De 33^ste editie van Leffingeleuren ziet er erg goed uit Een gevarieerde affiche van smaakmakers van eigen bodem, ‘alternative’ internationale bands en enkele beloftevolle ontdekkingen. Leffingeleuren, in het pittoresque Leffinge, trekt een definitieve streep onder de festivalzomer.
De locatie nodigt uit om een kijkje te nemen. Het festival is letterlijk rond de kerktoren gelegen, met langs de ene kant Zaal De Zwerver, en langs de andere kant het festivalterrein, dat naast de concerttent, mooi was opgedeeld met drank- en eetstandjes. Op het marktplein kan je doorlopend projecties op groot scherm zien, de ‘1 Minute Film & Sound Awards’. En aan de kerk heb je tot slot de Berbertent … De organisatie nodigt je uit even een kijkje te gaan nemen …
De eerste twee avonden waren al uitverkocht, wat betekent dat er voor de eerste ruim 6000 bezoekers waren!

Traditiegetrouw op de eerste avond wordt het dansminnende publiek op z’n wenken bediend, want naast de naast de groovy Britse hippop van The Streets kon je terecht voor de sensuele synthpop van Fagget Fairys, een pompend, bruisende Goose DJ set en de rootsreggae van het Nederlandse Ziggi & The Renaissance Band.

Het wild rauw rockende duo The Black Box Revelation gaf de aftrap en meteen zorgden zij voor een klein uurtje stomende rock’n’roll. Status van het tweetal: een zanger in leren jekker en een ontketende Animal drummer! We kijken halsreikend uit naar de nieuwe cd die met de huidige single en enkele andere nieuwe broeierige rockers werden afgewisseld met “Gravity blues”, “Set your head on fire”, “I think I like you” en het slepende “Never alone/always together”. Ze beten sterk van zich af door hun boeiende soli …

William Elliott Whitmore kwam in het voorjaar in de picture als support van Alela Diane. Z’n akoestische Mississippi Delta bluesrock klonk doorleefd, snedig en intiem door z’n akoestische gitaargetokkel, de slides, mondharmonica en een bezwerend droge drums.
Hij wist de eerste rijen naar zich toe te trekken en kon rekenen op een sterke respons. ‘A good time feeling’ was z’n motto … we konden wegdromen en zelf de gitaar hanteren op z’n intrigerende rootsmusic.

Das Pop onderneemt een heuse clubtournee en stipten ook een paar festivals aan. De klemtoon kwam op het langverwachte nieuwe album. Het kwartet, onder de sympathieke Bent Van Looy, stond op 1 rij en had hun ‘Das Pop’ balloons mee; ze speelden een gretig gevarieerd setje, soms energiek en zeemzoeterig. Prettig in het gehoor liggend en opwindend klonken ze met songs als “Fool for love”, “You” en “Try again”, die ze afwisselden met de pittige nieuwe singles “Underground” en “Never get enough”.

Sunset Rubdown was één van de fijne ontdekkingen die de organisatie voor ons klaar had. Een zijstap van één van de frontmannen van Wolf Parade van broeierig intense indierock, een psychedelica ondertoontje en aparte, bezwerende vocals. Het kwintet onder Spencer Krug speelde een uiterst geconcentreerd setje.

Mike Skinner en de zijnen stonden deels samen geprogrammeerd met het beloftevolle Fagget Fairys, waardoor het een ‘fifty-fifty’ kiezen was … The Streets bouwden meteen een feestje met de classics “Let’s push the things forward” en “Fit but you know it”; een intense spanning van de synths, de neuzelende zegrap van Skinner en de soulfulle warme stem van de tweede vocalist. Na enkele sfeervolle stukken zorgden ze voor een aangenaam dansbaar vervolg; een overtuigend concert dus van deze Britse hippoppers …

Intussen konden we niet omheen het Scandinavische Fagget Fairys, één van de hipste vrouwelijke duo’s van het moment door de zomerhit “Feed the horse”. Ook zij kwamen om een feestje te bouwen in de Zwerver …een tippelende, hyperkinetische MC/zangeres (soms wel een ballerina) en een vrouwelijke DJ zorgden voor een zwoele, prikkelende groove van electro, pop, dubstep, drum’n’bass, kitsch en disco. We konden niet omheen hun hotte liefdesverklaringen en een tongkus op “Feed the horse”. Naast de aanstekelijke dance van “Roll the dice”, “Oçi” en “Mary Jane” hoorden we in het tweede deel uitstapjes richting Technotronic en Public Enemy en was er meer ruimte voor de elektronica en hiphoprhymes…Ze werden op handen gedragen en hun speelplezier zetten ze om in een stomend concertje.

Tot slot konden we terecht voor de DJ set van Goose. De leden brachten electropunkfunk bigbeats en koppelden enkele eigen nummers in het huidige dancelandschap.
Ook namen we nog een kijkje naar het Nederlandse Ziggi & The Renaissance Band die de zomerse herfstavond en verve besloten …

Uitgebreide reviews volgen …