BRDCST 2024 - dag 3 – BRDCST Totaalbeleving en feestje op Afrikaanse wijze
BRDCST 2024
Ancienne Belgique
Brussel
2024-04-07
Erik Vandamme

We starten de derde festival dag  met een bezoek aan de Cinema Palace, vlak rechtover de AB. Daar werd het 'Nosferatu project (1922): Live Score' voorgesteld.
We citeren uit Wikepedia ''Nosferatu: A Symphony of Horror (Duits: Nosferatu - Eine Symphonie des Grauens) is een stomme Duitse expressionistische vampierfilm uit 1922 geregisseerd door F. W. Murnau met Max Schreck in de hoofdrol als graaf Orlok, een vampier die aast op de vrouw(Greta Schröder) van zijn makelaar(Gustav von Wangenheim) en de pest naar hun stad brengt.''
 Deze film wordt vocaal aangevuld  door Attila Csihar (*****) . Toen we hem op zaterdag solo aan het werk zagen hadden we het gevoel 'dit is zeer intens, maar er ontbreekt iets' …Dat ontbrekende stuk waren dus de beelden op het scherm, van een film die ons nooit echt angst heeft ingeboezemd, eerder verwondering om de verhaallijn, vooral op dat moment waar het monster wordt verslagen doordat de jonge bruid zich opoffert. De intense vocals van Attila zorgen voor emoties en rillingen. Wat een combinatie van beeld en vocals. Het maakte bovendien het plaatje van die solo voorstelling van Attila Csibar op zaterdag  meer dan compleet. Een intrigerend, indrukwekkend concept.

Om te bekomen van al die emoties, begaven we ons naar de Club voor een leuk feestje met Lenhart Tapes (****) die opzwepende 'tape' muziek bracht, gecombineerd met vocals, die wat doet denken aan een zangeres als Siouxsie, die de jaren '80 stijl doet heropleven, en die muziek van toen in een eigen kleedje stopt, alsof hij die muziekstijl ter plaatse heruitvindt … Een erg leuke performance dus, maar we besloten vroegtijdig de Club te verlaten … om te gaan biechten in de kerk, want daar speelt Florina Ying Wong (****1/2). Haar snaarinstrument wordt subtiel aangepakt, zonder haar publiek ook maar een blik te gunnen; bevreemdend mooie elektronica wordt toegevoegd. Florina Ying Wong verstaat die unieke kunst van duister en licht; het klinkt soms lichtjes dreigend en zalvend. Het contrast met die sacrale omgeving, met Jezus die vanop zijn kruis toekijkt, voelt dan ook enorm aan. Wat een intense gewaarwording. Florina Ying Wong bood ons een bijzondere trip naar het Vagevuur aan.

Slauson Malone I (****) is het performance-project van kunstenaar en muzikant Jaspar Marsalis, waarmee hij zich begeeft op de intersectie van populaire muziek en performance-kunst. De man is een begenadigd gitarist, en bewoog zich in Flex dan ook in alle bochten met zijn instrument. Hij ging zelfs het publiek letterlijk opzoeken om zijn virtuositeit te bewijzen. De man speelt niet zomaar gitaar, hij vindt er klanken op uit … Het was een beetje teruggrijpen naar unieke gitaristen als Jimi Hendrix die met zijn gitaarspel onevenaarbaar klinkt. Ook deze Slauson Malone I is dus een uniek gitarist die de grenzen aftast en zijn publiek weet te betrekken. Hij is geruggesteund door een contrabasspeler die hem puur muzikaal perfect aanvult; de dansspieren werden aangesproken en er ontstond een aanstekelijk feestje.

De hoogtepunten volgden elkaar ,vooral in het begin van de avond. We waren nog maar net bekomen van het gitaar fenomeen Slauson Malone I of in de Kerk deden we een volgende ontdekking met zangeres Niecy Blues (*****). Met haar hoge, soulvolle stem deed ze de Hemelpoort compleet open zwaaien. Een badje weemoed hoorden we, een reiniging van de donkere ziel door die sprookjesachtige, sprankelende sound en performance.

Holy Tongue (****) is het project rond Drumster Valentina Magaletti , gitarist Susumu Mukai en klankentovenaar Al Wootton die op bijzondere integere wijze een macaber potje openbraken, in een donkere, bevreemdend aanvoelende omgeving. Soms beetje demonisch, maar ook die op de dansspieren inwerk. Het zijn bedwelmende, hypnotiserende klankentapijtjes van het trio; een overtuigende, duistere trip.

In de Club stond het duo Pruillip (****), het project van drumster/zangeres Annelies Van Dinter en gitaarvirtuoos Louis Evrar. Ook al leken er wat technische problemen met de drums (net als bij Holy Tongue net voordien), werd hier ook de donkerte bekrachtigd. Pruillip voegt er zang aan toe…. Resultaat een sludge gerelateerde brij, onder de intense vocals van Annelies, die je ziel doormidden scheurt.
Pruillip dompelde de Club onder in een walm van oorverdovende duisternis …

Moin (*****) in de AB Flex was voor ons, eerlijk, een nobele onbekende. Maar ze bliezen ons compleet omver. En hoe! Een uur lang puur genieten. Binnen de set waren de gitaar en de keys en de hemelse percussie belangvol. Ze overtuigden door de uitgesponnen instrumentalia en tastten hun eigen mogelijkheden voortdurend af. Het geheel is pittig gekruid. In de final horen we er eentje van circa tien minuten. Moin bleek dan ook één van dé grote ontdekkingen op BRDCST door die beklijvende en waanzinnig klinkende instrumentatie.

Het Afrikaanse gezelschap BCUC (****) was ook erg interessant, maar hier minder volk, omdat ze moesten opboksen tegen de postpunk formatie Chalk, die quasi gelijktijdig in de Club stond. BCUC trok een kenmerkend Afrikaans feestje op gang en liet het publiek zingen, dansen en springen.
Het contrast met die eerdere donkere trips kon niet groter zijn. Uitzinnig gingen ze te werk en sloot deze unieke, aparte driedaagse af met een spetterend feestje af.

Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel (ifv BRDCST)