm van plakkerig, muzikaal exotisch klimaat die wel aanzette tot bewegen, maar waarbij er van extase geen sprake was. Hoogtepunt is in de set was de afsluiter “Süpürgesi Yoncadan”, tevens een van de meest catchy hits van de act, waardoor we ook zonder verrassingen achterbleven.

We sloten de avond af door even bij Susobrino te blijven plakken, Vanobbergen leerden we enkele jaren geleden al kennen op Theater Aan Zee. Toen dompelde hij Café Crayon onder in een microkosmos van experimentele exotica, iets wat ons tot op de dag van vandaag is bijgebleven. Van zijn passage in Leffinge, zullen we helaas weinig onthouden. Aan het experimenteren slaan, als afsluiter, na dansbare acts, bleek niet de meest verstandige keuze. De zeldzame opflakkeringen die er te bemerken vielen in zijn set, waarbij hij dan toch enkele van de nog aanwezige poppen aan het dansen kreeg, snoerde hij af door deze te laten overgaan in knullig gebriel tussen gitaar en laptop in. In de wandelgangen hoorden we dat Susobrino ook wel eens sets neerzet waarbij hij pompende beats doorheen het publiek jaagt, een keuze die hij hier beter ook had gemaakt.

We kunnen spreken van een meer dan degelijke openingsdag van Leffingeleuren 2021. Mede door de meer dan aangename sfeer en vooral een uitblinkende Derya Yildirim en Dijf Sanders.

Pics homepag: Altin Gun

Organisatie: VZW De Zwerver - Leffingeleuren, Leffinge

Pagina 16 van 115