Blast From The Past 2022 - De ultieme verbinding van heavy metal tussen vroeger en nu, met de toekomst in het vizier
Blast From The Past 2022
Kubox
Kuurne
2022-12-10
Erik Vandamme

De organisatie rond het indoor festival Blast From The Past stelt al vele jaren affiches samen waar de muziekliefhebber die houdt van die typische jaren '80 Heavy Metal zijn gading kan in vinden. Met op de affiche telkens bands die ruimschoots hun sporen hebben verdiend binnen de scene. In April ging een eerste editie door met Blizzen, Kev Riddles' Baphomet, Vulture, Bütcher, Picture, Praying Mantis, Killer, Cyclone en Sortilège.
Op 10 december greep deel twee plaats, wederom in de gezellige Kubox in Kuurne. Het werd een bijzonder internationaal getinte editie waar iedereen aan zijn trekken komt.  Een heel goed gevulde zaal genoot dan ook met volle teugen van negen bands die elk op hun eigen wijze hun beste beentje voorzetten.

Aan de Belgische formatie Warhead (****) om met een knal het festival te openen. De band bracht in 1984 en 1986 twee albums uit en drukte hiermee zijn stempel op het speed/heavy metal gebeuren in de lage landen. De band maakt zijn comeback in 2021, liet eerder al zien live nog steeds een bommetje te zijn  en staat nu ook op Blast From the Past -Part 2. De vuurkracht van toen is overeind gebleven, de gitaar solo’s snijden dan ook diep doorheen ons lijf. Met een strakke set legt Warhead de lat vanaf de eerste tot de laatste riff  heel hoog en haalt een klein uur lang bijzonder snel en verschroeiend uit, waardoor de temperatuur vroeg op de dag tot een kookpunt stijgt. Niets routineklus  dus , de nodige virtuositeit boven halen en daar een speelsheid aan toevoegen als jonge wolven in het vak. Dat is wat Warhead doet.

De Franse formatie Tentation (***1/2)  is een vrij jonge band, ze brachten pas recent hun debuut uit 'Le Berceau Des Dieux'  een album gelinkt aan die typische jaren '80 New Wave Of British Heavy Metal - maar dan in het Frans. En dat laatste maakt deze band toch een unieke parel om te ontdekken.  Puur instrumentaal bekeken doen bedwelmende riffs menig haren  omhoog komen. Die ene solo na de andere schudden de gitaristen uit hun mouw, waardoor we murw geslagen in de touwen terecht komen. Vocaal merkten we echter op plaat al dat zanger Patrice Rohéé zijn stembereik eerder beperkt is, dat blijkt dus ook live het geval te zijn. Maar toch past deze inbreng perfect binnen het plaatje. Met een lekker strak en energiek potje NWOBHM dat aan je ribben kleeft, trekt Tentation ons dan ook deels  over de streep, Compleet overtuigen konden ze ons helaas nog niet. We zien echter heel veel potentieel en groeimogelijkheden naar boven komen.

De Nederlandse band Cobra Spell (****)  heeft al heel wat personeelswissels ondergaan, anno 2022 is de band een 'all round female power' act geworden. Met een spervuur een verschroeiende riffs drijft Cobra Spell, die recent met een nieuwe single uitpakten 'Flaming Heart', het tempo op tot een ongekend hoogte, Cobra Spell  doet  ons rock hart dan ook een klein uur lang  sneller slaan. We waren niet alleen danig onder de indruk van wat die gitaristen uit hun mouw schudden, of de  aanstekelijke manier waarop de drumvellen werden gestreeld. De bijzonder charismatische frontvrouw deed met een doordringende stem de zaal  eveneens op zijn grondvesten daveren. Uiteraard haalt Cobra Spell enkele clichés binnen het heavy metal naar boven, maar de combinatie tussen instrumentale perfectie, krachtige vocalen met enorm veel speelsheid op dat podium, zorgt ervoor dat we compleet van onze sokken worden geblazen.

De Duitse speedmetal formatie Stallion (*****) laat er geen gras over groeien. Met een ijzersterke set, waarbij een ondoordringbare geluidsmuur wordt opgetrokken aan gitaar en drum geweld, duwt de band het gaspedaal van begin tot einde volledig in. Een zeer beweeglijke frontman spreekt niet alleen zijn publiek voortdurend aan, maar ook puur vocaal haalt hij zo hoog uit dat er barsten in die muur ontstaan. Stallion doet het speedmetal genre eer aan, door alle ingrediënten daarvan op een hoopje te gooien en het te kruiden met zoveel tonnen energie dat je onmogelijk hierop stil kunt blijven staan, de eerste voorzichtig moshpits zijn dan ook een feit. Een Duitse mokerslag.

Absolva (****)  is ontstaan in 2012. Opgericht door Chris Appleton en Martin McNee, beiden afkomstig van de band Fury UK. Hun debuutplaat 'Flames of Justice' sloeg in als een bom. In 2014 verliet bassist Dan Bate de band. Luke Appelton bood nog maar eens zijn diensten aan bij Absolva. Ook het in 2015 uitgebrachte heavy metal pareltje 'Never A Good Day To Die' was een schot in de roos. De band heeft ondertussen nog enkele ijzersterke heavy metal platen uitgebracht en eveneens een sterke livereputatie opgebouwd en bestaat dus vooral uit muzikanten die heel wat watertjes hebben doorzwommen . Maar toch is van een routineklus afleveren helemaal geen sprake, integendeel. De soli gaan door merg en been, en doen ons heavy metal hart harder slaan. Maar vooral etaleren de muzikanten een speelsheid als jonge wolven in het vak.  De charismatische frontman Chris Appleton doet de haren op onze armen recht komen met een hoog stembereik maar is eveneens een klasse entertainer die tekeer gaat alsof de band staat te spelen voor duizenden fans. Zo energiek en gedreven gaat Absolva tekeer dat er geen speld valt tussen te krijgen. Dat daar muzikaal gericht niets nieuws wordt aan toegevoegd, sinds dat debuut in 2012, stoort allerminst.

De band mocht blijven staan, want  ze fungeren ook als muzikanten bij Blaze Bayley (*****). De charismatische frontman met krachtige stem, is bekend geraakt als zanger van de Britse metal formatie Wolfsbane (1984-1994) en als zanger van Iron Maiden ( 1994-1999). De invloeden van deze bands, en vooral dan Iron Maiden, keren ook terug in de sound van zijn project Blaze Bayley, maar dat wil niet zeggen dat hij die stijl zomaar kopieert . Hij voegt daar voldoende peper en zout aan toe, waardoor het goedje lekker gekruid is.
Blaze zelf is heel beweeglijk, spreekt zijn publiek - al dan niet door gekende clichés - voortdurend aan en beschikt na al die jaren nog steeds over een loepzuiver en heel hoog stembereik waardoor hij het publiek, de zaal stond plots helemaal vol trouwens , zonder enig moeite uit zijn hand deed eten. Blaze Bayley laat zich uiteraard heel goed omringen, de muzikanten van Absolva blijken ook nu weer die speelsheid te etaleren, perfect passende binnen de aanstekelijke muziek van Blaze Bayley.

De formatie Cloven Hoof (****)  tapt min of meer uit datzelfde vaatje als hun voorgangers. Technisch hoogstaand vernuft, energiebommen die in je gezicht ontploffen en verschroeiende hete riffs die je rock hart in vuur een vlam zetten. Uniek? Nee, maar als een band je op die manier bij de lurven grijpt, en niet meer los laat tot je van het headbangen hoofdpijn krijgt en stampende uit de bol gaat? Wie zijn wij dan.. Binnen het typische NWOBM is de Britse band in de jaren '80 uitgegroeid tot een fenomeen. De band hield er in de jaren '90 mee op, maar lieten in de jaren 2000 terug van zich horen, in wisselende line-ups en staan anno 2022 nog steeds als een huis. Dat bleek niet alleen op de prachtige schijven die de band onlangs heeft uitgebracht. Zoals in  2022 'Time Assassin' dat de liefhebber van het genre een oorgasme van jewelste moet bezorgen.
Ook live etaleert Cloven Hoof nog steeds diezelfde energie als voordien. Ze voegen daar dus  niets nieuws aan toe, maar laten je de nacht in gaan, door een loepzuivere NWOBM act neer te zetten, waarbij niet alleen de haren op de armen recht komen maar ook de hoofden lekker op en neer zwieren.

Levende legendes Raven (*****) vervangt Bonfire op de affiche van Blast From The Past 2. Hoewel de band al sinds 1974 aan de weg timmert, zijn ze nooit echt doorgebroken naar een heel ruim publiek. Maar de band rond de broers Gallagher zijn altijd over-aanwezig geweest binnen de scene, zowel op als naast het podium. De beide broers gaan anno 2022 dan ook  nog steeds tekeer als Duracell-konijnen, die dat podium bestormen als jonge veulens, en elke hoek daarvan opzoeken. Lekkere riffs uit hun mouw schudden en een vocale oerkracht naar voor brengen, waardoor we compleet murw worden geslagen. Gerugsteund door een drummer die met lekkere mokerslagen alles uit de kast haalt zodat je geen seconde rust wordt gegund. Raven zorgt , na al die hoogtepunten van voordien, dus gewoon voor nog wat extra vuurwerk en doet de boel op een bijzonder gedreven wijzen nogmaals ontploffen. De band staat na al die jaren nog steeds stevig als een huis en weigert een flauwe routineklus af te werken.

Coroner (****) is een Zwitserse thrash metal band uit Zürich. Ze kregen relatief weinig aandacht buiten Europa. Opgericht in 1983,ging de band in 1996 uit elkaar, maar hervormde zich 14 jaar later. De band heeft sinds 2011 wereldwijd op meerdere live podia en festivals opgetreden, en is van plan om in 2023 hun eerste studioalbum in bijna drie decennia uit te brengen. Met hun progressief technische Thrash metal gaat de Zwitserse formatie  een heel andere kant uit dan hun voorgangers, technische hoogstandjes boordevol duistere riffs en een sombere aankleding staan in schril contrast met het opzwepende en vaak feestelijke van hun voorgangers. Door op die wijze, heel subtiel, onze donkere ziel aan te spreken,  komen we zelfs tot een  bepaalde gemoedsrust die we kunnen gebruiken na al dat knallende en knetterende geweld van voordien. Niet dat we in slaap worden gewiegd, de riffs klieven, de drumpartijen klinken verschroeiend en de subtiele vocale aankleding drijft ons tot een punt van waanzin waar we graag vertoeven.
De perfecte afsluiter dus van deze uiterst geslaagde editie van Blast From The Past, Coroner doet ons dan ook met een brede glimlach op de lippen de donkere nacht induiken.

Erik Vandamme - met dank aan Mike De Coene + Musika.be

Organisatie: Blast From The Past