De nieuwe artistieke paden van Folkdranouter gaan in stijgende lijn. De organisatie evalueert steeds hun rijke en gevarieerde programmatie, onder het motto ‘the new tradition’. Met zo’n
83000 bezoekers waren er nog 6000 meer dan vorig jaar (29000 telkens op vrijdag en zaterdag en zo’n 25000 op zondag!). Ondanks de recordopkomst waren er nergens meldenswaardige veiligheids- en andere problemen geweest. Een succesvolle 35^ste editie van Folkdranouter dus.
Folkdranouter wist een breed publiek aan te spreken, ten dele door de programmatie (folk, rock, kleinkunst, (jonge) talentrijke songwriters en (grote) gevestigde namen), maar ook de gezinsvriendelijke omkadering, het aanbod van straattheater, de kermisattracties, de kraampjes en de pleintjes in de boerenbuiten van de Westhoek, leverden een prachtig decor op en boden nu net een uiterst genietbaar festival met een leuke, ontspannende sfeer en gezelligheid. En niet te vergeten …het festival maakte zijn naam waar als het meest uitgesproken Groene Festival van ons landje.
Kijk, meer dan ooit traden de aspecten sfeerschepping en gemoedelijkheid op het voorplan.
Muzikale smaakmakers: K’s Choice, Flogging Molly, Richard Thompson, Yevgueni, Travis, Novastar, Sioen, Bart Peeters, The Chieftains, Milow en Moving Hearts. En … het weer was goed … heel goed zelfs …

dag 1: vrijdag 7 augustus 2009
De afwisselende programmatie in de diverse tenten en de alternatieve formule van de 4AD als ‘club in residence’ (Flamundo tent) konden rekenen op een positieve respons en lieten een opkomst van 29000 bezoekers na.

De eerste dag werd op gang getrokken door het beloftevolle Yevgueni (Kayam). In hun plaatselijk West-Vlaams hoorden we dat ze een thuismatch speelden. In de laatste Nekka nacht trok het charismatische gezelschap, onder Klaas Delrue, de aandacht naar zich toe. “We zijn hier nu dan toch” zongen ze … waarbij het publiek eerst luisterend oor was naar hun subtiel, fijnzinnige Nederlandstalige pop richting kleinkunst/chanson. Intimistische songs over de gewone dingen des levens, vriendjes en vriendinnetjes (“Sara”), verloren gegane café’s tot  simpelweg “Pannenkoeken”, wisselden ze af met de groovy en aanstekelijke, meezingbare refreinen van “Aan de arbeid”, “Als ze lacht” en “Nieuwe meisjes”, nu net hun sterkste songs. Ze palmden de tent in toen ze nog eens bovenop zeiden dat ze hier te maken hadden met het meest beschaafde festivalpubliek. Een wondermooi weemoedig slot was er nog met “Blijf”, een song met de (backing) vocals van Klaas’ zus Annelies. Yevgueni verzekerde de Nederlandstalige pop in de BeNE landen …

Het Rudy Trouvé Septet in de Flamundo was alvast andere koek.  Deze man-van-alle-kunstjes (werk met Dead Man Ray, dEUS, samenwerkingen met Mauro, muziektheaters helpen uitwerken en talrijke eigen projecten (Quintet, Sextet en Septet)), bracht met z’n band een avontuurlijke mix van grillige pop, jazz en chanson, ideaal binnen het 4AD concept. Een niet zo hapklare brok, ver buiten de wortels van het Dranouter recept, maar bemoedigend ontvangen door de 4AD zieltjes.

Richard Thompson, een Britse troubadour/folklegende, was een paar jaar terug nog als trio te zien op de Dranouter stage. Deze keer was de man solo op tournee om de nieuwe cd elan te geven. De zestigjarige begenadigde singer/songschrijver en getalenteerd gitarist, zorgde voor een intens beklijvende set (Kayam). Samen met een Billy Bragg en Tom Robinson bepaalt hij het unieke songwriterschap van rebelse, maatschappijkritische songs, die ontdaan zijn van enige franjes, en doorleefd, spannend en emotievol klinken door z’n meesterlijke gitaarspel en -getokkel …, waaronder songs als “I misunderstood” en “1952 Vincent Black Lightning”, beiden uit ‘Rumour & Sigh’ uit ’91. Een schitterende “Walking on a wire” speelde hij op het eind. Ondanks de bedrevenheid van deze bescheiden artiest, zagen we maar een halfvolle tent; hier hadden de doorwinterende folkie songwriterliefhebber post gevat …

Het Gentse Madensuyu intrigeerde ondertussen in de Flamundo met hun repetitieve gitaarstructuren, bezwerende en opzwepende percussie, elektronicableeps, (schreeuw)zang en opwindende kreten. Opnieuw zagen we een duo die een uitzinnige en strakke set speelde. De recente cd ‘D for Done’ stond voorop. Ook zij konden rekenen op meer dan herkenningsapplaus van de doorsnee Dranouter bezoeker.

Flip Kowlier en z’n band werden geruggensteund door de Harmonie Ypriana (Kayam). De songs kregen meer bombast door strijkers, blazers en ander instrumentarium. De geslaagde samenwerking werd in goede banen geleid door de dirigent van de harmonie en volksmenner Kowlier. “In de fik” en “Bijstje in m’n oaft” zaten al vroeg in de set, “De grotste lul van ’t stadt” en “Ne welgemeende fxx you” rockten stevig en klonken wat vreemd met een harmonie, maar gaven net die extra dimensie. “Zie je ’t ne bikkn zittn” vroeg Kowlier nog. Het publiek reageerde enthousiast en droeg hun ‘West-Vloaming’ op handen. Kowlier speelde een thuismatch, waarbij hij moeiteloos de tent inpalmde. Naast de ingetogen “Vredeslied” en “Geef mie e glas” kunnen we besluiten dat tristesse en vreugde dicht bij elkaar lagen … ”Donderdagnacht” en Min moaten” boden ‘ne boterham, enen mee koas en enen mee hesp’; de refreinen brulde iedereen luidkeels mee, wat de climax vormde van een toffe, leuke en emotievolle set van deze Gentse Izegemnaar en het Yperse orkest.

Eén van de headliners van het festival was K’s Choice, de band van Gert en Sarah Bettens, die na zes jaar hun comeback vierden (Kayam). Volgend jaar wordt er een vervolgverhaal gebreid met een nieuwe cd. Ze brachten in de jaren ’90 goed in het gehoor liggende poprock met een handvol hits. Broer en zus speelden met vier muzikanten en trokken de kaart van snedige, potige rock. Er was ruimte voor enkele spaarzaam begeleide ingetogen nummers. De vonk sloeg duidelijk over naar het publiek …Een enthousiast publiek en een sprakeloze Sarah… “Everything for free” opende de set, gevolgd door puike versies van “Another year” en “Cocoon crash”. W hoorden al enkele broeierige, sfeervolle songs van het ‘forthcoming’ album. Bettens had er voorbije winter nog maar een solo (theater) tournee opzitten, wat onder de aandacht kwam met “Daddy’s gun” en “My heart”. Op het voorplan traden broer – zus Bettens met “Breakfeast” en “God in my bed” (in de bis!). “Almost happy” en “Believe” klonken krachtiger en strakker. “Not an addict” was de meesterlijke afsluiter en had het meezinggehalte van Kowliers classic “Min moaten” in Dranouter. Sentiment! K’s Choice was terug van weggeweest en wakkerde een groepsgevoel aan. De K’s Choice microbe kan in 2010 z’n werk doen …

Eindelijk … eindelijk … eindelijk dus. Al lang stond het Amerikaanse Flogging Molly (met Ierse roots) op het verlanglijstje van de organisatie en ondergetekende. Het uitgebreide ensemble onder Dave King brengt punkfolk op leest van The Pogues, The Whiskey Priests en Dropkick Murphys en verwijzen naar de roots van The Chieftains en Dubliners. Na concerten in Werchter en op Pukkelpop kon de passage in Dranouter niet uitblijven. Ondanks het feit dat de recente cd’s minder bruisend en opwindend zijn, brachten ze een evenwichtige set en werden enkele FM classics niet vergeten, “Drunken lullabies”, “Rebels of the sacred heart”, “Selfish man”, “Paddy’s lament”, Devils dancefloor” en “The worst day since yesterday”. Speels allemaal door de combinatie viool, accordeon en tin whistle. Hun ‘lightning star’ was een hommage aan Johnny Cash, Bob Dylan en Joe Strummer. Onze eerste nacht besloten we met ne Welgemeende Santé op de Guinness en de Belgian beer ….

Neem gerust een kijkje naar de pics onder live foto's

Organisatie: Folkdranouter, Dranouter