logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Nothing But Thi...
DAF - Bimfest 2...

Graspop Metal Meeting 2015 – zondag 21 juni 2015 – dag 3 Aanbevolen

Geschreven door Frederik Lambrecht
&

Graspop Metal Meeting 2015 – zondag 21 juni 2015 – dag 3
Graspop Metal Meeting 2015
Festivalterrein
Dessel
2015-06-21
Frederik Lambrecht

Graspop Metal Meeting  2015 – zondag 21 juni 2015 - Lamb of God trok ten oorlog terwijl Lemmy de oorlog lijkt te verliezen

De laatste dag van de jubileumeditie vanGgraspop 2015 was weeral aan zet, grappig hoe tijd toch altijd te rap gaat als je jezelf amuseert. Ikzelf was pas rond 13u45 op de weide en dus was mijn openingsband Tremonti. De gitaarspecialist heeft onlangs een nieuw album uitgebracht, met tot dusver hoge scores voor ‘Cauterize’. Maar meer nog waarmee hij een belletje zal doen rinkelen is het feit dat hij destijds oprichter was van de band Creed, maar ook van Alter Bridge. Wel, live klonk de rock van deze Amerikaan als een klok. De eerste maal dat ik hem aan het werk zag, en het was een aangename eerste kennismaking!

Ik bleef gezellig staan, want het was op main 2 de beurt aan de hardcore/metalcore band Parkway Drive uit Australië. Zelf zou ik daar nooit direct een album van kopen, maar bij het live aanhoren van deze band kon ik het af en toe toch niet laten om mijn voet te laten meegaan op de deuntjes.
Black Stone Cherry was als volgende aan de beurt, maar opnieuw kon de rock mij niet echt boeien. Spijtig genoeg moest ik in het begin van deze zondag niet veel aanhoren van bands die mij konden raken.
Maar ik ging vlug eens polsen bij Ensiferium en was toch blij om te zien dat het publiek altijd zelf hun eigen keuze kan maken en dat er toch altijd bands te vinden zijn op graspop die hen kunnen bekoren. Jap, de folk/pagan/viking metal van deze Finnen spaarde de kuiten niet van de vele aanwezigen in de Marquee, want dansen op nummers als “Twilight Tavern”, “Lai Lai Hei” en “From Afar” was een must.

Ik ging nogmaals langs de Mainstage om enkele nummers van Papa Roach mee te pikken, en ik moest zeggen dat het meeste volk toch deze band aan het aanschouwen was. Papa Roach is uiteraard een band die vele jonge zieltjes voor zich heeft gewonnen in de loop der tijd en ik ben er zeker van dat tijdens “Between Angels & Insects”, “Broken Home” en “My Last Resort” de aanwezigen er een feestje van hebben gemaakt, af te leiden aan de reacties later op het festival.
Maar zoals gezegd was ik daar niet voltijds, want ik trok met nog enkelen opnieuw richting Marquee voor SepticFlesh. De mix van black en death metal op Griekse wijze smaakte alvast beter dan een brokje fetakaas, want de klank zat immens goed en het bier begon opnieuw te smaken bij de vele aanwezigen. De grafstem van zanger Spiros Antoniou klonk venijnig en de death metal werd lekker rechtdoor in je strot  geramd! Headbangen was een vereiste bij deze muziek.
Lamb of God
was net bezig toen ik terugkwam van de Griekse dodenmars en ik had al direct in het snotje dat de boel ging ontploffen. Frontman Blythe kon blijkbaar zijn privé ergernissen kwijt tijdens deze show want hij was in bloedvorm. De circlepits vlogen je om de oren en het stof ontspruit uit de menigte! Met nummers als “Ruin”, “Redneck”, “Laid to Rest” en het machtige “Walk with me in Hell” kon dit feestje niet anders dan goed zijn en was dit optreden een oorlogsgebied waarin de voorste mensen zich vertoefden.

Jah, de moeilijkste keuze voor mij tijdens editie 2015 was aangebroken voor mij…Motörhead of de hardcore van Terror. Na vele dagen/weken piekeren besloot ik toch maar om mij te smijten in de pit van Terror op de Jupiler Stage, waar hardcore bands altijd de moeite lonen om erbij te zijn. Maar toen het eerst nummer uit de microfoon gebruld werd, begon ik toch wel direct te twijfelen….was dit Scott Vogel? Wat heeft hij gedaan met zijn stem? Maar neen, de zanger van dit moment was blijkbaar de bassist, omdat Scott Vogel een rugblessure zou hebben, en hij was dus de vervanger. Ofwel hadden de duistere Goden moeite met het feit dat ik kon kiezen, maar luisteren naar Terror zonder de huidige zanger, is zoals luisteren naar Pro-Pain zonder Gary, Iron Maiden zonder Bruce, …noem maar op.
Dus ging ik vliegensvlug richting hoofdpodium om Lemmy aan het werk te zien. Maar toen ik toekwam kreeg ik toch plots de tranen in mijn ogen want Lemmy stond daar…meer niet. De wilskracht, stoere body en taal, de dynamiek en passie…waar was het gebleven. Oké, op gezondheidsgebied wisten we dat hij niet meer in de beste papieren zat, maar dat het zo erg gesteld was met hem, neen, dat wist ik niet. De stem had alle pit verloren en zijn medemuzikanten moesten meestal de nummers aan elkaar praten. Hij leek er echt vermoeid en lusteloos uit te zien, en ik denk dat de meeste toeschouwers compassie hadden met hem spijtig genoeg. Op de setlist stonden nochtans de nodige krakers zoals “Damage Case”, “Stay Clean”, “Metropolis” en “Rock it”.
Afsluiten deden we met de hitjes “Ace of Spades” en “Overkill”. Neen, ik zie dit helaas niet meer goed komen, dus ik denk dat 2015 misschien wel het jaar teveel kan zijn voor Lemmy Kilmister. Zelfs “Iron Fist” stond niet op de setlist, toch ietwat zijn levensspreuk… Konden er maar toverdranken bestaan zoals in Astrix & Obelix, zodat de tijd van Motörhead nieuw leven kon ingeblazen krijgen. Het zou spijtig zijn als ik mijn laatste optreden van hen zo zal moeten herinneren.
Soit, je kunt er niet blijven aan denken, want het was de beurt aan Children of Bodom. De Finse death metal ‘kids’ waren destijds top of the bill, maar jaren later bleef er nog maar weinig over van hun sterke songs als je hun laatste albums beluistert. Maar hoop doet leven, dus ging ik toch efkes gaan checken. En het is mij meer dan goed bevallen, want de klank was levendig en de energie straalde van het viertal af. Maar ja, de laatste albums heb ik niet beluisterd, dus kon ik maar enkel de moshpit aandoen tijdens de nummers “Silent Night, Bodom Night”, “Lake Bodom”& “Downfall”. Maar het was een optreden die ver boven mijn verwachtingen uitsteeg!
De oude rockers van The Scorpions waren nu aan zet op main 1, en deze set begon al direct met een flagrante fout…op de achtergrond was de vlag van Frankrijk verschenen, dus blijkbaar hadden ze nog niet direct door dat Graspop op Belgische grondgebied doorgaat. Wie mist er ne keer nie hé ;-)
En ja, in het begin waren ze blijkbaar niet goed van deze misser, want hun vizier stond jammer genoeg niet op scherp. “Going Out with a Bang”, “Make it Real” en “The Zoo” waren blijkbaar niet zo gekend bij het publiek, maar toen sloeg opeens de sfeer om…bij “Winds of Change” gingen alle monden open en werd er luidkeels meegebruld. Als dan ook nog eens hit “Big City Nights” hierachter gekoppeld werd, was het enthousiast publiek niet meer te houden. Maar ja, Scorpions is dus meer gekend van hun zeemzoete ballades en bij ondergetekende ging de aansteker aan bij het aanhoren van “Still Loving You”. Maar niet getreurd, want ’s anderdaags kon iedereen opnieuw naar zijn geliefden toe
J Afsluiten deden we in stijl, door samen mee te brullen met het refrein van “Rock you Like a Hurricane”.

De laatste plaats op de affiche was voorbehouden voor Faith No More, dus je kunt inderdaad zeggen dat de zondag in het teken stond van rockiconen. Faith No More, nog een band, die zoals sommige andere, op een gegeven moment de fun en ziel niet direct meer in zich had en het eind de jaren ’90 voor bekeken hielden…tot dat ene moment in 2009 waar opnieuw geruchten de kop opstaken van een comeback van deze Amerikanen. Ze deden uiteindelijke enkele shows en hadden de smaak terug te pakken, met als ultieme bewijs hun nieuwe album uit 2015 getiteld ‘Sol Invictus’.
Op het podium bewezen ze dat ze geen meelopers zijn, want hun witte pakken en fleurige bloemstukken die het podium bevolkten kun je moeilijk linken aan het publiek van Graspop. Maar ja, als de muziek aanslaat, dan mag je daar nog een gabber naast Patton op het podium zetten, hij zal niet meer opvallen dan. Openen deden ze met “Motherfucker” van hun nieuwe release, en enkele tellen later kwam “Caffeine” ook op ons afgevuurd.
De eerste hit zag het licht na de 5e ronde met “Epic” en wat later met “Easy”, twee bekende nummers die nog steeds gekend waren onder het publiek. Er werden betrekkelijk veel nummers gespeeld van hun nieuwe plaat, en hierdoor werd album ‘The Real Thing’ toch over het hoofd gezien…Leuk optreden, maar misschien volgende keer toch ook de oudere albums in ere houden.

Zo, Graspop 2015 zat er weeral op…opnieuw mogen de combats, rare outfits, en dergelijk terug een jaartje in de kast voor editie nummer 21! Ik zal er alvast bij zijn, bij leven en welzijn tenminste!

Topband(s) zondag 21 juni: Lamb of God, SepticFlesh, Scorpions

Organisatie: GMM, Dessel   

Aanvullende informatie

  • Datum: 2015-06-21
  • Festivalnaam: Graspop Metal Meeting 2015
  • Festivalplaats: Festivalterrein
  • Stad (festival): Dessel
  • Beoordeling: 4
Gelezen: 1500 keer