ManManMan (Palace) Comedy en cabaret werden het afgelopen weekend sterk ontvangen. Het cabaresque duo ManManMan stond het ganse weekend met hun oude woonwagen opgesteld aan de ingang van Folkdranouter, waar een dertigtal mensen telkens hun voorstellingen konden bijwonen. Op zondag was het hoogdag en trok het duo naar de grote Palace tent.
Het duo trok de kaart van de ambiance door kolder, sketches en een aaneenschakeling van liedjes op akoestische gitaar, accordeon en contrabas. Ontspannend, leuk en spitsvondig, wat kon rekenen op heel wat respons, denk maar op ‘Hun bed van rozen’ en ‘Wij zijn niet mooi, maar wij bestaan’. 

Sergent Garcia (Kayam tent) ‘Sergent’ Bruno Garcia is van Spaanse origine, maar leeft in Frankrijk. Hij brengt een zomerse cocktail van pop, rock, reggae, salsa, ska, afro en Caribische klanken. Sergent Garcia  straalt de energie uit van Manu Chao’s Radio Bemba Sound System.
Een uitgebreid gezelschap, die swing en dynamiek brachten door toetsen, blazers en accordeon, opgezweept door dubbele percussie, sensuele danspassen en heupbewegingen, onder een spervuur aan raps en samenzang. Een exotisch geluid! Dit was ‘fiesta’ zoals folkpunkpopband The Pogues het in één van songs aankondigden.

Tom Pintens (Palace) Een klein half uur hielden we halt bij de intimistische Vlaamstalige pop van Tom Pintens. Al lang speelde het idee bij hem om een Nederlandstalige plaat te maken, die in het voorjaar werd opgenomen. Pintens is één van spilfiguren van Zita Swoon en stond al in voor het werk van Billie King. De muziek had een minimalistische aanpak van piano, gitaar, bas en een sober gehouden percussie, onder de bewerende zegzang van Pintens. Het voelde vreemd aan om Pintens in het Nederlands te horen. Een rustige, sfeervolle set.

The Levellers (Kayam tent) Het Britse punkfolkpopgezelschap uit Brighton, onder de tandem Chadwick/Miles, The Levellers, heeft een nieuwe cd uit. Ze bliezen beginjaren ’90 een verfrissende  wind in de folkrock. Op Folkdranouter was de groep al te zien, na desuccesvolle cd’s ‘Levelling the land’ (’91) en ‘The Levellers’ (’94). Het waren net de songs van deze platen die ervoor zorgden dat The Levellers overtuigden en het nodige enthousiasme in de grote tent brachten. ‘There’s only one way of life and that’s your own’, scandeerde het publiek. Een positieve uitstraling heerste er op “15 years”, “Beautiful day”, “Boatman”, “Dog train”, “Carry on” en “The game”; hoogtepunten waren “The liberty song” en “Riverflow”, bepaald door een begeesterend violist en een ontketende bassist.
Er was heel wat beweging in de tent en op het podium. Wat een ontlading. De mindere nieuwe songs waren een welgekomen rustpunt. 
Ze trakteerden ons nog op “The warning”, “Belaruse (wat refereerde aan Kris Kristoffersons ‘The Convoy’)  en “Devil went down”, wat de zomerse temperaturen in de tent bijna tot een kookpunt bracht. Tav de onverschillige set te Labadoux in 2005, was dit alvast een sterke terugkeer.

Arno (Kayam tent) kon alvast het feestje van The Levellers verder zetten; al 30 jaar is hij bezig en hij is nog maar weinig wilde haren kwijt. Als een Iggy slaagt hij er in om aanstekelijke, frisse en ingetogen funkende rock te bieden. Samen met z’n band beschikt hij over de  ‘jus’ (de box)  om de kaart van de ambiance en meezinggehalte te trekken.
Na het openingsnummer “Enleve” leek het er even op verkeerd te gaan, want de groep werd door een technisch probleem twintig minuten van het podium gehouden; maar de terugkeer was des te venijniger en door enkele zinspelingen vloog Arno er meteen in en leverde een pittig, snedige set af met enkele sfeervolle, ingetogen kippenvelmomenten als “Les yeux de ma mere”.
In het eerste deel grossierde hij in z’n uitgebreid oeuvre met “From Hero to Zero”, “Mourir à plusieurs”, “No job”, “Meet the freaks”, en “I’m not into hiphop”. Vanaf “Ratata” kregen we een Arno als vanouds, die van de ene grootse song naar de andere ging: “Que passa”, “Mon sissoyen”, “Bathroom singer”, “Ooh lala” en uitgesponnen versies van “Putain Putain” en “Les filles du bord de la mer” in de bis …als we nu niet ons volkslied kennen…

Think Of One (Kayam tent) Deze ‘Artist In Residence’ speelde in het weekend  op verschillende locaties op het terrein en kon besluiten in de grootse tent met hun multi-culturele sound van Balkan, world, zigeunermuziek en hoempapa, samen met hun Braziliaanse en Marokkaanse vrienden, wat het feest in de tent nog meer elan gaf. Een dosis avontuur en durf bleef behouden. Zelfs Brahim rapte mee. Alles kan en mag bij Think Of One.

Om middernacht sloot ’t Hof Van Commerce  in de Palace het festival af, die intussen tijd was omgedoopt tot een biertent pur sang. 
De West-Vloamse Izzegemse raps van de twee MC’s Buyse en Kowlier en de beats en sounds van draaitafelspecialist 4T4 blijven iets uniek om te horen. 
We zagen een ‘t Hof aan het werk met live band (bassist/gitarist, toetsenist en een drummer), waarbij zelfs 4T4 hier en daar een baslijntje speelde. ‘Ezoa en niet anders’, hun laatst verschenen plaat, maakte het drietal populairder dan ooit. Ze zetten met hun band het publiek naar hun hand met hiphopschlagers “Slaet ip min gat”, “Kom mor ip”,  “Zonder niet”, “Lop mo doaere”, “Niemand grodder” en “Dommestik en levrancier”. Brahim rapte een woordje West-Vloams mee.  Anderhalf uur leute en plezier, meer moest da nie zijn om Folkdranouter in 2007 in schoonheid te eindigen. Hoe hiphop, pop en folk elkaar kunnen vinden zonder “Totetrekkerie”.

Organisatie: Folkdranouter, Dranouter