De Pekkersfeesten 2024 - Een sterke programmatie en bijhorende performances op een heel fijne locatie
De Pekkersfeesten 2024
Cultuurhuis De Leest
Izegem
2024-06-29
Wim Guillemyn

Dit jaar waren we toe aan de derde editie van dit festival waar de nadruk op New Wave en aanverwante donkere muziek ligt. Dit jaar konden we terug van een mooie affiche spreken met She Past Away als afsluiter. De Leest is een heel mooie plaats om events zoals dit te organiseren: het is gemakkelijk bereikbaar, er is parking, een mooie zaal met ook een plaats om buiten te genieten van een drankje en de zon wanneer je eens moet bekomen van het dansen.

De openers van dienst waren Pure Kult die om 15u het beste van henzelf kwamen geven. Het moet gezegd dat er al aardig wat volk was opgekomen voor deze “The Cult-tribute” band. In het verleden heb ik hen al verschillende keren gezien in een semi-akoestisch bezetting maar ditmaal was het met de volledige band. De zanger was helemaal gekleed zoals Ian Astbury vroeger. Het stemgeluid benaderde akelig dicht die van de originele zanger. Er werden vooral nummers uit ‘Love’ en ‘Dreamtime’ gespeeld aangevuld met nog nummers uit enkele andere albums van The Cult. Het optreden werd door het publiek goed onthaald. Er werd ook een nummer uit de Death Cult periode gespeeld: “God’s Zoo”. Alles tesamen kregen we ferme vocals en een band die er stond. De toon was gezet.

Van Goth rock ging het naar postpunk/darkwave met het Rijselse DaGeist. Van een rocktempo zonet ging het nu naar een milder ritme. We weten dat het een basgedreven band is. Dat hoor je ook in de mix. Voor de rest kregen we naast de zang, de bas en de elektronische muziek ook mooie visuals om de muziek te ondersteunen. Het hoogtepunt van het optreden vond ik de song “Curse” waar men Kelly erbij riep om mee te zingen. Een engelengezang was dat. Ook kwam bassist Frederic tijdens een nummer in de zaal spelen. Zo kregen we toch voldoende variatie en opwinding mee tijdens deze set.

Dat Erato na tien jaar terug is van weggeweest is een understatement. Het was dan ook heel fijn om deze band terug live op een podium voor een volle zaal te zien staan. En aan het aantal t-shirts met hun logo erop waren er wel veel voor hen afgezakt. Terecht trouwens, want ze speelden een schitterende show. De goede balans in de mix werd nog even gezocht in het eerste nummer maar daarna was er boenk op. Zowel rockend (“Act Like Moses” of “Dead By Dawn”) als ingetogen (zie “Nothingness”) stonden ze er. De zaal vroeg en kreeg  op het einde “Amnesia”, al zal dit wel ingecalculeerd geweest zijn.

Velvest Mist bestaat sinds 2020 en dit was nog maar hun tweede officiële optreden. Hun derde als we hun try-out optreden meerekenen. Ik versta het echt niet waarom dit nog maar hun tweede performance was. De band heeft sterke songs en de nodige présance op het podium. Dat er leden uit Cardinal en Carnation in de band zitten hoor je een beetje aan de metal invloeden die soms voorbij komen in de songs. Zo is de muziek een mix van een beetje metal en vooral gothic rock. Nu en dan hoor je subtiel een echo van The Sisters of Mercy passeren. Maar hun muziek is zeker geen kloon van die band. Dat zou hen zeker te kort doen. Het optreden werd heel sfeervol geopend met “Your Ghost” en meteen merk je ook de charismatische verschijning van de zanger. Je hoort ook aan de band dat dit geen nieuwkomers op een podium zijn. Ik was ferm onder de indruk van de bassist en naarmate de set vorderde kwamen de keys nog meer naar voor. Dat trok het geheel nog een stukje omhoog vond ik. De set werd goed opgebouwd met eerst iets rustiger nummers om daarna de boel open te trekken. Hun laatste twee singels “Valley of Dreams” (wat een song!) en “Midnight Fire” passeerden de revue en zullen op hun komende nieuwe album te horen zijn. Ook “Farewell” klonk sterk net als afsluiter “Hollow Eyes”. Dit was een optreden dat voor herhaling vatbaar is!

De Zweedse electro band Agent Side Grinder was hierna toch wel een teleurstelling. Zanger Emanuel Astrom leek te zwalpen op het podium, was niet echt toonvast (iets wat ik niet snel zal zeggen) en het leek alsof hij de show wilde stelen maar niet wist hoe. Jammer voor de twee andere muzikanten die achter hun synths stonden te spelen. Je merkte ook dat een deeltje van het publiek na een tijdje afhaakte. Jammer, want ze hebben toch wel een aantal sterke songs gemaakt gedurende die 25 jaar dat ze bestaan. Ook het eerbetoon aan Absolute Body Control kon het tij niet doen keren. Dit was zeker en vast een gemiste kans voor de band.

Veel volk was afgezakt voor de Turkse postpunk/darkwave band She Past Away. Een band die sinds het uitkomen van ‘Belirdi Gece’ in 2012 ongelooflijk populair is geworden. Terecht, want het was een sterk album en de shows die erop volgden waren heel aangenaam. Live weet je wat je van de band kan verwachten: energie, hun beste songs en mooie visuals. Dat was ook wat we kregen van de band: Energieke en bezwerende performances. Ontgoochelen doen ze nooit eigenlijk. Het volk zag en vond dat het goed was! Een heel geslaagde afsluiter van een toch wel heel sterk festivalletje!

Daarna gingen ze nog de dansvloer op, op de tonen van dj Fab Noir en dj The Master.

Organisatie: Cultuurhuis De Leest, Izegem ism Magik Events