Introducties als ‚Hi, this is Axel Ritt of Grave Digger writing‘ zijn altijd leuk als binnenkomer tijdens een interview. Om maar te zeggen. Grave Digger is een power/heavy metal band die toch al sinds begin jaren '80 - dat is ruimschoots veertig jaar - zijn stempel heeft gedrukt op het metal gebeuren, het wil gelukkig dus niet zeggen dat de heren naast hun schoenen beginnen te lopen. Daarvoor krijg je bij ons altijd een pluim extra op je hoed.
Vorig jaar stond de band nog op het festival 'Blast from the Past' in Kuurne, waar Grave Digger bewees ook 'on stage' nog steeds een solide geheel te vormen.
Dat verslag kunt u hier nog eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/76698-blast-from-the-past-2019-nostalgietrip-met-voldoende-sausjes-boordevol-jeugdige-spontaniteit.html
We stelden Axel enkele vragen via mail over het verleden van de band, maar vooral ook hoe je omgaat met zo een crisis waarin we nu leven, en wat de toekomst brengt
Forty years of Grave Digger, it seems like a milestone in the history of the group. Looking back over the decades, what are you most proud of?
To be still a solid part of the business. We saw many bands come and we saw many bands go, but Grave Digger is a blueprint.
Were special shows planned for that birthday? which?
Yes, there were many special open air shows planed with a big entourage of guest musicians like Wacken, Rockharz, Rockhard and many more, but Corona killed it all. We try to perform as many as possible of the shows in 2021.
And will they possibly continue new special Birthday shows later?
Yes, we’ll do our best to catch up these shows in 2021.
Compared to the early days of the group, what is the main change in your life?
I myself know a hundred times more about the music business than in the early days, so the danger to sign ridiculous contracts, like I did in the early days, is zero now. Meanwhile, I got my own record company, my own publishing company and my own recording studios, so I’m independent in any way. When you start making music, everybody is earning money with your music, except you. Fortunately, this will never happen again.
Are there things - knowing what you know now - that you would do differently?
Definitely, more than I can write down in this interview. I trust the wrong people and I started that naive in the business until I found out, that the only way to do it right, is the way to do it by my own. So for the following decades I learnt a lot regarding everything music and everything went perfect.
You’ve already released soo many albums with Grave Digger which is damn impressive! But tell me, how are you always able to come up with new inspiration?
It’s pretty simple, it’s just hard work. Creating music is 10% inspiration, 90% transpiration! Nobody wakes up in the morning and got the perfect melody hooks, the perfect lyrics, the perfect riffs and the perfect arrangements. I’m still working 90 hours a week, that’s the only way to deliver high quality music.
Since you’ve been consistently around since 1980 and went on numerous tours all around the world I consider you to be a very successful band. So what advice could you give to up and coming acts?
Well, we grew up at a time, where you had the chance to get famous, if you put all of your time, energy and money into your career. It’s hard to say, but these days are gone forever. Today, you’re a lucky guy, if you can pay the rent and get some food, but you’ll never be able to feed a family or buy a house without 1 or 2 more jobs, or the additional income of your wife. I hate it to say, but my advice is, learn a trade which fills up your bank account and do music as a hobby. This is the only way to avoid the humiliation of having to do musical mess so that your children can go to school.
These are very strange times, how do you deal with that as a band, musician and also people?
To be honest, the only thing that has changed is the absence of the live shows and the associated loss of earnings. All other parts of my life stood the same.
Now what are the further plans after this crisis? New releases possibly?
Yes, because we’re not a fan of doing ghost concerts or rehearsal room streamings, we decided to do a new album every year, as long as we’re not allowed to perform shows. The fans loved this announcement a lot.
After forty years, has your final goal been reached? Or do we add ten more?
We’ll behave as all the big names in music, as long as we’re able to handle our instruments and as long as the people will come to our shows and pay us to play, we’ll move on.
My last question now that the fans can not buy merchandiser through performances and stuff, where can they now? online (feel free to provide some links) or something
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Cheers Axel „Ironfinger“ Ritt
Gert De Meester - Distant Fires Burning - Ik denk dat we af moeten van het idee dat muziek gratis is. Dat is niet correct , een brood ga je ook niet gratis halen bij de bakker. Dat is een scheeftrekking van jewelste
Gert De Meester is een veelzijdig muzikant, die naast bassist bij Distant Fires Burning ook deel uitmaakte van bijvoorbeeld The Hindu Needle Trick. Maar ook door middel van verschillende ambient en andere projecten heeft hij zijn stempel gedrukt op het muziekgebeuren. Gert is echter nog steeds druk bezig binnen diezelfde muziekwereld met al even uiteenlopende projecten.
Bovendien is hij ook actief bezig met o.a. T(H)NT records (dochterlabel van zijn eigen Doorchaser Records) en Doorschaser records zelf. Als klap op de vuurpijl combineert hij dit met een vaste baan en een gezin. Dit, en zijn oneindige passie voor die muziek, binnen een zeer brede omkadering, zorgt ervoor dat hij één van de uitgelezen personen is om in deze tijden van corona enkele vragen te stellen en hoe je daar mee omgaat? Bovendien wilden we graag grasduinen in zijn immens verleden als muzikant, maar keken ook naar de toekomst. Het werd een lang en boeiend gesprek, helaas via e-mail, maar voldoende leesvoer voor de muziekliefhebber met een al even brede kijk op de zaak als Gert zelf:
Om met de deur in huis te vallen Gert. Hoe is het eigenlijk allemaal begonnen jouw muzikale carrière? Waar en wanneer?
Goh dan moet ik echt beginnen graven in mijn vroegste herinneringen er dwarrelt ergens een foto rond van toen ik drie a vier jaar was met een plastieken speelgoedgitaar in mijn hand. Ik denk dat ik altijd gefascineerd was door geluid en muziek al van jongs af aan. Het is pas echt begonnen toen ik de gitaar gevonden had op onze zolder. Die lag daar al een tijdje en mijn vader had die ooit van iemand gekregen. Ik heb dat ding mee naar mijn kamer gesmokkeld en daar is het echt begonnen.
Ik speelde altijd mee met de melodiekes op de radio en ik heb zo de akkoorden geleerd, gewoon de vingerzetting. Uiteraard ging dat in het begin slecht, maar ja oefening en volharding baart kunst. Das ook de reden waarom ik heel snel met een nummer kan meespelen. Ik voel een beetje akkoorden aan en dan wordt het leuk om te freewheelen. Mijn muzikaal parcours kent echt twee aparte trajecten een traject als bassist en een traject elektronische muziek.
Wat betreft de electronica. Twee significante gebeurtenissen. Ten eerste de aankoop van een Bontempi speelgoedkeyboard. Spotgoedkoop en abominabel geluid. Je had geen Stereo out, gewoon een ingebouwde speaker, dus het duurde niet lang voor ik de draad had gevonden die naar de speaker liep en wist hoe ge daar ne cinch connector op kon zetten. Zo kan dien bontempi via mijn dubbele cassettedeck gespeeld en opgenomen worden en kon ik ineens overdubs doen met twee cassettes. Ik nam een track op. Stak die cassette in de A deck. Speelde die af. Ik nam op op de B deck. En wat ik erbovenop speelde werd opgenomen. Een rudimentaire vorm van overdubs dus.
Tweede significante gebeurtenis was de komst van de Commodore 64. Een vriend was aan het verbouwen en had een plek nodig om zijn commodore 64 te stockeren. Ik mocht in tussentijd, mits wat regels in acht te nemen, de computer gebruiken. En daar stond trackersoftware op... Dat ding werd van onder tot boven uitgekleed en ik snapte ineens hoe dat allemaal in elkaar zat. Daar zijn verschillende dingen mee opgenomen die ik ergens nog op cassette heb. Van het een kwam het ander, daar kwam de eerste computer bij ons in huis en snel daarachter kwam muzieksoftware mee.
Een van de eersten was E-jay en daarmee begon ik wat electronica te maken. De E-jay werd snel vervangen door een Cubase en daar was ik vertrokken. Ik maakte voornamelijk IDM, Techno, Breakbeat als The Mental Attack. Eerst voor mezelf, maar in 2005 kreeg ik de guts om het online te plaatsen en je had daar toen het fantastische Electrobel.
Een platform voor Electronische muzikanten die naar elkaars muziek luisteren en feedback geven enz. Het heeft me op dat vlak echt verbeterd. Mijn muziek begon dus echt beter te worden en met Last.fm had ik echt een platform dat meer mensen bereikte.
Ergens rond 2007 begon ik wat uitgekeken te geraken op heel die Dance scene. Distant Fires Burning was daar toen het tegengif voor. Meer inspelen op gevoel en sfeer. The Mental Attack werd toen wat 'on hold 'gezet.
Er was wel nog 2questionmarks , het electronische-pop- project dat ik heb met mijn vriend Pieter Delafortrie. Denk, een glitchy versie van Depeche Mode of Radiohead. Dat is momenteel ook nog actief en we zijn stap voor stap aan een album bezig.
Op hetzelfde moment dat ik het Bontempi keyboard kocht, begon ik met wat vrienden gitaar te spelen en we gingen ons eerste bandje oprichten Berzerk. We hadden alles behalve een bassist. Dus ik speelde aanvankelijk de lage noten op de gitaar. Tot ze in mijn familie zo slim waren om me mijn eerste basgitaar cadeau te doen. Het is toegegeven een budgetbas van het merk Daytone. Loodzwaar en ondertussen zijn de elementen daarin ook al vervangen, en is die bas volledig beplakt met Star Wars Stickers. maar plezier dat ik aan dat ding beleefd heb, Gigantisch. We hebben nooit opgetreden en daar is welgeteld 1 opname uit voortgekomen, beter bekend onder intimi als “de doorkijkblues”.
Dat is ook het moment dat de derde significante gebeurtenis gebeurde. Ik leerde Roel Spoelders kennen. Ik zat in de chiro en daar wisten ze dat ik bassist was. Ik had al menig kampthema met gitaar begeleid en met een paar van de leiding hebben we nog een industrialband genaamd Sensory Deprivation gehad. Swat, op een bepaald moment kwam de mens die bij Sensoriy Deprivation achter de groovebox stond en die zelf bas speelde bij een andere band af met het feit dat de zanger van hun band (Roel dus) een nieuwe band wou oprichten en hij zocht een andere bassist. Met Roel heb ik echt geleerd, hoe muziek te maken, live te spelen en vooral fun te hebben.
Ons eerste wapenfeit samen, een coverband genaamd The Smegheads en dan het echte werk met de band A.R.S.E.! (Blues-trash-Rock-trio). Daarna met The Seven Laws Of Woo (Funk-Pop met Balkan-invloeden). Verscheidene podia platgespeeld. Eerst nog wat zijsprongetjes met Probeerder (Nederlandstalige kleinpop) en Josfunkabooboo (covers met een kwinkslag) (hiermee Duffels Rock Cover concours gewonnen) en dan voorlopig als laatste band The Hindu Needle Trick (Rock). Het is pas later dat die twee trajecten voor mij zijn samengekomen. De moment dat het naturel leek om de basgitaar te introduceren in Distant Fires Burning.
Gert, ik ken u al vele jaren (eigenlijk al van de tijd toen ik en jij actief waren op last.fm) in 2003 of 2005 denk ik. Maar heb je pas echt goed leren kennen in 2009 met die speciale 'ambient night' in Mechelen. En ook 'Dylebient' in 2011. Is daar ooit een vervolg op gekomen?
Inderdaad fantastische tijden. Wat betreft die Ambient Night in 2009. Ik had net mijn eerste album als Distant Fires Burning uit , ‘Messierobjekten’ . Aangezien ik toen nog niet live optrad met mijn electronica , werd ik gevraagd een avond te cureren in het kader van een Festival in Mechelen. Ik had toen een bunch van mijn Electrobel vrienden uitgenodigd die wel live optraden en dat werd een gezellige avond. Inderdaad fijn om u daar voor de eerste keer te zien.
Dylebient in 2011 was in eerste instantie een verjaardagsfeestje. Ik was jarig, ik wou iets doen in Mechelen rond Ambient en ik had als Distant Fires Burning een Liveset ineen gestoken. Dat was ook een van de eerste keren dat de basgitaar zijn intrede deed in mijn electronische muziek. Ik had toen ook enkele bevriende muzikanten uitgenodigd. Het was wederom een fijne avond. Of dat er ooit terugkomt. Goh het zit in mijn achterhoofd en volgend jaar zou het 10 jaar geleden zijn...
Er zijn in Mechelen heel wat culturele projecten, niet alleen Maanrock en zo, Bruist Mechelen nog steeds op cultureel vlak?
Jawel hoor, eigenlijk wonen er veel mensen die een warm hart hebben voor cultuur in Mechelen. Maanrock is altijd een gratis festival geweest en de Dijlefeesten hebben altijd een avontuurlijke line-up gehad. Ik vind altijd mijn gading wel. Even een speciale dank aan de mensen van Mind Your Head en In Utero om van Mechelen de plek te maken waar je nieuwe muziek kan vinden die stevig buiten de lijntjes kleurt. En dan ook de moment dat je in je eigen cultuurcentrum naar Christian Fennesz of naar Hildur Gudnadottir & Johan Johansson kan gaan kijken. Dan weet je dat je goed zit En dan heb ik het alleen nog maar over muziek.
Ik heb veel contacten via Nona in Mechelen (ik weet niet of ik die naam goed schrijf) een cultuurhuis dat soms jazz programmeert. Interesse daarin eigenlijk, in jazz?
Jazeker. Jazz is een specialleke. Voor mij betekent het “Laat je niet vastzetten in regels” en mensen die dat heel goed konden uitleggen waren, Miles Davis, John Coltrane, Charles Mingus en (voor mij als bassist uiteraard) Jaco Pastorius. Die laatste heeft voor mij de puzzelstukken bij elkaar gelegd. ‘Honestly Solo Live’ is een opname van Pastorius's solo performances terwijl hij een tournee deed in Europa samen met Birelli Lagrene. Het jaar voor hij in Florida stierf. In die performances legt hij een uiterst brede dynamiek, gaande van uiterst ingetogen tot oerend hard. En een ingenieus gebruik van techniek. Distortion, Flanger, maar ook een Delay unit die hij op infinite repeat zet waardoor hij voor zichzelf een ritmische backdrop maakt om bovenop te soleren.
Aha, dacht ik, dat kan ik ook gebruiken. Enter the Bassguitar in Distant Fires Burning.
In 2011 zag ik je ook optreden op 'Dylebient' als basgitarist van Distant Fires Burning. Zijn er nog plannen bij die band?
Jazeker, dat was trouwens het allereerste live optreden van Distant Fires Burning. Het project is nooit stopgezet, integendeel. In 2012 werd ik vader en toen werden de meeste muziekprojecten in de kast gezet. Ik heb een voltijdse job en dat en mijn vaderschap kregen toen even de prioriteit. Ik was toen nog steeds bassist bij The Hindu Needle Trick, dus ik kon mijn muzikaal ei nog wel kwijt.
Het is pas rond 2017 dat ik met Distant Fires Burning terug de draad opgepakt heb. Met de release van een paar outtakes van 'Build in Me' in 2016 kwam de zin terug. En sinds dan is de Bas de primary soundsource geworden. Dat resulteerde dan in 2018 in het album ‘For The Love Of... voor Audiobulb Records. Heel wat vruchtvolle samenwerking met o.a. Dirk Wachtelaer (mede Mechelaar), Seigo Aoyama (labelbuddy uit Japan), Peter Verwimp (Ashtoreth), Ronald Mariën (Stratosphere) en Serge Timmers (Misantronics).
Met die twee laatste heb ik een groep uit de grond gestampt Synchyse. Dit naar aanleiding van een gezamenlijk optreden dat we hadden op Jazzblazzt in Neeritter samen met Minus Pilots. Dat was een gedenkwaardige avond. Met Synchyse hebben we al drie optredens achter de rug. Het is in de eerste plaats fun.
Wat betreft Distant Fires Burning gaat het momenteel hard. Ik ben aan een nieuw album bezig, heb verschillende projecten op stapel , waaronder een bassbient-album met drie bevriende bassisten. (Het klinkt momenteel al fenomenaal goed) en een paar remixen die binnenkort gereleased worden. Uiteraard hakt de coronacrisis er momenteel bikkelhard in. Aangezien ik nog voltijds werk als maatschappelijk werker en het momenteel toch significant drukker is dan anders, is er momenteel weinig tijd om met muziek bezig te zijn. Mijn huidige projecten lopen daardoor wat vertraging op. Dit terwijl voor andere muzikanten alles nu in een versnelling terecht komt. De drie bassisten hebben gelukkig geduld en mijn nieuw album gaat niet lopen, he!
Je speelde ook een tijdje bij The Hindu Needle Trick , in 2013 heb ik jullie voor het eerst (en helaas laatst) live gezien. Je bent toen moeten stoppen met bas spelen? Of heb ik het mis?
In 2016 ben ik inderdaad helaas moeten stoppen omdat er een lichte vorm van Carpaal Tunnelsyndroom werd vastgesteld bij mij. Het advies was toen om even de basgitaar ter ruste te leggen en af te wachten hoe dit evolueerde. Ik heb toen het advies gekregen om mijn basspel aan te passen en Distant Fires Burning was daarvoor het experiment bij uitstek. Ik heb me nu een andere manier van spelen aangemeten. Een die minder belastend is voor de hand.
Hoe is het eigenlijk met The Hindu Needle Trick?
Hah, goed! De mannen staan op de rand van een nieuw album. Het was indertijd een moeilijke opdracht een opvolger te vinden, maar ik denk dat ze met Rik (Lenaerts), wel echt iemand gevonden hebben die hen nog verder kan brengen. Hun album ‘Animal Life’ was toen al opgenomen met Rik en, miljaar, da's toch ne knaller. Eind vorig jaar hebben ze nog een Live-album uitgebracht en als je't aan mij vraagt The Hindu Needle Trick is toch een band die je live moet meemaken. Dus zoek je een goede introductie, dat Live-album moet je hebben. Roel is echt ne krak in muziek schrijven die in je hoofd blijft zitten. Op dat vlak steekt het wel dat ik dat momenteel niet samen met hem aan het doen ben, maar daar moet dus snel verandering in komen!! ;-)
Tegenwoordig doe ik voor de mannen een beetje de digitale distributie via T(H)NT records (dochterlabel van mijn eigen Doorchaser Records). Zeer low-profile. Dat is gegroeid uit het feit dat ik voor Distant Fires Burning al een deal had met een aggregator. En The Hindu Needle Trick kon daar gerust bij. Ik betaalde toch al. Daar horen dan ook gerust een paar andere muzikale vrienden bij zoals Rootman J & The Zionyouth Crew, Irie Lion, Mark Sinatra, Rollmops en Hassurbanipal. Maar ik heb deze maand een demo binnengekregen die verdorie vonken gaat maken. Daar wil ik precies wat meer effort insteken als label, dus daar ga je op korte termijn nog iets van horen!
Ik heb je ook leren kennen via diezelfde ambient projecten. Zitten er nog in de koelkast naar de toekomst toe? Zo ja welke?
Allereerst het nieuwe album waaraan ik aan het werken ben. Het zal terug meer synthesizers bevatten. Met uiteraard terug die bewerkte basgitaarsound. Voor Distant Fires Burning is het zeker waard te vermelden dat ik een samenwerking heb met Seigo Aoyama uit Japan. Op ons eigen tempo zijn we tracks aan het maken en we hebben momenteel al een half album vol. Onze eerste track samen is trouwens gereleased op deze compilatie voor het goede doel: https://elmc.bandcamp.com/album/nature-of-chaos-vol-ii
Daarnaast kijk ik heel hard uit naar het resultaat van ons Bassbientproject. We proberen met 4 bassisten een album te maken met alleen de basgitaar als een soundsource. Distant Fires Burning-gewijs zijn effecten uiteraard toegelaten en van hetgeen ik tot op heden al binnengekregen ben ik al wild-enthousiast.
Of zijn er eventuele andere projecten waar je aan bezig bent?
Allereerst met mijn maat Pieter ben ik traag maar gestaag bezig aan een 2questionmarks album. Ik heb nog altijd mijn The Mental Attack project dat nog niet stopgezet is. Heel sporadisch sijpelen daar oude tracks van boven zoals in deze compilatie: https://elmc.bandcamp.com/album/egregore
Maar er zijn ondertussen al een paar nieuwe tracks, daar komt misschien nog een nieuw album van, we zien wel. Met Synchyse, hakt de Coronacrisis er dik in. Wij zijn op ons best als we samen zijn en een jam opzetten, daar komen altijd nummers uit. Dus ja de moment dat de voorwaarden wat versoepeld zijn en het terug kan, spreken we terug af.
Als muzikant ben je van enorm veel markten thuis, zijn er nog dingen die graag zou doen, en die je nog niet hebt gedaan?
Iets vooropgesteld heb ik niet echt. Ik laat meestal gebeuren wat op me afkomt. Een paar dingen die al een paar keer door mijn achterhoofd gegaan zijn is dat ik misschien terug meer mijn stem ga gebruiken. Of dat ik in de toekomst misschien iets met Reggae (een andere passie van mij) ga doen.
Door die corona crisis ligt alles wat cultuur en muziek betreft stil, ik veronderstel dat het bij jou voornamelijk een hobby is (sorry als ik het verkeerd heb), maar hoe ga je daar als muzikant maar ook als mens mee om? Want je hebt ook een gezin. Ik herinner me nog de geboorte van je dochter …
Inderdaad Mijn muziek is mijn hobby. Dat is indertijd een bewuste keuze geweest, maar een waar ik absoluut nog steeds geen spijt van heb. Mensen helpen doe ik graag en mijn huidige job als maatschappelijk werker is daarvoor de job bij uitstek. En ja ik ben vader van een dochter van 8 en ik zie haar en mijn partner onnoemelijk graag. Luister maar naar “For The Love Of...”. Muziek neemt dan ook qua prioriteit de derde plaats in. Ik heb nooit de keuze gemaakt om daar mijn beroep van te maken. Dat geeft dat ik inderdaad ook minder tijd heb om erin te steken. Respect voor diegenen die de keuze wel gemaakt hebben want die hebben echt een paar ander katten te geselen nu. Zelfs voor de crisis, toen de overheid besliste om de schaar te zetten in cultuur.
Ik zie met lede ogen aan dat veel mensen binnen de cultuur hieraan ten onder gaan. Ze hebben na de kaakslag de doodsteek gekregen Dit geeft natuurlijk dat ik en mijn gezin in deze crisis niets te kort komen. Als maatschappelijk werker voor een openbaar bestuur ben ik een essentiële werker, dus ik ben heel de crisis door blijven werken. Zo ook mijn partner als zorgmedewerker. Bij de armsten onder ons brengt deze crisis enorm veel miserie en eerlijk gezegd is dat hetgeen het vaakst door mijn hoofd is gegaan tijdens deze crisis. Het zijn schrijnende situaties die we tegenkomen.
Je dochter groeit op met muziek om haar heen, is zij ook gegrepen door de microbe?
Ik probeer dat bewust niet te pushen. Maar het stemt me plezierig dat er op een af andere manier altijd muziek in huis is. Dan hoor ik gezang uit de badkamer, of hoor ik ineens de kap van de piano opengaan gevolgd door een uiterst gewaagd maar creatief deuntje en dan denk ik: “Jawel, daar is die microbe!”En dan begin ik te glimmen van trots!
Kan deze crisis, denk je, geen nieuwe of andere deuren openen wat muziek beleving betreft. Ik heb ergens iets gezien van een streaming festival. Persoonlijk ben ik geen voorstander. Wat is jouw mening?
Als je 't mij vraagt , liever live een optreden bijwonen dan een streamingfestival. Maar eerlijk gezegd die drive-in festivals, neen da's compleet de verkeerde kant opgaan. Als er iets is wat ik hoop dat er uit deze crisis komt, is dat we samen wat meer bij de natuur stilstaan en die dingen laten die onze omgeving slechter maken.
Neen dan is streaming the best of the worst. Ik heb ondertussen al tweemaal betaald om een streamingconcert mee te maken, live in mijn zetel met de headphones. En uiteraard dat lekker donker biertje! Dat heeft op zich ook wel iets, maar dat gaat meer aan het genre gelegen hebben.
Zal de muziek en cultuur deze crisis eigenlijk overleven denk je, en hoe? want ik zie ook geen concerten komen in het najaar.. .
Ik heb hier een heel slecht oog in. De crisis heeft er zo hard ingehakt, dat ik vrees dat daar verscheidene artiesten, organisaties compleet aan ten onder gaan. Ik merk dat op mijn werk en op zich is dat een goede graadmeter. Er hebben zich duidelijk meer artiesten tot het OCMW gewend dan anders.
Hoe moeten we daar uit geraken? Ik denk dat dat bovenal bij ons als consument ligt eerder dan bij de overheid (dit vanuit de donkere gedachte dat de cultuursector het van hen toch niet gaat krijgen). Ik denk dat we af moeten van het idee dat muziek gratis is. Dat is niet correct een brood ga je ook niet gratis halen bij de bakker. Dat is een scheeftrekking van jewelste. En stel je eens een wereld zonder muziek voor?
Mijn laatste vraag. Je bent nog actief met muziek bezig, waar en hoe kunnen de mensen jouw projecten ondersteunen? Door aankoop via bandcamp of zo? Geef gerust enkele links
Mijn muziek is wel te vinden op de meeste streamingsites, maar de bandcamp is op dat vlak toch wel de meest rewarding.
https://distantfiresburning.bandcamp.com
https://distantfiresburning-ab.bandcamp.com/album/for-the-love-of
https://elmc.bandcamp.com/album/nature-of-chaos-vol-1 (Charity compilation)
https://elmc.bandcamp.com/album/nature-of-chaos-vol-ii (Charity compilation)
https://stratosphere2.bandcamp.com/album/collaborations-i (Een fantastisch album waar ik
aan mocht meewerken)
https://thehinduneedletrick.bandcamp.com/ (de mannen!)
De Labels:
https://www.facebook.com/DoorchaserRecords
https://www.facebook.com/THNTRecords
https://www.facebook.com/7LOWRecords
pics homepag @Jef Wellens (Dylebient 2011)
Danny Theuwis - Bel Jazz Fest - We hebben ook bewust sterk ingezet op de Belgische Jazz als een straf merk. En de buitenwereld mag dat ook best weten
Wegens de corona crisis valt heel de festivalzomer in het water. Sommige organisatoren gaan daar recreatief mee om. Een zeer fijn initiatief is een heus jazz festival, onder de noemer 'Bel Jazz Fest' Verschillende organisators van jazz evenementen staken de hoofden bij elkaar om gezamenlijk een weekend te organiseren in het teken van Belgische jazz. Dat de scene leeft, hoeft geen betoog. Bewijzen daarvan de massa releases van vaak zeer jonge jazz gerelateerde bands. Voor velen van hen valt het hele seizoen in het water. Om de pijn te verzachten zullen nu verschillende van die acts aantreden in Flagey Brussel, weliswaar zonder publiek. Maar voor de prijs van 15 euro kunnen de (jazz) fans de optredens volgen op hun scherm. Dit alles gaat door op 29 en 30 mei. Wij hadden naar aanleiding daarvan een fijn gesprek met de organisatie. Danny Theuwis stond ons te woord.
Deze coronatijden vragen om creatieve oplossingen, 'Bel Jazz Fest' is dus een zeer interessant initiatief. Hoe is het idee ontstaan?
Is eigenlijk als een spontaan idee gelanceerd, omdat ik vanuit Leuven Jazz ons festival al heel vroeg in Coronatijd zag verloren gaan. Daarna volgden ook snel Tournai en Luik en dan uiteindelijk met de zomer op slot , ook de grote festivals als Brosella, Gent en Middelheim. Dus van die goesting om toch iets te betekenen vanuit festivalzijde een oproep gedaan naar enkele festivals. En daar kwam dan snel reactie op. In voetbaltermen: Ik gaf de aftrap. Verzamelde een sterke technische staf van 11 betrokkenen. We maakten een selectie van 24 spelers. En de grote finale is dit weekeinde.
Wie doen er allemaal aan mee? En was het gemakkelijk om iedereen op één lijn te krijgen?
Ik vermoed dat de timing in deze in ons voordeel speelde. De goesting was er bij iedereen. We keken ook snel naar de andere kant van de taalgrens om ook de Franstalige partners aan te spreken. En die reageerden ook snel en positief.
Was vooral bij iedereen vanuit een goesting om toch iets te betekenen voor de Belgische jazz artiesten. Die toch ook in de kou bleven staan.
Er was ook wel veel initiatief binnen de pop/rock scene. Maar buiten enkele individuele digitale acties, weinig voor jazz. Dus was ook belangrijk om als collectief te werken en niet als individueel festival.
Welke artiesten staan er op het programma, is er al iets als een tijdschema?
Er staan 24 artiesten op het programma. Programma staat online op www.jazz.be . We hebben uiteraard rekening moeten houden met aantal artiesten per band en met de corona maatregelen. Dus stellen een mix voor van solo/duo/trio acts met enkele iets grotere groepen (max. 6)
Hoe gaat dit allemaal praktisch in zijn werk?
Met je ticket krijg je voor aanvang een code. Met die code kom je dus op het platform waar je de concerten gaat kunnen bijwonen. Het positieve is ook dat je als tickethouder ook nog de tijd krijgt tot max. 1 week na het festival om te blijven kijken.
Ondertussen is de ticketverkoop al bezig, verloopt die positief?
De ticketverkoop verloopt goed, we zitten al rond de 2000 tickethouders. Ook belangstelling vanuit het buitenland. Onze perswerking doet veel goed werk en bereikt dus ook vlot het buitenland. Ook zijn we goed vertegenwoordigd in een netwerk van buitenlandse festivals en dat helpt ook in het bereiken van collega’s her en der in Europa. Dit is ook een visitekaartje voor de Belgische jazz. Dus ook goed nieuws voor artiesten om zich te tonen aan het buitenland.
Ook voor de artiesten hakt deze crisis er hard in. Hoe was de reactie van de artiesten op dit bijzonder initiatief?
De artiesten reageerden snel en positief. Hebben goesting om te spelen en op het podium te staan. Het is niet helemaal hetzelfde zonder publiek, maar dit benadert toch al goed het livegebeuren. Flagey is ook de perfect uitgeruste zaal om alles vlot te laten verlopen, een goede sound te hebben met een toffe jazzsfeer.
Bestaat ook na de crisis de mogelijkheid om op deze wijze live streamings te blijven aanbieden (tegen betaling) naast concerten met publiek? Is daar met andere woorden, een markt voor?
Er zijn veel pogingen met live streaming. Kwaliteit in geluid en beeld zijn toch belangrijke factoren, wil je het voor het publiek ook aantrekkelijk maken en houden. Er gaat niks boven een ultieme live-ervaring met publiek en interactie, sfeer met licht en volume, maar voorlopig moeten we op deze manier aan de slag. Niks sluit uit dat het hier eindigt. En wordt het deels een En – En verhaal in de toekomst. Je maakt het voor de luisteraar en kijker ook makkelijk, omdat je niet uit je luie zetel moet.
Om daar een beetje op voort te borduren. Zijn er ook mogelijkheden om zoiets te organiseren met buitenlandse bands of artiesten?
Buitenlandse acts zijn mogelijk, maar niet in de huidige omstandigheden en maatregelen vanuit overheidswege. Je zou het wel vanuit hun eigen huis kunnen laten opnemen, maar onderschat niet de belangrijkheid van een goede sound en beeldkwaliteit en dus ook een perfecte synchronisatie. We hebben ook bewust sterk ingezet op de Belgische Jazz als een straf merk. En de buitenwereld mag dat ook best weten. Het is zo dat er in Europa ook enkele online initiatieven zijn, vanuit festival of vanuit een muziekexportorganisatie van een bepaald land, om de jazzscene van dat specifieke land in de kijker te zetten. Ik krijg alvast als programmator vele aanvragen via het Europees Jazz Network.
Zijn er trouwens nog andere initiatieven die op stapel staan? Er is ook de organisatie van 'drive-in' concerten, bestaat daar geen mogelijkheid voor jazz concerten?
We zijn zelf geen fan van Drive-In concerten. Dus vanuit onze kant zal dit initiatief niet komen. De zomer biedt toch al wat perspectief om te spelen. Hopelijk zullen er hier en daar wel kleine buitenpodia mogen en zal er toch langzaamaan live voor publiek kunnen gespeeld worden.
Belgische jazz leeft! De releases swingen de pan uit, er zijn verschillende organisaties die jazz promoten. Hoe komt het toch dat jazz zo leeft (vooral bij de jeugd, want het zijn echt jonge mensen die jazz spelen)
We zijn verwend momenteel met onze scene. Zowel aan Vlaamse als aan Waalse kant. En het is ook goed dat we daar als festival aandacht aan besteden, om de Belgische artiesten dit platform aan te bieden. Jazz gaat ook heel breed en het valt wel op dat er veel nieuwe bands ontstaan. Dat er honger is vanuit de artiestenzijde, maar ook goesting vanuit het publiek om jazz te omarmen. Ook al heeft het vaak wel andere invloeden als vroeger en zijn er wel wat linken met de rock, pop en hiphopscene, en dat heeft ook zeker met de huidige tijdsgeest te maken. Boeiende tijden dus.
Zoals we aangaven, er zijn uiteenlopende organisaties en promotors wat jazz betreft. Bestaan er, ook wat releases en zo betreft, mogelijkheden tot het vormen van één front 'Bel Jazz' front?
Dit is al een mooie start vanuit de festivals, dat we ons verenigen op deze unieke manier. Jazz.be wordt ook een megafoon voor de jazz in ons land. Een platform voor de hele Belgische scene met integratie van alle spelers die betrokken zijn: artiesten, management, bookers, clubs, festivals, … Uithangbord voor de Belgische scene.
Wat zijn, om af te sluiten, de verwachtingen van dit bijzonder initiatief?
Dat dit huzarenstukje goed verloopt, technisch en organisatorisch, dat de jazz kijker voluit kan genieten van het festival. In elk geval is het een mooi huwelijk tussen de betrokken festivals, dat we samen na buiten komen met dit verhaal. Over de taalgrenzen heen. Bijzondere is ook dat ik op deze manier wel fijn zou vinden dat de trouwe “Gaume” bezoeker op deze manier ook “Jazz Brugge” leert kennen. Dat artiesten als The Brums uit Luik ook op deze manier het publiek van Brand kunnen aanspreken en dat Lubiana ook in Vlaanderen haar weg vindt dankzij dit platform.
Rest me alleen jullie nog veel succes toe te wensen. En hopelijk komen we elkaar dit weekend 'online' tegen. Een verslag van dit bijzonder project, volgt naderhand.
Luc Waegeman - Wagonmaniac Music - Niettegenstaande iedereen in de cultuur ligt te bloeden, is het toch weer van daaruit dat erwat blijft bewegen, dat er nieuwe ideeën ontstaan rondom nieuwe sociaal samenlevingsmodellen
Luc Wageman is van vele markten thuis. Label baas van Wagonmaniac Music, oprichter van Kinky Star. Muzikant bij o.a. Needle & the Pain Reaction, en zoveel meer. Hij is in 1989 van Antwerpen naar Gent verhuisd en heeft in en rondom het Gentse ondertussen een zeer sterke reputatie opgebouwd. Zonder meer is deze man dus uitgegroeid tot een begrip binnen de muziekwereld, en dan ook de geschikte man om enkele vragen te stellen over deze crisis en hoe daar mee om te gaan. Maar ook uiteraard stond hij ons te woord over zijn talloze projecten in het verleden, heden en toekomst.
Je zit al een tijdje in de muziekwereld, ook als muzikant. Als je terugkijkt op je verleden wat waar de diepte en hoogtepunten?
Sinds mijn 15de speel ik in verschillende bandjes, eerst als drummer (Possible Noize, Shakin' Zorro & the Bandoleros, SeXmachines), erna als bassist (The Mansons, Starfighter, Needle & the Pain Reaction, enz...) en ondertussen ook als solo artiestproducer Wagonman.
"No downs, no ups" but "music saved my life". Als ik terugkijk op het verleden zijn de hoogtepunten voor mij vandaag o.a.:
-De eerste kennismaking als tiener met punk op een concert van The Kids.
-Mijn verhuis van Antwerpen naar Gent in 1989. Toen al begon het in Gent te bruisen op muziekgebied. Elke betrekking had eigenlijk z'n hoogtepunten voor me. Van concert afficheplakker, productieassistent voor concertpromotors, platenwinkelassistent, promo boy voor Bang! Records met o.a. dEUS, roadie-roadmanager Gorky/Gorki, als muzikant bij Starfighter concerten op Dour en Pukkelpop, de oprichting van Kinky Star als club en als label met het succes van 't Hof Van Commerce.
- Nog mooie herinneringen heb ik aan de Zuid-Afrika reizen met 't Hof Van Commerce alsook naar Senegal met Gorky maar zeker ook de Amerikaanse avonturen op SXSW in Austin Texas en CMJ in New York met enkele bands (Dr. Pepper Family, Hitch, Barbie Bangkok) en alle avonturen met mijn eigen band Needle in Canada, Malta, Ibiza en de rest van Europa.
- Alle ATP festivals in Engeland met een toffe bende goede vrienden/muziekfreaks beschouw ik ook zeker als hoogtepunten. Eén van mijn persoonlijke hoogtepunten is de ontmoeting en gesprek met Iggy Pop.
- Uiteraard waren er periodes met hindernissen (dieptepunten) gedurende mijn 40 jarige bestaan als muzikant alsook tijdens mijn 17 jarige carrière als oprichter & bezieler van Kinky Star (rechtszaak rond geluidsoverlast, rechtszaak met belastingsdiensten,) maar die hebben we steeds met veel geduld en koppigheid overwonnen.
- Een moment dat ook diepe indruk naliet, was het noodweer op Pukkelpop 2011 die ik samen meemaakte met goede vriend en labelcollega Pieter Jan De Coen en het vernemen van Luc De Vos' overlijden toen ik op tournee was met the Drip Dry Man & The Beat Revolver in Spanje.
Zijn er dingen die je, weten wat je nu weet, anders zou aanpakken?
Ja, maar als je stappen wil zetten in het leven, maak je soms al wel eens een foute inschatting en betaal je daar dan soms al eens "leergeld" voor. Move on zou ik zeggen.
Luc, vertel eens hoe is alles begonnen bij jou wat Wagonmaniac Music betreft? En - wel licht rare vraag - waar staat het label voor?
Het platenlabel Wagonmaniac is ontstaan uit de behoefte om in eigen beheer m'n eigen solo project Wagonman uit te brengen. De roodgekleurde 10" EP "Desire" was m'n eerste release zo'n 5 jaar geleden. Net zoals dit met Kinky Star records in 1997 gebeurd is ifv een eigen release met mijn toenmalige band SeXmachines.
Zoals ook toen vonden er nu ook al snel een aantal andere, vooral gitaar bands (MOAR, Roda Lits, O'Grady, Youff, Dead High Wire, enz...) hun plek bij Wagonmaniac. Samen met Pieter-Jan De Coen die ook nu nog steeds programmator is in de Kinky Star en nog wekelijks een fantastische 2u durende radio show heeft op Urgent.fm, zijn we beiden de bezielers ervan.. Het label staat voor een cross-over van eigenzinnige, alternatieve Belgische muziek "met een zalig goeie hoek af" (dixit PJ) en met ook meestal een sterke live reputatie.
Naast de nieuwe jonge bands (Hugs Of The Sky, Vrovl, Rook, Down The Lees, K@, Ponykamp, enz...) die we de voorbije maanden hebben uitgebracht, is nu ook de hele Kinky Star catalogus bij ons ondergebracht en brengen we alle 'oudere' releases terug onder de aandacht met voor sommige een heuse vinyl re-issue op 10", mijn favoriete vinyl formaat. (SeXmachines, Vive La Fête, The Whodads & The Mudgang
https://wagonmaniac.bandcamp.com/merch
Het is allemaal zeer klein begonnen, maar de laatste tijd zie ik toch een gestadige groei. ook meer releases. Over releases gesproken, welke toekomstige releases dienen we in het oog te houden. Enkele tips mag
In de komende weken en maanden verwachten we nieuwe releases van Honey Hachimitsu met de onwaarschijnlijk productieve jonge nieuwe artiest Ivolve in de cockpit. Daarnaast brengen we vanaf juni elke maand een 4-track EP uit van Kregel (Nederlandstalige electro noise wave van Bart Vandal X & co) en dit gedurende 4 maanden lang. Ook van Slow Man (Roel Sardonis) komt er een tweede zweverige EP uit.
In de verdere toekomst zal de special 10" vinyl edition nog worden uitgebreid met een nieuwe Wagonman & Blaastaal maar ook een 7" vinyl van SeXmachines "Rare Tracks" staat nog gepland.
Eigenlijk wordt ik altijd verwonderd als het om artiesten uit 'uw stal' gaat, maar er is toch eentje die me recent compleet heeft omver geblazen door zijn veelzijdige aanpak. Involve. Hoe is deze uitzonderlijke kunstenaar bij jou terecht gekomen?
Ivolve is opgemerkt door PJ .Ziehier wat hij me daarover vertelde:
"zoals zovele stootte ik op Ivolve tijdens mijn zoektocht naar muziek voor de radioshow, het eerste contact was de vraag of hij me een digitale promo van Verloren Woorden wou toesturen. Ivo was enthousiast rond het feit dat ik tracks wou draaien en er volgende daarrond al snel enkele mailconversaties. uiteindelijk was het Ivo zelf die vroeg naar tips om een gepast label te vinden voor zijn release, gaf ik hem dan ook en zo kwamen we uit bij Wagonmaniac Music. na eerst te peinzen en te bedenken dat er eigenlijk weinig labels zo'n soort muziek uitbrengen. daarna veel conversatie. uiteindelijk voorstel naar Wagonmaniac toe. en bijna elke week iets van hem in de Kinky Star Radio playlist. Ivo is en blijft gewoon enorm enthousiast en productief"
Je zit ook zelf in enkele projecten. Hoe staat het daarmee? Welke projecten maak je zelf deel vanuit?
Momenteel ben ik actief met mijn soloproject Wagonman ism kunstenaar Bert Lezy (aka Blaastaal), bassist bij mijn oerband Needle & the Pain Reaction waarmee ik dit jaar 20 jaar speel en bezig ben een nieuw (6de) album op te nemen, bassist bij K@ & the Sexy MF's waarmee er een toertje gepland stond deze lente, producer en bassist bij Mydonna, the official Madonna Tribute Show waarmee we normaal gezien dit jaar de zomer zouden doen tot zelfs in Ibiza. Helaas heeft corona er anders over beslist en zijn alle concerten afgelast tot nader order.
Je hebt ook gewerkt (of werk je nog steeds) als coördinator bij Kinky Star. Hoe is dat in zijn werk gegaan? En hoe staat het met Kinky Star in deze tijden?
Ben idd van 1997 tot 2014 coördinator van Muziekcentrum Kinky Star geweest maar 6 jaar geleden heb ik beslist om het stuur over te laten aan de ‘jonge generatie’ en om me full time op m'n eigen creatieve passies te kunnen focussen.
Kinky Star is nog,steeds de plek voor live muziek, jonge bands uit de alternatieve scene en heeft nog steeds een zelfde spirit met Pieter-Jan De Coen als programmator en Sanne Werkers & de crew die nu de club nu runt.
Ook in deze tijden blijft men er actief en creatief met online DJ sets, live streaming concertjes op Twitch TV. Je kan Kinky Star ook steunen door hun wereldbekende Irish Coffee te bestellen en - in de regio Gent - aan huis te laten leveren door de Kinky Koffie Kar. ;-) Ook het boek "20 jaar Kinky Star" is nog altijd te verkrijgen en nu aan speciale promoprijs.
Mailtje naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
De gevolgen van de huidige corona crisis en het aflasten van de Gentse Feesten, gaan zowiezo desastreus zijn. Positief is wel dat er nog net een ondersteuning vanuit de stad Gent en eerder vanuit Jeugdwerk Vlaanderen toegekend geweest is. In de gazet gelezen.
Er bloeit trouwens iets in Gent wat muziek betreft. Ofwel zit er iets in het water, ofwel zijn er veel mogelijkheden om je muziek aan de man te brengen. Hoe verklaar je de wildgroei aan band en artiesten in Gent (in andere grote steden is dat niet altijd het geval)
Het spijt me, 'k heb ook geen volledig duidelijke verklaring voor het feit dat in Gent er een bruisendere muziekscene is dan elders in België. Dat is bij mijn weten altijd al zo geweest en heeft mogelijk te maken met de vele studenten, een redelijk progressief stadsbeleid (zeker in vergelijking met Antwerpen) alhoewel er ook in Gent vandaag nog live muziek café's extreem hoge boetes worden opgelegd vanwege de "Vlaamse geluidsnorm" en dat bovenop de coronacrisis. Het blijft dus knokken, ook in Gent. Keep it up Brechtje & De Kleine Kunst.
Een vraag die ik elk label stel, is het in deze tijden van vergaande digitalisering nog opportuun om iets op cd of vinyl uit te brengen eigenlijk? Hoe sta je daar tegenover
Als label moet je idd in de eerste plaats alle digitale distributie netwerken en promotie kanalen en mogelijkheden gebruiken maar toch blijft er gelukkig een bepaald deel van de muziekfreaks naar vinyl en cassettes vragen. Het fysieke exemplaar blijft nog altijd iets puurs, authentieks en kunstigs te hebben.
De 10" vinyl re-issues worden naast de fysieke record stores nu ook via onze eigen online shop op Bandcamp aangeboden en is de beste én goedkoopste manier om ze online te kopen, zowel voor de band/artiest als voor de "muziekSMAKER".
Veel van uw plannen vielen wegens deze corona in het water. Welke?
Zoals gezegd zijn alle repetities, opnames en concerten van m'n vermelde bands en projecten weggevallen. Zoals ook in Juni de Chasse Patate theatervoorstelling van Studio Orka waar ik mede-acteur-muzikant in ben, zijn nu weggevallen en verplaatst naar het najaar. Hopelijk gaan ze dan kunnen doorgaan.
Hoe ga je als label, muzikant - maar ook als mens - om met zo een crisis als deze waar we nu inzitten?
Het is lastig om nog langer geduld te moeten hebben wat de live concerten betreft maar wel goed om ondertussen niet stil te vallen en verder te doen met je passie, je basis te verstevigen, je online aanwezigheid uit te bouwen, nieuwe nummers te schrijven, nieuwe creatieve processen opstarten, enz...
Music is food for the soul!
Opent zo een crisis geen mogelijkheden om uw muziek online aan te bieden, en vooral brengt dat wel geld in het laatje?
Zoals gezegd is de Wagonmaniac bandcamp een goede vitrine en online shop ook om de vinyl en merch aan te bieden.
Hoe sta je eigenlijk tegenover streaming sites als Spotify, sommige verkiezen wat dat betreft bandcamp?
Spotify en Youtube zijn vandaag de belangrijkste muziekplatforms waar je als artiest en band op aanwezig moet zijn. Met al je releases, met je live streams, met je video's, je playlists, je followers, enz... Dit zijn vandaag eigenlijk "de supermarkten, radio's en t.v.'s van de muziek tegelijkertijd".
Bandcamp echter kan worden beschouwd als het eigen platform van de band of artiest zelf waarin hij of zij een eigen winkeltje & vitrine heeft waar de fans en supporters direct van de artiest kan kopen, hetzij downloads, hetzij vinyls of cd's, t-shirts, enz....
Wat de digitale muziekplatforms betreft is het geen of/of maar een en/en verhaal. Je moet als artiest overal beschikbaar en aanwezig zijn en er pro-actief mee bezig zijn, wil je er een beetje return van krijgen. Veel van de "muziekSMAKERS" luisteren digitaal.
'Live optredens' zijn er niet voorlopig, maar er gaan stemmen op voor live streaming en zelfs een 'drive-in festival' hoe sta je daar tegenover?
Alle ideeën om ondertussen toch live bezig te kunnen zijn, zijn goeie ideeën vind ik.
Zo ben ik ondertussen grote fan geworden van The Soap Girls uit Zuid-Afrika die heel hun geplande tour nu vanuit hun garage in Kaapstad spelen. Elke avond in een 'andere stad' in een 'ander land' zoals eerder stond geboekt, telkens in een 'ander thema' en met telkens tussen de 200 en soms 1000 man die hun live streaming op facebook volgen. Ze zijn super en spelen het online live streaming gegeven heel goed uit vind ik. Daarenboven zijn ze heel open en communicatief, maar ook interactief, met hun "followers" en creëren ze vanuit hun garage hun fanbase die hen steunt met het kopen van merch, ook gepersonaliseerde 'pieces of art', etc... The Soap Girls rock!
Maar evengoed het drive-in idee - zeker voor iets als de Mydonna show - is wat mij betreft een heel tof concept. Maar we gaan volgens mij ook snel terug kleine living concertjes zien, underground eventjes hier en daar. Men kan de cultuur en het inherent sociale gebeuren van muziekoptreden niet veel langer in "quarantaine" houden vrees ik.
Niettegenstaande iedereen in de cultuur ligt te bloeden, is het toch weer van daaruit dat er wat blijft bewegen, dat er nieuwe ideeën ontstaan rondom nieuwe sociaal samenlevingsmodellen ook, rondom een nieuw cultuurbeleid, rondom het idee van basisinkomen in plaats van het waardeloze "kunstenaarsstatuut", enz.... Ideeën die er al langer waren maar nu nog meer wind in de zeilen krijgt en bespreekbaar wordt.
Ook zie ik nieuwe verbintenissen en netwerken ontstaan waar we elkaar vinden en ondersteunen, alle labels, boeker, promotors, muziekmakers en smakers samen.
Een heel mooi voorbeeld is de BMA (Belgian Music Addicts) groep die nu op facebook en Youtube is ontstaan dankzij enkele bezielers die de armen samen geslagen hebben en op 2 maand tijd +7000 volgers hebben. Ook indie platforms als Musiczine, Luminous Dash, Dansende Beren, enz... blijven belangrijk voor de alternatieve muziek scene.
Superbedankt iedereen!
Wat zijn de verdere toekomstplannen, ook na de crisis?
Zoals je merkt, ligt er nog veel op de planken voor het label en verder probeer ik nu zoveel mogelijk concerten naar een latere datum te verplaatsen, dit jaar of naar volgend jaar toe al, zowel met K@ & the Sexy MF's als met Needle & the Pain Reaction en Mydonna.
Ondertussen blijf ik ook nog actief binnen GALM, een belangenvereniging voor Belgische artiesten en muzikanten waarmee we momenteel i.s.m. andere verenigingen (o.a. State Of The Arts) volop op een nieuwe cultuurbeleid inzetten.
De coronacrisis heeft heel veel blootgelegd over de "koterij" en de zwakke sociaaleconomische positie waarin we als cultuur- en "muziekMAKER" inzitten en dat moeten we nu aangrijpen om voor onszelf te verbeteren.
Een "muziekfonds" zou hierbij de basis kunnen vormen.
Meer info op https://www.galm.be/
"Uniting Artists In Music"!
"Support your local artist & label"!
Zijn er mogelijkheden om 'online' merchandiser aan te schaffen? Zet hieronder gerust enkele links waar mensen uw merchandiser en zo kunnen aanschaffen
LABEL links
Alle merchandise, downloads, subscriptions, enz... vindt je terug op de Wagonmaniac Bandcamp
https://wagonmaniac.bandcamp.com/
Website: http://www.wagonmaniac.com
facebook: http://www.facebook.com/wagonmaniac
Instagram: https://www.instagram.com/lucce_wagonman/
BANDS link
http://wagonman.be/
http://needle.be/
http://www.katmusic.be/
https://www.mydonna.be/
MANAGEMENT link
http://www.wagonmania.be/
Pics homepag @Ioannis Tsoulousis
Constraint - We strongly believe that good music will always be recognized and appreciated, today as yesterday!
Constraint is een Italiaanse symfonische metalband opgericht in 2011. Hun eerste demo 'Illusion Of A Dream' liet een band horen die binnen dat genre, waar je vaak de bomen door het bos niet meer ziet, toch een diepe indruk na. Dat werd bij hun eerste full album 'Enlightened By Darknes’' in 2016 in de verf gezet.
Nu verscheen een nieuwe schijf: 'Tides Of Entropy', waar instrumentale intensiteit samenvloeien met een vocale inbreng in alle kleuren van de regenboog.
Uiteraard besteden ook wij daar de nodige aandacht aan. De recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/78343-tides-of-entropy.html
Naar aanleiding van deze releases, en ook hoe je als band en mens omgaat met een crisis waarin we nu leven, hadden we een fijn gesprek met zangeres Beatrice.
The band was formed in 2011. How did it all start?
It all started as a cover band. The original formation shared the passion for the same kind of music and so before we knew we started playing our favourite songs together. There were no particular ambitions back then, being that we were also very young.
Your first demo 'Illusion Of A Dream' showed a band that deeply impressed within that genre, where you often no longer see the trees through the forest. How were the general reactions?
Well, thank you! The general reaction was very positive and, to be honest, we didn’t see it coming: as I told we were really young and all we did was just for pure fun. Seeing positive feedbacks motivated us to proceed for a more serious approach to music.
To build on that. Is it still possible as a band to rise above that ground level of symphonic metal bands? As far as I am concerned, you certainly do, but you often no longer see the forest through the trees. Feel free to give your opinion
The reality is that growing in popularity and make yourself a name in music is, today, harder than ever. Of course, a lot of great bands do succeed, yet the offer is so wide that inevitably a lot of good ones can’t make it through, and that is a misfortune. Nonetheless, we strongly believe that good music will always be recognized and appreciated, today as yesterday!
I have reviewed the latest disc '' Tides Of Entropy '. What I especially noticed is that it has become a particularly fairytale but also emotionally charged trip. Was this approach deliberately chosen? What is your opinion on this?
From day one in the writing process we wanted to create something very organic and with a strong running theme going throughout the album. Beatrice designed the concept and the main challenge was to create music that made sense in the context of such lyrics. This translated in having very different sections, not only from song to song but also within each song, going from heavy distorted guitar riffing to delicate mellow parts.
What I find especially impressive about this new album, I quote my own text: " Each time a sound wall of violin, guitar and even piano is erected that feels like a satisfying whirlwind that rushes through your soul at a tempo that is amplified, every time Beratrice's unctuous and varied voice takes you away to other places. " What is your opinion on this?
We appreciated a lot that description, and we think it describes really well what we ultimately aimed for! We put a lot of attention to the overall sound we wanted to convey: a lot of bands choose to strive for that huge sound in their productions and that’s absolutely fine but a lot of time that hinders instruments’ dynamics that results just flat, without peculiarities. We tried to take the best of both worlds producing an album that exhibited that sweet “sound wall” as well as displayed all the tiny details that ultimately gives something peculiar to the album itself.
What are the general reactions to the new record?
Honestly they are very good, and we are so thankful for that! We took a big leap in the void with this album because it is very different from our first one, both for the major line up we faced, both for the natural growing of the musicians remained in the band through this years. We are really happy to see prog as well as symphonic metal fans enjoying our music!
I suppose many of your plans have fallen into the water because of this corona crisis. Which?
In Italy the crisis hit the hardest exactly when we released our album, so that was an unfortunate coincidence. We were scheduling our live concerts to support Tides of Entropy but, of course, none of those happened. Everything got postponed in the near future. Aside from that, as we were discussing before, a lot of people listened to the album and reached out to us anyway, so we have to be thankful to the digital era for that!
Italy has been particularly hard hit by this corona crisis. Hopefully you and your family are okay? How do you deal with this as a human being in these difficult times?
Luckily we and our loved ones are all okay. These have for sure been difficult times, both because we weren’t allowed to see anyone and because we were forced home. Of course this was made for a good reason, but the whole situation had no precedent before so we were all being taken unprepared. Things are getting better day by day now, we’re trying to look at it from a positive perspective!
And as a musician / band?
As a band the worst thing was that we couldn’t see each other in person but we managed to use digital platforms such as Skype and Discord. We started composing songs for the next album and luckily we are able to do that without meeting in person exchanging ideas digitally and creating upon those.
Doesn't such a crisis open doors to give a concert via livestream or something? How do you feel about that? Are there any plans in that direction?
We are actually doing some Instagram Q&As every now and then, but no livestream concerts for now.
What are the plans for the future once the crisis is 'over'?
As we were discussing before we are going to start touring for the promotion of Tides of Entropy. We are going to make some gigs in Italy but we are planning about touring also out of our country.
Is there also such a thing as an end goal, something that you as an artist and band absolutely want to achieve?
Our end goal, if it can be called as such, would be to play all over the world and get in contact with more people, expanding our fanbase and really keep doing it for as much as we can! We simply love creating music and we hope to make it accessible to more and more people.
Now that there are no concerts, the possibility to purchase merchandise and the like has also disappeared. How can readers possibly do this? Feel free to provide some links
Of course playing live is a great way to make people interested in buying our products, nonetheless we sell all our merchandise, included our latest release, through our BigCartel at the following link:
https://constraint.bigcartel.com/
Thanks for this nice conversation, there are still comments to our readers feel free to put them below
You are welcome! Thanks for hosting us and stay safe!
This Can Hurt - Vooruit denken en de boel niet laten slabakken is de boodschap. Als je het goed aanpakt krijg je als mens en muzikant zelfs de kans niet om je te vervelen
JP De Brabander (ex-LoopLizard, ex-DeLaVega), Sven Vande Neste (70’s Tush) en Jack Noise vormen samen This Can Hurt. De band ontstond in 2014 en bracht naast een EP in 2015 ook al een full album op de markt: ‘Nothing Matters’ (2017). Een plaat die binnen de wavescene enorm werd gesmaakt. Het was alleen wachten op de bevestiging. Die komt er nu in de vorm van een gloednieuwe schijf: ‘Worlds Apart’. Met een donkere, weemoedige hoes van een traan van verdriet en pijn wordt al aangegeven hoe de volledige plaat in elkaar steekt.
Op onze website werd aan deze release de nodige aandacht besteed. Er verscheen zelfs niet één maar twee recensies, die u beide hier eens kunt nalezen:
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/74904-worlds-apart.html en http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/75041-worlds-apart.html
Net zoals bij vele bands en artiesten, zorgde de corona crisis ervoor dat veel plannen in het water vielen. Maar ook de leden van This Can Hurt zijn niet bij de pakken blijven zitten. We hadden een warm gesprek - helaas via mail - met hen over de toekomst van This Can Hurt maar ook andere projecten. Meer nog, we kregen zowaar een primeur voorgeschoteld.
Voor zij die jullie niet kennen, wie is This Can Hurt? En hoe is alles begonnen?
Eigenlijk is This Can Hurt gestart als studioproject van JP De Brabander (Looplizard/Delavega) en Jack Noise. Het opzet was om muziek zonder limieten te creëren, genre-overschrijdend en vooral weg van de veilige standaard waar veel bands aan vastklampen. Als duo bracht TcH de EP ‘Some Days’ en het debuutalbum ‘Nothing Matters’ uit.
Naarmate de vraag kwam om de band live aan het werk te zien, besloten JP en Jack om muzikanten te zoeken om de band te vervolledigen. Na een paar wissels in de line-up werden Sven en Jo als vaste bandleden aangeworven en werd This Can Hurt een volwaardige live-band.
Het is zeer moeilijk om op jullie muziek een label te kleven, persoonlijk is dat DE reden waarom ik zoveel van de band hou, maar naar promotors en zo toe is dat vaak nodig. Hoe zou je uw muziek zelf omschrijven.
Wij kleven er het label ‘Industrial Postwave’ op, al zijn poppy elementen nooit ver weg. Industrial Post Wave dekt dus eigenlijk ook de lading niet helemaal. En dat is inderdaad vaak het ‘probleem’ om de festival-programmatoren wakker te schudden. België lijkt krampachtig vast te hangen aan één bepaald genre. Zo zijn we te donker voor de commerciële festivals, te hard voor de wave-scene maar niet hard genoeg voor de metalfestivals, en ga zo maar door. In de buurlanden lijkt dat minder een obstakel te zijn, in Duitsland en Nederland staan we op zowel pop-, rock-, als metalfestivals. Misschien hebben de Belgen nog wat tijd nodig ?
Wie is de voornaamste componist binnen de band of is het eerder een bandgebeuren?
De nummers ontstaan op vrij unieke manier (wat had je verwacht... haha). Jack is naast de drummer van de band ook Mr. Soundscape. Stel, er valt een lepel op een houten vloer en dat geluid resoneert op een onverwachte manier, staat Jack altijd klaar met z’n recorder.
JP is de eigenlijke componist. Hij vertrekt vanuit Jack’s soundscapes en schrijft eigenlijk de muziek rond Jack’s geluiden. Van zodra JP met een demoversie van een nieuw nummer op de proppen komt, is het aan Sven om de nummers van zang te voorzien. Vanaf dat moment wordt het nummer verder afgewerkt als band op de repetities, maar veel structurele veranderingen komen daar eigenlijk al niet meer aan te pas.
Hoe waren de reacties op jullie debuut 'Nothing Matters'? Jullie stonden bijvoorbeeld in het voorprogramma van The Difference (die ondertussen ook zijn gestopt). Heeft dat bepaalde deuren geopend naar promotors en zo toe?
‘Nothing Matters’ werd eigenlijk vooral opgepikt in Nederland en Italie. In Nederland stond de single “Mindblower” zelfs wekenlang in de TOP20. Op het thuisfront bleef het eigenlijk zo goed als windstil... Support voor the Difference was in Eeklo, vlak in de buurt van waar wij ook komen, dus het publiek kende ons grotendeels al. Of dat veel meerwaarde heeft gehad op promotioneel vlak betwijfel ik, maar het was alleszins wel een topavond... Ik denk dat we veel meer nieuwe zieltjes hebben weten te winnen op o.m. Autumn Moon Fest in Duitsland of Har Rock Fest in Nederland.
Een dikke twee jaar na de release van hun goed onthaalde debuut ‘Nothing Matters’ is er ‘Worlds Apart’. Ook werd This Can Hurt uitgebreid van een duo tot een kwartet. Dit met het oog op live optredens? Vertel er wat meer over
Klopt, in het begin was JP op het podium naast gitarist ook zanger/frontman van de band, en een band fronten was niet helemaal zijn ding. JP kende Sven als zanger van 70’s Tush, maar had nooit overwogen om hem aan te spreken om This Can Hurt te vervolledigen, want, zo dacht JP, Sven is compleet into seventies Rock ‘n’ Roll... tot hij Sven zag lopen met z’n geschilderd Type O Negative-frakske :-) Jo (bas) was in eerste instantie aanvaard als sessiemuzikant, maar naargelang de band groeide , bleek het plaatje enkel compleet met Jo als vaste bassist. Als alles voor de volle 100% klikt op zowel muzikaal als persoonlijk vlak, dan moet je dat koesteren!
Ik schreef: ''‘Worlds Apart’ is een schijf gedrenkt in een doom/gothic-sfeertje. Waardoor de haren op je armen recht komen van innerlijke angst en vertwijfeling. Deze band heeft anno 2019 duidelijk vele gezichten en toont die allemaal op een even intense en emotionele wijze.'' Dat is nog het meest opvallend. Wat is jullie mening hierover?
Klopt, het album is eigenlijk op heel korte tijd geschreven, op minder dan 3 maand lagen de eerste demoversies op tafel. Dat voel je ook als je naar het album luistert, het is in een ruk geschreven. Naarmate Sven de teksten op de nummers zette, begon er een verhaal te vormen. Uiteindelijk is het een soort van conceptalbum geworden over een jongen die opgroeit in een compleet ontwrichte maatschappij, met alle mentale gevolgen vandien. Muzikaal gaan de nummers met de teksten mee, zowel de tekst als de muziek sleuren je mee in het hoofd van ons personage.
Hoe waren de algemene reacties trouwens?
We kregen massa’s positieve besprekingen uit allerlei hoeken, maar de grote Belgische kanalen, nationale radio zijn nog wat afwachtend. Vooral in Duitsland en de UK gaat het hard. Door de deal met Glasstone krijgt het album ook in België een tweede kans. Afwachten wat er uit de bus komt nu... Fingers crossed!
Zitten jullie daardoor niet een beetje aan je plafond? Zijn er nog groeimogelijkheden? In welke richting denk je?
Als er geen hokjes zijn, is er ook geen plafond... We kunnen alle richtingen uit, misschien staan er op een volgend album wat meer elektronische nummers, misschien staat het wel vol commerciële songs of wordt het een album geïnspireerd door nineties black metal. De thema’s zullen herkenbaar This Can Hurt blijven, zoveel is zeker, maar we willen zeker niet in herhaling vallen.
Zijn er geplande releases of shows die door deze crisis in het water vallen? Welke?
Veel te veel om goed te zijn.... In eerste instantie alle releaseshows. We hadden releaseshows doorheen Belgie gepland. In Limburg en Mechelen hebben we het album nog kunnen voorstellen, daarna zijn we in lockdown gegaan... Dus dat wordt allemaal najaar 2020 of zoals het er naar uitziet misschien zelfs 2021. Er was ook een minitour in de UK voorzien in augustus (oa Corrosion Fest in Morecombe), NCN Leipzig is nog niet geannuleerd maar dat zit er ook wel aan te komen vrees ik, Eurosjopper Fest in NL was ook een uitgelezen kans om de band voor te stellen aan de bookers en promotoren, maar werd ook gecancelled, te veel om op te noemen eigenlijk... Laat ons hopen dat we ze allemaal naar een latere datum verzet krijgen.
Hoe ga je als band en mens om met zo een corona crisis?
Als band kan is dit het uitgelezen moment om de promo op volle toeren te laten draaien. Veel mensen zitten thuis en hebben tijd om effectief te lezen wat je mailt en de muziek te beluisteren die je doorstuurt. Vooruit denken en de boel niet laten slabakken is de boodschap. Als je het goed aanpakt krijg je als mens / muzikant zelfs de kans niet om je te vervelen. Social media is één groot adresboek, ga op zoek naar nieuwe contacten, schrijf mensen persoonlijk aan, dat werkt beter dan livestreams vanuit je badkamer op facebook.
JP is ondertussen alweer volop in writing-modus gegaan, dus de kans is groot dat na de crisis driekwart van een nieuw album klaarligt. In twee woord: werken dedzju!
We zien de laatste tijd veel filmpjes verschijnen waarbij bands gebruik maken van sociale media om zichzelf 'live' te tonen en zo, bestaan daar voor this can hurt geen mogelijkheden?
Zoals ik juist aangaf, ik denk eerlijk gezegd dat dit niet veel opbrengt. Iedereen streamt tegenwoordig vanuit z’n living. De kwaliteit laat meestal zwaar te wensen over, waardoor de aandacht van de kijker ook snel weg is. Er is zo een overload aan livestreams momenteel en ik heb eerlijk nog niemand horen zeggen dat ze een volledige ‘show’ hebben bekeken. De mogelijkheid is er natuurlijk evengoed voor ons als voor iedereen anders. Maar ik denk dat dit nu net het probleem is... het is er voor iedereen, ook voor een middelmatige Peruaanse neusfluitspeler.
Denk je ook niet dat deze crisis de toekomst van live beleving zou kunnen veranderen? je ziet nu al 'drive-in festivals' verschijnen? Hoe zie je dat zelf
Die kans bestaat, maar we hopen er alleszins niet op. We zien ons nog niet direct op een podium staan op de parking van Wijnegem Shopping Center voor een toeterend publiek. Nu ja, het is afwachten en vooral hopen dat het snel weer een beetje normaal wordt.
Hoe ga je als band (mens) en artiest om met streaming als Spotify? Hoe sta je tegenover bijvoorbeeld bandcamp? Lijkt me een financieel interessanter medium
Optreden is veruit de beste manier om je merch verkocht te krijgen. Bandcamp is dan weer de beste online optie om nog iets aan de verkoop van merch over te houden, maar streamingdiensten als Spotify zijn dan wel weer goed promotioneel, dat wordt door iedereen gebruikt...
Laat ons het zeggen zoals het is, we zijn Metallica niet hé, we hebben meer aan 100 nieuwe luisteraars, dan aan 10 albums te verkopen via één of ander online kanaal.
Wat zijn de toekomstplannen na deze crisis?
Optreden! Veel! Overal! En in ons repetitiekot kruipen om de nieuwe nummers die JP ongetwijfeld zal klaarliggen hebben verder uit te werken tot een nieuw album.
Naast 'This Can Hurt' zijn er ook nog andere projecten waar je mee bezig bent, vertel er gerust wat meer over
Er is zoveel he, Sven zingt naast This Can Hurt ook in 70’s Tush, een jaren ’70 rock ‘n’ roll tribute, er is de internetradio van JP ‘Wit Konijn’, we hebben met enkele van de bandleden Lacienda Records in handen (waar zojuist het nieuwe album van Stereoseat is op uitgebracht), Sven doet daarnaast nog bandbookings voor een 15-tal andere bands met z’n Last Rebel Agency (wat heel binnenkort onder de naam Tres Hombres zal verdergaan, maar dat is nieuws voor binnen enkele weken... haha), ... te veel om op te noemen eigenlijk ?
Een van die projecten is 'The Last Rebel Agency'. Zijn er daar toekomstige releases die we in het oog moeten houden?
Bij dezen heb je dus een primeur... Vorige week werd beslist The Last Rebel te laten opgaan in een groter geheel. Ik mag nog niet te veel vertellen, maar hou de naam ‘Tres Hombres’ in je achterhoofd.
Vertel ook eens iets over jullie internet radio Wit Konijn?
Wit Konijn werd zo’n 3 jaar geleden gestart als zot idee van JP en Peter Coussaert met als achterliggend idee eens wat andere muziek op de radio te draaien. Ondertussen is het uitgegroeid tot een leuk alternatief met 18 programma’s in 18 verschillende genres. Soul, New Waven Black Metal, you name it... Er is trouwens tijdens de Coronacrisis een samenwerking met Kinky Star ontstaan... Ook daar zitten we dus niet stil!
Om af te sluiten, waar en hoe kunnen lezers uw merchandiser en zo aankopen. Plaats gerust enkele links
Optredens, bandcamp, via de website, en binnenkort dus in iedere platenzaak ? Geen excuses om “Worlds Apart” niet in je collectie te hebben dus!
http://www.thiscanhurt.com/band
https://thiscanhurt.bandcamp.com
Dank voor dit fijne gesprek, we doen dat - als alles achter de rug is - zeker face to face nog eens over. Veel succes in alles wat jullie doen
KAMEEL - We zijn eraan begonnen met het idee van ‘we zullen wel zien wat de mensen ervan vinden’, en dan is het natuurlijk leuk om te horen de muziek die we gemaakt hebben toch veel mensen aanspreekt
Jazz is dezer dagen eigenlijk geen jazz meer, maar een 'improviseren tot het oneindige' muziek geworden. Zoveel is wel duidelijk als je al die jonge bands naar boven ziet komen. Neem nu Kameel. Gitarist Patrick Steenaerts, bassist Hans Mullens en drummer Geert Roelofs zijn één voor één muzikanten die niet aan hun proefstuk toe zijn. Binnen dit kleurrijke project amuseren ze zich kostelijk, het resulteert in een schijf 'Barkas' die dan ook vele kanten uitgaat. Vooral dan buiten de lijntjes kleuren, van alles wat met jazz te maken heeft.
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77896-barkas.html.
We hadden over deze release, de link naar Mauro Pawlowski en de verdere toekomstplannen, eveneens een aangenaam gesprek met gitarist Patrick Steenaerts.
Wellicht een doorsnee vraag. Maar toch, voor zij die jullie niet kennen, wie zijn KAMEEL , hoe is het project ontstaan en heeft die naam een bepaalde betekenis?
Patrick Steenaerts: “Hans, Geert en ik kennen elkaar al lang. Er zijn in die periode ook al samenwerkingen geweest waardoor we elkaar ook muzikaal goed hebben leren kennen. Ik heb eerst Hans aangesproken met het idee om een instrumentaal project te starten, een trio, gitaar, bas en drums. En dan viel de keuze voor een drummer al snel op Geert. We hebben een eerste repetitie vastgelegd en voelden dat er een bepaalde chemie ontstond als we samenspeelden, en dat heeft ons ertoe aangezet om verder te gaan. De naam komt eigenlijk van Geert, op die eerste repetitie zei Geert dat een bepaald stuk, ik dacht ‘Chameau’, een kamelengroove had. Het ritme had de kadans van een kameel. En toen moest ik denken aan een compositie van Misha Mengelberg, ‘Met Welbeleefde Groet van de Kameel’. Een stuk waar er tijdens de performance een timmerman op het podium komt en van een houten stoel een kameel maakt. Maar ‘Met Welbeleefde Groet van de Kameel’ vonden we te lang en dus hebben we het ingekort en werd het Kameel.”
Jullie zijn trouwens met verschillende muzikale projecten bezig. Valt dit nog te combineren met de agenda van KAMEEL?
Patrick Steenaerts: “Voorlopig wel, door de corona crisis is alles gecanceld. En voor in de toekomst proberen we de agenda’s zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen.”
Mijn volgende vraag gaat over jullie release 'Barkas'. Jazz is dezer dagen eigenlijk geen jazz meer, maar een 'improviseren tot het oneindige' muziek geworden. Zoveel is wel duidelijk als ik naar die parel van een schijf luister. Wat is jullie mening hierover?
Patrick Steenaerts: “Voor ons was het van bij het begin duidelijk dat we vooral nood hadden aan improvisatie, interactie, gaan voor de vibe van het moment en risico’s nemen. Toen we de studio introkken hebben we dan ook alles opengelaten. Er waren wel een aantal thema’s, kapstokken om de improvisaties aan op te hangen zeg maar, maar we hebben op het moment zelf beslist of we die zouden gebruiken of dat we iets totaal nieuws zouden verzinnen. Dus het kon alle kanten op.”
"Kameel gooit alle mogelijke muziekstijlen door elkaar, schudt daar eens goed mee en geeft er een eigen draai aan waardoor een chaos ontstaat met wonderwel toch enige subtiele structuur als je tussen de lijntjes leest." , schreef ik ook; is bewust voor deze aanpak gekozen? Wat is jullie mening hierover
Patrick Steenaerts: “Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat we alle drie al een heel parcours hebben afgelegd als muzikant en dat we daardoor niet denken in hokjes of stijlen. Maar onderweg is er natuurlijk veel muziek in onze rugzakken terechtgekomen en ieders rugzak is ook nog eens met andere muziek gevuld. En dat hoor je.”
We een horen ook een nieuwe Pawlowski, een band die toch al festivalweides omver heeft geblazen door je onder te dompelen in een totaal absurde wereld. Wat is jullie mening over deze stelling?
Patrick Steenaerts: “Ik begrijp de vergelijking. Er is zelfs een persoonlijke link, we kennen Mauro alle drie, we go way back. Van voor dat Mauro Mauro was en samen met ons in Top 40 bands speelde in Nederland. En we zijn ook nog eens afkomstig van dezelfde streek, namelijk Limburg, meerbepaald Zolder en omstreken. En dan hebben we ook nog eens dezelfde producer, Micha Volders! Maar ik denk vooral dat het komt omdat we dezelfde maatstaf hanteren nl ‘geen compromissen’. Oftewel koppig ons eigen ding doen. Of er zit iets in het drinkwater in Limburg, dat kan ook”
Daar ben ik zelfs zeker van. De muziek van Kameel klinkt eigenlijk zelfs best filmisch. Zijn daaromtrent eventuele plannen?
Patrick Steenaerts: “Nog geen concrete plannen maar we zijn wel al aan het nadenken over een manier om onze muziek ter beschikking te stellen voor mensen die met beelden aan de slag gaan. Dus, laat dat script maar komen zou ik zeggen.”
Wat zijn de algemene reacties op deze plaat eigenlijk?
Patrick Steenaerts: “We hebben eigenlijk verrassend veel goede reacties gekregen op de plaat. We zijn eraan begonnen met het idee van “we zullen wel zien wat de mensen ervan vinden” en dan is het natuurlijk leuk om te horen de muziek die we gemaakt hebben toch veel mensen aanspreekt.
Alle geplande concerten en zo vallen in het water in deze corona tijden, ook bij jullie vermoedelijk. Welke plannen waren dat?
Patrick Steenaerts: “Er stonden een aantal release concerten gepland en wat festivals in de zomer. We hebben nog net ons eerste release concert kunnen spelen op 1 maart en de rest werd gecanceld. Die concerten zijn nu verplaatst naar het najaar, hopelijk kunnen we er dan een vervolg aan breien.”
Hoe ga je als band (en ook als mens) om met deze bijzonder 'rare' tijden waarin we leven?
Patrick Steenaerts: “Het voelt als band raar om net een plaat uit te brengen en er dan niet mee de hort op te kunnen , en die plaat tot bij het publiek te kunnen brengen. Het woord frustrerend wil ik liever niet gebruiken maar we hadden het ons anders voorgesteld.”
Zijn er mogelijkheden om jullie muziek via sociale media aan te bieden, eventueel via live performance?
Patrick Steenaerts: “We proberen het verhaal wel draaiende te houden online, dat is op het moment het enige wat we kunnen doen. De plaat is op alle digitale platformen verkrijgbaar, dus dat zit goed. We hebben net een aanvraag gekregen om een live sessie te spelen voor Dansende Beren. Dat zijn we nu aan het bekijken of dat haalbaar is. We zouden het liefst met drie samenspelen, maar het is nog niet duidelijk of dat kan gezien de corona maatregelen nu voortdurend veranderen.”
Wat is trouwens jullie ongezouten mening over sociale media. Een vloek of een zege?
Patrick Steenaerts: “Wij zien het vooral als een manier om onze muziek te verspreiden. Het is goed dat dit zo relatief makkelijk kan en dat je op die manier veel mensen kan bereiken. Daartegenover staat wel dat wij een band zijn die live moet spelen, met publiek. Wij worden gevoed met de energie die we terugkrijgen van het publiek en in het beste geval ook andersom natuurlijk.”
Denken jullie ook niet dat deze tijden zullen leiden tot meer digitaal muziek aanbieden? ook live?
Patrick Steenaerts: “Ik denk het niet. Als het niet anders kan is het wel een goed alternatief, maar de live beleving van een concert is van een andere orde vind ik. Het is voor mij ook meer dan enkel de muziek, het begint al met de verplaatsing, je spreekt af met mensen, je gaat eerst nog iets eten, je ontmoet mensen die je allang niet meer gezien hebt enz. En ook tijdens het concert zijn er zoveel factoren die meespelen hoe je dat beleeft, de sfeer van de zaal, het geluid, waar je staat, wie er rond je staat, de energie en het volume dat van het podium komt en uit de boxen knalt… Al die dingen bepalen voor mezelf mee hoe ik een concert beleef en die beleving heb ik niet als ik voor mijn computer naar een concert zit te kijken.”
Wat zijn , om daarop voort te borduren, de verdere plannen na deze crisis?
Patrick Steenaerts: “Ik hoop dat we daarna terug de draad kunnen opnemen en verder gaan waar we gebleven waren , namelijk onze release concerten afwerken en ons live verhaal verder uitbouwen. En dan is het misschien ook tijd om al eens na te denken over een vervolg op ‘Barkas’.”
Wat geniet jullie voorkeur: Spotify of Bandcamp. En waarom?
Patrick Steenaerts: “Persoonlijk ben ikzelf vooral meer vertrouwd met Spotify. Gewoon omdat ik Bandcamp nog moet ontdekken. Net toevallig ben ik vandaag op een Bandcamp pagina van iemand terechtgekomen en dat beviel mij wel, dus ik moet er dringend meer werk van maken.”
De tweede single en bijhorende videoclip is net uit , heb ik vernomen. Waar kunnen we die bekijken en beluisteren? Plaats gerust een link
Patrick Steenaerts:
https://www.youtube.com/watch?v=-tDbRXL1_ow
Om af te sluiten, nu er geen concerten doorgaan, waar en hoe kunnen de lezers toch merchandise of die nieuwe plaat aankopen? Is die trouwens op vinyl te koop? Zet maar enkele links
Patrick Steenaerts: “LP (white vinyl) en CD zijn online te bestellen via verschillende platenwinkels, via distributeur Konkurrent (https://www.konkurrent.nl )of rechtstreeks bij het label (https://kameelbarkas.bandcamp.com/). En uiteraard is de cd ook verkrijgbaar op alle digitale platformen.”
Alain Deltenre - Meer Belgische muziek in series, documentaires, kookprogramma’s, reality-tv en dergelijke meer zou zo’n verademing zijn. En ja, ook op radio
Alain Deltenre is van vele markten thuis. Niet alleen is hij medeoprichter van het sterk groeiende BMA. Een online platform dat op allerlei manieren Belgische muziek in de schijnwerpers wil plaatsen, en dat is meer dan ooit nodig. Alain werkt ook mee aan Starman Records en Cluster-Park. Prestigieuze labels die ondertussen toch hun stempel hebben gedrukt op de Belgische en ook buitenlandse muziekwereld. Daarnaast is Alain ook nog eens muzikant en klasse verteller. We wilden graag zijn mening over deze corona tijden horen, hoe je hier mee omgaat. Maar vooral dat prestigieuze project - dat ook wij 100 % steunen - BMA ofwel Belgium Music Addicts nog wat meer in de schijnwerpers te plaatsen langs deze weg. https://www.facebook.com/groups/BelgiumMusicAddicts/
Alain, je bent van vele markten thuis. Met welke projecten ben je allemaal bezig? Vertel er gerust wat meer over
Nee hoor, ik ben een professionele plantrekker. Ik ben begonnen in de zorgsector en na die carrière wist ik het even niet meer. Dus ben ik maar beginnen schrijven en daarna muziek maken en daar hoorde dan weer een clipje bij. Van het een komt het ander, zo blijkt. Nu ben ik 100% bezig met muziek, een passie die begon toen ik 15 jaar was of zo. Ik luisterde elke zaterdag naar Marc Moulin met zijn legendarisch programma Radio Cité. Die man heeft mij muzikaal opgevoed. We zijn nu vooral bezig met zoveel mogelijk getalenteerde muzikanten kansen te geven via ons label Cluster-Park en ook via Belgium Music Addicts.
Zo ook Starman records en Cluster-park. Hoe ben je daar binnen geraakt?
Felix Huybrechts is een jeugdvriend en we spelen samen in een coverbandje. Toen hij Starman Records oprichtte , vroeg hij me om wat promotrailers te maken en daarna ook wat clips. Toen hij en één van zijn vele contacten (ondertussen ook een goeie vriend) aan mij vroegen om een platenlabel op te richten , had ik als eerste reactie: ‘Why me?’ de tweede was ‘Een platenlabel oprichten in 2017, are you nuts?’ De derde reactie was: ‘We doen dat gewoon’. Zo simpel was het en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad!
Geef meteen eens een paar releases of zo die we de komende maanden in het oog moeten houden?
Op dit moment zijn we volop bezig met momoyo, Matt Watts, And Then Came Fall, Organized Happiness, Zymotic, For Greater Good, SJ Hoffman, Guido Belcanto en vele anderen. En ik hoop ook dat de zeer getalenteerde mensen van Lady Blaxx toehappen. Cluster-Park is ondertussen een bonte verzameling van een tiental labels van Walhalla tot Boom Records en van Purple People Park tot One Week en uiteraard ook Starman Records zelf.
Hoe staat het feitelijk met Soul Embrace tegenwoordig?
Dat bestaat helaas niet meer, maar het was sowieso een eer om daar als zeer middelmatige zanger voor gevraagd te worden. Tarantino Cool, staat nog steeds als een huis, vind ik zelf.
Wat ik zo goed vind aan dat project: je ontdekt binnen de muziek van Soul Embrace ontelbare stijlen in. Hoe zou je het zelf omschrijven?
Peter, de bezieler van Soul Embrace, is een muziekliefhebber pur sang en dat zorgde voor vele stijlen door elkaar. Laten we het een mengeling noemen van Morphine en The National, maar dan very low budget en met iets minder talent.
Een van die interessante projecten is 'Belgium Music Addicts', een snel groeiende groep op facebook, maar ook actief op bijvoorbeeld YouTube? Hoe is dat begonnen en wat is in grote lijnen de bedoeling hiervan?
Daar kan ik uren over vertellen. De Belgische cultuursector heeft het al jaren heel moeilijk en dat is er niet op verbeterd in deze vreemde tijden. Zonder aan politiek te willen doen, blijft het voor mij onbegrijpelijk dat onze overheden het enorme belang van cultuur in zijn breedste zin niet inzien. Het blijft echter fantastisch dat zoveel mensen zich ervoor blijven inzetten, denk alleen maar al aan de duizenden vrijwilligers die kosteloos meewerken om artiesten op de scene te houden. Laten we hopen dat ze allemaal snel weer aan de slag kunnen.
De medeoprichters van BMA, Didier en Ann, vroegen me of ik mij daar ook achter wilde scharen en ik moest ja zeggen. Specifiek Belgische muziek is heel versnipperd. En hoewel ik iedereen succes wens, blijf ik vinden dat radio te weinig aandacht besteedt aan de minder gevestigde waarden. Het is geen verwijt, ik begrijp ten volle dat hun taak is om ook te overleven, maar het is een gemiste kans. Als elke zender één uurtje per week nieuwe Belgische muziek zou draaien , zou het al snel heel anders lopen. Ik garandeer je dat daar een publiek voor is. Als wij, als compleet onbekende mofo’s, erin slagen om op 2 maanden meer dan 7000 mensen bij elkaar te brengen, wil dat zeggen dat er een markt voor is.
De BMA-groep is een begin, de fundering zeg maar. Op termijn zouden we daar graag een portaalsite aan koppelen. Een soort van Amazon voor Belgische muziek zeg maar. Daar is echter geld voor nodig en dat hebben we nog niet. Zo hebben we ondertussen inderdaad ook een You Tube kanaal opgericht. Niet minder dan 5 schitterende vrijwilligers hebben op dat kanaal nu al meer dan 2000 Belgische nummers samengebracht. Wat ik daar mis is wat meer subscribers, maar dat komt ook wel. We zijn de 400 al gepasseerd. BMA zou ik heel graag als een soort keurmerk zien. Al die kleine labels en onafhankelijke artiesten samenbrengen zonder dat ze hun eigenheid verliezen. Het is misschien naïef van ons en toch denk dat we al bewezen hebben dat samenwerken wel degelijk werkt. Kijk maar naar wat onze collega’s van Streamit Belgium doen, wat de mensen achter de Live Untapped Sessions bereiken, Artists Unlimited en zoveel meer prachtige initiatieven om artiesten een hart onder de riem te steken.
Over 'Belgische muziek' gesproken. Vaak krijg ik het gevoel dat een doorsnee Belg zeer sceptisch is tegenover eigen kweek, een beetje gezond chauvinisme zou mogen. Wat is uw mening hierover?
Ik denk dat je daar gelijk in hebt, langs de andere kant is er zoveel moois te ontdekken en heeft niet iedereen dezelfde smaak. Onbekend is onbemind en daar wringt het schoentje ook. Sinds ik lid ben van BMA ontdek ik alle dagen schitterende nummers waar ik nog nooit van gehoord had. Dus ja, het publiek zou wat chauvinistischer mogen zijn, maar dat geldt ook voor de media in het algemeen. Als ik op TV een reclame zie met een motor krijg je gegarandeerd “Born To Be Wild” te horen, snap wat ik bedoel? Meer Belgische muziek in series, documentaires, kookprogramma’s, reality-tv en dergelijke meer zou zo’n verademing zijn. En ja, ook op radio, maar dat zei ik al eerder.
Sommige bands die hier absolute topkwaliteit brengen, zouden , moesten het Amerikanen zijn , wereld beroemd zijn. Om daar op voort te borduren. Hoe sta je tegenover die mening?
Klopt 100%. België is een dorp en daarenboven beschikt niemand van ons de budgetten die de grote drie hebben naar promo toe. De algo’s van de streamingplatformen helpen daar ook niet bij. Vergeet niet dat er elke dag 40.000 nummers worden toegevoegd aan die sites. Hoe gaat een bv een Canadees een Belgische band ontdekken als die pakweg 6.000 streams heeft op Spotify en 22 Subs op YT. Dus ja, meer Belgische muziek spelen zou helpen. Ik kan zo 50 bands opnoemen die internationale aandacht verdienen , maar het hele systeem is een vicieuze cirkel. Niet (genoeg) op de radio = geen nieuwe fans = geen optredens = geen geld voor opnames = niet (genoeg) op de radio. Het is en blijft knokken en dat kan snel verholpen worden als we allemaal de handen in elkaar slaan.
Het moet gezegd worden, dat artiesten zelf daar ook mee verantwoordelijk zijn, maar ik begrijp ten volle dat zij vooral muziek willen maken en niet de hele dag promo willen maken op sociale media. Uit ervaring weet ik dat dat uitputtend is en het kost jaren om daar iets te bereiken.
Dat project 'Belgium Music Addicts' blijft eigenlijk groeien. Ik lees in een interview met Luminous Dash: '' Een volgende stap wordt een podcast- en/of een mixcloud kanaal''. Is daar al iets van in huis gekomen?
Ja hoor, dat mixcloud kanaal bestaat ondertussen ook al en we hebben een spotify account ook. Ons grootste struikelblok is nu genoeg mensen vinden die daar actief aan willen meewerken. Het is een beetje te snel gegroeid en daar betalen we een prijs voor. Ik vind het fantastisch dat ze zoveel gepost wordt in de BMA-groep, maar wat meer mensen die er echt mee voor gaan zou heel welkom zijn. De bedoeling is om ook wat radio en eventueel TV feedback te krijgen, ''Als de radiozenders het dan nog niet doorhebben: starten we gewoon onze eigen zender.
“Als crowdfunding nodig is , dan doen we dat" liet je uitschemeren in dat interview op Luminous Dash. Hoe staat het daarmee? En is die ambitie er nog steeds
Wij geven die plannen niet op, maar ook hier weer: geld, tijd en mankracht. Achter de schermen van BMA zitten nu al een 12-tal vrijwilligers. Dat zijn er minstens 100 te weinig. Om heel eerlijk te zijn: de crowdfunding staat al eventjes klaar. Ik heb het zelf wat uitgesteld omdat mensen nu met heel andere dingen bezig zijn en daar heb ik alle begrip voor. Dit zijn moeilijke tijden voor iedereen, zowel mentaal als financieel. Laten we maar allemaal eventjes tot rust komen en gewoon lief zijn voor elkaar. Dat gezegd zijnde, zoals Felix al aangaf in zijn laatste interview: Als elke Belg elke maand één plaat zou kopen, zouden we met zijn allen een hele generatie artiesten redden.
Over meningen gesproken, hoe ga je als mens maar ook promotor van al die projecten om met een crisis als deze corona crisis?
Met lede ogen moeten wij aanschouwen dat heel veel artiesten nu geen enkele bron van inkomsten meer hebben. Er zijn honderden optredens in het water gevallen en de platenverkoop is ook in elkaar gestuikt. Laat ons eerlijk zijn , van streaming ga je niet rijk worden, hoewel het mooi is dat er veel naar muziek geluisterd wordt. Het is intriest, want ik denk niet dat de meeste mensen begrijpen hoe erg de hele sector leidt onder deze crisis. Artiesten, zalen, technici, cateraars, verhuurbedrijven, brouwers, labels, platenwinkels, administratieve medewerkers en nog duizenden andere mensen worden hierdoor getroffen. Velen gaan het niet financieel niet overleven. Dus we helpen waar we kunnen, maar wat kunnen we meer doen? Het zou mooi zijn als meer ‘gevestigde waarden’ er echt werk van zouden maken om hun minder bekende collega’s te helpen. Sommige doen het, maar toch wel wat te weinig naar mijn bescheiden mening.
Zijn er bepaalde projecten in het water gevallen? Welke?
Wij blijven zoveel mogelijk muziek uitbrengen, op dit moment vooral digitaal maar enkel bij ons zijn er tientallen concerten uitgesteld en dus ook fysieke releases. Maar we stoppen niet, integendeel. Meer dan ooit maken we plannen voor 2021. Desnoods organiseren we onze eigen minifestivals. Het is nu een unieke kans om Belgische muzikanten samen te brengen en hen zo snel mogelijk terug op de podia te krijgen.
Zou deze crisis niet meer deuren openen naar online muziek beleving? Ook al brengt dat weinig geld in het laatje, maar hoe sta je tegenover de opmars van digitalisering, streaming en zo?
Het is er en we mogen er over klagen zoveel we willen , het gaat niet meer weg en dat hoeft ook niet. Ik vind de digitale wereld fascinerend, hoewel het inderdaad weinig opbrengt voor de gemiddelde artiest. Muziek beleving is een mindset. Een echte muziekliefhebber zou moeten blijven platen kopen. Wij kunnen de denkwijze van de mensen helaas niet wijzigen. Streaming is superplezant maar het is voor pussies. Uitgelachen worden omdat ik effectief nog platen koop , vind ik heel laag bij de grond en het getuigt van niets meer dan flagrant egoïsme en hypocrisie. Beeld je maar eens een leven in zonder kunst. Kunst maak je omdat je niet anders kan. Het is niet zomaar en een hobby. Net zoals voor velen voetbal dat ook niet is. Dat zij een riant loon krijgen vindt iedereen normaal, waarom dan ook niet een kunstenaar?
Ook zie je tegenwoordig veel 'live filmpjes' verschijnen op facebook. Wat is uw ongezouten mening hierover?
Ongezouten kan ik zeggen dat er heel veel leuke dingen worden gepost en ook een paar die beter in hun douche kunnen blijven zingen. Maar ik heb zoveel respect voor iedereen die het doet, want zelfs nu al die mensen diep in de shit zitten , doen ze nog hun best om mensen te entertainen en hen een hart onder de riem te steken. Het wordt misschien eens tijd om de rollen om te draaien. Het allereerste ‘live’ filmpje dat ik zag was al een paar dagen na de lockdown. De fantastische dames van The Bonnie Blues traden virtueel op en koppelden daar een virtuele hoed aan vast. Ze haalden meer dan 400 euro op. Prachtig gedaan en zeer slim van de dames in kwestie.
Laten we ook naar de toekomst kijken, zijn er nog plannen na deze crisis? Welke? En is er ook zoiets als een einddoel in je leven?
If you stop dreaming you die. Allereerst iedereen eens stevig en lang vastpakken, een goed lief vinden en dan als Madman Mac Mad platen uitbrengen en naar optredens gaan kijken en/of organiseren.
Om af te sluiten, we kunnen niet anders dan online merchandiser en zo aankopen. Geef gerust enkele links van hoe, waar en dergelijke
Kijk, daarvoor zou die portaalsite heel handig zijn, dan zou ik maar één URL moeten posten. Tot die er is kan ik iedereen alleen maar aanbevelen om op zoek te gaan naar leuke lokale (web)shops. Er zijn er meer dan je denkt. Wordt lid van Belgium Music Addicts en daar staan er hoop opgesomd.
https://www.facebook.com/groups/BelgiumMusicAddicts/
https://www.youtube.com/c/BelgiumMusicAddicts
https://www.mixcloud.com/Belgiummusicaddicts/
Toch ook, zonder al te veel schroom, een beetje reclame voor onszelf maken
https://www.cluster-park.com/music/
Zeker eens gaan kijken, ik heb al hun platen ?
Heel erg bedankt voor dit interview Erik, het genoegen was volledig van mijn kant
SJ Hoffman - Als je fan was van de vorige plaat, dan zal deze je ook bevallen. En deze heeft net dat tikkeltje meer experiment in zich
Steven Borgerhoff de helft van het uitgeversduo Borgerhoff & Lamberigts, wachtte tot zijn 43 om zijn eerste muziekalbum uit te brengen. Het was wellicht nooit de bedoeling geweest om die songs echt op de markt te brengen, maar gelukkig heeft Steven zich kunnen laten overhalen door bevriende muzikanten. Er was dan ook een duwtje in de rug nodig om deze plaat tot stand te laten komen, en dat kwam van Luuk Cox (Stromae, Tim Vanhamel, Girls in Hawaii) die Borgerhoffs pad kruiste.
Cox selecteerde 9 songs uit de honderden demo’s die al jaren stof lagen te vergaren en produceerde ook het album. ‘The Long Now’.
Deze schijf werd overal zeer goed ontvangen, onze recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/73693-the-long-now.html
De opvolger komt nu op de toonbank. 'Waves Holding Time'. We vroegen ons af welke wegen Steven nu zou inslaan. En hoe hij omgaat met deze bijzondere situatie waarin we leven.
Steven, Laten we even terugkeren in de tijd. Uw vorige plaat 'The Long Now' kwam vorig jaar uit. Hoe waren de reacties daarop?
De reacties waren overrompelend. Ik viel haast van mijn stoel toen ik al die fijne en positieve reviews las. Dat was een opsteker na al die tonnen energie en tijd die ik in het album had gestoken!
Persoonlijk viel me vooral dat zoeken naar de gulden middenweg tussen donkere melancholie en weemoedigheid het meest op. Wat is uw mening hierover?
Er zit altijd wel wat melancholie in mijn songs. Dat krijg ik er niet uit, vrees ik. Ik hou ook van die donkerte, die sfeer. Het is ook de muziek waar ik zelf graag naar luister.
Om daarop voort te borduren, welke kant gaat het bij 'Waves Holding time’ uitgaan? Zit daar ook een persoonlijk verhaal achter?
Na mijn debuutplaat ‘The Long Now’ wilde ik onmiddellijk terug aan de slag. En dus schreef ik een resem nieuwe songs. En dat bleek bijzonder goed mee te vallen. Er zit geen groot verhaal achter, het is eerder een neerslag voor wat 2019 was voor mij. Een jaar met ups en downs, zoals bij de meeste mensen.
Op de eerste solo plaat hebben we eigenlijk zeer lang moeten wachten. Nu ging het merkelijk snel. Lagen er al songs in de koelkast? En hoe is het nu in zijn werk gegaan?
Ik ben van een wit blad vertrokken. Na een bepaald moment had ik het gevoel dat we maar eens de studio moesten induiken ook al was dat al heel snel na het verschijnen van mijn debuutplaat. Producer Sam Pieter Janssens maakte een keuze uit de songs en that was it. De opnames verliepen bijzonder vlot. Vermits het enkel wij tweeën was, konden we heel snel schakelen. Het fijne was dat ik ook beroep kon doen op enkele stemmen waar ik bijzonder grote fan van ben: Pieter Van Dessel (Marble Sounds), Pascal Deweze en Leonie Gysel. En my good old mate Luuk Cox mixte de plaat. Fijn volk allemaal dus!
Ik heb de plaat nog niet beluisterd. Overtuig me eens waarom ik het wel zou doen?
Als je fan was van de vorige plaat, dan zal deze je ook bevallen. En deze heeft net dat tikkeltje meer experiment in zich.
Wat zijn eigenlijk uw persoonlijke verwachtingen over deze plaat?
Ik wil goede muziek maken waar ik trots op ben. Dat is wat telt voor mij. Op de rest heb ik geen vat. Ik heb geen grote verwachtingen omdat het dan allemaal alleen maar kan meevallen. Maar ik hoop op positieve feedback natuurlijk, dat spreekt voor zich.
Ook nu weer werk je voor sommige samen met enkele artiesten. Wie en hoe hebben jullie elkaar gevonden?
Er waren er die ik persoonlijk kende zoals Pieter Van Dessel (met wie ik ooit nog in Londen samenwoonde) en Leonie Gysel. Anderen heb ik gevraagd. Zo ben ik al lang grote fan van alles wat Pascal Deweze doet. Ik ben dan ook bijzonder blij dat hij wilde meewerken aan de song “Turning On”.
Door de corona crisis is het moeilijk om deze plaat live voor te stellen. Zijn er mogelijkheden via sociale media? Je ziet bijna dagelijks wel een 'live' filmpje verschijnen?
Deze week posten we ons live concertje met een zevental nummers. Spannend!
Hoe ga je om met zo een situatie als muzikant en als gevoelsmens?
Ik ben mijn ritme wat kwijt. Maar ik vind het wel een coole periode eigenlijk. De hele wereld is in sleep modus en dat vind ik wel een bijzonder fijne ervaring. Wat meer thuis zijn en voor alles rustig je tijd kunnen nemen is een luxe. Dat besef ik elke dag tijdens deze crisis.
Wat zijn de verdere plannen na de crisis?
Eens goed uitgaan!
Je zit ook nog in andere projecten zoals 'Borgerhoff & Lamberights’? Hoe staat het daar mee? En is dat allemaal nog combineerbaar?
Ja, het is combineerbaar hoor. Ik moet sowieso met verschillende zaken bezig zijn. Wat B&L betreft: elke ondernemer heeft zijn shit nowadays dus wil ik daar ook niet zwaarmoedig over doen. Ik werk samen met een ploeg van fijne collega’s en we gaan er met z’n allen in slagen om ons uit dit moeras te trekken. Komt goed!
In een interview dat ik vorig jaar met jou had vertelde je me: ''En ik ben ook in contact met een regisseur die me heeft gevraagd voor de soundtrack voor zijn nieuwe film''. Is daar ondertussen iets van terecht gekomen? of viel dat ook in het water door deze corona crisis?
Ik heb net de laatste hand gelegd aan de soundtrack voor een serie die volgend jaar op Canvas wordt uitgezonden. A dream come true!
Wordt de plaat ook op vinyl uitgebracht trouwens?
Ja! Dat moet hé. Niets klinkt zo goed als op vinyl!
Om af te sluiten, wens ik u nog veel succes en sterkte in deze moeilijke tijden. Moesten er nog opmerkingen zijn of dingen die je wil meedelen. Schrijf ze gerust hieronder. Stay Safe!
Is helemaal prima. Merci voor de aandacht!
Tom Maene - Polderrecords - Wat ik als label wil bereiken is eigenlijk redelijk simpel: ik wil de hele scene en dan vooral de bands zelf, een platform bieden en ondersteunen in hun doelen
Voor de introductie van het DIY label Polderrecords citeren we gemakshalve even te tekst die te lezen staat op de website: 'Independent DIY record label based in Belgium’s swampy polders.'Grown out of necessity and urge to self-release local underground bands - finally emerged in 2018 as a full grown and respected DIY label specialised in Stoner, Doom, Sludge and Rock.'Home to Cowboys & Aliens, MOTSUS, Stonemule, Eyes on the Machine, Atomic Vulture and many more to come.'
Maar feitelijk is Polderrecords veel meer, deze label vormt net als bijvoorbeeld Consouling Sounds, Dunk!records en zoveel andere het hart van wat leeft in de Belgische underground. Sommige van de bands kunnen dankzij een label als Polderrecords uitgroeien tot vaste waarden in datzelfde muzieklandschap, waar je vaak door de bomen het bos niet meer ziet. De man die daarvoor verantwoordelijk is moesten we gewoon een spreekbuis geven binnen dit project 'Interviews in tijden van Corona'. Net om die passie die hij steekt in zijn project, dezelfde passie is waardoor muziek leeft in Vlaanderen en ver daarbuiten. Want ook in tijden dat we 'in ons kot moeten blijven' brandt het vuur nog steeds. We hadden dan ook een zeer mooi gesprek, wegens diezelfde crisis via mail, met bezieler van Polderrecords Tom Maene
Voor zij die de label nog niet kennen. Hoe en wanneer is Polderrecords ontstaan? En wat waren voorlopig de diepte (naast deze periode) en top momenten?
Het idee van een label en de naam bestaat eigenlijk al van begin deze eeuw. Toen ik met mijn eerste band een demo opnam, kwam de vraag al snel: hoe gaan we dit op cd zetten? Van het een kwam het ander en mijn eerste 10 releases waren eigenlijk allemaal bands waar ik zelf in speelde. Ik deed alles in de DIY-spirit. CDr’s branden, tot hoesontwerp en distributie. Ook de PR errond deed ik toen al. De naam ‘Polderrecords’ kwam er ook al relatief snel. Eind jaren 90 begin 2000 verdiepte ik mij nogal in de hele ‘Desert-scene’. Door de enorme diversiteit, die je ook hoort op de ‘Desert Sessions’, bleef de term ‘desertrock’ dan ook - voor mij - véél meer hangen dan “stonerrock”. Omdat de bands waar ik toen in speelde ook niet meteen in een hokje te duwen vielen, bedacht ik de term ‘Polderrock’. Naast de link die ik had met ons plaatselijk jeugdhuis - J.O.C. ‘t Scharnier - dat in een ver verleden ook ‘Polderrock festival’ organiseerde, waren alle bands waar ik in speelde ook afkomstig uit de West-Vlaamse polders. De klei en het ongure weer, alsook het ‘saaie’ landschap (wei + koe), sloten nauw aan bij de logge, trage en vuile sounds die we maakten. Een mengeling van stoner, sludge, grunge en rock.
In 2017 - toen ik al eventjes actief was als zelfstandig grafisch vormgever in bijberoep - sprak ik af in een klein cafeetje in Roeselare met de bandleden van Darqo naar aanleiding van hun komende release. Door dat gesprek wist ik dat ik niet alleen iets kon betekenen voor de scene, maar dat ik hier mij ook ongelooflijk mee zou amuseren. In januari 2018 liet ik mijn statuten aanpassen naar dat van een label.
In die twee jaar heb ik eigenlijk nog niet echt een ‘diepte’ moment gekend. Mijn eerste drie releases waren enkel op cd en ik had al snel door dat als ik niet aanwezig was op de shows van de bands zelf (en dus meehielp aan de merch), er geen cd’s verkocht zouden worden. Mijn vierde release was de plaat van Atomic Vulture - mijn eerste vinyl release - en die was er knal op. Met een show in de 4AD (Diksmuide) verkocht de plaat uit in een mum van tijd. Dat gaf mij een enorme boost die mij in staat stelde om Cowboys & Aliens te releasen. Deze release is vast en zeker mijn hoogtepunt te noemen. Een band waar ik al sinds begin jaren 2000 naar op keek, véél live zag en een inspiratie was voor tal van bands. Sindsdien gaat het alleen maar omhoog en wat een hoogtepunt had moeten worden deze zomer met een “POLDERRECORDS”-podium op Alcatraz - wordt helaas uitgesteld door de intussen gekende reden… Maar niet getreurd, we hebben iets speciaals voorzien in de plaats ;)
Er is ondertussen veel veranderd. Wat is de grootste verandering naast de digitalisering die zich doorzet?
Wel, zoals ik al aangaf, verkoop van cd’s blijft verder dalen. Maar misschien is de grootste verandering er momenteel wel aan het aankomen. Nu de bands niet meer live kunnen spelen, zie je overal live-streams passeren en filmpjes van bands die nummers over het internet samen inspelen… Wie weet - gaan we ooit naar een betaalkanaal - en kun je net zoals je naar de voetbal kijkt - naar je favoriet concert kijken. Het zal vast en zeker niet hetzelfde zijn als de real-thing, maar ik kan mij wel inbeelden dat een fan sowieso gaat kijken naar een band die momenteel enkel in een ver land te zien is. Why not?
Ik krijg wel het gevoel dat vinyl terug boomt? Klopt dat bij jullie ook? en heb je daar een verklaring voor
Dat is eigenlijk al een tijdje, maar het klopt wel dat de fans van het hardere genre doorgaans wel meer iets hebben met het fysieke. Het artwork op zo’n groot formaat zien is op zich al leuk en dan de verschillende kleurtjes vinyl, ja het spreekt hen wel aan. Ik denk ook dat er een hele generatie is die het vluchtige van streaming (de ‘background noise’) af en toe ook wel eens beu is en ze dan meer kunnen genieten van eens een plaat op te leggen, waar je nog echt je aandacht moet houden bij het luisteren. Ook het concept van een volledige plaat gaat op die manier niet verloren (t.o.v. streaming).
Om trouwens met de deur in huis te vallen het zijn voor zowel labels als muzikanten en alles daaromheen, barre tijden. Hoe overleef je zoiets?
Ja, wie zal het zeggen. Ik kan mij best inbeelden dat er - net zoals in alle sectoren trouwens - slachtoffers gaan vallen. Er zijn er die zich gaan moeten heruitvinden, maar er zitten er ook een pak tussen die er verstandig mee omspringen. Ik denk dat het vooral voor de bands echt lastig is. We zijn niet allemaal in de luxe om releases te gaan uitstellen, zeker ook omdat er niets zeker is, moet je dan uitstellen naar volgend jaar? Ook qua podiumkansen zal het knokken worden volgend jaar. Alles wordt zoveel mogelijk herboekt van dit jaar naar volgend jaar, waardoor bands die een release in het najaar, of zelfs volgende jaar in het voorjaar, minder podium kansen zullen krijgen, wegens reeds volgeboekt.
In een bericht op facebook liet je me weten dat er een speciale release aankomt met zes bands uit uw stal, vertel daar eens wat meer over?
Ik kan er nog niet zo heel veel over zeggen, maar ik kan wel al verklappen dat we een zéér speciale en gelimiteerde vinyl release gaan doen om toch het een en ander goed te maken dat we dit jaar geen Alcatraz podium hebben ;) Wat ik ook al kan verklappen is dat het artwork van de hand is van dezelfde persoon die alle desertfest posters deed dit jaar en het ziet er zalig uit! Er komt ook een insert in geschreven door de mensen die meehelpen met doomcharts.com
Duid alvast 8/8/2020 aan in de agenda ;)
Welke releases staan er nog op het programma dit jaar? Van welke bands en eventueel wanneer?
Op vrijdag 12 juni releasen we de debuutplaat van VOIDIAN. We losten al een single eind vorig jaar en vorige maand een eerste clip. We zijn volop bezig de plaat aan het persen. Dit is een release waar ik samen met de band al een jaar naar uit kijk, we zien het dan ook absoluut niet zitten om die nog langer uit te stellen. Het moet er gewoon uit komen! Alleen ziet het er helaas naar uit dat dit zonder releaseshow zal zijn. Maar goed, uitstel is geen afstel ;)
Geef wat dat betreft ook enkele tips naar de nabije en verre toekomst
Later dit jaar stond ook een release voor Darqo gepland, maar door de corona crisis, lopen de opnames serieus vertraging. Het is dus nog even afwachten daar. Voor de verre toekomst ben ik trouwens in gesprek met Cowboys & Aliens en Atomic Vulture. Verwacht je maar aan nieuwe nummers en nieuw vinyl! Er komen ook een paar re-presses waar ik helaas nog niets over kan verklappen ;)
Laten we ook even terugkeren in de tijd. Hoe waren de reacties op de releases van vorig jaar en zo? Welke stak er bovenuit?
Ze hadden allemaal iets speciaals en allemaal top ervaringen, maar natuurlijk een dubbele uitverkochte Kelk voor Cowboys & Aliens blijft bij, maar even goed de dubbel releaseshow begin dit jaar in de Kreun, MOTSUS samen met Carneia. Ik probeer altijd te vermijden dat ik moet ‘werken’ als label als ik ook moet optreden, vandaar dat je MOTSUS vaak niet zal aantreffen op een releaseshow, maar deze keer was het dus een dubbele release. Met MOTSUS hebben we véél tijd en energie gestoken om de plaat af te werken. De hoes hebben we helemaal zelf geknutseld en gezeefdrukt, net zoals we dat deden voor onze cd trouwens. Super content met het resultaat! DIY!
Live optredens zijn er voorlopig niet, het is koffiedik kijken wanneer. Maar bestaan er kansen om enkele van je bands via livestream op de sociale media aan het werk te zien?
Ik laat de bands volledig vrij in wat ze willen of kunnen doen, maar een live stream is niet zo evident. Alleen al het feit dat wij niet kunnen repeteren, laat staan dat we beschikken over een eigen studio waar we allemaal nog samen kunnen komen om dit ook nog eens te gaan streamen. Veel drummers beschikken ook niet over hun drumstel bij hen thuis. Ik vind toch ook wel dat de klank zeer belangrijk blijft. Beeld is relatief snel te maken, maar als het geluid sucks - dan vind ik dat je het beter niet doet.
Misschien een algemene vraag, maar is het in tijden van streaming nog interessant om als label platen uit te brengen?
Dat is misschien niet voor elk genre even interessant, maar als band in ons genre is het wel nog steeds belangrijk fysieke merch en releases mee te hebben op shows. Onze optredens worden vaak niet véél betaald, maar als je dan goeie merch en platen mee hebt dan kan je er misschien nog iets aan overhouden. Als label is het inderdaad wat meer risico, vandaar dat ik probeer zoveel mogelijk mee te gaan met de bands op de liveshows. Zij hoeven zich er niets van aan te trekken en doordat ik mij er de hele avond mee bezig hou, verkopen ze meer dan moesten ze enkel na hun optreden wat proberen te verkopen. Een win/win voor beide partijen!
Streaming heeft daar op zich weinig mee te maken. Streaming gebruik ik nog steeds voor PR en om een band te leren kennen. Maar in ons genre koopt men af en toe gelukkig nog wat merch en muziek op de optredens, al is het maar om de band te steunen!
Hoe sta je trouwens tegenover streaming sites als Spotify, sociale media en dergelijke?
Persoonlijk ben ik meer fan van Bandcamp. Dat is veel meer een social platform dan dat de mensen door hebben. Je volgt mensen en je feed is gevuld met heerlijke muziek die je anders nooit ontdekt had. Spotify gebruik ik ook vaak om nieuwe muziek te leren kennen. Het stelt kleinere bands en labels in staat om via Social Media en streamingdiensten toch in het zicht te geraken van potentiële fans. Super belangrijk dus! Maar wel als tool om je eigen PR te doen, en niet zoals zoveel bands denken, extra centjes te genereren.
Is het voor Belgische bands niet moeilijk om echt mainstream door te breken? En heb je daar persoonlijk een verklaring voor
Ik vind dat het Belgische bands eigenlijk aardig lukt. Meer nog, er zitten een pak straffe Belgische bands tussen, die echt potten aan het breken zijn en die alles behalve mainstream zijn. Ik vind trouwens ook niet dat er weinig Belgische mainstream bands zijn. Elke dag hoor je er wel een dozijn op de mainstream radio. Oké, niet elke band krijgt de kans, en maar goed ook, er zijn dan ook véél Belgische bands hé. De één al beter dan de ander ;)
Kijk, elke band moet dat uitmaken voor zichzelf. Wat zijn je ambities en welk doel heb je voor ogen. Met mijn label is dat niet anders. Ik kies ook bewust niet voor mainstream bands. Net zoals ik geen ambitie heb met MOTSUS om op de mainstream radio te komen. Wij spelen veel liever een dozijn optredens per jaar in het clubcircuit dan dat ene mainstream festival, om dan weer even snel vergeten te worden. Als je doel als band is om mainstream te gaan, ja, bereid je dan maar voor om tegen een pak vaste waardes aan te botsen. Het is hard werken, maar goed, elk jaar komen er toch opnieuw pareltjes naar boven. Blijven gaan zou ik zeggen.
Wat zijn jouw eigenlijke ambities. Wat zou je als label willen bereiken?
Ik zit met nog een pak ideeën hoor, een showcase is er één van, maar ik zou ook graag een ‘Polder Sessions’ maken. Een reeks geïnspireerd op de Desert Sessions. Gewoon wat muziek maken met bevriende muzikanten. Misschien lukt deze hele corona-crisis wel om dit eindelijk eens te verwezenlijken!
Wat ik als label wil bereiken is eigenlijk redelijk simpel: ik wil de hele scene en dan vooral de bands zelf, een platform bieden en ondersteunen in hun doelen. Als label doe ik dat door middel van releasen, maar even goed met PR. Mijn ultieme doel is om een grote prachtige familie aan bands te hebben en dat men later, binnen twintig jaar ofzo, nog kan spreken van, damn dat labeltje daar, had toch wel prachtige releases hé…
Mijn laatste vraag. Waar en hoe kunnen mensen online iets aankopen? Zet hieronder de nodige links
Via mijn eigen website: https://www.polderrecords.be kun je alles terugvinden, kijk zeker ook eens bij mijn distro, ik probeer namelijk ook (hoofdzakelijk Belgische) bands en labels te steunen waar ik veel appreciatie voor heb. Daar kun je je trouwens ook inschrijven op mijn nieuwsbrief. Volg zeker ook https://www.facebook.com/polderrecords en https://www.instagram.com/polderrecords om op de hoogte te blijven.
Op https://polderrecords.bandcamp.com kun je trouwens subscriben voor maar € 5/maand en krijg je alle releases (ook die dat reeds uit zijn) digitaal! Bovenop krijg je nog eens een korting als je fysieke zaken koopt via bandcamp.
Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat binnenkort op een of ander concert eens face to face voeren, al dan niet met een frisse pint in de hand. stay safe!
Bedankt voor dit fijn gesprek, Erik. En hopelijk tot snel aan de toog voor een optreden!
Filthy Horse - Het mag stilaan stoppen eigenlijk. Ik hunker naar een goede repetitie met de mannen om daarna een lekkere pint samen te drinken
Filthy Horse is een folk band ontstaan in 2018, die de folk elementen verbindt met punk. Beïnvloed door bands als o.a. The Pogues bracht Filthy Horse in 2019 een album uit 'War & Beer'. De band heeft niet stil gezeten, naast podia onveilig maken - tot de corona crisis daar een einde aan maakte - bracht Filthy Horse een single op de markt “The Mirror”. Waaraan ook wij de nodige aandacht schonken.
De recensie kunt u hier eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/78309-the-mirror-single.html
Ondertussen zijn er plannen voor een nieuw album, ook al is daar geen haast bij. En stelden we ons de vraag hoe een band, wiens muziek live nog het best tot zijn recht komt, omgaat met zo een crisis waarbij je in uw kot moet blijven? Dit en andere gezapige anekdotes leest u hieronder
Om met de deur in huis te vallen, voor wie u nog niet kent, wie zijn Filthy Horse? Hoe en wanneer is de band ontstaan?
Ik start op mijn vijftiende met het componeren van eigen muziek. De nummers sluiten aan bij toegankelijke punkrock en worden gebracht in verschillende talen. De band heet eerst ‘Different Languages’ maar brengt later onder de naam ‘Naked & Famous’ een eerste CD uit: ‘Crazy People’. Deze jonge band wint o.a. twee rockrally’s en mag voorprogramma’s verzorgen op festivals en concerten van The Scabs, Clouseau, Ann Clark, Gorki en Dog Eat Dog.
Na enkele jaren van muzikaal plezier stopt deze band. Tussentijds ontstaat ook de band ‘Jenny’s Enemy’ samen met Peter Van den Broeck. Deze zet het vorige werk nog even verder. ‘Blauw’ is een nevenproject van mezelf, Peter en Jan Ost. Het is een kleinkunstproject dat twee jaar zal duren. Ik bracht vervolgens onder eigen naam een nieuw Nederlandstalig album ‘Onderhuids’ uit, een verhaal dat op subtiele wijze vertelt over (verloren) vriendschappen in de meest moeilijke tijden. Ook bracht ik onder dezelfde naam nog twee singles uit: “Tears of the sun” en “Roots”. Dit laatste wordt mee opgenomen in het repertoire van een nieuwe band met eigen songs en covers: ‘Filthy 4’. Door drukke persoonlijke agenda’s houdt deze band na een vijftal jaar op te bestaan.
De goesting om songs te blijven maken is echter niet weg. Ik besluit samen met Peter en jongster Dries Verhelst een nieuwe band op te richten die zich voornamelijk richt op eigen songs, aangevuld met enkele bewerkte covers. Het idee om rocknummers met een folkjasje te brengen stamt al van de beginperiode. Ik ben namelijk liefhebber van dit genre, vooral van de band ‘The Pogues’. Deze invloeden zijn dan ook duidelijk merkbaar in het album ‘War & Beer’ dat we begin 2019 lanceren. Om de nummers de juiste saus mee te geven, wordt eerst violist Mathias Bynens aangetrokken. Die moet helaas omwille van zijn werk naar Munchen verhuizen. Zijn plaats wordt ingenomen door de even sympathieke Yves De Waele, bekend van Sons of Sirius. Het gezelschap wordt zelfs internationaal wanneer de geweldige Nederlandse accordeonist Wouter ‘Little boy’ Verhelst aansluit. Deze laatste speelt en verzorgt ook de vocals bij ‘The Blue Clay’ en ‘Little Boy & Nightingale’. De band ‘Filthy Horse’ is geboren! Ilse Van Dooren, bekend als ‘Nightingale’ vervoegt het vijftal om de backing vocals op het album te verzorgen.
Hoewel jullie in het hokje 'folk' worden geduwd is er naar mijn mening veel meer aan de hand. Hoe zou je uw muziek zelf omschrijven?
Toch wel folk met een vrij hoog punk gehalte, maar niet wat iedereen onder ‘punk’ verstaat
Ondertussen zijn er enkele releases geweest, zoals jullie eerste album ‘War & Beer’, met 3 singels in de bel15 hitlijst. Hoe waren de algemene reacties?
Zeer positief! Met zeker tal van optredens waaronder enkele deftige namen als ‘Fonnefeesten’
De plaat is ook terug te vinden op alle streamingdiensten? Geef gerust enkele links
Eigenlijk alle streamingdiensten zoals Spotify, Deezer, yt enz
Heeft die release ook bepaalde deuren geopend wat concerten en zo betreft? Of radio feedback eventueel? Zie vorig antwoord
Momenteel worden wij gespeeld op tal van radiozenders als radio Benelux, Radio Belqique,… maar ook op Duitse en Engelse zenders. De reacties zijn zeker positief, zeker na een live radio optreden. Wij zijn een band die het vooral van het live gebeuren moet hebben. Het is moeilijk voor ons om onze energie, die wij op een podium hebben, in een album te steken. Wij weten dat wij daar nog meer werk in moeten stoppen… Alleszins komen er op het volgende album, waar The Mirror deel van zal uitmaken, enkele bewerkte nrs van het vorige album als extraatje erbovenop! Momenteel werken wij met blazers en banjo erbij, wat op het vorige album niet te horen was. Maar producers, albums maken, clips opnemen, het kost allemaal heel veel geld. Wij doen het met beperkte middelen en in eigen beheer. Gelukkig hebben we enkele goede lokale vrienden die ons willen sponseren, vaak in ruil voor enkele gratis backstagekaarten.
De band heeft niet stil gezeten, want er was ook de release van een nieuwe single “The Mirror”. Onze recensent schreef er een kort en krachtige recensie over. Hoe waren de algemene reacties op deze single?
De reacties zijn steeds positief. Jammer voor ons dat enkel de nationale radio wat uitblijft. Blijkbaar toch we nog niet goed genoeg… Maar wij weten ook dat het vaak een kwestie van selecteren is uit honderden singels die binnenkomen. Maar wij geven de moed niet op. Voor de crisis waren er al enkele nieuwe singles opgenomen. Die moeten nog worden afgewerkt. Ook staan er nog enkele nieuwe nog niet opgenomen songs in het verschiet die wij normaal zouden gelanceerd hebben op Palletrock (en op onze jaarlijkse ‘open repetitie’ die wij speciaal inrichten voor o.a. buren, fans, enz)
Hij schrijft o.a. ''Het doet wat denken aan het zwalpen van drankorgel Helno bij Les Négresses Vertes en uiteraard aan de onvoorspelbare liveprestaties van Shane McGowan bij The Pogues.'' .Wat is jullie mening hierover?
Helno ken ik persoonlijk minder, Shane des te meer… Het is altijd plezant en een hele eer om in één zin te vergeleken worden met zo’n grote namen. Maar wij zijn The Poques niet, wij zijn Filthy Horse. Ik schrijf vaak vanuit een bepaalde biografie, ook ‘The Mirror’. Over drinken omdat je mensen heel hard mist…
Hij schreef ook: ''De titel van de nieuwe single van de Vlaamse folkrockband Filthy Horse kan je op veel manieren interpreteren.'' Hoe mogen we de titel interpreteren?
Jezelf letterlijk en figuurlijk in de spiegel durven kijken. Toch blijven doorgaan ondanks het gemis. Iedereen weet dat het leven hard kan zijn, zeker als je wat ouder wordt denk ik dan. En dan kan je allerlei kanten op: je bedrinken, uitgaan, je opsluiten, of nog veel erger,… Wat je ook doet, het gemis van die persoon zal blijven, hoogstens slijten… het klinkt allemaal heel vrolijk in het nummer, tot je de laatste strofe hoort. Dan weet je pas waarom de persoon in het nummer altijd zat loopt.
Ondertussen zijn er al plannen voor een nieuw album. Wanneer? Hoe en waar? Vertel ons gerust iets meer hierover
Daar is momenteel geen haast bij, maar ik hoop toch tegen ten laatste 2022. Concreet zijn we nu één voor één de singles aan het lanceren en terwijl aan het opnemen, maar het zal allemaal wat met vertraging zijn.
Ik denk dat jullie muziek nog het best tot zijn recht komt op een podium. Dat valt in corona tijden allemaal in het water. Hoe ga je daarmee om?
Wij zijn idd een echte live band. Gelukkig hebben de grote concerten ons integraal verhuisd naar volgend jaar. Het mag stilaan stoppen eigenlijk. Ik hunker naar een goede repetitie met de mannen om daarna een lekkere pint samen te drinken.
Zijn er eventueel mogelijkheden om dit via live streaming aan te bieden op sociale media?
Wij hebben dit al onderzocht, maar hier kruipt heel veel werk in. Een band met in totaal 11 mensen is niet zo eenvoudig om deze allemaal in de maat te steken zonder dat je elkaar ziet of hoort… wij wachten dus op de eerste repetities en dan zien we wel.
Hoe ga je als mens eigenlijk om met zo een ongeziene crisis (een vraag die ik iedereen stel)?
Het doet toch allemaal wat vreemd aan en vooral kunstmatig. De eerste weken was ik zelf ziek, en dan ben je blij dat je in je bed kan liggen. Ik ben echter niet getest geweest. De dagen gaan als het ware open en toe. Ik verveel mij zeker niet. Ik heb tamelijk veel werk gestopt in online lesgeven, aangezien ik ook leerkracht ben. Blijkbaar heb ik ook een bepaalde druk nodig om songs te schrijven, want in al die weken heb ik er maar eentje gemaakt! Maar de ideeën zijn er… Een full album is bij mij een 10-tal nrs. We zitten al aan de helft, en dan komen er nog eens 2 extraatjes erbij. 12 in totaal dus. Maar nu begin ik toch stilaan het sociale leven behoorlijk te missen. Wij horen elkaar wel via een digitaal cafeetje, maar dat is toch hetzelfde niet als een klinkend glas horen met het gelach van vrienden erbij. Je zou zowaar hun reuk missen, maar dat is er dan ook weer over Dat ze maar vlug een vaccin vinden…liefst niet op basis van bleekwater.
Wat zijn de verdere plannen voor de band na deze crisis?
Beginnen repeteren, opnames, en hopelijk veel optreden! Al onze tourdata zijn te vinden op www.filthyhorse.be uiteraard hebben we er al heel veel moeten uitstellen, maar wij proberen zeker niet af te gelasten.
Om daar een beetje op voort te borduren, wat zijn de ambities van de band? Een soort doel ''iets wat je wil bereiken voor..''
Nationale radio is het voornaamste doel want dat heb je toch nodig om de grotere concerten te kunnen geraken. Wij zijn zeker geen band die het doet voor de centen, want dan speel je niet met 11. Wij houden persoonlijk haast niets over. Uiteraard moet het wel iets zijn, wij hebben ook onze onkosten, maar een heus en ferm podium en goede backstage vinden wij even belangrijk!
Om af te sluiten. In deze tijden kan men helaas geen merchandiser of dergelijk van de band aankopen via concerten die jullie geven. Geef gerust enkele links naar online platformen waar onze lezers dat eventueel wel kunnen doen
Ze kunnen altijd zaken aankopen via onze site.
Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we elkaar spoedig 'live' en kunnen dit gesprek face to face over doen
Graag gedaan en u bent bedankt!! Ik zal jullie zeker uitnodigen op onze open repetitie of een optreden. Wanneer, tja…we zien wel… Hou het gezond!
www.filthyhorse.be
RIAH - As well as countless other bands we're feeling the urge to grab the instrument and play, in first place for ourself and our well-being, so when we'll return on stage we can give our hundred percent for our fans!
De uit Italië afkomstige postrockband RIAH werd opgericht in 2015. De band combineert het zwaardere post metal met dromerige sferen, die je vaak terugvindt in pure postrock.
In 2018 begon de band aan het debuut 'Autumnalia' te werken. Riah zegt er het volgende over: "Our music starts with the idea that Autumn is not the ghost of death that crawls on summer's path, but it's the very chance to re-start, to die and to rise as a new being, a new spirit, a new mind.” en ook '' a mixture of beauty and brutality".
Dit debuut kwam in 2019 op de markt. De recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76175-autumnalia.html
Italië is heel hard getroffen door deze corona crisis. We vroegen ons af hoe een band als RIAH daarmee omgaat, welke plannen in het water vielen, wat de plannen zijn voor na de crisis.
De band had vooral deze belangrijke boodschap: '' I'd like to tell to the whole audience to continue to support your favorite bands, in particular during this hard times that we are all having; we all do what we do for and with passion, to see and feel you all under the stage having a good times. We do our best, all of us, to bring you music and experiences but without your support this cannot last forever, so please be the wanderful fans you have always been and let us feel your support!"
Het volledige interview met RIAH
Riah was formed in 2015. The band combines the heavier post metal with dreamy atmospheres, which you often find in pure post-rock. In 2018, the band started working on their debut 'Autumnalia'. How did it all start?
"At the beginning we were kinda another band, we started as a duo called LAME (which in italian means blades) by the drummer Rocco Catturani and the guitarist Flavio Di Bella, the sound was much more harsh, raw and chaotic, we set the first riffs that formed the bases for the songs, soon the bassist Diego Ruggeri joined the band bringing new ideas that brought the whole project towords way more classy solutions. We changed name and we opened the doors to harmony and atmospherical sensation without loosing the heaviness that charaterise our sound."
Why did it take so long for a debut to hit the market?
"That's because once Diego had joined the band we had to rearrange some songs that we earlier composed as Lame, and I think we re-wrote some parts of some song infinite times before coming to the right structure and sound to record, plus in late 2017 Francesco Begnoni joined the band, so we had to do almost the same thing for a second guitar and a Mellotron in "Il Sogno del Buio"
Usually such bands are compared to great examples. At Riah we also hear a streak of Russian Circles or bands like Cults Of Luna come to mind. What is your opinion on that?
"I think that band like these, as well as ISIS, Pelican, Mogway, Latitudes, *Shells, The Pirate Ship Quintet, Soffocate for Fuck Sake, had a huge influence on us as a team and as individuals, for example Diego knew way better than Flavio and Rocco the Post Metal genre and both of them has started to discover that, the same happened with the two new talented guitarists Andrea Binetti and Michele Verni.
The influence of those bands indeed had a part in the composing work, but also during the production of the album, for the attitude let's say!"
How were the general reactions to that debut? And has it opened doors to concerts and stuff?
"We can sincerely affirm that we had a good response: we played a lot in Italy, opening for Tides from Nebula, Storm{o}, Dumbsaint, we also took part at a huge festival in Bologna, the Krakatoa IIII together with many talented bands from both Italy and not, we had the graphic designer Francesca Bonci doing some amazing works our our songs. In December we went on tour in Germany with Brüecken, those guys are both great musicians and wonderfull people! Then our name has been on webzines as Impatto Sonoro, eklektik-rock.com, musiczine.net ,MetalItalia, Echoes and Dust, Score A/V, thanks to the, usually pretty good, reviews.
Two years have now passed. How's the band doing now?
"In those 2 years we changed our formation, Francesco left the band after the rehearsal and Andrea and Michele have arrived, since then we got to know each other musically and personally and I think that touring together has played a huge part in this. We already published with a live video a new song called "Epidermide" which had a great response, now we're aiming to a whole new album to valorize the new formation, so I can really say that we're doing pretty good!"
You changed a guitarist and took two in his place. Then you also have a new piece that will have the violin as an additional instrument. So you have 3 guitarists now? Tell me more about this big changes
"Having three guitars is hard, not joking, everyone needs to be heard clearly the frequencies do not have to be overlayed, but it offers huge possibilities in terms of composition, sound and approach at music, plus now we're thinking to add also some electronical pad to the drums as well. "
Italy has been particularly hard hit by this corona crisis. Hopefully everyone in your personal environment is okay?
"It has been a hard hit for everyone, the whole Country has spent almost two months in quarantine, these days we're opening up a little bit, but everything is going to be different from now on I guess, someone was even talking about having drive in concerts. (Just image the mosh pit ahahah).
Luckily neither us nor our relatives got the virus and now we're aching to go back to our normal lives."
I suppose many plans fell through this crisis? How do you deal with that as a band (and personally)?
"I just want you to know that we were supposed to open up for We Lost the Sea, and we also were planning a minitour in Germany with Rise Above Dead in june. Now almost at the end of the quarantine we amimg forward, during isolation we have worked on some new tracks and above all, we're going to have some guest musicians for those tracks."
The reason for this interview is the release of a new single? and also a future release of a new record? feel free to tell more about it
https://www.youtube.com/watch?v=yQ8gSUU33MM
"Epidermide, before the quarantine, should have been an EP, but considering that now we got almost 5 songs we recently decided to record a whole new full album to valorize both the music and the guest musicians: we're having violinist , saxophonist and much more ..."
When is the new release planned? And what direction will it take in comparison to the debut?
"Due to this situation everything we planned got canceled, so at the moment nothing is on schedule sadly. As soon as possible we'll gather again to begin the recording sessions!
I think that are going to be big differences with the first album, at least in terms of maturity.
Those tracks have been thought and written by five different musicians, Autumnalia has instead a lot of riffs that were born and thought for a duo guitar and drums; I also know that the guest musicians will bring a lot of elegance and characterization to the tracks.
We also are valuing considering to name each song in a way that might tell a story an additional to the music, as we did graphically in Autumalia."
Are there plans to bring the release live at social media or something? How are you going to promote this EP in these difficult times?
"Actually we haven't thought about doing an online realese, we can consider that, but I think we'll wait for the full album to organize a release party."
What are the future plans after this crisis?
"To go back to normality in first place, as well as countless other bands we're feeling the urge to grab the instrument and play, in first place for ourself and our well-being, so when we'll return on stage we can give our hundred percent for our fans!"
Is there also something like a post rock scene in Italy?
"Kinda of: we got a lot of talented musicians and band in Italy, the whole underground scene is rich of genres and ideas that are very focused on an experimental approch to music. This is referred to the whole underground: avangrade like Arto, Nero di Marte, OvO, Bologna Violenta, screamo like Storm{o} (the the whole festival Venezia Hardcore, that is getting bigger and bigger every year), post rock/metal like Postvorta, WOWS , Aikira, Winterdust, Elieen Sol, ourselves of course, then other great band like Cani dei Portici, Lleroy, Turin Horse, Nadsat, Lento and Zu, and I have to cite Krakatoa festival in Bologna, three days of delirious heaviness full of great names.
Here in Italy is really difficult to be a musician, the odds are infinite and often you are never taken seriously, but I think that this peculiarity of whole underground scene has allowed to build bondings that go further the mere genres of the bands, that's why in Italy we have an Underground scene that host bands of any kind."
My last question, how can fans support you? Feel free to put some links where you can buy merchandise and the like
We have a BandCamp for the united states users with our label Fluttery records https://riah-band.bandcamp.com/releases for the CD in jewel case version, the vinyl version of the album can be bought on Moment of Collapse page https://kollektif.eu/sludgedoom/51828-riah-autumnalia-lp.html for the european costumers, the vinyl and the the t shirt (with special bundle) found on this bandcamp
https://riah.bandcamp.com/merch
, but you can also directly write to us on Instagram @riahband or Facebook https://www.facebook.com/RiahBand for the CD in digipack (European version) and the other stuff.
Maybe this conversation about redoing at Dunk! Festival next year? Do you know that festival and that possibility exists
"I Have to admit that Dunk! Festival has always been one of the principal goals of the band, we really hope to be able to take part in sooner or later!"
Are there any important messages to the readers, feel free to post them below?
"I'd like to tell to the whole audience to continue to support your favorite bands, in particular during this hard times that we are all having; we all do what we do for and with passion, to see and feel you all under the stage having a good times. We do our best, all of us, to bring you music and experiences but without your support this cannot last forever, so please be the wanderful fans you have always been and let us feel your support!"
Causenation - Van de ene dag op de andere zijn we wakker geworden in een andere wereld en het is vooral op sociaal-maatschappelijk vlak dat de veranderingen ingrijpend geweest zijn
Causenation is een EBM project opgericht in 2015. We citeren:''De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.''
Naar aanleiding van het project 'interviews in tijden van Cornona' hadden we en fijn gesprek met Ivan Heylingen, over verleden en toekomstplannen van Causenation, het EBM gebeuren in ons land. En hoe je als muzikant (en band) maar ook als mens omgaat met een crisis waarin we nu leven.
Voor zei die jullie nog niet kennen. Wie is Causenation? Wat was de aanleiding om dit project op te starten?
Causenation bestaat momenteel uit Van Der Goes en mezelf. Van Der Goes komt uit het Gentse en is sinds vorig jaar volwaardig bandlid. De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.
Vijf jaar geleden kocht ik terug een goedkope synthesizer en ben ik stelselmatig begonnen met de bouw van een eigen home studio waar ik tot op heden de Causenation songs produceer. De allereerste demo's waren zeer rudimentair en minimalistisch maar mettertijd en door de aankoop van meer materieel en instrumenten evolueerde de sound van Causenation tot een meer gelayerde stijl met specifieke karakteristieken die zorgvuldig tot stand zijn gekomen met doordachte aankopen mbt hardwaresynths. Het is mede door de klank van bepaalde synthesizers en de hardware effecten dat we nu tot deze sound gekomen zijn maar continu wordt er nagedacht om die sound verder te laten evolueren door nieuwe zaken aan te kopen of uit te proberen. Dat is voor mezelf een zeer uitgekiend en weloverwogen proces daar de budgetten voor dit project niet echt heel groot zijn. Dus telkens er een instrument bijkomt is dat na lang wikken en wegen, veel reviews lezen en bekijken op de sociale media. Ik ben ook niet vies om goede raad te vragen aan, én toe te passen van de oude rotten in het vak.
Mensen zoals Gin Devo (Vomito Negro) en Bill Barsby (Damage Control) zijn van grote invloed geweest in de aankoop van bepaalde instrumenten en de techniciteit die komt kijken bij het opnemen van muziek. Ik ben die mensen eeuwig dankbaar. Zij zijn eigenlijk mede verantwoordelijk voor de evolutie die Causenation heeft doorgaan.
De band werd opgericht in 2015. In jullie muziek grijpen jullie terug naar EBM en aanverwante. Leeft de scene nog? (een wat rare vraag ik weet het, maar op de laatste EBM optredens viel me op dat daar een vooral iets ouder publiek van veertigers tot vijftigers zoals ik op af komt)
Jouw analyse is wel correct. Alhoewel je hier en daar toch wat jonger volk ziet , is het publiek dat naar EBM optredens gaat vooral ouder. Dat zijn meestal mensen die hun jeugd hebben doorgebracht in de jaren '70 en '80. Doordat minder jongeren geïnteresseerd zijn in het electro-underground genre dreigt het een stille dood te sterven. Eigenlijk is dat aan van alles te wijten. Je had sinds de jaren '90 de opkomst van de hardcore scene die vooral draaide rond dj's in plaats van live artiesten en grote labels zijn daar massaal opgesprongen waarbij de winst belangrijker was dan kwaliteit. Er is toen een "snel geld" mentaliteit ontstaan die andere genres zoals wave, EBM en electro vertrappeld hebben.
De kleinere labels die nog oldscool werk uitbrachten , geraakten daarbij op de achtergrond en ook die mensen durfden het niet langer aan om de nodige investeringen te doen die het EBM genre op de kaart bleven zetten. Het is al heel moeilijk voor kleine labels om brake-even te draaien , laat staan dat ze ettelijke duizenden euro's pompen in een project dat amper het daglicht ziet.
Aan de andere kant heb je het verdwijnen van de kleine lokale radiozenders, de piraatzenders zeg maar. In Antwerpen heb je er nog 1 terwijl er in de jaren '80 tientallen waren. Dat waren dé gloriejaren voor wie actief was in de scene. Toegegeven, in de jaren '80 had je de opkomst van de New Beat en de sound van de Ancienne Belgique maar het waren de piraatzenders die ervoor zorgden dat de nummers van Front 242, Neon Judgement, Absolute Body Control en Klinik de huiskamers binnendrongen.
De legendarische radioshow "Liaisons Dangereuses" van de Antwerpse zender SIS betekende ontzettend veel voor de EBM scene. Ook al was dit programma enkel in een straal van 10 km rond Antwerpen te beluisteren heeft het er wel mee voor gezorgd dat EBM op de wereldmap gezet werd. Elke donderdagavond kwamen mensen van over heel België speciaal met de auto naar Antwerpen om te kunnen luisteren naar dit programma met hun autoradio. Het socio-maatschappelijk aspect dat met "Liaisons Dangereuses" gaande was, dat was nooit eerder gezien en dat zal nooit meer bereikt worden. Jammer.
Er is wel nog wat activiteit rond EBM en dan vooral rond het live gebeuren. Her en der zie je meer en meer kleine evenementen opduiken naast de al grotere festivals zoals BIMFEST en W-Fest. Wie nieuwe bands wil ontdekken die de EBM eer hoog willen houden moet die kleine evenementjes afschuimen. De sfeer is er altijd top en de muziek geweldig. Het is daar waar het hart van de Belgische EBM nog klopt en waar je de nieuwe trendsetters kan spotten.
Waar vroeger EBM en het elektronische muziekgenre meer beleefd werd thuis op de radio, moet je nu echt uit je kot komen alhoewel dat op de dag van vandaag iets moeilijker geworden is.
De teksten van Causenation zijn soms politiek geëngageerd. Wordt bewust voor die opzet gekozen en waarom?
Nee, niet echt. Ik schrijf gewoon over zaken die me op dat moment bezig houden. “Demons Of The Night” (Causenation's laatste single) is een zwaar politiek geladen nummer dat geschreven werd tijdens de regering Michel I en het schaduwpremierschap van Bart De Wever. Dat nummer ben ik beginnen componeren en die tekst is er ook in één ruk uitgekomen waarbij alles, zowel tekstueel als muzikaal perfect op zijn plaats viel. Het beschrijft de huidige maatschappij en hoe de mens voor de gek gehouden wordt.
Voor de rest zijn de nummers vrij autobiografisch en gaan ze over bepaalde periodes die ik heb meegemaakt.
“The Things You Promise” is daar een goed voorbeeld van.
In een interessant interview op Luminous Dash in 2019 werd de vraag gesteld door mijn collega: ''Wat waren de belangrijkste albums in jouw leven'' vind ik een interessant punt eruit springen: 'Liverpool van Frankie Goes To Hollywood is volgens mij de meest ondergewaardeerde plaat."
Ik ben het daar vurig mee eens, ik ben zelf ook enorme fan van Pet Shop Boys en mensen kijken daar raar van op. Vertel gerust iets meer over die invloeden, en het waarom van schipperen tussen harde EBM en de toch meer lichtvoetige Frankie Goes to Hollywood?
Goh...
Zoals zovelen van mijn leeftijd is muziek van sterke invloed geweest in de jaren '80 maar ik was steeds op zoek naar iets dat meer rebelistisch was en dat inging tegen het standvastige establishment. Frankie Goes To Hollywood was voor mij toen een goede catalysator. Je moet weten dat FGTH platen uitbracht in dezelfde periode als de bagger die toen in de charts verscheen waaronder de troep van Stock, Aitken en Waterman. Naast al die herrie had je gelukkig nog andere bands , maar meestal waren dit artiesten die een zeker palmares wisten op te bouwen omdat ze al jaren bezig waren met muziek. Dan spreek ik over Bowie, Queen, Roxy Music...
En daartussen kwamen plots die 4 kerels uit Liverpool die de ene monsterhit na de andere wisten te scoren die allemaal uit hun eerste dubbelaar kwamen ‘Welcome To The Pleasuredome’. Heel die plaat zit ongelooflijk goed in elkaar. Muzikaal en technisch gezien is dat een mijlpaal geweest mede dankzij Trevor Horn uiteraard maar na de laatste single uit die lp was het plots heel stil rond FGTH. Totdat plots “Rage Hard” uitkwam. Een instant hit. Ik herinner mij dat ik zo snel als ik maar kon naar de platenwinkel rende om die 2de langspeler te gaan kopen van mijn zakgeld en toen ik die plaat thuis oplegde was ik aardig verrast vanwege de sound die drastisch veranderd was. Als ‘Welcome’ te boek stond als een commercieel succes zo anders was ‘Liverpool’ met zijn veel directere en experimentele sound. De reden van die gewijzigde sound was omdat het album opgenomen en ingespeeld werd door de band zelf terwijl ‘Welcome’ veel ingespeeld is geweest door sessie muzikanten en door Horn. En je merkte dat. Er is maar 1 hit uit die plaat gekomen maar de hele lp staat bol van parels zoals “Lunar Bay”, “For heaven’s sake” en “Kill The Pain”. Nochthans was ‘Liverpool’ niet echt een succes te noemen qua verkoopcijfers.
Je moet ook weten dat dit alles in een periode plaatsvond waarbij ik totaal geen benul had van wat toen te boek stond als New Wave. Dat kwam iets later doordat ik een cassetje van iemand had gekregen met daarop alle maxi-singles van New Order (van de dubbel-Lp ‘Substance 1987’- nvdr). Dat is voor mij een eye opener geweest en vanaf toen ben ik begonnen met het verzamelen van meer wave gericht werk waarbij Depeche Mode de voorkeur had maar ook Gary Numan. Het was dus vooral de synthsound die me bij die artiesten aansprak. Mijn allereerste ervaring met EBM was toen een toenmalig liefje die in dezelfde klas zat als ik, mij haar Walkman leende en daar zat een cassetje in met de inmiddels legendarische plaat ‘Official Version’ van Front 242. Vanaf die dag veranderde alles en geraakte ik verslingerd aan dat oldscool genre. Maar ik kan daarnaast nog even goed genieten van een “Let’s Dance” van Bowie of van “Alors On Dance” van Stromae.
Je bent eigenlijk al van in de jaren '90 met muziek bezig. Er is ondertussen veel veranderd. Wat is, naast vergaande digitalisering, volgens jou de grootste verandering?
Dat alles betaalbaar werd en meer toegankelijker voor een breder publiek. Nu kan iedereen die een laptop heeft een DAW kopen (Software om muziek te maken en op te nemen) van 99€ en een klein eenvoudig midi-keyboardje en in principe kan je dan al aan de slag. Van thuis uit muziek maken is dus heel laagdrempelig geworden. Je hoeft geen noot te kunnen lezen en geen akkoord te kennen. Alleen je inspiratie is wat je nodig hebt.
Materieel zoals synthesizers, sequencers en drumcomputers maar ook audio-interfaces en mengpanelen zijn goedkoper geworden. Vroeger moest je al snel 120.000 oude Belgische franken uitgeven aan een Yamaha DX7 en dan had je nog geen medium om opnames te maken. Dat moest je ook nog eens apart aanschaffen. Dus vroeger was muziek maken niet voor iedereen weggelegd vanwege de kost die ermee gepaard ging.
Vandaag wel. Nadeel is dat iedereen nu wel muziek maakt, bij wijze van spreken dan, en dat iedereen probeert om zijn muziek aan de man te brengen. Er is dus een overaanbod gekomen waardoor de luisteraar soms het bos tussen de bomen niet meer ziet. De kwaliteit van het aanbod dreigt er ook mee achteruit te gaan en het is heel moeilijk als band om je te onderscheiden van de rest. Dat is ook de reden waarom we met Causenation bewust kiezen voor een meer hardware-achtige aanpak waarbij software zoals virtuele instrumenten en effecten een minder belangrijke rol spelen. Een puur analoog opnameproces streven we niet na alhoewel ik er sterk over denk om een bandopnemer aan te schaffen maar we mikken meer op een hybride setup die continu mee kan evolueren met wat wij voor ogen hebben qua sound.
Om het toch ook over Causenation te hebben. Waren er bepaalde plannen die door die corona crisis in het water zijn gevallen? Zo ja, welke?
Neen, niet echt. Gelukkig voor ons. De Corona crisis is zeer nefast geweest voor al wie met cultuur bezig is en ik ken mensen die hun volledige voorjaar en zomer agenda in het water zagen vallen vanwege de corona maatregelen. Maar aangezien wij geen enkele boeking hebben in deze periode en omdat we volop bezig zijn met opnemen en bewerken van nieuwe nummers , valt de schade bij ons zeer goed mee. We hopen wel in oktober live te kunnen spelen in Wommelgem op een klein festival met oa. Enzo Kreft , dus hopen we dat tegen die tijd kleinere bijeenkomsten terug toegelaten zijn.
De laatste release (denk ik) was de single “Demons Of The Night” Of is er iets me ontgaan? In elke geval, hoe waren de reacties hierop?
Overwegend positief. “Demons” werd zelfs 1 maal op FM geaird in Amerika en regelmatig gespeeld op een Duitse online-zender. Verder werd deze single ook opgenomen in diverse mixclouds waaronder die van Scott Durand uit Engeland.
Vooral de remixen zijn populair dankzij de geweldige versies door First Aid 4 Souls. Het is ons meest gestreamde nummer op Bandcamp en het kreeg ook zeer mooie reviews. We zijn dus zeker op de goede weg.
Zijn er geen mogelijkheden wat sociale media betreft om jullie muziek aan de man te brengen? Maken jullie daar ook gebruik van, en gaan jullie dat eventueel meer doen in de toekomst?
Er is een voorakkoord gesloten met een label en zij zouden dit alles in goede banen leiden voor ons. We kunnen daar verder nog niet over uitweiden maar we zitten wel in het finale proces om meer werk uit te brengen dit jaar als Corona geen roet in het eten gooit tenminste.
Binnen afzienbare tijd gaan we daar verder over communiceren met onze fans maar ik kan nu al zeggen dat die bijzonder blij gaan zijn.
Jullie maken vaak gebruik van het platform bandcamp https://causenationmusic.bandcamp.com/ ;wat zijn de grote voordelen van dit platform tegenover andere als bijvoorbeeld spotify?
Geen idee. Bandcamp was voor ons het meest voor de hand liggende en gemakkelijkste medium om ons werk te releasen. Het is vrij professioneel en goedkoop. Je moet ergens je werk naar buiten kunnen brengen maar nogmaals: we zijn niet de enige die gebruik maken van de eenvoudige wijze van muziek uploaden en verkopen. Duizenden andere mensen doen dit en het is een kwestie van eruit te springen. Bovendien zijn we actief in een niche segment van de elektronische muziek en is het daarom zeer moeilijk om een groot publiek te bereiken.
Hoe ga je als band (maar ook als mens) om met deze uitzonderlijke corona crisis?
Als band is het eigenlijk vrij eenvoudig: je kruipt gewoon in je studio en je neemt nieuw materiaal op. De Corona-crisis is een uitstekende motivator om geïnspireerd te geraken.
Repeteren is uiteraard onmogelijk nu. Dat is wel iets welk we missen. Als dit terug mogelijk is , zal het zeker en vast een blij weerzien zijn tussen mij en Van Der Goes.
Als mens is het iets anders. Aangezien ik in een essentiële sector werk heb ik financieel niet te klagen maar je merkt toch wel dat de situatie anders is. Van de ene dag op de andere zijn we wakker geworden in een andere wereld en het is vooral op sociaal-maatschappelijk vlak dat de veranderingen ingrijpend geweest zijn. Deze crisis toont ook aan dat men de economie voor de mens laat gaan, voor het sociale. We kunnen sneller goeiedag zeggen tegen onze collega's op het werk dan tegen onze ouders en met vrienden afspreken op café is onmogelijk tenzij je afspreekt in de Hema of Colruyt.
Voor mij is de manier waarop de regering omgaat met deze crisis heel duidelijk maar nogmaals, ik prijs mij gelukkig dat ik of niemand uit mijn familie ziek geworden is en dat ik kan blijven werken.
Wat zijn de verdere plannen na deze crisis? Zijn er ook plannen voor nieuwe releases?
Zoals eerder gezegd treden wij op in oktober van dit jaar en is er een voorakkoord met een label.
Zijn er naast Causenation nog andere projecten waar je mee bezig bent, of eventuele plannen daaromtrent?
Ikzelf heb voor Istvan Gazdag een nieuw album van First Aid 4 Souls ingezongen dat later dit jaar zal verschijnen. De eerste single "Stainless Steel Eyes" is reeds verschenen op YouTube en de tweede single is op komst.
Verder ben ik enkel nog maar met Causenation bezig.
Ik heb nog wel een heleboel demo's opgenomen die iets minder in lijn liggen met de stijl van de band maar ik weet nog niet wat ik daarmee ga doen. Ik focus mij nu vooral op de finalisering van de huidige nummers die we hebben opgenomen en op de verdere uitbreiding van de studio.
Is er ook iets als een einddoel dat je u als band of muzikant stelt?
Op een groot podium staan voor een groot publiek zou leuk zijn. Gewoon voor de ervaring en het gevoel alleen al. We hopen ooit op BIM of W-Fest te kunnen spelen. Dat zou al een mijlpaal zijn. Het is een stappenproces. Ik probeer met Van Der Goes alles een beetje strategisch aan te pakken waarop alles stelselmatig maar op het juiste moment ontplooid wordt. Maar het is hard werken. Als mensen zich amuseren op café of restaurant of naar een festival gaan zitten wij in de studio te knokken aan het volgende nummer. Zonder dedicatie geraak je er niet. Je moet je veel ontzeggen. Al mijn vrije tijd kruipt in dit project maar ik ben er wel van overtuigd dat deze manier van werken zijn vruchten zal afwerpen.
Op welke wijze kunnen de lezers merchandiser en dergelijk aankopen, nu dit niet meer kan via live concerten? zet hieronder gerust enkele links
Volg ons op onze facebook pagina en luister of koop onze muziek aan via ons Bandcamp account. Verdere Merch hebben we nog niet. Geduld...
Shapeshifted - Cultuur neemt een heel groot deel in van onze maatschappij. Het is gewoon schandalig dat die sector tot nu toe eigenlijk uit de boot valt qua tegemoetkomingen
Zittend rondom het kampvuur, of dartelend doorheen het wijde landschap: Shapeshifted klinkt als een dirty old Rock'n'Roll band met een vleugje blues. Muziek die perfect geschikt is voo genoemde activiteiten, net omdat deze muziek je diezelfde voldoening geeft. De band zag het levenslicht in 2011. Sinds 2016 is het eigenlijk wat stil gebleven rond Shapeshifted. Sinds kort is de originele bezetting echter weer samen, er zijn plannen voor een nieuwe plaat. En Shapeshifted bracht twee nieuwe singles uit. Het vuur wakkert dus terug aan bij de band, tijd om bezieler van de band Marc Van der Eecken eens enkele prangende vragen te stellen. En meteen te polsen hoe je als muzikant maar ook als mens omgaat met een zo ongeziene crisis zoals we nu meemaken.
Shapeshifted is feitelijk ontstaan in 2011. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Peter (De Bosschere drummer) organiseert al jaren elke eerste donderdag na de Gentse Feesten een tapas avond. Behalve dit jaar wellicht jammer genoeg. Die avond wordt er steeds veel gejamd door een pak muzikanten. We hadden elkaar jaren niet gezien na het opdoeken van onze oude band Loonie. Die avond was ook Jean-Marc (Talloen bassist Loonie) daar en gitarist Pieter Minne die ik eerlijk gezegd niet kende. We hebben daar met ons vieren wat gejamd en het klikte zo goed dat we besloten samen eens te repeteren. En van het één kwam het ander. Er was van het eerste moment een magie tussen ons die je als muzikant zelden vindt.
Het interessante aan Shapeshifted is die perfecte match tussen blues en pure rock-'n-roll. Wat is uw mening hierover?
Die perfecte match komt er volgens mij door gezamenlijke maar ook door verschillende muzieksmaken. Zij zijn bijvoorbeeld zot van groepen als Iron Maiden, Motorhead, Led Zeppelin … en ik dan vooral van de Stones, Iggy Pop, Lou Reed. Die verschillende smaken overlappen elkaar waardoor je bijna automatisch aan een mix van rock en blues komt omdat veel van die bands daar wel ergens hun roots vinden. Bovendien speelden / spelen alle bandleden bij heel uiteenlopende bands. Om er een paar te noemen … An Pierlé, Red Zebra, Derek & the Dirt, Southern Voodoo, Needle & the Pain Reaction, Guy Swinnen Band …
Mijn eerste kennismaking met Shapeshifted was via 'Old Nick's Fire' in 2014. Ik schreef daar toen over: ''Rock'n'Roll is anno 2014 nog steeds niet dood, dat bewijst Shapeshifted hier ten volle''. Hoe werd deze plaat in het algemeen ontvangen? En heeft het toen deuren geopend wat optredens en bekendheid betreft?
‘Old Nick’s Fire’ was onze tweede cd. Onze eerste ‘Shapeshifter’ was al goed ontvangen in Wallonie dankzij RTBF Classic 21. Door de vrij grote airplay op die zender kwamen de optredens in het Waalse landsgedeelte vlot binnen. We hebben drie live sessies gedaan voor Classic 21. O.a. een integraal live optreden van de cd voorstelling ‘Old Nick’s Fire’ vanuit Le Montmartre in Brussel. Magnifieke club trouwens. In Wallonie hadden we dan al gauw een vrij grote fanbase.
In 2015 had ik ook een interview met jullie en stelde de vraag: ''Wat zijn de vergaande plannen van Shapeshifted? Sportpaleizen uitverkopen, of toch gewoon in alle bescheidenheid aan de weg verder timmeren?"
Sportpaleizen uitverkopen is niet gelukt, maar jullie hebben wel bijvoorbeeld in Italië gespeeld in die periode. Hoe waren de reacties toen?
Sportpaleizen was niet echt de bedoeling ;-) De eerste single uit de tweede cd “If you got a problem (Spit it out)” werd in Italie enorm goed ontvangen. We hebben 3 maanden in de top 20 gestaan van Virgin Radio, in Italie een heel populaire radiozender. Hoogste notering was nr.9 en in het jaaroverzicht van 2014 van Rolling Stone Magazine Italy ? stonden we eveneens op nr. 9. Vandaar dat we in Italie ook een redelijke fanbase hebben.
We krijgen tot vandaag nog steeds aanvragen binnen om te touren daar maar het is niet eenvoudig. We blijven echter optimistisch dat het er nog van komt. In 2015 hebben we één festival gedaan in Ostuni in Puglia.
Je vertelde me ook: ''Nee, zonder zever, we willen wel graag de ‘betere club’ doen … AB club, 4AD … en meer festivals. Graag nog eens Acosse, More Blues, Peer, Roots&Roses …'' Zijn jullie, denk je, min of meer in die opzet geslaagd? Of hebben jullie die ambitie wat moeten bijstellen?
Die ambitie hebben we nog steeds maar het is er de laatste jaren niet makkelijker op geworden voor veel bands. Decibel normen, kleinere budgetten … En nu die corona crisis … Airplay blijft een belangrijke factor naast een stevige live reputatie natuurlijk. Die live reputatie hebben we al, airplay, vooral in Vlaanderen dan is moeilijker. Ik begrijp nog altijd niet waarom “Spit it out” het zo goed deed in Wallonie en Italie en hier bij ons NUL. Zonder te willen boffen… ik denk niet dat veel ‘Vlaamse’ bands kunnen zeggen dat ze in Italie een (weliswaar bescheiden) hit hadden. We hebben alles geprobeerd om het hier onder de aandacht te brengen maar niemand was geïnteresseerd. StuBru en radio 1 geven toch vooral de voorkeur aan jonge bands. In de muziekwereld ben je vanaf je dertigste al ‘oud’. De jonge generatie moet kansen krijgen, absoluut, maar het is niet omdat je als muzikant al wat ouder bent dat je een publiek niet meer in beweging kan brengen. Kijk naar de Stones … ruim bejaard maar nog jong van hart ;-) En ons publiek is altijd al een gezonde mengeling geweest van jong en wat minder jong.
Mijn tweede bespreking was 'Happy Disease', weer zo een pareltje. Hoe waren de algemene reacties daarop?
Heel beperkt. Het was een EP die ik opnam ism Nick Jury. Ik vond de nummers goed maar de energie ontbrak. Ook en vooral live. Het was de eerste opname na de split van de originele bezetting begin 2015. Het was niet de beste periode van Shapeshifted eerlijk gezegd.
Sinds 2016 is het eigenlijk redelijk stil gebleven rond de band, of is me iets ontgaan?
Jullie hebben ook veel personeelswissels gehad. Hoe ben je als band omgegaan met zoveel veranderingen. Nu verneem ik via facebook dat de originele bezetting terug is samen gekomen? Vertel er gerust wat meer over
Zoals gezegd splitte de originele line up in 2015. Om diverse redenen. Het is niet makkelijk geweest sindsdien. Ikzelf ben blijven verder doen met diverse bezettingen waarvan die van de laatste twee jaar best meeviel. Ik begon er weer plezier aan te beleven en de bandleden kwamen goed overeen. Maar … ze speelden allemaal in vrij veel bands, sommigen trouwden en kregen hun eerste kleine … We kwamen amper toe aan één repetitie per maand. Bovendien waren de ambities te verschillend. Ik zal zolang ik muziek speel, ambitieus blijven, jong of niet. En ik ben niet te fier om toe te geven dat ik de originele line up ondanks alles bleef missen. Ik heb al mijn moed samen geraapt en hen gecontacteerd met het voorstel om opnieuw te beginnen. Tot mijn groot plezier waren ze akkoord om nog eens samen te repeteren. We hebben niet gepraat, we spraken af voor een repetitie en vanaf de eerste noot was die magie er weer waarover ik het al had. Vijf jaar elkaar niet gezien, op een niet zo leuke manier gesplit en dan … Die energie die ons van in het begin zo typeerde , was er onmiddellijk terug. Sindsdien ben ik weer volop nieuwe nummers aan het schrijven en zijn we bezig met de opnames van onze derde cd. Door de crisis hebben we die echter moeten stilleggen. Voor corona hadden we net een eerste single uit, “Soldier” een cover van Calvin Russell. Ik wou dat nummer absoluut opnemen vanwege de tekst. Je moet maar eens luisteren … in deze tijd toevallig heel toepasselijk. De tweede single komt er nu aan. De vocals heb ik thuis opgenomen en Peter heeft dan alles thuis afgewerkt. “Sweet Fanny Mae” is een eenvoudig ‘feel good’ nummer waar ik best fier op ben. Je hoort en voelt het speelplezier van alle vier de bandleden.
Soldier https://youtu.be/k-bvhRS6C_E
Via facebook vernam ik dat jullie bezig zijn (of waren) met de opnames van een derde CD? Valt dat nu in het water? Of wanneer mogen we de release verwachten?
Bijna alle nummers zijn opgenomen. Ik moet de meeste nog inzingen en hier en daar moeten nog wat arrangementen gedaan worden. Maar inderdaad door corona kwam er een serieuze kink in de kabel. Het wordt dus afwachten wanneer de release zal plaats vinden. Maar vermoedelijk zal die derde cd voor het najaar zijn.
Het zijn voor muzikanten (en alles daaromheen) geen gemakkelijke tijden. Ik zie wel veel online initiatieven en filmpjes verschijnen. Ook veel single releases swingen de pan uit. Zit er bij jullie iets aan te komen in die zin?
Zoals gezegd komt de tweede single “Sweet Fanny Mae” eraan. Dat zal heel binnenkort zijn. Sweet Fanny Mae https://youtu.be/URWi_rz48xA
Betreft sociale media, wordt dit niet meer en meer de norm, ook na deze crisis? Live optredens zitten er de komende weken en maanden niet in. Sommige bronnen spreken zelfs tot het voorjaar 2021. Al lijkt me dit zeer pessimistisch
Er zijn allerlei ideeën om dit op te vangen maar ik vrees dat al die mogelijke oplossingen nooit dezelfde ervaring zullen bieden als een ‘normaal’ concert. Voorlopig wordt het de kat uit de boom kijken. Het moet vreselijk zijn als je in deze tijd moet leven van je muziek. Anderzijds … muzikanten zijn creatievellingen en vinden wellicht wel één of andere oplossing. Maar ik vind in ieder geval dat de overheid dringend mag tussenkomen in de culturele sector. Mocht iemand eens berekenen wat het arbeidsmarkt aandeel is van die sector … ik denk dat velen zouden achterover vallen. Muzikanten, techniekers, producers, podiumbouwers, theater- en filmmakers, fotografen …. Noem maar op. Cultuur neemt een héél groot deel in van onze maatschappij. Het is gewoon schandalig dat die sector tot nu toe eigenlijk uit de boot valt qua tegemoetkomingen.
Om daar op voort te borduren, hoe ga je als band maar ook als mens om met deze corona crisis?
Voor mij is het een enorm stresserende tijd. Ik ben bijvoorbeeld echt bang om ziek te worden. Heel die toestand bewijst nog maar eens hoe zwak de mens eigenlijk is. Ik ben enorm begaan met het klimaat en het milieu. Daardoor volg ik al heel lang alle berichtgeving wat dat betreft. En wat diverse wetenschappers jaren geleden al voorspelden, is nu gebeurd. Hopelijk leren we er allemaal lessen uit. Vooral de politiekers en de grote bedrijven dan. Milieu en gezondheid zijn onlosmakelijk verbonden en moeten op de eerste plaats komen. Wellicht ben ik naïef maar ik hoop dat we kunnen evolueren naar een wereld waarin geld en macht niét doorslaggevend zijn.
Zijn er, als je op alles terugkijkt, dingen die je weten wat je nu weet anders zou aanpakken? Dingen waar je spijt van hebt?
Zonder twijfel … de split na vier jaar Shapeshifted. Toen was het voor mij de juiste beslissing ook al wist ik toen al onmiddellijk dat ik nooit eenzelfde bezetting zou vinden. Maar kijk … we zijn nu zoveel jaar later en we zijn weer bij elkaar. Opnieuw … die magie waarover ik het had is zo uniek. Als je dat hebt in een band kun je bijna alles overwinnen. Bovendien is de verstandhouding nu een stuk beter.
Om af te sluiten. volgend jaar bestaan jullie 10 jaar, zijn daar plannen rond die verjaardag? En wat zijn na tien jaar de verdere ambities?
Dat zou toch wel een vet feestje mogen worden. We hebben het er nog niet over gehad maar dat komt er zeker van. Jaren geleden speelden we op een privéfeest met verschillende groepen. Er was toen ook een meisjeskoor bij. Tussen de optredens door die avond , hebben we met hen backstage “Can’t always get what you want” van de Stones ingeoefend en een halfuur later live gebracht. Gewoon de max. Ik vind het nog altijd jammer dat daar geen opname van is. Misschien doen we wel zoiets … koortje, hammond, sax …We kennen genoeg goeie muzikanten die we kunnen uitnodigen. Maar een feest moét er zeker komen.
In deze corona tijden is het onmogelijk om op optredens merchandiser of zo te kopen, waar kunnen de lezers online cd's, T-shirts en wat weet ik veel bestellen. Zet hieronder gerust enkele links
www.shapeshifted.club hier vind je alle links naar spotify, itunes, deezer …
www.facebook.com/shapeshifted.be
www.open.spotify.com/artist/1rP763wWPVTvlWr1LrQrYK?si=RSa90cfBRZi6XfqXjHOkwg
www.music.apple.com/be/artist/shapeshifted/860585567
www.deezer.com/nl/artist/5798665?app_id=140685
www.amazon.com/s?k=Shapeshifted&i=digital-music&search-type=ss&ref=ntt_srch_drd_B00JRBIXLQ
www.shapeshifterbe.bandcamp.com
www.listen.tidal.com/artist/5557922
Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat we dit spoedig eens 'live' mogen doen tussen pot en pint
Nederlands 
Français 
