Labadoux 2022 - 6 t-m 8 mei 2022 - Heerlijk genietbaar festival!
Labadoux 2022
Festivalterrein
Ingelmunster
2022-05-10
Els Gheysen en Filip Gheysen

Na ‘Labadoux Bubbelt’ in 2020 met witte lijnen op de plankenvloer van die éne tent en het jaar erop -voor één keer in augustus- ‘Labadoux Zomert’ in openlucht met CST aan de ingang, leek het dit jaar of er nooit iets anders geweest was dan een weide met een grote concerttent en een pubtent en daarnaast nog enkele leuke tenten aan de andere kant van de Wantebrug. Het weer hield zich perfect aan de wetten van de klimaatopwarming en in tegenstelling tot de augustuseditie kwam er geen onverwachte storm of regen voor musici en hun crew, muziekliefhebbers en drinkebroers, lanterfanters en luilakken!
We kregen opnieuw een druk programma waarbij veel optredens elkaar overlappen! We probeerden zoveel mogelijk bands te zien in de drie tenten waardoor we lang niet alles volledig konden bekijken.
We waren er dit jaar op vrijdag en zondag - Een overzicht

dag 1 - vrijdag 6 mei 2022
LUCA BASSANESE & P.O.P had de eer om de aftrap te geven in de grote tent. Samen met zijn ‘La Piccola Orchestra Popolare’ (klein volksorkest?) stak deze Italiaanse Manu Chao meteen het vuur aan de lont met een repertoire aan vrolijke dansnummers die met accordeon en blazers elke festivalganger in beweging brengen: meetappen met de voet of de beentjes losgooien, al naargelang het enthousiasme.
Een week later mogen ze ook het Airbag festival in Brugge openen. Zo raakt dit recent Italiaans muzikaal talent toch wat bekend buiten de groen-wit-rode grenzen. Deze nieuwe hippie heeft een grote bewondering voor de protestzangers uit de jaren zestig en zeventig en presenteert zijn poëzie en liefdesverhalen in een kruidige Italiaanse thee met Balkankruiden.
Met dit eerste optreden geeft Lx meteen zijn visitekaartje af als festival waar altijd iets nieuws te ontdekken valt. Dat belooft voor de rest van het weekend!

BIGGER - Vier Fransen en een Ier uit Dublin… het klinkt als het begin van een belegen mop maar zo zit de samenstelling van Bigger in elkaar! De vijf muzikanten begonnen met touren in 2016 en spelen gelaagde nummers die soms melancholisch klinken, soms stevig rocken. “Les Myosotis” schetst een filmisch decor, terwijl een nummer als “Even with Lies” uitblinkt in eenvoud. In de Ingelmunsterse Pubtent mag het er wat harder, ruiger en wilder aan toe gaan, maar voor hun muziek was er om 19u15 nog niet veel publiek. In een concertzaal zou hun werk waarschijnlijk beter tot zijn recht komen. In elk geval een naam om te onthouden: ze werken met producers die al grote artiesten uit de rockscene onder hun vleugels namen. Ze worden zeker nog big!

MOONEYE - Voor deze winnaar van ‘De Nieuwe Lichting’ -editie 2019- van Studio Brussel liep de grote concerttent voor het eerst dit weekend helemaal vol! Het vijftal uit Moen (vandaar de groepsnaam!) rond frontman Michiel Libberecht pakte de zaal in met hun catchy songs die ook niet van onze Vlaamse zenders zijn weg te slaan. Iedereen herkende wel “Bright Lights” dat nu al een instant classic mag genoemd worden. Het was mooi om te zien hoe de leadgitarist op zijn rood instrument helemaal los kon gaan, petje op de grond en haren richting de snaren! Deze jonge band barst van podiumprésence en ze spelen alsof ze al tientallen jaren ervaring hebben! Wie hen nog niet kent na de komende Belgische festivalzomer, zal heel wat kansen gemist hebben! Ze hebben nog een drukke tijd voor de boeg!

BUURMAN - Het was dit jaar op Labadoux een eindje verder stappen naar de Clubtent. Voor wie alles wil gezien hebben, niet altijd even evident. Maar voor heel wat festivalgangers geen groot probleem. Deze kleinere tent barstte bijwijlen uit zijn zeilen door de vele fans die als haringen in een ton kwamen luisteren naar Geert Verdickt en zijn kompanen. Elk nummer is een verhaal en uit elk verhaal destilleert de Limburgse songsmid een nieuw nummer! Op hun website vind je ‘10 verhalen aan het vuur worden 10 nieuwe nummers’. Je kan ze meteen in een podcast openen, voor het vuur zorg je best zelf!
Op de website van LX klinkt het: “...songs over hartzeer en hoop. Over de liefde en al haar facetten. Ze zullen op Labadoux in trio op het podium staan. Verwacht je naast intieme nummers ook aan hun grootste hits.” Wij zagen echter een vijfkoppige band aangevuld met een blazerssectie van drie man. Dat leverde een volle sound, volgens ons geschikt voor het grote concertpodium. En de grote hits hebben we inderdaad gehoord!

JAUNE TOUJOURS - Deze Brusselse formatie was dan weer perfect gecast in de Pubtent waar ze een wild feestje bouwden. De groep die sterk geworteld is in het multiculturele Brussel, brengt een mix die de vele nationaliteiten in Brussel vertegenwoordigt. Je zou hen ook een typisch Belgische groep kunnen noemen want lead zanger en accordeonist Piet Maris springt van Frans naar Nederlands (en vice versa) in de aankondiging van de songs en uiteraard ook in de nummers zelf. Met deze mengeling van talen en muziekgenres bestrijken ze podia tot in Canada toe. Daar vonden ze zelf de naam voor dit mengsel; ‘Europeana’ (in tegenstelling tot of naar analogie met ‘Americana’) wat meteen ook de titel is van hun jongste plaat! De line-up van ritmesectie (contrabas! en durm) met accordeon en drie blazers levert meteen een aparte sound die ook wordt omschreven als ‘mestizo’, een mix van salsa, latin, ska, balkan, punk… Voor de festivalgangers met dansbenen bleek al deze uitleg niet relevant, als ze maar uit de bol kunnen gaan!

FISCHER-Z - Deze Engelse rockband uit de tijd van de new wave, eind jaren 70 van de 20e eeuw, is vooral voor medioren en senioren een oude bekende. Frontman John Watts startte met een test voor het publiek: “Let's see if you remember this one…” en zelfs voor sommige millennials klonk “The Worker” bekend in de oren. Deze hit uit hun eerste plaat ‘Word Salad’ (1979) deed het indertijd goed in de Lage Landen en in Duitsland, maar niet in the UK. Verder bestond de set uit een afwisseling van nieuw werk en oude bekende hits. Watts is gelukkig nog altijd goed bij stem want soms is dit bij ‘oude bands’ een afknapper. Uit hun tweede plaat ‘Going Deaf for a Living’ speelden ze o.a. “So Long (mogelijk nog bekender dan “The Worker”), “Room Service” en het knotsgekke “Limbo”.
Ook het nieuwe werk mag er zijn, maar of dit ooit de status en bekendheid van de songs uit de new wave periode zal bereiken, is nog maar de vraag. Toen hoorden we dat één van de vaste medewerkers (die nu worstelt met een ernstige ziekte) vlakbij het podium stond vol verwachting om haar naam nog eens te horen in de grootste hit uit hun derde plaat: “Marliese”. Dit stond dan ook helemaal onderaan de setlist van dit optreden! Mooi voor haar en voor de hele tent die uit volle borst meebrulde!

TORGEIR WALDEMAR - Terwijl Fischer-Z ervoor zorgde dat het festivalterrein leeg en de concerttent vol liep, gingen we snel even kijken in de Clubtent. De sfeer die daar heerste kon geen grotere tegenstelling vormen met de grote tent! Een Noorse viking stond er nagenoeg in het complete donker zodat zijn karakterkop verscholen bleef onder een stetson en de gitaar nu en dan het spaarzame spotlicht weerkaatste. Foto’s nemen was hier geen evidentie!
Met zijn donkere, warme stem hield Torgeir enkele tientallen muziekliefhebbers in de ban. We waren graag gebleven maar de lokroep van de Britpop zoog ons terug naar de massa…

KRAKIN’ KELLYS - Terug op het terrein tussen pubtent en concerttent, volgden we eerst nog de klanken die uit de dranktent kwamen: is het folk of is het punk? Nee dat is het niet… het zijn de Krakin’ Kellys, een Belgische band uit Namen die naar het voorbeeld van Dropkick Murphys een cross-over maken van heftige punkritmes die met Ierse folkklanken. In de late avond botsen boze microfoons en vettige baslijnen met doedelzakken, fluiten en accordeon voor een dronken feest waar de drinkers van smullen!
Ook hier kunnen we niet lang blijven, snel terug naar de hoofdacts van deze avond!

OZARK HENRY - Toen festivals nog de normaalste zaak van de wereld waren, zagen we deze reus uit onze Belgische muziekscene ook al op het podium van Lx. Hoeft het nog gezegd dat deze publiekstrekker opnieuw voor een bomvolle tent zorgt? Hij opent met “Word Up” en de hits volgens elkaar in een vlot tempo op. Energiek en expressief bespeelt hij de massa. Zijn imposante muziekcarrière staat bol van hits waarin geen enkel genre hem vreemd is. Met zijn voor rock- en popartiesten atypische losse kledij en sneakers beweegt hij op het podium als een vis in het water. De backing vocals kleuren perfect bij zijn eigen herkenbaar stemgeluid. Samen met zijn meer dan professionele band levert hij kwaliteit van wereldniveau, waar een klein land groot in kan zijn!
David Bowie keek vanuit de eeuwige rockvelden goedkeurend neer op deze grote Belg waarvan hij zelf fan van het eerste uur was! En achter de schermen poseert Piet Goddaer beminnelijk met fans die graag eventjes in zijn schaduw komen staan. Een groot artiest, maar hij staat nog altijd met beide voetjes op de grond.

dag 3 - zondag 8 mei 2022
RAGTIME RUMOURS - Moederdag, een mooie dag om Lx af te sluiten! Later dan voorzien geraken we op het terrein (onduidelijke tickets maken het leven niet makkelijker) maar het is prachtig lenteweer, de festivalweide ‘rent van het volk’ (<W-Vl); dus wie gaat nu zeuren over een kwartier vroeger of later?
En zie hoe mooi het leven kan zijn: we wippen eerst binnen in de Pubtent en horen daar de verrassende Ragtime muziek van drie jonge Nederlanders. Opnieuw opent Lx voor ons een doosje met een onbekende parel erin. Het speelplezier spat van het podium. De zanger-gitarist wordt geflankeerd door een toffe gast met een rastakapsel op elektrische gitaar en een frisse jonge dame op contrabas. Achter het drietal speelt de drummer in matrozentruitje de pannen van het dak met op zijn basdrum de groepsnaam in een sierlijk vintage lettertype. Voor het volgende nummer schuiven ze de instrumenten door als in een stoelendans. Ze blijken van alle markten thuis te zijn! Hun enthousiasme werkt aanstekelijk op het publiek en niemand weerstaat aan de oude Amerikaanse ritmes uit begin vorige eeuw. Waarachtig een ontdekking op zondagmiddag! Als we nog eens in Nederlands Limburg passeren, kijken we zeker uit of ze ergens te beluisteren zijn!

Kids With Buns - We trekken snel naar de Clubtent die opnieuw te klein blijkt voor de vele fans van Marie van Uytvanck en Amber Piddington! Er is geen doorkomen aan en we blijven luisteren van op een afstand. De website van Lx voorspelt dat ze ‘hun unieke stemgeluid zelfs de onstuimigste zaal muisstil krijgen’ en dat klopt helemaal. Opnieuw zit het juiste publiek in de juiste tent voor deze perfect geprogrammeerde band! We kennen een deel van hun nummers al van de radio en ze worden terecht vergeleken met een London Grammar.
Toch moet het van ons hart: de lage stemmen, de donkere songs botsen met de zonnige, uitgelaten sfeer van dit lentefestival op een zomerse dag. We moeten later nog eens opnieuw luisteren, liefst ‘s avonds als het donker is en misschien ook best in de winter? Er komen in ieder geval nog kansen deze maand, o.a. als supportact voor Balthazar en Eefje de Visser!

Smartschade - In de grote concerttent nemen Lien Van de Kelder, Mauro Pawlowski, Jan De Smet, Ad Cominotto, Wouter Berlaen en Stoy Stoffelen een diepe duik in het Nederlandstalige repertoire van smartlappen en kleinkunst! Hier wordt een mens vrolijk van. Het zijn topmuzikanten maar geen solotrippers. Geboren causeur Jan De Smet breit alles aan elkaar en laat op een gegeven moment die rol aan Maurits Pauwels, het alterego van Mauro: met een (gespeelde?) stunteligheid praat deze een minuutje vol zodat Jan het nodige muziekmateriaal kan bijhalen.
We krijgen bekende en onbekende nummers te horen. Jan en Lien vormen het ideale Eurosongduo en Maurits Pauwels bezingt met een morbide gevoel voor humor de dood die ons allen wacht. Dit is gewoon een topformatie van rasmuzikanten die een perfect moederdagcadeau presenteren met een grote rode strik errond! In de tent zien we veel (jonge) gezinnen die met veel plezier dit kado komen uitpakken!

Guy Swinnen band - Eigenlijk zijn de Scabs nog altijd alive and kickin’! Is de haardos van de frontman grijs geworden, de songs blijven eeuwig jong! De rocklegende zette de Pubtent in vuur en vlam, veel plaats was er niet meer over op de houten vloeren. Velen kozen ervoor om buiten in het zonnetje op veilige oorafstand mee te luisteren, maar ze misten wel de sfeer binnen waar het 1000 ambiancewas! Elk nummer werd kort geduid en de rocktrein denderde na elke stop telkens verder, een lust voor het oor en het oog! Hits uit de Scabs tijd werden afgewisseld met nieuw werk of solowerk van Swinnen. De groep is perfect op elkaar ingespeeld en nu en dan speelden ze in duo als in een soort balts die we in deze tijd ook in menig natuurgebied zien. We wisten het al lang en opnieuw wordt het duidelijk: Rock ‘n Roll will never die!

Les Invites - We nemen even de tijd om een zomers cocktail te proeven en trekken opnieuw naar de Clubtent langs de boorden van het kanaal. En weer krijgen we een cultuurschok want vanuit de pubtent met het Angelsaksische rockgeweld komen we in de zachte sferen van het Franse chanson van Les Invités: drie jonge Belgische rasmuzikanten op accordeon, contrabas en gitaar met prachtige stemmen. Ze steken meteen van wal met twee nummers van de grote Georges’ uit la Douce France: Brassens en Moustaki. Met wat uitleg vooraf zorgen ze ervoor dat ook de minder francofone melomaan nog kan volgen. De zon kleurt dit gezelschap in prachtige mediterrane kleuren. Opnieuw een bewijs dat op Labadoux écht voor élk wat wils te horen valt! Alsof je na een prefect ingelegde augurk kan gaan proeven van een chocoladetaart en direct daarop weer een bord pompoensoep…

Luka Bloom - Deze Ier is na vele jaren touren in Vlaanderen zelf een halve Vlaming geworden die er nu en dan enkele woorden in het Nederlands tussen gooit. Hij was bijzonder blij om opnieuw te spelen op ‘Labadou-bie-doe-bie-doux’ (“as frank Sinatra would say”, sic). Een man alleen met een gitaar, veel puurder kan je de muziek niet krijgen. Net voor corona ons overviel, begon hij te touren om de dertigjarige verjaardag van zijn eersteling ‘Riverside’ te vieren. Nog altijd speelt hij de fantastische nummers uit dit album: “Rescue Mission”, “Gone to Pablo”.
Ook voor hem sloeg de pandemie genadeloos toe en hij stak zijn blijdschap niet onder stoelen of banken: hij was ongelooflijk blij op zijn eerste festival van dit jaar te kunnen spelen voor een volle tent ‘lovely people’ in plaats van helemaal alleen in zijn keuken. Maar aan die eenzaamheid ontsprong toch een parel van een instrumentale plaat: ‘Out Of The Blue’ waarvan hij een tweetal nummers bracht. Er werd écht naar geluisterd (dat was ooit anders op Lx) maar Bloom is ook een koordirigent die een hele tent kan laten meezingen. En wat verenigt mensen beter dan samen zingen als één stem? Bij het slotnummer “Fertile Rock” neemt het publiek het la-la-la-refrein helemaal over! Het was genieten van de eerste tot de laatste minuut met deze authentieke mens!

Harmony Glen - Intussen is het in de Pubtent weer stampen en dansen: met de Schotse kilt om de lenden brengen de Nederlanders van Harmony Glen wijdbeens hun powerfolk. Met invloeden uit de hele wereld brengen ze een mix van traditionele en zelfgeschreven songs. Sommigen in het pub-publiek kamperen waarschijnlijk al de derde dag in deze tent en dat is er aan te zien. Op het podium bouwen de selfmade Kelten een feestje waar de energie van af spat en de menigte joelt gretig mee! Zo zorgen ze er op Lx altijd voor dat de folktraditie blijft leven, al zijn dit dan geen echte Paddy’s of Macs. Maar wie trekt zich daar iets van aan als de banjo en de tin whistle maar ten dans spelen!

De Mens - Lx sluit dit jaar af met nog een jubileum: In 2022 bestaat De Mens 30 jaar! Na “Dit is mijn huis” in 1992 hebben Frank Vander linden, Michel De Coster, Dirk Jans en David Poltrock in de decennia die volgden een ongelooflijke reeks sterke songs verzameld. Ze openen met “Sheryl Crow” en vervolgen met “Seks verandert alles” (“U mag dit uitbeelden als u daar zin in hebt”, sic Frank).
Wat volgt is een uitgebalanceerde mix van uptempo nummers en ballades of songs “waarbij-je-iets-kan-voelen” (dixit de website van Lx).
In de bubbeleditie van 2020 stond Vander Linden solo op Lx: rustig en ernstig. Toen viel er niets te vieren, maar dit keer is het weer met een big smile en De Coster heeft geen stappenteller nodig om op elke vierkante meter van het podium zijn voetsporen na te laten. Na “Waar is de liefde” volgt een eerste rustpunt met “Broer”, een troostnummer voor wie een soulmate moet missen (“We leefden en lachten en huilden / Wat maakte het uit / Het was allemaal zo erg niet…”) .
Meteen daarna volgt het voorstel om de beest uit te hangen in Ingelmunster of in mijn “Kamer in Amsterdam”. De pompende bas van De Coster valt niet stil en “Zonder Verlangen” dendert de trein met “Vier Akkoorden” verder. Een nieuw nummer “Genees Mij” zet er even de rem op om dan weer te accelereren met “Luide muziek in kleine auto’s”.
Plots stond Frank alleen op het podium terwijl David Poltrock een intro speelt op zijn keyboard die bij kenners een belletje doet rinkelen. Er volgt een akoestische versie van “Jeroen Brouwers”, een hoogtepunt in het optreden! Toen wisten we nog niet dat de volgende dag het overlijden van de schrijver in de actualiteit zou komen. En alsof Frank dat wel al wist kondigde hij meteen daarna “Kim is dood” aan, “voor zij die er vandaag niet bij kunnen zijn omdat ze daarboven ergens…” .
De mix van een traan en een lach werkt perfect met “Patti Blues” en “Lachen en mooi zijn”. De Mens is echt een topper om dit mooie weekend af te sluiten voor alle vrouwen van rubber en mannen van staal! Schitterned dus op Lx!

Neem gerust een kijkje naar de pics @Filip Gheysen
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1990-labadoux-2022
Organisatie: Labadoux, Ingelmunster