Na de bakken regen die op de eerste dag vielen (gelukkig gaat het festival door in een tent), was het zaterdag een prachtige, zonnige dag. Zaterdag stonden er vrijwel alleen groepen uit Nederlandstalig grondgebied. We kijken eerlijk gezegd al uit naar editie 2010, want dan blaast dit festival 20 kaarsjes uit. Misschien dan wel op een ander terrein, want met een uitverkocht festival kan je niet verder doorgroeien.

El Gusto?!
El Gusto?! is een heel jonge band die zichzelf omschrijft als stonerockers. Ze speelden een goede set met het meer zwaardere werk. De wake-up call van dag twee was geslaagd.

Selah Sue
Een stralende verschijning maakte het mooie weer. De twintigjarige Selah Sue (née Sanne Putseys) stond alleen op het podium met een akoestisch gitaar en een prachtige stem. Ze haalt soms invloeden uit de reggae, dancehall en dubstep voor haar zang. Tijdens het concert vroeg ze iedereen om te gaan zitten en te luisteren naar haar muziek en heel de tent ging uiteraard gaan zitten voor haar. Ze deed dit eerder al op Dour en Pukkelpop. Ze zei ook dat haar bindteksten op niets trokken, maar wij vinden het tegendeel. Het heeft een charmante meerwaarde aan het concert. Selah Sue is dé toekomst van de Belgische muziek.

Jasper Erkens
Nog een jonge artiest op de planken vandaag. De zestienjarige Jasper Erkens heeft dit jaar een fantastisch debuutjaar achter de rug. Vorig jaar (op zijn vijftiende dus) was hij nog tweede op Humo's Rock Rally. Toen maakte hij furore met de cover “Crazy” van Gnarls Barkley. Dit jaar scoorde hij hits met “Waiting Like A Dog” en “Staying Alive”. Andere nummers van hem zijn soms uptempo, al dan niet begeleid door een bandje. Maar de akoestische gitaar die Erkens bespeelt, blijft domineren. De band wordt duidelijk toch naar de achtergrond verdrongen op die manier. Tijdens het concert stonden er heel veel gillende meisjes vooraan voor het piepjonge popidool. Wij vonden het echter maar een matig concert. Jasper Erkens kwam niet echt over. Dat zal de gemiddelde Vlaamse tienermeisjes een worst wezen.

Absynthe Minded
Een vierde plaat voor de mannen van Absynthe Minded met als titel ... ‘Absynthe Minded’. Deze kwamen ze fier voorstellen op Crammerock. We waren alvast onder de indruk. De nieuwe nummers zijn wat trager van tempo. Nummers die zeker aanslaan waren “Papillon”, “Heaven Knows” en “Envoi”. Ze grepen weinig terug naar ouder werk. Doorbraaksingle “My Heroics, part 1” werd niet vergeten, net als “I Am A Fan”, “People Of The Pavement”, “Stuck In Reverse” en “Plane Song”. Absynthe Minded gaf een sterk optreden, maar ze blijven live sukkelen met hetzelfde euvel. De viool dat op plaat een extra dimensie geeft aan de muziek klinkt op de plaat altijd subliem, maar live is die nauwelijks te horen wat we een spijtige zaak vinden.

De Heideroosjes
De Heideroosjes bestaan dit jaar 20 jaar en dat verdient een tournee om dit te vieren. Voor het derde concert van hun tournee hielden de Nederlanders halt in Stekene en gaven een ‘old skool’ punkrockconcert om U tegen te zeggen. Veel moshpits, crowdsurfers en mensen die langs de palen omhoog klommen dus. “Scapegoat Revolution”, “Time Is Ticking Away”, “Nothing’s Wrong”, “Iedereen is gek, behalve jij”, “Ik wil niks”, “Johnny en Anita” en “Damclub Hooligan” staan nog steeds op hun setlist en zorgen steevast voor een feestje. De bindteksten van zanger Marco Roelofs zijn stuk voor stuk hilarisch, soms aangevuld met droge commentaar van gitarist Frank Kleuskens, en dragen bij tot een geslaagd optreden.

De Jeugd Van Tegenwoordig
Opnieuw een Nederlandse groep, en nog zo'n groep dat je deze zomer niet kunt gemist hebben: De Jeugd Van Tegenwoordig. Ze stonden zelfs op Werchter dit jaar. Puberaal gezwets waar wij Vlamingen geen snars van begrijpen, begeleid door zware beats en catchy geluiden, dat is De Jeugd in een notendop. Naar gewoonte maakten ze weer een dik feest. Wie ze voor het eerst zag, zal toch wel even de wenkbrauwen gefronst hebben bij de opkomst van de groep. “Waar zijn die sletten?” riepen ze. Al hun hits zoals “Watskeburt?”, “Deze donkere jongen”, “Holleleer” en “Wop Wop Wop” passeerden allemaal de revue.

Vive La Fête
Leve het f(b)eest, Vive La Fête! Zij zetten het feestje van De Jeugd Van Tegenwoordig moeiteloos voort met hun Franse elektropop/new wave, geïnspireerd door de jaren '80. Danny Mommens is helemaal terug na zijn ongeval deze zomer. Vele hits werden gespeeld, begeleid door de schrille, hoge en soms schreeuwerige stem van zangeres Els Pynoo. Hier zagen we heel wat dansende mensen staan mee te shaken op de muziek.

Sarah Bettens
Geen K's Choice, maar nog steeds Sarah Bettens solo. Het is één van haar laatste concerten, want K's Choice komt terug in oktober. Bettens maakte er alvast promotie voor. Ze had er ook een dubbel gevoel bij. Enerzijds is ze blij dat ze terugkomt met haar oude band, anderzijds valt het afscheid met haar huidige band wat zwaar. Ze speelde met haar huidige band een verrassend goed concert op Crammerock. Zowel eigen werk als nummers van K's Choice werden gespeeld met als hoogtepunt “Not An Addict”, waar Bettens slecht twee woorden moest zingen en de rest van de tent moeiteloos volgde. We moeten toch nog even een vermelding geven voor de gitarist links van Sarah Bettens, want hij was overdreven energiek tijdens het concert.

Therapy?
De enige groep op zaterdag die niet uit de Lage Landen kwam was de Ierse punkrockband Therapy?. De groep draait ook al mee sinds begin jaren '90, maar klinken nog altijd fris. Zo speelden ze een harde versie van hun grootste hit “Diane” wat wel verrassend was. Ze brachten ook een ode aan Michael Jackson met “Die Laughing”. Therapy? was groots en een terechte headliner voor Crammerock.

Zita Swoon
Na al dat rockgeweld was het tijd voor iets rustiger. Iets te rustig dachten wij, en zo ook velen die tijdens het concert afdropten. De groep brengt vooral psychedelische songs maar werd niet echt gesmaakt. Ook stonden ze niet erg enthousiast op het podium. Daar brachten de hits weinig verandering in. Een gemiste kans.

Organisatie: Crammerock, Stekene