KAMEEL - We zijn eraan begonnen met het idee van ‘we zullen wel zien wat de mensen ervan vinden’, en dan is het natuurlijk leuk om te horen de muziek die we gemaakt hebben toch veel mensen aanspreekt
Jazz is dezer dagen eigenlijk geen jazz meer, maar een 'improviseren tot het oneindige' muziek geworden. Zoveel is wel duidelijk als je al die jonge bands naar boven ziet komen. Neem nu Kameel. Gitarist Patrick Steenaerts, bassist Hans Mullens en drummer Geert Roelofs zijn één voor één muzikanten die niet aan hun proefstuk toe zijn. Binnen dit kleurrijke project amuseren ze zich kostelijk, het resulteert in een schijf 'Barkas' die dan ook vele kanten uitgaat. Vooral dan buiten de lijntjes kleuren, van alles wat met jazz te maken heeft.
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77896-barkas.html.
We hadden over deze release, de link naar Mauro Pawlowski en de verdere toekomstplannen, eveneens een aangenaam gesprek met gitarist Patrick Steenaerts.
Wellicht een doorsnee vraag. Maar toch, voor zij die jullie niet kennen, wie zijn KAMEEL , hoe is het project ontstaan en heeft die naam een bepaalde betekenis?
Patrick Steenaerts: “Hans, Geert en ik kennen elkaar al lang. Er zijn in die periode ook al samenwerkingen geweest waardoor we elkaar ook muzikaal goed hebben leren kennen. Ik heb eerst Hans aangesproken met het idee om een instrumentaal project te starten, een trio, gitaar, bas en drums. En dan viel de keuze voor een drummer al snel op Geert. We hebben een eerste repetitie vastgelegd en voelden dat er een bepaalde chemie ontstond als we samenspeelden, en dat heeft ons ertoe aangezet om verder te gaan. De naam komt eigenlijk van Geert, op die eerste repetitie zei Geert dat een bepaald stuk, ik dacht ‘Chameau’, een kamelengroove had. Het ritme had de kadans van een kameel. En toen moest ik denken aan een compositie van Misha Mengelberg, ‘Met Welbeleefde Groet van de Kameel’. Een stuk waar er tijdens de performance een timmerman op het podium komt en van een houten stoel een kameel maakt. Maar ‘Met Welbeleefde Groet van de Kameel’ vonden we te lang en dus hebben we het ingekort en werd het Kameel.”
Jullie zijn trouwens met verschillende muzikale projecten bezig. Valt dit nog te combineren met de agenda van KAMEEL?
Patrick Steenaerts: “Voorlopig wel, door de corona crisis is alles gecanceld. En voor in de toekomst proberen we de agenda’s zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen.”
Mijn volgende vraag gaat over jullie release 'Barkas'. Jazz is dezer dagen eigenlijk geen jazz meer, maar een 'improviseren tot het oneindige' muziek geworden. Zoveel is wel duidelijk als ik naar die parel van een schijf luister. Wat is jullie mening hierover?
Patrick Steenaerts: “Voor ons was het van bij het begin duidelijk dat we vooral nood hadden aan improvisatie, interactie, gaan voor de vibe van het moment en risico’s nemen. Toen we de studio introkken hebben we dan ook alles opengelaten. Er waren wel een aantal thema’s, kapstokken om de improvisaties aan op te hangen zeg maar, maar we hebben op het moment zelf beslist of we die zouden gebruiken of dat we iets totaal nieuws zouden verzinnen. Dus het kon alle kanten op.”
"Kameel gooit alle mogelijke muziekstijlen door elkaar, schudt daar eens goed mee en geeft er een eigen draai aan waardoor een chaos ontstaat met wonderwel toch enige subtiele structuur als je tussen de lijntjes leest." , schreef ik ook; is bewust voor deze aanpak gekozen? Wat is jullie mening hierover
Patrick Steenaerts: “Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat we alle drie al een heel parcours hebben afgelegd als muzikant en dat we daardoor niet denken in hokjes of stijlen. Maar onderweg is er natuurlijk veel muziek in onze rugzakken terechtgekomen en ieders rugzak is ook nog eens met andere muziek gevuld. En dat hoor je.”
We een horen ook een nieuwe Pawlowski, een band die toch al festivalweides omver heeft geblazen door je onder te dompelen in een totaal absurde wereld. Wat is jullie mening over deze stelling?
Patrick Steenaerts: “Ik begrijp de vergelijking. Er is zelfs een persoonlijke link, we kennen Mauro alle drie, we go way back. Van voor dat Mauro Mauro was en samen met ons in Top 40 bands speelde in Nederland. En we zijn ook nog eens afkomstig van dezelfde streek, namelijk Limburg, meerbepaald Zolder en omstreken. En dan hebben we ook nog eens dezelfde producer, Micha Volders! Maar ik denk vooral dat het komt omdat we dezelfde maatstaf hanteren nl ‘geen compromissen’. Oftewel koppig ons eigen ding doen. Of er zit iets in het drinkwater in Limburg, dat kan ook”
Daar ben ik zelfs zeker van. De muziek van Kameel klinkt eigenlijk zelfs best filmisch. Zijn daaromtrent eventuele plannen?
Patrick Steenaerts: “Nog geen concrete plannen maar we zijn wel al aan het nadenken over een manier om onze muziek ter beschikking te stellen voor mensen die met beelden aan de slag gaan. Dus, laat dat script maar komen zou ik zeggen.”
Wat zijn de algemene reacties op deze plaat eigenlijk?
Patrick Steenaerts: “We hebben eigenlijk verrassend veel goede reacties gekregen op de plaat. We zijn eraan begonnen met het idee van “we zullen wel zien wat de mensen ervan vinden” en dan is het natuurlijk leuk om te horen de muziek die we gemaakt hebben toch veel mensen aanspreekt.
Alle geplande concerten en zo vallen in het water in deze corona tijden, ook bij jullie vermoedelijk. Welke plannen waren dat?
Patrick Steenaerts: “Er stonden een aantal release concerten gepland en wat festivals in de zomer. We hebben nog net ons eerste release concert kunnen spelen op 1 maart en de rest werd gecanceld. Die concerten zijn nu verplaatst naar het najaar, hopelijk kunnen we er dan een vervolg aan breien.”
Hoe ga je als band (en ook als mens) om met deze bijzonder 'rare' tijden waarin we leven?
Patrick Steenaerts: “Het voelt als band raar om net een plaat uit te brengen en er dan niet mee de hort op te kunnen , en die plaat tot bij het publiek te kunnen brengen. Het woord frustrerend wil ik liever niet gebruiken maar we hadden het ons anders voorgesteld.”
Zijn er mogelijkheden om jullie muziek via sociale media aan te bieden, eventueel via live performance?
Patrick Steenaerts: “We proberen het verhaal wel draaiende te houden online, dat is op het moment het enige wat we kunnen doen. De plaat is op alle digitale platformen verkrijgbaar, dus dat zit goed. We hebben net een aanvraag gekregen om een live sessie te spelen voor Dansende Beren. Dat zijn we nu aan het bekijken of dat haalbaar is. We zouden het liefst met drie samenspelen, maar het is nog niet duidelijk of dat kan gezien de corona maatregelen nu voortdurend veranderen.”
Wat is trouwens jullie ongezouten mening over sociale media. Een vloek of een zege?
Patrick Steenaerts: “Wij zien het vooral als een manier om onze muziek te verspreiden. Het is goed dat dit zo relatief makkelijk kan en dat je op die manier veel mensen kan bereiken. Daartegenover staat wel dat wij een band zijn die live moet spelen, met publiek. Wij worden gevoed met de energie die we terugkrijgen van het publiek en in het beste geval ook andersom natuurlijk.”
Denken jullie ook niet dat deze tijden zullen leiden tot meer digitaal muziek aanbieden? ook live?
Patrick Steenaerts: “Ik denk het niet. Als het niet anders kan is het wel een goed alternatief, maar de live beleving van een concert is van een andere orde vind ik. Het is voor mij ook meer dan enkel de muziek, het begint al met de verplaatsing, je spreekt af met mensen, je gaat eerst nog iets eten, je ontmoet mensen die je allang niet meer gezien hebt enz. En ook tijdens het concert zijn er zoveel factoren die meespelen hoe je dat beleeft, de sfeer van de zaal, het geluid, waar je staat, wie er rond je staat, de energie en het volume dat van het podium komt en uit de boxen knalt… Al die dingen bepalen voor mezelf mee hoe ik een concert beleef en die beleving heb ik niet als ik voor mijn computer naar een concert zit te kijken.”
Wat zijn , om daarop voort te borduren, de verdere plannen na deze crisis?
Patrick Steenaerts: “Ik hoop dat we daarna terug de draad kunnen opnemen en verder gaan waar we gebleven waren , namelijk onze release concerten afwerken en ons live verhaal verder uitbouwen. En dan is het misschien ook tijd om al eens na te denken over een vervolg op ‘Barkas’.”
Wat geniet jullie voorkeur: Spotify of Bandcamp. En waarom?
Patrick Steenaerts: “Persoonlijk ben ikzelf vooral meer vertrouwd met Spotify. Gewoon omdat ik Bandcamp nog moet ontdekken. Net toevallig ben ik vandaag op een Bandcamp pagina van iemand terechtgekomen en dat beviel mij wel, dus ik moet er dringend meer werk van maken.”
De tweede single en bijhorende videoclip is net uit , heb ik vernomen. Waar kunnen we die bekijken en beluisteren? Plaats gerust een link
Patrick Steenaerts:
https://www.youtube.com/watch?v=-tDbRXL1_ow
Om af te sluiten, nu er geen concerten doorgaan, waar en hoe kunnen de lezers toch merchandise of die nieuwe plaat aankopen? Is die trouwens op vinyl te koop? Zet maar enkele links
Patrick Steenaerts: “LP (white vinyl) en CD zijn online te bestellen via verschillende platenwinkels, via distributeur Konkurrent (https://www.konkurrent.nl )of rechtstreeks bij het label (https://kameelbarkas.bandcamp.com/). En uiteraard is de cd ook verkrijgbaar op alle digitale platformen.”
Alain Deltenre - Meer Belgische muziek in series, documentaires, kookprogramma’s, reality-tv en dergelijke meer zou zo’n verademing zijn. En ja, ook op radio
Alain Deltenre is van vele markten thuis. Niet alleen is hij medeoprichter van het sterk groeiende BMA. Een online platform dat op allerlei manieren Belgische muziek in de schijnwerpers wil plaatsen, en dat is meer dan ooit nodig. Alain werkt ook mee aan Starman Records en Cluster-Park. Prestigieuze labels die ondertussen toch hun stempel hebben gedrukt op de Belgische en ook buitenlandse muziekwereld. Daarnaast is Alain ook nog eens muzikant en klasse verteller. We wilden graag zijn mening over deze corona tijden horen, hoe je hier mee omgaat. Maar vooral dat prestigieuze project - dat ook wij 100 % steunen - BMA ofwel Belgium Music Addicts nog wat meer in de schijnwerpers te plaatsen langs deze weg. https://www.facebook.com/groups/BelgiumMusicAddicts/
Alain, je bent van vele markten thuis. Met welke projecten ben je allemaal bezig? Vertel er gerust wat meer over
Nee hoor, ik ben een professionele plantrekker. Ik ben begonnen in de zorgsector en na die carrière wist ik het even niet meer. Dus ben ik maar beginnen schrijven en daarna muziek maken en daar hoorde dan weer een clipje bij. Van het een komt het ander, zo blijkt. Nu ben ik 100% bezig met muziek, een passie die begon toen ik 15 jaar was of zo. Ik luisterde elke zaterdag naar Marc Moulin met zijn legendarisch programma Radio Cité. Die man heeft mij muzikaal opgevoed. We zijn nu vooral bezig met zoveel mogelijk getalenteerde muzikanten kansen te geven via ons label Cluster-Park en ook via Belgium Music Addicts.
Zo ook Starman records en Cluster-park. Hoe ben je daar binnen geraakt?
Felix Huybrechts is een jeugdvriend en we spelen samen in een coverbandje. Toen hij Starman Records oprichtte , vroeg hij me om wat promotrailers te maken en daarna ook wat clips. Toen hij en één van zijn vele contacten (ondertussen ook een goeie vriend) aan mij vroegen om een platenlabel op te richten , had ik als eerste reactie: ‘Why me?’ de tweede was ‘Een platenlabel oprichten in 2017, are you nuts?’ De derde reactie was: ‘We doen dat gewoon’. Zo simpel was het en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad!
Geef meteen eens een paar releases of zo die we de komende maanden in het oog moeten houden?
Op dit moment zijn we volop bezig met momoyo, Matt Watts, And Then Came Fall, Organized Happiness, Zymotic, For Greater Good, SJ Hoffman, Guido Belcanto en vele anderen. En ik hoop ook dat de zeer getalenteerde mensen van Lady Blaxx toehappen. Cluster-Park is ondertussen een bonte verzameling van een tiental labels van Walhalla tot Boom Records en van Purple People Park tot One Week en uiteraard ook Starman Records zelf.
Hoe staat het feitelijk met Soul Embrace tegenwoordig?
Dat bestaat helaas niet meer, maar het was sowieso een eer om daar als zeer middelmatige zanger voor gevraagd te worden. Tarantino Cool, staat nog steeds als een huis, vind ik zelf.
Wat ik zo goed vind aan dat project: je ontdekt binnen de muziek van Soul Embrace ontelbare stijlen in. Hoe zou je het zelf omschrijven?
Peter, de bezieler van Soul Embrace, is een muziekliefhebber pur sang en dat zorgde voor vele stijlen door elkaar. Laten we het een mengeling noemen van Morphine en The National, maar dan very low budget en met iets minder talent.
Een van die interessante projecten is 'Belgium Music Addicts', een snel groeiende groep op facebook, maar ook actief op bijvoorbeeld YouTube? Hoe is dat begonnen en wat is in grote lijnen de bedoeling hiervan?
Daar kan ik uren over vertellen. De Belgische cultuursector heeft het al jaren heel moeilijk en dat is er niet op verbeterd in deze vreemde tijden. Zonder aan politiek te willen doen, blijft het voor mij onbegrijpelijk dat onze overheden het enorme belang van cultuur in zijn breedste zin niet inzien. Het blijft echter fantastisch dat zoveel mensen zich ervoor blijven inzetten, denk alleen maar al aan de duizenden vrijwilligers die kosteloos meewerken om artiesten op de scene te houden. Laten we hopen dat ze allemaal snel weer aan de slag kunnen.
De medeoprichters van BMA, Didier en Ann, vroegen me of ik mij daar ook achter wilde scharen en ik moest ja zeggen. Specifiek Belgische muziek is heel versnipperd. En hoewel ik iedereen succes wens, blijf ik vinden dat radio te weinig aandacht besteedt aan de minder gevestigde waarden. Het is geen verwijt, ik begrijp ten volle dat hun taak is om ook te overleven, maar het is een gemiste kans. Als elke zender één uurtje per week nieuwe Belgische muziek zou draaien , zou het al snel heel anders lopen. Ik garandeer je dat daar een publiek voor is. Als wij, als compleet onbekende mofo’s, erin slagen om op 2 maanden meer dan 7000 mensen bij elkaar te brengen, wil dat zeggen dat er een markt voor is.
De BMA-groep is een begin, de fundering zeg maar. Op termijn zouden we daar graag een portaalsite aan koppelen. Een soort van Amazon voor Belgische muziek zeg maar. Daar is echter geld voor nodig en dat hebben we nog niet. Zo hebben we ondertussen inderdaad ook een You Tube kanaal opgericht. Niet minder dan 5 schitterende vrijwilligers hebben op dat kanaal nu al meer dan 2000 Belgische nummers samengebracht. Wat ik daar mis is wat meer subscribers, maar dat komt ook wel. We zijn de 400 al gepasseerd. BMA zou ik heel graag als een soort keurmerk zien. Al die kleine labels en onafhankelijke artiesten samenbrengen zonder dat ze hun eigenheid verliezen. Het is misschien naïef van ons en toch denk dat we al bewezen hebben dat samenwerken wel degelijk werkt. Kijk maar naar wat onze collega’s van Streamit Belgium doen, wat de mensen achter de Live Untapped Sessions bereiken, Artists Unlimited en zoveel meer prachtige initiatieven om artiesten een hart onder de riem te steken.
Over 'Belgische muziek' gesproken. Vaak krijg ik het gevoel dat een doorsnee Belg zeer sceptisch is tegenover eigen kweek, een beetje gezond chauvinisme zou mogen. Wat is uw mening hierover?
Ik denk dat je daar gelijk in hebt, langs de andere kant is er zoveel moois te ontdekken en heeft niet iedereen dezelfde smaak. Onbekend is onbemind en daar wringt het schoentje ook. Sinds ik lid ben van BMA ontdek ik alle dagen schitterende nummers waar ik nog nooit van gehoord had. Dus ja, het publiek zou wat chauvinistischer mogen zijn, maar dat geldt ook voor de media in het algemeen. Als ik op TV een reclame zie met een motor krijg je gegarandeerd “Born To Be Wild” te horen, snap wat ik bedoel? Meer Belgische muziek in series, documentaires, kookprogramma’s, reality-tv en dergelijke meer zou zo’n verademing zijn. En ja, ook op radio, maar dat zei ik al eerder.
Sommige bands die hier absolute topkwaliteit brengen, zouden , moesten het Amerikanen zijn , wereld beroemd zijn. Om daar op voort te borduren. Hoe sta je tegenover die mening?
Klopt 100%. België is een dorp en daarenboven beschikt niemand van ons de budgetten die de grote drie hebben naar promo toe. De algo’s van de streamingplatformen helpen daar ook niet bij. Vergeet niet dat er elke dag 40.000 nummers worden toegevoegd aan die sites. Hoe gaat een bv een Canadees een Belgische band ontdekken als die pakweg 6.000 streams heeft op Spotify en 22 Subs op YT. Dus ja, meer Belgische muziek spelen zou helpen. Ik kan zo 50 bands opnoemen die internationale aandacht verdienen , maar het hele systeem is een vicieuze cirkel. Niet (genoeg) op de radio = geen nieuwe fans = geen optredens = geen geld voor opnames = niet (genoeg) op de radio. Het is en blijft knokken en dat kan snel verholpen worden als we allemaal de handen in elkaar slaan.
Het moet gezegd worden, dat artiesten zelf daar ook mee verantwoordelijk zijn, maar ik begrijp ten volle dat zij vooral muziek willen maken en niet de hele dag promo willen maken op sociale media. Uit ervaring weet ik dat dat uitputtend is en het kost jaren om daar iets te bereiken.
Dat project 'Belgium Music Addicts' blijft eigenlijk groeien. Ik lees in een interview met Luminous Dash: '' Een volgende stap wordt een podcast- en/of een mixcloud kanaal''. Is daar al iets van in huis gekomen?
Ja hoor, dat mixcloud kanaal bestaat ondertussen ook al en we hebben een spotify account ook. Ons grootste struikelblok is nu genoeg mensen vinden die daar actief aan willen meewerken. Het is een beetje te snel gegroeid en daar betalen we een prijs voor. Ik vind het fantastisch dat ze zoveel gepost wordt in de BMA-groep, maar wat meer mensen die er echt mee voor gaan zou heel welkom zijn. De bedoeling is om ook wat radio en eventueel TV feedback te krijgen, ''Als de radiozenders het dan nog niet doorhebben: starten we gewoon onze eigen zender.
“Als crowdfunding nodig is , dan doen we dat" liet je uitschemeren in dat interview op Luminous Dash. Hoe staat het daarmee? En is die ambitie er nog steeds
Wij geven die plannen niet op, maar ook hier weer: geld, tijd en mankracht. Achter de schermen van BMA zitten nu al een 12-tal vrijwilligers. Dat zijn er minstens 100 te weinig. Om heel eerlijk te zijn: de crowdfunding staat al eventjes klaar. Ik heb het zelf wat uitgesteld omdat mensen nu met heel andere dingen bezig zijn en daar heb ik alle begrip voor. Dit zijn moeilijke tijden voor iedereen, zowel mentaal als financieel. Laten we maar allemaal eventjes tot rust komen en gewoon lief zijn voor elkaar. Dat gezegd zijnde, zoals Felix al aangaf in zijn laatste interview: Als elke Belg elke maand één plaat zou kopen, zouden we met zijn allen een hele generatie artiesten redden.
Over meningen gesproken, hoe ga je als mens maar ook promotor van al die projecten om met een crisis als deze corona crisis?
Met lede ogen moeten wij aanschouwen dat heel veel artiesten nu geen enkele bron van inkomsten meer hebben. Er zijn honderden optredens in het water gevallen en de platenverkoop is ook in elkaar gestuikt. Laat ons eerlijk zijn , van streaming ga je niet rijk worden, hoewel het mooi is dat er veel naar muziek geluisterd wordt. Het is intriest, want ik denk niet dat de meeste mensen begrijpen hoe erg de hele sector leidt onder deze crisis. Artiesten, zalen, technici, cateraars, verhuurbedrijven, brouwers, labels, platenwinkels, administratieve medewerkers en nog duizenden andere mensen worden hierdoor getroffen. Velen gaan het niet financieel niet overleven. Dus we helpen waar we kunnen, maar wat kunnen we meer doen? Het zou mooi zijn als meer ‘gevestigde waarden’ er echt werk van zouden maken om hun minder bekende collega’s te helpen. Sommige doen het, maar toch wel wat te weinig naar mijn bescheiden mening.
Zijn er bepaalde projecten in het water gevallen? Welke?
Wij blijven zoveel mogelijk muziek uitbrengen, op dit moment vooral digitaal maar enkel bij ons zijn er tientallen concerten uitgesteld en dus ook fysieke releases. Maar we stoppen niet, integendeel. Meer dan ooit maken we plannen voor 2021. Desnoods organiseren we onze eigen minifestivals. Het is nu een unieke kans om Belgische muzikanten samen te brengen en hen zo snel mogelijk terug op de podia te krijgen.
Zou deze crisis niet meer deuren openen naar online muziek beleving? Ook al brengt dat weinig geld in het laatje, maar hoe sta je tegenover de opmars van digitalisering, streaming en zo?
Het is er en we mogen er over klagen zoveel we willen , het gaat niet meer weg en dat hoeft ook niet. Ik vind de digitale wereld fascinerend, hoewel het inderdaad weinig opbrengt voor de gemiddelde artiest. Muziek beleving is een mindset. Een echte muziekliefhebber zou moeten blijven platen kopen. Wij kunnen de denkwijze van de mensen helaas niet wijzigen. Streaming is superplezant maar het is voor pussies. Uitgelachen worden omdat ik effectief nog platen koop , vind ik heel laag bij de grond en het getuigt van niets meer dan flagrant egoïsme en hypocrisie. Beeld je maar eens een leven in zonder kunst. Kunst maak je omdat je niet anders kan. Het is niet zomaar en een hobby. Net zoals voor velen voetbal dat ook niet is. Dat zij een riant loon krijgen vindt iedereen normaal, waarom dan ook niet een kunstenaar?
Ook zie je tegenwoordig veel 'live filmpjes' verschijnen op facebook. Wat is uw ongezouten mening hierover?
Ongezouten kan ik zeggen dat er heel veel leuke dingen worden gepost en ook een paar die beter in hun douche kunnen blijven zingen. Maar ik heb zoveel respect voor iedereen die het doet, want zelfs nu al die mensen diep in de shit zitten , doen ze nog hun best om mensen te entertainen en hen een hart onder de riem te steken. Het wordt misschien eens tijd om de rollen om te draaien. Het allereerste ‘live’ filmpje dat ik zag was al een paar dagen na de lockdown. De fantastische dames van The Bonnie Blues traden virtueel op en koppelden daar een virtuele hoed aan vast. Ze haalden meer dan 400 euro op. Prachtig gedaan en zeer slim van de dames in kwestie.
Laten we ook naar de toekomst kijken, zijn er nog plannen na deze crisis? Welke? En is er ook zoiets als een einddoel in je leven?
If you stop dreaming you die. Allereerst iedereen eens stevig en lang vastpakken, een goed lief vinden en dan als Madman Mac Mad platen uitbrengen en naar optredens gaan kijken en/of organiseren.
Om af te sluiten, we kunnen niet anders dan online merchandiser en zo aankopen. Geef gerust enkele links van hoe, waar en dergelijke
Kijk, daarvoor zou die portaalsite heel handig zijn, dan zou ik maar één URL moeten posten. Tot die er is kan ik iedereen alleen maar aanbevelen om op zoek te gaan naar leuke lokale (web)shops. Er zijn er meer dan je denkt. Wordt lid van Belgium Music Addicts en daar staan er hoop opgesomd.
https://www.facebook.com/groups/BelgiumMusicAddicts/
https://www.youtube.com/c/BelgiumMusicAddicts
https://www.mixcloud.com/Belgiummusicaddicts/
Toch ook, zonder al te veel schroom, een beetje reclame voor onszelf maken
https://www.cluster-park.com/music/
Zeker eens gaan kijken, ik heb al hun platen ?
Heel erg bedankt voor dit interview Erik, het genoegen was volledig van mijn kant
SJ Hoffman - Als je fan was van de vorige plaat, dan zal deze je ook bevallen. En deze heeft net dat tikkeltje meer experiment in zich
Steven Borgerhoff de helft van het uitgeversduo Borgerhoff & Lamberigts, wachtte tot zijn 43 om zijn eerste muziekalbum uit te brengen. Het was wellicht nooit de bedoeling geweest om die songs echt op de markt te brengen, maar gelukkig heeft Steven zich kunnen laten overhalen door bevriende muzikanten. Er was dan ook een duwtje in de rug nodig om deze plaat tot stand te laten komen, en dat kwam van Luuk Cox (Stromae, Tim Vanhamel, Girls in Hawaii) die Borgerhoffs pad kruiste.
Cox selecteerde 9 songs uit de honderden demo’s die al jaren stof lagen te vergaren en produceerde ook het album. ‘The Long Now’.
Deze schijf werd overal zeer goed ontvangen, onze recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/73693-the-long-now.html
De opvolger komt nu op de toonbank. 'Waves Holding Time'. We vroegen ons af welke wegen Steven nu zou inslaan. En hoe hij omgaat met deze bijzondere situatie waarin we leven.
Steven, Laten we even terugkeren in de tijd. Uw vorige plaat 'The Long Now' kwam vorig jaar uit. Hoe waren de reacties daarop?
De reacties waren overrompelend. Ik viel haast van mijn stoel toen ik al die fijne en positieve reviews las. Dat was een opsteker na al die tonnen energie en tijd die ik in het album had gestoken!
Persoonlijk viel me vooral dat zoeken naar de gulden middenweg tussen donkere melancholie en weemoedigheid het meest op. Wat is uw mening hierover?
Er zit altijd wel wat melancholie in mijn songs. Dat krijg ik er niet uit, vrees ik. Ik hou ook van die donkerte, die sfeer. Het is ook de muziek waar ik zelf graag naar luister.
Om daarop voort te borduren, welke kant gaat het bij 'Waves Holding time’ uitgaan? Zit daar ook een persoonlijk verhaal achter?
Na mijn debuutplaat ‘The Long Now’ wilde ik onmiddellijk terug aan de slag. En dus schreef ik een resem nieuwe songs. En dat bleek bijzonder goed mee te vallen. Er zit geen groot verhaal achter, het is eerder een neerslag voor wat 2019 was voor mij. Een jaar met ups en downs, zoals bij de meeste mensen.
Op de eerste solo plaat hebben we eigenlijk zeer lang moeten wachten. Nu ging het merkelijk snel. Lagen er al songs in de koelkast? En hoe is het nu in zijn werk gegaan?
Ik ben van een wit blad vertrokken. Na een bepaald moment had ik het gevoel dat we maar eens de studio moesten induiken ook al was dat al heel snel na het verschijnen van mijn debuutplaat. Producer Sam Pieter Janssens maakte een keuze uit de songs en that was it. De opnames verliepen bijzonder vlot. Vermits het enkel wij tweeën was, konden we heel snel schakelen. Het fijne was dat ik ook beroep kon doen op enkele stemmen waar ik bijzonder grote fan van ben: Pieter Van Dessel (Marble Sounds), Pascal Deweze en Leonie Gysel. En my good old mate Luuk Cox mixte de plaat. Fijn volk allemaal dus!
Ik heb de plaat nog niet beluisterd. Overtuig me eens waarom ik het wel zou doen?
Als je fan was van de vorige plaat, dan zal deze je ook bevallen. En deze heeft net dat tikkeltje meer experiment in zich.
Wat zijn eigenlijk uw persoonlijke verwachtingen over deze plaat?
Ik wil goede muziek maken waar ik trots op ben. Dat is wat telt voor mij. Op de rest heb ik geen vat. Ik heb geen grote verwachtingen omdat het dan allemaal alleen maar kan meevallen. Maar ik hoop op positieve feedback natuurlijk, dat spreekt voor zich.
Ook nu weer werk je voor sommige samen met enkele artiesten. Wie en hoe hebben jullie elkaar gevonden?
Er waren er die ik persoonlijk kende zoals Pieter Van Dessel (met wie ik ooit nog in Londen samenwoonde) en Leonie Gysel. Anderen heb ik gevraagd. Zo ben ik al lang grote fan van alles wat Pascal Deweze doet. Ik ben dan ook bijzonder blij dat hij wilde meewerken aan de song “Turning On”.
Door de corona crisis is het moeilijk om deze plaat live voor te stellen. Zijn er mogelijkheden via sociale media? Je ziet bijna dagelijks wel een 'live' filmpje verschijnen?
Deze week posten we ons live concertje met een zevental nummers. Spannend!
Hoe ga je om met zo een situatie als muzikant en als gevoelsmens?
Ik ben mijn ritme wat kwijt. Maar ik vind het wel een coole periode eigenlijk. De hele wereld is in sleep modus en dat vind ik wel een bijzonder fijne ervaring. Wat meer thuis zijn en voor alles rustig je tijd kunnen nemen is een luxe. Dat besef ik elke dag tijdens deze crisis.
Wat zijn de verdere plannen na de crisis?
Eens goed uitgaan!
Je zit ook nog in andere projecten zoals 'Borgerhoff & Lamberights’? Hoe staat het daar mee? En is dat allemaal nog combineerbaar?
Ja, het is combineerbaar hoor. Ik moet sowieso met verschillende zaken bezig zijn. Wat B&L betreft: elke ondernemer heeft zijn shit nowadays dus wil ik daar ook niet zwaarmoedig over doen. Ik werk samen met een ploeg van fijne collega’s en we gaan er met z’n allen in slagen om ons uit dit moeras te trekken. Komt goed!
In een interview dat ik vorig jaar met jou had vertelde je me: ''En ik ben ook in contact met een regisseur die me heeft gevraagd voor de soundtrack voor zijn nieuwe film''. Is daar ondertussen iets van terecht gekomen? of viel dat ook in het water door deze corona crisis?
Ik heb net de laatste hand gelegd aan de soundtrack voor een serie die volgend jaar op Canvas wordt uitgezonden. A dream come true!
Wordt de plaat ook op vinyl uitgebracht trouwens?
Ja! Dat moet hé. Niets klinkt zo goed als op vinyl!
Om af te sluiten, wens ik u nog veel succes en sterkte in deze moeilijke tijden. Moesten er nog opmerkingen zijn of dingen die je wil meedelen. Schrijf ze gerust hieronder. Stay Safe!
Is helemaal prima. Merci voor de aandacht!
Tom Maene - Polderrecords - Wat ik als label wil bereiken is eigenlijk redelijk simpel: ik wil de hele scene en dan vooral de bands zelf, een platform bieden en ondersteunen in hun doelen
Voor de introductie van het DIY label Polderrecords citeren we gemakshalve even te tekst die te lezen staat op de website: 'Independent DIY record label based in Belgium’s swampy polders.'Grown out of necessity and urge to self-release local underground bands - finally emerged in 2018 as a full grown and respected DIY label specialised in Stoner, Doom, Sludge and Rock.'Home to Cowboys & Aliens, MOTSUS, Stonemule, Eyes on the Machine, Atomic Vulture and many more to come.'
Maar feitelijk is Polderrecords veel meer, deze label vormt net als bijvoorbeeld Consouling Sounds, Dunk!records en zoveel andere het hart van wat leeft in de Belgische underground. Sommige van de bands kunnen dankzij een label als Polderrecords uitgroeien tot vaste waarden in datzelfde muzieklandschap, waar je vaak door de bomen het bos niet meer ziet. De man die daarvoor verantwoordelijk is moesten we gewoon een spreekbuis geven binnen dit project 'Interviews in tijden van Corona'. Net om die passie die hij steekt in zijn project, dezelfde passie is waardoor muziek leeft in Vlaanderen en ver daarbuiten. Want ook in tijden dat we 'in ons kot moeten blijven' brandt het vuur nog steeds. We hadden dan ook een zeer mooi gesprek, wegens diezelfde crisis via mail, met bezieler van Polderrecords Tom Maene
Voor zij die de label nog niet kennen. Hoe en wanneer is Polderrecords ontstaan? En wat waren voorlopig de diepte (naast deze periode) en top momenten?
Het idee van een label en de naam bestaat eigenlijk al van begin deze eeuw. Toen ik met mijn eerste band een demo opnam, kwam de vraag al snel: hoe gaan we dit op cd zetten? Van het een kwam het ander en mijn eerste 10 releases waren eigenlijk allemaal bands waar ik zelf in speelde. Ik deed alles in de DIY-spirit. CDr’s branden, tot hoesontwerp en distributie. Ook de PR errond deed ik toen al. De naam ‘Polderrecords’ kwam er ook al relatief snel. Eind jaren 90 begin 2000 verdiepte ik mij nogal in de hele ‘Desert-scene’. Door de enorme diversiteit, die je ook hoort op de ‘Desert Sessions’, bleef de term ‘desertrock’ dan ook - voor mij - véél meer hangen dan “stonerrock”. Omdat de bands waar ik toen in speelde ook niet meteen in een hokje te duwen vielen, bedacht ik de term ‘Polderrock’. Naast de link die ik had met ons plaatselijk jeugdhuis - J.O.C. ‘t Scharnier - dat in een ver verleden ook ‘Polderrock festival’ organiseerde, waren alle bands waar ik in speelde ook afkomstig uit de West-Vlaamse polders. De klei en het ongure weer, alsook het ‘saaie’ landschap (wei + koe), sloten nauw aan bij de logge, trage en vuile sounds die we maakten. Een mengeling van stoner, sludge, grunge en rock.
In 2017 - toen ik al eventjes actief was als zelfstandig grafisch vormgever in bijberoep - sprak ik af in een klein cafeetje in Roeselare met de bandleden van Darqo naar aanleiding van hun komende release. Door dat gesprek wist ik dat ik niet alleen iets kon betekenen voor de scene, maar dat ik hier mij ook ongelooflijk mee zou amuseren. In januari 2018 liet ik mijn statuten aanpassen naar dat van een label.
In die twee jaar heb ik eigenlijk nog niet echt een ‘diepte’ moment gekend. Mijn eerste drie releases waren enkel op cd en ik had al snel door dat als ik niet aanwezig was op de shows van de bands zelf (en dus meehielp aan de merch), er geen cd’s verkocht zouden worden. Mijn vierde release was de plaat van Atomic Vulture - mijn eerste vinyl release - en die was er knal op. Met een show in de 4AD (Diksmuide) verkocht de plaat uit in een mum van tijd. Dat gaf mij een enorme boost die mij in staat stelde om Cowboys & Aliens te releasen. Deze release is vast en zeker mijn hoogtepunt te noemen. Een band waar ik al sinds begin jaren 2000 naar op keek, véél live zag en een inspiratie was voor tal van bands. Sindsdien gaat het alleen maar omhoog en wat een hoogtepunt had moeten worden deze zomer met een “POLDERRECORDS”-podium op Alcatraz - wordt helaas uitgesteld door de intussen gekende reden… Maar niet getreurd, we hebben iets speciaals voorzien in de plaats ;)
Er is ondertussen veel veranderd. Wat is de grootste verandering naast de digitalisering die zich doorzet?
Wel, zoals ik al aangaf, verkoop van cd’s blijft verder dalen. Maar misschien is de grootste verandering er momenteel wel aan het aankomen. Nu de bands niet meer live kunnen spelen, zie je overal live-streams passeren en filmpjes van bands die nummers over het internet samen inspelen… Wie weet - gaan we ooit naar een betaalkanaal - en kun je net zoals je naar de voetbal kijkt - naar je favoriet concert kijken. Het zal vast en zeker niet hetzelfde zijn als de real-thing, maar ik kan mij wel inbeelden dat een fan sowieso gaat kijken naar een band die momenteel enkel in een ver land te zien is. Why not?
Ik krijg wel het gevoel dat vinyl terug boomt? Klopt dat bij jullie ook? en heb je daar een verklaring voor
Dat is eigenlijk al een tijdje, maar het klopt wel dat de fans van het hardere genre doorgaans wel meer iets hebben met het fysieke. Het artwork op zo’n groot formaat zien is op zich al leuk en dan de verschillende kleurtjes vinyl, ja het spreekt hen wel aan. Ik denk ook dat er een hele generatie is die het vluchtige van streaming (de ‘background noise’) af en toe ook wel eens beu is en ze dan meer kunnen genieten van eens een plaat op te leggen, waar je nog echt je aandacht moet houden bij het luisteren. Ook het concept van een volledige plaat gaat op die manier niet verloren (t.o.v. streaming).
Om trouwens met de deur in huis te vallen het zijn voor zowel labels als muzikanten en alles daaromheen, barre tijden. Hoe overleef je zoiets?
Ja, wie zal het zeggen. Ik kan mij best inbeelden dat er - net zoals in alle sectoren trouwens - slachtoffers gaan vallen. Er zijn er die zich gaan moeten heruitvinden, maar er zitten er ook een pak tussen die er verstandig mee omspringen. Ik denk dat het vooral voor de bands echt lastig is. We zijn niet allemaal in de luxe om releases te gaan uitstellen, zeker ook omdat er niets zeker is, moet je dan uitstellen naar volgend jaar? Ook qua podiumkansen zal het knokken worden volgend jaar. Alles wordt zoveel mogelijk herboekt van dit jaar naar volgend jaar, waardoor bands die een release in het najaar, of zelfs volgende jaar in het voorjaar, minder podium kansen zullen krijgen, wegens reeds volgeboekt.
In een bericht op facebook liet je me weten dat er een speciale release aankomt met zes bands uit uw stal, vertel daar eens wat meer over?
Ik kan er nog niet zo heel veel over zeggen, maar ik kan wel al verklappen dat we een zéér speciale en gelimiteerde vinyl release gaan doen om toch het een en ander goed te maken dat we dit jaar geen Alcatraz podium hebben ;) Wat ik ook al kan verklappen is dat het artwork van de hand is van dezelfde persoon die alle desertfest posters deed dit jaar en het ziet er zalig uit! Er komt ook een insert in geschreven door de mensen die meehelpen met doomcharts.com
Duid alvast 8/8/2020 aan in de agenda ;)
Welke releases staan er nog op het programma dit jaar? Van welke bands en eventueel wanneer?
Op vrijdag 12 juni releasen we de debuutplaat van VOIDIAN. We losten al een single eind vorig jaar en vorige maand een eerste clip. We zijn volop bezig de plaat aan het persen. Dit is een release waar ik samen met de band al een jaar naar uit kijk, we zien het dan ook absoluut niet zitten om die nog langer uit te stellen. Het moet er gewoon uit komen! Alleen ziet het er helaas naar uit dat dit zonder releaseshow zal zijn. Maar goed, uitstel is geen afstel ;)
Geef wat dat betreft ook enkele tips naar de nabije en verre toekomst
Later dit jaar stond ook een release voor Darqo gepland, maar door de corona crisis, lopen de opnames serieus vertraging. Het is dus nog even afwachten daar. Voor de verre toekomst ben ik trouwens in gesprek met Cowboys & Aliens en Atomic Vulture. Verwacht je maar aan nieuwe nummers en nieuw vinyl! Er komen ook een paar re-presses waar ik helaas nog niets over kan verklappen ;)
Laten we ook even terugkeren in de tijd. Hoe waren de reacties op de releases van vorig jaar en zo? Welke stak er bovenuit?
Ze hadden allemaal iets speciaals en allemaal top ervaringen, maar natuurlijk een dubbele uitverkochte Kelk voor Cowboys & Aliens blijft bij, maar even goed de dubbel releaseshow begin dit jaar in de Kreun, MOTSUS samen met Carneia. Ik probeer altijd te vermijden dat ik moet ‘werken’ als label als ik ook moet optreden, vandaar dat je MOTSUS vaak niet zal aantreffen op een releaseshow, maar deze keer was het dus een dubbele release. Met MOTSUS hebben we véél tijd en energie gestoken om de plaat af te werken. De hoes hebben we helemaal zelf geknutseld en gezeefdrukt, net zoals we dat deden voor onze cd trouwens. Super content met het resultaat! DIY!
Live optredens zijn er voorlopig niet, het is koffiedik kijken wanneer. Maar bestaan er kansen om enkele van je bands via livestream op de sociale media aan het werk te zien?
Ik laat de bands volledig vrij in wat ze willen of kunnen doen, maar een live stream is niet zo evident. Alleen al het feit dat wij niet kunnen repeteren, laat staan dat we beschikken over een eigen studio waar we allemaal nog samen kunnen komen om dit ook nog eens te gaan streamen. Veel drummers beschikken ook niet over hun drumstel bij hen thuis. Ik vind toch ook wel dat de klank zeer belangrijk blijft. Beeld is relatief snel te maken, maar als het geluid sucks - dan vind ik dat je het beter niet doet.
Misschien een algemene vraag, maar is het in tijden van streaming nog interessant om als label platen uit te brengen?
Dat is misschien niet voor elk genre even interessant, maar als band in ons genre is het wel nog steeds belangrijk fysieke merch en releases mee te hebben op shows. Onze optredens worden vaak niet véél betaald, maar als je dan goeie merch en platen mee hebt dan kan je er misschien nog iets aan overhouden. Als label is het inderdaad wat meer risico, vandaar dat ik probeer zoveel mogelijk mee te gaan met de bands op de liveshows. Zij hoeven zich er niets van aan te trekken en doordat ik mij er de hele avond mee bezig hou, verkopen ze meer dan moesten ze enkel na hun optreden wat proberen te verkopen. Een win/win voor beide partijen!
Streaming heeft daar op zich weinig mee te maken. Streaming gebruik ik nog steeds voor PR en om een band te leren kennen. Maar in ons genre koopt men af en toe gelukkig nog wat merch en muziek op de optredens, al is het maar om de band te steunen!
Hoe sta je trouwens tegenover streaming sites als Spotify, sociale media en dergelijke?
Persoonlijk ben ik meer fan van Bandcamp. Dat is veel meer een social platform dan dat de mensen door hebben. Je volgt mensen en je feed is gevuld met heerlijke muziek die je anders nooit ontdekt had. Spotify gebruik ik ook vaak om nieuwe muziek te leren kennen. Het stelt kleinere bands en labels in staat om via Social Media en streamingdiensten toch in het zicht te geraken van potentiële fans. Super belangrijk dus! Maar wel als tool om je eigen PR te doen, en niet zoals zoveel bands denken, extra centjes te genereren.
Is het voor Belgische bands niet moeilijk om echt mainstream door te breken? En heb je daar persoonlijk een verklaring voor
Ik vind dat het Belgische bands eigenlijk aardig lukt. Meer nog, er zitten een pak straffe Belgische bands tussen, die echt potten aan het breken zijn en die alles behalve mainstream zijn. Ik vind trouwens ook niet dat er weinig Belgische mainstream bands zijn. Elke dag hoor je er wel een dozijn op de mainstream radio. Oké, niet elke band krijgt de kans, en maar goed ook, er zijn dan ook véél Belgische bands hé. De één al beter dan de ander ;)
Kijk, elke band moet dat uitmaken voor zichzelf. Wat zijn je ambities en welk doel heb je voor ogen. Met mijn label is dat niet anders. Ik kies ook bewust niet voor mainstream bands. Net zoals ik geen ambitie heb met MOTSUS om op de mainstream radio te komen. Wij spelen veel liever een dozijn optredens per jaar in het clubcircuit dan dat ene mainstream festival, om dan weer even snel vergeten te worden. Als je doel als band is om mainstream te gaan, ja, bereid je dan maar voor om tegen een pak vaste waardes aan te botsen. Het is hard werken, maar goed, elk jaar komen er toch opnieuw pareltjes naar boven. Blijven gaan zou ik zeggen.
Wat zijn jouw eigenlijke ambities. Wat zou je als label willen bereiken?
Ik zit met nog een pak ideeën hoor, een showcase is er één van, maar ik zou ook graag een ‘Polder Sessions’ maken. Een reeks geïnspireerd op de Desert Sessions. Gewoon wat muziek maken met bevriende muzikanten. Misschien lukt deze hele corona-crisis wel om dit eindelijk eens te verwezenlijken!
Wat ik als label wil bereiken is eigenlijk redelijk simpel: ik wil de hele scene en dan vooral de bands zelf, een platform bieden en ondersteunen in hun doelen. Als label doe ik dat door middel van releasen, maar even goed met PR. Mijn ultieme doel is om een grote prachtige familie aan bands te hebben en dat men later, binnen twintig jaar ofzo, nog kan spreken van, damn dat labeltje daar, had toch wel prachtige releases hé…
Mijn laatste vraag. Waar en hoe kunnen mensen online iets aankopen? Zet hieronder de nodige links
Via mijn eigen website: https://www.polderrecords.be kun je alles terugvinden, kijk zeker ook eens bij mijn distro, ik probeer namelijk ook (hoofdzakelijk Belgische) bands en labels te steunen waar ik veel appreciatie voor heb. Daar kun je je trouwens ook inschrijven op mijn nieuwsbrief. Volg zeker ook https://www.facebook.com/polderrecords en https://www.instagram.com/polderrecords om op de hoogte te blijven.
Op https://polderrecords.bandcamp.com kun je trouwens subscriben voor maar € 5/maand en krijg je alle releases (ook die dat reeds uit zijn) digitaal! Bovenop krijg je nog eens een korting als je fysieke zaken koopt via bandcamp.
Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat binnenkort op een of ander concert eens face to face voeren, al dan niet met een frisse pint in de hand. stay safe!
Bedankt voor dit fijn gesprek, Erik. En hopelijk tot snel aan de toog voor een optreden!
Filthy Horse - Het mag stilaan stoppen eigenlijk. Ik hunker naar een goede repetitie met de mannen om daarna een lekkere pint samen te drinken
Filthy Horse is een folk band ontstaan in 2018, die de folk elementen verbindt met punk. Beïnvloed door bands als o.a. The Pogues bracht Filthy Horse in 2019 een album uit 'War & Beer'. De band heeft niet stil gezeten, naast podia onveilig maken - tot de corona crisis daar een einde aan maakte - bracht Filthy Horse een single op de markt “The Mirror”. Waaraan ook wij de nodige aandacht schonken.
De recensie kunt u hier eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/78309-the-mirror-single.html
Ondertussen zijn er plannen voor een nieuw album, ook al is daar geen haast bij. En stelden we ons de vraag hoe een band, wiens muziek live nog het best tot zijn recht komt, omgaat met zo een crisis waarbij je in uw kot moet blijven? Dit en andere gezapige anekdotes leest u hieronder
Om met de deur in huis te vallen, voor wie u nog niet kent, wie zijn Filthy Horse? Hoe en wanneer is de band ontstaan?
Ik start op mijn vijftiende met het componeren van eigen muziek. De nummers sluiten aan bij toegankelijke punkrock en worden gebracht in verschillende talen. De band heet eerst ‘Different Languages’ maar brengt later onder de naam ‘Naked & Famous’ een eerste CD uit: ‘Crazy People’. Deze jonge band wint o.a. twee rockrally’s en mag voorprogramma’s verzorgen op festivals en concerten van The Scabs, Clouseau, Ann Clark, Gorki en Dog Eat Dog.
Na enkele jaren van muzikaal plezier stopt deze band. Tussentijds ontstaat ook de band ‘Jenny’s Enemy’ samen met Peter Van den Broeck. Deze zet het vorige werk nog even verder. ‘Blauw’ is een nevenproject van mezelf, Peter en Jan Ost. Het is een kleinkunstproject dat twee jaar zal duren. Ik bracht vervolgens onder eigen naam een nieuw Nederlandstalig album ‘Onderhuids’ uit, een verhaal dat op subtiele wijze vertelt over (verloren) vriendschappen in de meest moeilijke tijden. Ook bracht ik onder dezelfde naam nog twee singles uit: “Tears of the sun” en “Roots”. Dit laatste wordt mee opgenomen in het repertoire van een nieuwe band met eigen songs en covers: ‘Filthy 4’. Door drukke persoonlijke agenda’s houdt deze band na een vijftal jaar op te bestaan.
De goesting om songs te blijven maken is echter niet weg. Ik besluit samen met Peter en jongster Dries Verhelst een nieuwe band op te richten die zich voornamelijk richt op eigen songs, aangevuld met enkele bewerkte covers. Het idee om rocknummers met een folkjasje te brengen stamt al van de beginperiode. Ik ben namelijk liefhebber van dit genre, vooral van de band ‘The Pogues’. Deze invloeden zijn dan ook duidelijk merkbaar in het album ‘War & Beer’ dat we begin 2019 lanceren. Om de nummers de juiste saus mee te geven, wordt eerst violist Mathias Bynens aangetrokken. Die moet helaas omwille van zijn werk naar Munchen verhuizen. Zijn plaats wordt ingenomen door de even sympathieke Yves De Waele, bekend van Sons of Sirius. Het gezelschap wordt zelfs internationaal wanneer de geweldige Nederlandse accordeonist Wouter ‘Little boy’ Verhelst aansluit. Deze laatste speelt en verzorgt ook de vocals bij ‘The Blue Clay’ en ‘Little Boy & Nightingale’. De band ‘Filthy Horse’ is geboren! Ilse Van Dooren, bekend als ‘Nightingale’ vervoegt het vijftal om de backing vocals op het album te verzorgen.
Hoewel jullie in het hokje 'folk' worden geduwd is er naar mijn mening veel meer aan de hand. Hoe zou je uw muziek zelf omschrijven?
Toch wel folk met een vrij hoog punk gehalte, maar niet wat iedereen onder ‘punk’ verstaat
Ondertussen zijn er enkele releases geweest, zoals jullie eerste album ‘War & Beer’, met 3 singels in de bel15 hitlijst. Hoe waren de algemene reacties?
Zeer positief! Met zeker tal van optredens waaronder enkele deftige namen als ‘Fonnefeesten’
De plaat is ook terug te vinden op alle streamingdiensten? Geef gerust enkele links
Eigenlijk alle streamingdiensten zoals Spotify, Deezer, yt enz
Heeft die release ook bepaalde deuren geopend wat concerten en zo betreft? Of radio feedback eventueel? Zie vorig antwoord
Momenteel worden wij gespeeld op tal van radiozenders als radio Benelux, Radio Belqique,… maar ook op Duitse en Engelse zenders. De reacties zijn zeker positief, zeker na een live radio optreden. Wij zijn een band die het vooral van het live gebeuren moet hebben. Het is moeilijk voor ons om onze energie, die wij op een podium hebben, in een album te steken. Wij weten dat wij daar nog meer werk in moeten stoppen… Alleszins komen er op het volgende album, waar The Mirror deel van zal uitmaken, enkele bewerkte nrs van het vorige album als extraatje erbovenop! Momenteel werken wij met blazers en banjo erbij, wat op het vorige album niet te horen was. Maar producers, albums maken, clips opnemen, het kost allemaal heel veel geld. Wij doen het met beperkte middelen en in eigen beheer. Gelukkig hebben we enkele goede lokale vrienden die ons willen sponseren, vaak in ruil voor enkele gratis backstagekaarten.
De band heeft niet stil gezeten, want er was ook de release van een nieuwe single “The Mirror”. Onze recensent schreef er een kort en krachtige recensie over. Hoe waren de algemene reacties op deze single?
De reacties zijn steeds positief. Jammer voor ons dat enkel de nationale radio wat uitblijft. Blijkbaar toch we nog niet goed genoeg… Maar wij weten ook dat het vaak een kwestie van selecteren is uit honderden singels die binnenkomen. Maar wij geven de moed niet op. Voor de crisis waren er al enkele nieuwe singles opgenomen. Die moeten nog worden afgewerkt. Ook staan er nog enkele nieuwe nog niet opgenomen songs in het verschiet die wij normaal zouden gelanceerd hebben op Palletrock (en op onze jaarlijkse ‘open repetitie’ die wij speciaal inrichten voor o.a. buren, fans, enz)
Hij schrijft o.a. ''Het doet wat denken aan het zwalpen van drankorgel Helno bij Les Négresses Vertes en uiteraard aan de onvoorspelbare liveprestaties van Shane McGowan bij The Pogues.'' .Wat is jullie mening hierover?
Helno ken ik persoonlijk minder, Shane des te meer… Het is altijd plezant en een hele eer om in één zin te vergeleken worden met zo’n grote namen. Maar wij zijn The Poques niet, wij zijn Filthy Horse. Ik schrijf vaak vanuit een bepaalde biografie, ook ‘The Mirror’. Over drinken omdat je mensen heel hard mist…
Hij schreef ook: ''De titel van de nieuwe single van de Vlaamse folkrockband Filthy Horse kan je op veel manieren interpreteren.'' Hoe mogen we de titel interpreteren?
Jezelf letterlijk en figuurlijk in de spiegel durven kijken. Toch blijven doorgaan ondanks het gemis. Iedereen weet dat het leven hard kan zijn, zeker als je wat ouder wordt denk ik dan. En dan kan je allerlei kanten op: je bedrinken, uitgaan, je opsluiten, of nog veel erger,… Wat je ook doet, het gemis van die persoon zal blijven, hoogstens slijten… het klinkt allemaal heel vrolijk in het nummer, tot je de laatste strofe hoort. Dan weet je pas waarom de persoon in het nummer altijd zat loopt.
Ondertussen zijn er al plannen voor een nieuw album. Wanneer? Hoe en waar? Vertel ons gerust iets meer hierover
Daar is momenteel geen haast bij, maar ik hoop toch tegen ten laatste 2022. Concreet zijn we nu één voor één de singles aan het lanceren en terwijl aan het opnemen, maar het zal allemaal wat met vertraging zijn.
Ik denk dat jullie muziek nog het best tot zijn recht komt op een podium. Dat valt in corona tijden allemaal in het water. Hoe ga je daarmee om?
Wij zijn idd een echte live band. Gelukkig hebben de grote concerten ons integraal verhuisd naar volgend jaar. Het mag stilaan stoppen eigenlijk. Ik hunker naar een goede repetitie met de mannen om daarna een lekkere pint samen te drinken.
Zijn er eventueel mogelijkheden om dit via live streaming aan te bieden op sociale media?
Wij hebben dit al onderzocht, maar hier kruipt heel veel werk in. Een band met in totaal 11 mensen is niet zo eenvoudig om deze allemaal in de maat te steken zonder dat je elkaar ziet of hoort… wij wachten dus op de eerste repetities en dan zien we wel.
Hoe ga je als mens eigenlijk om met zo een ongeziene crisis (een vraag die ik iedereen stel)?
Het doet toch allemaal wat vreemd aan en vooral kunstmatig. De eerste weken was ik zelf ziek, en dan ben je blij dat je in je bed kan liggen. Ik ben echter niet getest geweest. De dagen gaan als het ware open en toe. Ik verveel mij zeker niet. Ik heb tamelijk veel werk gestopt in online lesgeven, aangezien ik ook leerkracht ben. Blijkbaar heb ik ook een bepaalde druk nodig om songs te schrijven, want in al die weken heb ik er maar eentje gemaakt! Maar de ideeën zijn er… Een full album is bij mij een 10-tal nrs. We zitten al aan de helft, en dan komen er nog eens 2 extraatjes erbij. 12 in totaal dus. Maar nu begin ik toch stilaan het sociale leven behoorlijk te missen. Wij horen elkaar wel via een digitaal cafeetje, maar dat is toch hetzelfde niet als een klinkend glas horen met het gelach van vrienden erbij. Je zou zowaar hun reuk missen, maar dat is er dan ook weer over Dat ze maar vlug een vaccin vinden…liefst niet op basis van bleekwater.
Wat zijn de verdere plannen voor de band na deze crisis?
Beginnen repeteren, opnames, en hopelijk veel optreden! Al onze tourdata zijn te vinden op www.filthyhorse.be uiteraard hebben we er al heel veel moeten uitstellen, maar wij proberen zeker niet af te gelasten.
Om daar een beetje op voort te borduren, wat zijn de ambities van de band? Een soort doel ''iets wat je wil bereiken voor..''
Nationale radio is het voornaamste doel want dat heb je toch nodig om de grotere concerten te kunnen geraken. Wij zijn zeker geen band die het doet voor de centen, want dan speel je niet met 11. Wij houden persoonlijk haast niets over. Uiteraard moet het wel iets zijn, wij hebben ook onze onkosten, maar een heus en ferm podium en goede backstage vinden wij even belangrijk!
Om af te sluiten. In deze tijden kan men helaas geen merchandiser of dergelijk van de band aankopen via concerten die jullie geven. Geef gerust enkele links naar online platformen waar onze lezers dat eventueel wel kunnen doen
Ze kunnen altijd zaken aankopen via onze site.
Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we elkaar spoedig 'live' en kunnen dit gesprek face to face over doen
Graag gedaan en u bent bedankt!! Ik zal jullie zeker uitnodigen op onze open repetitie of een optreden. Wanneer, tja…we zien wel… Hou het gezond!
www.filthyhorse.be
RIAH - As well as countless other bands we're feeling the urge to grab the instrument and play, in first place for ourself and our well-being, so when we'll return on stage we can give our hundred percent for our fans!
De uit Italië afkomstige postrockband RIAH werd opgericht in 2015. De band combineert het zwaardere post metal met dromerige sferen, die je vaak terugvindt in pure postrock.
In 2018 begon de band aan het debuut 'Autumnalia' te werken. Riah zegt er het volgende over: "Our music starts with the idea that Autumn is not the ghost of death that crawls on summer's path, but it's the very chance to re-start, to die and to rise as a new being, a new spirit, a new mind.” en ook '' a mixture of beauty and brutality".
Dit debuut kwam in 2019 op de markt. De recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76175-autumnalia.html
Italië is heel hard getroffen door deze corona crisis. We vroegen ons af hoe een band als RIAH daarmee omgaat, welke plannen in het water vielen, wat de plannen zijn voor na de crisis.
De band had vooral deze belangrijke boodschap: '' I'd like to tell to the whole audience to continue to support your favorite bands, in particular during this hard times that we are all having; we all do what we do for and with passion, to see and feel you all under the stage having a good times. We do our best, all of us, to bring you music and experiences but without your support this cannot last forever, so please be the wanderful fans you have always been and let us feel your support!"
Het volledige interview met RIAH
Riah was formed in 2015. The band combines the heavier post metal with dreamy atmospheres, which you often find in pure post-rock. In 2018, the band started working on their debut 'Autumnalia'. How did it all start?
"At the beginning we were kinda another band, we started as a duo called LAME (which in italian means blades) by the drummer Rocco Catturani and the guitarist Flavio Di Bella, the sound was much more harsh, raw and chaotic, we set the first riffs that formed the bases for the songs, soon the bassist Diego Ruggeri joined the band bringing new ideas that brought the whole project towords way more classy solutions. We changed name and we opened the doors to harmony and atmospherical sensation without loosing the heaviness that charaterise our sound."
Why did it take so long for a debut to hit the market?
"That's because once Diego had joined the band we had to rearrange some songs that we earlier composed as Lame, and I think we re-wrote some parts of some song infinite times before coming to the right structure and sound to record, plus in late 2017 Francesco Begnoni joined the band, so we had to do almost the same thing for a second guitar and a Mellotron in "Il Sogno del Buio"
Usually such bands are compared to great examples. At Riah we also hear a streak of Russian Circles or bands like Cults Of Luna come to mind. What is your opinion on that?
"I think that band like these, as well as ISIS, Pelican, Mogway, Latitudes, *Shells, The Pirate Ship Quintet, Soffocate for Fuck Sake, had a huge influence on us as a team and as individuals, for example Diego knew way better than Flavio and Rocco the Post Metal genre and both of them has started to discover that, the same happened with the two new talented guitarists Andrea Binetti and Michele Verni.
The influence of those bands indeed had a part in the composing work, but also during the production of the album, for the attitude let's say!"
How were the general reactions to that debut? And has it opened doors to concerts and stuff?
"We can sincerely affirm that we had a good response: we played a lot in Italy, opening for Tides from Nebula, Storm{o}, Dumbsaint, we also took part at a huge festival in Bologna, the Krakatoa IIII together with many talented bands from both Italy and not, we had the graphic designer Francesca Bonci doing some amazing works our our songs. In December we went on tour in Germany with Brüecken, those guys are both great musicians and wonderfull people! Then our name has been on webzines as Impatto Sonoro, eklektik-rock.com, musiczine.net ,MetalItalia, Echoes and Dust, Score A/V, thanks to the, usually pretty good, reviews.
Two years have now passed. How's the band doing now?
"In those 2 years we changed our formation, Francesco left the band after the rehearsal and Andrea and Michele have arrived, since then we got to know each other musically and personally and I think that touring together has played a huge part in this. We already published with a live video a new song called "Epidermide" which had a great response, now we're aiming to a whole new album to valorize the new formation, so I can really say that we're doing pretty good!"
You changed a guitarist and took two in his place. Then you also have a new piece that will have the violin as an additional instrument. So you have 3 guitarists now? Tell me more about this big changes
"Having three guitars is hard, not joking, everyone needs to be heard clearly the frequencies do not have to be overlayed, but it offers huge possibilities in terms of composition, sound and approach at music, plus now we're thinking to add also some electronical pad to the drums as well. "
Italy has been particularly hard hit by this corona crisis. Hopefully everyone in your personal environment is okay?
"It has been a hard hit for everyone, the whole Country has spent almost two months in quarantine, these days we're opening up a little bit, but everything is going to be different from now on I guess, someone was even talking about having drive in concerts. (Just image the mosh pit ahahah).
Luckily neither us nor our relatives got the virus and now we're aching to go back to our normal lives."
I suppose many plans fell through this crisis? How do you deal with that as a band (and personally)?
"I just want you to know that we were supposed to open up for We Lost the Sea, and we also were planning a minitour in Germany with Rise Above Dead in june. Now almost at the end of the quarantine we amimg forward, during isolation we have worked on some new tracks and above all, we're going to have some guest musicians for those tracks."
The reason for this interview is the release of a new single? and also a future release of a new record? feel free to tell more about it
https://www.youtube.com/watch?v=yQ8gSUU33MM
"Epidermide, before the quarantine, should have been an EP, but considering that now we got almost 5 songs we recently decided to record a whole new full album to valorize both the music and the guest musicians: we're having violinist , saxophonist and much more ..."
When is the new release planned? And what direction will it take in comparison to the debut?
"Due to this situation everything we planned got canceled, so at the moment nothing is on schedule sadly. As soon as possible we'll gather again to begin the recording sessions!
I think that are going to be big differences with the first album, at least in terms of maturity.
Those tracks have been thought and written by five different musicians, Autumnalia has instead a lot of riffs that were born and thought for a duo guitar and drums; I also know that the guest musicians will bring a lot of elegance and characterization to the tracks.
We also are valuing considering to name each song in a way that might tell a story an additional to the music, as we did graphically in Autumalia."
Are there plans to bring the release live at social media or something? How are you going to promote this EP in these difficult times?
"Actually we haven't thought about doing an online realese, we can consider that, but I think we'll wait for the full album to organize a release party."
What are the future plans after this crisis?
"To go back to normality in first place, as well as countless other bands we're feeling the urge to grab the instrument and play, in first place for ourself and our well-being, so when we'll return on stage we can give our hundred percent for our fans!"
Is there also something like a post rock scene in Italy?
"Kinda of: we got a lot of talented musicians and band in Italy, the whole underground scene is rich of genres and ideas that are very focused on an experimental approch to music. This is referred to the whole underground: avangrade like Arto, Nero di Marte, OvO, Bologna Violenta, screamo like Storm{o} (the the whole festival Venezia Hardcore, that is getting bigger and bigger every year), post rock/metal like Postvorta, WOWS , Aikira, Winterdust, Elieen Sol, ourselves of course, then other great band like Cani dei Portici, Lleroy, Turin Horse, Nadsat, Lento and Zu, and I have to cite Krakatoa festival in Bologna, three days of delirious heaviness full of great names.
Here in Italy is really difficult to be a musician, the odds are infinite and often you are never taken seriously, but I think that this peculiarity of whole underground scene has allowed to build bondings that go further the mere genres of the bands, that's why in Italy we have an Underground scene that host bands of any kind."
My last question, how can fans support you? Feel free to put some links where you can buy merchandise and the like
We have a BandCamp for the united states users with our label Fluttery records https://riah-band.bandcamp.com/releases for the CD in jewel case version, the vinyl version of the album can be bought on Moment of Collapse page https://kollektif.eu/sludgedoom/51828-riah-autumnalia-lp.html for the european costumers, the vinyl and the the t shirt (with special bundle) found on this bandcamp
https://riah.bandcamp.com/merch
, but you can also directly write to us on Instagram @riahband or Facebook https://www.facebook.com/RiahBand for the CD in digipack (European version) and the other stuff.
Maybe this conversation about redoing at Dunk! Festival next year? Do you know that festival and that possibility exists
"I Have to admit that Dunk! Festival has always been one of the principal goals of the band, we really hope to be able to take part in sooner or later!"
Are there any important messages to the readers, feel free to post them below?
"I'd like to tell to the whole audience to continue to support your favorite bands, in particular during this hard times that we are all having; we all do what we do for and with passion, to see and feel you all under the stage having a good times. We do our best, all of us, to bring you music and experiences but without your support this cannot last forever, so please be the wanderful fans you have always been and let us feel your support!"
Causenation - Van de ene dag op de andere zijn we wakker geworden in een andere wereld en het is vooral op sociaal-maatschappelijk vlak dat de veranderingen ingrijpend geweest zijn
Causenation is een EBM project opgericht in 2015. We citeren:''De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.''
Naar aanleiding van het project 'interviews in tijden van Cornona' hadden we en fijn gesprek met Ivan Heylingen, over verleden en toekomstplannen van Causenation, het EBM gebeuren in ons land. En hoe je als muzikant (en band) maar ook als mens omgaat met een crisis waarin we nu leven.
Voor zei die jullie nog niet kennen. Wie is Causenation? Wat was de aanleiding om dit project op te starten?
Causenation bestaat momenteel uit Van Der Goes en mezelf. Van Der Goes komt uit het Gentse en is sinds vorig jaar volwaardig bandlid. De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.
Vijf jaar geleden kocht ik terug een goedkope synthesizer en ben ik stelselmatig begonnen met de bouw van een eigen home studio waar ik tot op heden de Causenation songs produceer. De allereerste demo's waren zeer rudimentair en minimalistisch maar mettertijd en door de aankoop van meer materieel en instrumenten evolueerde de sound van Causenation tot een meer gelayerde stijl met specifieke karakteristieken die zorgvuldig tot stand zijn gekomen met doordachte aankopen mbt hardwaresynths. Het is mede door de klank van bepaalde synthesizers en de hardware effecten dat we nu tot deze sound gekomen zijn maar continu wordt er nagedacht om die sound verder te laten evolueren door nieuwe zaken aan te kopen of uit te proberen. Dat is voor mezelf een zeer uitgekiend en weloverwogen proces daar de budgetten voor dit project niet echt heel groot zijn. Dus telkens er een instrument bijkomt is dat na lang wikken en wegen, veel reviews lezen en bekijken op de sociale media. Ik ben ook niet vies om goede raad te vragen aan, én toe te passen van de oude rotten in het vak.
Mensen zoals Gin Devo (Vomito Negro) en Bill Barsby (Damage Control) zijn van grote invloed geweest in de aankoop van bepaalde instrumenten en de techniciteit die komt kijken bij het opnemen van muziek. Ik ben die mensen eeuwig dankbaar. Zij zijn eigenlijk mede verantwoordelijk voor de evolutie die Causenation heeft doorgaan.
De band werd opgericht in 2015. In jullie muziek grijpen jullie terug naar EBM en aanverwante. Leeft de scene nog? (een wat rare vraag ik weet het, maar op de laatste EBM optredens viel me op dat daar een vooral iets ouder publiek van veertigers tot vijftigers zoals ik op af komt)
Jouw analyse is wel correct. Alhoewel je hier en daar toch wat jonger volk ziet , is het publiek dat naar EBM optredens gaat vooral ouder. Dat zijn meestal mensen die hun jeugd hebben doorgebracht in de jaren '70 en '80. Doordat minder jongeren geïnteresseerd zijn in het electro-underground genre dreigt het een stille dood te sterven. Eigenlijk is dat aan van alles te wijten. Je had sinds de jaren '90 de opkomst van de hardcore scene die vooral draaide rond dj's in plaats van live artiesten en grote labels zijn daar massaal opgesprongen waarbij de winst belangrijker was dan kwaliteit. Er is toen een "snel geld" mentaliteit ontstaan die andere genres zoals wave, EBM en electro vertrappeld hebben.
De kleinere labels die nog oldscool werk uitbrachten , geraakten daarbij op de achtergrond en ook die mensen durfden het niet langer aan om de nodige investeringen te doen die het EBM genre op de kaart bleven zetten. Het is al heel moeilijk voor kleine labels om brake-even te draaien , laat staan dat ze ettelijke duizenden euro's pompen in een project dat amper het daglicht ziet.
Aan de andere kant heb je het verdwijnen van de kleine lokale radiozenders, de piraatzenders zeg maar. In Antwerpen heb je er nog 1 terwijl er in de jaren '80 tientallen waren. Dat waren dé gloriejaren voor wie actief was in de scene. Toegegeven, in de jaren '80 had je de opkomst van de New Beat en de sound van de Ancienne Belgique maar het waren de piraatzenders die ervoor zorgden dat de nummers van Front 242, Neon Judgement, Absolute Body Control en Klinik de huiskamers binnendrongen.
De legendarische radioshow "Liaisons Dangereuses" van de Antwerpse zender SIS betekende ontzettend veel voor de EBM scene. Ook al was dit programma enkel in een straal van 10 km rond Antwerpen te beluisteren heeft het er wel mee voor gezorgd dat EBM op de wereldmap gezet werd. Elke donderdagavond kwamen mensen van over heel België speciaal met de auto naar Antwerpen om te kunnen luisteren naar dit programma met hun autoradio. Het socio-maatschappelijk aspect dat met "Liaisons Dangereuses" gaande was, dat was nooit eerder gezien en dat zal nooit meer bereikt worden. Jammer.
Er is wel nog wat activiteit rond EBM en dan vooral rond het live gebeuren. Her en der zie je meer en meer kleine evenementen opduiken naast de al grotere festivals zoals BIMFEST en W-Fest. Wie nieuwe bands wil ontdekken die de EBM eer hoog willen houden moet die kleine evenementjes afschuimen. De sfeer is er altijd top en de muziek geweldig. Het is daar waar het hart van de Belgische EBM nog klopt en waar je de nieuwe trendsetters kan spotten.
Waar vroeger EBM en het elektronische muziekgenre meer beleefd werd thuis op de radio, moet je nu echt uit je kot komen alhoewel dat op de dag van vandaag iets moeilijker geworden is.
De teksten van Causenation zijn soms politiek geëngageerd. Wordt bewust voor die opzet gekozen en waarom?
Nee, niet echt. Ik schrijf gewoon over zaken die me op dat moment bezig houden. “Demons Of The Night” (Causenation's laatste single) is een zwaar politiek geladen nummer dat geschreven werd tijdens de regering Michel I en het schaduwpremierschap van Bart De Wever. Dat nummer ben ik beginnen componeren en die tekst is er ook in één ruk uitgekomen waarbij alles, zowel tekstueel als muzikaal perfect op zijn plaats viel. Het beschrijft de huidige maatschappij en hoe de mens voor de gek gehouden wordt.
Voor de rest zijn de nummers vrij autobiografisch en gaan ze over bepaalde periodes die ik heb meegemaakt.
“The Things You Promise” is daar een goed voorbeeld van.
In een interessant interview op Luminous Dash in 2019 werd de vraag gesteld door mijn collega: ''Wat waren de belangrijkste albums in jouw leven'' vind ik een interessant punt eruit springen: 'Liverpool van Frankie Goes To Hollywood is volgens mij de meest ondergewaardeerde plaat."
Ik ben het daar vurig mee eens, ik ben zelf ook enorme fan van Pet Shop Boys en mensen kijken daar raar van op. Vertel gerust iets meer over die invloeden, en het waarom van schipperen tussen harde EBM en de toch meer lichtvoetige Frankie Goes to Hollywood?
Goh...
Zoals zovelen van mijn leeftijd is muziek van sterke invloed geweest in de jaren '80 maar ik was steeds op zoek naar iets dat meer rebelistisch was en dat inging tegen het standvastige establishment. Frankie Goes To Hollywood was voor mij toen een goede catalysator. Je moet weten dat FGTH platen uitbracht in dezelfde periode als de bagger die toen in de charts verscheen waaronder de troep van Stock, Aitken en Waterman. Naast al die herrie had je gelukkig nog andere bands , maar meestal waren dit artiesten die een zeker palmares wisten op te bouwen omdat ze al jaren bezig waren met muziek. Dan spreek ik over Bowie, Queen, Roxy Music...
En daartussen kwamen plots die 4 kerels uit Liverpool die de ene monsterhit na de andere wisten te scoren die allemaal uit hun eerste dubbelaar kwamen ‘Welcome To The Pleasuredome’. Heel die plaat zit ongelooflijk goed in elkaar. Muzikaal en technisch gezien is dat een mijlpaal geweest mede dankzij Trevor Horn uiteraard maar na de laatste single uit die lp was het plots heel stil rond FGTH. Totdat plots “Rage Hard” uitkwam. Een instant hit. Ik herinner mij dat ik zo snel als ik maar kon naar de platenwinkel rende om die 2de langspeler te gaan kopen van mijn zakgeld en toen ik die plaat thuis oplegde was ik aardig verrast vanwege de sound die drastisch veranderd was. Als ‘Welcome’ te boek stond als een commercieel succes zo anders was ‘Liverpool’ met zijn veel directere en experimentele sound. De reden van die gewijzigde sound was omdat het album opgenomen en ingespeeld werd door de band zelf terwijl ‘Welcome’ veel ingespeeld is geweest door sessie muzikanten en door Horn. En je merkte dat. Er is maar 1 hit uit die plaat gekomen maar de hele lp staat bol van parels zoals “Lunar Bay”, “For heaven’s sake” en “Kill The Pain”. Nochthans was ‘Liverpool’ niet echt een succes te noemen qua verkoopcijfers.
Je moet ook weten dat dit alles in een periode plaatsvond waarbij ik totaal geen benul had van wat toen te boek stond als New Wave. Dat kwam iets later doordat ik een cassetje van iemand had gekregen met daarop alle maxi-singles van New Order (van de dubbel-Lp ‘Substance 1987’- nvdr). Dat is voor mij een eye opener geweest en vanaf toen ben ik begonnen met het verzamelen van meer wave gericht werk waarbij Depeche Mode de voorkeur had maar ook Gary Numan. Het was dus vooral de synthsound die me bij die artiesten aansprak. Mijn allereerste ervaring met EBM was toen een toenmalig liefje die in dezelfde klas zat als ik, mij haar Walkman leende en daar zat een cassetje in met de inmiddels legendarische plaat ‘Official Version’ van Front 242. Vanaf die dag veranderde alles en geraakte ik verslingerd aan dat oldscool genre. Maar ik kan daarnaast nog even goed genieten van een “Let’s Dance” van Bowie of van “Alors On Dance” van Stromae.
Je bent eigenlijk al van in de jaren '90 met muziek bezig. Er is ondertussen veel veranderd. Wat is, naast vergaande digitalisering, volgens jou de grootste verandering?
Dat alles betaalbaar werd en meer toegankelijker voor een breder publiek. Nu kan iedereen die een laptop heeft een DAW kopen (Software om muziek te maken en op te nemen) van 99€ en een klein eenvoudig midi-keyboardje en in principe kan je dan al aan de slag. Van thuis uit muziek maken is dus heel laagdrempelig geworden. Je hoeft geen noot te kunnen lezen en geen akkoord te kennen. Alleen je inspiratie is wat je nodig hebt.
Materieel zoals synthesizers, sequencers en drumcomputers maar ook audio-interfaces en mengpanelen zijn goedkoper geworden. Vroeger moest je al snel 120.000 oude Belgische franken uitgeven aan een Yamaha DX7 en dan had je nog geen medium om opnames te maken. Dat moest je ook nog eens apart aanschaffen. Dus vroeger was muziek maken niet voor iedereen weggelegd vanwege de kost die ermee gepaard ging.
Vandaag wel. Nadeel is dat iedereen nu wel muziek maakt, bij wijze van spreken dan, en dat iedereen probeert om zijn muziek aan de man te brengen. Er is dus een overaanbod gekomen waardoor de luisteraar soms het bos tussen de bomen niet meer ziet. De kwaliteit van het aanbod dreigt er ook mee achteruit te gaan en het is heel moeilijk als band om je te onderscheiden van de rest. Dat is ook de reden waarom we met Causenation bewust kiezen voor een meer hardware-achtige aanpak waarbij software zoals virtuele instrumenten en effecten een minder belangrijke rol spelen. Een puur analoog opnameproces streven we niet na alhoewel ik er sterk over denk om een bandopnemer aan te schaffen maar we mikken meer op een hybride setup die continu mee kan evolueren met wat wij voor ogen hebben qua sound.
Om het toch ook over Causenation te hebben. Waren er bepaalde plannen die door die corona crisis in het water zijn gevallen? Zo ja, welke?
Neen, niet echt. Gelukkig voor ons. De Corona crisis is zeer nefast geweest voor al wie met cultuur bezig is en ik ken mensen die hun volledige voorjaar en zomer agenda in het water zagen vallen vanwege de corona maatregelen. Maar aangezien wij geen enkele boeking hebben in deze periode en omdat we volop bezig zijn met opnemen en bewerken van nieuwe nummers , valt de schade bij ons zeer goed mee. We hopen wel in oktober live te kunnen spelen in Wommelgem op een klein festival met oa. Enzo Kreft , dus hopen we dat tegen die tijd kleinere bijeenkomsten terug toegelaten zijn.
De laatste release (denk ik) was de single “Demons Of The Night” Of is er iets me ontgaan? In elke geval, hoe waren de reacties hierop?
Overwegend positief. “Demons” werd zelfs 1 maal op FM geaird in Amerika en regelmatig gespeeld op een Duitse online-zender. Verder werd deze single ook opgenomen in diverse mixclouds waaronder die van Scott Durand uit Engeland.
Vooral de remixen zijn populair dankzij de geweldige versies door First Aid 4 Souls. Het is ons meest gestreamde nummer op Bandcamp en het kreeg ook zeer mooie reviews. We zijn dus zeker op de goede weg.
Zijn er geen mogelijkheden wat sociale media betreft om jullie muziek aan de man te brengen? Maken jullie daar ook gebruik van, en gaan jullie dat eventueel meer doen in de toekomst?
Er is een voorakkoord gesloten met een label en zij zouden dit alles in goede banen leiden voor ons. We kunnen daar verder nog niet over uitweiden maar we zitten wel in het finale proces om meer werk uit te brengen dit jaar als Corona geen roet in het eten gooit tenminste.
Binnen afzienbare tijd gaan we daar verder over communiceren met onze fans maar ik kan nu al zeggen dat die bijzonder blij gaan zijn.
Jullie maken vaak gebruik van het platform bandcamp https://causenationmusic.bandcamp.com/ ;wat zijn de grote voordelen van dit platform tegenover andere als bijvoorbeeld spotify?
Geen idee. Bandcamp was voor ons het meest voor de hand liggende en gemakkelijkste medium om ons werk te releasen. Het is vrij professioneel en goedkoop. Je moet ergens je werk naar buiten kunnen brengen maar nogmaals: we zijn niet de enige die gebruik maken van de eenvoudige wijze van muziek uploaden en verkopen. Duizenden andere mensen doen dit en het is een kwestie van eruit te springen. Bovendien zijn we actief in een niche segment van de elektronische muziek en is het daarom zeer moeilijk om een groot publiek te bereiken.
Hoe ga je als band (maar ook als mens) om met deze uitzonderlijke corona crisis?
Als band is het eigenlijk vrij eenvoudig: je kruipt gewoon in je studio en je neemt nieuw materiaal op. De Corona-crisis is een uitstekende motivator om geïnspireerd te geraken.
Repeteren is uiteraard onmogelijk nu. Dat is wel iets welk we missen. Als dit terug mogelijk is , zal het zeker en vast een blij weerzien zijn tussen mij en Van Der Goes.
Als mens is het iets anders. Aangezien ik in een essentiële sector werk heb ik financieel niet te klagen maar je merkt toch wel dat de situatie anders is. Van de ene dag op de andere zijn we wakker geworden in een andere wereld en het is vooral op sociaal-maatschappelijk vlak dat de veranderingen ingrijpend geweest zijn. Deze crisis toont ook aan dat men de economie voor de mens laat gaan, voor het sociale. We kunnen sneller goeiedag zeggen tegen onze collega's op het werk dan tegen onze ouders en met vrienden afspreken op café is onmogelijk tenzij je afspreekt in de Hema of Colruyt.
Voor mij is de manier waarop de regering omgaat met deze crisis heel duidelijk maar nogmaals, ik prijs mij gelukkig dat ik of niemand uit mijn familie ziek geworden is en dat ik kan blijven werken.
Wat zijn de verdere plannen na deze crisis? Zijn er ook plannen voor nieuwe releases?
Zoals eerder gezegd treden wij op in oktober van dit jaar en is er een voorakkoord met een label.
Zijn er naast Causenation nog andere projecten waar je mee bezig bent, of eventuele plannen daaromtrent?
Ikzelf heb voor Istvan Gazdag een nieuw album van First Aid 4 Souls ingezongen dat later dit jaar zal verschijnen. De eerste single "Stainless Steel Eyes" is reeds verschenen op YouTube en de tweede single is op komst.
Verder ben ik enkel nog maar met Causenation bezig.
Ik heb nog wel een heleboel demo's opgenomen die iets minder in lijn liggen met de stijl van de band maar ik weet nog niet wat ik daarmee ga doen. Ik focus mij nu vooral op de finalisering van de huidige nummers die we hebben opgenomen en op de verdere uitbreiding van de studio.
Is er ook iets als een einddoel dat je u als band of muzikant stelt?
Op een groot podium staan voor een groot publiek zou leuk zijn. Gewoon voor de ervaring en het gevoel alleen al. We hopen ooit op BIM of W-Fest te kunnen spelen. Dat zou al een mijlpaal zijn. Het is een stappenproces. Ik probeer met Van Der Goes alles een beetje strategisch aan te pakken waarop alles stelselmatig maar op het juiste moment ontplooid wordt. Maar het is hard werken. Als mensen zich amuseren op café of restaurant of naar een festival gaan zitten wij in de studio te knokken aan het volgende nummer. Zonder dedicatie geraak je er niet. Je moet je veel ontzeggen. Al mijn vrije tijd kruipt in dit project maar ik ben er wel van overtuigd dat deze manier van werken zijn vruchten zal afwerpen.
Op welke wijze kunnen de lezers merchandiser en dergelijk aankopen, nu dit niet meer kan via live concerten? zet hieronder gerust enkele links
Volg ons op onze facebook pagina en luister of koop onze muziek aan via ons Bandcamp account. Verdere Merch hebben we nog niet. Geduld...
Shapeshifted - Cultuur neemt een heel groot deel in van onze maatschappij. Het is gewoon schandalig dat die sector tot nu toe eigenlijk uit de boot valt qua tegemoetkomingen
Zittend rondom het kampvuur, of dartelend doorheen het wijde landschap: Shapeshifted klinkt als een dirty old Rock'n'Roll band met een vleugje blues. Muziek die perfect geschikt is voo genoemde activiteiten, net omdat deze muziek je diezelfde voldoening geeft. De band zag het levenslicht in 2011. Sinds 2016 is het eigenlijk wat stil gebleven rond Shapeshifted. Sinds kort is de originele bezetting echter weer samen, er zijn plannen voor een nieuwe plaat. En Shapeshifted bracht twee nieuwe singles uit. Het vuur wakkert dus terug aan bij de band, tijd om bezieler van de band Marc Van der Eecken eens enkele prangende vragen te stellen. En meteen te polsen hoe je als muzikant maar ook als mens omgaat met een zo ongeziene crisis zoals we nu meemaken.
Shapeshifted is feitelijk ontstaan in 2011. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Peter (De Bosschere drummer) organiseert al jaren elke eerste donderdag na de Gentse Feesten een tapas avond. Behalve dit jaar wellicht jammer genoeg. Die avond wordt er steeds veel gejamd door een pak muzikanten. We hadden elkaar jaren niet gezien na het opdoeken van onze oude band Loonie. Die avond was ook Jean-Marc (Talloen bassist Loonie) daar en gitarist Pieter Minne die ik eerlijk gezegd niet kende. We hebben daar met ons vieren wat gejamd en het klikte zo goed dat we besloten samen eens te repeteren. En van het één kwam het ander. Er was van het eerste moment een magie tussen ons die je als muzikant zelden vindt.
Het interessante aan Shapeshifted is die perfecte match tussen blues en pure rock-'n-roll. Wat is uw mening hierover?
Die perfecte match komt er volgens mij door gezamenlijke maar ook door verschillende muzieksmaken. Zij zijn bijvoorbeeld zot van groepen als Iron Maiden, Motorhead, Led Zeppelin … en ik dan vooral van de Stones, Iggy Pop, Lou Reed. Die verschillende smaken overlappen elkaar waardoor je bijna automatisch aan een mix van rock en blues komt omdat veel van die bands daar wel ergens hun roots vinden. Bovendien speelden / spelen alle bandleden bij heel uiteenlopende bands. Om er een paar te noemen … An Pierlé, Red Zebra, Derek & the Dirt, Southern Voodoo, Needle & the Pain Reaction, Guy Swinnen Band …
Mijn eerste kennismaking met Shapeshifted was via 'Old Nick's Fire' in 2014. Ik schreef daar toen over: ''Rock'n'Roll is anno 2014 nog steeds niet dood, dat bewijst Shapeshifted hier ten volle''. Hoe werd deze plaat in het algemeen ontvangen? En heeft het toen deuren geopend wat optredens en bekendheid betreft?
‘Old Nick’s Fire’ was onze tweede cd. Onze eerste ‘Shapeshifter’ was al goed ontvangen in Wallonie dankzij RTBF Classic 21. Door de vrij grote airplay op die zender kwamen de optredens in het Waalse landsgedeelte vlot binnen. We hebben drie live sessies gedaan voor Classic 21. O.a. een integraal live optreden van de cd voorstelling ‘Old Nick’s Fire’ vanuit Le Montmartre in Brussel. Magnifieke club trouwens. In Wallonie hadden we dan al gauw een vrij grote fanbase.
In 2015 had ik ook een interview met jullie en stelde de vraag: ''Wat zijn de vergaande plannen van Shapeshifted? Sportpaleizen uitverkopen, of toch gewoon in alle bescheidenheid aan de weg verder timmeren?"
Sportpaleizen uitverkopen is niet gelukt, maar jullie hebben wel bijvoorbeeld in Italië gespeeld in die periode. Hoe waren de reacties toen?
Sportpaleizen was niet echt de bedoeling ;-) De eerste single uit de tweede cd “If you got a problem (Spit it out)” werd in Italie enorm goed ontvangen. We hebben 3 maanden in de top 20 gestaan van Virgin Radio, in Italie een heel populaire radiozender. Hoogste notering was nr.9 en in het jaaroverzicht van 2014 van Rolling Stone Magazine Italy ? stonden we eveneens op nr. 9. Vandaar dat we in Italie ook een redelijke fanbase hebben.
We krijgen tot vandaag nog steeds aanvragen binnen om te touren daar maar het is niet eenvoudig. We blijven echter optimistisch dat het er nog van komt. In 2015 hebben we één festival gedaan in Ostuni in Puglia.
Je vertelde me ook: ''Nee, zonder zever, we willen wel graag de ‘betere club’ doen … AB club, 4AD … en meer festivals. Graag nog eens Acosse, More Blues, Peer, Roots&Roses …'' Zijn jullie, denk je, min of meer in die opzet geslaagd? Of hebben jullie die ambitie wat moeten bijstellen?
Die ambitie hebben we nog steeds maar het is er de laatste jaren niet makkelijker op geworden voor veel bands. Decibel normen, kleinere budgetten … En nu die corona crisis … Airplay blijft een belangrijke factor naast een stevige live reputatie natuurlijk. Die live reputatie hebben we al, airplay, vooral in Vlaanderen dan is moeilijker. Ik begrijp nog altijd niet waarom “Spit it out” het zo goed deed in Wallonie en Italie en hier bij ons NUL. Zonder te willen boffen… ik denk niet dat veel ‘Vlaamse’ bands kunnen zeggen dat ze in Italie een (weliswaar bescheiden) hit hadden. We hebben alles geprobeerd om het hier onder de aandacht te brengen maar niemand was geïnteresseerd. StuBru en radio 1 geven toch vooral de voorkeur aan jonge bands. In de muziekwereld ben je vanaf je dertigste al ‘oud’. De jonge generatie moet kansen krijgen, absoluut, maar het is niet omdat je als muzikant al wat ouder bent dat je een publiek niet meer in beweging kan brengen. Kijk naar de Stones … ruim bejaard maar nog jong van hart ;-) En ons publiek is altijd al een gezonde mengeling geweest van jong en wat minder jong.
Mijn tweede bespreking was 'Happy Disease', weer zo een pareltje. Hoe waren de algemene reacties daarop?
Heel beperkt. Het was een EP die ik opnam ism Nick Jury. Ik vond de nummers goed maar de energie ontbrak. Ook en vooral live. Het was de eerste opname na de split van de originele bezetting begin 2015. Het was niet de beste periode van Shapeshifted eerlijk gezegd.
Sinds 2016 is het eigenlijk redelijk stil gebleven rond de band, of is me iets ontgaan?
Jullie hebben ook veel personeelswissels gehad. Hoe ben je als band omgegaan met zoveel veranderingen. Nu verneem ik via facebook dat de originele bezetting terug is samen gekomen? Vertel er gerust wat meer over
Zoals gezegd splitte de originele line up in 2015. Om diverse redenen. Het is niet makkelijk geweest sindsdien. Ikzelf ben blijven verder doen met diverse bezettingen waarvan die van de laatste twee jaar best meeviel. Ik begon er weer plezier aan te beleven en de bandleden kwamen goed overeen. Maar … ze speelden allemaal in vrij veel bands, sommigen trouwden en kregen hun eerste kleine … We kwamen amper toe aan één repetitie per maand. Bovendien waren de ambities te verschillend. Ik zal zolang ik muziek speel, ambitieus blijven, jong of niet. En ik ben niet te fier om toe te geven dat ik de originele line up ondanks alles bleef missen. Ik heb al mijn moed samen geraapt en hen gecontacteerd met het voorstel om opnieuw te beginnen. Tot mijn groot plezier waren ze akkoord om nog eens samen te repeteren. We hebben niet gepraat, we spraken af voor een repetitie en vanaf de eerste noot was die magie er weer waarover ik het al had. Vijf jaar elkaar niet gezien, op een niet zo leuke manier gesplit en dan … Die energie die ons van in het begin zo typeerde , was er onmiddellijk terug. Sindsdien ben ik weer volop nieuwe nummers aan het schrijven en zijn we bezig met de opnames van onze derde cd. Door de crisis hebben we die echter moeten stilleggen. Voor corona hadden we net een eerste single uit, “Soldier” een cover van Calvin Russell. Ik wou dat nummer absoluut opnemen vanwege de tekst. Je moet maar eens luisteren … in deze tijd toevallig heel toepasselijk. De tweede single komt er nu aan. De vocals heb ik thuis opgenomen en Peter heeft dan alles thuis afgewerkt. “Sweet Fanny Mae” is een eenvoudig ‘feel good’ nummer waar ik best fier op ben. Je hoort en voelt het speelplezier van alle vier de bandleden.
Soldier https://youtu.be/k-bvhRS6C_E
Via facebook vernam ik dat jullie bezig zijn (of waren) met de opnames van een derde CD? Valt dat nu in het water? Of wanneer mogen we de release verwachten?
Bijna alle nummers zijn opgenomen. Ik moet de meeste nog inzingen en hier en daar moeten nog wat arrangementen gedaan worden. Maar inderdaad door corona kwam er een serieuze kink in de kabel. Het wordt dus afwachten wanneer de release zal plaats vinden. Maar vermoedelijk zal die derde cd voor het najaar zijn.
Het zijn voor muzikanten (en alles daaromheen) geen gemakkelijke tijden. Ik zie wel veel online initiatieven en filmpjes verschijnen. Ook veel single releases swingen de pan uit. Zit er bij jullie iets aan te komen in die zin?
Zoals gezegd komt de tweede single “Sweet Fanny Mae” eraan. Dat zal heel binnenkort zijn. Sweet Fanny Mae https://youtu.be/URWi_rz48xA
Betreft sociale media, wordt dit niet meer en meer de norm, ook na deze crisis? Live optredens zitten er de komende weken en maanden niet in. Sommige bronnen spreken zelfs tot het voorjaar 2021. Al lijkt me dit zeer pessimistisch
Er zijn allerlei ideeën om dit op te vangen maar ik vrees dat al die mogelijke oplossingen nooit dezelfde ervaring zullen bieden als een ‘normaal’ concert. Voorlopig wordt het de kat uit de boom kijken. Het moet vreselijk zijn als je in deze tijd moet leven van je muziek. Anderzijds … muzikanten zijn creatievellingen en vinden wellicht wel één of andere oplossing. Maar ik vind in ieder geval dat de overheid dringend mag tussenkomen in de culturele sector. Mocht iemand eens berekenen wat het arbeidsmarkt aandeel is van die sector … ik denk dat velen zouden achterover vallen. Muzikanten, techniekers, producers, podiumbouwers, theater- en filmmakers, fotografen …. Noem maar op. Cultuur neemt een héél groot deel in van onze maatschappij. Het is gewoon schandalig dat die sector tot nu toe eigenlijk uit de boot valt qua tegemoetkomingen.
Om daar op voort te borduren, hoe ga je als band maar ook als mens om met deze corona crisis?
Voor mij is het een enorm stresserende tijd. Ik ben bijvoorbeeld echt bang om ziek te worden. Heel die toestand bewijst nog maar eens hoe zwak de mens eigenlijk is. Ik ben enorm begaan met het klimaat en het milieu. Daardoor volg ik al heel lang alle berichtgeving wat dat betreft. En wat diverse wetenschappers jaren geleden al voorspelden, is nu gebeurd. Hopelijk leren we er allemaal lessen uit. Vooral de politiekers en de grote bedrijven dan. Milieu en gezondheid zijn onlosmakelijk verbonden en moeten op de eerste plaats komen. Wellicht ben ik naïef maar ik hoop dat we kunnen evolueren naar een wereld waarin geld en macht niét doorslaggevend zijn.
Zijn er, als je op alles terugkijkt, dingen die je weten wat je nu weet anders zou aanpakken? Dingen waar je spijt van hebt?
Zonder twijfel … de split na vier jaar Shapeshifted. Toen was het voor mij de juiste beslissing ook al wist ik toen al onmiddellijk dat ik nooit eenzelfde bezetting zou vinden. Maar kijk … we zijn nu zoveel jaar later en we zijn weer bij elkaar. Opnieuw … die magie waarover ik het had is zo uniek. Als je dat hebt in een band kun je bijna alles overwinnen. Bovendien is de verstandhouding nu een stuk beter.
Om af te sluiten. volgend jaar bestaan jullie 10 jaar, zijn daar plannen rond die verjaardag? En wat zijn na tien jaar de verdere ambities?
Dat zou toch wel een vet feestje mogen worden. We hebben het er nog niet over gehad maar dat komt er zeker van. Jaren geleden speelden we op een privéfeest met verschillende groepen. Er was toen ook een meisjeskoor bij. Tussen de optredens door die avond , hebben we met hen backstage “Can’t always get what you want” van de Stones ingeoefend en een halfuur later live gebracht. Gewoon de max. Ik vind het nog altijd jammer dat daar geen opname van is. Misschien doen we wel zoiets … koortje, hammond, sax …We kennen genoeg goeie muzikanten die we kunnen uitnodigen. Maar een feest moét er zeker komen.
In deze corona tijden is het onmogelijk om op optredens merchandiser of zo te kopen, waar kunnen de lezers online cd's, T-shirts en wat weet ik veel bestellen. Zet hieronder gerust enkele links
www.shapeshifted.club hier vind je alle links naar spotify, itunes, deezer …
www.facebook.com/shapeshifted.be
www.open.spotify.com/artist/1rP763wWPVTvlWr1LrQrYK?si=RSa90cfBRZi6XfqXjHOkwg
www.music.apple.com/be/artist/shapeshifted/860585567
www.deezer.com/nl/artist/5798665?app_id=140685
www.amazon.com/s?k=Shapeshifted&i=digital-music&search-type=ss&ref=ntt_srch_drd_B00JRBIXLQ
www.shapeshifterbe.bandcamp.com
www.listen.tidal.com/artist/5557922
Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat we dit spoedig eens 'live' mogen doen tussen pot en pint
Devil’s Bargain - We hebben het zelf moeilijk om onze muziek in een hokje te steken, we worden immers door zoveel zaken beïnvloed. De gemene deler is toch gewoon Heavy metal hoor
Devil's Bargain is een heavy metal band uit het Waasland. De band brengt sinds 2013 Heavy metal in zijn meest pure vorm, met een power maar ook een - naar onze mening - duister kantje. In 2018 kwam hun debuut 'Deal With the devil' op de markt, en nu volgt er een opvolger 'Visions'. Release shows vallen in het water door deze corona crisis, maar we vonden dit een mooie gelegenheid om de band wat prangende vragen voor te schotelen. Over het nieuwe album, over de toekomst en het verleden. Dirk Poppe stond ons te woord. Al was het wegens diezelfde corona via e-mail.
Een standaard vraag, maar voor wie jullie niet kennen. Wie zijn Devil's Bargain?
Devil’s Bargain is een vijfkoppige heavy metal band uit het Waasland. We repeteren namelijk in Sint-Niklaas. Op vlak van origine ,leeftijd en muziekvoorkeur is er een mooie diversiteit in de band: 2 van de 5 leden zijn van Zuid-Amerikaanse origine, de jongste telg is 27, de oudste rot is 50. Blues, Progrock, Doom, Thrash, Melodic Deathmetal, .. onze persoonlijke muziekstijlen liggen echt wel ver uiteen. Dat alles zorgt voor extra uitdagingen maar we vinden dat net op muzikaal en menselijk vlak een meerwaarde . Gelukkig hebben we ook zaken gemeen, we respecteren elkaar enorm en we zijn allemaal ook geïnspireerd door de klassieke heavy metal bands zoals Iron Maiden, Judas Priest, Helloween, Iced Earth , Accept.
Om even terug te keren in de tijd. De band is opgericht in 2013 maar de eerste schijf - 'Deal with the Devil' kwam pas in 2018 op de markt? Waarom heeft het zo lang geduurd
Devil's Bargain werd inderdaad in 2013 opgericht door gitarist Jurgen Van Poppel, bassist Dirk Poppe en drummer Nico Laureys. Hoewel we allen meer dan 20 jaar ervaring hadden, duurde het enige tijd om de juiste muzikanten te vinden. Na wat ledenwissels ontstond er in 2016 een eerste vaste vorm met Davy Bruggeman achter de microfoon. De songs voor ons debuut ‘Deal with the Devil’ werden samen geschreven maar we vonden allen dat ze meer kracht en harmonics konden gebruiken. Dus Manu Van Poeck kwam als 2e gitarist bij de band en in 2017 namen we 7 nummers op in de studio.
Hoe werd dat debuut ontvangen, Heeft het deuren geopend naar concerten of dergelijke?
Eerlijk? Het heeft de metal recensenten niet omver geblazen, maar we hebben er veel uit geleerd. Bij de opvolger ‘Visions’ zijn we oa veel meer aandacht gaan besteden aan sound en productie. Met ‘Deal with the Devil’ hebben we wel getoond dat we de capaciteit in huis hebben om goede heavy metal songs te schrijven. Luister maar eens naar “We rule the night” of “Out of my mind”. Dat heeft gelukkig wel wat deuren geopend en er zijn toch enkele optredens uit gevolgd in Vlaanderen. We zijn ook opgepikt door Music Record France wat ons ook een beetje internationale aandacht heeft opgebracht. Niet de grootse dingen, maar wel leuk dat uw muziek in een Franse, Italiaanse of een Schotse radioshow wordt opgenomen.
Op 9 mei komt de schijf 'Visions' op de markt. Wat zijn de persoonlijke verwachtingen?
In 2018 verlieten Davy en Manu om persoonlijke redenen de band. Met de komst van Juan Carlos Galdos op gitaar en Arthur Melchior Pagliarini op zang kwam er tevens een boost in onze muzikale inspiratie. Nieuw bloed, nieuwe songs, een andere studio en een andere producer hebben in ons opzicht er voor gezorgd dat we een betere plaat hebben opgenomen. Wij zijn alvast zeer tevreden met het resultaat en we hopen dat de luisteraar dat ook zal zijn. Onze persoonlijke verwachtingen is dan ook dat we met ‘Visions’ een grotere naambekendheid krijgen in de Benelux, en wie weet wel in Europa, met een reeks toffe optredens tot gevolg.
Bij een eerste luisterbeurt valt vooral op een pure heavy metal geluid, met een donker kantje. Hoe zou je zelf uw muziek omschrijven?
Awel ja, Heavy metal met een duister kantje, maar ook met een powerkantje… We hebben het zelf moeilijk om onze muziek in een hokje te steken, we worden immers door zoveel zaken beïnvloed. De gemene deler is toch gewoon Heavy metal hoor.
'Visions' bevat ook een onderliggende boodschap lees ik in de biografie. Ik citeer even de Engelstalige versie:'' ‘Visions’ is a heavy metal album that could not have come at a more accurate moment. It was written as a compilation of visions about how we would feel and behave right before the end of the world. Each of the songs reflects a different version of reality, both externally and internally. They reflect different aspects of the human condition and of our relations with one another. It was conceived months before the current pandemic hit the world, which gives it much stronger ties to reality. It is almost as if we had predicted it..."
Vertel er gerust wat meer over
We filosoferen graag als we geen muziek maken. Zo hadden we bij het schrijven van de songs allen het gevoel dat we toch niet goed bezig zijn op deze aardkloot. Iedereen een beetje vanuit een andere invalshoek (milieu, oorlog, politiek, menselijkheid, relatie, …), maar wel met een gemeenschappelijk gevoel: als de dingen niet veranderen gaat het hier niet goed aflopen. En voila, het thema was geboren al had niemand verwacht dat we in een immense pandemie gingen terechtkomen. Helaas passen verschillende songs ook in het Covid-19 verhaal met als sprekende titels: “Endless fight”, “No Return”, “Signs of the Times”
Ik vind ook dat er veel opgekropte emoties, een beetje woede zelfs naar boven komt. Heb ik het mis? Wat is jullie mening hierover?
Dat heb je goed gehoord! We menen het ook. We zijn wel best boos dat de zaken zo moeten lopen in de wereld. Niet dat we ons als activisten willen opwerpen, maar we zijn als zo veel mensen toch behoorlijk ontgoocheld in vele zaken. Muziek is nu eenmaal onze uitlaatklep.
De hoes van deze schijf, die trouwens smeekt om op vinyl uitgebracht te worden, is prachtig. Wie heeft dit kunstwerk gemaakt? Vanwaar komt het idee?
Dank u wel. Alle credits voor Ivo De Wispelaere @ kreativosaurus.be. We hebben voor de eerste CD ook met Ivo samengewerkt. Na het lezen van de teksten en beluisteren van de muziek had Ivo een aantal voorstellen. We zochten iets in de sfeer van blindheid, dood, zondebokken. We hebben niet lang getwijfeld. De schijnbare eenvoud van de hoes sprak ons onmiddellijk aan.
Zijn er trouwens plannen om deze plaat uit te brengen op vinyl?
Momenteel niet maar je bent niet de eerste die hier naar vraagt. We gaan daar toch eens moeten over nadenken.
Dit brengt me op een volgende vraag, denk je als band of artiest het in deze tijden van streaming eigenlijk nog interessant is om iets op schijf uit te brengen en waarom?
Fysieke cd’s verkopen nog een beetje in de metalwereld. Het wordt dikwijls als vorm van steun verkocht aan kennissen of op concerten; ipv een steunkaart koop je een cd. Metalheads steunen elkaar, en dat is toch bijzonder. Maar het is voornamelijk nog steeds een goede vorm van promomateriaal, een CD afgeven werkt nog steeds.
Door die corona crisis vallen veel plannen in het water. Welke plannen?
We hadden op 9 mei een releaseshow gepland en de promo laten opbouwen naar dat moment. Er stonden ook enkele optreden op het programma in mei. Alles valt weg uiteraard of wordt verplaatst naar het najaar of volgend jaar. Optredens zijn uiteraard een onmisbare schakel in de promotie, maar we moeten zoals iedereen de zaken nemen zoals ze komen.
Hoe ga je als band (maar ook als mens) eigenlijk om met zo een crisis?
We hebben sinds de crisis niet meer gerepeteerd en dat missen we enorm. Online repeteren hebben we nog niet uitgeprobeerd, geen idee of dat gaat werken. We repeteren momenteel ieder individueel thuis. Persoonlijk vind ik dat best eenzaam, ik geniet van samenkomen. Wanneer we terug kunnen samenkomen is onduidelijk, zoals vele dingen in de wereld nu.
Zijn er eventuele mogelijkheden via live streaming op sociale media? Om de plaat voor te stellen?
We hebben onze tijd gebruikt om een lyrics video te maken voor “Endless Fight” en voor “No Return”. We zijn momenteel ook bezig met het opnemen en monteren van een covid-video van “Sign of the Times”. Wat ons volgend project is, weten we nog niet, maar we zoeken wel iets om het pannetje van ‘Visions’ warm te houden. We zijn creatief genoeg.
Denken jullie dat deze crisis een 'live beleving ' zal veranderen, er duiken nu al concerten op met auto's zoals in Kortijk in juni. Wat is jullie mening?
We hopen dat dergelijke initiatieven niet het nieuwe normaal wordt. Interactie met het publiek maakt net een optreden bijzonder. Het lijkt nog al raar om te reageren op auto’s waar hoogstens een paar armen en benen door de ramen uitsteken. Het zijn leuke initiatieven op zich, maar hopelijk van voorbijgaande aard.
Wat zijn de plannen na de crisis?
We hopen ons album op zo veel mogelijk plaatsen live te kunnen brengen. We zouden graag ook nog een videoclip opnemen om het album te ondersteunen. De crisis maakt plannen nu eenmaal zeer moeilijk, dus laten we de zaken voorlopig op ons afkomen.
En om daar op voort te borduren, wat is de ambitie van deze band. Een soort einddoel dat je absoluut wil bereiken?
Belangrijkste is dat we dingen graag blijven doen. We hebben elk een professioneel leven en muziek is uiteindelijk een uit de hand gelopen hobby. Uiteraard willen we graag een grotere naambekendheid, meer optredens en daar hebben we gerust wel wat voor over. We zijn allen trots op Devil’s Bargain en dat willen we met zoveel mogelijk mensen delen.
Wellicht goed om weten voor de lezers. In deze tijden kunnen mensen niet terecht op concerten of zo. Waar en hoe kan men merchandiser en dergelijke aankopen? Geef gerust enkele links
We hebben er voor gekozen om ‘Visions’ independent uit te brengen. Hierbij hebben we de gelegenheid genomen om een eigen webshop te maken om onze cd’s en merch aan te bieden. Binnenkort zullen ook de ‘Visions’ T-shirts te koop zijn.
https://devilsbargainshop.myonline.store/
https://www.facebook.com/DevilsBargainBand/
Uiteraard is Visions ook digitaal verkrijgbaar op meeste gangbare kanalen waaronder:
https://open.spotify.com/artist/2pViG5ouIDi11ge3HK3W5k?si=IEYqjqhwQmSlCJzOwhWWSg
https://play.google.com/store/music/album/Devil_s_Bargain_Visions?id=Bk7rhvceyjowcyo27c3uf7bgzhy
Toen we dit project 'Interviews in tijden van Corona' opstarten wilden we ons licht werpen op hoe bands, promotors, en dergelijke omgaan met de radiostilte. Geen geplande concerten, en releases die worden uitgesteld , zijn maar enkele van de gevolgen voor iedereen die begaan is met de muziek en alles daarom heen. Een label dat de vinger op de pols houdt van het hardere genre in de 'underground' mocht in deze lijst niet ontbreken. We hadden een gesprek met Frederik Vanhee, bezieler van Dust & Bones Records die een hele rits artiesten onder zijn vleugels heeft zoals: UGLY & PROUD / GROTTO / CROSSFACE / MOA / TEPHROSIS / LEFT EYE PERSPECTIVE / SPLENDIDULA / BATTLEFIELD / THE CURSE OF MILLHAVEN / MARK MY WAY.
Hoe ga je als label om met deze tijden was de grondvraag. Maar ook hadden we het over de recente release van Mark My Way, hoe je als label omgaat met digitalisering, en de toekomst na deze crisis.
Frederik, om even terug te keren in de tijd. Voor de mensen die het label niet kennen. Waar staat Dust & Bones voor? Hoe en wanneer is alles begonnen?
Ik ben begonnen met Dust & Bones in 2015 als ik het me goed herinner. Ik speelde toen drums in Ugly & Proud en we hadden onze eerste cd opgenomen. Ik had een beetje rond geshopt maar er was nergens interesse om ons uit te brengen. Daar ik eigenlijk al heel mijn leven zelf de muziek van mijn bands uitbreng, heb ik dan ook weer beslist om het zelf te doen. Maar daar ging het dan eigenlijk ook wel bij blijven. Niet dus..
Sinds het ontstaan in 2015 is er veel veranderd. Wat is, naast de digitalisering, de grootste verandering voor jou?
Eerlijk gezegd vind ik niet dat er zoveel veranderd is behalve de digitalisering. Laat ons eerlijk zijn, dat is de grootste verandering ooit geweest he. De markt van de fysieke producten is veel kleiner geworden maar geloof me, der zijn nog altijd heel veel collectors ‘out there’!
Om daarop voort te borduren. Wat waren tot nu toe de diepte en hoogtepunten voor uw project?
Iedere release is voor mij een hoogtepunt. Soms heb ik het er een beetje moeilijk mee als er niet veel respons op komt. Ik ben heel passioneel als het op muziek aankomt en als ik een half jaar alles gegeven heb voor een nieuwe release en er komt nul respons dan komt het heel hard aan bij mij.
Je hebt naast dit project ook een fulltime job? Hoe blijf je dat combineren?
Ja, zoals je weet ben ik ook postbode. En idd na een nieuwe release kan het soms heel druk zijn. Sinds een jaar werk ik nu 4/5, deels voor meer tijd te spenderen met mijn jongste dochter maar ook deels voor het maken van pakketjes. Maar soms is het wel zwaar om een fulltime job te combineren met een gezin en het label. Om dan nog maar te zwijgen over die 1001 andere hobby’s die ik nog heb!
Is het in tijden van digitalisering tot streaming eigenlijk nog interessant om platen uit te brengen?
Ik vind van wel. Alles is natuurlijk wel veel kleiner geworden en meer niche gericht, maar ik vind het nog altijd essentieel dat er fysieke formaten zijn. Als ik laaiend enthousiast ben over een nieuwe band die ik ontdekt heb , ga ik altijd direct iets aanschaffen. De vinyl, cd of zelf cassette! Het is mijn hobby, mijn liefde, de rode draad in mijn leven.
Hoe sta je tegenover Spotify en dergelijke meer? De voor en nadelen?
Voor mij is dat de grootste verandering geweest. Ik gebruik het nog niet zo lang maar eens ik ermee weg was… Nu is het al dagelijkse kost voor mij. Ik vind het een prachtig systeem om bands te ontdekken en te checken. Het is toch niet te geloven dat je gewoonweg alle muziek die er bestaat 24/7 ter beschikking hebt?! Ik ga wel moeten toegeven dat de eerste weken mijn kop op springen stond door de ‘option paralysis’!
Laten we even naar de recente releases kijken. Welke releases liggen er op de planken? Geef gerust enkele tips en zo
Wel terwijl ik dit schrijf is de nieuwe cd van Mark My Way juist uit. Ik ben er super trots op. De cd’s zien er fantastisch uit. De verkoop is ook enorm goed! Als je die band nog niet kent moet je daar zeker verandering in brengen. Een van de beloftes van onze Vlaamse streek! Prachtige mengeling van Hardcore, Metal en groove! https://www.facebook.com/markmyway/
Door de corona crisis zijn veel plannen in het water gevallen. Vooral wat live concerten betreft. Waren er planningen die nu niet kunnen doorgaan?
Ik had me dit jaar voorgenomen om meer op shows te staan met de distro, dus dat is compleet in het water gevallen. Sowieso ging ik proberen meer shows te doen, ik vind het nog altijd super belangrijk dat die kunnen blijven doorgaan ondanks alle besparingen van de overheid. Ja en dan de cd release show van Mark My Way. D’r was daar veel tijd in gegaan en d’r werd enorm naar uitgekeken. Het doet pijn maar het is wat het is. Niks aan te doen.
Hoe ga je als label en ook als mens eigenlijk om met deze moeilijke tijden?
Als mens probeer ik me sterk te houden voor mijn gezin. Het is heel moeilijk vooral voor mijn kleinste dochter. Ze kan geen vriendjes zien. Dus proberen we het voor haar zo goed mogelijk op te vangen en aangenaam te maken thuis. Als label valt alles nog mee, Ik werk vooral online.
Zijn er, wat cd voorstelling doen, geen mogelijkheden om dit bijvoorbeeld 'live' te doen via sociale media?
Ja inderdaad en veel bands doen dat al. Toch fantastisch he , al die creativiteit die we nu zien. De underground is niet klein te krijgen!
Denk je ook niet dat de impact van diezelfde sociale media maar ook Spotify nog groter zal worden na deze crisis? En hoe zou de muziekwereld daar het best mee omgaan volgens jouw mening
Eerlijk gezegd ervaar ik het tegenovergestelde. Meer en meer mensen herontdekken de geneugten van een platen collectie of cd collectie. Nu ze meer tijd hebben en thuis zitten, herontdekken ze hun collectie. Ik heb al de helft meer bestellingen gehad de laatste weken dan het laatste kwartaal vorig jaar!
Dust & Bones is vooral een zeer mooi label dat de underground levendig houdt, wat zijn echter de eigenlijke ambities? Is er een soort 'einddoel' dat je wil bereiken?
Goh, het enigste dat ik wil bereiken is een soort van evenwicht. Ik moet er niks aan verdienen, maar als ik er niks meer aan zou moeten toesteken , zou ik al heel content zijn. Mijn vrouw zei onlangs dat ik geen zaak heb maar gewoon een hele dure hobby. En zo is het ook eigenlijk. Ik ben geen professional. Ik kom uit de HC/ Punk scene en heb een sterke DIY spirit. Dus ik heb misschien een aparte manier van werken die niet voor iedereen is. Maar ik ga wel door het vuur voor al mijn bands!
Live optredens is een beetje de grootste bron van inkomen voor een band, maar ook voor een label. In deze tijden is dat even onmogelijk. Op welke wijze kunnen de lezers jullie nu steunen? Zet hier gerust enkele links
Ik heb mijn online shop die 24/7 open is en twee keer in de week maak ik alle bestellingen en die gaan direct op de post. - https://dustbonesrecords.bigcartel.com https://dustbonesrecords.bandcamp.com
Hiermee steun je mij het meest. Alles van geld die binnenkomt word gepompt in een nieuwe release van een lokale band.
Om af te sluiten, zijn er nog opmerkingen naar onze lezers toe. Dingen die je absoluut wil meedelen? Zet ze gerust hieronder
Zeker het nieuwe album van Mark My Way checken! Knalharde plaat! De cd heb ik uitgebracht, De vinyl is op Genet records en de tape komt uit via mijn goeie vrienden in Kick Out The Jams! En dan wil ik vooral nog iedereen bedanken die ooit een bestelling gedaan heeft bij mij! Het wordt enorm geapprecieerd door zowel ik als de bands! En bedankt aan jij natuurlijk ook Erik voor dit interview! Mensen zoals jij houden de scene levend!
Graag gedaan. Hopelijk komen we elkaar snel tegen, en kunnen we hierover eens face to face keuvelen tussen pot en pint. Stay Safe.
Mantis - Schrijven over muziek is als dansen over architectuur
In 2018 was Mantis niet alleen de ontdekking van de festivalzomer, mede dankzij hun onvergetelijke optreden op Rock Herk. Met 'Magnolia' leverde Mantis een meesterwerk af.
Ondanks we het gevoel hadden dat het een beetje stil is gebleven, blijkt dat niet zo te zijn en is de band altijd actief gebleven. In een facebook bericht liet Michel Ponsart me weten dat de band o.a. een contract heeft afgesloten met dunk!records voor een tweede plaat. Hoog tijd om de band eens enkele vragen daarover te stellen, en ook te kijken naar de toekomst.
De recensie van 'Magnolia' kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/70904-magnolia.html
Het is nu al twee jaar geleden dat ik de band heb leren kennen door jullie optreden op Rock Herk, en vooral die prachtige plaat 'Magnolia' ondertussen is er veel veranderd, vertel maar
We hebben sindsdien twee nieuwe bandleden, en ééntje die vertrokken is. Onze synthman Jurgen is een halfjaar geleden op eigen beslissing gestopt met de band om meer te kunnen reizen, wat we volledig begrepen , aangezien Mantis nogal wat van onze vrije tijd opslokt. Reeds daarvoor hadden we Robin ingelijfd op tweede synth, maar om de partijen van Jurgen op te vangen hebben we Thomas Berger gevraagd om ons te vervoegen. We zijn momenteel dus met vijf, wat heel wat nieuwe mogelijkheden heeft geopend qua experiment en melodie.
Het leuke aan Mantis is dat je de band ,ondanks dat jullie vaak het label postpunk wordt op gekleefd, eigenlik niet kunt labelen. Hoe zou je zelf je muziek omschrijven?
Bij deze vraag beroep ik mij graag op de dooddoener dat ‘schrijven over muziek is als dansen over architectuur’. Toen we begonnen , heeft een vriend van ons het label ‘pogojazz’ op onze muziek geplakt, wat tegelijkertijd alles en niets zegt over onze stijl.
Heeft die plaat eigenlijk ook bepaalde deuren geopend?
De plaat heeft ons op fantastische nieuwe plekken en festivals gebracht, dus op dat vlak heeft ‘Magnolia’ gedaan wat we ervan wilden. Als je met ‘deuren openen’ verwijst naar platenlabels die met miljoenen aan onze deur staan te kloppen, dan heeft de plaat een beetje ondergepresteerd. Het is dus allemaal een kwestie van perspectief, maar aangezien wij muziek maken en spelen omwille van het plezier, en vooral ook telkens iets beter willen worden daarin, kunnen we alleen maar trots terugkijken op het parcours dat we met ‘Magnolia’ hebben afgelegd.
Ik had de indruk dat het eigenlijk een beetje stil geworden was rond Mantis sinds die schijf. Of is me iets ontgaan?
Toen we onlangs terug wat optredens begonnen te delen en foto’s postten van ons werk in de studio , kregen we die reactie vaker, hoewel we dat idee zelf totaal niet hadden. Het klopt dat we het laatste jaar veel minder hebben opgetreden, maar dat was een bewuste keuze om aan de tweede plaat te kunnen werken. Achter de schermen is er ook zoveel gebeurd dat het voor onszelf alleszins niet stiller is geworden wat de band betreft.
Zijn er dingen die je wetende wat je nu weet, anders zou aanpakken?
Je kan achteraf altijd dingen bedenken die je anders had kunnen doen, maar dat heeft weinig zin. Ik denk dat we momenteel vooral nog beter weten wat we zoeken qua geluid, en dat we dat hebben proberen toepassen op de tweede plaat. Maar stel ons dezelfde vraag over twee jaar en we zeggen waarschijnlijk dat we nu van niks weten.
Jullie hadden me gecontacteerd omdat er recent veel is veranderd. Een contract bij Dunk!records bijvoorbeeld? Hoe is dat in zijn werk gegaan?
We hadden al een hele tijd een goed contact met de mensen van Dunk!. Vorig jaar hebben we ook voor de eerste keer op het festival mogen spelen, en dat was één van de fijnste optredens die we tot nog toe hebben gespeeld. We denken dat de organisatie dat ook zo heeft aangevoeld, want ze gingen akkoord om onze tweede plaat uit te brengen.
Betekent dit ook dat jullie misschien op Dunk!festival staan volgend jaar?
Uiteraard zouden we graag opnieuw op Dunk! spelen, maar dat is uiteraard niet aan ons om te beslissen. Gezien de omstandigheden zullen we sowieso al blij zijn als er volgend jaar een nieuw Dunk!Festival komt, want los van onze band hadden we onze tickets voor de editie van 2020 al een hele tijd klaarliggen.
Ook is er een nieuwe single uit - https://www.youtube.com/watch?v=cLJb-7iI2PU - “Tropic of nothing” knappe video, volgt daar ook een nieuwe plaat op? Wanneer?
Onze tweede plaat is opgenomen en wordt momenteel gemixt, we mikken op een release in eind oktober. We kunnen, zeker gezien de huidige omstandigheden, niet wachten om terug live te gaan spelen.
Ligt het eventuele nieuwe werk in de richting van die single? Wijken jullie bewust veel af van jullie plaat 'Magnolia'? Of net niet?
De single is een half jaar vòòr de plaat opgenomen, dus hij is niet volledig indicatief voor hoe de tweede plaat klinkt. Ik denk dat we vooral veel bewuster zijn omgegaan met de opbouw van onze nummers, wat weeral vergemakkelijkt werd door de komst van Robin en Thomas. We wilden niet bewust afwijken van ‘Magnolia’, maar Mantis is hoe dan ook een andere band dan twee jaar geleden. Ieder van ons heeft veel bijgeleerd over zijn instrument en de mogelijkheden ervan, en we hopen dat dat te horen zal zijn op de volgende plaat.
Het zijn moeilijke tijden om echt iets te plannen, het lijkt wel alsof niets zal doorgaan dit jaar. Maar wat zijn, ondanks dat, de verdere plannen voor 2020?
Aangezien al onze optredens in het voorjaar zijn weggevallen , concentreren we ons momenteel op de release van die tweede plaat. Hopelijk kan die gewoon plaatsvinden in het najaar en dan zullen we, afhankelijk van hoe de situatie vordert, terug live gaan spelen. Het kriebelt al een hele tijd om ons nieuw materiaal te tonen, maar dat zal dus nog even moeten wachten.
In welke richting zou je als band graag evolueren, kortom, wat zijn je eigenlijke ambities als band?
Ik denk dat we voornamelijk op zoek zijn naar nieuwe ervaringen en vaardigheden. Zolang we kunnen blijven spelen en het gevoel hebben dat we vooruitgang boeken zullen we blijven gaan. Wij moeten hier niet van leven dus we kunnen doen waar we zin in hebben. Als we over vijf jaar plots absoluut een funkplaat willen maken, dan kunnen we dat doen. Het resultaat zal op niks trekken, maar het idee dat het kan is wat we willen vasthouden.
En wat zijn je persoonlijke ambities?
Alle 151 Pokémon van de eerste generatie vangen.
Een vraag die een beetje aanleunt bij de huidige tijdsgeest, hoe overleef je deze barre tijden als muzikant?
Wij missen vooral het samen spelen, en het feit dat we deze tijd niet kunnen gebruiken om te werken aan onze liveset wringt wel. Maar we gebruiken zo goed mogelijk onze thuisstudio’s om op afstand aan dingen te werken.
Bestaan er mogelijkheden om, zoals we tegenwoordig zien, via streaming 'lockdown' concertjes te geven? Je ziet ze regelmatig passeren op de sociale media. En heb je daar als band iets aan?
We zijn, heel erg op het gemak, bezig om enkele dingen uit te proberen vanop afstand. Daar kan een nieuw nummer in zitten, een aangepaste versie van een bestaand nummer, of iets anders. Lockdown concerten gaan we niet geven, we zullen al blij zijn als we binnenkort terug mogen repeteren.
Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat heel binnenkort face to face over doen. Veel goede moed in deze barre tijden
Matt Watts - Ik begon mijn songs op te nemen zodra ik wist hoe een cassettedeck werkt
Matt Watts is al een hele tijd bezig om vanuit Antwerpen en Brussel de wereld te veroveren met zijn prachtsongs. Met het eerder dit jaar uitgebrachte album ‘Queens’ weet hij heel wat harten te veroveren. Besprekingen van dat album en van zijn concert in de Handelsbeurs in Gent kon je al eerder lezen.
Hier heb je ook het interview dat jullie nog wat dichter brengt bij de man en zijn muziek.
Je verhuisde op jonge leeftijd van Philadelphia naar Parijs en Antwerpen en je woont nu in Brussel, dat door de Amerikaanse president Trump een hellhole werd genoemd. Is het een leuke stad voor een artiest?
Matt: Ik ben heel blij om in Brussel te wonen. Het is een stad die me veel inspiratie beidt. Er valt zoveel te beleven en te ontdekken. Het interesseert me totaal niet wat Trump zegt over Brussel.
In België zette je meteen je muzikale carrière voort
Matt: Ik schrijf al songs zolang als ik me kan herinneren. Ik ben ze beginnen opnemen zodra ik wist hoe een cassettedeck werkt. Toen was ik pas 11 jaar oud. Ik stopte met hoger onderwijs toen ik 17 was om nog meer in bands te kunnen gaan spelen. Muziek was altijd mijn leven, niet een keuze die ik gemaakt heb. Het is geen carrière, het is wie ik ben.
Eén van je eerste Belgische bands was The Calicos. Die wonnen Humo’s Rock Rally toen jij uit de band was gestapt. Hoe kijk je daarop terug?
Matt: Ik heb The Calicos opgericht als een soort van begeleidingsband voor de opnames van mijn album ‘Wayward Wind’. Daarna hebben we nog ongeveer een jaar samen opgetreden. Toen Quinten Vermaelen erbij kwam, was hij nog jong, maar toch al een uitstekende songschrijver. Het was een leuke tijd om samen te spelen. Als ik zie wat ze nu doen, voel ik trots en bewondering.
Je schrijft en werkt met een hele waslijst van artiesten. Een opvallende naam daarbij is de IJslandse Emiliana Torini. Die van het radiohitje “Jungle Drum”
Matt: Emiliana is absolutely lovely. Het was heel inspirerend om er bij te mogen zijn wanneer zij haar songs schrijft.
Bovenop je eigen werk speel je ook nu nog in I H8 Camera met o.m. Rudy Trouvé, de Zita Swoon Group van Stef Kamil Carlens, het Brusselse project Individual Friends. Een bezig bijtje?
Matt: Stiekem zit ik gewoon te wachten op de wereldtournee I H8 Camera en is al de rest bedoeld om de tijd te doden (lacht). Rudy, call me.
Het album ‘How Different It Was When You Were There’ ging over afscheid nemen en eenzaamheid, maar was geen break up-album?
Matt: Helemaal niet. Voor mij ging dat album over het leven en over de dood. Afscheid nemen is daar maar één aspect van.
Waarover gaat je nieuwe album ‘Queens’?
Matt: De albumtitel verwijst naar The Queen’s Bar in Sint-Gillis. Daar gingen we een tijdje heel vaak langs. De liedjes gaan over de mensen en de situaties in dat café die me bijgebleven zijn.
Hoe kwamen Jim White en Sandy Dillon op dit album terecht?
Matt: Jim ontmoette ik via Nicolas Rombouts. Die speelt al een tijdje in de band van Jim White. Jim is een echte artiest en een uitstekende verhalenverteller. Enkele jaren geleden mocht ik in zijn voorprogramma spelen. Op de laatste van die avonden zei hij dat hij met plezier een gastbijdrage wou doen op mijn album, als ik dat zou willen. Dat aanbod heb ik dus aangenomen.
Het was Stef Kamil Carlens die me de muziek van Sandy Dillon leerde kennen. Ik was meteen weg van haar album ‘Nobody’s Sweetheart’. Stef Kamil vroeg aan Sandy of ze een duet zag zitten voor “Song For James”, waar we op dat moment aan werkten. Een paar weken later pikte ik haar op aan het station en gingen we naar de studio.
Op ‘Queens’ doe je een mooie cover van “Billie Jean” van Michael Jackson, ondanks de controverse rond die man?
Matt: De muziek van Michael Jackson is altijd een inspiratie geweest. Dat er controverse is rond hem, heeft me er niet van weerhouden om die cover op te nemen. Het was Nicolas Rombouts die de voorzet gaf. Hij is zelf ook een fan van zijn werk.
Als extraatje staat op ‘Queens’ een vertaling op van een nummer van labelgenoot Guido Belcanto
Matt: De vertaling van “Ik Weet Niet Waar Mijn Meisje Is” was mijn eigen idee. Gewoon omdat ik van dat nummer hou. Maar het was opnieuw het idee van Nicolas om het nummer ook effectief op te nemen.
Belcanto kwam mondharmonica spelen op jouw versie. Smaakt dat naar meer?
Matt: Er zijn voorlopig geen plannen, maar ik hoop dat onze muzikale paden elkaar nog eens kruisen. Op dit moment wil ik gewoon luisteren en kijken naar en leren van de grote artiest die Guido Belcanto is.
De Matt Watts Group is een mooie verzameling van muzikaal talent. Is dit jouw definitieve band?
Matt: Voor mij is een band nooit vast of definitief. Maar ik geniet wel van elk moment dat we samen spelen met deze band.
Hoe heb je al die bandleden bij elkaar gehaald?
Matt: Met iedereen die nu in de Matt Watts Group zit, heb ik eerder al samengewerkt. Met Nicolas Rombouts, Bjorn Eriksson en Maarten Moesen had ik al samengewerkt voor het album ‘How Different It Was When You Were There’. Een paar jaar eerder had ik Stef Kamil ontmoet in Frituur Number 1 in Antwerpen en we werden vrienden. Hij vroeg me om in zijn Zita Swoon Group te spelen en songs te schrijven voor het theaterstuk ‘The Ballad of Erol Klof’, over folkmuziek. Daaruit kwamen dan de ontmoetingen met Wim De Busser en Eva en Kapinga Gysel. ‘Queens’ is gewoon het logische vervolg van al die eerdere samenwerkingen.
In de Handelsbeurs hoorde ik dat jouw songs live met meer power gebracht worden.
Matt: Wat je hoort op het album is hoe wij op dat moment beslist hebben om de song vast te leggen, maar dat is maar één versie. Heel wat songs groeien en veranderen na verloop van tijd. Naarmate je een song een hele tijd live brengt, kom je automatisch uit bij nieuwe versies. Live krijg ik ook veel energie van de rest van de band en van het publiek, en ook dat is bij elk concert anders. Het is die energie die bepaalt hoe we de songs brengen. Alles hangt af van het moment, zelfs de setlist.
Usi Es mocht als voorprogramma mee op de releasseshows
Matt: Ik leerde haar muziek kennen via Dieter van VOX, onze gemeenschappelijke booker. Het was pas bij de eerste releaseshow in Antwerpen dat ik haar live aan het werk zag en hoorde. Het was beautiful.
Je stelde een playlist samen voor Willy waaruit blijkt dat je fan bent van Mauro Pawloski
Matt: That gorgeous ass and that charming Limburg accent.
Bedankt voor dit interview
Besprekingen
http://musiczine.net/nl/concertreviews/item/77718-matt-watts-group-als-een-lopend-vuur.html
http://musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77544-queens.html
Wasdaman - Ik hou er van om steeds mijn grenzen te verleggen. De pure jazz zijn mijn roots die ik verder wil uitdiepen en mengen met andere invloeden. Gewoon dus mijn eigen horizonten verkennen en verbreden
Bas Bulteel, de man achter het project Wasdaman stond ons te woord. Via mail, want in deze corona tijden is het niet mogelijk elkaar face to face te spreken. De schijf 'Storm in a Cup Of D' werd ook bij ons besproken.
De recensie kunt u hier eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76182-storm-in-a-cup-of-d.html
Ondanks de lockdown en 'blijf in uw kot' heeft Bas het eigenlijk wel druk, door een project dat hij samen met een compagnon Stijn Deprez heeft opgestart . Een project waarvoor hij plots wel wat meer tijd heeft. We stelden Bas enkele vragen over Wasdaman, over hoe je omgaat met deze toch wel barre of rare tijden waarin we leven.
Meer informatie: www.musicmasterclasses.be
Hoe ben je op die bijzondere bandnaam 'Wasdaman' gekomen?
Er zijn een paar namen de revue gepasseerd. Ze werden telkens niet goed bevonden door mensen die met dit project bezig zijn. En we hebben met de muzikanten nog samen gezeten en dan is 'Wasdaman' uit de bus gekomen. Ik vond dat direct passen bij onze muziek. Het is eigenlijk wat muziek met een hoek af, om het zo te zeggen. En eigenlijk ook wel een beetje om onszelf te relativeren … Vandaar …
Hoe is de band ontstaan, en hoe en waar hebben jullie elkaar gevonden?
De band is ontstaan door samenwerking in andere projecten, waar ik een aantal mensen echt heb leren kennen. Vooral mensen waar ik nog heb mee samen gespeeld op uitzondering van onze drummer Jonathan Callens, die in de band geïntroduceerd is door onze bassist Joshua Dellaert. Frank Debruyne, Joshua en Bart Vervaeck kende ik dan weer door met hen samen te hebben gespeeld. Van het ene kwam het andere, en samen zijn we een bont gezelschap van gelijkgestemden. Ik heb ze dan ook gevraagd omdat ik ervan overtuigd was dat zij de perfecte match waren binnen dit project.
Welke artiest of artiesten waren of zijn eigenlijk je grootste invloeden?
Meer dan én! Ik ga een paar namen noemen. Ik ben echt wel een jazz man. Hoewel ik ook zeer breed denk en beluister van klassiek tot avant garde. Duke Ellington, Bill Evans, Oscar Peterson , Thelonious Monk, Keith Jarret, Kenny Barron, Herbie Hancock en Chick Corea, etc. is maar een greep uit de voor de hand liggende. Ik heb er trouwens ook voor gekozen om hier te verwijzen naar enkele pianisten - de ene al wat langer bezig dan de andere maar die voor mij zeer inspirerend zijn: Brad Mehldau, Fred Hercsh, Kenny Kirkland, Craig Taborn, Joey Calderazzo, Clare Fischer, Enrico Pieranunzi, Ahmad Jamal, Hank Jones, John Taylor, Joel Lyssarides, Nils Frahm,, Aaron Sparks, John Balke en Bobo Stenson .
In elk geval al deze namen blijven een constante in mijn afspeellijstjes. Er zijn tal van formidabele muzikanten dagelijks te ontdekken die spreekwoordelijk om onze hoek wonen, fascinerend.
De band bracht met 'Storm in een Cup of D' een gevarieerde schijf uit, hoe waren de reacties tot nu toe?
De reacties waren zeer positief, om niet te zeggen ongelofelijk positief. Dat is natuurlijk prachtig, want je kunt altijd worden gemaakt of gekraakt. Dus de tijd die we er hebben ingestoken werpt zijn vruchten af en dat is natuurlijk prettig.
De opvallende mix tussen jazz, funk en rock trekt me aan hoe zou je het zelf omschrijven?
Dat is iets waar ik aanvankelijk niet mee bezig ben. Ik componeer muziek, en ik denk daarbij niet aan 'ik ga iets schrijven als...’. Maar om daar toch een stempel aan te geven: er is ruimte voor improvisatie maar de compositie ligt redelijk vast. Woeste passages worden afgewisseld met soundscapes, veel maatwisselingen dan weer strakke jazz, grooves dan weer atmosferisch, elektronische effecten: enfin jazz van de 21ste eeuw zeker? Ik wou echt één grote compositie maken, bestaande uit hoogstens 3 delen in plaats van verschillende stukken. Zonder daar echt een label op te kleven.
In reviews duiken vaak de namen van Frank Zappa op, tot sommige werken van Bill Frisell. Eigenlijk wel fijn …
Tot voor kort werd je vooral geassocieerd met jazz in een pure vorm. Waarom die ommezwaai?
Ik hou er van om steeds mijn grenzen te verleggen. De pure jazz zijn mijn roots die ik verder wil uitdiepen en mengen met andere invloeden . Gewoon dus mijn eigen horizonten verkennen en verbreden.
Eigenlijk is de term 'jazz' niet meer juist, ik hoor veel jazz muzikanten van de huidige generatie spreken over 'improviserende muziek'. Hoe sta je daar zelf tegenover?
Eigenlijk zou de vraag moeten zijn 'wat is geen jazz meer tegenwoordig' want alles kan onder die categorie jazz vallen en dat is daarom niet negatief, integendeel. Het creëert ook veel kansen om jazz bij een groter publiek bekend te maken. Het is inderdaad improviserende muziek, het is een belangrijke factor. Alle invloeden van over heel de wereld komen aan bod binnen de moderne jazz. De noemer jazz is eigenlijk zo breed geworden, dat het overal in past.
Maar ik vind toch dat we de roots rond jazz niet mogen ontkennen, ik vind het dan ook spijtig dat daar vaak wat lacherig wordt over gedaan tegenwoordig. Volgens mij is dat omdat er naast het zoeken naar vernieuwing en zichzelf willen heruitvinden, dan niet meer dieper wordt gegraven in de muziek om de werkelijke waarde van het patrimonium jazz er van te ontdekken. De kans is veel groter dat een experimentele saxofoonsolo met begeleiding van een violist die zijn snaren bespeelt met een bierglas interessanter wordt gevonden dan een mooi gespeelde ballad of een swingstuk.
Het is niet omdat het experimenteel is dat het daarom per definitie ook echt wel goed is. Waarmee ik bedoel, dat het toch wel een beetje kunstmatige hype is die af en toe wordt misbruikt en/of misplaatst. Van wie werkelijk vernieuwend en steengoed is, hoor je ook dat ze hun huiswerk hebben gemaakt, althans mijn mening.
De corona crisis heeft alle activiteiten stop gezet, ook voor Wasdaman. De vraag is, wat nu? Hoe ga je hier mee om als artiest?
We stonden inderdaad net voor een tour waar we enorm naar uit keken. En nu valt dit plots dus allemaal in het water, dat is een streep door onze rekening uiteraard. Want we keken hier enorm naar uit. Er waren in één klap 15 concerten ut mijn agenda geschrapt of uitgesteld. Als artiest en muzikant is dat balen uiteraard, er zijn minder inkomsten. Het is niet dat we rijk worden van muziek, daarvoor doen we het niet. Maar we hebben dus wel kosten om ons ding te kunnen blijven doen en promoten.
Ik denk dat we allemaal bewust moeten zijn wat corona voor de gezondheid teweeg werd gebracht. Maar ik denk dat we ook niet beseffen wat het gaat doen op economisch vlak. Want de cultuur sector wordt voor de tweede keer door de mangel gedraaid. De eerste keer door de Vlaamse regering die fors bespaart op subsidies aan de cultuur sector en nu dit. Ik hou mijn hart toch een beetje vast voor de toekomst.
In een interview met onze collega's van Luminous Dash lees ik het volgende: '' Ik heb twee verslavingen in mijn leven: muziek en hardlopen en zodra ik één van die twee te lang moet missen, kan ik niet functioneren en word ik ambetant voor mijn omgeving.'' Lukt dat in deze huidige situatie een beetje met jou?
Ik ga vier tot vijf keer per week gaan lopen, en ik musiceer zeven op zeven. Op dat vlak verandert er niet veel, ik heb veel discipline omdat ik mij daar ook comfortabel bij voel. Doordat ik het graag doe, hou ik me dan ook zeer goed bezig. Ik doe gewoon wat ik op andere dagen doe, ook voor die crisis. Studeren, repeteren, voorbereiden, opnemen, ik heb eigenlijk tijd tekort. Door de lockdown geef ik nu ook online pianoles en heb ik ook enkele online cursussen vrij gegeven.
Anderzijds is het goed dat we eens even kunnen stil staan bij veel dingen, en we hebben eens meer tijd om te relativeren en het kaf van de koren te scheiden en zo. Ik hoop alleen dat we er allemaal gezond en wel uit blijven.
Ondanks alles … Zijn er mogelijkheden wat streaming betreft? Of live optredens via sociale media? je ziet de filmpjes wel geregeld passeren
In een impulsieve bui heb ik mij wel ook eens laten gaan door een liveconcert te streamen maar ik geef toe dat ik niet zo actief ben op dat vlak als sommige collega's. Momenteel maken we ook plannen voor live streams maar dan ook op educatief vlak. Binnenkort meer daarover.
Wat zijn de verdere plannen, na deze crisis wat het project betreft?
Gelukkig hebben we al enkele concerten kunnen 'recupereren' .Er zijn in september/oktober al enkele WASDAMAN concerten die nu hadden moeten plaats vinden in deze lockdown periode Zoals oa. in KAAP in Oostende, de N9 in Eeklo, De Casino in Sint Niklaas, de Handelsbeurs in Gent en hopelijk volgen nog de andere zodat we onze oorspronkelijk geplande tour zoveel mogelijk kunnen recupereren.
In oktober speel ik trouwens ook met mijn jazztrio op het AMOK festival in Brugge. In het najaar zet ik ook de geplande theatertour en de intussen uitgestelde concerten verder met Die Verdammte Spielerei.
Dan start ik nog een nieuw educatief project op, een nieuwe richting EDUMUSIC - met het platform Musicmasterclasses als partner- die deel uit maakt van Athena Oostende waar getalenteerde leerlingen hun muziekhobby kunnen verder verdiepen en coaching krijgen binnen hun lessenrooster zonder te moeten inboeten op de algemene vorming en lievelingsvakken zoals Latijn, wiskunde, wetenschappen.
Het is een soort light versie van een muziekrichting in een muziekhumaniora maar dan meer op de leest van een leerling ASO met muzikaal talent. De voorwaarde is dat het leerlingen zijn die al muziekles volgen en hun motivatie en talent kunnen aantonen. Vrij uniek en vernieuwend en een hiaat in het traditionele onderwijs, denk ik. Dus ja er zijn wel al plannen voor het najaar. Maar dan nog is alles een beetje koffiedik kijken. Er stond uiteraard meer in de agenda, maar ik hoop dat er nog zaken volgen. Het zou jammer zijn mochten we de plaat in zijn geheel niet zouden kunnen voorstellen.
Zijn er trouwens, naast Wasdaman nog projecten die in de koelkast liggen? Zo ja, welke en vertel er gerust meer over
Sinds vorig jaar speel ik ook bij Skordatura en er wordt momenteel veel nieuw materiaal geschreven om een nieuwe plaat op te nemen in 2021 of 2022, in samenwerking met een andere Belgische jazzband die ik nog niet mag vernoemen. Net voor de Coronacrisis hebben we via een eerste repetitie eens kennis gemaakt en het zit wel snor. Dat is een vrij concreet gegeven. Daarnaast heb ik nog zoveel ideeën of wensen om mij creatief in uit te leven zoals een vervolg op mijn trio plaat en misschien wel eens een solo-improvisatie plaat. We zien wel wat de tijd en inspiratie brengen.
Een persoonlijke vraag. Zijn er dingen waarvan je spijt hebt en die je , weten wat je nu weet, anders zou aanpakken? Of was dat een levensles?
Vooral ben ik nu veel selectiever. Ik hoef niet in 20 bands tegelijk te spelen want dan kan je het ook niet goed doen , denk ik. Vroeger hapte ik veel sneller toe. De tijd nemen om zelf te blijven evolueren, is althans voor mij zeer belangrijk en leuk. Die drang voel ik zelfs steeds meer en meer, op die manier hoop ik zo weinig mogelijk spijt te hebben wanneer het doek definitief zou vallen over mijn leven. Dat is eigenlijk meer en meer het kompas van mijn leven geworden.
Wat is, ondanks deze situatie, je grootste ambitie? Een soort einddoel in het leven?
Mijn ambitie om muziek te blijven spelen, te creëren en te blijven evolueren. Zo lang mogelijk omringd zijn met mensen die ik graag zie en het podium delen met muzikanten die ik graag heb en apprecieer.
Zijn er nog opmerkingen aan het adres van onze lezers? Een link waar mensen eventueel online merchandise of je plaat kunnen aanschaffen?
Mag ik hopen dat het publiek blijft muziek kopen als support en schrale troost voor veel muzikanten en wanneer het terug veilig is, concerten bezoekt . We hebben elkaar hard nodig. Muziek verbindt en geneest de ziel!Via W.E.R.F. records kan je de plaat van WASDAMAN kopen: https://werfrecords.bandcamp.com/album/storm-in-a-cup-of-d
Binnenkort wordt de Motormusic session van WASDAMAN gereleast op EVIL PENGUIN TV. Hier alvast de teaser: https://b-www.facebook.com/watch/?v=213804746478820 . Ook via onze kanalen zoals facebook , youtube en zo. Je kunt daar naast informatie ook filmpjes vinden en zo, soms grappige. In elk geval daar vindt je de nodige informatie over Wasdaman zeker terug.
https://www.facebook.com/wasdaman/
https://www.facebook.com/BasBulteelMusicprojects/ https://www.youtube.com/channel/UCM9NuOpbB63M6hanLuqBD6Q
Bedankt voor dit interview, Het is zeer fijn dat we in deze tijden toch zoiets kunnen doen via deze kanalen
Bedankt voor dit fijne gesprek, ook al is face to face tussen een koffie in een gezellig café of na/voor je concert uiteraard altijd leuker. Stay safe!
Nederlands 
Français 
