logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

ufomammut_4ad_1...
Nothing But Thi...

Beauty of Gemina – Het voelt als thuiskomen Aanbevolen

Geschreven door - -

Interview Michael Sele, Beauty of Gemina

Na tien jaar muziek maken voor The Beauty of Gemina heb ik het gevoel dat op ‘Minor Sun’ alles mooi samenkomt. Het voelt als thuiskomen.
Na het optreden van The Beauty of Gemina op Dark Xmas mocht ik Michael Sele, zanger en songschrijver, interviewen. Je weet vooraf nooit hoe zoiets zal verlopen maar het bleek een innemende en aangename man te zijn.

1.      Hoe vond je het optreden? Tevreden?

-          Ja, ik ben tevreden. Het is toch telkens een beetje een avontuur. Je begint en je weet nooit hoe het zal verlopen. Je krijgt soms verrassingen op het podium, veel of weinig publiek, technische euvels… Maar vandaag was het vrij goed en ik denk dat het publiek mee ging in onze wereld. Ze waren klaar voor ons. Het gaf mij achteraf een goed gevoel.

2.      Minor Sun” is anders dan het vorige album ‘Ghost Prayers’. Was dat de bedoeling of groeide dat zo tijdens het maken?

-          Het is altijd een proces maar ‘Ghost Prayers’ was voor mij meer een tussendoor-project. Ik probeerde er veel akoestische songs op uit. Toen ik startte met werken aan ‘Minor Sun’ was het van meet af aan duidelijk dat ik een grootser album wilde. Als ik het vergelijk met een klassiek album dan is ‘Ghost Prayers’ gemaakt voor een kamerorkest en ‘Minor Sun’ is dan meer een symfonie.

3.      ‘Ghost Prayers’ is introverter…

-          Inderdaad, maar tijdens het werken aan ‘Minor Sun’ was het voor mij snel duidelijk dat ik het grootser, spacier en met meer gitaarsounds wilde. Ik ben natuurlijk erg tevreden met het resultaat. Het is een erg persoonlijk album geworden. Ook over de teksten waar ik veel tijd en energie in heb gestoken. Ik heb er geen compromissen voor gemaakt.

4.      Wanneer ik naar je artwork, optredens, teksten etc kijk dan denk ik dat er hier een perfectionist voor mij zit. Klopt Dat?

-          Wat kan ik zeggen? Je kan mij een beetje vergelijken met een kapitein op een boot die invloed heeft op elk gebeuren op zijn schip. Zo ook wanneer ik een album maak. Het is niet alleen het album dat belangrijk voor mij is maar ook het hele pakket: de cover, de teksten, … Maar als ik in de studio werk en we nemen een gitaarlijn op die gevoelig en erg goed klinkt, maar technisch misschien iets minder goed, dan zal ik toch voor die minder perfecte maar gevoelige gitaarlijn kiezen. Op dat vlak ben ik dan niet zo perfectionistisch. Liever dat, dan perfect en zonder gevoel. Muziek moet je aangrijpen. Het mag niet te clean klinken.

5.      Muzikaal vind ik dat ‘Minor Sun’ een beetje als een synthese van je vorige album klinkt en dat het daardoor ook iets beter is dan de vorige.

-          Ik ben erg blij om je dat te horen zeggen want het is nu tien jaar dat ik bezig ben met de band en nu heb ik het gevoel dat ik met de muziek ben waar ik wil zijn. Ervoor probeerde ik op elk album iets anders uit. Nu heb ik het gevoel dat alles samenkomt. “Minor Sun” klinkt voor mij alsof ik thuiskom. Ik kan het moeilijk anders uitleggen. Dus, ik ben akkoord met wat je erover zegt.

6.      Het album bevat terug donkere en soms zware teksten maar de muziek waarin je hebt verpakt klinkt bij momenten iets lichtvoetiger. De muziek heeft soms iets zweverig en ongrijpbaars zoals bv “Waiting in The Forest” met zijn impressionistische gitaarrifjes. De muziek is moeilijk te definiëren.

-          Ja daar kan ik inkomen. Het heeft misschien ook wat met mijn stem te maken. Ik durf nu iets meer op dat vlak. Ik heb een breder spectrum aan emoties die ik met mijn stem kan bespelen. Op dat vlak vind ik het album het beste dat ik al gemaakt heb. De muziek bezit inderdaad veel licht en optimisme. In elke song zit een sprankeltje van hoop. Het is daarnaast de Minor en niet Major Sun. Het bevat daarom veel melancholie en gevoel.

7.      Zijn je teksten een veruitwendiging van wat er binnenin je leeft of eerder het resultaat van wat je rondom jou ziet?

-          Beiden denk ik. Ik ben een songschrijver in de klassieke manier van werken. De teksten zijn heel belangrijk voor mij. Als ik een melodie of een akkoordenschema heb en het vind niet de gepaste tekst dan komt het niet op de plaat. Zo simpel is het. Het is niet zo gemakkelijk om na 80 songs nog nieuwe invalshoeken en onderwerpen te vinden. Ik wil mezelf niet herhalen. Ik maak bv geen twee nummers over de “Suicide Landscape”. Ik heb er een foto of beeld over geschetst en nu wil ik dat over iets anders doen. Ik probeer een song te schrijven waarin ik de luisteraar een kamer aanbied en die luisteraar moet dan zelf vorm geven aan die kamer: het interieur, de meubels… Begrijp je?

8.      Naar welke muziek luister je zelf?

-          Naar veel en verschillende muziek. Ik groeide op met muziek. Mijn grootvader was een klassiek componist en ik was enorm gefascineerd door de instrumenten, de noten… Hij vertelde mij veel over Wagner, Bach en al die grote componisten. Mijn eerste plaat was één van Richard Wagner: The Flying Dutchmen. Ik denk dat ik tien jaar was of zo. Tot op heden hou ik van klassieke muziek. Daarnaast luister ik ook naar David Bowie, Pink Floyd, Kraftwerk en Mike Oldfield in zijn beginjaren. Ik was een grote fan van Mike Oldfield toen ik jong was. Nog altijd. Hij is nog steeds een groot artiest. Maar ook muziek zoals industrial, metal of electro vind ik goed. Zolang het mij maar raakt en dat de zanger een persoonlijkheid is met een bepaald charisma.

9.      Ik vind het niet gemakkelijk om je muziek in een vakje te stoppen. Het is niet echt gothic rock, darkwave of alternatieve pop/rock. Ik vind dat je muziek wat buiten die hokjes valt en dat is als een compliment bedoeld. Hoe zou jij je muziek omschrijven?

-          Je zei het vrij goed. In Zwitserland hebben we een vrij gemengd publiek. Het publiek bestaat niet alleen uit mensen die van de donkere scene houden. Maar mensen die ook naar Interpol, Muse of The Editors luisteren om maar iets te noemen. Maar internationaal, zoals in Duitsland en hier, zitten we voornamelijk in de zwarte scene omdat het niet zo gemakkelijk is om een ander publiek te bereiken. Het was zeker niet mijn plan om alleen een gothic muzikant te zijn. Ik hou enorm van de sfeer op dit festival hier maar ik wil mij niet laten begrenzen. Ik heb daarvoor een te ruime blik en geest.

10.  Hoe ontstaan nummer meestal?

-          Op alle mogelijke manieren. Bijvoorbeeld voor de allereerste song die ik schreef voor The Beauty of Gemina had ik al een tijdje de melodielijn liggen totdat ik er de gepaste klanken en woorden bij vond. Ik schrijf dikwijls met mijn acoustische gitaar of op de piano. Soms ook op de computer. Ik start dan met een geluid of een keyboard idee. Het is een beetje zoals eten klaarmaken. Ik koop ook veel instrumenten want dat vind ik inspirerend. Voor ‘Minor Sun”’kocht ik bijv. een Dobro gitaar en het was heel belangrijk voor het album. De kleur en de klank die het eraan gaf. Het is een gitaar die niet meteen in een gothic sfeer gebruikt wordt maar dat vind ik dan juist boeiend om uit te proberen. Net zoals de mix van een album. Het is net als een kleed dat je past. Je hebt je basis en welk kleedje zal je erom heen hangen?

 

Bedankt voor je boeiend gesprek!

Aanvullende informatie

Gelezen: 2129 keer