Antwerp Metal Fest 2018 – Intiem alternatief festival op Graspop en Alcatraz!
Antwerp Metal Fest 2018
Antwerpen
2018-06-30 & 2018-07-01
Erik Vandamme

U bent op zoek naar een intiem alternatief voor groot metal festivals als Graspop en/of Alcatraz? Dan zijn er in ons land genoeg kleinschalige metal festivals die aan uw hoogstaande eisen voldoen. We gaan de ellenlange lijst niet opsommen, surf gerust eens op de sociale media en het internet. Als er één zomerfestival is dat die 'underground' doet samenkomen op een volwaardig festivalterrein, binnen een gezellige en eveneens intimistische omkadering.
Dan is dat sinds 2013 Antwerp Metal Fest wel geweest. Met naast enkele Belgische kleppers als FireForce, Off The Cross, BARK tot Fleddy Melcully op de affiche. Zakken ook grote namen binnen hun muziekstijl als Nile, I Am Morbid en Testament af naar de zesde editie van Antwerp Metal Fest. En net dit maakt Antwerp Metal Fest zo een bijzonder festival.
Bands die op een groot festival wel een redelijk hoge spot toebedeeld krijgen, sluiten hier gewoon het festival af telkens binnen die voornoemde intieme omkadering.

dag 1 – zaterdag 30 juni 2018
Objector: De gedoodverfde lont aan het vuur steken om de boel te doen ontploffen? Missie geslaagd!
Toen we eind vorig jaar Objector zagen aantreden op de release show van Moker schreven we daarover: ''Puur muzikaal moet Objector daarbij niet onderdoen voor menig 'grote naam' binnen het genre. Maar ook wat live performance, spontaniteit en gedrevenheid betreft. Staat Objector op een hemels hoog niveau te soleren.'' Op zich reden genoeg om al heel vroeg af te zakken naar Antwerp Metal Fest op deze snikhete zaterdag. Objector speelde voor een klein aantal bezoekers, maar liet dit ook nu weer niet aan zijn hart komen. Zij die de band wel aan het werk zagen. Mochten getuige zijn van een verdomd hoogstaande Thrash metal concert, waarbij de band die stelling van hierboven, nog wat meer in de verf zetten. Meteen alle registers open gooien, door middel van verschroeiende riffs en drumsalvo's als mokerslagen. Het zorgt ervoor dat de band aan de eisen van een openingsact voldoet. De lont aan het vuur steken, om de boel pas echt te doen ontploffen. Missie geslaagd.

Schizophrenia: De hobbelige weg naar eeuwige roem.
Ook Schizophrenia wist ons in het verleden reeds te overtuigen van hun kunnen. Toen de heren aantraden op 6 jaar ELPEE in Deinze schreven we daarover: ''Als een razende orkaan - gedreven door snoeiharde riffs, drumsalvo's die voelen als vuurballen die op jou worden afgeschoten, en die duivelse vocalen. Worden die songs door de strot van de aanhoorders geramd. Hierop stilstaan is dan ook onmogelijk. Er was trouwens geen speld tussen te krijgen bij Schizophrenia. Het voelt aan als een al even Helse trip op een wildwaterbaan, echter belanden we niet in een waterval. Nee, we voelen als het ware de vuurtongen uit de Hel onze voeten likken.'' De band heeft - o.a. door gezondheidsproblemen van hun drummer - een bijzonder moeilijk jaar achter de rug. Op Antwerp Metal Fest zagen we een goed geoliede machine, waarbij elk van de bandleden dezelfde richting uitkijkt. Bovendien sprak de frontman zijn publiek regelmatig aan, je voelt gewoon dat de band klaar is voor die grote stap voorwaarts. Naast technisch hoogstaand vernuft combineren met een hoge dosis charisma en spelplezier, leek het wel alsof Schizophrenia letterlijk alle lasten van die bijzondere moeilijke periode van hun rug lieten lopen. En die voor eeuwig en altijd terug stuurden naar waar ze thuis horen. De weg naar eeuwige roem ligt op basis van dit hoogstaande concert van de band dan ook volledig open, mits deze jongens gewoon elkaar blijven vinden zoals dat op AMF zeker en vast het geval was.

Leng Tch'e: Als een meute losgeslagen olifanten die zonder oponthoudt over je hoofd razen.
Puur muzikaal bekeken zou je kunnen stellen dat Leng Tch'e niets nieuws onder de zon brengt. De band omschrijft zichzelf als 'Razorgrind'. Een combinatie tussen Grindcore en Death Metal. Binnen de chaos die Leng Tch'e naar voor brengt zit wel degelijk enige structuur. Maar vooral deelt de band zonder medelijden mokerslagen uit die aanvoelen alsof een horde losgeslagen olifanten zonder oponthoud over je hoofd razen. Dat niet iedereen hiervoor te vinden is, we kunnen het begrijpen. Maar het meest opvallende bij Leng Tch'e is dat de band bestaat uit duivels spelende muzikanten, en een frontman die voortdurend zijn publiek aanspreekt tot aanport om te bewegen. Het razende tempo waarmee de band mokerslagen uitdeelt, zorgt er dan ook voor dat meerder mosh en andere pits ontstaan. We hoeven niet te vertellen dat we totaal uitgeteld en verweest in de hoek van de kamer achterbleven na deze alles verpletterende tsunami die Leng Tch'e deed ontstaan op Antwerp Metal Fest

Haester: Top muzikanten, die bovendien tovenaars blijken te zijn met hun instrumenten
We citeren even uit de biografie op de website van Antwerp Metal Fest: ''Haester is een nieuwe Belgische heavy band die bestaat uit ex-leden van onder meer Aborted en Death Before Disco.'' Na de eerste noot wordt al vrij duidelijk dat we hier met muzikanten te maken hebben die inderdaad al wat water hebben doorzwommen. Haester legt vooral op technisch vlak, de lat dan ook heel hoog. Menig gitaar riff blijft aan de ribben kleven, en bezorgt ons een stevige adrenalinestoot. De band speelt wellicht een eerder monotone set, waarbij de nadruk iets teveel wordt gelegd op datzelfde technisch vernuft. Daardoor wordt de spontaniteit wat naar de achtergrond verschoven. Echter, wie maalt daar om? Haester doet dankzij die verschroeiende perfectie walmen van kippenvelmomenten ontstaan, waarop stil staan onmogelijk is. Meer hadden we niet nodig om over de streep te worden getrokken. Kortom: Haester bestaat vooral uit top muzikanten, die zich bovendien ontpoppen tot tovenaars met klanken. De magische uitspattingen, waarbij we hevig gaan headbangen, doen ons enige kritische benadering dan ook prompt vergeten.

Dust Bolt: Technisch hoogstaand vernuft, combineren met natuurlijke spontaniteit. Eén van de absolute hoogtepunten op de eerste festivaldag
In een interview voor het aantreden op Antwerp Metal Fest wist de sympathieke frontman van Dust Bolt Lenny Breuss me te vertellen dat hij pas 14 jaar jong was toen hij besloot om in de band te stappen met enkele vrienden. Nu, dat is dus ook te merken. Want tien jaar later zie je een band op het podium waarin iedereen blindelings lijkt te vinden. Wat er dan weer voor zorgt dat de perfectie, zowel instrumentaal als wat show gehalte betreft, wordt overschreden. Dust Bolt heeft er duidelijk zin in, en zorgt ervoor dat - na een wat trage start - iedereen uit zijn hand komt eten. Dat is dus niet alleen te danken aan heel strak en sterk spelende muzikanten. Maar vooral de hoge dosis charisma die de band uitstraalt op dat podium, zorgt ervoor dat het dak er letterlijk compleet afgaat. Dust Bolt zorgt, door middel van een wervelende show, dan ook voor één van de hoogtepunten op de eerste festival dag. En dan hebben we het dus zowel over de instrumentale als vocale aankleding die ons met verstomming slaat, als de enorm spontane manier waarop alles gebeurt.

Serial Butcher: Een frontman die zich, eens op het podium, ontpopt tot een demonisch wezen komende recht uit de diepste putten van de Hel. Indrukwekkend!
Eén van de best bewaarde geheimen binnen de Belgische Metal scene? Dat zouden we Serial Butcher wel kunnen noemen. Binnen de 'underground' kringen is de band ondertussen uitgegroeid tot een begrip, doorbreken naar de hogere regionen is hen nog niet 100% gelukt. Niet dat frontman Kurt Termonia  daar van wakker ligt, vermoeden we. Serial Butcher laat in elk geval voor het eerst op deze festivaldag de poorten van de Hel compleet open gaan. En dat is natuurlijk de grote verdienste van muzikanten die demonische klanken doen ontstaan uit hun instrumenten. Maar het meest in het oog springende is de vocale aankleding en uitstraling van Kurt op dat podium. Naast het podium is Kurt een uiterst sympathiek en innemende man, waarmee je prompt een pint gaat drinken aan de toog. Eens op dat podium worden alle innerlijke demonen echter losgelaten, alsof hij elk moment ieder aanhoorder zal verscheuren met zijn rauwe stem en demonische uitstraling op dat podium. Best indrukwekkend hoe Serial Butcher daarbij de geluidsmuren afbreekt. En de temperatuur in die tent tot een absoluut kookpunt doet stijgen, tot het potje volledig overkookt. Alsof het nog niet warm genoeg was op deze snikhete zaterdag.

Pestilence: Het levende bewijs dat ervaring in het vak, niet hoeft te resulteren in het brengen van een routine klus. Missie geslaagd!
Met Pestilence stond één van de beste Nederlandse Death Metal bands op het podium van Antwerp Metal Fest. De heren timmeren al sinds de jaren '90 aan de weg, maar hebben nog niets van hun pluimen verloren. Pestilence brengt dan ook een hoogstaand Death Metal show naar voor die van begin tot einde aan de ribben blijft kleven. Ook nu weer zorgt die jarenlange ervaring er gelukkig niet voor dat de natuurlijke spontaniteit verloren gaat. De band speelt een set alsof ze nu pas hun allereerste show geven. Net daardoor trekt Pestilence ook ons over de streep. Aan de reacties van een wild wordend publiek, waren we niet de enige met die mening. Nederland mag dan niet in het WK voetbal zitten, op Antwerp Metal Fest heeft deze Nederlandse band alvast een gouden doelpunt gescoord. Waarbij de band bewijst waarom ze worden gezien als één van de beste Nederlandse Death Metal bands. Missie geslaagd!

BARK: Ook na acht keer live zien nog steeds me kunnen verwonderen, met verstomming slaan en zelfs verrassen? Daarvoor moet je heel sterk in je schoenen staan! Wederom, missie geslaagd

Het was zowat de 8ste keer dat ik BARK live aan het werk zag. Ondertussen weten we al wat we mogen verwachten, en toch weet de band ons telkens opnieuw te verwonderen en met verstomming te slaan. Dit zorgt ervoor dat BARK toch een heel bijzonder parel kan genoemd worden binnen de Belgische metal  scene. Live staat deze band namelijk als een huis, of zelfs een hele appartement blok. Doordat deze jongens zoveel spelplezier uitstralen, dat je prompt valt voor de strakke en verschroeiende manier waarop ze hun publiek inpakken. Naast die top muzikanten op dat podium, die bij elke riff en drum aanslag koude rillingen over onze rug doen lopen, blijven we eveneens onder de indruk van de charismatische frontman. Klein van gestalte, maar groot van hart bespeelt hij zijn publiek als een klasse entertainer zoals je bitter weinig tegen komt in de scene. Waardoor iedereen in de tent uit zijn hand eet, en dat dak er nog maar eens compleet af gaat. BARK speelt een thuismatch, dat is natuurlijk een voordeel. Maar deze telkens opnieuw met brio winnen, op alle vlakken? Daarvoor moet je wel enorm sterk in de schoenen staan.

Dr. Living Dead: Met het verstand op 'O' in de moshpit
De Zweedse Crossove Thrash metal band Dr. Living Dead wordt vaak in één adem genoemd met bands als D.R.I., S.O.D. en Suicidal Tendencies. In onze contreien leek de band vooralsnog niet echt door te breken. Maar in sommige landen spelen ze voor volle zalen. Een optreden van Dr. Living Dead bekijk je best met het verstand op 'O'. Dat is niet negatief bedoeld, maar je moet de humor en relativering rondom deze band een beetje begrijpen om de bedoeling ervan compleet te snappen. Puur muzikaal bekeken brengt Dr. Living Dead namelijk niet echt iets nieuws onder de brandend zon. Echter het show gehalte ligt zodanig hoog, dat je prompt toch overslag gaat. Dr. Living Dead is vooral een crossover band die een feestelijke stemming doet ontstaan op de festivalweide. Moest het nu een regenachtige dag zijn geweest. Deden ze door deze aanpak waarschijnlijk prompt die zon schijnen vanachter de wolken.

Off The Cross: Gewillig je laten meevoeren naar de meest duistere gedachten van je ziel...
Veel serieuzer ging het eraan toe bij Off The Cross. De band staat er bekend voor om zelfs op zonnige dagen de duisternis te doen neerdalen. Ook in de tent, als afsluiter voor de AMF All Star band die de zon weer deden schijnen, zorgt de monotone donkere aanpak ervoor dat je gewoon wordt meegezogen naar de meest duistere kant van je eigen ziel. Dat is in grote mate uiteraard de verdienste van de muzikanten die instrumentaal ervoor zorgen dat de vuurtongen van de Hel je voetzolen likken. Maar het meest in het oog springende, dat was in het verleden zo en is nog steeds het geval, is de imposante frontman die met bulderende stem komende uit diezelfde Hel je telkens een krop in de keel bezorgt. Waardoor je jouw eigen demonen strak in de ogen kijkt. Zelfs na zoveel malen dit schouwspel te hebben aanschouwt, laat dit ook nu weer een diepe indruk op ons achter. We lieten ons dan ook gewillig meesleuren, en bleven in duistere gedachten verweest achter. Want dit is wel belangrijk bij een optredens van Off The Cross. De band doet niet aan bindteksten of een show opzetten. Eerder moet u zich als aanhoorde letterlijk laten meezuigen in de complete duisternis die de band instrumentaal en vooral vocaal je aanbiedt.  Wat we ook deden. Waardoor het daglicht prompt pijn deed aan de ogen, toen we naar buiten gingen.

Nile: Bij het vallen van de duisternis....
Zonder enige discussie kan Nile worden gezien als één van de meest toonaangevende bands binnen het death metal gebeuren. De band doet niet zoveel optredens, dus dat aantreden op Antwerp Metal Fest was eerder een unicum. De levende legende blijkt namelijk ook menselijk te zijn, want ook al laat Nile vooral de verschroeiende muziek voor zich spreken, de frontman spreekt zijn publiek geregeld met veel respect aan. Daarvoor kunnen we enkel maar bewondering opbrengen. Echter, Nile laat dus vooral de muziek voor zich spreken. Puur instrumentaal voel je, bij het vallen van de duisternis, al aan dat we hier een technisch hoogstaand optreden zullen krijgen. Waarbij ijzingwekkende klauwen uit eerder vernoemde Hel je bij de strot grijpen en niet meer los laten. Als klap op de vuurpijl zorgt de onaardse stem van frontman Karl Sanders ervoor dat voor het laatst op deze avond de putten van diezelfde Hel compleet open gaan. Sanders beschikt over een stembereik waardoor aardbevingen ontstaan, geluidsmuren worden afgebroken en de vier ruiters van de Apocalyps uiteindelijk uit die Hel verrijzen om elk van de aanhoorders één voor één te vermorzelen. Gerugsteund door zijn muzikanten die Helse tovenaars blijken te zijn met klanken, zorgt Nile ervoor dat we koude rillingen voelen lopen over onze rug en tot waanzin gedreven uit ons eigen lichaam treden. Om de meest duistere kant van onze ziel tot leven te wekken. Allemaal beetje overdreven? Maar dat is hoe dit aantreden van Nile op Antwerp Metal Fest letterlijk aanvoelde.

dag 2 – zondag 01 juli 2018

Lost Baron: Het doen ontstaan van een verwoestende orkaan, die iedereen prompt wakker schud.
Lost Baron is een West-Vlaamse band die mix brengt tussen stoner - metal and heavy rock and roll. Met Referenties als King Hiss, Red Fang, Black Tusk kun je nooit slecht doen in onze ogen. De band won de AMF contest, en mocht de tweede festivaldag openen. Dat steeds een zegen en een vloek. Het geluid stond oorverdovend hard en het razend snelle tempo waarop Last Baron over de hoofden van de aanwezigen heen denderde, bracht daar geen verbetering in. Vanaf de eerste noot tot de laatste werden alle registers open gegooid. Ook al ging alles nogal die harde maar ook monotone kant uit. Door een aanpak die een aardbeving deed ontstaan in de tent, schud Lost Baron het opgekomen publiek direct wakker. Dat is nu eenmaal de belangrijkste taak van een openingsact. In die opgave slaagt Lost Baron met brio. Bovendop die luide aanpak, willen we bovendien een pluim steken op de eerder beperkte vocale aankleding. Die de ultieme doodsteek geeft, waardoor we compleet overslag gaan.

The curse of Milhaven: Technisch hoogstaand vernuft, combineren met hoge spontaniteit
The Curse of Milhaven won vorig jaar diezelfde AMF contest maar moest helaas last minute cancellen. Deze keer maakt de band dit goed door aan te treden op het hoofdpodium. Na de razende start van Lost Baron legt ook The Curse Of Milhaven die lat torenhoog en laat er geen gras over groeien. De combinatie van technisch hoogstaande manier van bespelen van hun instrumenten, met een heel hoge spontaniteit zorgt ervoor dat dit aantreden van The Curse Of Milhaven eentje is dat we niet snel zullen vergeten. Een band om in het oog te houden naar de toekomst toe.

Here Stands A Hero: Een volwassen band, die de jeugdige spontaniteit van het begin niet uit het oog is verloren
Op zondag werd iets meer de kaart getrokken van metalcore/hardcore dan op de eerste festivaldag. Here Stands A Hero is zo een band die ons al een paar keer bewezen het soort grensverleggende metalcore naar voor te brengen dat gegarandeerd aan de ribben blijft kleven. Toen we hun nieuwste schijf Atheist //Onmist onder de loep namen schreven we daarover : ''Here Stands A Hero is duidelijk volwassen geworden, en weet meer dan ooit verdomd goed waar ze mee bezig zijn. Met ‘Atheist \\ Omnist’ levert de band een schijf af waar metalcore/sludge/post metal tot zelfs post rock voortdurend hand in hand gaan. Telkens binnen die donkere en dreigende omkadering.
De band moet daardoor totaal niet meer onderdoen voor de zogenaamde grote namen binnen het hardere muziekgebeuren." Omschreven we de band als veelbelovend na hun optreden op Rocktoberfest in 2016, dan zien we nu inderdaad een band die volwassen is geworden. Waarbij de bandleden elkaar blindelings vinden, en de registers voortdurend worden open gegooid. Dat volwassen worden heeft er gelukkig niet voor gezorgd dat één van onze recente metalcore favorieten die jeugdige spontaniteit zijn kwijt gespeeld.

FireForce: Met volle moed een nieuwe bladzijde omdraaien, na enkele zwarte dagen en weken? Missie geslaagd!
Het zijn hectische weken geweest voor FireForce toen begin juni zanger en frontman Filip als Thierry besloten de band te verlaten. Dat nieuws sloeg in als een bom maar FireForce bleef niet bij de pakken zitten en stond dus in een geheel vernieuwde line-up op het podium van Antwerp Metal Fest. Mijn grootste angst was vooral het vervangen van Filip zijn unieke stem binnen het concept. Maar het dient gezegd Søren Adamsen beschikt niet alleen over een al even bijzonder hoog stembereik. Hij straalt datzelfde charisma uit waardoor het publiek prompt uit zijn hand gaat eten. FireForce lijkt deze moeilijk periode dus te overbruggen, en is duidelijk klaar voor een gloednieuwe periode binnen zijn carrière. Op Antwerp Metal Fest zagen we jongens aan het werk die ondanks nog niet zo lang samen te spelen, elkaar bovendien blindelings lijken te vinden. Ook dat is een ijzersterke prestatie. FireForce slaat dus gewoon een nieuwe bladzijde om, en gaat gewoon op de ingeslagen weg verdere. Onze eventuele sceptische kijk op de zaak? Die konden we prompt in de vuilnisbak gooien.

Cyclus: Het uitdelen van meerdere mokerslagen, die ons compleet murw slaan
De Mathcore band Cyclus mag dan een gloednieuwe naam zijn binnen de scene, de bandleden hebben al wat water doorzwommen. Dit kwartet bestaat uit (ex)leden van bands als Bear, Calibre en the Set up. Door die jarenlange ervaring wordt dan ook een technisch enorm hoogstaand concert voorgeschoteld. De heren laten er geen gras over groeien en doen de tent op zijn grondvesten daveren. Mokerslagen als kanonskogels worden gecombineerd met zeer scherpe gitaar riffs. Maar het is vooral de bulderende stem en verschroeiende uitstraling van frontman ... dat ons het meest over de streep trekt. Cyclus voldoet dan ook met brio aan de hoogstaande verwachtingen die we op voorhand hebben gehad. En doen wat ze moeten doen, het dak er compleet laten afgaan. Want ondanks die perfectie, blijft ook de spontaniteit en het spelplezier overeind staan. Waardoor ook het pubiek gewoon zich laat meesleuren in de wervelstorm die de band hen aanbiedt.

Distillator: Nederlandse Thrash Metal met een hart in de jaren '80, en de voeten in het heden. Pure klasse!
"Distillator bracht een typische thrash metal act, met alles erop en eraan. Op een technisch zodanig hoog niveau, dat we ons prompt weer die zeventien jarige puber voelden, die zijn eerste thrash plaat kocht en daar een hele avond stond op te headbangen in de huiskamer. Echter, steken de Nederlanders die muziek in een fris en monter kleedje, en zorgt die technisch hoogstaande manier van spelen gelukkig ook niet voor een routine klus. Integendeel. " Schreven we over het aantreden van Distillator ter gelegenheid van het afscheidsconcert van Bliksem in TRIX begin 2017. Distillator mag dan nog een vrij jonge band zijn, hun debuut kwam pas uit in 2015. De band speelt het soort lekker old school thrash metal dat begin jaren '80 furore maakte in binnen en buitenland. Echter klinkt Distillator totaal niet gedateerd, integendeel. De heren bezorgen ons door het brengen van snoeiharde riffs die je koude rillingen bezorgen - ja, zelfs bij deze hitte - dan ook de ene na de andere adrenalinestoot. Pure klasse!

Carrion: Volwassen worden in amper één jaar? Ja, het kan
Als er één band is die op een jaar tijd enorm is gegroeid dan is het Carrion wel. Toen we de heren vorig jaar zagen aantreden waren we wel degelijk onder de indruk van de hoogstaande manier waarop muzikanten en zanger hun ding deden. Maar trok het gebrek aan enige interactie ons niet totaal over de streep. Echter medio 2018, met een gloednieuw schijf onder de arm, is plots een gloednieuwe band opgestaan. De jongens stralen spelplezier uit, leggen de lat nog hoger dan voorheen, en laten er totaal geen gras over groeien. Mokerslag na mokerslag deelt Carrion uit. Dat is niet alleen de verdienste van heel goed op dreef zijnde muzikanten. En een frontman/zanger die elke keer opnieuw charisma uitstraalt zoals de groten op aarde. Daardoor laat Carrion het publiek uit zijn hand eten.  Zo gaan op hun vraag de vuisten gewillig in de lucht, en worden teksten meegebruld alsof ze al twintig jaar bestaan. Dat alles getuigt van grote klasse.. En dit zelfs met een onverwachte, eenmalige personeelswissel doordat gitarist Jan Van Den berghe zijn pols had bezeerd. Collin Boone verving hem, en bleek de perfecte vervanger voor deze klasse muzikant te zijn. Carrion lijkt bij deze totaal volwassen geworden, en klaar om de wereld te veroveren met zo een verschroeiende aanpak zal dat zelfs niet lang meer duren

Malevolence: Het soort Crossover dat we nog het liefst op onze boterham smeren. Mokerslagen uitdelen, tot iedereen murw is geslagen
"Sheffields Finest , THE crossover band voor de moment , invloeden van hatebreed , panthera , crowbar , at the gates . " Zo wordt Malevolence nogal vaak omschreven. De band is ondertussen uitgegroeid tot een gevestigde waarde binnen dat Crossover gebeuren. En brengt dan ook een set heel typisch aan die muziekstijl. Er gewoon geen gras laten over groeien, en het publiek direct bij de strot grijpen om niet meer los te laten. Het is niet enkel de rode draad doorheen dit concert, het is hoe we onze boterham met Crossover het liefst eten. Kortom kunnen we dan ook stellen. Alle positieve recensies die we over deze band lezen zijn totaal niet gelogen, integendeel. Deze band brengt crossover van een eenzaam hoog niveau, waardoor daken er prompt afgaan en festivalweides in vuur en vlam komen te staan. Met de hitte van de laatste twee dagen, is dat geen gemakkelijke opgave. Maar de band deed het publiek met het grootste gemak uit zijn dak gaan, en uit hun hand eten.

Bathsheba: Een spookachtige stem en uitstraling die je betovert en in vervoering brengt op een bijzonder bevreemdend aanvoelende wijze. Afscheid met pijn in ons donker hart.
***FAREWELL SHOW TOMORROW AT Antwerp Metal Fest. Come and join the Sabbath!***stond te lezen op de facebook pagina van Bathsheba. Een heel spijtige zaak. Want we te zien kregen was een doom metal act met een bijzondere frontvrouw, die door haar spookachtige stem en uitstraling ons zodanig diep in vervoering bracht dat we zelfs de tijd uit het oog waren en te laat arriveerden voor het interview met Carrion - waarover meer in een ander artikel. Bathsheba was echter ook een beetje een vreemde eend in de bijt tussen al dat thrash, crossover tot death metal geweld. Waardoor een groot deel van het publiek vroegtijdig afhaakte. Wij werden echter onder diepe ontroering gebracht door de kruisbestuiving tussen langzame doom klanken. Met een hypnotiserende stem van Michelle Nocon, die zelfs onaards kunnen genoemd worden. Hopelijk zien we deze top muzikanten en klasse zangeres van eenzaam hoog niveau vlug terug in andere projecten. Deze korte kennismaking met Bathsheba bleef in elk geval aan onze ribben kleven en heeft bovendien een diepe indruk op ons nagelaten.

I Am Morbid: Alsof Morbid Angel zelf op het podium stond, anno jaren '90
I Am Morbid is het project van David Vincent zanger en bassist van Morbid Angel. Tijdens de hoogdagen van die legendarische death metal band. Samen met enkele ex-leden heeft hij dit bijzondere project opgericht. I Am Morbid brengt dan ook klassiekers uit die gouden periode 1989-1995. Het was alsof Morbid Angel zelf op het podium stond te soleren, zo intensief voelde deze wervelstorm die ontstond aan. De band legt de lat dan ook torenhoog, maar laat eveneens niet na zijn publiek voortdurend te betrekken in de set. I Am Morbid liet de weide ook voor het eerst haast compleet vol lopen en zorgde voor één van de absolute hoogtepunten op deze tweede festivaldag. Zonder meer treedt de band niet alleen in het voetspoor van Morbid Angel, maar doen ze de muziek van toen heropleven en geven het de injectie die de songs kunnen gebruiken. Buitengewoon indrukwekkende performance die ons nog lang zal verheugen.

Organisatie: Antwerp Metal Fest