Gent Jazz Festival 2014 - Up to New York
Gent Jazz Festival 2014
Bijlokesite
Gent
2014-07-19
Lode Vanassche

Onze Gentse Puerto Ricaan – wat haat hij die titel – die nu in New York toeft  Gabriel Rios valt absoluut niet in een vakje te stoppen, heeft al uit verschillende vaatjes getapt en ook verschillende pareltjes voortgebracht. Met het nodige relativeringsvermogen en humor vroeg hij het publiek niet flauw te vallen van de hitte en toch de tent te betreden. Een uitgebeende opener “Voodoo Chile” van Hendrix voorspelde wat zou komen: Pure soberheid of sobere puurheid. Een mooi gebrachte “Broadday Ligh”  frustreerde Gabrial ietwat omdat de verzengende warmte zijn gitaren steeds deed ontstemmen. Bovendien begon het geroezemoes de stiltes in de set wat te overstijgen. Gelukkig konden Rios en Co zich hernemen met een mooie “Gold”. Hij bedankte zijn publiek die bereid was in dergelijke weersomstandigheden van zijn kunsten te genieten.
Gabriel Rios (gitaar, zang), Ruben Samama (bas), Amber Docters van Leeuwen (cello)

Durfal José James opende met de gevatte opmerking niet dezelfde ‘shit’ als vorig jaar te brengen. Nochtans was hij verantwoordelijk voor een van de betere momenten van vorige editie. Onze gentleman mag het dit jaar nog eens overdoen met zijn nieuwe ‘No beginning no end’ onder de arm. Zeker met zo’n band achter zich. Toetsenman Bowers bracht vakkundig met zijn Hammond de zaal in beweging. James zelf leek zo uit de jaren vijftig gestapt en hield alles perfect onder controle, tot hij zijn voortreffelijke muzikanten een welverdiend toetje gunde en ze heerlijk mochten freewheelen. Voor mij meer dan een kroon op een perfect parcours, voor een ander wat overbodig. Het is wat het is. De gustibus……  
José James (zang), Kris Bowers (keyboards), Solomon Dorsey (bas), Brad Williams (gitaar), Richard Spaven (drums)

Op je zestigste als niet direct gelukte James Brown in de goot liggen en enkele jaren later headlinen én afsluiten op één van de 10 beste festivals op deze aardkloot, je moet het maar kunnen. Charles Bradley toont evenveel inzet als emotie en knuffelt liefdevol zijn publiek met de betere soul en funk. Hoewel deze ‘Screaming Eagle of Soul’ dus pas doorbrak op de leeftijd waarop de meesten beginnen uitkijken naar hun pensioen, wordt hij onder de vleugels van zijn begeleidingsband The Extraordinaires alleen maar beter met de jaren. Deze strakke begeleidingsband doet me denken aan The Dap Kings (Sharon Stone). Het gaf een elan  die als een vonk oversloeg op een dansende tent. De 'Black Swan' zelf kende dan ook alle trucjes van het soulvak: de micro weggooien, terughalen, knielen, een krachtige oerschreeuw slaken, mensen vooraan het publiek gaan knuffelen ...en slaagt er in the hardest working man in showbussines James Brown naar de kroon te steken. Hij bracht ook , gemeend en zonder in ktich te vervallen, een boodschap van liefde en riep alle verantwoordelijke leiders en politici ter verantwoording van het huidige legio wereldleed en stelde ook de apathie van anderen aan de kaak.
Een muzikaal foutloze set van klein anderhalf uur. Gent Jazz wordt andermaal afgesloten met een serieuze explosie. Zoals Bradley altijd zegt: “Never Give up.”
Charles Bradley (zang), Billy Aukstik (trompet), Alex Chakour (gitaar), Vince Chiarito (bas), Freddy DeBoe (sax), Will Schalda (orgel), Paul Schalda (gitaar & zang), Caito Sanchez (drums & zang)

Neem gerust een kijkje naar de pics op http://www.gentjazz.com

Organisatie: Gent Jazz Festival, Gent