Het Cactusfestival te Brugge was aan z'n 26ste editie toe. Het blijft één van de gezelligste festivals in één van de mooiste parken. Eén podium, diverse stijlen van muziek, heerlijk spijzen, animatie en ...sfeer, gemoedelijkheid. Hear, See, Feel the world' luidt hun credo: een kleurrijk en multicultureel volksfeest en de versmelting tussen jonge en oudere bands.
Op vrijdag kwam het festival maar echt op gang met de afsluitende band The Waterboys. Op zaterdag kwam de alternative rockliefhebber aan bod door Mogwai, was er het muzikaal tango-dans avontuur van het Franse Gotan Project en zette Ozark Henry de party doodleuk verder. Tenslotte was er op zondag nog het meest kleur in de affiche met het swingende Ojos De Brujo, het rockende Buffalo Tom, de zwoele meisjescocktail van Gabriel Rios en van de psychedelica weirdos The Flaming Lips. Wat een variëteit.
Dag 1: vrijdag 6 juli 2007
Mintzkov: traditiegetrouw opent een Belgische band het Cactusfestival te Brugge. De eer was dit jaar voor Mintzkov, die met de nieuwe cd 360° een strakker geluid biedt en op die manier nauw leunt aan de dEUSsound van broeierig bedreven gitaarpop. De band liet een goede en frisse indruk na. De winnaar van HRR, een paar jaar terug, was goed op elkaar ingespeeld en viel op met songs als “Return & smile”, “One equals a lot” en de puike afsluiter “Hitman”.
José Gonzalez is een Zweedse singer/songwriter die met "Heartbeats” van The Knife z’n debuut plaat ‘Veneer’ glans gaf. Breekbare melancholische pop, bepaald door mans gitaarspel/-getokkel en stem. “Crosses” , “Heartbeats”, “Lovestain” en een uitmuntende versie van Joy Divisions “Love will tear us apart” waren de sfeermakers als Minnewaterdecor. In september verschijnt de nieuwe plaat ‘In our nature', en de paar nieuwe songs maakten ons nieuwsgierig.
Soulsavers feat. Mark Lanegan was één van de opvallendste samenwerkingsprojecten van het voorjaar: een combinatie van rock, soul, triphop en gospel. Het elektronicacollectief Soulsavers (Machin/Glover) deed beroep op Mark Lanegan die met z’n donker, grauwe stem kippenvelmuziek bezorgde. Lanegan verroerde geen vin op het podium, hij was a.h.w. vastgeroest aan z’n microstatief en keek schichtig om zich heen. Voor wie de man nog niet aan het werk zag met z’n eigen band of bij de projecten met Isobel Campbell en QOSA was het even schrikken. “Ghost of you & me” en “Revival” waren hoogtepunten. Ze dompelden ons onder in een leefwereld van een treurmis en zetten ons met één been aan de hellepoort! Maar na Lanegans vertrek op het podium na een goed half uur, was de kous ook af, wat een koude douche betekende. Een instrumental van het collectief besloot de set voortijdig. Een onverwachtse domper!
Het Amerikaanse collectief Cake, onder de charismatische songwriter John McCrea, brak midden de jaren ’90 door met de plaat ‘Fashion Nugget’: aanstekelijke groovy grungepop, door trompet en toetsen kleur gegeven. De laatste jaren dobberde de band muzikaal wat rond.
“We are here to serve U” leidde entertainer McCrea de set in, maar was het nu door z’n gebroken rib of door de jetlag, ze speelden grotendeels een rustige, voortkabbelende, sfeervolle set, waarbij swing en dynamiek uitbleef! Grootse songs als "The distance", "Perhaps perhaps" en "I will survive" lieten ze links. De songs vielen live zwak uit, wat resulteerde in een (f)lauwe set, dito onthaal. Soms leken ze een loungy boombal band. Het waren “Never there “en de covers “Excuse Me”en “War pigs” die het vroegere venijn in de band naar boven haalden!
The Waterboys, onder Mike Scott, zijn in ons landje een geliefde band. Ze staan garant voor warm aandoende, sfeervolle en broeierige folkpoprock, bepaald door viool, dwarsfluit en Scotts fijne gitaarspel en z’n hese overtuigende stem. Onlangs verscheen ‘The book of lightning’, waarbij ze voorzichtig enkele nummers voorstelden waaronder “The crash of angel wings”. Het klikte alvast tussen Scott en het publiek; het was genieten van prachtsongs als "Glastonbury song", "When will we be married" en "The whole of the moon"; een snedige "Medicine bow" en "Fisherman’s blues" ontbraken niet! Deze jaren ’80 band slaagde er nog steeds in een bedreven emotievolle set te spelen.
Organisatie: Cactus Club, Brugge