Sinds 2016 is Gèsfakrock mijn persoonlijke afsluiter van een lang concert en festival jaar. Anno 2018 zal dat even anders zijn, dit geheel terzijde. Maar sinds datzelfde jaar heeft het intieme festival dat doorgaat in Buurthuis ‘t Senter in Kuurne ons hart gestolen, waardoor we telkens opnieuw uitzien naar dit heel gezellige gebeuren. Gèsfakrock is ondertussen aan zijn vierde editie toe, en ging door op zaterdag 8 december. Bands die nog maar eens de puntjes op de 'i' zetten om een topjaar met een knaller van formaat af te sluiten zoals Ironborn en Spoil Engine + een ware ontdekking van een jonge band met potentieel zoals Bèta. Oorverdovende knallers die het dak er laten afgaan bij 6 Days of Justice. En afsluiten met een concert van Metallica - wellicht onder de naam Magnetica - aan de prijs van amper 18 euro. Ja, dat kan allemaal op Gèsfakrock.

De toekomst is nu!
Muziek in al zijn vormen en kleuren is reeds sinds medio 1983 mijn aller grootste passie. Dat ik anno 2018 nog steeds met even veel goesting als toen festivals en concerten bezoek, is vooral dankzij het voortdurend doen van gloednieuwe ontdekkingen. Zonder dat had ik al veel jaren geleden afgehaakt. Het voordeel van zo een kleinschalig festival als Gèsfakrock is dat je niet enkel gevestigde namen op de affiche tegenkomt, maar ook bands die eigenlijk nog alles moeten bewijzen maar zeker over potentieel beschikken om er te geraken.

Neem nu Bèta (****) die de avond mogen openen met wat feitelijk een soort thuismatch kan genoemd worden. Het viertal uit Heule stak in 2016 de koppen bij elkaar en brengt een combinatie van muziekstijlen als post-rock en stoner. Echter horen we links en rechts ook vleugjes progressieve rock voorbij passeren waaruit dan weer blijkt dat Bèta zich niet zomaar in een hokje laat duwen, wat we dan weer enorm waarderen.
De heren speelden ondertussen op veel kleine en grote podia en brengen binnenkort eindelijk hun debuut uit. De band is dus duidelijk klaar voor de grote stap voorwaarts, en zet dat live ook in de verf. Bij elke riff, drum salvo en hoge vocale inbreng , voelen we prompt de haren op onze armen recht komen. Technisch hoogstaande riffs klieven door je vlees als een botte bijl. Er valt nergens een speld tussen te krijgen. En toch krijgen we eveneens het gevoel dat er eigenlijk veel meer inzit dan er nu is uitgekomen.
De lat wordt wel hoog gelegd, maar ik vermoed dat de band nog kan groeien in zijn kunnen. De energiebollen die in ons gezicht open spatten, doen ons echter vermoeden dat het gewoon een kwestie van tijd is eer Bèta binnen de stoner, post-rock en progressief rock rock gebeuren potten zal breken. Inderdaad, de toekomst is NU!

Ook 6 Days Of Justice (***1/2) is zo een band die binnen zijn muziekstijl op die boogscheut staat van een doorbraak. Wat we zien is een bende bloedhonden die klaar zijn om de wereld op een rauwe en verschroeiende wijze te verscheuren. De band timmert sinds 2007 aan de weg, en heeft dus al wat waters doorzwommen.  De metalcore band is bovendien ontstaan uit de H8000 scene, waaruit ook bands als Liar en Congress ook zijn ontsproten. 6 Days of Justice bracht dit jaar trouwens een knappe plaat uit 'Eternal Devastation' en bewijst op Gèsfakrock, door een combinatie van nieuw en ouder werk, dan ook uit het heel goede metalcore hout gesneden te zijn. Zonder teveel woorden daaraan vuil te maken, trekt de band vanaf de eerste tot de laatste noot alle registers open en stopt niet meer tot de zaal compleet is plat gewalst. Door het brengen van een soort metalcore dat op een oorverdovende wijze niet alleen je trommelvliezen doet barsten, ook de muren in de zaal begonnen prompt te scheuren dankzij zoveel vuurkracht. Zonder enig medelijden scheert de band als een wervelstorm over de hoofden heen, waardoor de eerste mosh en andere pits een feit zijn. Met de ene bedoeling het dak er laten afgaan, en 't Senter op zijn grondvesten te doen daveren. Een opzet waar de band met brio in slaagt. 
Kortom, net zoals hun voorganger, blijkt ook 6 Days Of Justice voor mij een ontdekking van formaat, die over de typische rauwe energie beschikt om gelijk welke zaal of festivalweide in vuur en vlam te zetten. Missie 'destroy 't Senter' geslaagd!

De puntjes op de 'i' zetten, ook in wat moeilijkere omstandigheden? Dat getuigt van pure klasse!
Ironborn (****) was één van die vele bands die me dit jaar enkele keren gewoon heeft omver geblazen. Wat zo schitterend is aan deze band is dat de heren zowel op als naast het podium hun publiek letterlijk omarmen, en beschouwen als familie. Daardoor ontstaat een vriendschappelijke band tussen fan en band, waardoor die laatste hun idolen dan ook zowat overal volgen. Geen wonder dat de zaal prompt overvol staat voor deze pure rock klasbakken die zowel vocaal als instrumentaal telkens die lat zodanig hoog leggen, dat het dak er nog maar eens compleet afgaat.
Deze keer had Ironborn echter af te rekenen met een versterker die moeilijk deed, waardoor de openingssong, een cover van Iron Maiden, de mist dreigde in te gaan. Ironborn is echter professioneel genoeg om niet bij de pakken te blijven zitten, en zet alles op alles om zijn publiek alsnog een top concert te bezorgen. Deze professionele aanpak combineert Ironborn met enorm veel spelplezier en tonnen charisma, dit zowel vocaal als instrumentaal, waardoor de fans weer eens volledig uit de bol kan gaan.
Zanger Tom Huglier liet me voor het concert weten dat hij wat sukkelde met een verkoudheid. Echt veel was daar niet van te merken. Tom deed er naar goede gewoonte alles aan om zijn publiek uit zijn hand te doen eten, dankzij zijn charismatische uitstraling. Gerugsteund door één voor één topmuzikanten die zelfs ondanks iets moeilijkere omstandigheden, door die technische problemen die hen eigenlijk de hele set parten bleven spelen, eveneens de lat hoog blijven leggen tot het bitter einde, en daardoor de perfecte rock show neer te zetten. Waardoor de aanwezige fans krijgen, waarvoor ze zijn gekomen. Hun favoriete band een topjaar met een knal van formaat zien afsluiten. Missie weer eens geslaagd.

Ook Spoil Engine (*****) wist ons dit jaar al enkele keren compleet murw te slaan. Het was trouwens de laatste maal dat Bart Vandeportaele - die door familie en werk omstandigheden de handdoek in de ring gooit - mee op het podium staat. De, letterlijk en figuurlijk, imposante gitarist die in het verleden bewees een klasse entertainer te zijn die zijn publiek telkens opnieuw over de streep trekt, zal enorm worden gemist bij Spoil Engine.
Ook op Gèsfakrock trekt de man alle registers open, en bewijst ons meermaals waarom. Niet alleen bespeelt hij zijn instrument met zoveel virtuositeit, zijn natuurlijke charismatische uitstraling op het podium, zorgt er telkens opnieuw voor dat de handen de lucht ingaan en/of het dak er ook afgaat. 
De band bestaat bovendien met mokerslagen uitdelende drummer Matthijs Quaars - die o.a. met enkele oorverdovende solo's die aanvoelen alsof je tegen een geluidsmuur wordt gekwakt - bassist Dave De Loco - die door zijn gestroomlijnde bas inbreng de basis legt van de sound van de band - Gitarist Steve 'Gaz' Sanders - die zijn jarenlange ervaring in de strijd gooit door het uitdelen van Hemelse riffs. Top muzikanten, die gelukkig niet tuimelen in de val van het brengen van een routineklus.
Echter trekt binnen de band, ondanks al die instrumentale virtuositeit, zangeres Iris Goessens onbewust de aandacht naar zich toe. De jongedame doet er namelijk alles aan om ook haar muzikanten in de schijnwerpers te laten staan. Iris beschikt echter over een uitstraling en stem die het midden houdt tussen demonische uithalen waardoor poorten van de Hel open gaan,  vooral tijdens die verschroeiende grunts die ons koude rillingen bezorgen. Maar eveneens doet ze net door haar sympathieke kant, zowel vocaal als wat uitstraling betreft, eerder een rustgevende gemoedsrust over u neerdalen. Net die enorm uiteenlopende wijze waarop ze haar publiek enerzijds omarmt met veel liefde, anderzijds zodanig verschroeiend uithaalt waardoor het lijkt alsof ijzingwekkende klauwen je de adem ontnemen. Haar inbreng bljkt ook nu weer een enorme meerwaarde te zijn binnen het geheel.
Kortom, Spoil Engine is anno 2018 wederom die gestroomlijnde, enorm goede geoliede machine geworden, die elke zaal en festivalweide in vuur en vlam zet. Dat ondervonden we al enkele malen in het jaar 2018, dat zet de band op Gèsfakrock nog maar eens in de verf. 

Metallica zien voor 18 euro? Ja, dat kan
Voor wie naast een duur ticket greep voor het optreden van Metallica volgende zomer, zijn er voldoende alternatieven. Meerdere cover- en tribute bands zagen we de revue passeren. De ene wat meer overtuigend dan de andere. Magnetica (***) timmert sinds 2009 aan de weg met één missie '' Not settling for less than to bring you the most authentic Metallica show!'' Het origineel benaderen is eigenlijk een onmogelijke opdracht, vooral dan die toch wel heel hoge stembereik van James Hetfield. Daar bleek ook het schoentje wat te knellen binnen Magnetica. Terwijl instrumentale huzarenstukken niet alleen zorgden voor herkenningsapplaus maar je ook koude rillingen bezorgt alsof Metallica daar zelf op het podium staat, blijven we vocaal wat op onze honger zitten. Wat charisma betreft moet de man echter niet onderdoen voor Hetfield. Hij zoekt zijn publiek voortdurend op, waardoor een wervelend thrash metal feest ontstaat,  in verlengde van het origineel.
Magnetica slaagt erin de die hard metallica fan in de zaal daardoor over de streep te trekken,  zonder daarvan een flauw afkooksel te zijn. De Metallica hits volgen elkaar in een razendsnel tempo op, en de aanwezige fans gaan dan ook compleet uit de bol.
Besluit: Ondanks de wat kritische benadering, slaagt Magnetica in zijn opzet, ‘De Ultieme Metallica show’ brengen, die van begin tot einde aan je ribben kleeft. En waarbij het origineel zodanig wordt benaderd dat geen flauwe kopie wordt voorgeschoteld, maar de songs één voor één nieuw leven worden ingeblazen. Want dan weer getuigt van pure klasse.
Kortom, Magnetica levert een gedroomde kers van de taart af.  Op wat weer een top avond kan worden genoemd.
Zoals we dat ondertussen eigenlijk al enkele jaren gewoon zijn van een knap, intiem en uiterst gezellig festival dat Gèsfakrock nog steeds is. Tot volgend jaar!

Gèsfakrock 2018 - De puntjes op de 'i' zetten, om een topjaar met een knal van formaat af te sluiten
Gèsfakrock 2018
Buurthuis ‘t Senter

Organisatie: Gèsfakrock ism Buurthuis 't Senter - Kuurne