GlimpsGent 2015 – Luistervoer voor de toekomst
GlimpsGent 2015
All Areas
Gent
2015-12-10 t/m 2015-12-12
Stan Vanhecke en Astrid De Maertelaere

Afgelopen weekend konden we alweer genieten van het vijfde Glimpsfestival in Gent, het leukste en meest uitgebreide showcasefestival van de Lage Landen. Meer dan 60 internationale muzikale talenten kwamen het beste van zichzelf geven op tien verschillende locaties in het centrum van de stad. Benieuwd of we weer met enkele pareltjes van bands worden geconfronteerd.

dag 1 – donderdag 10 december 2015
Wij trapten donderdagavond af in de zaal van de Charlatan om naar de Nederlandse jongens van Pauw te luisteren. De langharige Kees, Brian, Rens en Eszl brengen een soort psychedelische muziek met bassen. Soms melodieus en goed klinkend in de oren zoals bij “Visions”, “Abyss” en “Memories”. Soms wat in hogere sferen zoals in “Shambhala”. Ook de riff van “High Tide” kon ons wel overtuigen. Jammer genoeg begaf Pauw zich te veel op onnodige paden in sommige nummers en leken ze zelf niet goed meer te weten waar ze gingen uitkomen. Mooi afgewerkte nummers hebben we dus niet echt gehoord maar beloftevol zijn deze jonge gasten zeker. Ze lieten zelfs een blokfluit ‘cool’ klinken. Graag zien we hen binnen een paar jaar nog eens terug.

Daarna bleven we nog wat hangen in de Charlatan voor Protection Patrol Pinkerton of PPP. Meteen het hoogtepunt van deze eerste avond. PPP is op zijn jonge leeftijd al terug van weggeweest. Ze kwamen in de Charlatan voor de eerste keer hun nieuwste plaat ‘Good Music Beautiful People’ voorstellen. En dat was een succes. De zeskoppige indiepop band doet soms denken aan het melodieus spelend Vampire Weekend of Ben Howard en heeft ook veel weg van het Belgische Team William. Niet toevallig, de frontman van Team William, Floris De Decker, producete ‘Good Music Beautiful People’ en bassist Nils Tijtgat is in beide groepen actief. PPP begon sterk met “This Time”, onmiddellijk een oorwurm van formaat. Daarna mochten we al meteen snoepen van het nieuwe en dansbare “Don’t wreck this up”. Beide perfect afgewerkte nummers waarvan we konden genieten. Even daarna liet Jelle Denturck zich van zijn breekbare kant zien tijdens “Oh Boy”, een zoetgevooisd liedje dat hij zong met Frauke, die even het podium op kwam. We kregen ook nog “Future = our home”, een steengoed nummer waar iedereen gelukkig van wordt. PPP is dus helemaal terug, en dat wij daar blij om zijn! 

Na het fantastische Protection Patrol Pinkerton repten we ons naar het Duitse Fenster in de Minnemeers. Niet slecht, dachten we onmiddellijk. Het deed ons misschien een beetje denken aan Tame Impala, psychedelische hipstermuziek die hoog in de lucht wordt gemaakt. Een hoge stem, een metalen windklokkenspel en onvoorspelbare keyboardgeluiden werden aan elkaar geregen. In “Cat Emperor” en “Memories” klonk dat zeker goed maar over het algemeen verveelde Fenster redelijk snel. Veel nummers lijken te veel op elkaar, het werd dus een beetje saai op den duur. Het publiek slinkte dan ook behoorlijk, vreemd genoeg ook op de eerste rij, dat kan natuurlijk gebeuren op een showcasefestival. Fenster, niet slecht dus. Willen we ze opnieuw zien? Goh, eigenlijk niet.

We sloten onze donderdag af met een stukje Dans Dans. Zij hebben wel een unieke sound. De drie kerels van Dans Dans brengen een mix van instrumentale jazz en rock zonder al te veel poespas. We konden wel genieten van die manskerels zonder capsones. Dans Dans bracht mooi in elkaar overgebrachte nummers. We leken “Au Hasard” te herkennen, al is dat altijd moeilijk te zeggen bij Dans Dans, ze improviseren er namelijk helemaal op los. En ze doen dat goed.

dag 2 – vrijdag 11 december 2015
Op vrijdagavond planden we ons eerste optreden in de Sint-Jacobskerk. Het fijnzinnige Blackie & the Oohoos hebben alvast een fantastische naam, en ook het optreden konden we smaken. De zusjes Maieu brachten mysterieuze en spirituele droompop, alles met een heel broze en intimistische kant. We hoorden leuke nummers uit album ‘Song for two sisters’, perfect passend in de grote Sint-Jacobskerk. Een slimme zet van de organisatoren. We hoorden belletjes, zagen mooie kleuren en lieflijke muziek. Blackie & the Oohoos maakt misschien geen unieke muziek maar heeft wel een geheel eigen stijl dat de nieuwsgierigheid opwekt. Vooral “Song for two sisters”, het nummer gelijknamig aan het album bewees dat de band een blijver is. Mooi ritme, perfect afgewerkt, een stevige start van onze tweede dag op Glimps.

Daarna was het nog even binnenwippen in het Charlatan Café vooraleer we naar de zaal trokken om Rozi Plain te zien. Daar was de Deense Nils Gröndahl op de grond aan het kermen in een microfoon. Blij dat er kansen worden gegeven voor experimentele muziek, maar niet echt spek voor onze bek. Wanneer het soms moeilijk te onderscheiden is of het nu muziek is, of gewoon de versterker die het begeeft, dan haken wij af. Beluister van hem eens “Das Fenster” en je begrijpt wat we bedoelen.
Neen, dan konden wij meer genieten van Rozi Plain. De supersympathieke Britten hadden een goede babbel, één van de weinige groepen die het lef had om de interactie met het publiek aan te gaan. Rozi Plain breng ook gewoon leuke en vrolijke muziek, goed uitgevoerd met een mooie stem en een poppy sound. Wij wilden Rozi Plain onmiddellijk adopteren en in onze living zetten. De set paste mooi in elkaar. “Actually” heeft een zeer catchy melodietje, “Jogalong” hoorden we op fluistertoon met hoge keyboardnoten eromheen dansend. “Best Team” swingde wat meer en was wat luider dan de rest van de set, net wat op dat moment nodig was. In “Cold Tap” hoorden we zowaar een Taishokoto, een tof Japans snaarinstrument die goed bij de stijl van de band hoorde. Rozi Plain was dus zeker één van de fijnste optredens van de avond.

En het ging enkel in stijgende lijn daarna. In het Lakenmetershuis was Yalta Club net aan zijn set begonnen. De Parijzenaars brengen gevarieerde indiepop, denk aan groepen als Fanfarlo en Crystal Fighters. Yalta Club heeft al een volwassen show en enkele uitstekende hits, een echte ‘ontdekking’ kun je ze dus niet noemen. Ze zijn al even bezig. We hoorden “Late”, een nummer dat op het einde echt ontploft op de goede manier, trompet erin verwerkt en al. In “What’s coming after” werden de instrumenten tot een minimum beperkt en gingen alle bandleden samen al vingerknippend hun tekst opzingen. Fantastisch gedaan, het zorgde voor een samenhorigheid tussen band en publiek. Met “Of Mice and Godesses” ging het de donderende toer op. Zware drums en het meisje van de band ging met castagnetten en korrelige radiostem tekeer. Op het eind dansten ze met de vrolijkste melodie van de avond het publiek in met het gloednieuwe “Love”. De mensen in het Lakenmetershuis kwamen recht van hun stoel om mee te shaken met de band. Een staande ovatie op het einde van het optreden, je moet het maar doen in een zaal waar vooraf hooguit een tiental mensen ooit van je muziek hebben gehoord. Chapeau voor de zeskoppige band, een echte aanrader voor de opgewekte hipsters in deze wereld.

Op dat moment was het ook tijd voor de zware rockers van The K in het Charlatan Café, een volledig ander genre dan het voorgaande. Tijdens hun Winter Tour stopten ze twee keer in het Gentse. Donderdag hebben ze al het beste van zichzelf gegeven in het Trefpunt, georganiseerd door JauneOrange. Deze drie kerels lieten er geen gras over groeien en vlogen er meteen in met “Intrusive Behavior”. Actie was er genoeg op het podium met nummers zoals “Essential Chippendale”, “Sleeper Hold” en “20” of Discipline” en de energie vloog er vanaf. Hoewel het testosterongehalte in het Café heel hoog was, troffen we toch een setlist op een vrouwenblaadje aan. The K. ‘smijt’ zich volledig, af en toe volgt er zelfs een WOW vanuit het publiek. Om de show helemaal te stelen sluiten ze hun set af met “Streaks in the Sky”. De frontman doneert zijn gitaar aan een meisje uit het publiek. Ook de drums worden één voor één tussen het volk geplaatst om zo het nummer verder te zetten. Eén ding is zeker, deze noise rock zullen we niet snel vergeten.

We repten ons daarna terug naar het Lakenmetershuis, want daar wilden we Cristobal & the Sea nog even meepikken. Vier mensen uit verschillende landen hadden hun pinguïn-mascotte en sjaaltjes meegenomen naar Gent. De muziek brachten ze op blote voeten. Al snel kregen we de indruk dat de show rond deze mensen beter was dan de muziek. Dat bleek ook, we kregen het warm noch koud van de zogenaamd speelse en vrolijke nummers met dwarsfluitdeuntjes erbovenop. “My Love” en “Disquiet” waren de beste liedjes van het multiculturele gezelschap. Ze brengen bij wijlen een beetje een moderne versie van wereldmuziek zonder echte uniciteit te hebben. Het zijn ongetwijfeld goede muzikanten maar ze vallen een beetje weg tussen al het andere Glimpsgeweld.

We sloten deze tweede dag af waar we begonnen waren. Raglans kwam nog wat rocken in de Sint-Jacobskerk, boysband-style. De Ieren bleven het tempo hoog houden en zo sloten we de dag toch nog positief af. “White Lighning” konden wij bijvoorbeeld wel pruimen.

Wisselend succes dus op dag twee op Glimps in Gent. Uitschieters waren Yalta Club en Rozi Plain, Blackie & the Oohoos willen we zeker nog eens terug zien. De harde rockers van The K. zijn ook een aanrader voor de fans van het zwaardere genre.

dag 3 – zaterdag 12 december 2015
Op de derde dag van Glimps verwachtten we ons weer aan een heleboel nieuwe onontdekte pareltjes. We begonnen onze zoektocht deze keer in het Lakenmetershuis op de vrijdagmarkt. Daar speelde Jacob Bellens zijn ietwat tragische en sacrale popmuziek. Alles heel eenvoudig gebracht zonder simpel te worden. De man zorgt voor kippenvel met zijn mooie stem, zittend achter zijn keyboards. Iedereen hield de volledige set de adem in. Vanaf het begin met “Heart of Africa” had hij het publiek te pakken. Daarna was het af en toe iets luchtiger, dan weer confronterend eerlijk zoals de Deen het bracht. We kregen “Untouchables” en “Eight Arms to Hold You”,  beiden in dezelfde prachtige stijl. Voor het eerst speelde de band ook “Behind the Barricades”, een nummer met iets meer power maar even mooi als de voorgaande. Het speelplezier spatte ook van Jacob Bellens en de drie ondersteunende muzikanten af. “Polyester Skin” maakte het optreden helemaal compleet. Wij hebben intens genoten en kunnen niet wachten om hem nog eens aan het werk te zien. Ga hem bewonderen!

We bleven nog even in het Lakenmetershuis voor het Nederlandse Bird on the Wire. Het is natuurlijk moeilijk om in de sporen van een topper op het podium te gaan staan. De drie meisjes en jongen van Bird on the Wire maken psychedelische synthmuziek met een zachte en hoge stem eroverheen. Daar kwamen ook nog wat bassen en drums bij. Het heeft iets weg van Bat for Lashes of Cocorosie. Bird on the Wire kon niet helemaal overtuigen, ze spelen leuke nummers maar missen duidelijk iets. Dat werd ook niet opgevangen door een charismatische frontman of frontvrouw, waardoor alles een beetje eentonig werd. “Horse” was hun beste nummer en zat vast aan “Sandy”, gloednieuw gebracht vanop hun nieuwste plaat. Voor de rest dus geen verpletterende indruk achtergelaten, het kan natuurlijk niet altijd prijs zijn op een showcasefestival.

Yung stond vrijdag reeds paraat in de Handelsbeurs ter vervanging van Taragana Pyjarama. Zaterdag was deze indiepunkband te bezichtigen in het Minnemeers. Een bende jonge Deense knapen uit Aarhus verscheen op het podium. De zanger deed ons het eerste ogenblik een beetje denken aan supermario, het kapsel en dat snorretje. Dat terzijde, hadden wij meteen het gevoel dat het goed zat. Vooraf hadden we gelezen dat Yung dezelfde energie zou hebben als Nirvana en wij snappen nu wel waarom. Luide gitaren en hevig gedrum, tijdens “God” en “Blue Uniforms” bracht Yung een stevige portie rock. Twee nummers van hun nieuwe album ‘These Thoughts Are Like Mandatory Chores’ dat in september dit jaar gereleased werd.  Bij “Nobody Cares” en “Burning Bodies” bracht het stemgeluid ons terug naar het grungewereldje. Een duidelijke boodschap uit het publiek volgde: “Amai, die zijn goed”. En meer hebben wij daar niet aan toe te voegen.

Ondertussen pikten we nog twee bands mee, I have tribe en Go March, respectievelijk in de Sint-Jacobskerk en het Minnemeers. De stijlen konden niet meer verschillend zijn. De Ier bracht ballads vanop zijn piano, Go March rockte er op los. I have tribe was voor ons te rustig, Elbow maar slechter gezongen, zonder power. Zeker mooi om even te luisteren zoals in “Lungs”, zo’n liedje dat de gedumpte mens opzet. Al bij al was I have tribe niet spannend genoeg in dagen waarin zo goed als alles kan op muzikaal vlak. Dan hebben de jongens van Go March dat beter begrepen. De gitaar teasde en pleasde, de kopjes gingen op en neer. De nummers werden stevig opgebouwd en gingen aan het eind helemaal los.  “Chase” en “Rise” waren daar enkele van de toppers van de avond.

Glimps afsluiten deden wij waar de zaterdagavond begon, in het Lakenmetershuis. Daar was het de beurt aan Sherman, die het solo probeert de dag van vandaag. Hij speelde wel nog hit “By your side”, wat wel een flauw afkooksel werd van het origineel, doordat de drums uit de laptop komen. Bovendien misten we de backing vocals die het nummer zoveel leuker maken. Voor de rest had Sherman de elektronica in de armen genomen en stond hij wat in de stijl van Jamie XX op het podium. We hoorden een erg catchy nummer zoals “White City” en hoorden een leuke riedel in “Crosses”, beide nummers van nieuwe plaat ‘Ocean City’. De stijl was niet helemaal wat we ervan hadden verwacht, maar daarom niet minder goed uitgevoerd.  We luisterden graag naar Sherman, al was het misschien wat commercieel en hebben we een onuitwisbaar gevoel dat we nog lang zullen moeten wachten op de echte doorbraak. Maar wel een mooie afsluiter voor een fantastische vijfde editie van Glimps.

Meer dan 70 internationale bands zakten af naar het Gentse showcasefestival en lokte meer bezoekers dan ooit. Ook artistiek hebben wij erg genoten en deden enkele ontdekkingen doorheen de drie dagen. We herinneren ons Protection Patrol Pinkerton, Pauw, Rozi Plain, Yalta Club, Jacob Bellens en Yung. Toch weer een hele collectie nieuwe of bevestigende bands die we in de toekomst graag volgen.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/glimpsgent-2015/
Organisatie: GlimpsGent