logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

DAF - Bimfest 2...
Depeche Mode - ...

Festival Dranouter 2019 - vrijdag 2 augustus 2019 Aanbevolen

Geschreven door Mireille Tansens en Johan Meurisse
&

Festival Dranouter 2019 - vrijdag 2 augustus 2019
Festival Dranouter 2019
Festivalterrein
Dranouter
2019-08-02
Mireille Tansens en Johan Meurisse

Het driedaags Festival Dranouter heeft de juiste formule en borduurt voort op de veranderingen van een handvol jaar terug met de terug plooiing onder de kerktoren . Sfeer, beleving , comfort en ecologie zijn kernwoorden .
Het terrein , de tenten, de kraampjes staan dichter bij elkaar , wat de gezelligheid bevordert . De formule in combinatie met verrassende randanimatie , leuke kinderprogrammatie en veelkleurige foodstands maakt het festival (kleur)rijker.
Het jaarlijks sleutelen aan de ruimte en comfort tussen de verschillende tenten en kraampjes zorgt ervoor dat het geheel aangenaam , leuk , ontspannend blijft. Het ademt de sfeer van een grote kermis uit, dichter bij de dorpskern en rond ’t Folk, het hart van de organisatie, waar iedereen nu terecht kan, en kan leren kennen. Met de Corners , de Kerk en de Voute stage aan de overkant, brengt men goede muziek uit alle windstreken.
Het uittekenen van de aanpassingen zijn door de jaren geslaagd.
Festival Dranouter , het is één van die pittoreske festivals , die we maar al te graag koesteren . Het festival staat voor een groen, gezinsvriendelijk en gemoedelijk driedaags muziekfeest; een gezellige ambiance en een erg warme, amicale , rustige sfeer dus. Het spreekt jong en oud aan , jonge gezinnen met kinderen en de rasechte muziekliefhebber.
Het festival kreeg door de jaren een breder perspectief , brengt ‘roots’, ‘rock’, ‘pop’ en ‘folk’ samen , met de aandacht voor de traditie. Een fijne selectie van internationale en Belgische acts , afgewerkt met te ontdekken bands over de verschillende stages.
Op die manier blijft Festival Dranouter een interessante insteek, en is dus veel meer dan folkmuziek voor geitenwollensokken …

Het festival is toe aan z’n 45 ste editie, tekent voor extra beleving , randanimatie en heeft een rits nieuwe bars en corners … Festival Dranouter kan rekenen op een sterke respons, met een absoluut hoogtepunt in verkochte tickets op zaterdag  met o.m. Tom Odell (solo) en Tourist LeMC.

En deze editie van Festival Dranouter is uitstekend verlopen. Beter kon echt niet. 50000 bezoekers streken neer . Bekende internationale headliners , een geweldige sfeer, vernieuwende duurzame initiatieven en acts die je alleen maar hier kon zien, in ideale temparaturen. Een topcombinatie !

Op donderdag was er al een feestelijke startavond met straattheateracts en enkele DJ sets. De organisatie noteerde reeds 4500 bezoekers .
dag 1 - vrijdag 2 augustus 2019
De eerste festivaldag was perfect met al 14500 bezoekers , die met volle teugen genoot van de unieke sfeer , de originele foodstanden, de talloze animaties en de optredens . Ons landje kleurde de avond , en variatie in het genre hadden we met artiesten als Ladysmith Black Mambazo, Alan Stivell en Dubioza Kolektiv .

Opener werd Ladysmith Black Mambazo op de mainstage . Het Z-Afrikaans collectief zorgde in de jaren 80 dat wereldmuziek , onder impuls van Paul Simon’s ‘Graceland’, wereldwijd werd verspreid. Het is ook een soort reizende muziekschool, die les geeft over Z-Afrika en zijn cultuur. Het a-capellakoor zingt in de vocale stijlen van hun land en in het Engels. Natuurlijk ontbraken de instant klassiekers “Diamonds on the soles of her shoes” en “Homeless” niet , maar ook met “How long” werd een mooi Engels nummers gezongen.
De zeven combineren in plaatselijke klederdracht hun unieke warme zang met lichaamsbeweging.
Het festival kwam met dit combo goed op gang en naast de maatschappijkritische noot, bracht hun gospel een eerst solidariteitsgevoel.

De carrière van de Londense The Veils rond Finn Andrews, werd na de eerste platen ‘The runaway found’ en ‘Nux vomica’, bijna vijftien jaar oud, op het achterplan geduwd . Het intens broeierig materiaal , met die hobbelige gitaarmotiefjes en spanningsopbouw, werd gedragen door zijn melancholische, indringende, getormenteerde stem . Hij is nu solo, heeft een eerste plaat uit en pakt het nu sober, innemend , pakkend aan; de songs zijn vooral gedragen door de piano/keys , enkele gitaarakkoorden, cello en viool . Muziek bij valavond, integer , lieflijk en emotievol , af en toe met een ietwat extraverte touch.
Het sfeervolle, ingehouden karakter blijft centraal als op “Love what can I do” en “What strange things lovers do”  . Hij was onder de indruk van de respons en het aandachtige publiek. Hij gooide naast een Veils nummer er zelfs eentje extra bovenop .

Ommezwaai na Andrews en tijd voor een feestje op de mainstage met het leuke combo Dubioza Kolektiv uit Bosnie-Herzegovina.  Na Shantel , Flogging Molly , Gogol Bordello, Les Negresses Vertes of peetvader Goran Bregovic , weet de organisatie ieder jaar wel een band te strikken die een amalgaan aan stijlen ophoest, die opwindend, hitsend  zijn en staan voor een uurtje fun . Fun, maar eentje met een politiek statement van ‘unity’ van ‘save it’, ‘sheed it’, ‘share it’,‘like it’ . Een mix van balkan, ska , punk, reggae, hiphop, dub , brengt de menigte op de been, de dansspieren worden geprikkeld,  er wordt met de handen heen en weer gezwaaid en ze doen ons meezingen . Het is een soort balkan/tango/funk/punk. Ze gooien allerhande tunes in hun songs  als een “I fought the law” van The Clash. Kermisfolkpunk van boxautos, maar eentje met een boodschap . Heerlijk, kleurrijk, dansbaar en sfeervol. Mooi allemaal.
Dubioza Kolektiv - Een stomend concertje dus , een bruisende cocktail van artiesten in een nooit geziene speelvreugde ! En met een knipoog naar Mano Negra en Manu Chao.

Ouderdomsdeken is Alan Stivell ,een graag geziene gast op het festival . De sound van deze Bretoen is verwant aan de Ierse en Schotse Keltische folk. Hij is zanger, musicus en instrumentenbouwer .  De harp, flute wordt centraal geplaatst , ondersteund van semi- akoestisch gitaarspel en percussie. Stivell kwam vorig jaar nog met een nieuw album en maakt de link met het vroegere oeuvre . Luistermuziek dus , een warme sound van instrumentale songs en gezongen nummers. We herkende de melodieën van “Zeven dagen lang” en “Le tribu de dana” in een traditionele aanpak .

Een even boeiende magic touch ervaarden we bij Novastar. In een sobere opstelling weet sing/songwriter Joost Zweegers op z’n Luka Blooms het publiek in de ban te houden. Hij zet z’n adhd om in een setje van heerlijk genietbaar melodieuze pop . Enthousiast , energiek en emotievol. Moeiteloos switcht hij tussen gitaar en piano en behoudt het perfect spelen en zingen . Het herfstig palet, melancholisch karakter van z’n materiaal krijgt een extraverte push of snedige draai . De songs kunnen gitaar-gestuurd  gehouden worden  , de keys/piano  zijn zalvend en de drums zorgen voor een twinkelende ritmiek. Het valt op hoe fris en helder die klinken . ‘In the cold light of Monday’ is de recentste plaat . Hij breit sommige aan oudjes als “Wrong” en “The best is yet to come” .
We worden dromerig meegevoerd in die melodieuze oorstrelende pop door de opbouw , finesse , emotie en rauwheid, die in elkaar verweven zijn. Dit was een uurtje elegante schoonheid , het nieuwe krijgt de tijd zich een plaatsje toe te eigen in onze gevoelswereld en het oude zet het publiek in vuur en vlam . Hartverwarmend dus.

In de slotfase bleef de tricolore van Belgische bands hoogtij vieren . Dead Man Ray sloot de clubstage af . De in 1998 opgerichte rockband die bestaat uit topmuzikanten Rudy Trouvé, Daan Stuyven, Herman Houbrechts, Elko Blijweert en Wouter Van Belle stoffen het oude materiaal terug op en combineren het met nieuw werk, na twintig jaar . In het recept  kreeg het materiaal door de twee keys een collage-look , een of meerdere gitaren vallen in (knipoog Pinback/Grandaddy) en bovenop krijgen we die rauwe, hese, tedere zangpartij van Daan . Soms ging het in ware jamsessiestijl aan toe. We kregen een potje intens broeierige , grillige pop , in dEUS adept , waaronder “Landslide” , “Out”, “Chemicals” en “Copy of 78”.
Dead Man Ray, terug van nooit weggeweest…


En het kan, mag verder rocken met The Black Box Revelation , als afsluiter op de mainstage. Dranouter had nu een stevig rockjasje aan door de gitaren , de slides en de drums . Het rockduo is intussen verdubbeld  en is qua sound voller en dieper . Ze speelden een ‘best of’ gecombineerd met de nieuwe ‘Tattooed smiles’ . Het vuur is en blijft aangewakkerd met intens, rauw, broeierig , doorleefd bluesrockende roots … Heerlijk genietbaar als de nummers op een manier gespeeld worden waar ruimte is voor improvisatie en uitspinnen groot is. “High on wire” , “Never alone/always together”, “My perception” , “Built to last” en  “I think I like you”, dit is Black Box Revelation op z’n scherpst, dus knallen! Sterke afsluiter van dag 1.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/festival/dranouter-festival-2019.html
Organisatie: Festival Dranouter, Dranouter

Aanvullende informatie

  • Datum: 2019-08-02
  • Festivalnaam: Festival Dranouter 2019
  • Festivalplaats: Festivalterrein
  • Stad (festival): Dranouter
Gelezen: 2041 keer