Gent Jazz 2022 - Gabriel Rios en Melody Gardot - Klassebakken
Gent Jazz 2022
Bijlokesite
Gent
2022-07-12
Lode Vanassche

De Latijns Amerikaanse Gentse Gabriel Rios kiest voor een sobere setting met een met speelplezier overladen contrabassist/toetsenist Samama en verkent de muzikale roots van zijn vader en grootvader met herwerkte versies van klassieke Puerto Ricaanse classics. Hij speelt zijn laatste worp ‘Flore’ integraal, gespeend van klasse en humor. Hij praat alles netjes aan elkaar met spitante anekdotes en grappige quotes, zoals het hebben van een Puerto Ricaans dialect die niemand begrijpt zoals wij onze West Vlamingen niet begrijpen.
Het begin is heel ingetogen en wordt verder netjes opgebouwd. De songs gaan over een ‘happy song about the end of the world’, ‘not belonging to the world’, ‘burning the love for his wife’, ‘Devined ladys’, en andere op het eerste zicht bizarre thema’s. Dit alles in een latino, gipsy en salsa versie uit de jaren 60 en 70. Wat kan die gast gitaar spelen zeg!
Rios en Samama zijn danig ingespeeld op elkaar en de warmte en speelplezier druipen er gewoon af. Het publiek geniet met volle teugen en draagt hem op handen, behalve een klein groepje onverlaten die dachten dat ze naar de Rode Duivels aan het zien waren en de intimiteit danig verstoorden. Gelukkig werden ze stil gelegd. Je hebt ook niet elke dag de kans om cuban styles gemengd met jazz en blues te aanhoren. Als toemaatje krijgen we een krachtige doch cleane versie van “Broad daylight” en “Gold”. Daarbovenop een aankondiging van een aankomende theatertournee en een uitgebreide bedanking van het publiek.
Rios  en Samama krijgen oververdiend een uitgebreide staande ovatie.

Melody Gardot passeerde al even met een dijk van en concert in 2008 en is sindsdien de publiekslieveling van Gent Jazz. Haar laatste worp ‘Sunset In The Blue’ werd lovend onthaald. Het concert kondigt zich aan met het verzoek om alle smartphones weg te stoppen en te genieten van de intimiteit van deze frêle deerne om zo ‘meer contact en wisselwerking met het publiek te genereren’. Het begint veel belovend met drie muzikanten  die met een zwepende percussie het publiek warm maken. De fantastische en pompende ritmes worden door de geniale drummer strak verder gezet, terwijl Melody en Powell in duet gaan en hun vocale egards etaleren. De sfeer zit er meteen in. Na een nummer of drie valt alles wel wat stil met ballads als “Our Love Is Easy” , uitgesponnen en uitgerekte versies met al even lange bindteksten inclusief. Dit zorgt inderdaad voor een heel intiem sfeertje waar vooral de fans keihard van genieten, maar helaas een deeltje van het publiek doet afdruipen. Hun muzikaal talent komt nog eens duidelijk bovendrijven met nummers als “Les Etoiles” en Cole Porters “What is This Thing Called Love”. Er was eigenlijk voor elk wat wils, de muzikanten kwamen zeer goed aan bod. De stillere en intieme momenten konden minder bekoren in deze gevarieerde set. Toch een waardige en mooie afsluiter.

Neem gerust een kijkje naar de pics www.gentjazz.com

Organisatie: Gent Jazz