Gent Jazz Festival 2021 - Tutu Puoane, Lady Linn en Jef Neve - Het mysterie van klasbakken
Gent Jazz Festival 2021
Bijlokesite
Gent
2021-07-13
Jasper Vanassche

Gent Jazz festival 2021 - dag 5 - Het mysterie van klasbakken

Tutu Puoane is een fenomeen. Punt. Tot zover de korte samenvatting van het eerste concert op de vijfde Gent Jazz-dag. Haar leven leest als een roman. Geboren in Pretoria, 1500 kilometer verder verhuisd om in Kaapstad haar droom na te jagen: zangeres worden. Ontdekt door de Nederlandse pianist Jack van Poll, die erg onder de indruk was van Tutu’s relaxte présence op het podium. Zo komt ze ook over tijdens deze druilerige vooravond. Tutu’s kwartet (met ook Ewout Pierreux op piano, Clemens van der Feen op bas en Dré Pallemaerts op drums) maakt heerlijk chille muziek waarbij je helemaal kan wegdromen. Haar stem heeft een enorm bereik, en ondanks het overtrokken wolkendek krijgen we een lekker zomers gevoel.
“I am gonna build it with my voice, that’s the only thing I have got to give”. Maar ze heeft echt wel meer te bieden. Ze werkte reeds samen met toppers als Bart Peeters, maar ook op zichzelf toont ze moeiteloos aan dat ze overloopt van talent. “Somewhere past forever, the world is listening”. Zelden kreeg een voorprogramma de tent én wei zo stil en aandachtig. “Love is Elastic” doet ons zowaar de armen uitstrekken en ritmisch klappen. Even later volgt een nummer in het Xhosa, de Zuid-Afrikaanse kliktaal klinkt die de song helemaal doet viben. 
Afsluiten doet ze met de gevleugelde woorden "I will not live in boxes". Dat klopt ook wel, je kan onmogelijk één label kleven op haar muziek.
Een mix van genres die mensen raakt en laat genieten, het hokjesdenken met gemak overschrijdend.

Na Tutu Puoane is het de beurt aan Lien De Greef, vergezeld van haar partner Filip Vandebril. Lady Linn in duo vormt een intieme variant op haar vertrouwde Magnificent Seven, waar Vandebril ook al de bas verzorgde. Starten doet Lien met een uitgeklede versie van “Never Grow Old”, bij het daaropvolgende nummer gaat ze zelf achter de piano zitten. We krijgen enkele naakte versies van haar bekende nummers, zo komt “Slowly” onder andere heel mooi uit de verf. De oorsprong van deze opener van haar voorlaatste album ‘Keep It a Secret’ is helemaal geen geheim. Het koppel vertelt vol trots hoe ze dit lied schreven tijdens Liens eerste zwangerschap, in volle verwachting van hun eerste zoontje. De prikkelende pauzes in dit nummer doen ons naar meer verlangen.
Lien excuseert zich omdat ze bij de pianonummers met haar rug naar een deel van het publiek zit. Toch benadrukt ze haar dankbaarheid voor het feit dat ze hier mag staan ‘tout court’. Het is duidelijk een thuismatch voor het duo uit Sint-Amandsberg, zo laat “I Don't Wanna Dance” iedereen mee klappen en knikken, hier en daar swingt er zelfs een been vanonder de tafeltjes van vier.
Een cover van Fleetwood Mac en het sterke bisnummer “High” zorgen voor een staande ovatie, en het publiek blijft rechtstaan voor de boeiende afsluiter “Here We Go Again”.

Het is de avond van de girlpower... En Jef Neve. België’s bekendste componist bracht vorig jaar ‘Mysterium ‘uit, een plaat waarvan hij zelf zegt “I invite you to get lost with me in my fantasy world where surprises are never far away”. Verrassend klinkt het wel, fris ook. Een jazzband zonder drummer, maar bijgestaan door drie tenorsaxofonisten (Nicolas Kummert, Bruno Van der Haegen en Andy Dhondt), Pieter Kindt op bastrombone, de Deense Jasper Høiby op contrabas en de Nederlands trompettist Teus Nobel brengt Neve complexe en toch eenvoudige arrangementen. Alles vloeit losjes in elkaar over en vormt een gevarieerd en broeierig geheel.

Wereldklasse van eigen bodem, zo kan je deze avond vol klasbakken nog het best resumeren.
Tot zover de iets langere samenvatting van drie topconcerten.

Neem gerust een kijkje naar de pics op http://www.gentjazz.com

Organisatie: Gent Jazz Festival, Gent