Belpop jaren 80 - WitLof from Belgium
Belpop jaren 80
CC De Wissel
Zwevezele
2022-03-19
Johan Meurisse

Woensdagnamiddag , BRT 2 Oost-Vlaanderen, Vrijaf … “How much are they” is de achtergrondtune van het programma … Deejay Gust De Coster presenteert onder deze Vrijaf de ‘Belpop’ = we spreken dan begin van de jaren ’80, een periode waarin de Belgische rock in de slipstream van de punk en vooral de new wave hoogtij vierde.

Wij als jonge gast zaten gekluisterd aan onze radio (toen nog geen stereodeck , maar een ordinair radio- cassette spelertje met een cassettetje in de hand om de nummers van toen op te nemen (met de hoop dat Gust ze volledig kon draaien) . Het lijkt wel de oertijd waarover ik spreek.
In zijn veelbeluisterde programma ‘Vrijaf’ op Radio 2 besteedde Gust De Coster bijzonder veel aandacht aan groepen als TC Matic, The Kids, De Kreuners, Luna Twist, Arbeid Adelt!, Jo Lemaire + Flouze, Red Zebra, The Scabs, Lavvi Ebbel, The Machines, 2 Belgen, The Employees, Nacht Und Nebel, Elisa Waut… En droeg zo bij aan een nooit eerder gezien succes van Belgische bands in die tijd.

40 jaar later … De hoogdagen worden even weer tot leven gebracht met enkele Belpopartiesten , die live optredens brengen, en die samen met den Gust een handvol culturele centra afschuimen . De artiesten worden o.m.  begeleid door leden van Red Zebra , Hans Helewaut en Ad Cominotto, in CC De Wissel, Zwevezele … Twee mannen en twee vrouwen: Marcel Vanthilt (Arbeid Adelt!), Peter Slabbynck (Red Zebra), Jo Lemaire en Elsje Helewaut (Elisa Waut). Elk brengen ze hun beste nummers uit de jaren ’80 live en coveren ze ook hits van andere Belpop-artiesten op eigen unieke wijze . Gust De Coster staat aan de decs en zorgt voor de rustpunten met interviews en straffe verhalen uit de Belpop-periode. De Belpop herleeft even , met foto’s, platenhoezen, affiches en tickets uit die tijd; ze doen ons nog meer onderdompelen in de geest van de Belgische muziek van de jaren ’80. Op de achtergrond prijkt een grote hoes van ‘Witlof from Belgium ‘, een collectie die verscheen met talrijke Belgium classics. Muzikale nostalgie ten top . Zucht … we zijn ouder geworden na 40 jaar …

Ladies first
Elsje Helewaut uit de streek , woont in Zarren en heeft daar een B&B, blikt terug naar haar overwinning op de Rock Rally 84; succesvolste periode was tussen 85-90 , muzikaal situeerde ze zich binnen de melancho synthpop , dit was ‘Exotica from Belgium’ , omschreef men . Na het gesprek en de platenhoezen speelde ze iets later met Hans en band enkele nummers . Meteen raak was het met “Russia”, één van de eerste nummers van Elisa Waut en nu nog brandend actueel met de oorlog in Ukraine. Trouwens , de link werd meermaals gemaakt tussen verleden en nu , de Koude Oorlog, De Muur en wat er nu gebeurt. “After today” volgde . “Sailors don’t cry”,  soundtrack van de film van Marc Didden werd evenzeer opgehoest . De samenwerking tussen haar broer , man Chery Derycke , Dirk Blanchart en Jean Blaute werd nog eens beklemtoond. In deze songs primeerde de weemoed. Accordeon en mandoline bepaalden de tune. Friste borrelde op in “Four times more” , de meest bekende hit. .”Beats of love” van Nacht und Nebel werd hier op slowmotion wijze gespeeld met elektronica en jazzy klanken door sax , het bouwde op en klonk groovier. Mooi overtuigend.

Iedereen kwam in de mood van de wave van deze tachtiger jaren. Jo Lemaire was de tweede vrouwelijke artieste , een ‘grande dame in de Belpop’, werd ze omschreven . Ze heeft een rijkelijk gevulde solo-carrière en beheerst het Nederlands- Frans-Engels als geen ander. De eerste stappen in de muziek zette ze met Jo Lemaire + Flouze , met de bekende hit “Je suis venue te dire que je m’en vais’ van Serge Gainsbourg, dat ook hier niet kon ontbreken .
Ze speelde haar nummers met full band, o.m. “Tentations” ,en uit het sterke ‘concorde’ album  “Parfum de rêve” en “La mémoire en exile”. Ook hier staken de songs er bovenuit in een popelektronisch geluid, niet vies van jazzy tunes. Ze betrekt nauw het publiek aan haar materiaal . “Operation coup de poing” van 2 Belgen werd herwerkt als cover , de toetsen en de zanggeluidjes zorgden voor iets aparts.

De babbels zijn een nostalgische trip met een stap in het heden , ook muzikaal kon je dit wel aangeven als je de nummers van de twee artiesten totnutoe hoorde. Ze werden mooi verpakt in een nieuw jasje .

In de pauze rakelde Gust even wat Belpopnieuws op. Gust en C° gaven Arno een hart onder de riem, er werden herinneringen opgehaald van z’n projecten, TC Matic en solo van deze ‘Ostends-Brusseleirse’ nachtraaf.

Gentlemen please
Na de pauze kwamen de heren aan bod , Marcel Vanthilt en Peter Slabbynck. Meer rock en muzikale gekte.
Marcel kwam op z’n Marcels op , een spring-int-veld , een muzikaal kunstenaar , mediafiguur, presentator , enz . In de babbel spreekt hij van een hernieuwde samenwerking met (de herrezen) Luk Van Acker onder Arbeid Adelt! . Nieuw werk zal verschijnen onder ‘Het heelal is hier’.
Marcel Vanthilt speelde hier solo , met een keyboard en vooraf opgenomen tapes met z’n cassettespeler . Het debuut werd in de schijnwerpers geplaatst met ‘Ik sta scherp’ , een alternatieve versie met krachtige beats, allerhande geluidjes en experimentjes. Haarscherp klonk het. “Jonge helden” was een vingerwijzing naar de Koude Oorlog , werd tekstueel aangepast en is dus nu evenzeer brandend actueel. “De dag dat het zonlicht niet meer scheen” , origineel van John Terra , en “Lekker westers”, instant AA klassiekers, klonken uitermate groovy , aangenaam en toegankelijk tav het andere materiaal die Marcel vanavond speelde. De harmonium op die laatste zorgde voor een zomerse tune. De cover die Marcel aanhaalde was van Vaya Con Dios , “Just a friend of mine” . Hij had er een subliem verhaal aan gebreid . Het nummer was donker en was in zegzangstijl. Een muzikale link naar The Residents hoorden we hier.
Marcel zorgde voor een leuke set met gevatte en grappige interventies. Sjiek.

Tot slot een andere komediant , die evenzeer scherp , maatschappijkritisch uit de hoek komt, met name Peter Slabbynck van Red Zebra , die toen wave rock op z’n best brachten met het ongeëvenaarde ‘Bastogne’ en ‘Maquis’ , spraakmakende albums. Slabbynck is een manusje-alle-kunsten die Red Zebra steeds nieuw leven inblies en z’n medewerking verleent in allerhande projecten , zoals nu met Augustijn Vermandere (zoon van …), ‘Ossan zeer’, de aandacht voor chronische pijn.
Levendig gaat hij aan de slag. Na de twee nachtegalen (Elsje en Jo) kwamen nu de twee eksters (Marcel en hemzelve), merkte hij op. “The art of conversation” is na 40 jaar nog steeds een rollarcoaster van informatie , “Shadow of doubt” kreeg een PIL’s “This is not a love song” -refreintje en tune mee, “Beirut by night” was z’n link naar de huidige oorlogskwestie, sfeervol , melancholiek klonk het, met de support van de twee nachtegalen.
“Hey Ronny” van The Employees was zijn coverkeuze . Hij haalde o.m. inspiratie uit het conflict Reagan-Gorbatsjov toendertijd , met enkele leuke anekdotes. Tot slot werd op intens snedige wijze  “Can’t live in a living room” gespeeld , dat nooit ontbrak op de plaatselijke kermisfuif. Hij verwees hierbij naar Harry Nilsson’s “Without you” en een zegswijze van acteur “Michael Caine.

Allemaal interessante info , om van deze avond een mooi los en compact geheel te maken , met deze verschillende artiesten. “Ohlalala” en “Operation coup de poing” waren de twee Belpopklassiekers die door alle artiesten samen nog eens werden gezongen en gespeeld; het wuifde definitief deze geslaagde nostalgie trip uit.
Tja, waar is de tijd he , als je deze nummers terug live eens hoort. We zijn (iets) ouder geworden en blikten ‘voldaan’ en ‘witLof’ terug op deze avond…

Organisatie: Kras (‘artists’) ism Davidsfonds en CC De Wissel, Zwevezele