Dag drie van het Oudenaardse festival Fi:hP lokte aanzienlijk meer bezoekers. Het prachtige, warme weer en de grotere namen op de affiche zaten daar zeker voor iets tussen. De drie podia staan in tenten, en vandaag bewezen ze hun nut, namelijk verkoeling in de verzengende hitte.

De aftrap werd gegeven door Barbie Bangkok (Grand Mix). Ze werden aangekondigd als een groep die frisse, aanstekelijke Gentse pop brengt. Ze sloegen de nagel op de kop, maar ze vergaten het woord dansbaar te noemen. Dansbare nummers zoals “I Remember” en “Our Savior” hadden potentieel om wat beweging in de massa te brengen. Daar bleek het natuurlijk veel te warm voor. Ze speelden voor een bijna uitsluitend zittend publiek. Zoals vele andere Gentse popgroepen bezit ook Barbie Bangkok een scherper kantje. Voorbeeld daarvan was de puike afsluiter “Hot & Trendy”.

Pornorama is al even Gents als de Barbie Bangkok. Behoud de rauwe kantjes van Barbie Bangkok, injecteer dat met catchy gitaarriffs en je hebt een band zoals Pornorama. Ze speelden een stevige set in de Democrazy tent. De zanger vroeg wie er een cd wou hebben en gooide prompt een schijf van hun het publiek in. Pornorama was goed, maar wij keken al meer uit naar Lady Linn and her Magnificent Seven...

We waren blijkbaar niet de enige die (weeral een Gentse) artieste aan het werk wou zien. Er was een massale opkomst om Lady Linn aan het werk te zien. Daar waar Triggerfinger, toch wel de headliner van vrijdag, de tent niet kon laten vollopen, deed zij dat moeiteloos. Lady Linn and her Magnificent Seven brengen jazz nummers met enige ruimte voor wat improvisatie. Het moest voor de enige afkoeling zorgen, maar door de massale opkomst werd het paradoxaal genoeg broeierig warm in de Grand Mix tent. Na een instrumentale intro van de Magnificent Seven (vier blaasinstrumenten, een drummer, een pianist en een contrabasspeler) kwam de zangeres als een volleerde diva het podium opgewandeld in een knalrode jurk. Ze was zichtbaar blij met de aandacht die de groep kreeg van het publiek en was zichtbaar geëmotioneerd. Het kostte haar geen moeite om de toeschouwers onmiddellijk mee te kregen. De jazz werd bijzonder gesmaakt en zorgde voor enkele kippenvelmomenten. Hoogtepunt was de meezinger pur sang “I don’t wanna dance”. Na afloop van het concert liet ze weten dat ze het ‘superwijs’ vond. En wij vonden hetzelfde.

Na hun triomfantelijke doortocht op Dour enkele weken terug deed het Britse kwintet The Qemists (Democrazy Stage) hun sterke live-reputatie alle eer aan met een explosief en energiek optreden. De mix van drum 'n' bass, electronica, rock en hiphop sloeg goed aan bij het jonge publiek. Gitaar, bas, drums, keyboards, laptop en zangeres Jenna G en MC Dan Arnold vormden een opwindend en dansbaar geheel . Met bruisend materiaal als “On the run”, “Drop audio”, “Lost weekend” en “Stompbox” werd er een leuk maar bescheiden feestje gebouwd. Een knappe en intense show!

Reanno Gordon aka Busy Signal (Grand Mix) is de nieuwe rijzende ster aan het reggae/dancehall-front. Toch waren we niet echt onder de indruk van de live prestaties van de Jamaicaan. Oorzaak hiervan waren vooral de makke en inspiratieloze raps en riddims. We hadden de indruk dat de man maar één echte song had die hij tot vervelens toe bleef herhalen. Er zat weinig vuur en variatie in de performance en ook de muzikanten waren eerder ongeïnteresseerd en kleurloos. Dit was enkel voor de diehard reggae/ragga-fans. Een lichte teleurstelling dus.

Het Londense duo Autokratz (Democrazy Stage) serveerde ons een cocktail van electro, pop, house en techno. Hun sound klonk als een mengeling van Kraftwerk, Depeche Mode, Erasure, Daft Punk en Underworld. Het tweetal die op het hippe en toonaangevende Franse electronica-label Kitsuné zitten, zijn dit jaar bescheiden doorgebroken met hun album 'Down and out in Paris and London' . Live hoorden we catchy en aanstekelijke dance met popmelodieën en frisse grooves en beats. Onderhoudend en uiterst genietbaar.

Sleutelfiguur van de Britse hiphop Roots Manuva (Grand Mix) kon ons maar matig overtuigen. Nochtans heeft de man een indrukwekkende discografie op zijn naam staan met hoogaardige werkstukken als “Run come save me”, “Awfully deep” en “Brand new second hand”. De potpourri van rap, reggae, dub en electronica klonk ongeïnspireerd en zoutloos in de halfvolle tent. De nummers werden op automatische piloot afgerafeld en ook de band had er duidelijk niet te veel zin in. Een gemiste kans, spijtig! Hier hadden we meer van verwacht.

Nog voor The Subs aan hun set zouden beginnen was de Democrazy tent te klein voor het dolenthousiaste publiek. Nog voor er iemand voet op het podium zette was het al feest. Als vanouds gaven ze weer een set die een tikkeltje ‘over the top’ was, met hun trashelectro en lichteffecten die goed waren om epileptische aanvallen te krijgen. De show zelf was weer fantastisch en iedereen stond op en neer te springen vanaf er maar een beat in de mix werd gedraaid. Ze speelden alles live.

De Franse DJ en producer Mehdi toverde de Charlatan-tent om tot één grote danstempel. De populaire man is één van de uithangborden van het trendy en succesvolle Ed Banger-label samen met Mr. Oizo, Busy P en Justice. Hij schakelde moeiteloos over van pompende en opzwepende electro en techno naar funky en soulvolle hiphop. Dit was het perfecte materiaal voor de danslustigen onder ons!

De reünietoer van Lamb (Grand Mix) hield een tussenstop in Oudenaarde. Ze zijn er vijf jaar uitgeweest, maar Andrew Barlow, creatief brein van de twee, gaf mee dat het absoluut deugd doet om terug te zijn. De belangstelling voor de groep was groot, maar de triphop met invloeden uit de drum ’n bass, breakbeat en soul die ze brachten, onder begeleiding van de betoverende stem van Louise Rhodes leek voor velen toch een brug te ver en stonden verbaasd te kijken naar het schouwspel. Voor “Gabriel” maakten ze een uitzondering, wat luidkeels werd meegezongen. Toch wilden de meesten na afloop meer, maar Lamb kwam niet meer terug het podium op. Dit concert was zeer zeker een aaneenschakeling van hoogtepunten en zorgde ook voor koude rillingen. Fenomenaal!

Afsluiter van dag drie in de Grand Mix was Arsenal. Na dik tien minuten te laat te beginnen kampten ze ook nog eens met geluidsproblemen. Dat kwam de sfeer eventjes niet ten goede, maar dat werd al snel vergeten. Arsenal speelde een best-of set en werd met open armen ontvangen. “Lotuk”, ”Saudade”, “Longee”, “Mr. Doorman”, “The coming” en “Personne ne bouge” (jammer dat Baloji niet meer de groep vervoegt als ze dit spelen), ze passeerden allemaal de revue. “Estupendo” speelden ze zelfs tweemaal. Gewoon in de set en als tweede en laatste bisnummer. Veel dansende mensen hebben wij hier gezien. Dit is een groep die live zoveel sterker is dan op plaat, mede doordat het wereldmuziekaspect van op de platen naar de achtergrond wordt gedrongen en plaats maakt voor pop. Arsenal was een mooie afsluiter van een gevarieerde derde dag aan de Donkvijvers.

De electro(clash), techno en house van de Engelsman Riton (Charlatan) breidde een vervolg aan het dansfestijn. Zijn sound hield het midden tussen Tiga, Mylo, Digitalism, Soulwax en Erol Alkan. Hier was stilstaan niet aan de orde!

Organisatie: FeestinhetPark, Oudenaarde