logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
Egyptian Blue

Chalice - ‘Twee weken niet repeteren met Chalice voelt als een fysiek gemis’ Aanbevolen

Geschreven door - -

‘Twee weken niet repeteren met Chalice voelt als een fysiek gemis’

Chalice blaast dit jaar 20 kaarsjes uit en maakt het feest compleet met Ashes Of Hope, het nog maar vierde volledige album van deze Belgische band. De combinatie van death en thrash op Ashes Of Hope staat ver van de old school death waarmee jullie begonnen en ook ver van de melodische deathmetal van vorige albums.


“Ik ben in 1998 met Chalice gestart omdat ikzelf en mede-oprichter Yves Ragolle (nu o.m. bij DodenGod) heel hard de behoefte hadden om agressieve deathmetal te spelen. Ik was net gestopt als bassist bij Iconoclasm, een blackmetal band uit Aalter, waar we eerder inspiratie vonden bij Satyricon, Mayhem en Darkthrone. Herinneringen aan een show met Death, Cannibal Corpse, Tiamat en Gorefest in zaal De Jachthoorn in Pede leidden tot het plan om zélf iets te doen in dit genre.  Het bleef niet bij plannen, we gingen op zoek naar een volledige line up.
Na een paar wissels in de band begon die drang naar deathmetal af te zwakken. Nieuwe mensen brengen nieuwe ideeën en ook de oudgedienden in de band durven al eens iets nieuws proberen. We staan bijvoorbeeld niet schouder aan schouder met z’n vijven te juichen als In Flames speelt, maar die verscheidenheid in voorkeuren zien we tegenwoordig eerder als een troef dan als een splijtende verdeeldheid.
We beoordelen een nieuwe track daarom niet langer op zijn deathmetalgehalte. Het is belangrijker dat iedereen in de band er kan achter staan of geraakt wordt door de muziek en dat de fans zien en vooral horen dat we niet ter plaatse blijven trappelen. Daar zit voorts geen uitgekiende strategie of marketingplan achter. Het zou strategisch gezien zelfs makkelijker zijn om één label te plakken op onze muziek, terwijl we nu ergens in een niemandsland zitten tussen death en thrash”, zegt bassist Chris Lagrange.

Naar goede traditie werd lang gesleuteld aan het materiaal en de opnames, maar deze keer werd ook hard aan de promotie gewerkt.

"
In Vlaanderen zijn we behoorlijk bekend, maar is het aantal fans eerder beperkt. Daarom kijken we met dit album ook naar de buurlanden, waar ze ons stilaan ook beginnen kennen. Vroeger staken we al onze energie en centen in de opnames. We concentreerden ons uitsluitend op het creatieve en gingen er te veel van uit dat een goed album wel vanzelf zijn weg zou vinden naar de luisteraars. Als we maar genoeg optraden, zou iedereen ons wel kennen.
Het resultaat was dat te weinig mensen onze muziek te horen kregen. Daarom hebben we deze keer professionals ingehuurd om het album te promoten, en dat werkt. We bereiken steeds meer mensen in binnen- en buitenland, we krijgen veel meer vragen voor interviews en van radiozenders en organisatoren van festivals en zaalshows. Onze video’s op YouTube worden meer bekeken, zelfs onze oude albums worden volop beluisterd op Bandcamp, enz.

We hebben met Niels nu ook iemand in de band die beseft welk belang social media kunnen hebben voor een band. We hadden dit misschien al veel eerder zo moeten aanpakken, maar je bent nooit te oud om van je fouten te leren", legt zanger Pieter Dewulf uit.

We zijn als band ook een stuk volwassener geworden. Vroeger vonden we het niet kunnen dat iemand behalve in Chalice nog in een andere band zou spelen. Dat zagen we als een gebrek aan toewijding. Vandaag zijn de geesten gekeerd en zien we dat eerder als een verrijking. Onze drummer en één van de gitaristen spelen ook bij Caducity en dat verloopt zonder problemen. Met Pieter zit ik nu zelfs in een band waar we donkere, melancholische muziek maken. Het leuke is dat de rollen in die band omgekeerd zijn. Bij Chalice ligt veel verantwoordelijkheid vooral bij mij, terwijl het bij Blue Monday vooral Pieter is die gebombardeerd werd tot CEO.” stelt Chris.

Muzikaal staat Blue Monday, de andere band van Chris en Pieter, een heel eind van Chalice.

“Nicolas en Niels zitten met Caducity nog dicht bij de old school deathmetal die wij vroeger met Chalice speelden. Blue Monday is een heel ander verhaal. Het is een band met behalve Pieter als zanger en mezelf als bassist nog Hans Depraetere (Desert Drones) als gitarist en Jelle Janssens (Kentucky Daredevils, Les Ananas De Courtrai, Sushi Attack, …) als drummer. Voor Blue Monday zoeken we al een tijdje naar een zangeres die tegelijk gitaar of toetsen speelt, als vocaal tegengewicht voor de bariton van Pieter.
We willen echter niet wachten met live spelen tot we die zoektocht afgerond hebben en dus zal je Blue Monday binnenkort live kunnen zien. De muziek kan je omschrijven als trage, melancholische muziek met een donker randje…  een beetje Nick Cave, een beetje Tom Waits, een beetje Leonard Cohen, een beetje The XX. De sfeer is die van tristesse en melancholie, het is meestal ingetogen en intiem met als contrast geregeld wat agressievere gitaarstukken. Beide bands zijn voor ons belangrijk, maar met Chalice staan we al verder”, vertelt Pieter.

“Repeteren en live spelen met Chalice heeft voor mij iets therapeutisch. In mijn opvoeding werd mij altijd voor gehouden om mijn boosheid niet te tonen en nog steeds heb ik de neiging om woede en frustraties op te kroppen. Dan is repeteren of spelen met Chalice de perfecte uitlaatklep voor mij. Als ik twee weken niet repeteer, voelt dat aan als een fysiek gemis. Als een orgaan in mijn lichaam dat niet meer werkt”, geeft Pieter aan.

Ook voor Chris is de band nog heel belangrijk.

“Chalice is nog steeds de band waar ik mee opsta en ga slapen, maar na 20 jaar kan ik het ook wat gemakkelijker loslaten. Dat is gegroeid met de ‘volwassenwording’ van de band. Als het zo aanvoelt dat ik een remmende factor ben voor Chalice, zal ik met pijn in het hart een stap opzij zetten. Tot enkele jaren geleden zou dat scenario zelfs niet in mijn hoofd opgekomen zijn.
Ik verwacht niet dat Chalice nog eens 20 jaar zal bestaan. We spelen heel graag, we zijn een hechte groep vrienden die gaan voor de band en de muziek die we samen maken. We zijn nu al aan nieuwe nummers aan het werken voor de opvolger van Ashes Of Hope, maar we beseffen ook dat het voortbestaan van een band soms heel snel op losse schroeven staat.
Om de voorbije 20 jaar te overleven als band, hebben we behalve een flinke dosis doorzettingsvermogen ook heel wat geluk nodig gehad. Je weet nooit van tevoren wat er op je weg komt. Ondertussen hebben we al heel wat bereikt: vier goede albums opgenomen, op heel wat toffe festivals gespeeld, coole supports gedaan, voor veel volk kunnen spelen op onze releaseshows, heel wat mensen geïnspireerd of een leuke avond bezorgd…
Op de affiche staan van Graspop, Alcatraz of Ieperfest zou de kers op de taart kunnen zijn, maar ook zonder dat kan ik tevreden terugkijken op wat we bereikt hebben met deze band. Het einde is evenwel nog niet in zicht. We zijn 20 jaar oud, hebben dus een verleden, maar we kijken nog meer vooruit. Wie voortdurend omkijkt, die valt op zijn gezicht. Chalice blijft vechten voor de aandacht van iedereen met metal in zijn of haar hart, met alle beschikbare middelen”, stelt Chris.

Jullie zetten al stappen in het buitenland, met shows in Nederland en Frankrijk. Komt daar een vervolg op?

“Live spelen is nog altijd wat we het liefste doen. We kijken inzake buitenland vooral naar Frankrijk en Nederland. Daar groeit de belangstelling voor ons en komt er stilaan meer interesse van luisteraars en organisatoren. Volgende maand spelen we in Zoetermeer met de Nederlandse bands Shuulak en Incarnate en dan zien we wel wat de volgende stap wordt. We nemen onze tijd om het buitenland te veroveren. Niets moet en alles kan”, besluit Chris. 

Aanvullende informatie

  • Band Name: Chalice
  • Datum: 2018-08-21
  • Beoordeling: 0
Gelezen: 1737 keer