Labadoux bubbelt 2020 - Labadoux bubbelt in 2020
Labadoux bubbelt 2020
Festivalterrein
Ingelmunster
2020-10-09 t-m 2020-10-11
Filip Gheysen

Ja, ook wij hebben heel wat afgefietst tijdens de lock-down. Het eerste weekend van mei was ons stalen ros onweerstaanbaar aangetrokken naar de Wantebrug. Daar stond een mooie affiche aan één Herashek, eenzaam te flapperen in de wind die vrij spel had over de lege weide. Geen grote tent, geen pubtent en geen clubtent aan de andere kant. "Een jaar wachten", dachten we...
Maar zie, in augustus staken de Labadisten de koppen bij elkaar, bedachten een formule die beantwoordt aan het strenge nieuwe normaal en ze vonden negen Vlaamse artiesten bereid om op de affiche van "Labadoux bubbelt" te prijken! Een financieel succes wordt het zeker niet, maar het deugd dat het eindelijk nog eens mócht! Labadoux, proficiat! Tot binnen een dik half jaar??

dag 1 - vrijdag oktober 2020
Renée
Singer-songwriter Renée uit Sijsele krijgt de eer om dit mini-festival te openen. De festivaltent is ingericht als een groot salon met bubbels van vier. Elke bubbel heeft zijn tafeltje en voor deze gelegenheid comfortabele plastic tuinstoelen in plaats van de obligate klapstoelen waarvan er 25 in één stapel en 1000 in één tent gaan.
Renée wordt aangekondigd met een verwijzing naar Suzanne Vega. Ze begeleidt zichzelf zowel op akoestische als elektrische gitaar en brengt haar nummers met een mooie breekbare stem die ons eerder aan ietwat hese stemmen à la Céleste doet denken. Ze draagt haar eerste nummer meteen op aan René, peetvader van het festival.
Het hoeft niet allemaal akoestisch, ook met de stemcomputer kan ze overweg: ze neemt twee begeleidende achtergrondstemmen op en zingt dan a capella “She went down”. “Prachtige teksten vergezeld door een verslavende melodie zijn de perfecte combinatie om iedere aanwezige aan het podium gekluisterd te houden” , vertelt de website van Labadoux ons maar voor een deel van het publiek is dit slechts achtergrondmuziek en er heerst een ‘gezellige’ drukte… Toch verstomt het gepraat even als ze “Dum dum dum” inzet, haar hit uit 2012. Acht jaar is een lange tijd in de muziekindustrie, we wensen haar een waardige opvolger op haar derde album dat inmiddels op komst is.

Stef Kamil Carlens
Tweede op de affiche van vanavond is mede-oprichter van dEUS en Zita Swoon en MIA-winnaar in de categorie ‘Beste Muzikant’: Stef Kamil Carlens. Hij wordt aangekondigd als “Multimens” door Carl Windels en dat zullen we geweten hebben.
Eerst krijgt ook hij de keuvelkroeg niet stil met zijn nummers, enkel door gitaar begeleid: "U hebt elkaar veel te vertellen mensen, dit lijkt wel Amsterdam met een tent vol Nederlanders"... Maar dan bestijgt Stef als het ware een 'troon' in het midden van het podium vanwaar hij met de ene voet een blaasbalg van een orgel beroert, terwijl de andere een slagwerkpedaal aanslaat. Intussen bespeelt hij het ook orgel en slaat tussendoor de gitaarsnaren aan, van een “multi-mens” gesproken...
Hier schakelt hij een versnelling en diverse decibels hoger. Op de metalen (national?) gitaar slaat hij de richting van de blues in. “I’m going away” gaat over de mens die in pré-coronatijden het schip neemt om ergens anders een nieuw leven op te bouwen.
Bij deelname aan VTM-programma Liefde Voor Muziek, leerde hij “Potvis” kennen, een nummer van Kommil Foo, dat werd bij hem “Big whale”. Opnieuw klinkt storend gebabbel en hij onderbreekt zichzelf: "Er moeten weinig cafés zijn in deze buurt, iedereen is naar hier gekomen..." . Ook “What’s the pressure” (geschreven door Selah Sue) komt uit hetzelfde programma. Ironisch dat hij nu plots wel applaus oogst nog vóór het nummer echt begonnen is. We geven toe: misschien klinkt de muziek van Carlens nu en dan hermetisch of moeilijk toegankelijk, maar deze duizendpoot speelt wel op wereldniveau…,zelfs met de afsluiter “La Mama Dora” van Bart Kaëll!

Yevgueni
Het is misschien overdreven om Yevgueni de huisband van Labadoux te noemen, maar ze zijn hier in ieder geval vaste klant! In 2020 blies Yevgueni 20 kaarsjes uit. Een knaller van een tournee werd (ook voor hen) verknald maar eindelijk mág het nog eens !
Met de opener “Adem” heeft Klaas Delrue meteen het publiek mee. Het nummer kwam er toen zijn lang verbeide kinderwens eindelijk vervuld werd. Het nummer staat ook op de ‘best of’ waarmee de groep dit jaar hun verjaardag de nodige luister had willen bijzetten. En zo wordt de ene na de andere hit uit de live jukebox getoverd.
De band is op dreef en al heeft frontman Delrue in de voorbije decennia wat van zijn krullen verloren, de jaren hadden gelukkig geen invloed op zijn stem! We geraken met een razende vaart nog tot in “Welkenraedt” en terug! Hij doet ook een poging om de échte festivalsfeer op te roepen met “Waar jij niet bent”: De sfeer is koud, het bier is warm...
Wat elke bubbel in de tent mist is een eigen open haard: de regen en de wind verkillen de tent want Corona proof zijn de flappen omhoog getrokken  Dit kan enthousiasme van het publiek niet temperen: nu wordt duidelijk waar het publiek de hele avond op zat te wachten. Sorry Stef Kamil, het was niet persoonlijk bedoeld...

dag 2 - zaterdag 10 oktober 2020
Toen we rond 16u30 de tent betraden , hoorden we net de laatste noten van een optreden dat tot 17u zou duren, Pauwel. Jammer, maar deze Belgische artiest zal in mei nog eens moeten terugkomen...

Frank Vander Linden
Een mens alleen op een podium: tegelijk aandoenlijk en ontzagwekkend! Bij de aankondiging hoort ook een oproep om stilte tijdens het optreden nadat gisteren bleek dat twee optredens slechts ‘voorprogramma’ waren voor het laatste. De beleefde vraag wordt gehoorzaam opgevolgd (we hebben blijkbaar leren luisteren de voorbije maanden). “Ik dacht aan een vrouw” is meteen een nummer dat een stille tent verdient. Het gitaarspel is van een klasse waarmee we deze mens in het rijtje bij Bert Jansch en John Renbourn durven zetten.
Meteen relativeert Vander Linden de zwartgalligheid van zijn eerste songs: "Is everybody unhappy?" Na “In de walszaal” brengt hij de weegschaal in evenwicht met een stukje uptempo: “Maandag”.
“Angst” , van De Mens in samenwerking met Herman Brusselmans , heeft volgens Vander Linden geen alert nodig voor explicit lyrics want het was een gevoelige Herman die het schreef. Dan volgt een dubbele song waarbij “Always on my mind”  van Elvis aan  “Groot gebrek aan jou” gelinkt wordt. Dit om zijn subsidie voor 2021 veilig te stellen grapt Frank. Hij heeft het publiek in de hand als een toffe leraar die zijn lessen doorspekt met spitsvondige humor!
Op het einde wordt er zelf een keuzemenu aan bisnummers voorgesteld, nadat wetenschappelijk wordt gestaafd hoe lang een artiest achter de coulissen moet wachten vooraleer hij weer op het podium verschijnt.
“Nooit genoeg” vat het optreden samen: een Mens krijgt er nooit genoeg van! En niets is mooier dan afsluiten met een zaalkoor: niemand heeft ooit zo mooi neen tegen mij gezegd, “Irene” …

Portland
Vorig jaar zagen we Portland nog in de pubtent van Labadoux. Toen haalden ze het ‘grote’ podium van de concerttent nog niet. Nu zijn ze één van de negen bij Labadoux bubbelt! Als finalisten van Humo's Rockrally en winnaars in 2018 van ‘De Nieuwe Lichting' van Studio Brussel, zijn ze goed op weg om deze aanmoedigingsprijzen te verzilveren!
In Ingelmunster weten ze dat Portland er is om te blijven. We citeren de website even: “Deze jonge band flirt met elektrische sounds en wij laten ons graag verleiden door hun meerstemmigheid en speels karakter”.
Meteen worden we ondergedompeld in een warme stroom van synthesizerklanken die uitmondt in een popsong. Het stemtimbre van frontman Jente doet soms denken aan Jeff Buckley en met zijn gitaar doet hij fantastische dingen. In combinatie met de knappe stem en présence van Sarah Pepels worden we meegenomen op een zalige reis. De nummers rijgen zich aaneen en nu en dan komt er een herkenningsapplaus als er een radiohit de kop opsteekt.
We zijn er zeker van dat deze groep weer van de partij zal zijn als er weer een “échte” Labadoux wordt georganiseerd. Benieuwd wat volgend jaar brengt!

Ertebrekers
Net zoals Yevgeni, zijn de Ertebrekers thuis op het grote podium in Ingelmunster (de laatste keer was op zaterdag 4 mei 2019!) en ze spelen dan ook in de achtertuin van Izegem.
Flip en Jeffrey hadden er duidelijk zin en cruisten over het podium heen en weer. Als toeristen in een vreemd land wilden ze graag de ‘zaallichten’ aan om eens te zien hoe een publiek in bubbels verdeeld eruit ziet. Het was ‘raar’, maar het zag er ook wel ‘sjiek’ uit. En zo werd elk nummer op de één of andere manier gerelateerd aan deze tijden met vreemde maatregelen met “Paranoia” als perfecte coronasong , want ook wij kwamen ermee in aanraking toen we het even waagden op een stoel te zitten, meters verwijderd van een ander mens en onmiddellijk te horen kregen dat dit ‘onze bubbel’ was.
Ook in “Shimokitazawa” waaide er een oostelijke coronawind. De tent werd ook deze avond geteisterd door wind en regen. Maar het publiek werd net als op vrijdagavond vergast op een soort ‘Best of’ van een groep die nochtans uit amper twee platen kan putten: ‘Otel’ en ‘Creme’.

dag 3 - zondag 11 oktober 2020
Op de afsluitende dag waren The White Horsemen, Meskerem Mees en Het Zesde Metaal geprogrammerd . Neem gerust een kijkje naar de fotos van dag drie …

Het was dan ook een crème van een ploeg die deze gedurfde onderneming tot een goed einde bracht. Elke artiest bedankte de organisatie dan ook uitvoerig. Met de hoop op betere tijden in 2021, vertrok iedereen opgeruimd naar huis!


Neem gerust een kijkje naar de pics @Filip Gheysen + @Dieter Boone
http://musiczine.net/nl/foto-s/festival/labadoux-bubbelt-2020.html

Organisatie: Labadoux, Ingelmunster