Les Nuits Botanique 2022 - Novo Amor - Sferische vlakheid waar tikkeltje extra originaliteit ontbreekt
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Orangerie)
Brussel
2022-05-01
Jérôme Bertrem

De Welshe singer-songwriter Ali Lacey ofwel Novo Amor is in zijn korte carrière vervelt van innemende en zachte folk naar meer sferische muziek waar zijn falsetstem goed bij past. Na lang wachten kon hij eindelijk zijn laatste plaat ‘Cannot Be, Whatsoever’ (2022) aan het Belgische publiek voorstellen.

De immer in rustige Westmalse velden verkerende Catbug mocht het voorprogramma verzorgen. Samen met een toetsenist en gitarist mocht ze haar minimalistische en hyperrealistische muziek als lappendekentjes aan het beperkte publiek uitdelen.
Haar mix tussen Engels- en Nederlandstalige nummers werkten met de leuke melodieën aanvankelijk goed maar helaas verslapte onze aandacht al snel. Het was moeilijk om een aanknopingspunt te vinden in wat ze probeerde over te brengen of om een lijn te horen in haar te wispelturige zang. Het publiek verloor ook al snel de aandacht waardoor het ook voor hen geen memorabel moment was.

Het contrast tussen de kleine bezetting van Catbug en de grote productie van Novo Amor kon niet groter zijn. Met twee lichtbalken links en rechts, enkele overheads en wat bladgroen hier en daar beloofde ook voor het oog een interessante concert te worden. Lacey nam plaats achter zijn keyboard terwijl de overige vier muzikanten hun posten innamen om af te trappen met “Opaline”, dat tevens de opener van zijn laatste plaat is. De speelse complexloze pianomelodie werd sterk aangevuld met zijn typische hoge stem. Al snel maakten we de vergelijking met Bon Iver en Sigur Rós, wat we doorheen de set maar moeilijk konden afschudden.
Niet dat het geheel onorigineel was. Zo was “Utican” niet verzonken in de soms overbodige galm en waren de frivole trompetpassages zeer hartelijk. Voor “Decimal” ging Lacey even van achter zijn keyboard om met de gitaar onder de armen de volle klonken op plaat na te bootsen, en met succes. In “Halloween” waren de slide guitar en de drummer die helemaal los ging, de opvallende toetsen in een nummer die rustig begon en ook zo eindigde. Zelfs in “Guestbook” hing iedereen aan hun lippen want een vallende beker doorbrak plots de innemende stilte.
In de tweede helft van de set helde de band echter meer naar een wat te doorzichtige mengeling van pop met 80s toetsen en repetitieve indie rock à la Bastille. Het tweeluikje “13494 / State Line” beschilderde tussenin nog originele sferische natuurlandschappen. Ook waren “Birdcage” en “Anchor” met een duidelijke originaliteit van Lacey opgebouwd. De rest van de set zakte qua inhoud helaas wat in. “Carry You” en “I Feel Better” waren wat te doorzichtig en “Repeat Until Death” bleef echter vaststeken bij een goedbedoelde poging. Ook het sociale ongemak van Lacey, die ongeïnteresseerd bindteksten toewierp, hielp niet om een goede indruk over te houden van de avond. Nog vreemder was echter dat het laatste nummer “Terraform” niet door hemzelf maar door de tweede gitarist werd gezongen. Even leek hij Lacey er dus zelf geen zin meer in te hebben.
Wat Novo Amor bracht was zeker niet slecht, maar het miste wat aan originaliteit, tempo en toegankelijkheid. Ondanks dat gemis was het publiek toch dankbaar dat Novo Amor hen een rustige degelijke avond heeft kunnen bezorgen.

Setlist
Opaline - Utican - Decimal - Halloween - Guestbook - No Plans - Birthplace - 13494 / State Lines - Carry You - Birdcage - Keep Me - Anchor - Repeat Until Death - Oh Round Lake - I Feel Better - Statue of a Woman / If We're Being Honest - Alps - Terraform

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Bota)