Unravel - Ambitie? Uitgangspunt is dat het publiek je nummers kent, clubshows in binnen- en buitenland en op die manier naam maken in het clubcircuit

Unravel  is een veelbelovende metalcore getinte band, die midden in de coronatijden hun eerste plaat uitbracht. Met het album 'Closure' bewees de band echter niet doorsnee metalcore te spelen, maar ze graag buiten de lijntjes van die stijl treedt. Mee kleur geven de vrouwelijke vocals als de mannelijke screams. De band had ook in 2022 succes door de selectie voor HUMO’s Rock Rally en won op Bruudruuster; ze mochten enkele zeer mooie optredens doen. We zagen de band eind vorig jaar als voorprogramma  op de cd voorstelling van Aeveris.

“Als een verschroeiende energiebom, 'into your face', gaat Unravel tekeer’’, schreven we. Het volledige verslag kunnen jullie hier nog eens nalezen. 
Begin 2023 hadden we een fijn gesprek met de band, waar we terugkeken op die periode, maar ook vooruit. We polsten alvast naar de verdere ambities.

Stel jezelf als band even voor. Hoe is alles begonnen? Wie waren de inspiratie voor deze band en heeft de naam een betekenis?
We waren allen nog prille tieners toen we begonnen met voornamelijk covers spelen. Er hangt ook een mooi verhaal aan vast. Enzo (onze bassist) stelde voor om zijn jongere broer Arend (toen twaalf jaar) als gitarist in te lijven. Want die kon AC/DC covers perfect spelen op zijn gitaar. De jonge snaak kwam niet alleen met heel duur materiaal af, maar bleek inderdaad een straf potje gitaar te kunnen spelen. Vanaf toen is de bal pas echt aan het rollen gegaan, en hebben we ook Gaëlle toegevoegd als zangeres, we zijn eigenlijk begonnen als cover band in 2011.

Als ik het goed begrepen heb, zijn jullie als cover band begonnen van traditionele metal (of heb ik het mis); de overstap naar meer ‘extremere metal’ is wel heel groot dan?
We hadden al meerdere optredens gedaan als cover band en we begonnen daar toch wat meer de extremere kant op te kijken richting Bring Me The Horizon en dergelijke meer. Gaandeweg kregen we het gevoel dat we een andere richting wilden uitgaan, we hadden een zeer goede zangeres  die we wilden houden, maar hadden nog een extra vocale punch nodig. En toen is Gilles erbij gekomen want we hadden toch wat meer screams nodig..

Nu we het daar over hebben, ik zag jullie live in Elpee en was – naast de perfecte instrumentatie – vooral onder de indruk van die combinatie tussen het rauwe van Gilles en dat eerder sprookjesachtige van Gaëlle. Dat is dus , als ik het goed begrijp, een bewuste keuze geweest?
Dat is allemaal nogal organisch gegaan, zoals we al aangaven hadden we reeds een zangeres maar hadden dat extra kantje nodig om onze muziek meer extremer te maken. Het daagt daardoor ook uit om muzikaal dingen te schrijven, die we anders wellicht niet zouden doen, omdat we die twee stemmen hebben en dus meer opties open gaan in uiteenlopende richtingen. En dat onderscheidt ons dan ook weer van een standaard metalcore band.

Dus dat is wat jullie uniek maakt binnen de metalcore? Of zijn er nog andere aspecten?
Ja toch wel, en zeker met de nieuwe songs die we aan het schrijven zijn, brengen we een unieke sound. We klinken daardoor niet als een doorsnee metalcore band, dat maakt ons inderdaad wel uniek in dat wereldje.

Dat jullie niet echt doorsnee metalcore klinken, is ook te merken in de laatste single die jullie uitbrachten. ‘’ RUNNING CIRCLES”  is natuurlijk geen pure klaagzang, maar de boodschap dat pijn en verdriet een normale zaak is, en dat deze niet weggemoffeld hoeft te worden omdat er “ergere dingen op de wereld zijn”, heb ik ergens gelezen. Kun je daar wat dieper op ingaan?
Arend: de tekst werd na het hele COVID-gebeuren geschreven. Het was een beetje mijn manier om een middelvinger uit te steken naar die periode, en om met een positieve blik naar de toekomst te kijken. Die periode had wel een zeer grote impact op mij. Je medemens niet kunnen zien, en angst of alles nog terug gaat komen, speelde door mijn hoofd. Er zijn ook artikels geschreven over die impact op de mensen. Soms hoor je dan zeggen dat er ergere dingen zijn in de wereld. Helemaal terecht, maar toch wilde ik langs deze weg aankaarten dat het ondanks dat toch wel een grote impact heeft op mensen. En dat wou ik dus ook bespreekbaar maken via die song.
Jordy: De  grootste essentie van muzikant zijn is gewoon dat je het doet voor anderen, en dat aan de man wil brengen. Corona was op dat vlak een echte dooddoener, wij die gewoon waren om wekelijks een show te spelen, onze vrienden te zien .. dat viel plots allemaal weg. We zijn gewoon sociaal gearrangeerd, dat is gewoon eigen aan muzikant zijn. En dat viel plots allemaal weg, een half jaar werd een jaar, en dan bijna twee jaar.. en dat was zeer confronterend en dat is wat Arend ervaren heeft.

Heeft de coronatijden ergens voor inspiratie gezorgd om toch door te gaan? Want vele bands, en vaak zeer beloftevolle, hebben er de brui aan gegeven?
We hebben de plaat ‘Closure’ (2021) uitgebracht in volle corona en dan jeukt het gewoon keihard om daarmee op tour te gaan, en het live te gaan voorstellen. Dat is ook de drijfveer geweest is tijdens die corona periode, dat we echt stonden te popelen om dat album eindelijk te gaan voorstellen aan onze fans. We hebben er ook wat aan gewerkt, waardoor er een verschil zat wat sound betreft voor en na de corona periode, wat ons wel goede reacties opleverde. Op dat vlak was die periode goed, om de nummers verder uit te werken. In elk geval heeft die corona ons nooit tegen gehouden, om er niet compleet te blijven voor gaan.. integendeel! Het gaf ons meer motivatie om verder te doen, en er dus meer uit te halen.

2022 was een succesvol jaar, geselecteerd voor HUMO’s  Rock Rally en gewonnen op Bruudruuster. Veel mooie optredens mogen doen. 2022 was een succes dus. Heeft dit allemaal extra deuren geopend voor jullie?
Het was zeker een succesjaar, en vooral veel verrassende shows. Op festivals of in concertzalen waar je als metalband doorgaans niet echt staat, dat is wel opmerkelijk. Zoals het winnen van Bruudruuster is eveneens opmerkelijk, omdat het allemaal rock bands zijn die dus niet echt in die metal scene tegen komt, die daar speelden. Dat opent inderdaad wel heel andere deuren. Wat HUMO’s rock rally betreft hebben we daar dan weer minder van gemerkt. De reacties vanuit het publiek waren wel goed. Het publiek hebben we wel wat kunnen overtuigen, maar als je niet doorstoot naar de volgende ronde, dan opent dit geen deuren. Voor HUMO’s rock rally is dat wel belangrijk, geselecteerd zijn is niet voldoende. De show zelf was wel ok, in de Cactus in Brugge mogen spelen is ook een ervaring apart. Voor de recensie moet je het niet doen bij HUMO, het gaat helaas meer over de aankleding dan het muzikale, en dat is jammer. Er is over dat muzikale ook niet iets negatief gezegd, dus voor ons was het best ok. Het was dus vooral een leuke ervaring, zonder dat daar iets extra bij is gekomen. Laten we het daar bij houden wat dat betreft.

Het is voor een , dan vooral extreme metal band, nog steeds moeilijk om een mainstream publiek echt te overtuigen denk ik, hoewel bands als Metallica er wel hebben voor gezorgd dat er meer interesse komt vanuit die hoek. Hebben jullie daar als band ook voordelen uit kunnen halen, denk je?
Ik denk niet per se bands als Metallica, wat onze muziek betreft. Eerder een band als Bring me The Horizon. Die waren vroeger steenhard, en zijn meer poppy gegaan waardoor ze een ruimer publiek aanspraken. En die hebben er ook voor gezorgd dat er meer mensen open staan voor die soort muziek, wat in ons voordeel spreekt. Wat ook belangrijk, wat ons betreft, de stem van Gaëlle maakt het voor de mensen ook toegankelijker, ook dat spreekt in ons voordeel om de stap te zetten naar dat iets ruimer publiek.

Dat viel me in ELPEE dus ook op, dat jullie toegankelijker klinken dan de , laat ons zeggen , doorsnee metalcore bands… waardoor jullie , wat mij betreft, zowel op een Pukkelpop kunnen staan als Alcatraz of Graspop om maar te zeggen. Is het jullie ambitie om daar dan ook iets mee te doen in die richting? Grotere festivals en zo aanspreken? Is dat een ambitie?
Welke band wil er nu niet op grotere festivals staan? Dat is uiteraard een ambitie die wij, en iedereen toch een beetje, heeft. Het is iets waar we in elk geval willen naartoe werken, ruimer gaan wat betreft concerten en festivals. We hebben o.a. met een band mogen samen spelen in 2022 waar we fan van zijn, en die op die soort festivals staan. Dat is toch al een stapje dichter, ook al zijn we er zeker en vast nog niet. We hebben in 2021 onze plaat ‘closure ‘ uitgebracht, kregen een constructief verslag in Rock Tribune en zijn langzaam kunnen groeien daardoor. Wat intreden binnen dat wereldje van een breder genre, zou Alcatraz de perfecte springplank zijn. Daar werken we nu alvast naartoe, om daar te mogen staan. En zo verder op te bouwen. We proberen  dus verder contacten te leggen, en voorlopig heeft dat wat grote festivals betreft nog niets uitgehaald, maar het is dus zeker een ambitie zonder meer.

Wat zijn de plannen voor 2023?
We zijn volop aan het schrijven aan nieuwe nummers, en hopen dit jaar met een nieuwe plaat voor de proppen te komen. Maar echt beloftes maken gaan we niet doen.

We hadden het al over ambities … Met welke droom band zouden jullie graag het podium willen delen en waarom?
Bands als Architects en Stick to Your Guns hebben de meer melodische metalcore/hardcore op de kaart gezet, dus natuurlijk is het de ultieme droom om met zo'n supergrote band te spelen. We hebben vorig jaar met Counterparts (en Justice for the Damned) gespeeld in de Chinastraat, dit is een band waar we allemaal al jaren fan van zijn en naar opkijken, we konden niet geloven toen we die kans kregen voorgeschoteld. Het geeft zeker motivatie om hoog te blijven mikken.
Natuurlijk kijken we ook graag naar de Belgische scene, want die is insane de laatste jaren: een show met Psychonaut of Stake is iets waar we denk ik geen nee tegen zouden zeggen, ook al liggen deze genres wat verder van elkaar. Maar ik vind het altijd tof dat er verschillende soorten bands op een avond spelen.

Grote festivals (Graspop ) of concertzalen als Sportpaleis uitverkopen of  toch liever een naam worden in het clubcircuit, wat geniet je voorkeur en waarom?
Er vanuit gaande dat het publiek je nummers kent, en dat het een feestje zal zijn daardoor, toch clubshows en dus naam maken in dat clubcircuit. Een grote tour doen , wat dat betreft. En ook in het Buitenland is zeker een ambitie. Zeker voor dit soort muziek kan er niets tippen aan de sfeer en energie van een intieme clubshow. Dat wil uiteraard niet zeggen dat we op festivals inzetten, dat is namelijk een grote kans om jezelf voor te stellen aan een groter publiek, en een festival als Alcatraz is iets waar we hard naartoe proberen te werken.

Jullie willen een groter publiek aanspreken , maar zit je met die metalcore dan niet een beetje beperkt in de mogelijkheden? Want met dat genre spreek je toch eerder een beperkt en extremer publiek aan?
De drempel is hoog, maar de muziek die we nu aan het schrijven zijn kun je niet echt metalcore meer noemen, hoewel de elementen er altijd wel zullen inzitten, ook wat vocale invulling betreft. De nieuwe nummers zijn iets meer naturel, en wijken dus wat af van wat al hebben gedaan. We hebben veel geleerd van bands die doorbreken, net door een klein beetje een andere weg te durven inslaan. We proberen ook minder en minder in genres te denken, dat is ook belangrijk. het combineren met genres , is een piste die we zeker gaan volgen. Maar voor ogen houdende dat we onze roots trouw blijven uiteraard. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we een popplaat aan het schrijven zijn, hard zal het zeker zijn. Naarmate je probeert te groeien als muzikant merk je gewoon dat een nummer net power kan verliezen als je 5 minuten lang 110% doorknalt. Een nummer laten ademen is soms gewoon nodig, ik vind dat we dat bij ‘Running Circles’ heel goed aangepakt hebben.

Dank voor het gesprek, tot binnenkort ergens …

Enkele links
FACEBOOK: https://www.facebook.com/unravelband
INSTAGRAM: https://www.instagram.com/unravelbandbe/
MERCH: https://www.unravel.be/
LUISTER NAAR RUNNING CIRCLES: https://distrokid.com/hyperfollow/unravel/running-circles

Ruth - Ik heb niet echt een doelgroep binnen een genre. Wel een publiek dat wil meegaan in mijn verhaal, en er zichzelf in herkent

Ruth begint als jong kind te zingen en gitaar te spelen. Geïnspireerd door verschillende indiepop artiesten, jazz en klassieke singer-songwriters, begint ze al snel haar eigen liedjes te schrijven. Na het uitbrengen van een single CD "Colours" (eigen productie) en het spelen van veel verschillende soorten concerten, begint Ruth nieuwe liedjes te schrijven. Liedjes die een volwassen kant laten zien en ruimte geven aan meer jazzy en zelfs psychedelische invloeden. Nummers die ook muzikaal schreeuwen om een 'grotere' setting. Iets wat producer Stijn Debontridder perfect weet te vangen met de opname van de EP 'Inside out' in de zomer van 2022. Deze EP komt in maart eindelijk op de markt. Ruth zal deze CD voorstellen op 4 maart in SOJO Club in Kessel-Lo https://www.facebook.com/events/914055072923407
Wij leerden Ruth echter al kennen dankzij haar aantreden op BUSKERfestival in Herent, waarover we schreven: ‘’ Met haar gitaar en zeemzoetige , kristalheldere  en bijzonder hypnotiserende stem voert RUTH je naar een sprookjesachtig oord. RUTH ontroert door haar unieke stem en uitstraling”
Voldoende om deze bijzonder getalenteerde singer-songwriter even enkele vragen te stellen rond de release van haar EP en de verdere plannen.

Vertel eens wat meer over jezelf, hoe is alles begonnen?
Ik heb mijn eerste echte song geschreven, rond mijn 15ste. Daarna ben ik vrij snel beginnen optreden solo, als singer-songwriter. In eerste instantie heb ik klassieke gitaar gedaan, later ben ik dat dus beginnen combineren met teksten schrijven en ook zingen. Na enkele jaren solo ben ik beginnen optreden met de celliste Merel Van Hemelrjick. Vorig jaar in een trio, en dit jaar met een band, dus stapsgewijs aan het opbouwen.

Voor ik het vergeet, beste wensen voor het nieuwe jaar, hoe is je jaar 2022 eigenlijk verlopen?
2022  was vooral een heel spannend jaar, omdat ik toen mijn opnames heb gemaakt voor de EP die in maart dit jaar op de markt komt. Ik heb ook een band samengesteld, om live te gaan spelen. Ook dat was een hele uitdaging; het was dus vooral een zeer spannend jaar.

Ik wou het ook even over die coronatijden hebben, want je was net begonnen met je muziek te lanceren dacht ik? Waren de coronatijden een eventuele inspiratie bron?
Voor mij was dat meer een soort van rustperiode , ik had voordien al een single uitgebracht en er waren daardoor wat optredens ontstaan. Die corona was dus even de pauze knop induwen, en tijd vinden om muziek te schrijven. ik studeer ook muziek, daar was ik dan ook mee bezig. Ik bleef dus zeker actief met muziek bezig zijn. Het is niet specifiek een inspiratie geweest voor songs, maar wie weet komt dat nog.

Die periode heeft je dus niet doen twijfelen? Ik heb interviews gehad , waaruit bleek dat er bands zijn die de handdoek in de ring gooiden, andere vonden een nieuwe adem. Hoe zit dat bij jou?
Het voelt niet aan als een keuze, maar als iets dat ik nodig heb. Dus ik heb zeker niet getwijfeld om door te gaan. Het is iets dat ik gewoon al heel lang doe, en ik ga daar heel anders mee om met zulke tegenslagen. Meer tijd om ideeën verder uit te werken, en ook terug meer beginnen schilderen. Iets wat ik vroeger veel deed.

Dat schilderen? Wil je daar iets meer mee doen naar de toekomst toe?
Ik heb altijd gehouden van zowel muziek maken als schilderen. In het verleden heb ik tijdens mijn opleiding meer gefocust op schilderen, nu is het dus omgekeerd. In de eerste plaats wil ik me focussen op mijn muziek nu, en dat schilderen komt daarnaast. Maar ik wil me er zeker verder in ontwikkelen.

Ik zag je op BUSKERfestival Herent en was vooral onder de indruk van je stem die zeemzoetig en kristalhelder klinkt; er hangt ook een sprookjesachtig en mysterieus kantje aan je performance, mee eens of zie ik dat verkeerd? Is dat een bewuste keuze?
Ik kan me daar zeker in vinden, en vindt het ook altijd een mooi compliment. Ik verwijs in mijn teksten vaak naar de natuur, omdat dit een onderwerp is dat me nauw aan het hart ligt. En mijn emoties staan steeds heel centraal. Er is zeker ook soms een mysterieus kantje, en misschien iets sprookjesachtig ja? Dus ja, ergens is dat wel bewust.

Je liet je op BUSKERfestival  bijstaan door cello speler Daan De Meyer, een enorme meerwaarde vond ik, is het de bedoeling nog meer met hem samen te werken voor o.m. de EP of live?
Op het moment werken we niet meer samen, omdat hij klassieke muziek studeert en besloten heeft zich daarop te focussen. Ik heb ondertussen een andere celliste gevonden, omdat ik cello wel heel mooi vind passen bij mijn muziek. Ik vind dat telkens een enorme meerwaarde. Met Daan was zeker een fijne samenwerking.

Heeft BUSKERfestival voor jou bepaalde deuren geopend?
Niet per se op dat moment in 2022, omdat ik al vaker op BUSKERfestival had gespeeld. Het is wel een fijn publiek om voor te spelen, omdat mijn muziek wat ruimte moet krijgen , en als er echt geluisterd wordt , wat daar zeker het geval is, vind ik dat wel heel fijn.

Door je gevarieerde stem en uitstraling spreek je uiteraard een ruim publiek aan, zowel een pop publiek als alternatieve muziekliefhebbers zouden zich hier moeten in vinden. Welk publiek wil je eigenlijk concreet aanspreken met je muziek?
Omdat het voor mij heel persoonlijk is wat ik breng, hoop ik dat ik mijn eigen ervaringen kan overbrengen naar mijn publiek. Een publiek dat zich daarin ook herkent, is het publiek waar ik naar op zoek ben. Maar ik heb niet echt een doel groep binnen één genre of zo, dat dan weer niet. Wel een publiek dat wil meegaan in mijn verhaal, en zichzelf daarin herkent. Begrijp wat ik wil zeggen, en daar zelf wat invulling wil en kan aan geven. Dat is het publiek waar ik naar op zoek ben.

Niet alleen je stem is heel uiteenlopend. Ook je gitaarspel is uniek en vult je stem mooi aan, dat brengt me bij de vraag waarom gitaar en waarom geen piano of zo?
Ik heb me als kind altijd wel aangetrokken gevoeld tot gitaar, deels omdat mijn Nonkel ook gitaar speelt en die was een enorme inspiratiebron. Ik heb in eerste instantie klassiek gitaar gevolgd, en daar geleerd om met die Timbres te werken, en verschillende klankkleuren te zoeken. En bewust niet altijd op dezelfde manier gitaar te spelen, daar koos ik bewust voor.

Ik doe niet aan hokjes denken, maar veel vrouwelijke muzikanten kiezen niet altijd voor gitaar, vandaar … Ondervind je als vrouw niet dat de muziekwereld helaas nog steeds een mannenwereld is en het als vrouw (met gitaar) moeilijk is om je te uiten?
Ik merk wel dat er meer mannen dan vrouwen zijn die gitaar spelen. Ik heb echter zelf niet het gevoel dat ik minder kansen heb gekregen omdat ik een vrouw ben. Binnen mijn genre als singer-songwriter komt dat probleem ook wel minder frequent voor, omdat er nu eenmaal veel vrouwelijke singer-songwriters zijn, maar in sommige genres stelt dit probleem zich helaas wel.

Wat vrouwelijke singer-songwriters betreft, wie zijn je grote voorbeelden?
Carole King of Joni Mitchel zijn er toch twee. Phoebe Bridgers is iemand waar ik heel erg naar opkijk. Jade Bird , die nu heel actief is, is een groot voorbeeld. Er zijn er nog wel enkele … vooral singer-songwriters die in de richting van soul gaan, spreken me enorm aan.

We hadden het al over schilderen en visuele kunst. Het valt ook te combineren met muziek maken. Zijn er plannen om aan je muziek ook iets van visuele effecten te koppelen? Eventueel live?
Ik heb met een kunstenares samengewerkt in die richting. Bij elk liedje van mijn EP heeft ze een schilderij gemaakt. Binnenkort ga ik op een tentoonstelling van die werken  ook muziek spelen. Haar kunst inspireert mij, en mijn muziek haar dus, dat was een fijne samenwerking. Maar het is zeker de bedoeling om zelf iets in die richting te gaan doen met eigen kunstwerken en muziek daarop maken.

Even over je EP … Om te beginnen met de song ‘Home’ licht je al een tipje van de sluier op, ik vind die dromerige soundscapes, en die jazzy background bijzonder, en …  weer die toch wel bijzondere stem. Is ‘jazz’ een categorie waarin je muziek thuishoort, of hoe zou je het zelf omschrijven?
De drie songs op de EP zijn allemaal verschillend. ‘Black and White’ is meer Folk sfeer, dat is het volgende nummer dat ik ga releasen,’Flower’ heeft dan meer een postrock kantje. Dus ja, ik vind het gewoon fijn om verschillende invloeden samen te brengen. Wat ‘Home’ betreft, die warmte en dat dromerige vind ik heel mooi bij jazz.

Is het de bedoeling om meer jazz optredens te doen? Welk publiek wil je aanspreken of ben je daar niet mee bezig?
Het is niet specifiek de bedoeling om in een jazz circuit terecht te komen, ook al sta ik daar zeker voor open. Het is een heel inspirerend genre, ook omdat er muzikaal altijd iets heel interessants gebeurt. Ik hou ook wel van soul. Die richting zou ik eerder kiezen. Omdat de stem daar centraal staat. Het is gewoon uiterst moeilijk om één bepaald circuit uit te kiezen. Omdat ik alles combineer wat me aanspreekt en interesseert. Dus ik sta voor veel circuits open. Ik val niet per se binnen een genre, behalve dan het singer-songwriter. Ik ben gewoon nog een beetje op zoek wat mijn juiste publiek is eigenlijk. Ik wil vooral een publiek vinden die oprecht interesse tonen in wat ik doe, dat is voor mij het belangrijkste. Welk circuit dat is, maakt op dat vlak niets uit.

Het valt me aan die single (en ook de EP ) op . Ik vind het ook mooi hoe je het speelse, toegankelijke verbindt met een alternatief en lichtjes experimenteel kantje; een bewuste keuze? Of zie ik het verkeerd?
Ik wil me als persoon niet beperken tot één stijl, dat is ook de reden waarom ik graag uiteenlopende kantjes van mezelf laat zien en horen. Dat is gewoon het parcours dat ik afleg, en de invloeden die ik tegenkom onderweg neem ik gewoon mee. Daar komt dat speelse en experimentele kantje dan ook vandaan.

Je brengt later dit jaar je eerste EP uit ‘Inside Outside’. Een EP is een visitekaartje; het is een mooie parel geworden, en toch krijg ik de indruk dat je nog wat zoekende bent welke richting je echt wil uitgaan … Graag je mening
Als ik de set oefen  met mijn band valt me wel op hoe verschillend elk nummer echt is. In die zin ben ik inderdaad zoekende. Maar ik vind het ook fijn om dat te tonen aan mijn publiek, de verschillende fases die ik doormaak, dat ik blijf evolueren en zoeken naar wat mij inspireert. Ik het bewust ook op die manier, uit interesse, en dat ik het fijn vind om elke kant van mezelf te ontdekken. En dat wil ik dus zeker tonen aan mijn publiek.

Mooi dat artiesten vele kantjes van zichzelf tonen, maar er kan kritiek komen; kun je er mee omgaan?
Omgaan met kritiek is voor niemand echt gemakkelijk denk ik. Ik vind het wel positief als mensen die kritiek eerlijk durven geven. Omdat ik daar eventueel kan aan werken.

Er is een overaanbod aan releases en nieuwe projecten, mede door die coronatijden denk ik, ik vind je EP een pareltje en hoop meer van jou te mogen horen, maar los daarvan.. om jezelf een beetje te verkopen, als ik je nog niet ken, waarom zou ik voor jou moeten kiezen? Wat maakt je uniek denk je, binnen het overaanbod?
Wat me uniek maakt? Ik probeer op een persoonlijke en eerlijke manier te praten over hoe ik dingen beleef. Dat ik mijn stem daarin vooral gebruik. Ik probeer dat op een bereikbare manier te doen, maar ook vast te houden aan mijn eigen verhaal. Als je houdt van soul muziek, en van subtiele kleuren in muziek, dat kun je dat zeker vinden op mijn EP.

Wat zijn de verdere toekomstplannen voor 2023? Mogen we je ook live bewonderen alleen of met band of zo?
Zaterdag (28 januari) heb ik mijn eerste optreden met mijn band , maar dat is een try-out. Op 1 februari sta ik in Depot (Leuven ) voor open Mic. Op 4 maart is het dan mijn grote release show in SOJO Kessel-Lo. Het is zeker de bedoeling om in de zomer nog een tour te doen. maar daar hangen voorlopig nog geen data aan vast, dat is nog wat koffiedik kijken. Dat ga ik via sociale media zeker nog bekend maken (volg RUTH op Facebook voor meer update: https://www.facebook.com/ruthquintenmusic ) de bedoeling is om in het najaar of begin volgend jaar een nieuwe EP op te nemen. En verder te gaan met het verhaal..

Ondervind je geen problemen om concerten te boeken? Als er iets is veranderd na corona krijg ik de indruk dat de kleine en middelgrote bands/organisaties het zeer moeilijk hebben om aan de bak te komen. Terwijl grote concerten in een mum van tijd uitverkopen. Ondervind je ook geen problemen daarvan?
Dat heb ik zeker al gemerkt. Voor corona waren er meer optredens en opties voor kleinere artiesten, terwijl ik nu de indruk heb dat dit veel minder is tenzij je gratis gaat spelen op een Open Mic of zo. en dat is jammer. Het is daar veel moeilijker om je te tonen in twee nummers, en dat is ook leuk. Maar kleinere festivals of zoals BUSKER wordt steeds minder georganiseerd, dat valt wel op na corona ja. Ik heb ook de indruk dat organistoren vooral bekende bands en artiesten boeken, en geen risico meer durven nemen. Omdat mensen komen voor bekende namen…

… Volgend jaar een nieuwe EP dus, ook plannen voor een full album?
Misschien, maar dat hangt af van hoe duur en hoe de impact is Ik heb zeker nog enkele nummers klaar liggen. Die ik wil uitwerken in de studio, dus wie weet. De nummers sluiten aan bij wat ik nu doe. Deze EP bevat drie nummers die aansluiten bij de verschillende fases in mijn leven. Ik heb nog een heleboel nummers klaarliggen die aansluiten bij de nummer op mijn EP. Bij dat jazzy , maar ook bij die Folk invloeden.

Wat zijn je uiteindelijke ambities en heb je een doel dat je wil bereiken (of ben je daar niet mee bezig)?
Er zijn zeker ambities en doelstellingen die ik voor ogen heb. Ik ben al een tijdje optredens aan het doen in kleinere locaties, dat is leuk. Maar ik heb zeker ambities om op te treden in wat grotere zalen. Wat verder te geraken, en ooit eens een grote tour te doen, maar dat zijn verdere toekomstplannen en dromen.

Eventueel buitenland? En zijn er bepaalde landen die je aanspreken?
Niet concreet denk ik. Binnen Europa lijkt het wel interessant om een tour te doen. De Scandinavische landen spreken me wel sterk aan. Ik ben een grote fan van Aurora, deze Noorse singer-songwriter is één van mijn grote voorbeelden, dus daar spelen zou heel leuk zijn. Maar ik sta dus open voor alles wat op me afkomt. Ook Engeland spreekt me aan. Daar leven en hebben zoveel grote voorbeelden voor mij geleefd.

Moest je kunnen kiezen tussen een Sportpaleis uitverkopen of een naam maken in het club circuit, wat geniet je voorkeur en waarom?
Sowieso club circuit. Sportpaleis is gewoon heel groot, en de voeling met het publiek is minder sterk. En die voeling met mijn publiek vind ik net heel fijn en heb ik echt nodig. Die interactie met je publiek dicht bij je. Maar ik heb nog nooit in een sportpaleis gestaan, dus wie weet… moest ik contact kunnen leggen met mijn publiek daar , zou ik dat wel zien zitten. Ik vind het gewoon belangrijk dat er contact is tussen mij en mijn publiek. En dat vind je dus meer terug in het club circuit. Vandaar. Mijn ambitie is niet om groot te zijn, maar gewoon mijn muziek met mensen te kunnen delen, die daadwerkelijk willen luisteren naar mijn verhaal.

Ik hoop dat je je dromen kunt waarmaken. Veel succes in 2023. Bedankt.

Eljuri - We moeten allemaal ons steentje bijdragen en de kracht van onze collectieve stemmen waarderen. Eensgezindheid is een onmiskenbaar instrument voor wereldwijde verandering

Cecilia Villar Eljuri is geboren in Guayaquil, Ecuador, maar woont sinds haar jeugd in New York. Als dochter van Libanese en Spaanse ouders mengt ze deze verschillende culturen onder de artiestennaam Eljuri, in een opwindende, topgeproduceerde en upbeat mix van rock, latin en funk. Op haar vijfde soloalbum ‘Reflexión’, laat de songwriter/zangeres/gitarist 11 nieuwe nummers horen met een sociale boodschap. Ze bewandelt het pad van de latinmuziek en brengt die op een zeer ingenieuze manier samen in een rockconcept. Zo horen we een hybride van heavy rock, Midden-Oosten, reggae, funk en dance grooves. Met een knipoog naar Santana.
De volledige recensie kun je hier nog eens nalezen:  https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/88824-reflexion.html  
Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met deze veelzijdige artieste en hartenbreker.

Cecilia, gefeliciteerd met je laatste release, het is al een tijdje uit, maar wilde er toch even op terugblikken. Hoe is alles voor jou begonnen? Wie waren je inspiratiebronnen?
Eljuri: Bedankt voor de vriendelijke felicitaties - ik ben zo trots op mijn nieuwe release! Mijn eerste inspiratiebronnen om me met kunst bezig te houden waren mijn ouders. Mijn vader was een gewaardeerd acteur en regisseur in radio, theater, tv en films en mijn moeder een geweldige pianiste en componiste van prachtige walsen, tango's, bolero's en pasillos. Zij hebben mij van jongs af aan sterk beïnvloed. Ik begon piano te spelen toen ik ongeveer 5 jaar oud was, terwijl ik thuis luisterde naar afro-cubaanse, rhumba, flamenco, Arabische muziek en andere traditionele Latijns- en Midden-Oosterse muziek. Naarmate ik ouder werd, ging ik meer zingen, gitaar spelen en mijn eigen nummers schrijven, beïnvloed door de New York City muziekscene van rock, reggae, funk en punk en luisterend naar voornamelijk Amerikaanse en Britse artiesten.

Achter het project en de plaat 'Reflexion' zit ook een persoonlijk verhaal, we kunnen het opzoeken maar horen het liever van jou
Eljuri: Op het moment dat ik de liedjes achter mijn nieuwe album 'Reflexión' maakte, voelde ik me geïnspireerd en een urgentie om de boodschappen achter de liedjes uit te drukken, vooral vanwege COVID en het isolement dat we allemaal ervoeren. Ik had de luxe van tijd om mijn muzikale creatieve visie volledig uit te werken omdat mijn band en ik niet in staat waren om live op te treden en te toeren, of zelfs samen te repeteren. Dit bleek een geschenk voor mij te zijn tijdens het creatieve proces van het schrijven en arrangeren van mijn nieuwe materiaal.

"As a Latinx artivist, I try to break musical and social boundaries" las ik in een biografie, hoe is het sociale klimaat voor de gemiddelde latino in de VS?
Eljuri: Ik weet niet zeker of ik een gemiddelde Latinx persoon in de VS ben, want ik ben een muzikant met een stem om het licht te laten schijnen op belangrijke kwesties. Als immigrant en Latina die in de VS is opgegroeid, doe ik mijn best om de fakkel over sociale kwesties aan te steken om het bewustzijn over de speciale behoeften en perspectieven van een geïmmigreerde Latina te vergroten.

In een interview las ik een uitspraak: "De jongere generatie geeft zoveel om de planeet, zij hebben het beter begrepen dan wij", er is hoop voor de toekomst, toch? Kun je deze uitspraak uitleggen en waarom het nog steeds belangrijk is om activist te zijn?
Eljuri: We moeten allemaal ons steentje bijdragen en de kracht van onze collectieve stemmen waarderen. Als activist wil ik anderen inspireren om zich ook zo te voelen. Eensgezindheid is een onmiskenbaar instrument voor wereldwijde verandering.

Een andere uitspraak in hetzelfde interview: "Ik denk dat ik door het opgroeien in New York een beetje een harde huid heb'', hoe moeilijk is het leven in New York voor Latijns-Amerikanen?
Eljuri: Als ik het heb over het opgroeien in New York City waardoor ik een beetje een harde huid heb, dan denk ik dat dat vooral te maken heeft met de intensiteit van het stadsleven en het feit dat ik een immigrant ben en een tweede taal spreek voegde daar nog een extra intensiteit aan toe. Opgroeien in Manhattan is echt geweldig - omringd door cultuur, opwinding, diversiteit, schoonheid. Je kunt je nooit vervelen, hoewel het een ongewone plek is om op te groeien. Soms is het echt moeilijk en tegelijk magisch.

Laten we het eens over de muziek van jullie album hebben. Wat me het meest opvalt aan 'Reflexion' is het perfecte huwelijk tussen pure rock en Latijns-Amerikaanse muziek, is dat een bewuste keuze?
Eljuri: Bedankt voor het herkennen van de synergie tussen de Latin en worldbeat ritmes en mijn rock/funk invloeden. Het is volledig organisch en helemaal geen bewuste keuze. Gezien mijn achtergrond is de mix van invloeden "mijn geluid". Ik ben enthousiast om mee  te delen dat voor mijn fans in de Benelux alle vijf mijn albums verkrijgbaar zijn via Xango Music... inclusief vinyl exemplaren van 'Reflexión' (https://www.xangomusic.com ).

De link naar een grootmeester als Carlos Santana wordt vaak gelegd, geen slechte vergelijking, maar je bent natuurlijk vooral jezelf; hoe zie je dat zelf? Klopt de vergelijking en in welke mate wel/niet?
Eljuri: Ik voel me altijd gevleid door de verwijzing naar Santana en ik begrijp het omdat hij ook Latijnse ritmes mengt met elektrische gitaar en rockdrums zoals ik. Ik ben echter heel anders in die zin dat ik singer-songwriter en arrangeur/producer ben. Wat mijn gitaarspel betreft, heb ik veel grotere invloeden, waaronder Jimmy Page, Bonnie Raitt, David Gilmour, Stephen Stills, Ernie Isley, Nile Rogers en ga zo maar door ....

Naast die verbinding van culturen is er ook een combinatie tussen dansbaar en melancholisch, ook weer een bewuste keuze? of kwam dat allemaal heel natuurlijk?
Eljuri: Geweldige vraag. Het komt absoluut vanzelf tijdens mijn songwriting en arrangement proces. Hoewel de thema's van mijn songs gaan over serieuze onderwerpen waar verandering nodig is zoals rechtvaardigheid, gelijkheid, burgerrechten, klimaatverandering, wapengeweld, enz. Ik ben een optimist dus ik voel dat upbeat muziek zeer geschikt is om mijn visie te ondersteunen.

Wat waren de algemene reacties op 'Reflexión'?
Eljuri: Hoewel het nog maar net uit is, heb ik tot nu toe een geweldige ontvangst gekregen van zowel fans, muzikanten, media en muziekindustrie voor mijn nieuwe album. Ik voel me echt gezegend dat ik mensen raak met mijn muziek en boodschap.

Wat zijn de verdere plannen, op tournee in 2023? ook in België, Europa?
Eljuri: Zo enthousiast over de plannen voor 2023 omdat we gaan toeren ter ondersteuning van het nieuwe album om het tot leven te brengen. Contact maken met fans is een van de dingen die live optreden zo speciaal maakt. De plannen omvatten shows in de VS, Canada en Mexico. Maar het spannendste is ons Europese debuutconcert in Nederland op 6 april. We hopen uit te breiden naar andere landen in Europa en zouden graag naar België komen! Hier is een link om op de hoogte te blijven van ons tourschema: https://www.eljurimusic.com/tour

Ook al ligt de corona periode een beetje achter ons (ik denk dat dat virus er altijd wel zal zijn), we leven nog steeds in moeilijke tijden voor veel artiesten, buiten de hele grote die makkelijk concerten lijken uit te verkopen hebben de middelgrote en kleinere het moeilijker om echt in de business te komen, ervaren jullie dat ook? Dat het moeilijk is om bijvoorbeeld concerten te boeken in deze tijden?
Eljuri: Het is moeilijk geweest, maar ik voel dat het vooruitgaat naarmate we beter begrijpen hoe we hier doorheen moeten navigeren. Vorig jaar waren de meeste van mijn shows buitenfestivals met enkele binnenconcerten. Ik ben optimistisch dat concerten weer actief zullen worden, want live muziek en persoonlijk contact zijn essentieel om onze ziel te vullen.

Wat zijn je algemene verwachtingen (zowel muzikaal als persoonlijk) dit jaar?
Eljuri: Ik ben erg enthousiast om de nieuwe nummers van 'Reflexión' live te delen in verschillende steden en landen. Ik geloof in de kracht van muziek om ons te verenigen en op te beuren. Ik hou ervan om te reizen en nieuwe mensen te ontmoeten, en hun culturen en eigen omgeving te ervaren.

Wat is je grote wens voor 2023?
Eljuri: Natuurlijk is mijn grote wens dat het virus verder ingeperkt wordt met minder lijden voor iedereen.

Wat is je grootste ambitie en doel in het leven?
Eljuri: Een grote ambitie is het zien en helpen creëren van een belangrijke verandering in de wereld naar meer tolerantie, minder geweld, en echt gelijke rechten voor iedereen ... en dat in mijn leven te ervaren.

Zijn er verdere plannen voor andere projecten of al een nieuwe soloplaat?
Eljuri: Op dit moment is de echte focus om mijn nieuwe album 'Reflexión' naar nieuwe luisteraars te brengen. Ook om de nummers live uit te voeren tijdens concerten als een powertrio.

Bedankt voor dit leuke gesprek, ik hoop dit op een dag face to face te kunnen doen als je in ons kleine landje optreedt.
Eljuri: Ik ben zo dankbaar voor je interesse en steun voor mijn muziek. Ook ik hoop je ooit persoonlijk te ontmoeten ;-)
In de tussentijd blijf ik graag in contact met jou en je lezers via mijn sociale mediakanalen.

www.instagram.com/eljurimusic
www.eljurimusic.com
www.facebook.com/eljurimusic
www.twitter.com/eljuri
www.youtube.com/eljurimusic  

Julien Tassin - Als je met een band speelt moet je inspiratie en dingen met elkaar delen, als solo artiest moet ik me enkel concentreren op mijn eigen gedachten

Julien Tassin is een jazzmuzikant uit Charleroi die over de taalgrens heen zijn sporen heeft verdiend. De man improviseert in het genre en voegt daar graag blues aan toe, wat hem tot een creatief pareltje maakt. Met band, maar ook solo?  Na 'Momentum' en 'Pictures from Home' bracht Julien Tassin eerder dit jaar zijn derde album 'Primitiv' uit. Zonder bas en drums, en alleen met een akoestische gitaar in de hand, blijkt het een hele uitdaging. Maar Julien Tassin weet ondanks die beperking toch een kleurrijk palet aan te bieden, met verhalende melodieën en poëzie. wij namen zijn album onder de loep, je kunt de recensie hier herlezen https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/88818-primitiv.html
We hadden een fijn gesprek met Julien over deze release, en polsten ook naar de toekomstplannen en zijn ambities als muzikant.

Julien, onze beste wensen voor het nieuwe jaar. Hoe ging 2022 voor jou?
Het was een druk maar ook een goed jaar, ik heb een aantal projecten gedaan. In de eerste plaats heb ik het album 'Primitiv' opgenomen, ik had ook een carte-blanche in Bozar om een Amerikaanse trompettist uit te nodigen, en dat was Jason Palmer. We deden een kleine tournee van vier data. Eén daarvan was in Bozar. Het leuke  is dat ik alles heb opgenomen. Dit live album met Jason Palmer  zal  dit jaar worden uitgebracht. Wanneer juist, weet het nog niet zeker, maar het zal eind 2023 zijn. Ik heb ook een album opgenomen met gitarist Patrick Steenaerts. Een ander project is er één met rockband runSOFA. Artistiek gezien was het een goed jaar...

Er waren veel releases in 2022, denk je niet dat het een beetje te veel van het goeie was?
Ik denk dat COVID de artiesten veel ruimte liet, om dingen te creëren. En ja, iedereen wilde het op hetzelfde moment uitbrengen. Ik begrijp dat, want het was een zware en moeilijke tijd voor iedereen. Dus ja, er waren genoeg releases, maar ik denk dat het de komende jaren hetzelfde zal zijn, mensen willen creëren. Het is misschien te veel ja, maar aan de andere kant hebben we een geweldig land voor muzikanten, er zijn veel originele projecten in België wat het allemaal interessant maakt.

Je woont in Charleroi, is er een verschil in mogelijkheden tussen het Vlaamse deel en het Franse deel van het land denk je?
De jazzscene in Wallonië is meer gericht op moderne of traditionele jazz.  Het Vlaamse deel is meer crossover. Er is meer een mix. Dus ja, er is een groot verschil. Maar er zijn uitzonderingen, bijvoorbeeld Luik. Luik staat meer open voor improviserende muziek, er is een mix, zoals je die ook in Antwerpen of Gent hebt. Voor mij, die in Charleroi woonde, was het daarom noodzakelijk om naar Brussel te verhuizen. Om nieuwe mogelijkheden te openen, en mijn publiek te vinden. En ik heb ook het gevoel dat mijn publiek meer in Vlaanderen zit dan in Wallonië. jammer, maar het is wat het is.

België is een klein land, maar iemand vertelde me dat er nog steeds een grote muur is tussen Vlaanderen en Wallonië? Vind je dat een probleem voor je?
Op deze manier, dat ik mijn plaats in Wallonië nog niet echt gevonden heb. Zoals ik aangaf, als ik in Vlaanderen speel heb ik het gevoel dat het publiek lijkt te begrijpen wat ik doe. Maar ik moet zeggen, beetje bij beetje lijken de mensen in Wallonië ook interesse te krijgen in mijn muziek. Het begint beter te worden. Ik speel trouwens ook meestal met Vlaamse muzikanten. Niet dat het een keuze is, het gebeurt gewoon. Dus ja, die 'muur' is er zeker.

Ik dacht altijd dat het als Waalse muzikant moeilijk was om voet aan de grond te krijgen in Vlaanderen, maar  je  ervaart dus ook dat er een verschil is tussen Vlaanderen en Wallonië?
Meestal zijn de Vlaamse muziekliefhebbers trots op hun Vlaamse artiesten, de Waalse steden zijn niet zo. Als je uit Gent komt bijvoorbeeld, duwen ze je echt naar voren omdat ze trots op je zijn. Dat is iets wat ik vooral in Wallonië mis. Ik krijg die feedback niet in mijn eigen stad Charleroi.  Ik ben niet zeker van anderen, maar ik voel dus wel  een verschil. Voor mij is het gewoon moeilijker om een job te krijgen in Wallonië dan in Vlaanderen, blijkbaar.

Laten we het eens over de plaat hebben, daarom dit interview. Met de laatste release 'Primitiv' heb je een meesterwerk uitgebracht, een gevarieerde plaat waar blues en jazz zijn verweven tot een magisch geheel. Is dat de juiste omschrijving?
Vanaf het moment dat ik met muziek begon, had ik het gevoel dat Blues mij op het lijf geschreven was. Ik luister graag naar Amerikaanse blues spelers of blues spelers in het algemeen. Omdat ze over emoties praten in hun muziek, en dat is waar muziek voor mij over gaat. Ik voel me ook aangetrokken tot de rauwheid van Blues.  Dus ik stop dit in mijn muziek om zo rauw mogelijk te zijn. Maar tegelijkertijd voel ik me aangetrokken tot vreemde harmonieën, tot polyritmiek en de verbeelding die uit jazzmuziek komt. Wat ik het liefste doe is een mix maken van de twee delen, blues partijen combineren, een avontuurlijke aanpak en dus verschillende melodieën in mijn muziek stoppen, wat je dan weer vooral in jazz vindt. Improvisatie en experimenteren is het sleutelwoord.

Het is ook een zeer visuele plaat, het triggert de fantasie. Is dat ook een bewuste keuze geweest?
Ik denk dat muziek net gemaakt is om de verbeelding van de luisteraar aan te wakkeren, het is leuk dat mensen echt dingen zien als ze naar mijn muziek luisteren. Want ik zie ook veel dingen als ik mijn muziek componeer. Soms zet ik mijn dromen om in muziek. Dus ja, het is iets moois als mensen dingen kunnen zien als ze naar mijn muziek luisteren.

Je zei ook iets over dat muziek emoties zijn. Gevoeligheid, originaliteit en veelzijdigheid zijn eveneens de rode draad. Ik heb het gevoel dat er een verhaal achter de liedjes zit, klopt dat. Zit er een persoonlijk verhaal achter de liedjes? En welk verhaal?
Ik wilde vooral iets maken dat door iedereen kan begrepen worden .‘Primitiv’ is niet altijd iets negatief. Au contraire, het is eerder iets positief, kunnen praten over wat we echt voelen en dat met elkaar delen. De liedjes gaan over de mensheid. Over wat we doen sinds het begin van de mensheid, wat is het gemeenschappelijke dat we als mens delen, was mijn inspiratie. We hebben veel gemeen als mensen, weet je.  We willen bewegen, dingen verkennen, vechten, jammer genoeg. Velen onder ons houden ervan kinderen te zien opgroeien tot volwassenen. Dat is waar deze plaat dus over gaat, over wat we allen als mens gemeen hebben in een brede omkadering.

Waarom een solo album? Dat geeft toch extra stress omdat je alles alleen moet doen, en niet kunt terugvallen op medemuzikanten? Of niet?
Niet echt. Sinds ik ouder word, vind ik het juist leuk om alleen te zijn en mijn gitaarspel te verkennen. Het is soms moeilijk, maar ik doe het al lang en voel dat ik graag dingen alleen doe. Als je met een band speelt moet je inspiratie en dingen met elkaar delen, als  solo artiest moet ik me concentreren op mijn eigen gedachten. dus ik heb helemaal geen stress nee. Ik ben zelfs veel  meer gefocust als ik solo speel.

Hoe waren de algemene reacties op 'Primitiv'?
Ik krijg reacties van mensen die zeggen dat het leuke muziek is, en dat het ook toegankelijk is, en niet al te moeilijk te begrijpen. Dat is een reactie die ik veel krijg. Ik heb een grappig verhaal daarover, ik speelde op een school voor kinderen. Kinderen hebben geen mening voordat ze het gezien hebben, ze zijn niet zo kortzichtig als volwassenen. Ze zijn ook heel eerlijk. We moeten meer als kinderen zijn, eerlijk met elkaar omgaan  en niet zo kortzichtig over cultuur en dingen om ons heen. Sta er meer voor open voor wat om je heen gebeurt, zonder te oordelen. Zou ik zeggen.

Wat zijn de plannen voor 2023?
Ik zal een duet album uitbrengen met Patrick Steenaerts. Er komen ook enkele leuke concerten aan. Dingen zoals Leuven Jazz festival, wat erg leuk is.- Ook zal ik het album met Jason Palmer dit jaar uitbrengen. En ook een trio met Nicolas Thys en Dré Pallemaerts + Jason Palmer op trompet. Ik werk ook aan een volgend solo album. Daarnaast is er nog een duet met drummer Nico Chkifi. Er komen nog enkele andere projecten aan, er is nog niets aangekondigd.

Dus je gaat ook op tournee in Vlaanderen?
Ja, zoals ik al zei op Leuven Jazz festival 12 maart. In februari speel ik in Biekorf , Brugge op 15 februari, Jazz Station Brussel op 17 februari. Op 31 maart CC De Ververij , Ronse en CC De Abdij , Geraardsbergen op 3 juni (meer info: https://www.julien-tassin.com/index.php/on-tour )

Dus je gaat een druk jaar tegemoet, hoe blijf je dit doen?
Ja, maar ik ben niet druk, om druk te zijn weet je wel. Als ik inspiratie voel voor iets of iemand ga ik er gewoon voor. En dan kijk ik wat ik kan doen om het te laten gebeuren. Soms komt die inspiratie zomaar op, dan pak ik mijn gitaar en begin te spelen en te componeren wat er in mijn hoofd zit. Het moment grijpen, als het er is, weet je wel.

Een van mijn laatste vragen, ik hou er niet van artiesten in een muziekstijl te duwen, maar soms duwen ze je in de richting van een jazzartiest. Ik zie jou eerder als blues gitarist, waarom denk je dat ze je in de richting van jazz duwen? En vind je dat leuk?
Voor mij is de term "blues" of "jazz" gewoon een naam, weet je. Concertorganisatoren of mensen willen alleen maar een stijl op je muziek plakken, om een of andere reden. Jazz is voor mij meer verbonden in de zin van improvisatie. Er is ook enige improvisatie in Blues. Maar jazz is opener, groter dan blues. Ik zou graag wat meer in de Blues scene spelen; ik ga graag experimenteel te werk, en ik weet niet zeker hoe dat in een Blues of roots festival zal uitpakken. Ik denk dat jazzliefhebbers meer open staan voor dingen die ze niet gewend zijn te horen, maar ik zou moeten proberen of het ook op Bluesfestivals werkt.

Waar denk je dat jouw muziek echt thuishoort? Welke auditie zoek je?
Ik denk op een plek waar mensen open staan voor alles en klaar zijn om een stap te zetten om echt naar mijn muziek te luisteren. Mensen die openstaan voor alles wat ik ze geef. Mensen die op avontuur willen gaan met mij en mijn  muziek. Dat is het publiek dat ik zoek. Het is dan ook nooit hetzelfde wat ik doe. Soms ga ik experimenteel te werk. Soms zet ik mezelf in een risicovolle situatie omdat ik dat leuk vind. Het kan goed uitdraaien, soms is het lastig,  en kan het totaal verkeerd gaan. maar ik neem graag risico's en ik zoek dus vooral  mensen die me daarin willen volgen.

We kunnen zeggen dat je binnen de jazz (waarbij je buiten de lijntjes kleurt) inmiddels je sporen hebt verdiend. Wat zijn na al die jaren je verdere ambities en heb je ook een doel voor ogen of ben je daar niet mee bezig?
Gewoon mijn muziek kunnen spelen, solo gaan en overal in dit land mijn muziek brengen is mijn belangrijkste ambitie. Ik hou ervan om in België te spelen maar ik zou ook graag buiten het land toeren. In het binnen- en buitenland spelen en mijn publiek daar vinden is  dan ook mijn belangrijkste doel. Artistiek gezien zou ik dus gewoon graag kunnen doorgaan met wat ik nu doe. En natuurlijk mijn grenzen meer en meer verleggen en in contact komen met leuke muzikanten en publiek blijven vinden die mij daarin  telkens opnieuw blijven volgen, of muziek maken voor films, dat is ook een ambitie.

Ik hoop dat je je doelen haalt, we blijven je zeker volgen...

Pics homepag @Lucinde Wahlen

https://www.julien-tassin.com/index.php/news