De afsluitende dag op Dranouter lokte ruim 25000 bezoekers en kruiste de traditionele folk van Moving Hearts, ‘de godfathers’ van The Chieftains, de klezmer van Storsveit en het huidig patrimonium van de cuban/latin /hiphop van Orishas, de songwriterpop van Milow en het Vlaamse entertainment van Bart Peeters.
Het IJlandse collectief Storsveit nix noltes (Kayam) leek wel een handig alternatief om Zach Condons Beirut te begeleiden op een volgende plaat (zoals hij nu deed met de Jimenez band!). Wat ‘March of the Zapotec’ nog traditioneler zou doen klinken binnen het Balkan/klezmer concept. Hun instrumentale Balkan was net iets te hoog gegrepen om de ganse set te boeien.
De jonge folky singer/songwriter Mariee Sioux uit Nevada City, debuteerde vorig jaar op het Dominofestival en op enkele gigs in de Bota. In de voetsporen van een Alela Diane opereert zij op haar laatste tournee (terug) solo met innemende folky popsongs, ergens tussen droom en nostalgie, bepaald door haar broze, zweverige praatzang (Flamundo). De songs hadden een minimale inkleding van akoestisch gitaargetokkel en haar stem. Ze was onder de indruk van het aandachtige publiek,wat haar een zelfzekere plaats opleverde binnen de vernieuwende (free) folkscene. Ze liet ook haar Sioux’verbondenheid (van de oorspronkelijke bewoners van Nood-Amerika) horen.
Stevig, dynamisch en opwindend ging het er aan toe met Orishas uit Spanje (Kayam). De band heeft roots in Cuba en liet dit duidelijk horen in hun zomerse dansbare cocktail van latin, hiphop, pop en traditionele Cubaanse muziek van een BVSC, Afro Cuban all Stars en Portuondo on beats. Een frisse, aanstekelijke en stomende set was het resultaat. Overtuigend wat het kwartet wist af te leveren!
Het Ierse Moving Hearts (Kayam) greep terug naar de wortels van de traditionele folk. De groep, opgericht in ’81, had heel wat folkgrootheden over de vloer, maar hield er onverwachts eind ’89 mee op. De reünie deed de muzikale microbe terug aan wakkeren. Hun overwegend instrumentale sound (af en toe werden ze wel bijgestaan door gastmuzikanten en een gastzanger) van pop, rock en psychedelica, refereerde in momenten aan de sfeervolle aanpak van (het onvolprezen) Afro Celt Sound System.
Eén van de meest gerespecteerde Vlaamse songschrijvers van dit moment is Jonathan Vandenbroeck aka Milow. Hij was erg blij dat hij er hier bij mocht zijn (Kayam). Z’n bescheidenheid sierde hem, want z’n twee platen haalde al hoge ogen in de nationale en internationale pers. Hij won in februari nog 5 MIA’s. Ooit gestart in 2004 als een Erkens, beschikt deze singer/songwriter over een heuse band en werd hij vocaal bijgestaan door Nina Babet. Z’n dromerige pop klinkt radiovriendelijk en krijgt door de rits muzikanten een voller geluid. We hoorden een intimistische, sfeervolle en luchtige set onder z’n zalvende stem en de warme vocals van Babet. Naast hapklare songs als “The ride”, “Out of my mind”, “Until morning comes” en “One of it”, kon hij uiterst sober het publiek voor zich winnen met “You don’t know” en “Ayo technology”. De refreinen werden moeiteloos meegezongen of er werden enkele obligate “heyoohs” geneuried. “Dreamers & renegades” was één van de afsluiters van de zorgvuldige, uitgekiende, melodieuze set van deze niet te onderschatten songwriter.
En dan komen we tot de finalereeks van The Chieftains vs Bart Peeters (Kayam).
Vijf jaar geleden sloot het Ierse The Chieftains Folkdranouter af. Ze hebben er al een gerespecteerde carrière van meer dan 40 jaar opzitten. Een klein anderhalf uur lang hoorden we sfeervolle Ierse folkmusic, bepaald door Paddy Moloney, spil van de Chieftains. De stepdancers gaven net als de Pipers & Drumband (in traditionele klederdracht!) uit Passendaele elan aan het geheel. The Chieftains lieten het totaalgeluid wat aan het toeval over, wat uiteindelijk toch een mooi samenspel en rondedansjes op het podium opleverde. The Chieftains kregen een verdiende, staande ovatie. Respect!
Bart Peeters is van alle markten thuis en beschikt over een grenzeloze creativiteit. De bijna dolle vijftiger onderscheidt zich als tv presentator, acteur, entertainer en zanger/multi-instrumentalist. Enkele jaren terug maakte hij er overdag een onvergetelijk Dranoutermoment van, nu kreeg hij iedereen mee om de 35ste editie te besluiten.
Peeters heeft er al een succesvolle club/theatertournee en een handvol festivals opzitten. Hij geeft persoonlijke indrukken weer, neemt de samenleving onder de loep, geeft kwinkslagen en maakte er een luchtige en integere cocktail van in z’n bindteksten (cfr. het sterrenmeisje en Natalia). Ongelofelijk tot wat hij als cabaretier en muzikant allemaal in staat is. Hij zet deze creativiteit met z’n begeleidingsband om in een subtiele mix van pop, folk, kleinkunst en chanson; een vleugje jazz, funk, afro, tango en hiphop zijn te horen, in een uitgebreid instrumentarium van gitaar, accordeon, viool, klokkenspel, derboeké (variant op de djembé ) en allerhande tierlantijntjes.
We hoorden een boeiende afwisseling in stijl en dynamiek. De recente derde cd ‘De hemel in het Klad’ stond in de spotlights. Peeters & Band wisten het publiek in hun greep te houden; het volksfeest en het meezinggehalte kon niet ontbreken, want we werden aangepord tot handjeszwaaien en –klappen op levendige songs “Er is geen één zoals jij”, “Denk je nog aan mij”, “Messias” en “Leve de deejays” (persiflage op Indeep’s “Last night a dj saved my life”). Intussen was er ook ruimte voor sfeervol, ingetogen werk … de intieme Bart als in “Zo van die zomeravonden”.
Op het meesterlijke “I’m into folk” en de closing act met de lepels in de bis (“Huisdier” (?), een uitnodiging tot ‘lepel’drums) mocht iedereen het podium op om het Folkdranouter feestje compleet te maken.
Ijzersterk live optreden. Folkdranouter werd ‘en verve’ besloten …
Neem gerust een kijkje naar de pics onder live foto's
Organisatie: Folkdranouter, Dranouter
Nederlands 
Français 
