logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Civic
DAF - Bimfest 2...

Steve Harley & Cockney Rebel - ‘Somebody called me Sebastian … Aanbevolen

Geschreven door - Dirk Ghys -

Cockney Rebel was zowat de eerste rockgroep met viool en zonder elektrische gitaar. Bij de start begin jaren 70 trekt frontman Steve Harley de aandacht door het nichterige van David Bowie, het zeurderige van Bob Dylan en het artistiekerige van Bryan Ferry in één persoon te verenigingen. Dit levert een aantal wereldhits op met het debuut Sebastian, gevolgd door Judy Teen, Make Me Smile (Come up and see me) en de bewerking van de George Harrison klassieker “Here Comes The Sun”. Harley blijkt een intellectuele literatuurliefhebber te zijn die liever in het theater zit dan op het strand te liggen. Hij leunt meer aan bij Hemingway dan bij pakweg The Stones.

Steve Harley was vroeger bekend om een zekere arrogantie. Hij won in ‘75 de NME (New Musical Express) award voor rotzak van het jaar (sorry, Steve). Met het ouder worden, is hij gemilderd. Het sarcasme maakt plaats voor spitsvondige humor. Toen ik hem de laatste maal aan het werk zag in De Zwerver, deed hij na het derde nummer een fotograaf na. Foto nemen, schermpje kijken, en opnieuw, en opnieuw. Harley vroeg met een brede glimlach om het toestel in de lockers te leggen.

Niettemin, vóór het interview leen ik uit veiligheid een pamper – een verse - van een jonge moeder. Ik probeer onmiddellijk het ijs te breken.

Ik herinner me dat ik als veertienjarige voor het eerst het nummer Sebastian zag en hoorde op tv. Mijn ma was geshockt door de make-up en de extravagante kledij. ‘Ze nemen allemaal drugs,’ wist ze me te vertellen.
(Bingo, want hij lacht hartelijk). The drugs came later, my friend.

Steve Harley is niet je originele naam. Ben je een motorfan?
Nee, ik ben geen motard noch Harley-Davidson dweper. Het is gewoon een pseudoniem dat goed bekt.

Om nog eventjes bij de etymologie te blijven: vanwaar de naam Cockey Rebel?
Ik ben van Londen en kom uit een arbeidersmilieu. Een Cockney is een inwoner van Londen uit de arbeidersklasse. Het is ook de variant van het Engels die door Cockneys gesproken wordt. Op twintigjarige leeftijd bezocht ik folkclubs en schreef ik zelf gedichten. Mijn moeder vond mijn aantekenboekjes met mijn vroege probeersels. Haar oog was gevallen op de titel van een gedicht - weliswaar slechte poëzie - met de titel Cockney Rebel. Aardige naam, vandaar.

Je startte als muziekjournalist. Hoe is je relatie met de pers?
Dat ik muziekjournalist geweest ben, is een cowboyverhaal dat me blijft achtervolgen. Ik werkte als reporter, nieuwsverslaggever. Mijn verstandhouding met de muziekpers was soms gespannen. Dat had bijvoorbeeld te maken met de rivaliteit tussen twee bladen. Melody Maker hield onvoorwaardelijk van mij. NME daarentegen kwelde me opzettelijk.

Hoe dan ook, je was journalist. Welke vraag zou je stellen aan Steve Harley?
Hoe slaagde de jonge Steve erin om songs te schrijven? Met het ouder worden, is dit moeilijker geworden. Nochtans, thuis heb ik twee piano’s en een gitaar staan in drie verschillende kamers. Ik zet me aan het klavier en soms komt er niet veel bijzonders uit. Althans, het is zeer moeilijk om zelf over het resultaat tevreden te zijn. Iedere keer als ik het huis verlaat, heb ik een notitieboekje en balpen op zak. Ideeën zijn makkelijk maar ze omvormen tot een song is andere koek. Het stemt me tot grote tevredenheid dat mijn muziek heel wat impact gehad heeft, ook op collega-muzikanten. Zo vertelde Peter Hook van Joy Division en New Order, toch een heel ander genre, me dat Cockney Rebel van grote invloed geweest is. En Elbow startte met het coveren van Mr Soft.

Je maakte 15 albums. Welke is je persoonlijke favoriet?
Zeg vriend, dat is een moeilijke. Laat ons zeggen dat ik persoonlijk zeer te spreken ben over The Quality of Mercy uit 2005. Ik speel er live nog veel stukken uit.

Over naar je debuutsingle en hit: Sebastian. De betekenis van de naam is ‘de aanbedene’. Autobiografisch?
Sebastian werd bestempeld als een ‘ghotic love song’. Het is een zeer duister en mysterieus nummer. Autobiografisch? Ik verkies dat de mensen er zelf over nadenken bij het aanhoren. Gebruik je eigen verbeelding. Iedere maal als ik het nummer breng, is het iemand anders.
Sebastian sloeg onmiddellijk aan in Nederland en België. We stonden er twee weken op de eerste plaats. Waarvoor dank, folks. En we werden geboekt op Pinkpop.

Alan Parsons was geluidstechnicus bij de opnames van The Beatles en later een invloedrijk producer. Je werkte samen met Parsons voor de cd The Best Years of Our Lives, juist nadat hij Dark Side of The Moon ingeblikt had. Vertel.
Ik heb een immens respect voor Alan. We werkten samen voor de single Judy Teen (the queen of the scene …) en voor mijn tweede plaat The Psychomodo. Ook The Best Years of Our Lives, met de millionseller Make Me Smile, werd door hem geproduceerd. Hij laat me mijn verbeelding gebruiken, laat me mijn ding doen. Bij hem voel ik me artistiek vrij. Trouwens, ik zing op het nummer The Voice uit de I Robot cd van The Alan Parsons project. Een geniale bas-intro, nietwaar?

Klopt het dat je Make Me Smile (Come Up and See me) geschreven hebt nadat zowat de hele band ontslag nam?
Inderdaad, ik heb daaruit inspiratie geput. Een nuance, het gaat niet over hen maar over mij. Zij verlieten mij. Vergeet niet dat de naam Cockney Rebel bestond vooraleer de bezetting er was. Wist je dat Marc Bolan van T. Rex akoestische gitaar speelde op Make Me Smile? En Patricia Paay behoorde tot het achtergrondkoortje. De song sloeg wereldwijd aan. Er bestaan 120 coverversies van waaronder Duran Duran en Suzi Quatro. Het staat bovendien op sommige filmsoundtracks. Het werd zelfs gebruikt in een Carlsberg reclamespot. Het groepsontslag heeft me een aardige duit opgebracht.
Het lied leidt een leven. Ik nam onlangs in Rusland de taxi en Make Me Smile werd op de radio gedraaid. De chauffeur zong in gebrekkig Engels uit volle borst mee terwijl hij op het stuur het ritme aangaf. Hij wist niet dat het mijn compositie was. Héérlijk.

Ben je rijk geworden met de royalty’s van je hits? Er gingen bijvoorbeeld meer dan één miljoen exemplaren van Make Me Smile over de toonbank. Staat er een Maserati voor je deur?
Een Mase.., een Masiwhat… een Miserati? Iets als een Ferrari? (Lacht) Nee, ik rij met een degelijke BMW. Ik kan een goed leven leiden en ik kan doen wat ik wil. Mijn kinderen bezochten een goede school.

Zijn er artiesten waar je jaloers op bent?
Niet echt, ik ben tevreden met mezelf. Ik zou wel graag een groter publiek hebben en nog meer optredens.

Je verzorgde het voorprogramma van The Rolling Stones in 2007. Werden jullie vrienden?
We speelden tweemaal als opener op Palace Square in St.-Petersburg voor een massa volk. Schitterende locatie. Ik heb groot respect voor The Stones, maar ik ben niet zo bevriend met muzikanten. Musici, mezelf inbegrepen, zijn etters (lacht).

Je hebt een carrière van meer dan 40 jaar. Denk je soms om met pensioen te gaan of wil je als een echte op het podium sterven?
Ik raak mensen en besef hoe gelukkig ik daardoor ben. Dus, ik denk er niet aan om met pensioen te gaan. Ik hou ervan om te zingen, het is mijn leven. Luchthavens, tickets, het on the road zijn, soundchecks, het ontdekken … ik hou van deze levensstijl.
Ik verafgood België. We scoorden er het allereerst met onze debuutsingle Sebastian. Belgium has been good to me. Daarnaast hou ik van jullie keuken, de restaurants, noem maar op. Antwerpen heeft het excellente Wijnhuis, Brussel is schitterend om te ontdekken met paard en koets. Bovenal ben ik gek op Brugge. Zo charmant, zo mooi …
Bedank alvast op voorhand het Belgische publiek. They have been good to me, I’ll be good to them … Ik zal in Gistel de lange uitvoering in plaats van de single-versie van Sebastian brengen. Als het moet zelfs tweemaal. Beloofd.
Dat ziet er goed uit. Ik vertel hem nog dat de voorverkoop heel vlot verloopt. Wat een aangename boeiende man, die Steve Harley. Hij stelt voor om na het optreden samen een glas wijn te drinken. Zoiets sla ik nooit af. Hij vraagt wie ik ben en wat ik doe. Ik vertel hem dat ik naast journalist ook de promotor ben van het concert. ‘Dan moet je job vet betaald zijn,’ grinnikt hij.
Na het interview loop ik al fluitend naar het toilet om de droge luier uit te doen.

Steve Harley & Cockney Rebel

exclusief concert voor het vasteland – full band
zaterdag 18 april - 20 uur
cc Zomerloos Gistel
Toegang € 20

Aanvullende informatie

Gelezen: 3694 keer