Best Kept Secret Festival 2014 – vrijdag 20 juni 2014
Best Kept Secret Festival 2014
Beekse Bergen
Hilvarenbeek
2014-06-20
Jonas De Waele

De tweede editie van Best Kept Secret Festival  bewees dat  het succes van vorig jaar geen toevalstreffer was. Opnieuw werd het publiek op een idyllische locatie verwend met uitstekende optredens en overheerlijk eten. Met Pixies, Franz Ferdinand en Elbow haalde de organisatie enkele fikse headliners in huis en als je de affiche daarnaast nog weet aan te vullen met enkele andere gevestigde namen (Belle & Sebastian, Mogwai, Midlake) en veel jong en belovend vers bloed op de kleinere stages, dan heb je je huiswerk vooraf goed gemaakt. Verder had de organisatie enkele kleine veranderingen op het terrein doorgevoerd. Zo waren de bars strategischer geplaatst, was er een extra podium voorzien(stage 5) en kon je nu gaan wildplassen tegen een zogenaamde ‘Pee Tree’, een urinoir vastgemaakt aan een boom.

Op stage 3 mocht Samaris het festival openen. Het trio uit IJsland bracht downtempo triphop die baadde in een ijl sfeertje. De zangeres klonk als Björk, maar dan met een minder groot stembereik. De instrumentatie die uit niet veel meer bestond dan een laptop en een elektronische klarinet, deed dan weer denken aan een combinatie van het klankenpalet van The Knife en Grimes. Veelbelovende referenties, maar de verlegen podiumprésence van de groepsleden en het gebrek aan goede songs  zorgde er helaas voor dat het optreden wat bleek uitviel.

De Canadeze Jessy Lanza speelde vervolgens op de gloednieuwe ‘stage 5’. De jonge deerne bracht een mix van R&B en dansbare elektronica en transformeerde de tent in een heuse danstempel. De bas mocht daveren en de beats vlogen je om de oren. Elke song kende wel één of meerdere memorabele hooks en de catchiness meter vloog bij elke song nog wat meer de hoogte in.  Desondanks klonken haar nummers nooit te glad, wat wellicht voor een groot deel te danken was aan haar fantastische soulvolle stem. Het was pas 4 uur in de middag, maar Lanza bracht onze biologische klok helemaal in de war. Haar muziek zou dan ook perfect passen in een zwoele nachtclub.

Terug naar Stage 3 om het Californische Cosmonauts aan het werk te zien. De vier mannen met lange baarden sponnen hun songs vaak uit, maar toch verveelde het nergens. De mix van psych rock en stonerrock  zorgde voor een heerlijke vibe die voor ons part nog wat langer had mogen duren.

Bij Broken Twins vielen we daarna helaas wat in slaap. De band die is opgebouwd rond  de Deense singer-songwriter Majke Voss Romme bracht uitgeklede en melancholische kamermuziek (altviool en subtiele synths), die echter nergens wist te prikkelen. In een zaal kan dit concept misschien wel werken, maar op Best Kept Secret was dit niet de muziek waarop wij zaten te wachten.

Toen we vervolgens op stage 2 vier mannen het podium zagen opkomen in plaats van de Deense Karen Marie Ørsted alias Mø, dachten we even dat we ons van stage hadden vergist. Helaas bleek dat de Deense haar kat had gestuurd naar het festival en dat het Nederlandse rocktrio Birth Of Joy haar last minute moest komen depanneren.  Geen slechte keuze, want de band zorgde misschien wel voor het stevigste rockfeestje van het weekend. Meer dan een gitaar, drums en een elektronisch orgel hadden ze daar niet voor nodig. De rockclichés vlogen ons om de oren, maar alles werd op zo’n hoog niveau uitgeoefend dat je ons achteraf niet hoorde klagen.

Het Londense trio Eaux speelde zweverige en repetitieve songs waarover zangeres Sian Ahern haar ijle stem drapeerde. De elektronische omkadering werd laagje per laagje opgebouwd en dat zorgde uiteindelijk voor een noisy geluidsmuur van beats en vage elektronica. Het was allemaal nogal statisch en echt goeie songs hoorden we niet, maar desalniettemin bleven we toch gefascineerd luisteren. Moeilijk dus om hier een sluitend oordeel over te vellen.

We vonden het wat vreemd dat James Blake op de mainstage stond geprogrammeerd en we hadden wat schrik dat zijn diepe bassen verloren zouden lopen op het strand van Best Kept. En inderdaad, nummers als “Limit To Your Love” en “I Never Learnt To Share” klonken nog niet half zo intiem en intens als in zaal. Toch bleef James Blake ook op dit festival overeind en vooral met zijn immense stembereik bezorgde hij het publiek meerdere malen kippenvel.

We vonden het jammer dat we James Blake iets over halfweg moesten verlaten, maar we wilden nu eenmaal een goed plekje bemachtigen voor het optreden van Interpol in de grote tent.  Bassist Carlos Dengler vertrok na de release van het album Interpol en sindsdien mag Brad Truax live de honneurs waarnemen. Tussendoor maakte frontman Paul Banks nog een soloalbum, maar 2014 moet weer het jaar van Interpol worden. In september wordt hun vijfde plaat ‘El Pintor’ gereleasete en dat is natuurlijk reden genoeg om de band een hoge plek op de affiche te geven. De groep bracht in de Beekse Bergen een drietal nieuwe nummers, die zoals zo vaak bij Interpol nog even moet bezinken. Voor de rest werd er gretig gegraaid uit de tracks van de eerste twee albums. Opvallend dat de groep zowel “Our Love To Admire” als “Interpol” helemaal links liet liggen, maar weinig fans zullen daar om gemaald hebben.
In een dik mistgordijn kwam de groep het podium op en de ene na de andere klassieker passeerde de revue. In het begin zat de klank helaas nog niet helemaal goed- Banks klonk als een gespeend varken -, maar gaandeweg werd dat euvel verholpen. Hoogtepunten waren het ontzettende melancholische “Hands Away”, het grootse “Not Even Jail” en de stamper “Slow Hands”. En dan hebben we het nog niet eens gehad over “Obstacle 1”, “Evil”, “Narc”, “NYC” en “PDA”.
U merkt het al, een beest van een set. Tegelijkertijd was het ook wel een beetje een nostalgische trip down memory lane, die aangaf dat zelfs de band moet toegeven dat hun beste materiaal al een tijdje achter hen ligt. Hopelijk zorgt ‘El Pintor’ voor de wederopstanding.

Pixies is een grillige band, dat is wel het minste wat je kan zeggen.  Eind jaren ’80 begin jaren ’90 bracht de groep een handvol albums uit, waarvan de sound de blauwdruk zou vormen voor vele andere bands. De zacht-luid-zachtdynamiek van de groep inspireerde de grungescène die even later furore zou maken. In 1993 was het echter opeens gedaan met Pixies. In een radio-interview verklaarde frontman Francis Black, zonder vooraf de andere bandleden in te lichten, dat hij de groep opdoekte. In 2004 startte de band echter een reünietour, maar in de jaren die erop volgden was er geen sprake van nieuw materiaal. Begin dit jaar bracht Pixies na bijna een kwarteeuw toch nog een nieuwe LP uit. ‘Indie Cindy’ stelde echter ontzettend teleur en het nieuws dat Pixies zouden headlinen stemde ons dan ook niet meteen heel vrolijk. Op Best Kept liet de band echter zien dat ze nog steeds een flink stuk kunnen rocken. Vooral de oerschreeuw van Francis Black bleek een grote troef. De vele hits die passeerden, klonken niet altijd even strak, maar dat kon ons plezier niet bederven. “Crackity Jones”, ”Debaser”, “Here Comes Your Man”, “Monkey Gone To Heaven”, “Where is My Mind” en “Hey” zetten de wei zonder moeite op stelten. 

Samen met Caribou beëindigden we ten slotte onze festivaldag.  Dan Victor Snaith zal in oktober een nieuwe plaat op de wereld loslaten, die de lastige opdracht heeft om het geweldige Swim uit 2010 op te volgen. De Canadees, live bijgestaan door drie muzikanten, begon wat aarzelend aan zijn set, met nummers die eerder op de hersenen dan op de benen inwerkten. In het tweede deel werden we echter op onze wenken bediend met “Odessa” en vooral “Sun”, waarbij alle remmen toch nog losgelaten werden. Al bij al zeker een goed optreden, maar we hebben de man wel al betere liveshows zien geven.

Hierna wilden we nog eens een kijkje gaan nemen bij The Haxan Cloak, maar helaas had die band net zoals Mø op het laatste moment afgezegd.

De eerste dag van Best Kept loste meteen onze verwachtingen in. Geen enkel optreden stelde echt teleur en vooral Interpol leverde een dijk van een set af. Enkel jammer van de afzeggingen van Mø en The Haxan Cloak, maar dat kon geen domper zetten op onze festivalvreugde.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/best-kept-secret-festival-2014/
Organisatie: Best Kept Secret Festival (Friendly Fire)