Desertfest 2024 - Balancerend tussen donker en licht
Desertfest 2024
Trix
Antwerpen
2024-10-18 t-m 2024-10-20
Erik Vandamme

We zijn oktober … tijd voor de indoor festivals die in het najaar her en der de kop opsteken. Steevast zijn we aanwezig op één van de meest gezellige festivals in die reeks … Desertfest in Trix. Hun muzikale diversiteit spreekt ons steeds enorm aan. Zowel van bands, artiesten als het brede publiek. Je voelt die gezellige sfeer op je afkomen. Een breed glimlachende security heet je met een kwinkslag welkom. Een betere start van de dag kan je je niet wensen. Diezelfde gemoedelijkheid hangt in elke zaal, vanaf het begin aan tot in de late uurtjes, de volle drie dagen! Dat is ook niet zo onlogisch want iedereen komt met hetzelfde doel voor ogen naar Desertfest afgezakt: genieten van een pak stoner, doom, hardrock en dergelijke meer … toppers in het genre zien en horen en lekker keuvelen onder elkaar aan de verschillende bars of in de Food & Relax arena buiten. Het kan en mag allemaal, in alle talen. Gelukkig had de organisatie het goede weer mee: niet te warm en niet te koud en het zonnetje dat soms eens kwam piepen.
Wij gingen uiteraard ook de bands zien … Ons verslag

dag 1- vrijdag 18 oktober 2024

Divided - Vulture Stage - We waren er al vroeg bij, en blijkbaar wij niet alleen want er was al opvallend veel publiek voor de eerste bands. Divided (****) heeft ondertussen al wat zieltjes gewonnen binnen de post-rock, hardcore en sludge metal. Wij zagen hen reeds enkele keren live, en waren onder de indruk van de tonnen energie. De interactie met het publiek bij Divided is eerder schaars. De band weet echter dit minpuntje knap te camoufleren door het publiek te overdonderen  met verschroeiende mokerslagen, diepe riffs en het uitdelen van uppercuts. Divided heeft met zanger en drummer Pepijn Vandaele een sterke frontman. Wat een verschroeiende start, zonder meer!

Lethvm - Canyon Stage - De Waalse doom/sludge formatie Lethvm (****) zoekt op plaat als live contrasten op tussen rauwe sludge en langzame doom metal, bijzonder doordacht. Het resulteert op Desertfest in een dreigende intimiteit, evengoed worden alle registers open getrokken en ontstaat er een rauwe demonische wervelstorm. Muzikaal balanceert dit tussen donker en licht. Schitterend.

Hemelbestormer - Desert stage - Ook Hemelbestormer (*****) weet perfect de lijn tussen donker en licht te bespelen. We zien op beeld planeten, een vallende meteoor en zwarte gaten, inclusief de immense schoonheid van het heelal; het spreekt tot onze verbeelding. Die intense sfeer weten ze te creëren door hun instrumentatie van vlijmscherpe gitaren en bonkende drums, in combinatie met die mooie beelden op het scherm; het wakkert de fantasie aan. Hemelbestormer tekent voor een filmische aanpak die het best past rond de Apocalyps .

Rezn - Canyon Stage - De absolute ontdekking van de eerste festival dag is Rezn (*****), zondermeer!
De uit Chicago afkomstige band heeft echter al een hele weg afgelegd binnen de doom/slugde en bracht in 2023 hun vierde plaat uit 'Solace'. In juni van dit jaar brachten ze hun nieuwste parel 'Burden' uit. Onbekend vooraf voor ons , maar wat een ontdekking …De bovenzaal stond overvol voor deze band. Rezn staat garant voor een psychedelische trip zonder besef van locatie en tijd. Traag, log en zwaar trekken ze je mee in hun stoner/doom wereld, met een breed palet aan stijlen. Ze schuren van een toegankelijke, lichtvoetige sound naar een mix en walm van mysterie en de durf naar experiment. De bijzondere vocals en de intrigerende sax zijn een meerwaarde. Indrukwekkend!

Black Tusk - Desert stage - Een rustpauze gunden ze ons niet, want op de desert stage stond Black Tusk (****1/2). De Amerikaanse sludgemetal band is al een kleine twintig jaar bezig.
Met hun nieuwste plaat 'The Way Forward' bewees Black Tusk hun waardering, door de verbluffende oplawaai’s  uit. Als een pletwals gingen ze tekeer. De crowdsurfers vlogen in het rond, de zaal ging compleet overslag. Alle registers werden opengetrokken, wat een razend snelle tempo’s tot het einde. Missie volbracht!

Child - Canyon Stage - De formatie Child (***) brengt een sound die refereert naar de pure hardrock uit de jaren '70, met ellenlange gitaarlijnen, -soli en z specifiek eigen aan het genre . Best wel een aanstekelijke potje vertier voor de liefhebbers. We stonden dan ook lekker te headbangen in het begin, maar toen hadden we het wel een beetje gehad. We zagen velen de zaal vroegtijdig verlaten. Wijzelf genoten nog wel iets langer van die nostalgie, maar de band voegt er helaas niets nieuws aan toe. Een gezapig concertje dus.

Russian Circles - Desert stage - De absolute afsluiter van deze eerste dag bleek, aan de grote opkomst te zien, zeker en vast Russian Circles (*****). Er was gewoonweg geen doorkomen meer aan toen we aan desert stage kwamen. We probeerden een glimp op te vangen van wat op het podium gebeurde. Badend in felrood licht, trekt de band alle (gitaar) registers in een ijzingwekkend tempo open; wat een intensiteit door de golvende sound en lichtbundels.
'Een concert van Russian Circles moet je vooral ondergaan'. Ook op Desertfest wist de band ons weer aangenaam te verrassen en mee te sleuren in een tot de verbeelding sprekende wereld door de riffs en het gebonk. Muzikaal een vulkaanuitbarsting! Een indrukwekkend slot van deze eerste festivalavond.

dag 2 - zaterdag 19 oktober 2024

Op de tweede festival dag verdeelden we onze tijd voornamelijk tussen de twee podia Canyon Stage en Desert Stage …

KARKARA - Canyon Stage – We starten dan ook met de France formatie KARKARA (****). De muzikale stijl van KARKARA is diep geworteld in psychedelische rock, met invloeden van Osees, King Gizzard, King Crimson en Black Sabbath. Dit hoor je niet alleen in hun platenwerk, ook live komt dit tot uiting. Ze voegen er nog een dosis Oosterse invloeden aan toe om het plaatje compleet te maken. De best spacey, psychedelische trip neemt je mee naar bevreemdende mooie landschappen. De scherpe, aanstekelijke riffs behielden onze aandacht. Zonder meer een fijne ontdekking deze uit Toulouse afkomstige KARKARA, een 'headbangen onder hypnose'.

Valley of The Sun - Desert Stage - Op de Desert stage zet Valley of The Sun (*****) het podium letterlijk in vuur en vlam, door de beelden van een soort vuurbal, die dreigt te ontploffen gecombineerd met verschroeiende riffs. Zanger/gitarist Ryan Ferrier spreekt zijn publiek voortdurend aan, al dan niet met een grappige kwinkslag. Valley of The Sun intrigeert door die weerkerende boeiende riffs. Wat een gebalde muzikale vuurkracht.

Tangled Horns - Canyon Stage - Humor is deels de rode draad doorheen het optreden van Tangled Horns. Puike muzikanten die de band toch heel uniek maken . Tangled Horns (*****) heeft echter eveneens zijn publiek nodig om zich ten volle te kunnen ontplooien.. In het verleden was dat vooral de verdienste van een waanzinnig om zich heen zwaaiende amicale frontman Tim Vandeplas. We hebben hier een sympathiek combo. De band is erg goed op elkaar ingespeeld. Wat een riffs en drumspel. Na een mooie intro kregen we de eerste knallers en Tim liet al een 'sing along' met zijn publiek horen. Hij port hen steeds aan. Iedereen was er voor te vinden. Een jonge dame zich waagt zich aan een potje stagediven en werd op handen gedragen; ook Tim waagt zich tot twee keer toe tot een duik in het publiek. De eerste keer lukt dat prima, de tweede keer wat minder, maar het zorgt wel voor de nodige hilariteit.
Tangled Horns waren één van de sterkste acts; ze maakten er een uniek stoner feestje van.

Birds in Row - Desert Stage – Minder humor nu … De Franse post-hardcore band Birds In Row (****) bouwt een ondoordringbare muur op, de sound spreekt voor zich; een beetje licht verschijnt aan het einde van de tunnel. Birds in Row spuwt ongebreideld hun frustraties uit, zonder de controverse uit de weg te gaan. Er is ook een boodschap van hoop te horen. Na een half uurtje hadden we even gehad, want het begon allemaal wat prekerig te klinken. Maar in hun aanpak houdt de band je wel een spiegel voor die je doet nadenken. Maatschappijkritische band dus.

Delving - Canyon Stage - Op de Canyon Stage kregen we een bijzonder concert van Delving (****), een vrij nieuw project van Nick DiSalvo (beter bekend als de frontman van Elder en de ene helft van Gold & Silver). De band speelt een kleurige sound van Kraut, rock, psych, 70's style prog, jazz en ambient. Wat een mishmash. Het klinkt in z'n geheel verrassend goed. Geen uitspattingen , wel een soort melancholie in de sound. Hypnotiserend werkt het allemaal, met een soort kampvuurgevoel, naar een wereld, tot je compleet 'zen' wordt.

Conan - Desert Stage - Liefhebbers van de serie, cartoon of films van 'Conan de Barbaar' zullen wellicht gesmuld hebben van de beelden die Conan (****) vertoonde tijdens de set. Hun epische klankentapijt sluit er perfect op aan door de flitsende acties op het scherm. Hunb aanpak is rauw door de jankende gitaren en de beklijvende drumsalvo's. Wat een energieke band zondermeer met die filmische aankleding.

Seedy Jeezus - Canyon Stage - De Australische band Seedy Jeezus (****) stond voor een wat minder gevulde Canyon stage, wat wellicht te maken hand met de hoofdacts op de Desert stage nl. Monolord en later op de avond Fu Manchu. Toch wel een interessant bandje … Ok, hun sound is niet uniek, maar de psychedelische aanstekelijke tunes zijn best spannend, groovy en zorgen voor heel wat adrenalinestoten. Een knipoog is er naar die 70s. Vooral de lange solo’s tonen de virtuositeit  van de bandleden. Seedy Jeezus wist ons moeiteloos te overtuigen.

Monolord - Desert Stage - De Desert stage stond hier overvol op deze Zweedse Monolord (***). We konden achteraan lekker headbangen. Je kon niet anders op deze pure stoner/doom rock. De lange riffs zijn het centraal gegeven, doorspekt van een stevig zware zangstem. Toch bleven deels op onze honger zitten door de sluipende monotonie. Wat meer variatie maakte het meer boeiend. Vooraan was het anders , iedereen genoot en headbangde … en wie zijn wij dan ?!

Green Milk From The Planet Orange! - Vulture Stage - Ondertussen hadden we een gouden tip gekregen om 'die Japanse band op Vulture Stage eens te gaan checken'. Ideaal eigenlijk wel tussen Monolord en Causa Sui op de Canyon stage. De muziek van Green Milk From The Planet Orange! (****1/2) klonk mysterieus, scherp en prikkelde de fantasie. De aanstekelijke gitaarlijntjes werden mooi ingekleurd met Oosterse kunst, wat het plaatje compleet maakt. De golvende sound , de toegankelijke refreinen en de ondoordringbare geluidsmuren intrigeerde. Dot Japanse jolijt was dus de moeite. Een ontdekking …

Causa Sui - Canyon Stage - In de laatste rechte lijn hadden we nood aan een beetje rust en gemoedelijkheid. Dat vonden we op de Canyon Stage met Causa Sui (****) . Het grotendeels instrumentale stoner rock en de abstracte ambient leunden aan een band als Can.. Een adembenemend mooie trip met een zekere gemoedsrust. Soms werden registers lichtjes open getrokken, hun sound raakte. Jammer was de stiltes tussen de nummers, die de drive wat uit het optreden haalden. Dit was een gewoon gezellig een uurtje genieten …

Fu Manchu - Desert Stage - … Fu Manchu (*****) is een muzikale energiebom, dus iets anders dan die Causa Sui. De band greep iedereen bij het nekvel , onweerstaanbaar klonk het door de niet aflatende wervelstorm aan adrenalinestoten. De band ging wild tekeer, de ene na de andere crowdsurfer zagen we. Fu Manchu overdonderde, overweldigde  met hun afwisselende stoner. Het publeik was uitbundig . Wat een riffs en salvo’s , wat een vuurkracht, die het genre zo mooi maken. Dit neigde naar de enige unieke Kyuss … Een oerknal van formaat dus!

dag 3 - zondag 20 oktober 2024

Giac Taylor - Vulture Stage - Opvallend op deze derde dag was het brede donkere pad. De bands die duisternis omhelzen konden ons het meest bekoren. Neem nu Giac Taylor (****) op de Vulture stage die voor niet zoveel volk stond te soleren, maar ons compleet overstag bracht, op bijzonder aanstekelijke, grauwe wijze, niet vies van wat humor. Romano Nervoso is de drijvende kracht van de band en zijn invloed kwam boven.

Norna - Canyon Stage – Andere koek , minder aanstekelijk weliswaar klonk de Zweeds/Zwitserse band Norna (****) op de Canyon Stage. Hier weinig licht in de sound, mar de rauwe, gruwelijke zijde van de duisternis hoorden we heel intens in verschroeiende riffs en drumsalvo's; alsof de Ruiters van de Apocalyps hier waren, om de gewaande demonen te verjagen.

Wolvennest - Desert Stage - Wolvennest (*****) - De duisternis heerst hier, met een ritueel kantje dan. De band, helemaal in het zwart, maakt ook gebruik van beelden van o.m. klaprozen, mooie natuurlandschappen, grafzerken en druïdes. De bezwerende stem van zangeres Shazzula dringt door tot het diepste van je ziel. Ze wordt geruggesteund door sterke muzikanten, op de intieme, integere als de krachtige nummers , die alle registers durven open te trekken, gedragen door die bedwelmende, hypnotiserende vocals van Shazzula. Ze speelt ook keyboards en theremin, wat de sfeer alleen maar ten goede komt. Op een bepaald moment leek de set wat te verzanden, maar naar het einde ging het naar een climax, met een uitzicht op eindeloze grafzerken. Shazzula's stem ging de hoogte in als van een hogepriesteres die van licht in een demonische ijsprinses veranderde. Wolvennest wist beide aspecten van licht en donker perfect met elkaar te verbinden. Wat een adembenemende rituele set …

RRRags - Vulture Stage - Heavy Psych Rock Power Trio RRRags (****) speelden op de Vulture stage een ongelofelijke set. Het zijn muzikanten, virtuozen die een andere stage verdienden, ze voelen elkaar blindelings aan. De diepe riffs en de verbluffende drums klonken gevarieerd, boeiend, uitgekiend en benaderden de donkerte op z’n best.

Morne - Canyon Stage - Door de overlapping met RRRags kwamen we iets later in de Canyon Stage voor Morne (****) . We bleven met deze uit Boston afkomstige melodieuze sludge band een beetje hangen in die allesbepalende donkere sfeer. De bloedrode spots als background, hadden we bij Morne een opvallend melancholisch, licht weemoedig kantje. Intenser klonk het door de sound te injecteren met wat mysterie. Voldoende adrenalinestoten die het best spannend hierlden. De duisternis kreeg bij Morne hoedanook nogal wat armslag.

Black Rainbows - Desert Stage - De Italiaanse formatie Black Rainbows (****) is te situeren binnen de hardrock en stoner. Headbangen is de boodschap! De gitaren kregen de vrije loop en loeiden.  Een vernietigend oplawaai. Een heuse moshpit was het gevolg, die het rock/stoner feestje compleet maakte. Op het eind werden alle registers opengetrokken, we werden verweesd achtergelaten …

Your Highness - Canyon Stage - 'Het ultieme licht zou uit Antwerpen komen' schreven we over het optreden van Your Highness (*****). Misschien profetisch, maar toch de moeite live. Een beetje obscuriteit is hen niet vreemd. De feestelijke stemming bleek de rode draad.. De muzikanten van Your Highness beheersen hun instrument optimaal en er valt humor te bespeuren. Op hun nieuwste plaat 'Under the Weight' daverde Your Highness. Missie geslaagd!

De organisatie van Desertfest had op deze derde dag met heel wat pech af te rekenen. Eerder moest Monster Magnet, dé ultieme headliner van het festival, afhaken. Hun vervanger Gnome moest op het allerlaatste moment ook verstek geven.
Een vervanger nog zo laat op de kop tikken was onmogelijk. De organisatie bood aan de bars gratis bier aan, en een DJ Act speelde een half uurtje songs om de pijn te verzachten …

Door het wegvallen van Gnome waren we wel op tijd om Ritual King (****1/2) aan het werk te zien, om dan naar de Canyon stage af te zakken voor Mondo Drag. We waren verbaasd van hun interessante sound, die uitermate Groovy met een grote 'G' klonk. De warme gloed van de band zorgde voor heel wat moves en beweging. Hier werden we verzwolgen van die lekkere,  groovy set.

Scorpion Child - Desert stage - De band speelt retro hardrock zonder echt gedateerd te klinken, maar ze bijten zich stuk op een stoner/doom publiek dat precies niet te vinden voor die typische hardrock. Enkel vooraan bleven diehard fans uitbundig genieten. We waren persoonlijk te vinden voor hun hardrock vanuit een buikgevoel, met de kenmerkende lange solo's en de heavy metal screams. Scorpion Child intrigeert binnen die old school hardrock, maar bleek op Desertfest toch beetje een mismatch te zijn …

Messa - Canyon Stage - De Italiaanse band Messa (*****) werd ons door een pak ‘desert’ mensen aangeraden. De Canyon Stage stond overvol. Wat een diepe indruk liet dit gezelschap ons achter. Ritueel aanvoelende klanken doen je wegdrijven naar verre oorden, intimiteit die pijn doet en er zijn de indrukwekkende hemelse vocals van Sara. Die hypnotiserende inwerking, de sobere verlichting op het podium en die donkere, haast mystieke versmelting van klank en vocals bepaalden het geheel. Een occulte totaalbeleving dus.

Stoned Jesus - Desert Stage - In tegenstelling tot de twee vorige afsluiters op de Desert stage, stond de zaal deze keer niet zo overvol voor Stoned Jesus (****). Wellicht hadden de Monster Magnet fans voortijdig het festival verlaten … Stoned Jesus kweet zich met brio van de taak als headliner. De uit Oekraïne afkomstige band trekt meteen de aandacht met “Seven Thunders Roar”. Het gaat hier van rustig aanzetten tot verschroeiend uithalen. De aandacht weten ze te behouden. Uiteraard kwam ook de oorlog met Rusland aan bod, de band had recent een nieuwe plaat uitgebracht 'Father Light' , maar er nog niet echt kunnen mee toeren wegens die invasie. De band liet weten dat er aan de merchandiser stand een donatie kon worden gegeven, welke integraal zou worden bezorgd aan mensen in nood in hun land. Een zeer mooie geste.
De band bracht ook enkele nummers uit het nieuwe album waarbij de emoties hoog oplaaiden. Hoogtepunt was het bijzonder tot de verbeelding sprekende “Black Woods”, wat zorgde voor herkenningsapplaus. De band kreeg meer grip op zijn publiek, en speelde een wervelende finale, met de klassieker “'I Am The Mountain” .
Stoned Jesus is geen Monster Magnet, maar de band bleek wel de gedroomde hoofdact, door die overtuigende, gevarieerde, stomende stoner rock aanpak, het perfecte sluitstuk van deze prachtige driedaagse!

Neem gerust een kijkje naar de pics @Romain Ballez
Desertfest 2024 https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7018-desertfest-antwerp-2024.html
Organisatie: Desertfest (Belgium)