The K. - Soms is het gewoon belangrijk het kind een naam te geven. Dus zeg maar gewoon Nirvana, dan is iedereen mee!
The K. brengt begin april hun nieuwe plaat ‘Amputate Corporate Art’ uit. Burroughs, Danger & von Landau staan klaar met een plaat vol aanstekelijke nummers. Je moet echt wel een volledig pak watten in je oren proppen om de 90’s indie-rock vibe niet te detecteren. Hun troef? De blend van noise rock met een uitstekende smaak voor pop-melodie. “Amputate Corporate Art’ staat vol sing - zeg gerust - schreeuw - along momenten", staat in het bijgaande nieuwsbericht, een stelling die niet uit de lucht is gegrepen, integendeel. Dit bijzonder project bestaat dan ook uit één voor één top muzikanten die al heel wat water hebben door zwommen. The K. is trouwens niet aan zijn proefstuk toe. De vorige plaat van The K. dateert al van 2015, namelijk 'Burning Pattern Etiquette'. Het is echter niet zo dat The K. ondertussen stil heeft gezeten. Genoeg voer voor een tof gesprek met Sigfried Burroughs, dat dus helaas wegens de corona crisis via mail moest doorgaan.
Om met de deur in huis te vallen, wat en wie is: 'The K.', maar vooral wat betekent de naam?
The K. is een rock band uit Luik, de klassieke bezetting: drummer, bassist en gitarist/zanger. Bestaat ondertussen al 10 jaar. The K. is eigenlijk een afkorting voor “The Kerbcrawlers” , maar dat werd vroeger in het Franstalige gedeelte van ons land regelmatig fout geschreven. Het is natuurlijk ook een beetje een tongbreker… Toen we in 2011 deelnamen aan Concours Circuit (de Waalse versie van HUMO’s Rock Rally) besloten we dan ook de naam af te korten, omdat dat gewoon makkelijker was.
Dit album is ondertussen de derde plaat, de vorige 'Burning Pattern Etiquette' dateert al van 2015? Waarom heeft het zo lang geduurd eigenlijk?
Ik denk dat we ruw geschat toch echt een goede twee jaar intensief hebben getoerd met dat album. Intensief in de zin van - voor een Belgische DIY band - heel veel buitenland, vele weekends weg, en ‘weg’ betekent in deze zin heen en terug rijden. Na verloop van tijd werd dat dan Zuid-Frankrijk, Zwitserland. Dan beginnen de kilometers wel in de kleren te kruipen. Zeker als je daarnaast nog een baan hebt. De vorige bassist verwachtte bovendien zijn eerste kind. The K. kwam vanuit een jeugdig en onwetend enthousiasme, van een heel andere muzikale tijd dan waarin we nu leven, en we hebben er alles voor gegeven, maar na een tijd was het dus eigenlijk gewoon op. Het vat was af zoals ze zeggen, de onderlinge spanning was zeker te voelen. Onze vorige bassist had ook al aangekondigd dat hij er mee ging stoppen. Dus Sebastien en ikzelf besloten om in begin 2017 even alles ‘on hold’ te zetten, maar vooral te ontdekken of we hier zelf nog zin in hadden. We zouden op zoek moeten gaan naar een nieuwe bassist, iemand die bij de band past. Dat op zich is al een hele opgave op zich. En dan moeten we nog nummers schrijven, opnemen. Als je hier allemaal rekening mee houdt dan vliegt de tijd snel voorbij. Bovendien was er ook nog Wyatt E., Kapitan Korsakov, Onmens,... dus ja.
Als ik het zo eens goed bekijk , zijn jullie met verschillende projecten bezig, kunnen jullie het zelf nog bijhouden? Er nog eentje bij nu, hoe blijven jullie dat combineren?
Ik denk dat dit op zich nog wel mee valt, doorheen de jaren ben ik zelf vooral rustiger en hopelijk ook een pak efficiënter geworden dan voordien. Muziek is een levensweg die ik bewandel, maar evengoed een levensles. Planning is alles. Een band is eigenlijk een beetje zoals een bedrijf runnen. Zolang je daarnaast ook nog eens jezelf kan runnen komt alles wel in orde. We hadden voor alle duidelijkheid ook totaal geen druk. Er waren geen verplichtingen, en dat heeft ons misschien zelfs wat vlotter doen werken dan voordien. We waren beter voorbereid, en alle ervaring die we uit andere projecten haalden , versterken ons. Ik heb het gevoel dat Seb en ik veel meer op dezelfde golflengte zitten dan voordien, dat we geleerd hebben om duidelijk, eerlijk en vooral goed met elkaar te communiceren. Cut the crap. “Nog eentje bij” klinkt als een onbevlekte ontvangenis. We waren wel al sinds 2018 van plan om deze plaat te maken, dus daar werd rekening mee gehouden. Natuurlijk was er op dat moment nog geen sprake van ons werk bij PAARD. en Cocaine Piss. Maar that’s life!!
Om daar even op voort te borduren. Ook de andere projecten als 'Paard' beginnen goed te draaien. Lukt ook dat om te combineren met The K.? Maar ook Sebastian en Gregory zitten in andere projecten?
Het is wat voorbarig om hier nu al uitspraken rond te maken, maar het Corona virus zou hier en daar wel eens wat roet in het eten kunnen gooien. Wat de agenda, omdat er nu een heleboel werk naar het najaar zal schuiven. Dat geldt natuurlijk niet alleen maar voor mij, maar voor ons, voor iedereen die in de culturele sector werkt. Tot nu toe allemaal nog geen probleem. We zullen er allemaal samen mee moeten leren omgaan, maar ik denk dat we dat ook voor het virus al deden. Dat geldt voor al die fijne mensen die dag in dag uit voor ons en onze projecten werken, waarvoor toch even een enorme “merci” want zonder hen zou het leven véél moeilijker zijn. Projecten staan ook niet in de weg. Zo voelt dat voor mij niet aan. Er is geen rivaliteit, we proberen net alles zo aangenaam en constructief mogelijk te houden voor alle betrokkenen.
Waar mogen we ons puur muzikaal aan verwachten op de plaat 'Amputate Corporate Art’?
Een van de meest opvallende en voor mezelf persoonlijk leukste vernieuwing aan deze plaat is dat we allemaal zingen. Ik vond dat een belangrijk punt, en tot op vandaag ook nog steeds een verrijking. In onze vorige bezetting kon dat gewoon niet. Daarnaast zijn de nummers vaak 'verse-chorus-verse' structuur. Ik heb daar nog steeds een zwak voor, het geeft ze een groter ‘pop’ karakter. 'Amputate Corporate Art' leunt voor mij aan bij 90’s rock bands, de muziek waarmee ik ben opgegroeid. We hebben ‘liedjes’ geschreven zoals vele vrienden van mij zeggen. En ik hou van liedjes. Ze zijn eenvoudig en hebben iets catchy dat je niet moet zoeken in wilde moves, of gekke geluiden. Ze kunnen bestaan op zichzelf, bijna allemaal uitsluitend met een akoestische gitaar uitgevoerd worden en blijven - althans dat hoop ik toch - snel in je hoofd zitten.
Wat zijn jullie persoonlijke verwachtingen over de nieuwe schijf eigenlijk?
We hebben nu twee singles online staan. Tot dusver overstijgen de reacties mijn verwachtingen volledig. Na zo een lange stilte zijn de mensen die ons al die jaren volgen nog steeds heel erg enthousiast. En ze vinden de muziek de max. Dat is fijn. Want ergens heb ik ook wel het gevoel dat we terug vanaf nul starten. Dat is ook wel een beetje het geval denk ik. Daarnaast laten we alles wat op ons afkomen. We hebben ons eerste album samen gemaakt, alles lijkt goed te verlopen, meer dan dat kunnen we eigenlijk niet wensen.
Waar staat de titel eigenlijk voor 'Amputate Coporate Art'?
Ik leerde The K. kennen via MySpace, heel erg lang geleden. En ik was een fervent MySpace gebruiker. In die tijd was er een hele community, die de taal en landsgrenzen ver overschreed. 'Amputate Corporate Art' was een soort van jeugdige en rebellerende slogan die ik in die tijd gebruikte om ons DIY werk een naam te geven. Ik speelde toen ook al in twee underground rock bands, daarnaast had je dan ook The Kerbcrawlers, Pandora, Vandal X, Hitch, White Circle Crime Club, Bismuth, The Hype, Penguins Know Why, Guernica, … en dat zijn alleen nog maar enkele Belgische bands waarvan de naam meteen in m'n hoofd springen. Ik had toen in die tijd ook veel contact met Europese bands die in hetzelfde schuitje zaten in Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, … en enkele heel coole Amerikaanse waarvan de namen me nu ontglippen. Eentje ken ik wel nog K.K. Rampage, die kan je nog wel terugvinden op YouTube. Het voelde toen zo fantastisch om connectie te kunnen maken met al die gelijkgestemde zielen, en toen ik 18 was gebruikte ik “Amputate Corporate Art” als een soort van digitale tag op het wereldwijde web. Omdat ik het gevoel had dat ik gesterkt door al die mensen m’n best deed om onze eigen kunst aan de wereld te tonen. Dat we samen de gevestigde waarde omver kunnen werpen. Toen we een titel voor de plaat zochten en Seb en ik herinneringen ophaalden aan ons gezamenlijk verleden kwam deze slogan dan ook weer naar boven. Het is iets dat we met elkaar delen. Van een periode lang voor ik ooit in de band zat.
Jullie halen je invloeden uit de jaren '90 indie lees ik ook op jullie facebook. Verklaar dat eens nader, wat is jullie grote invloed?
We zijn allemaal grote fan van Nirvana, Sonic Youth, Dinosaur Jr., de klassieke old school bands om ze maar even een naam te geven. Seb gaat dit minder graag horen, maar gezien Dave Grohl toch wel een van mijn grote inspiratiebronnen is , durf ik gerust te zeggen dat het eerste Foo Fighters werk daar ook bij hoort, maar evengoed Placebo, Deftones, en zelfs Limp Bizkit’s drummer John Otto heeft mij persoonlijk gevoed in mijn muzikale ontwikkeling. Iets breder gekeken The Jesus Lizard, Fugazi … Invloeden hoef je trouwens ook niet te letterlijk te nemen, ik voel me gezegend in een tijd als nu te leven en zoveel muziek te kunnen ontdekken, en als je aandachtig genoeg luistert kan je uit om het even welk genre waardevolle muzikale lessen trekken. Dit beïnvloedde mij allemaal op mijn muzikale weg. Soms is het gewoon belangrijk het kind een naam te geven. Dus zeg maar gewoon Nirvana, dan is iedereen mee!
Ondertussen is er een single uit 'The Future Is Bright', hoe zijn de reacties tot nu toe?
Allemaal enorm positief en dat doet voelt fantastisch. Hopelijk vinden jullie de andere nummers even goed!
Gaan jullie onder die naam 'The K.' ook op tournee, in corona tijden is de volledige agenda wel doorheen geschud, maar zijn er al plannen daaromtrent?
Het oorspronkelijk plan was om vanaf 4 april op een tweeweekse tournee doorheen Europa te trekken, samen met Cocaine Piss. Sinds deze week maandag is die volledige tournee jammer genoeg afgelast omwille van het Coronavirus. Heel erg jammer maar dit is nu eenmaal overmacht. We zijn al in volle onderhandeling om deze tour naar het najaar te verplaatsen. We spelen ook op DOUR en nog enkele andere festivals waar we momenteel nog niet al te veel over mogen lossen, maar gezien de huidige situatie zal het allemaal even afwachten worden. Niet alleen voor ons maar ook voor de organisatoren, programmatoren. Daarnaast is het fingers crossed of onze release show in Botanique op 7 mei zal kunnen doorgaan. De volgende dag (8/05) plannen we een feestje in de Luikse club La Zone, waar we onze plaat voorstellen aan het ‘thuispubliek’. Momenteel is alles niet zo concreet en wachten we af hoe alles evolueert.
Sébastien treedt op elk optreden in zijn boxershort op. Die eigenste boxershort is dan ook het artwork van deze plaat geworden , liet men me weten. Hoe ben je op dat schitterende en unieke idee gekomen van die platenhoes?
De hoes werd ontworpen door Thierry Tönnes. Seb belde hem op en tijdens dat eerste gesprek zei Thierry meteen: “ik vind jullie zo een coole band, maar jullie hebben qua artwork iets nodig dat echt bij jullie past, iets dat een weerspiegeling is van jullie performance en aansluit bij jullie muziek”. Meest voor de hand liggende was die boxershort, dus dat idee ontstond eigenlijk op minder dan vijf minuten. Seb heeft toen zijn boxershort via de post opgestuurd, die werd ingescand en om het iets of wat punky-er te maken op een roze achtergrond gekleefd. Klaar!
Wat zijn jullie uiteindelijke ambities? (van de band eigenlijk) gaan jullie weer 5 jaar wachten voor nieuw werk?
Neen. Dat denk ik niet. Had je mij dezelfde vraag een maand geleden gesteld dan had ik je meteen concreet van antwoord voorzien. Maar nu lijkt het mij het verstandigst om even af te wachten, en te zien waar we met z’n allen naartoe gaan. De hele wereld heeft nood aan een gezonde reboot. Dat is gewoon een prioriteit. Muziek komt daarna. Pas als iedereen gezond is - of we met zekerheid - het virus onder controle kunnen houden, is er weer ruimte om te denken over de muzikale toekomst. Het is geen tijd van eigen belang. Laat dit een les zijn om allemaal iets beter voor elkaar te zorgen, respect te hebben voor de mensen rondom ons, niet alleen de dichtstbijzijnde. We gaan er samen door moeten. En als we er samen door zijn , dan gaan wij zeker nieuwe muziek maken. Dat stond al in onze planning.
En ook, wat is eigenlijk uw persoonlijke ambitie? Om dit interview af te sluiten
Mijn persoonlijke ambities zijn groot. Ik ben iemand die erg graag en vrijwel non-stop werkt, liefst aan muziek dan, in om het even welke functie. Er staat nog steeds veel in mijn agenda. Ik heb altijd plannetjes op een vuurtje staan. Daarover uitweiden vind ik hier niet op zijn plaats. Mijn persoonlijk ambitie met The K. is echter live spelen, onszelf herontdekken in deze nieuwe bezetting, met de nieuwe plaat. Samen starten aan ons gezamenlijke verhaal. Daar kijk ik erg hard naar uit. Dit voelt goed aan en ik ben benieuwd welke avonturen we samen zullen beleven. We gaan er in ieder geval samen van genieten!
Bedankt voor dit fijne gesprek, zeer veel sterkte in deze moeilijke tijden. En dat we er allemaal sterker mogen uitkomen
Cathubodua - Hammerfest stond op ons droomlijstje
De Belgische epic symphonic metalband Cathubodua schoot vorig jaar fel uit de startblokken met de release van hun album ‘Continuum’ bij het Duitse Massacre Records. Daarna viel het wat stil, maar dit jaar was er al een leuke korte tournee met Dream Ocean en stond er een reeks leuke losse shows op het programma. De coronacrisis strooit nu echter roet in het eten, maar Cathubodua heeft nog wel een en ander op zijn agenda staan voor als het virus ons niet langer lastig valt.
Hoe beleven jullie als band de coronacrisis?
Cathubodua: Wij moeten gelukkig geen tournees afzeggen waarvoor we zware kosten gemaakt hebben, maar het coronavirus raakt ons als band natuurlijk ook. Niet alleen zijn er enkele leuke shows afgezegd, we weten ook absoluut niet wanneer we wél terug in actie kunnen schieten. En repeteren zit er voorlopig ook niet in. Kenny werkt als magazijnier voor een grote supermarktketen en moet nu vaak extra dagen en lange shiften draaien. Daan werkt als thuisverpleegkundige en moet nu ook in niet-ideale omstandigheden keihard doorwerken. Voor de meesten van ons betekent corona ook op het werk crisis, dus houden we jammerlijk genoeg nog minder tijd over dan anders voor de band. Voor drummer Ricardo komen er ook zure tijden aan, omdat hij als zelfstandig drumleraar de kost verdient.
Een aantal mensen zit nu thuis met teveel tijd. Zien jullie ondanks alle beperkingen door de coronacrisis, misschien ook een paar kleine voordelen?
Cathubodua: Ironisch genoeg gaat ook het nummers schrijven iets trager door de vermoeidheid en de chaos in onze levens, maar dat zal na een paar weken hopelijk wel gaan beteren. We kijken nu vooral naar andere manieren om ons te verbinden met ons publiek en we proberen ook al plannen te maken voor de toekomst. Met veel bands houden we ook naast het podium contact, dus we hoeven elkaar niet te missen.
Bandbattles zijn jullie ding. Maar ook daar stuurt het coronavirus alles in de war
Cathubodua: We zitten in de selectie voor de Alcatraz Bash, maar het is nog afwachten wat en hoe er uit de bus gaat komen nu twee van de voorrondes uitgesteld werden. Voor de bandbattle voor het Antwerp Metal Fest zijn we bij de twee winnaars, maar is het - samen met de organisatoren - afwachten hoe de toestand evolueert. We hopen hard dat dat festival - desnoods op een latere datum - nog kan doorgaan.
Jullie misten vorig jaar heel nipt de Wacken Battle in Zingem. Zou kunnen spelen op Wacken een verschil gemaakt hebben voor de band en het album?
Cathubodua: Primal Creation daarin laten voorgaan was nu ook geen schande. Die gasten hebben dat schitterend gedaan. Het nipte verlies was een moment van heel dubbele gevoelens: we verwachtten zelfs niet dat we maar een kans hadden op die eerste plaats en dan tweede eindigen is toch mooi. Het zou ons misschien internationaal wat nieuwe fans hebben opgeleverd die ons nu nog niet hebben ontdekt, maar daar blijven we voor werken.
Is Wacken voor jullie nog altijd een doel of eerder een pijnlijke herinnering?
Cathubodua: Op grote festivals kunnen spelen in het algemeen blijft een doel. Niets kan de extase evenaren van onze muziek te mogen spelen voor zo'n groot publiek! Slechte herinneringen houden we niet over aan die battles. Wij onthouden toch voornamelijk plezier (en een gezonde stress.)
Jullie hebben wel wat bandbattles gedaan en jullie wonnen die voor het Nederlandse Femme-festival. Er zijn bands die er bewust niet aan meedoen omdat ze vinden dat je genres en muziek moeilijk kan vergelijken
Cathubodua: Het is (en blijft) een moreel dilemma. Voor ons is het een kans om mensen te verbazen, om te laten zien dat symfonische metal óók in België leeft. Dus voor ons is het de uitgelezen kans om te spelen en te groeien: door terechte opmerkingen van organisatoren en jury zijn we de laatste twee jaar met rasse schreden vooruit gegaan, zowel technisch als performance-wise. Ook om een netwerk op te bouwen helpen dergelijke battles. Toen we begonnen met Cathubodua had niemand contacten in de scene, dus op dat vlak was het ook elke kans grijpen om die steile helling te beklimmen.
Voor het Hammerfest in de UK moesten jullie geen bandbattle doorstaan. Daar staan jullie samen met o.m. Unleashed, Lordi en Absolva. Hoe hebben die jullie opgepikt?
Cathubodua: We hebben zelf een klein ‘droomlijstje’ met leuke festivals. We hebben hen gemaild dat we wel eens graag wilden komen spelen. We kregen snel een mailtje terug dat zij dat helemaal zagen zitten. We grijpen die kans dan ook graag aan, want Hammerfest staat niet voor niets op dat lijstje. Ze hebben daar wel wat moeite met onze bandnaam. Die stond eerst verkeerd op de affiche.
Nog geen spijt gehad van jullie bandnaam? Hij valt op, maar het is ook een tongbreker
Cathubodua: Ja en nee. Als mensen de bandnaam eenmaal kennen vinden ze hem heel leuk. Hij is ook makkelijk terug te vinden op Google en Cathubodua heeft een interessante betekenis! Anderzijds zeulen we de hele tijd met stickers om uit te delen zodat mensen ons kunnen terugvinden. Het vergt wel een blijvende inspanning.
Welk van de andere bands op de affiche van Hammerfest spreekt jullie het meeste aan?
Cathubodua: Ik denk dat Lordi toch een guilty pleasure van velen zal zijn... We gaan er ieder geval een feestje bouwen als zij spelen.
Hoe verloopt de samenwerking met de mensen van Massacre Records?
Cathubodua: De mensen bij Massacre zijn top - snel bereikbaar en altijd klaar voor vragen - maar soms ook heel druk bezig met meerdere bands tegelijk. Ze hebben een mooie promotiecampagne opgezet samen met Willem van High Fidelity Marketing, maar zoals dat met marketing gaat weet je nooit goed waar je promotie terecht komt.
Is er een land waar ze sinds de release van ‘Continuum’ veel van de band houden waar jullie dat niet verwacht hadden?
Cathubodua: Zelf zijn we nog altijd overdonderd door het aantal views en listens dat we overal vergaren. Dat mensen onze muziek beluisteren of kopen is an sich al een hele eer en de verkoop is tot nu toe heel mooi gegaan. Heel onverwachts zien we dat er online toch veel in de VS naar ons album wordt geluisterd. Helaas zal een tournee daar iets te duur zijn.
Zijn jullie het soort band die alle reacties analyseert of gaat dat meteen het archief in?
Cathubodua: Natuurlijk zijn we ijdel genoeg om élke review te lezen die we in onze handen krijgen: goede én slechte. We proberen het allemaal niet te over-analyseren. Veel is afhankelijk van smaak en voorkeur, maar toch proberen we ook te extraheren wat we goed en slecht hebben uitgevoerd. Het is ons opgevallen dat we naast de (verwachte) female-fronted en powermetal vergelijkingen ook regelmatig de tag 'progressief' kregen toegewezen. Dat is iets wat we zelf niet verwacht hadden. In het algemeen denken we dat het album goed onthaald is. We zijn er zelf nog altijd blij mee.
Er wordt al eens gezegd dat er in België maar weinig publiek is voor eigen female-fronted metalbands
Cathubodua: Ik denk dat bijna alle subgenres te lijden hebben onder de huidige ik-blijf-thuis-cultuur, zelfs zonder coronacrisis. Dat is jammer, maar zeker niet beperkt tot symfonische en powermetal. Het genre lijkt inderdaad ook niet zo populair in België, ook als je de online streams vergelijkt. Festivals spelen misschien liever op safe door zich te focussen op bepaalde genres om een groot publiek aan te trekken en op zo'n momenten vallen wij al snel uit de boot.
Ik merk dat er een soort van community is van dames in Belgische metalbands
Cathubodua: Onze zangeres Sara vindt het schitterend dat er tussen bands zo vriendschappelijk met elkaar kan omgegaan worden. Er is enkel winst mee te halen als je goed met elkaar overweg kunt en let's face it: we doen het allemaal nog steeds voor de lol. Er is geen nood aan 'competitie', dus zijn we beter allemaal gewoon vrienden met een intense hobby.
Als jullie het voor het uitkiezen had, met welke band zou Cathubodua dan op tournee gaan?
Cathubodua: Rhapsody (eender welke), Eluveitie, Epica of Nightwish mag ons altijd meevragen! Als we met een unlimited budget een festival zouden mogen organiseren zouden we ook kleinere en bevriende bands willen uitnodigen. Bovendien is er ergens in Frankrijk een tweede band met de naam Catubodua. Dat roept om een festival!
Werken jullie al aan nieuw materiaal?
Cathubodua: We werken hard aan nieuwe muziek. Door de bezettingswissel komen er ook nieuwe invloeden bij, die interessante wendingen zullen geven... Voorts proberen we na de coronacrisis zoveel als mogelijk ergens op een podium te staan om zoveel mogelijk mensen te bereiken.
Hoe ver reiken de ambities voor de band?
Cathubodua: Wij denken dat 'fluide' ambities nog de beste zijn: we bekijken op korte termijn wat mogelijk is en we stellen onze doelen daar realistisch op in. Maar als we mogen dromen, dan is de main stage op een groot festival altijd dé ultieme droom.
Hypochristmutreefuzz - Als mensen Zappa in ons horen dan onthou ik misschien vooral dat die heel erg zijn zin deed en een beetje dwars was
Hyprochristmutreefuzz bracht in 2015 een debuut EP uit die een mijlpaal bleek te zijn binnen het Gentse noiserock. In 2017 deed de band dat kunstje over met een knetterend debuut full album. 'Hypopotomonstrosesquippedaliophobia' deed de band zijn ondertussen stevige reputatie alle eer aan. Als waanzin tot kunst kon worden verheven, dan deed Hypochristmutreefuzz zijn reputatie alle eer aan op dit knetterende debuut. Om het beter te doen , moest de band diep in zijn eigen ziel tasten, en het resultaat mag er zijn. Met 'Hypnos' wordt diezelfde grens verder afgetast en verlegd. Hoog tijd om de band eens enkele prangende vragen te stellen over die nieuwe plaat, maar ook verleden en toekomst. Door de corona crisis is dit interview helaas niet face to face kunnen doorgaan. Gelukkig leven we in een digitaal tijdperk en vond Ramses de tijd om die vragen via mail te beantwoorden.
Die vraag is wellicht al honderd keer gesteld, ik stel hem voor de 101ste keer. Waarom zo een moeilijk uit te spreken band naam? Zit daar een betekenis achter?
De naam komt van een jazz standard geschreven door de Nederlands componist/pianist Misha Mengelberg. Het heeft iets speels en idioots en neemt vooral heel veel plaats in op affiches. Dat is de reden, maar je mag ons gerust ook ‘Hypo’ noemen. Dat doen we zelf ook.
Ik vind jullie vooral een band bent waarop je geen label kunt kleven, daarom hou ik al sinds het prille begin van jullie. De liefde is na het beluisteren van jullie nieuwste plaat nog steeds overeind gebleven trouwens. Maar hoe zou je zelf je muziek omschrijven? Soms word je zelfs in de richting van jazz gedrumd? Of eerder noise rock?
Belgische noise rock is een term die via een artikel van The Guardian op heel wat bands is geplakt die misschien weinig met elkaar te maken hebben behalve dan dat ze zwaardere muziek maken. Wij luisteren zelf naar heel veel, van meer avant garde groepen als The Residents tot jazz, alternatieve gitaarmuziek, indie, hip hop en pop. We proberen, ipv naar de muzikale kenmerken van een bepaalde scene te schrijven, een eclectisch geheel te maken gevormd door hedendaagse tendensen en al naar wat we luisteren. Ik zeg gemakshalve eclectische muziek.
'Hypopotomonstrosesquippedaliophobia' was een ware noise rock mijlpaal, een uppercut op je bakkes waar je niet goed van was. HEERLIJK. Heeft die plaat deuren geopend? Wat waren de algemene reacties?
Dank u wel. Ik denk dat we, voor een alternatieve band te zijn, ons gelukkig mogen prijzen met alle pers die we daarmee hebben bereikt, die was ook over het algemeen heel positief. Onze single “The Spitter”' stond tot onze verbazing zelfs een paar weken in De Afrekening van Studio Brussel, daar hadden we niet meteen op gerekend en waren we heel dankbaar voor.
De nieuwe plaat 'Hypnos’ is een concept plaat geworden. Volgens ik gelezen heb, heeft de plaat iets te maken met 'het ouder worden' . Het kind in jou loslaten en met een zeker gevoel van heimwee achterom kijken? Klopt dit. Vertel ons gerust meer daarover.
Voor mij gaat het over van alles. We kunnen dat tot in de puntjes gaan proberen analyseren en uitleggen maar dan is het plezier er van af en iedereen mag er ook gewoon het zijne van denken. Sommige mensen luisteren niet naar tekst of hun betekenis maar enkel naar de muziek en de klanken terwijl andere net enkel naar tekst luisteren en betekenis zoeken. Ik wil geen bepaalde betekenis opleggen. Het volgt een verhaal van protagonist die enkel ’s nachts leeft en in plaats van te gaan slapen in gesprek gaat met zijn slaap. Dat is zowat een korte samenvatting, maar meer hoeft men eigenlijk niet te weten, de rest mag je zelf interpreteren.
Als ik naar jullie muziek luister, hoor ik nog steeds enorm veel verwijzingen naar Frank Zappa naar boven komen, of toch Zappa op speed. Wat is jullie mening hierover?
Dat wordt wel meer gezegd, dat we Zappa op speed zijn, terwijl onze muziek nochtans niet zo supersnel is en Zappa ook wel snel kan gaan. Nee, Zappa is goed, als mensen Zappa in ons horen dan onthou ik misschien vooral dat die heel erg zijn zin deed en een beetje dwars was.
Toen ik jullie voor het eerst live zag - op Dijlefeesten in 2013 - snapte ik het concept niet zo goed. In 2016, op Vredefeesten schreef ik, ''Deze Gentse band weet dus als geen ander je geest, hart en ziel in te palmen op een bijzonder integrerende en hypnotiserende wijze''. Wordt er bewust voor deze soort aanpak gekozen? Ook op de nieuwste schijf komt dat overweldigend gevoel boven drijven. Wat is uw mening hierover?
Dat vind ik een beetje een moeilijke vraag. Ik vind dat je ofwel muziek maakt met overtuiging en passie en dat kan op eender welke manier, ofwel maak je best geen muziek. Als het ons lukt om een publiek in te nemen en te hypnotiseren met onze muziek is dat een groot compliment.
Ik borduur daar even op voort. De waanzin van dat debuut is overeind gebleven, en toch is het een heel andere plaat volgens ik heb gelezen. Hoe bedoel je? We horen het niet, of merken het niet echt op. Wat ontgaat ons?
Ik denk dat de vorige net iets meer testosteron heeft. Deze plaat zoekt op een iets minder voor de hand liggende manier kracht op. De vorige was meer op riffs gebaseerd en een compilatie, een soort bloemlezing van al wat Hypo al had gemaakt en niet had opgenomen. Deze is meer text-driven, meer een mood board, naar mijn mening meer één geheel.
Iets anders. In tijden van Corona valt ook bij jullie wellicht veel in het water wat concerten betreft? Hoe vangt de band deze uiterst moeilijke periode op?
Alles is zeer onzeker momenteel. Wat gaat nog doorgaan en wat zal er verplaatst worden? Op dit moment hoor ik zelfs dat heel de zomer zal afgelast worden. Hoe vang je dat als band op? Geen idee, we hebben nog nooit eerder in zo’n situatie gezeten. Ik hoop dat mensen ons een beetje willen steunen door naar onze webshop te gaan, dat is de enige vorm van inkomen die we op dit moment nog hebben. (Meer informatie: https://www.raarshop.com/product-category/hypochristmutreefuzz/ )
Als alles doorgaat, wat zijn - naast de release op 11 april dacht ik? - de verdere toerplannen? Ook in het buitenland?
Ik kan hier dus weinig zinnigs op antwoorden spijtig genoeg.
Festivals?
En hier dus ook weinig zekerheden.
Begrijpelijk in deze rare tijden. Laten we naar de toekomst kijken. Hoe moet het na deze plaat nu verder, is er al inspiratie voor nieuwe muziek. Het antwoord zal wellicht zijn ''we zijn potverdorie pas bezig met onze nieuwe te promoten'' maar goed.
Ik heb een idee voor de volgende plaat, dat idee heb ik al langer en wil ik nu eindelijk eens uitvoeren. Die corona tijden geven wel al wat tijd om al te beginnen aan dat volgende album.
Met deze muziek Sportpaleizen uitverkopen is uiteraard niet zo simpel, ik veronderstel dat dit ook niet jullie ambitie is. En eigenlijk hebben jullie toch al fijn een stempel gedrukt op de noise rock , free jazz en nog veel meer, niet? Was is jullie ambitie eigenlijk precies?
Ik heb veel respect voor bands die muziek maken voor Sportpaleizen, dat is een metier op zich, maar inderdaad is onze muziek meer iets voor in kleinere clubs enz. Elke muziek heeft zijn podia waar het kan staan en zijn fans. Het zou leuk zijn moesten wij die plekken en mensen op Europees niveau weten te vinden. Ik heb niet echt de ambitie om in Amerika te geraken en eerlijk na die Brexit toestanden heb ik evenmin animo om in de toekomst moeite te steken een visum aan te vragen om naar de UK te gaan. Europa is boeiend en bloeiend.
Is er, daarop voortbordurend, ook een soort einddoel dat je voor ogen hebt (buiten werelddominantie)?
Er eens een niet-terug-investerend-centje aan overhouden zou wel mooi zijn.
Voor meer informatie over de band bezoek gerust de website: https://www.hypochristmutreefuzz.com/
Ledfoot - Ledfoot aka Scott McConnel - the highs are when you’re not worried about the near future and the lows are when you have doubt about surviving the night
"Levende legende brengt nieuwe plaat uit'' , zou de titel kunnen zijn van deze recensie. Want dat is Ledfoot aka Scott McConnel zeker en vast. De man is al actief sinds de jaren '70. Enerzijds als solo artiest, anderzijds als lid van diverse formaties. In de jaren '80 genoot hij bekendheid als lid van The Rockats, en in de jaren '90 met The Havalinas. Daarmee toerde hij o.a. als voorprogramma van Bob Dylan. Hij schreef songs voor uiteenlopende pop- en rock-acts, zoals Sheena Easton en ook Bruce Springsteen. In 2007 bracht hij zijn solo-debuut op de markt - 'The Devil's Songbook' - en dat was een schot in de roos. Met 'White Crow' lanceert Ledfoot zijn vierde album, en vanaf de eerste song voel je adrenalinestoten opborrelen die vele decennia rock en pop muziek samen brengen binnen één plaat.
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77531-white-crow.html
We hadden een fijn gesprek met levende legende en bezieler van Ledfoot Scott McConnel over verleden, heden en toekomst
Congratulations on your newest pearl of a record. What most appealed to me was: Pinches of 70s psychedelic rock are spiced up with a dose of rock music referring to the 80s, Bruce Springsteen and enhanced with 90s rock. With both feet in the present. Class! More pure than gold. What is your opinion about this?
I’ve been a musician and songwriter for 45 years, in the course of which I’ve explored lots of musical genres...every one of which has expanded my musical vocabulary . Over time all these styles kind of mix together into one language, Ledfoot is so defined by the limitations of what I can do with a twelve string in open tunings, that I can go wherever I want musically and never lose sight of my identity....
Something else that I love about the record. As an artist and singer-songwriter and top musician, you have left your mark on the rock scene and related styles over many decades. But therefore do not rest on its laurels, on the contrary. Where does that inspiration continue to come from ?
Heh heh...desperation and the fact that nobody wants to hear the same story over and over again...so I try not to repeat myself..
Is there an artist who inspires you or who particularly interests you? Where does yourinspiration come from?
I’m pretty much inspired by anyone who tells the truth and knows who they are, I was born in the south so I grew up with Johnny cash and Hank Williams …those guys told it how it was...later when I got into different styles of music I gravitated towards artists who did the same thing in their own way....no bullshit.
In most of your songs, we can always feel a great pain when you sing about love. Canyou tell us how much does the word love mean to you in your life?
Probably the most complicated word to define ever written or spoken...the most difficult feeling to describe.... you could write about it forever and never get it right.
You've collaborated with an impressive arsenal of artists over the years. Who do you have the best memories of (let's keep it positive)?
Every single one has taught me something invaluable , that’s the beauty of collaboration..two people look at a rock...one of them sees it as a wonderful piece of natural sculpture...the other one picks it up and throws it through the nearest window... looking through someone else’s eyes in collaboration is always worth a lesson.
Bruce Springsteen even covered one of your songs. How did that work? How do you feel about this?
I found out he’d covered it when Rolling Stone called me for an interview. It’s an honor of course to have a respected artist cover one of your songs. I don’t really think about it beyond that...before Spotify and the digital age it might have meant some real money in the bank...those days are gone.
Know what you know now. Are there things you would do differently now?
Yes..always stick to your guns...
What are your main highs and lows in your career?
Heh heh..the highs are when you’re not worried about the near future and the lows are when you have doubt about surviving the night…it’s that simple. I`m not the kind of person who dwells on the past.
You have been working on the long road since the 1970s. You have seen a lot change, what do you think is the biggest change
I guess the biggest change is that younger artists look at being a musician as a career choice....when I started it was more a lifestyle...a home for misfits .
You can no longer ignore digitization and spotify, how do you feel about that and how do you deal with that?
Like most songwriters I guess... waiting to collect enough royalty checks not worth cashing to wallpaper the bathroom...
What are the future plans? For this year?
I’ll hopefully be releasing two more records this year, a new Ledfoot record and a collaboration with Ronni Le Tekro. I had planned on touring extensively but as of now everything is cancelled till at least September. I’m also acting and doing some music for the Norwegian tv series `Exit`.
How heavy is it for an artist in these harsh times with a corona virus?
Six months concerts cancelled in the last week ..it’s that kind of heavy.
Is there still some kind of 'end goal' after all these years? something you absolutely still want to achieve?
I’m a working class musician...no pension plan, no retirement... four kids....my goal is to be able to keep working till the day I die.
This was my last question. Are there any other announcements to our readers?
Yes, sooner or later this shit will pass and I’ll be on the road again... please come on down when you see I’m in town!
We sure will. Take good care of yourself and you loved ones. Thanks for this interview
The Pilgrims - Ik leef bij de dag, daar word ik ontspannen van, te ver vooruit kijken doe ik niet
Een brok rock/pop geschiedenis. In de jaren '90 was The Pilgrims een succesvolle Nederlandse formatie die door opzwepende rock muziek de harten sneller deed slaan. Na vier albums en talloze singles, waaronder een top-20 hit als “White man”, optredens op o.a. Paaspop tot Parkpop werd gitarist Persijn getroffen door een herseninfarct. Het werd stil rond de band.
Na circa twintig jaar vond The Pilgrims terug nieuwe energie op de gitaren terug uit de kelder te halen, en stevig te gaan jammen. Voor de fun deden ze in 2017 een succesvolle tournee alsof ze nooit waren weg geweest. Uiteindelijk resulteerde dit in een album '6IX' dat begin maart op de markt kwam. Daaruit blijkt dat The Pilgrims niet doen aan een routineklus afwerken, maar een plaat afleveren waar het spelplezier en enthousiasme gewoon uit de boxen spat, alsof ze nog maar net zijn begonnen. Hoog tijd om bezieler en zanger Reniet Vrieze enkele prangende vragen te stellen over de heroprichting, het verleden en eigenlijk ook de toekomst.
The Pilgrims drukten in de jaren '90 hun stempel op het rock gebeuren in Nederland. Een hele rollercoaster, hoe hebben jullie dat toen beleefd?
Dat was natuurlijk een openbaring, ik was rond de 23 en zo groen als gras, dus dat was een te gekke tijd, en dat bleef het ook tot aan het einde, mijn vriendin en ik kreeg een kleine en nuchter als ik ben, trok ik gewoon de stekker eruit, The Pilgrims bestonden toen 8 jaar, met 4 albums en wat hitjes vond ik het toen welletjes.
De songs van Ottis Redding zijn een bijzonder mooie aanvulling aan deze plaat? Een van de vele invloeden van The Pilgrims veronderstel ik. Wie zijn je grootste invloeden eigenlijk?
haha, dat zijn er heeeeel veel, Bowie, Waits, Hendrix, Muddy Waters, Anthony and the Johnsons, Willy Deville, TC Matic, Nick Cave te veel om op te noemen, ik hou echt van zo’n beetje alle genres van snoeiharde verlaagde rock tot licht klassiek en van de jazz terug naar filmisch.
Het noodlot sloeg helaas toe na tien jaar, hoe gaat het ondertussen met de gezondheid?
Dit is niet helemaal juist, in 2000 heb ik bij Roadrunner getekend, om zo mijn eigen studio te realiseren, in die tijd zaten Persijn en Jasper veel bij me, om songs te schrijven en op te nemen, in 2006 kreeg Persijn een herseninfarct en toen had ik er eigenlijk helemaal geen zin meer in, wel in het schrijven maar niet meer als uitvoerende.
Met mijn gezondheid gaat het goed, ik rook wel, maar dat dan ook het enige, geen drank of frisdranken, ik game wel veel!! hahahah
Als je naar het verleden kijkt, en vergelijkt met nu, wat is de grootste veranderingen tegenover toen? Buiten de opmars van het digitaal tijdperk?
Voor mij alleen de opname technieken, alles kan en gaat nu veel sneller, daardoor ben je veel productiever, persoonlijk vind ik dat fijn omdat ik met het schrijven toch echt een eenling ben.
Hadden jullie bij de heroprichting gedacht dat het dezelfde impact zou hebben als toen? Hoe waren de reacties eigenlijk?
Eerlijk gezegd had ik er helemaal niets van verwacht, maar ik wist niet dat we in de jaren 90 toch een hele goede indruk hadden achtergelaten, mensen zijn zeer enthousiast en zalen zijn zo goed als vol, schiet mij maar lek, ik doe het voor het plezier, ik behoef niet zo nodig op de voorgrond , en bekendheid is voor mij een grijs gebied, ik heb daar niets mee, maar het streelt wel je ego.
Hoe is die heroprichting eigenlijk in zijn werk gegaan, ik heb ergens gelezen dat je kinderen daarop een hoge impact hebben gehad?
Absoluut, het zijn zij die mij hebben aangezet met, hey pap we hebben je nooit live zien spelen!!? nou dat papa nog 1 rondje en dat rondje gaat nu alweer het 3e jaar in.
De schijf '6IX' luid een nieuw tijdperk in. Het lijkt wel alsof jullie nooit zijn weggeweest. Hoe zijn de reacties tot nu toe.
Overweldigend, af en toe denk ik, het mag wel even een graatje minder, maar beter zo dan anders.
Ik vond de bijzondere aanstekelijkheid waarbij enerzijds harten worden geraakt, anderzijds lekker groovy songs je tot dansen aanzetten het grote pluspunt aan de schijf. Wat is jullie mening hierover?
Ik wilde gewoon een diverse plaat, niet 1 sound maar van alles wat, zo kan iedereen een beetje meegenieten.
Hoe beleven jullie dat laatste, Spotify en zo, en hoe gaan jullie hier mee om?
Ik ga er prima mee om, het is wat nu speelt, ik heb er geen moeite mee.
Naast die groovy songs is er eentje dat ons binnen een intieme sfeer en tranen toe bedwingt. “Coffin for my daughter”. Zo een soulsong die recht door je hart klieft. Een song met een onderliggende betekenis?
Jazeker, het gaat over mijn hondje Sarah, nu 2 jaar geleden overleden, ze was echt mijn dochter, volgde mij overal, elke avond het zelfde ritueel, studio afsluiten en filmpje kijken op de bank, een zeer pijnlijke ervaring, voor mij en mijn gezin het was onze eerste hond.
Net dat schipperen tussen dansbaar en intiem is zo indrukwekkend aan deze plaat. Zit daar een bedoeling achter?
Nee, niet echt, ik ben van nature 99% een vrolijk persoon, maar als ik schrijf, zwaar mineur, bij de eerste luister sessie had ik ongeveer 15 songs geschreven, ze zeiden prachtig, maar het komt uit in het voorjaar dan is dit wel erg zwaar! Haha, ik ben geen ego en zei, dan probeer ik wat vrolijks. Van die serie en de zware serie is dit album tot stand gekomen.
Er zit ook een soort verhalen lijn in deze plaat verstopt dacht ik. Vertel er gerust meer over, of zie ik het verkeerd?
Zo zie je maar, iedereen kan zijn ei kwijt, hahaha
Hoe zien jullie de verdere toekomst eigenlijk? Gaan jullie nog verder op tournee?
Ik kijk nooit in de toekomst, touren gaan we zeker.
Zijn er eigenlijk nog verre toekomstplannen? Of zijn jullie daar niet mee bezig?
Haha, zelfde verhaal, ik leef bij de dag, daar word ik ontspannen van, te ver vooruit kijken doe ik niet, soms wel achter me, de herinneringen die ik koester omdat ik daar vrolijk of emotioneel door wordt en dat vind ik beide een mooi gevoel.
Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk wordt de situatie die we nu beleven weer 'normaal' en kunnen we jullie spoedig live zien in ons landje
An Evening With Knives - Het is fijn om te merken dat er een steeds grotere groep mensen is die niet bang is om buiten de hokjes te gaan. Dan zit je bij An Evening With Knives aan het goede adres
De uit Eindhoven afkomstige Psychedelische, Doom rock band An Evening With Knives bracht hun titelloze debuut EP uit in 2015. Sinds dan is An Evening With Knives aan een serieuze opmars bezig. Met ‘Serrated’ , op CD uitgebracht via Argonauta Records en op vinyl via Lighttown Fidelity, begin 2018 , stelden we vast dat An Evening With Knives zelfs nog meer is gegroeid.
Was deze EP een emotionele rollercoaster waar opgekropte gevoelens van pijn en verdriet, Dan lijkt de nieuwste schijf 'Sense of Gravity' een positievere plaat, ondanks die sfeer van weemoedigheid die nog steeds komt boven drijven. De band is vooral klaar voor een nieuwe bladzijde in zijn carrière.
Hoog tijd om hen enkele prangende vragen te stellen over heden, verleden en toekomst
Om met de deur in huis te vallen, ik heb de nieuwste plaat 'Sense of Gravity'. Weer valt me op hoeveel emoties ervan uit gaan. Een brok weemoedigheid binnen een doom sfeertje dat aan de ribben kleeft. Zit er ook nu, net als op de EP een verhaal achter?
Muziek moet je voelen. We zijn niet het bandje die over koetjes en kalfjes staan te zingen. Alle nummers hebben betrekking op onderwerpen die in de eigen omgeving spelen of me raken.
Tijdens de opnames van de eerste plaat en EP ging ik door een periode waarin een aantal dingen in mijn leven niet liepen zoals je hoopt dat ze lopen. Het verliezen van mijn vader aan Alzheimer was een donkere wolk die je in veel in het dagelijks leven direct en indirect terug voelt.
In dezelfde periode raakte mijn vriendin door een enkelbreuk beperkt mobiel. Het nummer “Endless Night” op de nieuwe plaat gaat over deze gebeurtenis die op het eerste oog onschuldig leek, maar uiteindelijk heeft geleid tot circa 6 jaar onzekerheid en beperking.
Zo heeft ieder nummer zijn bittere smaak, waarbij gelukkig niet alles direct in mijn eigen leven te betrekken is. Het nummer “Sacrifice” gaat bijvoorbeeld over de absurde situatie in de Rooms-katholieke kerk. Hoe dat het kan dat de grote heren op handen gedragen worden door groepen volgelingen, maar dat een deel van deze zelfde heren zich schuldig maken aan sexueel misbruik is iets wat er bij mij niet ingaat. Ik denk dat de luisteraar als hij de teksten leest van alles kan ontdekken. Niet alles is even letterlijk benoemd, wat ook ruimte geeft voor eigen interpretatie.
Heeft de titel een bepaalde betekenis die daarop aansluit?
We vonden het een mooie passende titel voor de sound van AEWK en de nieuwe plaat. Het ruimtelijke geluid en de loodzware doom stukken die de luisteraar tegenkomt geven ons een ‘gevoel van zwaartekracht’. Als je daarnaast het gewicht van de teksten in de weegschaal legt heb je wat ons betreft met ‘Sense of Gravity’ de perfecte titel voor dit AEWK hoofdstuk.
'Sense of Gravity' klinkt zelfs opvallend meer positiever, ondanks de emotionele impact. Alsof je van een grote last verlost bent; Of toch het een plaats hebt kunnen geven, want de EP was best een moeizame trip door de omstandigheden die we kennen. Of zie ik het mis?
Het mag duidelijk zijn dat de nieuwe plaat minder down is dan het eerdere werk. Afsluiten van hoofdstukken is zeker aan de hand. Om maar een voorbeeld te noemen, na een nieuwe therapie en veel hard trainen is de mobile situatie van mijn vriendin sterk verbeterd. Je zou haar genezen kunnen noemen wat iets is wat we de laatste jaren, ondanks 3 operaties, niet voor mogelijk gehouden hadden. “Endless Night” is geschreven voordat de vooruitgang in werking werd gezet en omschrijft de donkere kant van het verhaal. Tijdens de studio sessies werd er al een eerste vooruitgang geboekt waarna ik de laatste zin heb aangepast naar ‘Step by step’. Een lichtpuntje aan het eind van de tunnel was in zicht. Ondanks dat ‘Sense of Gravity’ nog steeds de duistere sfeer omvat mag het duidelijk zijn dat er inderdaad ook een wat optimistischere kant te ontdekken is.
Hoe waren de reacties op jullie vorige EP trouwens? Heeft het, bij wijze van spreken bepaalde deuren geopend? Naar buitenland toe? Meer erkenning?
‘Serrated’ en de ‘Fade Out’ EP ware onze eerste echte wapenfeiten. We hebben mooie shows mogen spelen in binnen en buitenland met als absoluut hoogte punt de show op Alcatraz en het spelen op Argonauta Fest in Milaan.
Er is op 'Sense of Gravity' ook zeer veel oog voor de gestroomlijnde riffs die aan diezelfde ribben kleven, de gitaarlijnen vloeien perfect samen in een vocale brok melancholie. Wat is jullie mening daarover? En is daar bewust voor gekozen?
Tja, we maken graag een mooi plaatje en dit is wat ons betreft de manier om het te doen.
Voordeel bij deze opnames is dat de studiosessies vlotter liepen van bij ‘Serrated’ wat automatisch betekent dat er meer tijd overblijft om verder te zoeken en ontwikkelen.
Zeker gitaar technisch is er achteraf in de studio veel geschaafd en toegevoegd wat uitpakt in een grote sfeervolle sound.
Wat me aan die EP het meest opviel is dat jullie steeds een grens verleggen, dat doen jullie weer. Jullie kiezen bewust voor nieuwe wendingen krijg ik het gevoel. Is dat bewust? Zijn jullie het daar mee eens?
Het is altijd goed om te blijven zoeken en groeien. Of ‘Sense of Gravity’ hoor je duidelijk meer afwisseling in tempo’s en toonsoorten. Dat is een bewuste overweging die je in je achterhoofd houdt als je gaat schrijven. We vinden het gaaf om te experimenteren. Als je buiten de lijntjes kleurt en het pakt mooi uit dan is het meteen een groot gewin. Natuurlijk valt een groot deel van de experimenten af, hoewel ze onbewust wellicht later in songs weer terugkomen.
In een vorig interview kreeg ik op de vraag 'hoe zouden jullie je muziek omschrijven ' als antwoord: '' Als omschrijving voor onze muziek gebruiken we ook wel eens de zin ‘where the wall of sound falls down in a sea of tranquility’. We vragen mensen vaak om onze muziek te labelen, maar blijkbaar is de sound te rijk om kleur te bekennen.'' Persoonlijk houd ik enorm van bands die je net niet kunt labelen, wat bij jullie het geval is. Zorgt dit echter niet voor problemen naar promotors en dergelijke toe, die dat net wel verwachten?
Ja, het werkt niet perse mee. Mensen zijn gewend om in hokjes te denken. Als je bijvoorbeeld een stoner festival hebt , worden we te metal bevonden, maar voor een metal festival zijn we weer te stoner en met vlagen te post-rock. Uiteindelijk maken we de muziek die we willen maken, de rest is bijzaak. Het is fijn om te merken dat er wel een steeds grotere groep mensen is die niet bang is om buiten de hokjes te gaan. Dan zit je bij AEWK wel aan het goede adres.
Wat zijn eigenlijk jullie persoonlijke verwachtingen over deze plaat?
Veel spelen en vooral genieten van wat we tegemoet gaan.
Ik heb in een interview ook gelezen dat jullie en crowdfunding hebben gedaan voor deze Cd? Hoe is dat in zijn werk gegaan? En met succes?
Je kunt dit zien als een pre-order. Opnemen en uitbrengen is een kostbare zaak. Doordat er al een groep mensen voor de release de plaat heeft besteld , kwam er budget beschikbaar om alles te financieren. Het fijne is dat daarmee de plaat veel vetter is geworden.
Laten we het ook over de toekomst hebben. Zijn er concerten gepland naar aanleiding van de release? Wat zijn de verdere plannen voor de nabije toekomst?
Check even www.aneveningwithknives.com. Op facebook zijn we zeer actief, dus dat is ook de plek om alle actuele informatie te vinden.
6 maart is de album release in de Effenaar in Eindhoven. Daarna volgen er enkele shows in Nederland, Duitsland en België met onder andere Stake en Insect Ark.
Aangezien we inmiddels in Belgie een aardige following hebben spelen we op 21 maart in Brugge in de Kelk een officieuze Belgische releaseshow.
Er staat redelijk wat in de planning, maar daar kunnen we op dit moment nog niets over vertellen.
Vorig jaar stonden jullie op Alcatraz Metal Fest hoe waren de reacties?
De show op Alcatraz behoort tot een van de hoogtepunten uit de geschiedenis van AEWK. Ondanks dat het in de tent 40 graden was , werd de tent enkel maar verder gevuld. De respons was enorm.
Zie ook:
https://www.youtube.com/watch?v=n32HbyFRoCU
Is het ook niet zo dat het Belgische publiek jullie iets meer omarmd dan het Nederlandse publiek? Zie ik het mis? En heb je daar een verklaring voor?
Gevoelsmatig leeft onze muziekstijl in België meer dan in Nederland. Ondanks dat gaan we ook zeer regelmatig ons kikkerlandje in.
Zijn er trouwens ook nu plannen voor een festival tour? Terug op Alcatraz zou leuk zijn?
Een tweede keer Alcatraz lijkt me niet waarschijnlijk, hoe leuk het ook zou zijn.
Helaas kan ik hier op het moment niet op antwoorden.
Als je naar de zeer verre toekomst kijkt, is er een soort einddoel? Iets dat je absoluut wil bereiken? of ben je daar niet mee bezig?
Het gaat zoals het gaat. AEWK blijft onze kostwinning en is iets waar we veel tijd en liefde insteken. Mooie dingen maken en een goede tijd hebben is een einddoel op zich. Wat daaruit komt zien we vanzelf.
Mijn laatste vraag ondertussen, zijn er nog opmerkingen naar onze lezers toe? waar kunnen ze die plaat beluisteren en aankopen? enkele links of zo mag ook ;)
Tot dusver staat “Endless Night” op spotify en Youtube. Vanaf 6 maart is hij overal te vinden en beluisteren.
De plaat is te koop op CD en vinyl via www.aneveningwithknives.com
Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop echt op een face to face gesprek, van een collega heb ik vernomen dat jullie een leuke bende zijn om te interviewen? Via mail is dat toch even anders
Face to face is altijd leuker. Voor een volgende zouden we eventueel ook een keer kunnen bellen
Elpee Deinze - 9 jaar Elpee - interview met Kat
Kat (ELPEE Deinze) over 9 jaar ELPEE - 24 t-m 26 april 2020
Kat - 9 jaar ELPEE (Deinze) - Gezelligheid en gastvrijheid doet veel maar je hebt meer nodig dan dat alleen. Zonder doorzetten en passie geraak je er niet
Al negen jaar is ELPEE in Deinze een begrip binnen alles wat ruik naar metal, rock en aanverwante stijlen. Niet alleen zijn er fijne concerten in het gezellige café, dankzij de bijzonder sympathieke uitbaatster Katelijne en haar gevolg is café ELPEE uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats voor iedereen met een rock hart, eigenlijk is gewoon iedereen er van harte welkom. Eén keer in het jaar zwaaien de deuren open voor een driedaagse. Dit jaar is dat onder de noemer '9 jaar ELPEE'. Dit gaat door op 24, 25 en 26 april. Naar goede gewoonte hadden we hierover een fijn gesprek met Katelijne. Met o.a. de nodige informatie over dit evenement.
Kat, om met de deur in huis te vallen. De affiche van 9 jaar ELPEE is bekend. Kun je in het kort eens zeggen waar we ons aan kunnen verwachten?
Bij elke editie houden we het klein en gezellig, dat zal nu niet anders zijn. Op de eerste dag 24-4-2020 zetten we een band minder . Omdat de werkende mens hier op tijd kan geraken zonder al te veel stress. In ruil geven we ons volk wel hun wekelijkse afterwork . Voor de rest blijft alles bij het oude. We zetten de helft van de straat af, tenten met de buitenbar, merchandise , wat zitplaatsen en de optredens gaan binnen door .
Leuk King Hiss nog eens op de affiche te zien staan. De band staat ook op Alcatraz en is geen kleintje meer in onze omstreken. Waren ze gemakkelijk te strikken?
King Hiss was hier op 5 Jaar Elpee en op het heropeningsweekend na de renovaties. King Hiss is van bij ons , van een hoog niveau , ze hebben een nieuw album en zijn live heel sterk! Alles klopt bij King Hiss. Altijd fijn als bands die bekender worden toch nog op een klein podium willen spelen, dat zegt veel over de goesting om te spelen. Op vrijdag 24-4-2020 komen ze de boel omver blazen !
Absolva komt ook een nieuwe plaat voorstellen? Eveneens een blij weerzien.
Altijd een blij weerzien !‘ Weeral Absolva ? ‘ , ze stonden nog nooit op het feestweekend.
Absolva heeft een liefde voor Elpee en dat is wederzijds. Wizz (Rip) stelde ons jaren geleden aan elkaar voor en daar begon het verhaal met buitenlandse bands . Wizz was mijn eerste mentor/vriend , iemand die leefde voor de muziek. Een heel groot gemis, ook voor Chris , Luke en Mark Appleton, hun familie en Martin en Karl.
Absolva, de Appletons & Co en Elpee, het is gewoon een match. Los daarvan , fans van heavy metal en het betere gitaarwerk komen beter kijken, ze sluiten het weekend af met een show van maar liefst 2 uren.
Zaterdag is er plaats voor de meer extreme metal bands zoals Bodyfarm. In het verleden was die extreme metal dag de drukste. Wat zijn de verwachtingen dit jaar?
Opkomst kan je nooit voorspellen maar underground doet het hier altijd goed. De zaterdag is opnieuw de dag van death- black en thrash metal .
Ook de rest van de affiche ziet er heel gevarieerd uit. Waar blijf je toch die inspiratie vandaan halen?
Een jaar volsteken met shows is minder moeilijk. Het over-over-aanbod is er nog steeds.
Het feestweekend is anders. Het moet een feest zijn voor iedereen die hier over de vloer komt. Mensen die geen fan zijn van extreem metal verdienen ook een dag. Een affiche zit dikwijls al lang in mijn hoofd maar het draait meestal anders uit . Bands zijn niet vrij enz…
Het programma is grotendeels een herhaling van bands waarover iedereen enthousiast was tijdens een vorig optreden hier. Het andere deel zijn bands die indruk maakten op een festival of een andere locatie . Met dit beroep geraak je niet altijd weg tijdens het weekend, maar toch doen we ons best om andere te steunen. Na bijna elke uitstap kom ik met een Elpee-show naar huis. Ook niet onbelangrijk, ons kent ons ! Het belangrijkste is dat iedereen aan zijn trekken komt en dat is soms ferm puzzelen na 9 jaren.
Wat zijn de ticket prijzen dit jaar?Gaat ook nu weer alles gewoon in de café door?
Ja, dit doen we sinds de renovaties en bevalt iedereen wel . Heel wat mensen kopen een ticket uit sympathie . Wie wat rust wil kan aan de buitenbar terecht .
De optredens gaan binnen door.
Vrijdag €22 / Zaterdag €25 / Zondag €23 / Weekend €62
Te koop in Elpee of stuur een bericht naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
We antwoorden binnen de 5 dagen .
Voorverkoop is altijd verstandig !
Vrijdag 24 april
Pre-party 18 :00
Growing Horns 20:00 – 20:45
Toxic Shock 21:30 – 22:15
King Hiss 23:00 –
Zaterdag 25 april
Pre-party 16:00
Sepulchral Voices 17:00 - 17:30
Allöchtöön 18:00 -18:45
Skelethal 19:15 -20:00
Bodyfarm 20:45 - 21:45
Dawn Of Disease 22:30 –
Zondag 26 april
Pre-party 15:00
Vice 16:00 -16:30
Thorium 17:00 – 17:45
Night Demon 18:30 – 19:30
Absolva 20:15 -22:15
Naar goede gewoonte is zondag gebouwd rond een bepaalde band, in dit geval Absolva? of zie ik het mis? Want met Thorium strik je toch ook een klepper. Zijn er ook artiesten die je graag had gehad, maar die door omstandigheden niet konden komen?
Een band die opent of een band die afsluit, iedereen is hier gelijk en even belangrijk. Die zijn er altijd Erik en onthouden we voor de volgende keer.
Zijn er enkele bands op de affiche die je absoluut wil aanraden aan ons? (Allemaal zei je vorig jaar)?
Ja natuurlijk allemaal . Ik kijk wel uit naar Toxic Shock. Jaren lukte het niet met onze agenda’s , nu dus wel. Wie ze niet kent : thrash- hardcore- crossover uit Antwerpen !
Dawn Of Disease die de zaterdag afsluit , niet te onderschatten !
Night Demon maakt de zondag zeker compleet . Alleen maar goede herinneringen aan Bodyfarm, Skelethal , Growing Horns, Vice, Thorium , King Hiss en Absolva , dan vragen we ze terug. Ook heel benieuwd naar Allöchtöön en Sepulchral Voices.
Om daarop voort te borduren, zijn er feitelijk nog bands die je absoluut eens wil boeken? Een soort 'droom affiche'?
Ja, dat heb ik , en de klanten zeker ! Niet alles kan , we zijn geen grote concertzaal dan heb je beperkingen . Bovendien willen we het betaalbaar houden voor iedereen.
Wat is een droomaffiche ? Muzieksmaken zullen altijd verschillen, wat voor de ene machtig is zal voor de andere niks zijn. Verrassend doet de dag waarover we soms twijfelen het dikwijls heel goed en dagen waarvan we zeer overtuigd zijn het net iets minder.
Vorig jaar op 8 Jaar Elpee, was iedereen moe-gefeest-gedronken , vrijwilligers werden moe, ik ook, en toen kwamen The Kids als laatste op het podium na drie zware dagen. Bij het eerste nummer was iedereen de vermoeidheid vergeten. Het was 100% genieten , iedereen stond hier te springen en mee te zingen. Dat is toch fantastisch en meer moet dat niet zijn.
Het moeten niet altijd grotere buitenlandse namen zijn. Als het goede muzikanten zijn die graag spelen veroveren ze hier veel harten, eender in welk (harder) genre.
Is er, naar aanleiding de tiende verjaardag volgend jaar, eigenlijk nog plaats voor uitbreiding?
Er zijn genoeg grotere festivals , elk jaar komen er bij en elk jaar verdwijnen er. Dit driedaagse hebben we nooit als een festival gezien maar gewoon drie dagen feest met veel live muziek. Het blijft het verjaardagsfeest van Elpee en dan moet het hier doorgaan en niet in een andere zaal. Elpee zal altijd één van de kleinste blijven, maar zo hebben we het graag. Nog meer uitbreiden zal niet meer gebeuren. Er zijn drie buitenmuren blijven staan tijdens de verbouwingen, het hele gebouw werd gestript en heropgebouwd . Het is goed zoals het is en ik kan geen stof meer zien !
Het is ver vooruit kijken, maar staat er iets extra gepland voor die tiende verjaardag? of ben je daar nog niet mee bezig
2021 Zal zeker een feestjaar worden vol evenementen want we hebben nog dingen die een feest waardig zijn. Het weekend van 10 Jaar Elpee zal gewoon in Elpee-stijl zijn met wat speciallekes. (knipoog). Laten we maar eerst genieten van 9 Jaar Elpee.
Zijn er nog evenementen gepland naast 9 jaar ELPEE? Enkele aanraders (ik kan het antwoord al raden 'allemaal Erik) :)
Natuurlijk allemaal ! De volledige kalender staat op de site www.muziekcafeelpee.be of kan gevolgd worden op de Facebookpagina https://www.facebook.com/elpeedeinze/
De agenda wordt constant aangevuld.
Het blijft toch opmerkelijk hoe je er elke week in slaagt om toppers naar ELPEE te halen, komen bands zo graag bij u spelen? Ik vind het er zeer gezellig, trekt die gezelligheid hen aan?
Jij gaat toch ook liever naar een gezellig restaurant en bij de vriendelijke bakker ?
Gezelligheid en gastvrijheid doet veel maar je hebt meer nodig dan dat alleen. Zonder doorzetten en passie geraak je er niet. Dat is met alles zo in het leven. Klanten hebben veel inspraak, luisteren naar wat ze belangrijk vinden. Alles wat haalbaar is passen we aan. Voor veel klanten is Elpee echt hun 2de thuis dan is het een logisch gevolg dat ze ergens betrokken zijn . Op den duur weet je wat er werkt en wat niet, dat is een buikgevoel.
Elpee klanten, allemaal zo verschillend maar het is het één grote familie. Wie geen respect toont , vliegt eruit, iedereen trekt hier op dat vlak aan hetzelfde zeel. Tijdens optredens is dat ook zo en ik denk dat die familiale sfeer overslaat op de muzikanten . Het hangt hier in de lucht Erik !
Uiteindelijk blijft het hier een cafétje waar iedereen zich goed moet voelen en het leven niet al te moeilijk moet zijn. Aan wat het ligt dat bands hier zo graag komen? Dat zou je eigenlijk aan hen moeten vragen. Muzikanten , publiek en klanten zie ik nog altijd als gasten die op bezoek komen in mijn huis. Een persoonlijk onthaal, iets om te drinken , vers eten, een propere douche en een deftig bed is echt een kleine moeite.
Sommige muzikanten zijn nogal sceptisch als ze aankomen , en voor de renovaties hoorde ik dat bijna wekelijks. Als ik terug denk aan de eerste 4 jaren was dat eigenlijk veel te zot. Bands zoals bv Incantation en Vital Remains of een tourpakket met 4 bands, die alles op een mini-mini-podium moesten krijgen en klanten die over het podium moesten kruipen om naar het toilet te gaan. Nu moeten we daar dikwijls om lachen maar had toch ongelooflijk veel charme en het werd ons precies altijd vergeven. Die sfeer hing toen al in de lucht.
Je kan zo je best doen om goed voor te bereiden, het publiek maakt het toch af. Hier vliegen ze nog altijd in de lucht en kennen ze hun muziek.
Muzikanten die een kleiner maar zo enthousiast publiek kunnen appreciëren gaan zich hier goed voelen. Complimenten naar de geluidsmannen Bart en Bob.
Bart een ervaren rot in het vak en heeft werkelijk voor alles een oplossing.
Bob vol passie en kennis en altijd klaar om te antwoorden op mijn domme vragen . Twee fantastische lieve mensen !
Het maakt niet uit dat het hier kleiner is, geluid moet goed zitten. Na al die tijd ben ik nog altijd opgelucht als ze de deur openzwieren en weet dat alles goed komt.
Goed geluid = tevreden muzikanten = tevreden publiek = tevreden bazin ( Lacht)
De mensen waar ik mee samenwerk zijn van hetzelfde kaliber . Alles voor de muziek, alles voor Elpee ! Als iedereen een beetje zorg draagt voor elkaar kom je al heel ver .
Elpee is gevormd en nu mogen we niet in slaap vallen, gewoon doorgaan en verbeteren waar nodig. . Dat is misschien nog het moeilijkste, het zo houden.
Zijn er nog bijzondere mededelingen naar onze lezers toe?
Ik vraag me nog altijd af waar die duizenden festivalgangers zitten tijdens het jaar. Ik zal blijven pleiten voor de cafés en de horeca . Kom uit jullie luie zetel, bezoek ook eens een kleiner concert, ga met vrienden op café . Het maakt niet uit in welk genre of type café.
Als ik hier rondkijk zijn er echte vriendschappen, van alle leeftijden, mannen en vrouwen en de meeste zijn ontstaan aan de toog. Die maten gaan uit, gaan naar concerten, sporten, eten , reizen , zitten samen in verenigingen, babbelen over de voetbal , een nieuw album of een paar nieuwe schoenen, halen toeren uit, delen lief en leed .
Regelmatig stranden hier eenzame zielen na een relatiebreuk of andere problemen en die vangen we met plezier op. Dan denk ik altijd ‘ wat ben ik een gelukzak met mijn vrienden ‘ na al die jaren bestaan we nog steeds , gewoon omdat we buitenkomen en elkaar live ontmoeten.
Een echt sociaal leven, het is zo belangrijk ! Cafés zullen altijd een sociaal vangnet zijn en muziek zal altijd mensen samenbrengen maar heel wat mensen zijn de weg een beetje kwijt.
Tickets voor 9 jaar Elpee
Dezelfde regel als bij populaire shows , wacht niet te lang, dit weekend verkoopt meestal uit. Vol is vol ! Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of kom eens langs !
Let op ! Iedereen die voorbij de ingang van de buitentent wil heeft een ticket nodig.
Fabulae Dramatis - De mensen meekrijgen in ons verhaal, was en is ons belangrijkste doel, dus ook naar de toekomst toe
Laten we even terugkeren in de tijd, we schrijven oktober 2017. Fabulae Dramatis had net een nieuwe schijf uit 'Solar Time's Fables'. Diep onder de indruk schreven we daar het volgende over: ‘Fabulae Dramatis creëert vooral een sprookjesachtige wereld, waarbij het de bedoeling is om de fantasie van de luisteraar te prikkelen. Telkens worden we bedwelmd, onder hypnose gebracht en drijven we weg naar een onaards aanvoelende wereld. Het extra mooie is dat mijn fantasie, over bossen, elfen en mystieke wezens, niet dezelfde zal zijn als deze van gelijk welke luisteraar van deze plaat.
Fabulae Dramatis slaagt er dan ook in de weg naar uw eigen ultieme fantasiewereld wijd open te zetten op deze plaat.''
Begin dit jaar zagen we de band eindelijk live aan het werk in Jeugdhuis Asgaard, Sint-Amandsberg (Gent). Daaruit bleek dat Fabulae Dramtatis die grenzen zelfs overschrijdt.
Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/76973-grimm-gent-2020-splendidula-fabulae-dramatis-left-eye-perspective-turpentine-valley-een-ontdekkingsreis-in-duistere-fantasie-prikkelende-paden.html
Hoog tijd om deze bijzonder tot de verbeelding sprekende band eens te interviewen. Meteen werden we in Trix uitgenodigd om een deel van de repetitie mee te maken. Niet alleen kregen we enkele nieuwe songs te horen, ook de inbreng van accordeon voor een akoestische set deed ons naar adem happen. Hoog tijd voor een nieuwe plaat? Het antwoord op deze en veel andere vragen leest u nu
Misschien voor de mensen die jullie niet moesten kennen, hoe is de band ontstaan? Heeft de naam 'Fabulae Dramatis' een bepaalde betekenis?
Isabel: Eigenlijk is dat letterlijk in het Latijns 'Fabels van het drama'. Dit met de bedoeling het concept theaterzaal verhalen vertellen, in de verf te zetten. Wat het ontstaan betreft? Ik heb Hamlet en Daniel 10 jaar geleden via Myspace leren kennen. Toen had ik het plan om eigen muziek op te nemen. We hebben drie eerste nummers opgenomen, het was niet direct de bedoeling meer te componeren. Het is spontaan ontstaan met die drie nummers. Het is dus een heel proces dat nog steeds groeit.
Als ik de omschrijving van jullie muziek opzoek kom ik volgende tegen: Progressive/Avant-garde Metal , Lyrical themes: Multicultural fables, Spirituality. Wat is jullie mening, hoe zouden jullie zelf je muziek omschrijven?
Dan zouden we eerder zeggen 'progressieve metal' ook al is het materiaal niet enkel progressieve metal. Het is inderdaad voor bepaalde labels en promotors nodig om een label te kleven, en dan kiezen we progressieve- EN Avant-garde metal. Maar vooral. Het gaat feitelijk om de muziek en niet om de labels.
Naast Fabulae Dramatis zitten jullie - zover ik weet, ik kan het ook mis voorhebben - ook in andere projecten, is dat goed combineerbaar?
Isabel: Ik heb geen ander project, ik fungeer soms wel eens als gastzangeres hier en daar maar dat is af en toe.
Daniel: Ik heb geen ander project buiten Fabulae Dramatis.
Teo Dimitrov en Kris Depuydt: We zitten beiden in een soort improvisatie project, doordat het 'improviseren' is, is repeteren niet echt nodig. We treden daarmee wel geregeld op en zo.
Conclusie: het gaat dus, logischerwijs, gewoon om de goede en juiste afspraken maken daarin. Fabulae Dramatis is voor ons daarbij allemaal de prioriteit.
Als je terugkijkt op de vorige jaren, waarvan hebben jullie spijt, wat zou je weten wat je nu weet anders aanpakken? Ook de hoogtepunten mogen worden vernoemd (we houden het positief)
Daniel: Het enige dat ik wat spijtig vind, is dat we vroeger niet hebben gedaan wat we nu aan het doen zijn. Namelijk, als een band samenkomen om te componeren en repeteren. Vroeger waren er verschillende muziekstukken die samen in een album door ons apart individueel werden geschreven en daarna toegevoegd. Dat is feitelijk het enige. Voor de rest ben ik zeer tevreden over het proces.
Isabel: Je moet rekening houden, het is eigenlijk begonnen als een studioproject. Nooit met de bedoeling daarmee op te treden. Net doordat de band zeer spontaan is ontstaan. Vooral omdat we zo complex zijn , was optreden geen optie. Ik heb echter persoonlijk geen spijt van iets, ik begrijp Daniel wel, maar het is een onderdeel van de evolutie.
Jullie hebben ook heel wat personeelswissels doorgemaakt, mijn goede vriend Hamlet heeft nog bij de band gespeeld. Hoe hebben jullie dat opgevangen telkens opnieuw? En heb je daar een verklaring voor? Is het de complexiteit die sommige doet afhaken?
Isabel: We zijn dus begonnen als studioproject en daardoor werkten we met sessiemuzikanten, die werden betaald. Daarna wilden we dus wel beginnen optreden als band. Daardoor vielen er muzikanten af omdat ze in andere band(s) speelden. Dat was dus hun prioriteit. Elk album heeft een werkwijze of concept. Hamlet’s visie paste niet meer in onze nieuwe werkwijze en concept. Namelijk als muzikanten samenkomen en gezamenlijk componeren. Er zijn geen individuele muzieknummers meer. En nu zijn we wel voor het eerst een geoliede machine waar iedereen diezelfde kant uitkijkt. Net doordat iedereen zo goed als 100% voor dit project kan gaan.
Toen ik de band begin dit jaar live zag , was ik zeer onder de indruk van het visuele aspect. Volgens ik heb vernomen gaat het in jullie shows over de natuurelementen? Hoe is dat idee eigenlijk ontstaan?
Dat is spontaan ontstaan door de muziek die we brengen. Met de ogen gesloten wordt zowel onze als de fantasie van de luisteraar geprikkeld, dat is de bedoeling. Zo ontstaan zeer spontaan die ideeën dus.
Wat me vooral opvalt, is de uiteenlopende stem en uitstraling van Isabel. Met mijn excuses aan de topmuzikanten binnen de band. Je verandert zowel vocaal als visueel met die maskers en zo van een - laat maar stellen - demonisch wezen uit het sprookjesbos, in een engelachtige verschijning. Hoe doe je dat toch? theaterschool gevolgd?
Isabel: Er zit veel dubbelzijdigheid in mijn persoonlijkheid. Bijna een gesplitste persoonlijkheid. Dat sublimeer ik graag op een artistieke manier. Voor de grunts van het album “Solar Time’s Fables”, hadden we Wesley Beernaert (Ex-Lemuria) uitgenodigd maar hij moest afhaken wegens persoonlijke omstandigheden, daardoor heb ik het zelf moeten doen. Ik heb daarvoor veel steun van de band gekregen. Hamlet kwam eerst met het voorstel om zelf de ‘growlings’ te zingen.. We hebben één jaar gerepeteerd om de release van het album voor te bereiden. Ik heb daar een heel jaar enorm, onder andere, aan mijn stem gewerkt, totdat het me gelukt is om ook te grunten. Ik heb tot nu toe alle andere stemmen live overgenomen, zowel van Isadora Cortina, Wesley Beernaert als van Hamlet. Maar ik wil toch zeggen, het is de combinatie van zeer goede muzikanten EN een veelzijdige ‘front voice’ dat ons sterk maakt.
Het resultaat, zowel instrumentaal als vocaal is verbluffend. Over iets anders. Ik was op de repetitie aanwezig, er was ook een setje met een accordeonspeler. Is het de bedoeling daar iets mee te doen?
Ja, we zijn bezig met een akoestische set voor te bereiden. De bedoeling om wat akoestische optredens te gaan doen, en daar past die accordeon dus perfect in. We zijn een eclectische metal band, we willen op die wijze dus een nog breder publiek aanspreken.
De laatste plaat 'Solar time's Fables' dateert al van 2017 (tenzij me iets is ontgaan ondertussen) heeft die schijf bepaalde deuren geopend? Hoe waren de reacties?
Uiteenlopend! Zowel zeer positief als zeer negatief. En ook zeer interessant. We wilden vooral niet klinken als 'weer een zoveelste metal band'. Dat is ons gelukt. We wilden iets anders doen. We hebben een breed beeld over muziek, we gaan nu ook naar het progressieve uit.
Willen jullie eigenlijk een breed muziek bereiken hiermee?
Teo Dimitrov: Als muziek iemand zodanig persoonlijk raakt, dat die persoon daardoor een beetje een ander mens kan worden zijn we in onze opzet geslaagd. Dus dat publiek, die door onze muziek diep worden geraakt, willen we vooral bereiken.
Creativiteit en durf zijn twee kernwoorden die bij het beluisteren van de plaat in me op komen, hoe zien jullie dit?
Isabel: Ik mis creativiteit , vooral in de metal, tegenwoordig. Als je echt wil verkopen , moet je meegaan met de kudde. Maar we willen vooral dat net niet doen. Daarom zijn creativiteit en durf voor ons ook zeer normaal.
Zijn er eigenlijk plannen voor nieuw werk? Wanneer, en welke richting?
Dus meer progressieve metal, er komt een nieuwe single uit dit jaar nog. In aanloop van ons derde album. Dat in 2021 op de markt zou komen. We zijn dus nu vooral noest bezig met repeteren (op de repetitie vandaag hebben we er enkele gespeeld trouwens). Twee muzieknummers zijn er klaar en in totaal al 5 met een structuur.
De accordeon komt op de nieuwe plaat?
Nee, maar wel een akoestisch concert en misschien een album op basis van die akoestische set. De datum hiervoor ligt nog niet vast.
En de plannen voor dit jaar? Op tournee? Binnen of buitenland? Festivals?
Als er optredens komen , zullen we die niet negeren. Er zijn wel enkele die ons vragen. Maar voorlopig concentreren we ons op componeren van nieuwe nummers. De rest zien we wel. Het is misschien wel jammer, maar goed het is wat het is. Componeren van nieuwe nummers is nu het belangrijkste.
Is er iets als een ultieme droom? Iets wat je absoluut nog eens wil bereiken?
Muziek kunnen blijven maken waardoor mensen in een soort trance geraken, dat is al gezegd. De mensen dus letterlijk mee krijgen in ons verhaal, is eigenlijk en is ons belangrijkste doel. Ook wat de toekomst betreft dus.
Isabel: Ik wil toch eens op tour gaan, mag of kan in Europa zijn wat mij betreft. Maar dat zou ik nog willen bereiken. Maar ik sluit me hierbij aan.
Bedankt voor dit fijne gesprek, veel succes in alles wat jullie doen in de nabije en verre toekomst. We blijven de band uiteraard op de voet volgen.
SCHNTZL - Met twee praten is intiem, maar er kan ook gelachen worden, of gehuild, of geroepen. Maar dat laatste ga je ook geen uur lang doen in een gesprek … Vandaar intimiteit!
Pianist Hendrik Lasure en drummer Casper Van De Velde hebben samen én apart de afgelopen jaren zwaar aan de weg getimmerd en zijn op hun jonge leeftijd reeds uitgegroeid tot vaste waarden in de wereld van creatieve hedendaagse muziek. Hun muzikale honger lijkt ontembaar en je kan hen zowel terugvinden in edgy electropopbands als Bombataz of In Een Discotheek als dromerige en minimalistische jazz/not jazz formaties als Warm Bad of Donder. Samen zijn ze ook gerekruteerd door An Pierlé en muzikant/producer Koen Gisen voor het An Pierlé Quartet, met wie ze in 2018 een internationale theatertour afwerkten.
Hun eerste en voornaamste gezamenlijke wapenfeit blijft SCHNTZL. Na hun succesvolle titelloze debuut uit 2016 en de tussentijdse EP ‘Paper, Wind’ uit 2018 pakken ze in 2020 uit met het nieuw album ‘Catwalk’. Dat nieuwe album verscheen begin februari op W.E.R.F. Records.
We kregen ook de gelegenheid de band enkele vragen te stellen over verleden, heden en toekomst van jazz en SCHNTZL
In 2016 had ik een interview met jullie naar aanleiding van jullie debuut plaat, ondertussen is veel gebeurd. Vertel eens wat meer over de hoogte en diepte punten?
Toen we ons laatste gesprek hadden waren wij volop bezig met de voorstellingstour van ons eerste album. Wij hebben toen enorm veel concerten gespeeld en zijn muzikaal en persoonlijk dicht naar elkaar toe gegroeid. De fijnste momenten zijn als we naar het buitenland kunnen, dan zijn we met twee op pad en voelt het aan alsof we op avontuur vertrekken. We hebben twee jaar samen gewoond maar zijn nu verhuisd. Het kan verwarrend worden als ‘werk’ en ‘privé’ voortdurend in elkaar overlopen. Soms is een beetje afstand goed om weer dichter bij elkaar te komen.
Ook valt jullie muziek onder de noemer 'Jazz' , de laatste tijd vind ik het genre eerder 'improvisatie tot het oneindige', waarvan Jazz een onderdeel is. Hoe zien jullie dat?Wat vinden jullie zo top aan jazz? waarom geen rock-'n-roll? hoewel jazz ook een beetje rock is
Jazz is een noemer geworden voor muziek waarin een improvisatie element aan te pas komt. Maar het is heel moeilijk om er een duidelijke sound bij in te beelden, net omdat de term zo’n breed spectrum dekt. Je kan er over tobben of discussiëren, maar uiteindelijk zijn het vooral de mensen die affiches maken en evenementen organiseren die namen en termen verzinnen. Laat alles maar in elkaar overvloeien. Jazz is top. Rock-’n-roll is top.
Heeft dat debuut deuren geopend? Zo ja, welke? Toen werden jullie ook genoemd als 'de grote belofte van Jazz' ... Legde dat niet teveel druk op jullie schouders? Hebben jullie ondertussen bereikt wat jullie wilden bereiken?
Ons eerste album is heel goed onthaald geweest in België, de tijd zat een beetje mee voor ons. Dat we die plaat op zo’n manier hebben kunnen maken en voorstellen hebben we te danken aan KAAP en Jazzlab, die ons daarmee een enorm vertrouwen gaven. We waren wel heel jong en deden gewoon wat goed voelde, misschien is het die onbevangenheid die aansloeg bij mensen. Sindsdien zijn we wel veel gegroeid, hebben we meer ervaring en visie in wat we willen creëren.
Het is leuk om een draagvlak te hebben in België en te weten dat onze muziek hier opgepikt wordt, maar voorlopig doen we gewoon wat we willen.
Wat zijn de verwachtingen van de nieuwe plaat? En gaat die dezelfde richting uit als het debuut? Om daar op voort te borduren, we kunnen het opzoeken, maar waar en wanneer wordt die nieuwe plaat voorgesteld?
De muziek die hier op staat is iets energieker, maar even speels en dromerig. De verhouding tussen piano, percussie, synths zit meer in balans. Ieder nummer heeft een duidelijk karakter, spontaan en gedecideerd tegelijk. Ondertussen hebben we reeds een concert gespeeld in Nijmegen met onze nieuwe muziek, het eerstvolgende wordt op 22/03 op Leuven Jazz Festival. Daarna in de AB op 09/04.
Het valt me op dat jullie blijven experimenteren, maar wel binnen een meestal eerder intieme sfeer blijven soleren? Geen probleem daarmee, wordt hier bewust voor gekozen? De sfeer is zeer intensief en doet je tot gemoedsrust komen. Maar ergens wordt ook een beetje geflirt met de geluidsmuur afbreken vind ik. Wat is jullie mening daarover?
Wat je soleren noemt zien wij eerder als converseren, we communiceren met elkaar door onze instrumenten. Met twee praten is intiem, maar er kan ook gelachen worden, of gehuild, of geroepen. Maar dat laatste ga je ook geen uur lang doen in een gesprek. Vandaar, intimiteit.
Iets anders. Naast SCHNTZL zitten jullie ook in andere projecten. Valt dit allemaal wel te combineren?
Agenda-beheer is inderdaad dé uitdaging. We zitten in zoveel projecten omdat we dat uiteraard graag doen, muziek maken is ook een heel sociale activiteit, het is een manier om met mensen tijd te spenderen. Ik denk dat we dat allebei nodig hebben. Maar anderzijds is het ook niet gemakkelijk als muzikant rond te komen, en vele projecten lopende hebben, zorgt voor enige financiële ‘stabiliteit’. Niet zo poëtisch maar wel waar.
Wat zijn de verdere plannen voor 2020? Ook op tournee in het buitenland? Met andere woorden waar kunnen we jullie live zien? Als we naar de toekomst kijken, is er ook een soort einddoel?
In april en mei spelen we concerten in de Brussel, Antwerpen, Oostende, Gent, Leuven, … Kortom in België. Nadien proberen we weer wat grenzen te breken.
Een einddoel stellen we niet, wellicht komt er meer muziek en misschien maken we wel eens een cabaretshow. Of een poppentheater. We laten het min of meer organisch lopen.
Om af te sluiten, is het in tijden van streaming eigenlijk nog accuraat om iets op plaat uit te brengen?
Moeilijke vraag op het einde. Het artefact die een plaat is , krijgt een andere waarde doordat ze minder relevant is als muziekdrager. Maar mensen zijn sentimenteel, en de gevoelswaarde van zo’n object is ook heel belangrijk. Een fysiek voorwerp, kunstwerk, zorgt dat je meer belang hecht aan iets waar zorgvuldig werk in is gestoken. Streaming en platen kunnen perfect naast elkaar bestaan.
Bedankt voor dit fijne gesprek
August Kann - I think the next album will be a little less melancholic and sad, cause I've written a lot of happy and brighter songs as well
August Kann is een Noorse singer-songwriter. Met ‘How Did All These People Get Into My Room’ stelde hij vorig jaar zijn debuut album voor. Begeleid door gitaar, piano, percussie en viool hoor je 9 poppy klinkende folksongs die je nog het best kunt omschrijven als 'comfortable easy-listening', met muzikale referenties naar o.a. Paul Simon, Nick Drake, Leonard Cohen, Bon Iver, Jack Johnson en Thomas Dybdahl.
Wij namen dit album ' How to get all these people into my room' onder de loep. De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76775-how-did-all-these-people-get-into-my-room.html
Hoog tijd om de man ook eens enkele vragen te stellen over deze schijf, zijn inspiratiebronnen, het verleden en de toekomst.
I have written a review about your record 'How did all these people get into my room' . I really liked your review of the album. I especially liked how you compared my music to get "...carried over that pink cloud". Nice!
Where does that title come from? does it have a certain meaning?
I just really like the sound of that sentence/question. I actually stole it from Frank Sinatra. On one of his live shows, he walks out on the stage after a long introduction from the conferencier, and the audience go crazy and gives him a great applause. He enters the stage as if the stage is his living room, and looks at the audience and say: "How did all these people get into my room". In my song I give the question a whole meaning, though.
The title is therefore not really a reference to the number of people who work on the album
I haven't thought of that reference, haha, but it is a lot of musicians playing on this album! When I released my first single I actually had a release concert in my living room. So at one point there was a lot of musicians in my room. But I know how they got into my room.
I read in many descriptions about your music "comfortable easy-listening", with musical references to Paul Simon, Nick Drake, Leonard Cohen, Bon Iver, Jack Johnson and Thomas Dybdahl. Do you agree and tell us why
I have taken a lot of inspiration from the legends of Simon, Drake, and Cohen, their music and their lyrics! I'm glad people think it's comfortable and easy-listening. I don't have a good answer why it is. But when I write songs i just try to tell a story as simple as possible.
I especially liked the fact that the music caused a kind of peace to come over me. I also wrote sparkle in simplicity. What is your opinion about that?
I'm glad to hear that you felt that way when listening to my music! I would also describe the music as simple. Both the music, singing and lyrics!
I like to compare you to an artist like Paul Simon, an artist who has had to grow with me, I admit, but once you puncture the bubble you hear a singer-songwriter piercing your heart with his music. I also notice the latter in you
Paul Simon has pierced my heart as well!
What were the general reactions to the record anyway?
It was good! I have gotten a lot of good reviews, both here in Norway, but also a lot of reviews in Netherlands and Belgium. I'm glad someone noticed my record outside Norway as well. Two of the songs was listed on "New music friday" on Spotify. And the album became "album of the week" on NPS Music
Can I describe you as a kind of Norwegian troubadour? Or is that far-fetched?
"Troubadour" sounds a bit middle age, haha. But I guess you can!
Speaking of Norway, raw black metal and so on usually come over there. The contrast with your gentle music is great, or are there any artists in your style that we miss here? Give some restful tips about Norwegian artists that we should check out
There is a lot of good artists from Norway. You should check Konradsen, Emilie Nicolas, Thomas Dybdahl, and Fieh, among many others!
Let's talk about the future. What are the plans for the new year?
I'm gonna play a lot of concerts and festival, both in and outside Norway. I will try to book a tour in Netherlands and Belgium as well. I've also written music for a new album, so I will record my second album in 2020. I think the next album will be a little less melancholic and sad, cause I've written a lot of happy and brighter songs as well. Not the whole album though. I still write melancholic as well
In addition to your solo career, you are also part of a few bands. Are those plans with the bands in the fridge for now? Or can we expect something new from there?
I'm still working on my other projects as well, although this (August Kann) is the main project. I have one band called "Kløversvingen", which is also a folk-pop band, but with norwegian lyrics. We're gonna release our debut EP in 2020.
Something that I ask every artist. What is your opinion about Spotify? and other streaming sites
I haven't thought too much about whether I like Spotify or not. There are some good things and some bad things with it. The good thing is the availability: you can listen to whatever you like whenever and wherever you like. I have some fans in Brazil and Malaysia because of Spotify! The bad thing is that it is hard to earn money from it.
My last question. Is there something like a 'end goal'. Where do you see yourself in let's say 10 years?
I don't think there is. I think my everlasting goal is to develop and make new music. In 10 years I hope I'm still making music, and still having fun with it.
Absolva - We are an extremely energetic live band with a lot of experience. We do not take any prisoners
Absolva is ontstaan in 2012. Opgericht door Chris Appleton & Martin McNee, beide afkomstig van de band Fury UK. Hun debuutplaat 'Flames of Justice' sloeg in als een bom. In 2014 verliet bassist Dan Bate de band. Luke Appelton bood nog maar eens zijn diensten aan bij Absolva. Ook het in 2015 uitgebrachte heavy metal pareltje 'Never a good day to die' was een schot in de roos. De band heeft ondertussen een sterke live reputatie opgebouwd, en bestaat uit muzikanten die heel wat waters hebben doorzwommen. Uit hun nieuwste plaat 'Side By Side' blijkt die virtuositeit meermaals. Een nieuwe bladzijde, en plaat, om te koesteren als typische heavy metal fan. We hadden ondertussen een gesprek met Chris over die nieuwe plaat, hoe het blijven combineren met andere projecten, Wizz en 9 jaar ELPEE.
First off congratz with the new album, which I personally think combines all influences from all previous Absolva albums, agreed?
Chris : Yes I agree. The new album ‘Side By Side’ combines the elements of all the past Absolva albums into one glorious masterpiece. We are very proud of this album.
Since the album 'Never a good day to die' - the album that made me into you guys music - much happened?
What where the ups and downs?
Chris : A lot has happened. The ‘Never a good day to die’ album & tour cemented the steady Absolva line up, myself & my brother Luke Appleton. Plus Martin McNee & Karl Schramm. It saw us break into many new countries and establish new fan bases. We then released the album ‘Defiance’, which again was equally well received with the fans and pushed us into the longest European tour we had done. And really expanded our abilities.
I know in Absolva, it's you and Luke that write most of the stuff, so is it you who has the final word there what gets on the record or not?
Chris : Yes, Absolva is my baby. I am the Steve Harris band leader of Absolva. What I say is the way. End of.
Let's talk about the new record 'Side By Side'. I love how you guys keep the 'pure heavy metal spirit' alive. But you also did two wonderful covers? How did you come to the idea, and did you had contact with black sabbath and Iron Maiden?
Chris : ‘Side By Side’ I do believe is our finest work. The songwriting has matured and the production is brilliant. The 2 covers, we have been playing for many many years live. And we thought we would include them as bonus tracks to this album.
I especially like how your voice can handle many keys? How do you keep doing that?
Chris : My honest answer? I have no idea. My voice has developed a hell of alot over the years. When I made the first Absolva album I thought, wow, my voice sounds great…..what happened??? And it gets stronger & stronger… I’ve never had singing lessons, or techniques, I have just worked on it and improved. I year hundreds and hundreds of gigs over the years helps.
Is there a release concert and tour associated with that new album?
Chris : ‘’Side By Side’’ World Tour 2020- https://www.absolva.com/tour-dates
We started in Brazil in January, the European Tour starts soon taking us back to France, Belgium, Germany, Netherlands, Denmark. And of course not forgetting our fans in the UK. The official album release for ‘Side By Side’ is 17 April 2020.
I think the songs, as usual, beg to be brought live. I think you are mostly a live band, do you agree?
Chris : Yes, when we write songs, we always write the song with a view to doing it live.
We are an extremely energetic live band with a lot of experience. We do not take any prisoners. ;)
What are your personal expectations regarding the new album?
Chris : I knew our loyal fanbase would like it straight away. They were so hungry for a new album, we have kept them waiting a long time this time. My personal expectations are to guide us through new territories in Europe and South America. And I would like one day to tour Japan.
You come to 9 years in April ELPEE is that a CD show or do you bring a best of show?
Chris : The ‘Side By Side’ tour of course will include at least 4-5 songs from the new album.
But we will also play songs from our back catalogue also. Its a full Absolva show.
(Meer informatie: https://www.facebook.com/events/391391231783840/?event_time_id=391391238450506 )
Don't you have a special relationship with ELPEE in Deinze? Tell something more about it.
Chris : Elpee, Deinze. Holds many special memories for me. We first played there with Fury UK and acoustic. When it was just a very small cafe. They then extended the building and stage and sound system. Kat Coddens the owner, is a very dear friend of mine. She has been incredibly loyal to me. So I am in turn, incredibly loyal to her. Which I think a lot of bands and venue owners & promoters should cherish inthis era. I certainly cherish it.
I think the Belgian fans love you the most of the entire world? Agree?
Chris: We play small shows and big shows in Belgium, guaranteed they will be full.
The Belgium fans are very loyal to us, and Belgium will be forever a special place in my heart.
We lost a great musician and friend couple years ago to 'Wizz Wizzard'
How important was Wizz for Absolva?
Chris : Wizz was our best friend. Nobody helped us more than Wizz. Not just as someone helping the band, but a friend who was just as important as family.
He was family. He is family. He first brought our previous band ‘Fury UK’ to Belgium many many years ago. To his festival. And that is where our close relationship started. When he died, I did not really accept it properly. I still do not think I really have now. I visit his resting place still, he was our Belgian dad. He taught us about Jupiler, Wizz Chicken, chocolate & schuttle-vudda. Rest well mate.
Next to the new album there is still a tour with Blaze Bayley
Chris : Yes, Blaze Bayley Tenth Dimension Tour 2020. Europe in September/October. UK in November.
There is also Iced earth and a solo album of Luke? How you keep combination all this things?
Chris : With great planning and great organisation. haha. Its alot and we are always busy.
Talking about Blaze. How do you work on music with Blaze on tour or in the studio and is it Blaze that gets the final say?
Chris : I write the songs with Blaze. Similar to the way myself & Luke write. When I write with Blaze though, that is his baby. I’m Zakk Wylde working with Ozzy… Or Vivian Campbell working for Dio…
What are the future plans next to promoting the record? And also with other projects?
Chris: More Blaze albums, more Absolva albums, more solo albums. There always something. ;)
Is there also something like an 'end goal'?
Chris: Yeah, continue being a professional full time musician.
I’m out of my questions. If there is anything important you want to say to our readers, go ahead.
Chris: Number 1, thankyou to all of our fans out there. You give us the energy and strength to keep us going and continue to love what we do.
Photo homepag @Hughes Vanhoucke
More information about Absolva: https://www.absolva.com/home
Instriumae - Onze sterkte: we brengen iets dat muziek liefhebbers aanspreekt die bewust op zoek zijn naar iets nieuws
Instriumae is een bijzonder interessant instrumentaal concept rond drie muzikanten uit heel verschillende werelden. Zowel letterlijk als figuurlijk. N'Lie is een violiste in ondermeer Opera Muntschouwburg, Het Nationale Orkest van België, Night of the Proms en zoveel meer. Ze is afkomstig uit Zwitserland en klassiek geschoold. Marty Carpe Diem - afkomstig uit Frankrijk - komt uit het metal milieu en Franki Rellih werkte mee aan projecten als Dit is Belgisch, Yourstone en de Sinshaper EP 'This Will Hurt'. Ondanks die uiteenlopende stijlen, zijn er zeer veel raakpunten tussen deze muzikanten; merken we in het interview dat we hadden met de band.
Het trio heeft ondertussen maar één single uit ''Spes Bona' - zie ook:
https://www.youtube.com/watch?v=4e3VDB2aVws&list=OLAK5uy_kwRK-PY7A0PM4g_P-rn5ulBjSRym6YNZM
Hoe is de band ontstaan? Wat betekent de naam 'Instriumae' (we kunnen dat al raden) En vooral, waarom instrumentaal, wilden we graag weten
Marty en Franki zegt erover ''Ik moest optreden en daar kwam Franki met zijn ENGL. Later contacteerde Franki mij om samen een groepje te starten. Het klikte vrij snel en zo zijn we begonnen. In eerste instantie met twee - toen was N'lLie nog niet geboren (lachen) - we bespraken dat verder en vonden dat toch interessant om daar een klassiek instrument bij te plaatsen, zo kwamen we bij N'Lie terecht''
N'lie dacht ''oei een rock band wat nu''?
N'Ilie: ''Nee helemaal niet (haha), door mijn werk bij Night of the Proms kende ik dat rock wereldje wel een beetje, geen drugs te bespeuren dus. En ik vond dit trouwens een zeer leuke en mooie uitdaging''
Uiteraard verwijst de naam naar het feit dat jullie een instrumentale band zijn. De bedoeling van dit project is eveneens dat net iedereen in de schijnwerpers wordt geplaatst. Op de vraag waarom een instrumentale band?
"Waarom niet. Er zijn er al genoeg met zang. (lach). " Franki: '' We wilden een project maken waarbinnen iedere muzikant even veel aandacht krijgt. Als we optreden staan we daarom in één lijn naast elkaar, dat is voor ons belangrijk. En zo is onze akoestiek ook opgesteld. Daarom hebben we ook gekozen voor instrumentaal, om de aandacht daar naartoe te brengen. Om een voorbeeld te geven in een interview met de zanger van Amenra waarom hij met de rug naar het publiek staat: omdat hij bewust de aandacht niet alleen naar zich wil toetrekken'' Marty: ''En ook met hoe meer je bent binnen een band, hoe moeilijker het wordt. In het verleden heb ik al meermaals moeten afhaken doordat niet iedereen even gemotiveerd was. Nu merk ik dat dit wel het geval is. Mede doordat we maar met drie zijn, en drie muzikanten die elkaar dus aanvullen. Dat zijn ook mensen die er willen voor gaan, je maakt een afspraak en ze zijn er. Je gaat er voor, of je gaat er niet voor''
Zelf merkte ik in de single “Spes Bona” enkele folk elementen op, verwijzende naar zigeuner muziek
Marty zegt erover ''Ik ken mensen die het wat vergelijken met Nightwish. Iedereen geeft er zijn eigen interpretatie aan." Franki pikt daarop in '' We creëren bewust een soort chaos, waardoor de aanhoorder zelf kan invullen wat hij ervan vindt. Onze muziek moet iets zijn om te ontdekken, muziekliefhebbers die daarvan houden, zullen zeker hun gading vinden bij ons. We komen trouwens uit allemaal heel uiteenlopende werelden. Zo ontstaat er bijvoorbeeld een botsing tussen metal en klassiek wat er doorgaans zal voor zorgen dat die elkaar nooit meer willen terugzien. Hier gebeurt echter het omgekeerde, het zorgt voor een grote meerwaarde langs drie kanten. Doen we dat expres? Nee, eigenlijk niet. We laten het gewoon gebeuren. En dat maakt een project als Instriumae iets bijzonder om te koesteren. ''Ook bij “Spes Bona” is dat allemaal zeer spontaan gegaan eigenlijk en hoe de muziekliefhebber dat invult, zal voor iedereen persoonlijk dus heel anders. En dat is bedoeling. We hebben ondertussen trouwens nog verschillende andere songs klaar, en dat draait ook om diezelfde spontaniteit. De aanhoorder aanspreken die dus iets nieuw wil ontdekken''
Zorg je er dan niet voor dat het minder radio vriendelijk wordt? Waar het belangrijk is er wel een label op te kleven?
''Er zijn zeker wel contacten hoor, niet direct Qmusic of zo, maar er is zeker interesse. "
Is het eigenlijk nog nodig die radio, met Spotify en zo? Wat is feitelijk jullie mening over Spotify?
"Het heeft zijn voor- en nadeel, Spotify is een medium dat leuk is om iets te ontdekken. Trouwens hebben we van de mogelijkheden van digitaal muziek beluisteren het einde nog niet gezien, er is een enorme evolutie of eerder revolutie bezig''
De muziekwereld zou daar misschien eens wat beter gebruik moeten van maken, zowel naar de muzikant die er te weinig aan verdient als naar iedereen toe.
"Dat laatste is in ons land wellicht het grootste probleem. Muziek wordt in ons land altijd een beetje stiefmoederlijk behandeld. In vergelijking met andere landen is het hier altijd een beetje een struggle geweest voor bands en artiesten, en het ziet er met de huidige besparingen op subsidies naar uit dat het er niet beter op wordt. Zeker niet voor de kleinere bands of organisaties.''
Enkel misschien artiesten die een ruim publiek aanspreken dus? Maar is dat ook niet het gevaar bij Instriumae? Dat het geen muziek is voor een ruim publiek?
Franki: ''We hebben wel degelijk songs klaar die bestemd zijn voor een iets ruimer publiek, zonder onze ziel of achtergrond te verloochenen uiteraard laat dat duidelijk zijn. Maar er zitten enkele songs tussen die een groter publiek zou moeten kunnen aanspreken, zeker en vast. Dat is ook de bedoeling, een heel ruim publiek over de streep proberen trekken via ons project''
Maar goed. Mijn volgende vraag: Welke richting wil je als band feitelijk uitgaan? Om er een label op te kleven (niet dat dit hoeft voor mij hoor)
"Zo breed mogelijk''
Ik denk dat jullie met jullie muziek een publiek kunnen aanspreken die open staat voor een experimenteel metal of alternatief tot klassiek, zoals fans van laat ons stellen Dream Theater? Om maar een voorbeeld te geven
"Dat is zeker de bedoeling, dat ruim publiek aanspreken die houden van avontuurlijke en experimentele samensmelting tussen uiteenlopende stijlen''
Een heel andere vraag. Wie zijn jullie grootste (persoonlijke) invloeden wat jullie muziek betreft?
Franki: ''Laat me stellen het melodieuze van Sabaton (trouwens live gezien op 2 februari) de agressiviteit van Amon Amarth en de echte gitaar riffs, de basic, van Arch Enemy. Dat zijn de grootste invloeden wat mijn muziek betreft''
N'lie: "Bij mij toch Epica. Ik heb daar mee samen gewerkt. Je moet begrijpen als klassiek geschoold, zit je in een ongelooflijk eng wereldje opgevoed. Zo was er een bassist die op het matje werd geroepen omdat hij ergens jazz ging gaan spelen, dat gaat zeer ver binnen dat wereldje. Toen ik dus met Epica mocht samen werken ging er een heel andere wereld open. Tenslotte heeft de zangeres een stem die aanleunt bij opera''
Marty: "Metallica, en ander invloeden zoals dus ook Arch Enemy of dergelijke meer''
Laten we het ook eens over de toekomst hebben. Zijn er reeds plannen voor een EP of zo? Zo ja, wanneer en waar?
Franki: ''We kunnen nog geen namen noemen, we hebben twee labels die interesse hebben. Er zit een redelijk grote bij. Binnen dit en veertien dagen tekenen we een contract. We hebben tien nummers klaar en de cd zal normaal gezien voorzien zijn voor het einde van het jaar. ''
Kunnen we de band ook live zien ergens? Geef gerust enkele tips?
"Er is zeker interesse. het is allemaal beetje afwachten. De organisators vragen: hebben jullie nummers, want jullie hebben maar één nummer? Dat is natuurlijk een probleem als je een set wil doen van drie kwartier (haha). Maar goed. Er is zeker interesse. Eén heel grote zelfs, maar voorlopig kunnen we daar nog niet over uitweiden. Zolang er niets getekend is. Dus binnen veertien dagen komen we met meer nieuws daarover, ook over die CD en live optredens''
Wat is de uiteindelijke ambitie van deze band?
Marty '' Je moet vooral met twee voeten op de grond blijven. We willen dus vooral vooruit gaan met de band. En zien wel waar we uitkomen''
Tijdens het gesprek hadden we het ook over het feit hoe ieder van ons in de muziekwereld is gerold. Bij mij is de microbe gekomen door een nonkel die trompet speelt, en uiteindelijk ben ik er beginnen over schrijven. Franki mocht eigenlijk geen gitaar spelen, maar dankzij zijn moeder kon het wel. Zijn grootvader was ook muzikant en dat sprak hem aan. Marty mocht met zijn nonkel die muzikant was mee naar de Moulin Rouge, en werd aangetrokken door Cabaret. Terwijl N'Lie werd aangetrokken als driejarige door Beethoven, en bleef zeuren om viool te mogen spelen.
Kortom kun je stellen dat iedereen die met muziek bezig is ergens een invloed heeft gehad, rechtstreeks of onrechtstreeks om ook met muziek bezig te zijn. Samen komen we tot de conclusie: "Het is daarom niet goed om kinderen te pushen in een richting, het komt er wel vanzelf uit als het zover is. Spontaniteit, wat wij dus ook doen, is dus al van kindsbeen af zeer belangrijk'
Zijn jullie nog met andere projecten bezig? Zo ja, hoe valt dit te combineren (zeker gezien het feit dat jullie toch uit verschillende landen komen en wonen?)
"De juiste afspraken maken. Maar Instriumae is nu het belangrijkste, het gaat dus vooral - wat die andere projecten betreft - de juiste afspraken maken. Sommige dingen zijn gepland tot na de zomer of zo. De contracten nakomen is natuurlijk zeer belangrijk. De eerste afspraak is prioriteit. N'Lie zegt daarover ook ''als ik gevraagd word om ergens te spelen, en dat is toegezegd heeft dat prioriteit. Maar het gaat vooral op alle vlakken een agenda bijhouden''.
We gingen daar nog verder op in. Waarom kies je eigenlijk viool en geen zang, want als violiste sta je niet constant in de schijnwerpers?
N'Lie: '' Het is niet de bedoeling om in de schijnwerper te staan. Ik speel gewoon zeer graag viool"
Ik geef toe, als ik naar een optreden ga, kijk ik eerder naar wat er speciaal of uniek is aan die band. Een viool of saxofoon solo doet me eerder opkijken
"Het valt op dat de jeugd meer te vinden is voor 'iets nieuw' binnen een optreden of 'op zoek naar'. Dat is misschien een onderscheid met vorige generatie. We merken dat bij 20 tot zelfs 15 jarigen, die trekken naar 'rare muziek'. Met andere woorden. Ontdekken is weer zeer belangrijk geworden, en dat publiek willen we dus vooral aantrekken met Instriumae."
Daar is dus zeker een publiek voor, en dat vind ik net zo aantrekkelijk en interessant aan deze band. We kijken al uit naar meer nieuws …
Steven De Bruyn - Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten
Als mondharmonica virtuoos heeft Steven De Bruyn ondertussen voldoende zijn stempel gedrukt op de blues en aanverwante stijlen. Dit door van zijn medewerking bij bands als El Fish en The Rhythm Junks. Maar ook aan bands en artiesten als Zap Mama , Raymond van het Groenewoud, Eugene Chadbourne en het Brussels Philharmonic leende hij zijn mondharmonica kunsten. Hij speelde op nationale en internationale podia die virtuositeit en zin voor experimenteren voldoende uiten .
De man is uitgegroeid tot één van de grootste mondharmonica talenten die ons land rijk is. Steven De Bruyn vond het nu tijd worden om een solo plaat uit te brengen. 'The Eternal Perhaps' werd op 10 januari voorgesteld in een goed vol gelopen AB Club.
Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/76961-steven-de-bruyn-de-magie-van-de-mondharmonica-tot-het-oneindige-uit-de-doeken-gedaan.html
We hadden in Koffiehuis 'Het Moment' in Gent reeds een fijn gesprek met Steven over o.a. dat bijzondere instrument de mondharmonica, zijn solo plaat, de ontmoeting met Toots Thielemans en het leven in de Stad als inspiratiebron voor zijn solo plaat.
Steven, om met de deur in huis te vallen, wat is er zo bijzonder aan de mondharmonica? Wat spreekt u aan, aan dat instrument?
Mondharmonica is één van de instrumenten die het dichtst aanleunen bij de stem. Het is ook een ontwapenend instrument, het is niet zo groot en je kunt het in uw binnenzak steken. En toch kun je er een hele wereld uit toveren, dat is zo fascinerend aan de mondharmonica.
Op een YouTube filmpje leg je de mogelijkheden ervan uit, die zijn eindeloos? Ik zag zelfs iets van Spaanse manier van spelen? Vertel er eens iets meer over
Op een bepaald moment had ik een hele reeks mondharmonica’s stuk gespeeld en was daarna op zoek naar mogelijkheden om ze te herstellen. Heb toen een foutje gemaakt bij het herstellen waardoor de mondharmonica plots andere klankcombinaties gaf. Dit bleek eerder een meerwaarde waar ik verder op doorgezocht heb. Je kunt harmonica’s bvb gaan stemmen en daardoor nieuwe akkoorden spelen die er standaard niet opstaan.
Wat is zo schitterend aan je manier van spelen, je bespeelt geen mondharmonica, je leeft dat instrument. Waar komt die passie vandaan?
Toen ik het instrument begon te spelen , heeft dit mijn leven drastisch en in goede zin veranderd, ik deed het heel graag. Ik heb ook geluk gehad om de juiste muzikanten te ontmoeten. Het zorgt voor een kruisbestuiving die ook in mijn geval goed is uitgedraaid. Dat heeft die passie nog versterkt.
Het valt me toch op, de meeste mensen kiezen voor gitaar jij voor mondharmonica. Waarom?
Uit een gitaar kun je veel meer halen, je bent ook een essentieel onderdeel van een band. Dat is de reden waarom velen daarvoor kiezen. Bij mondharmonica ben je vaak de versiering van de groep, of het meest misbare deel. Niet als je op je eentje je ding doet, maar wel binnen een band. En ja misschien is dat de reden waarom men dan misschien eerder kiest voor gitaar. Tenzij je een groep rond je instrument bouwt. Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten.
Bots je niet op grenzen wat het instrument betreft? Of zijn de mogelijkheden echt zo eindeloos?
Ik denk dat er altijd wel iets is dat je kunt bijleren. Ik heb ooit het geluk gehad om Toots Thielemans te ontmoeten. Ik was op dat moment met die speciale tunings bezig en heb hem dat toen voorgelegd. Hij heeft me bij elke ontmoeting wat bijgebracht. Hij was toen al circa veertig jaar bezig en absolute wereldtop wat de mondharmonica betreft. Ik was alternatieve harmonica’s aan het bouwen, maar toen ik Toots ontmoette, heb ik besloten om gewoon de standaard tuning ook meer te gaan onderzoeken en het qua speciale tunings minder ver te gaan zoeken. Een beetje vanuit het motto, “if it’s good enough for Toots Thielemans, it should be good for me too”.
Ik veronderstel dat je wel meermaals met hem wordt vergeleken?
Al heel mijn leven. Nu Toots Thielemans is ook, zoals ik zei, een planeet op zich. Niemand heeft hem ooit geëvenaard of toch nooit dat niveau. Iemand als Toots zal er wellicht nooit meer komen, ik ken mondharmonica spelers die beter Toots benaderen dan ik, maar tegelijkertijd ook helemaal niet zoals hem kunnen freewheelen. Hij is ook in een heel ander tijdperk opgegroeid. Wat ik denk dat we vooral gemeen hebben, is de durf om met dit instrument een nieuw verhaal te vertellen.
Laten we het eens over de cd hebben. 'The Eternal Perhaps' is pas je eerste solo album na toch circa twintig jaar? Waarom heeft het zo lang geduurd?
De reden is vooral omdat ik veel bezig was met de groep 'The Rhythm Junks’ en daarvoor met ‘El Fish’. Ik ben daarin altijd nogal arbeidsintensief geweest. Als je met de groep iets goed wil maken, moet je daar allemaal 100% voor gaan. Het is een organisch proces, we hebben ook veel getoerd. Het is pas vorig jaar dat er toevallig de ruimte kwam om eens alleen te werken.
Heeft de titel een bepaalde betekenis?
Het is een soort 'inside joke' Ik zou mezelf kunnen omschrijven als een beetje een twijfelaar en op levensbeschouwelijk vlak als een agnost. Ik probeer om over niemand te oordelen of niemand te veroordelen en voel me ook te klein als mens om te denken alles te kunnen weten. Dat houdt je constant verwonderd. Las ooit een filosofisch grapje “Waar ga je als je agnost naartoe als je sterft? Waarschijnlijk naar de ‘Eternal perhaps’ en toen ik dat las dacht ik meteen, goede titel voor mijn solo album.
Wat stijl betreft komt blues uiteraard boven drijven, maar ook folk muziek en andere geluiden kijken om de hoek, vind ik. Wat is uw mening erover, hoe zou je zelf uw muziekstijl omschrijven?
Het rare is, er zit zeker elementen van blues in, van folk en van jazz maar mijn soort blues is eerder wereldse blues. Invloeden uit balkan blues, tango en vrije improvisatie. Ik hoor eigenlijk liever in het vak goede muziek thuis, dan een label te willen kleven op de muziek die ik speel.
Je had de verkeerde tram genomen toen je naar de AB moest gaan, hebben we vernomen op de release in AB? Vertel onze lezers er eens wat meer over
Wel een grappig verhaal was dat op de dag van ons AB-concert, ik de metro in de verkeerde richting had genomen toen ik van de VRT naar de AB moest gaan. De metro op de terugweg stond plots vast en toen heb ik besloten om in plaats van met openbaar vervoer op mijn gemak naar de AB te wandelen, op een klein uurtje ben je daar en ondertussen zie je enorm veel van Brussel. Eigenlijk zouden we dat met z’n allen vaker moeten doen om de stad te kunnen ontdekken met een open geest. Helemaal anders dan met de wagen.
Ik las ergens dat je je inspiratie haalt uit het leven in de Stad, zoals bij het liedje “BXL Midi”?
Het stadsleven fascineert me in ieder geval maar om naar de studio te gaan voor de opname van dit album, passeerde ik telkens het station van BXL Midi en toen heb ik de sfeer en de personages in dat station in een nummer proberen te verklanken.
Je hebt ook een verleden in Afrika?
Mijn vader werkte in Afrika en we zijn er als gezin ook ooit een aantal maanden verbleven en ik heb daar enkele van mijn prilste herinneringen aan. Nadien ben ik als muzikant een aantal keer mogen terug gaan. Wat me opvalt is de positieve energie daar. Als ik terugkom , probeer ik steeds zo goed mogelijk op te houden om nog ergens over te zagen. De mensen staan daar, ondanks een aantal duidelijke problemen zoals zichtbare armoede of gebrekkige infrastructuur, over het algemeen veel positiever in het leven. Dat contrast is groot als je dan terugkomt.
In AB laat je je bijstaan door Jasper Hautekiet. Ik vond zijn inbreng indrukwekkend. Hoe is die samenwerking ontstaan? Het lijkt wel of jullie elkaar al heel je leven kennen?
Jasper staat bijzonder in het leven. Hij heeft een soort natuurlijke 'Zen' over zich. Hij straalt meestal een rust uit die je zelden terugvind. Ik zeg soms grappend dat hij een boeddhist is zonder dat hij er moeite voor moet doen. Hij is, net als vele muzikanten waar ik mee speel, iemand waarbij het aangenaam vertoeven is. We spelen intussen al 15 jaar samen.
Dat heeft hij vermoedelijk niet van zijn vader?
Ik zeg hem altijd dat hij qua karakter eerder op zijn moeder trekt hoewel Jan ook genetisch het een en ander heeft meegegeven.
In tegenstelling tot je werk bij o.a. 'The Rhythm Junks' zing je nu in het Nederlands? Waarom die ommezwaai (ik kan het wel waarderen geef ik toe)
Wanneer we vroeger ergens in Duitsland of Zwitserland speelden dacht ik weleens, hoe cool zou het nu zijn om een nummer in het Nederlands te brengen zodat de mensen daar het niet helemaal begrijpen maar toch voelen? Het is echter moeilijk om, als je zoveel en zolang in het Engels zingt en schrijft plots naar het Nederlands te switchen. Engels is een muzikale taal, Italiaans ook. Op een Nederlandse tekst moet je toch meer wroeten vind ik. Ik ben bijvoorbeeld een fan van Raymond van het Groenewoud en Henny Vrienten en waarschijnlijk ga ik het in de toekomst nog doen.
De teksten zijn vaak zeer poëtisch, sommige songs zijn ook van artiesten die poëzie uitademen, is daar bewust voor gekozen? En waarom?
Zelf lees ik graag poëzie en vind dat van alle kunstvormen zowat het meest weerloze métier, vandaar misschien.
Naast je prachtige vocale inbreng, waren we ook onder de indruk van de stem van Annelies Van Dinter. Hoe is die samenwerking ontstaan en verlopen?
Ik heb in mijn straat veel in ENTR opgetreden. Heb daar 21 impro-optredens gedaan, telkens met iemand anders maar zonder echt te repeteren, muzikale ontmoetingen als het ware. Bij Annelies was dat aanvankelijk een moeilijke bevalling, maar op het moment dat we samen iets zongen , gebeurde er iets magisch en toen dacht ik, hier is ze, de stem die de mijne beter doet klinken.
Wat zijn de verdere plannen voor 2020?
We zijn nu aan het boeken in Nederland. We gaan ook op een harmonicafestival in Berlijn spelen. Dat is in september, naar aanleiding daarvan gaan we in Duitsland proberen nog enkele extra concerten te geven. En ook weer aan nieuwe muziek beginnen werken.
Zijn er plaatsen waar je absoluut eens wil spelen?
Van zodra er een andere president is, graag in Noord-Amerika. Er is daar zeker een scene wat mondharmonica betreft. Niet alleen binnen blues, ook binnen jazz. Daar eens optreden zou prachtig zijn. Een aantal van mijn vrienden zoals William Galison en Bill Barrett hebben me al uitgenodigd.
Komt er ook nog werk met 'Rhythm Junks' of toch een nieuwe solo plaat?
Dat gaat blijken uit het materiaal dat de komende maanden gaat opborrelen en welke bezetting daar het best bij past.
Om af te sluiten, is er ook een soort einddoel? Iets wat je absoluut nog wil bereiken?
Wat ik nu doe , voelt eigenlijk eerder aan als een nieuw begin. Ik hoop nog veel muziek te mogen blijven spelen met fijne mensen. Daarnaast is er wat interesse om filmmuziek te maken, die hopelijk past in de drukke agenda. Maar vooral hoop dat ik gewoon rustig mag blijven verder doen waar we mee bezig zijn.
Bedankt voor dit fijne gesprek, zeer veel succes met de solo plaat en andere projecten, we blijven die allemaal verder op de voet volgen …
Izakaya Heartbeat - There’s always new ideas and goals to be reached, but mainly we just want to keep doing what we love to do
Het Noorse collectief Izakaya Heartbeat is weer terug met meer psychedelisch rockgeweld. Na ‘Ancient Asobi /In Arcadia’ (2010) en ‘Enter/Rainbow Lake’ (2013) verschijnt nu hun derde album ‘Subterranean Sunset’. De band werd de laatste jaren nog veelvuldig in het Europese livecircuit gesignaleerd met hun ‘extravagant, loud and noisy hypno-rock’, en ook de nieuwe LP toont na zes jaar weer deze ‘sonic wall power’ met een ‘mellow dreamy tone at times’.
Als grote fans van Sonic Youth en My Bloody Valentine, maar ook van Can, Trumans Water, Unwound, Om, Mogwai, The Black Angels, Earthless, Melvins, Boris en Mudhoney, hoor je een lekkere mix van ‘drony stoner/sludge-rock with indie shoegaze rock and alternative post-rock, with dark psychedelic electronics to make it all sound even more dirty and creepy’. Met 'Subterranean Sunset' zet de band in 2019 een nieuwe mijlpaal in hun geschiedenis neer, de recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76885-subterranean-sunset.html
We vonden het echter tijd worden om deze band eens aan de tand te voelen, vooral dan over hun tour en andere plannen voor het nieuwe jaar.
I have reviewed your album 'Subterranean sunset' and what I noticed is that you do not continue topin down to a music style, I personally like that the most. Where does that inspiration come from?
Thanks! We listen to and are inspired by a lot of different styles of music, and try not to repeat ourselves. Variation is gold! We want our music to express the things we are into, what we experience in life and what we feel, and that’s a lot of different things so the variation within our albums reflect this. Within the band it is important with freedom of expression, and that expression varies and gets manifested in whatever we want to do at any given time.
One of the descriptions of your music is: '' drony stoner/sludge-rock with indie shoegaze rock and alternative post-rock, with dark psychedelic electronics to make it all sound even more dirty and creepy’ How do you feel about that description?
Sounds good! Guess we’re into all those categories in one way or the other.
With regard to the new album, it is especially recommended for every little fan of shoegaze to psychedelic rock. On this condition. That you like bands that color outside the lines in a quirkyway. What is your opinion about this?
That’s nice, thanks! Yeah, we like a lot of bands that are quirky, stand out from the crowd and do their own thing, and we draw inspiration from shoegaze and see ourselves as a psychedelic rock band, so all good there!
How were the reactions to that new album by the way?
The reactions and reviews have been very good both in Norway and in the rest of Europe, so we are very happy about that.
Are you going in a different direction on a possible new album? or there are no concrete plans yet
We are just in the starting process of planning a new album so not sure what direction it will take us . Hopefully we have evolved to some place that can bring something new to our musical palette. We generally enjoy the process of experimenting and making new songs, trying to find sounds that excite us. Hopefully the new stuff will excite the listeners as well.
A lot has changed compared to the early years. What is the biggest change you have made?
I’m not sure. We never sat down to deliberately pinpoint a new specific direction. We try to play with every idea that excites us regardless of genre or our own history I think. Every day is different though so naturally our music will mirror some changes over time. While we work on our music, play shows, make albums, the changes are also sometimes very subtle to us. Our band has had many members in and out through the years though, 11 people all in all, and every one that has played in the band has contributed in one way or another.
What were and are the highs and lows so far?
Hmm.. They’re both in there for sure..repeatedly. It all levels out in the equation somehow I guess.
You have been touring a lot in Europe lately. I don't remember if you performed in Belgium? How did you like Europe?
In September, on our latest tour, we went to Denmark, Germany, Czech Republic, and Poland, which was great. Always a blast playing in cities and venues we haven’t played before and meeting a lot of nice and interesting people on the way. We are planning a tour for Belgium, Netherlands, and Luxembourg this year, and maybe other countries in the EU also, we’ll see.
From which country does the best audience come to act, who are more difficult to relent?
We haven’t really mapped out those differences, but individually everyone has their own way of enjoying shows. It’s not necessarily a bad crowd if they are more introverted. Generally I remember a lot more of those moshpits from the 90ies. Those were good fun tho! And we of course love our audience however they choose to get into it.
Where do you prefer to perform, small locations or large festival meadows?
We enjoy both! With the smaller venues it’s a different intimate energy I guess, which is thrilling. And often, the audience has come there to check out your band, so they are somewhat aware of what they are in for. Playing festivals is a good, but different thrill, and with bigger crowds, people there who haven’t heard our music before might be tempted to check out our band further. It’s a great way to get exposed to a bigger audience.
About Norway. a lot is brewing in the Scandinavian countries, especially when it comes to metal. Isthere also something like a shoegaze scene? Feel free to give some tips to check out
There are a few bands that come to mind that could be referred to as Shoegaze. Here in Oslo Serena Maneesh, Porto Gees, and maybe Curvs. In Bergen Megaphonic Thrift.
Many shoegaze acts do not last long, but you keep going. What is the key to your success?
Well, we’re not shoegaze, haha!
True that :) . Anyway. What are the future plans for 2020? Going back on tour?
Yeah! Planning to tour Be-Ne-Lux this year, maybe some other countries within the EU as well. And gigs in Norway of course. Hopefully also record some new material for our next album.
In the distant future, are there still things that you absolutely want to achieve? A kind of 'end goal'?
There’s always new ideas and goals to be reached, but mainly we just want to keep doing what we love to do. To create and play more music, put out more albums and play more shows. Would be fun to score music for a film sometime maybe.
My last question is one that i ask every artist, believe me the reactions are different. How do you view streaming sites such as Spotify personally? Is it a bless or a curse?
Well, we have always been attracted to the LP format. Growing up, we all spent our allowances in obscure record stores in Oslo. You’d really have to thoughtfully choose, and then back home we’d sit for hours listening to that new record over and over. Without any distractions of the world popping into your phone or computer by the second. I consider it a privilege to have been able to discover a lot of music that way. To give it some time to sink in and really listen to it. Maybe some of that is lost today with everything readily available at any moment. We love the idea of potentially interacting with everyone directly from your home computer tho, and myspace in its hay day was a very useful tool for us. But I’d say if you really love an album, go buy it to support the artist. That way they eventually can afford to make another one :)
Thanks for answer this interview, good luck in 2020 and hope to see u guys in my country this year …
Nederlands 
Français 
