logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

ufomammut_4ad_1...
Egyptian Blue

Veldrock 2018 - bevestigingen en ontdekkingen binnen een gezellige tot uiterst intieme omkadering Aanbevolen

Geschreven door
&

Veldrock is een gratis festival dat voor de vierde keer doorgaat in Temse. Binnen een gezellige, intieme tot kindvriendelijke omkadering biedt de organisatie een affiche aan boordevol ontdekkingen en bevestigingen. Naast de optredens, die vanaf de middag tot in de late uurtjes doorgaan, zijn er enkele foodtrucks, een springkasteel voorzien en een zorgt een DJ, die tussen de optredens door plaatsjes draait, ervoor dat je je geen moment verveelt. Gezeten vlak boven de ingang/uitgang van het festivalterrein, spreekt hij de dansspieren de geanse namiddag tot avond aan. Dat terrein is bovendien vlakbij de parking gelegen, geen lange wandelingen na een vermoeiende nacht dus.
Helaas had de organisatie af te rekenen met de eerste echte herfstdag van het jaar. Met regen, wind en frisse temperaturen daarbovenop. Het publiek liet het een beetje afweten, tot de laatste acts van de avond. Toen stond die tent wel goed gevuld voor SONS en Manouvres (met Sean D'hondt). Een kleine domper op de feestvreugde echter. De aanwezigen fans of optredende bands, die speelden voor een beperkt aanwezig publiek, lieten dit zich dit namelijk niet dat aan hun hart komen. Elk van hen speelden een set alsof hun leven daarvan afhing, en lieten daardoor een heel sterke indruk achter. Ook wij deden dus enkele nieuwe ontdekkingen en zagen bands die we al een tijdje volgen, nog maar eens bevestigen wat we al wisten. En beleefden dan ook een uiterst fijne, gezellig en intieme namiddag tot avond boordevol dansen en swingen of ons gewillig laten meevoeren naar verre oorden en onwaarschijnlijk mooie plaatsen in ons hart. Een overzicht

Swingen, Rock-'n-roll, weemoedige klankenbord en Ska...

We arriveren in een nagenoeg lege tent rond het middaguur, als swingende klanken ons tegemoet komen. En wanen ons terug in de jaren '50, met een streepje jazz daarbovenop. Sunrise Swing Band (*** 1/2) is een collectief van gedreven muzikanten, en een zangeres die met haar soulvolle stem een warme gloed over de aanhoorder doet neerdalen. De heren en dame slagen er dan ook in om de mensen aan het dansen te krijgen. Mede door opzwepende trompet en koperblazers klanken, die zodanig aanstekelijk werken, dat stilstaan hierop onmogelijk is. Het enige minpunt aan dit in twee delen opgesplitste concert? Dit collectief aan top muzikanten had moeten optreden voor een volle tent swingende en dansende koppels, ze verdienen dat gewoon!

Driving Miss Take (****) is winnaar van de Veldrally 2018 en mocht dus de eigenlijke concertavond openen. "
Driving Miss Take, een band uit Klein-Brabant, brengt muziek die je ontroert, meesleept, maar je ook uit je stoel zuigt & doet bewegen!" lezen we op de vi.be pagina van de band. Die stelling blijkt compleet te kloppen. En dat is de verdienste van het combineren van twee stemmen, zijnde de zachtmoedige stem van Kaat Verhelst - die ook als bassist haar mannetje staat - en de heel warme vocale inbreng van toetsenist Toon Andries. Die zich bovendien ontpopt tot een klasse entertainer. Gerugsteund door magische saxofoon klanken van Yorick Van Hoeymissen, die een warme gloed doen neerdalen over de zaal. Samen met verdovende drum partijen van Dominique Verschueren en lekker aan de ribben klevende gitaar riffs van gitarist Glenn De Boeck. Houdt Driving Miss Take dan ook het midden tussen, de gevoelige snaar te raken tot jou een krop in de keel bezorgen en net door daar aanstekelijke en opzwepende klanken aan toe te voegen, eerder die dansspieren aan spreken.

De tweede winnaar van die Veldrally Koala Commission (****) is geen onbekende meer voor ons. Toen we de Ska band uit het Waasland zagen aantreden in Sint-Niklaas, circa twee jaar geleden, schreven we daarover. ''
Kortom: Koala Commission leggen de lat enorm hoog. Van begin tot pril einde brengen deze jongens ons in diepe vervoering, en laten ons naderhand verweesd achter. Door een ska feest naar voor te brengen, zoals alleen de groten der aarde - binnen het genre - dit kunnen. Indrukwekkend! En bovendien, enorm hartverwarmend.'' Op Veldrock trad Koala Commission voor het eerst aan met een gloednieuwe drummer. Zanger Folkert Van Kerckhove houdt de teugels stevig in handen, en ontpopt zich tot een charismatische klasse entertainer. Gerugsteund door muzikanten die één voor één tovenaars met klanken blijken te zijn, zorgt dit weer eens voor een buitengewoon hoogstaande Ska feestje, zoals we dat niet elke dag tegen komen. Ook al stond het publiek er wat onbewegelijk bij, het warme applaus was echter wel heel gemeend en vanuit het hart. De perfectie wordt, op een klein schoonheidsfoutje midden in de set na, dan ook compleet overschreden. Bovendien wordt de spontaniteit niet uit het oog wordt verloren. Wat de feestelijke stemming alleen maar ten goede komt. En dat is dus eigenlijk niet de verdienste van één bandlid, maar net doordat elk van hen dezelfde kant uitkijkt. Meer nog. Koala Commission doet de ska punk gebeuren herleven, door het brengen van een wervelende show. Ondanks de opvallend weinig aanwezigen, speelt de band een set alsof daar een kolkende massa staat te dansen tot het zweet op de lippen staat. Dat siert hen eveneens, en daarvoor krijgt Koala Commission ook van ons een daverend en dik verdient applaus.

The Sugar-Free Daddies zijn een concept dat pas in 2018 is ontstaan uit bands als ‘The Norwegian Socks’ en ‘50 Tinten Brys’. Getooid in opvallende kostuums, met hartjes en andere frivole tekeningen op hun kledij, zorgt The Sugar-Free Daddies (***1/2) voor een feestelijke stemming in de tent, waardoor het dak er compleet afgaat. De band brengt eigenzinnige covers van dan al niet gekende rock, punk tot pop en aanverwante songs. Die je, willen of niet, gewoon meebrult. De charismatische frontman spreekt zijn publiek voortdurend aan, door het uitdelen van kwinkslagen en aanzetten tot mee bewegen. De band sleept wellicht veel ervaring in het vak met zich mee, maar heeft gelukkig zijn jeugdige spontaniteit niet overboord gegooid. Ook een toch wat moeilijk in beweging te krijgen publiek, draait Herman Brys en de zijnen dan ook moeiteloos rond zijn vingers. Zo zingen we songs als 'We are the Champions' tot achteraan uit volle borst mee, of staan te dansen - eveneens die tekst meebrullende - op de tekst 'You have to fight, to the right to Party..'. Want daar draait het uiteindelijk toch om bij The Sugar-Free Daddies. Een wervelend feest laat ontstaan, waarop jong en oud compleet uit de bol kan gaat. De band krijgt daardoor de handen uiteindelijk, na een wat moeizame start, dan toch helemaal op elkaar. Het dak er doen afgaan? Missie geslaagd.

Een Lokerse parel, schitterend aan de horizon, in volle bloei...

De eigenlijke reden van onze aanwezigheid, naast het proeven van die gezellige sfeer en het ontdekken van bands en artiesten, was Neo Minor (*****). Sinds dat spraakmakende eerste concert dat we van de band hebben gezien in januari dit jaar, zijn we plots verliefd geworden op deze Lokeraars. Dat getuigt van enig chauvinisme- zelf Lokeraar zijnde - maar ook op Fonnefeesten wist Neo Minor dit nog maar eens te bevestigen. Ondertussen is de band bezig hun eerste volwaardige EP voor te bereiden, via een heus crowdfunding: ( Meer informatie: https://www.crofun.com/nl/project/debuut-ep-neo-minor#.W6JkaGgzZPb ).
Over dat optreden op Fonnefeesten schreven we: '' Neo Minor is een heel jonge band die zeker en vast nog moet groeien. Dat merkten we voortdurend. Maar de getalenteerde muzikanten en indrukwekkende zangeres op de voorgrond, deden nu reeds de aarde voor onze voeten letterlijk wegzakken. Door het brengen van een portie zeemzoetige, adembenemende mooie potje dreampop die een verdovende indruk naliet, waardoor we totaal verweest, achterbleven nog nagenieten van zoveel innerlijke schoonheid." Alsof dat nog kon, doet Neo Minor daar op Veldrock een paar schepjes bovenop. Toch eerst even deze rechtzetting, in eerdere recensies kleef ik de label 'dreampop' op de muziek van de band, dat is hen tekort doen. Neo Minor laat zichzelf eerder omschrijven als: Melodische soundpop. Hierin kan ik me, naderhand, eveneens veel beter vinden.
Was ik in het verleden vooral onder de indruk van de vocale capaciteiten van Astrid - wat nog steeds het geval is uiteraard - dan blijkt de instrumentale inbreng ondertussen minstens even belangrijk geworden. En dat is nog het grootste verschil met die eerste maal toen we de band live aan het werk zagen. Meerdere kruisbestuivingen tussen de bas/elektronica van Ewout met de piano/toetsen virtuositeit van Victor bezorgen mij dan ook geregeld koude rillingen tot de bot.
Gerugsteund door verschroeiende tot verdovende drum partijen van Tanguy, zie ik voor het eerst een sterk geoliede machine op het podium staan waar de bandleden, meer dan ooit tevoren, elkander blindelings lijken de vinden. Naast enkele songs, waarvan er ook op de EP zullen verschijnen, was het toch weer dat ene magische moment waarbij Astrid enkel onder begeleiding van Victor op piano een pakkende versie bracht van het breekbare, wondermooie “Nightmare” dat me het meest over de streep trok. Een moment waarop ik, net als voorheen, compleet weg van de harde realiteit even vertoefde in een heel andere - eerder donkere tot weemoedige - wereld. Een song die me trouwens ook nu weer tot tranen toe bedwong, werd gevolgd door een finale waarbij alle registers, zowel instrumentaal als vocaal compleet werden open gegooid.
Besluit: In mijn notities schreef ik 'Emoties'. Want inderdaad zowel vocaal als instrumentaal maakt Neo Minor zoveel uiteenlopende emoties bij mij los, die me doen verschrompelen van intens verdriet, maar eveneens vol vreugde doen opspringen en dansen door de nacht. Magie, pure magie. Dat is wat Neo Minor ons voorschotelt op deze frisse herfstdag, waarbij ons hart weer eens intens wordt verwarmd.

Het wervelende feest van SONS en Manoeuvres doen de tent op zijn grondvesten daveren

Nog een band dat ons deze zomer al enkele keren met verstomming deed slaan was SONS (*****). Telkens zijn een festivalweide, tent of concertzaal betreden,  ontstaat er een ware aardverschuiving, waardoor die site op zijn grondvesten staat te daveren. Geluidsoverschrijdend gedrag zouden we het vuurwerk aan riffs kunnen noemen. Over het optreden van SONS op Rock Herk schreven we: ''SONS laat voor de derde keer dat we ze op korte tijd aan het werk zien, weer een diepe indruk na. Waardoor we die stelling dat een gouden toekomst heel dichtbij is, niet uit de lucht is gegrepen. Integendeel. We zien een band die op korte tijd is gegroeid, en nog aan het groeien is. Waar dat gaat eindigen? Aan de absolute top van het Alternatieve rock gebeuren in ons land en ver daarbuiten. Zeker weten!'' Ondertussen moet de band niets meer bewijzen, maar toch doen ze het weer. Door vanaf de eerste noot de lat hoog te leggen, alle registers compleet open te gooien en door te gaan tot niemand meer stil staat, gaat inderdaad die tent op zijn grondvesten daveren. Voor het eerst op deze avond staat de tent bovendien ook heel goed gevuld. Het publiek reageert enthousiast, en hoe reageert SONS daarop? Ze doen er nog een paar schepjes bovenop! Gestuwd door een altijd bewegelijke en charismatische frontman, razen ook de overige bandleden als waanzinnig geworden over dat podium. Dat zorgt ervoor dat ook het publiek compleet uit de bol gaat, waardoor SONS hun status van 'één van de betere live acts tijdens de festivalzomer' nog maar eens bevestigt. Pure klasse!

Ook bij Manoeuvres (****) stond die tent nog aardig gevuld. Met een boegbeeld en icoon als Sean D'hondt - bekend als presentator van Qmusic en VTM - is dat ook niet verwonderlijk. Ook al trekt Sean , dankzij zijn aangeboren charisma, de aandacht naar zich toe. De man laat zich toch omringen door muzikanten die weten waar ze mee bezig zijn. Meerdere keren doen de meeslepende riffs je wegdromen, tot zelfs even in een donkere omgeving terechtkomen. Want de muziek van Manoeuvres straalt veel weemoedigheid en melancholie uit, naast de aanstekelijke aankleding. De band speelt al zijn troeven uit om de aanwezigen dus te laten wegzweven, maar ook aan het dansen te krijgen. Bovendien is Sean dus niet alleen op TV en radio een klasse entertainer. Ook op Veldrock doet hij door zijn gezapige kwinkslagen iedereen uit zijn hand eten. Echter waren we vooral onder de indruk van de warme stem van Sean, en zijn enorm gevarieerd stembereik waardoor hij harten breekt, maar ook geluidsmuren doet barsten.
Besluit: We lieten de beide dj acts van meesters als Tomas De Soete en 2CHE dan ook voor wat het was, en besloten dat goed gevoel vanbinnen dat Manoeuvres ons van begin tot einde  gaf, mee te nemen in ons hart onderweg naar huis.
Kortom. Manoeuvres waren voor ons het deken tegen de koude nacht, om deze gezellige avond af te sluiten met een knal van formaat. Een betere kers op de taart op deze geslaagde dag Veldrock konden we ons dan ook niet dromen.

Neem gerust een kijkje naar de pics van Manoeuvres
http://www.musiczine.net/nl/fotos/manoeuvres-22-09-2018/

Organisatie: Veldrock

Aanvullende informatie

  • Datum: 21-09-2018
  • Festivalnaam: Veldrock 2018
  • Festivalplaats: Veldstraat
  • Stad (festival): Temse
Gelezen: 1883 keer