logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Nothing But Thi...
Depeche Mode - ...

Every Stranger Looks Like You - Onze voornaamste opzet is dat de toeschouwer een soort van spiegel voorgezet krijgt en zij hun negatieve gevoelens kunnen vinden en zich verliezen in wat we brengen Aanbevolen

Geschreven door - -

Every Stranger Looks Like You - Onze voornaamste opzet is dat de toeschouwer een soort van spiegel voorgezet krijgt en zij hun negatieve gevoelens kunnen vinden en zich verliezen in wat we brengen

Eén van DE ontdekkingen dit jaar was Every Stranger Looks Like You. Een trio van muzikanten die ons binnen een intensieve, donkere atmosfeer confronteerden met onze eigen nietigheid op Villa Pace in Sint-Niklaas, begin september. We schreven daarover: ''Je voelt gewoon die woede in de manier waarop zowel de zanger als muzikanten hun instrumenten letterlijk geselen. Dit is duidelijk geen voer voor tere zieltjes, want ook de oorverdovende climax op het einde zorgt voor een huivering doorheen ons lijf. Mokerslag na vuurbal wordt je door de strot geramd, tot je totaal verweesd achterblijft. ESLLY doet niet aan bindteksten. Geen communicatie over en weer met het publiek dus, maar die verschroeiende muziek voor zich laten spreken. In dat half uur tijd ontstaat er uiteindelijk ook in onze geest meerdere Apocalyptische taferelen. Die er uiteindelijk voor zorgen dat we zelf ook tot absolute waanzin worden gedreven. En totaal verweesd en van de kaart de Nest verlaten."
Lees de volledige recensie via volgende link: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/75610-villa-pace-2019-een-vlucht-van-duizend-luchtballonnen.html.  
Wij vonden het hoog tijd de band een beetje beter te leren kennen, en gingen op bezoek in een dorp vlakbij de Expresweg, ergens 'in the middle of nowhere'.

Every Stranger Looks Like You is een Belgische grunge/posthardcore band uit Lembeke. Hoe is de band ontstaan?
(Tim) Willem en ik kennen elkaar al van de middelbare school en hebben sindsdien eigenlijk altijd samen in bands gespeeld. Een jaar of 5 geleden bood Jan aan om te komen bassen bij ons en toen is ESLLY ontstaan hoe we het nu kennen.

Waar komt de naam 'Every Stranger Looks Like You' vandaan?
De naam is eigenlijk tegelijkertijd een soort van ode aan liefde, verlangen en waanzin. Ik was destijds enorm verliefd en leek haar gewoon overal te (willen) zien of tegen te komen. Die combo van gevoelens was en is eigenlijk nog steeds een grote inspiratiebron dus de naam lijkt wel iets dat steeds meer passend voelt.

Er zijn in ons land eigenlijk wel veel posthardcore getinte bands, is er in dat grote bos nog plaats voor een band als ESLLY denk je? En waarom?
Dat maakt eigenlijk niet uit. We creëren onze plaats zelf, alles wat we maken en doen is ook in de eerste plaats gewoon voor ons drie. Een echte coherente scene lijkt er ook niet echt te zijn, maar we merken ook wel dat mensen meer op zoek zijn naar bands die iets ‘anders’ brengen dan gewoon wat harde nummers op een hoopje gegooid.

Ondertussen zijn al enkele platen uitgebracht, hoe waren de reacties over het algemeen?
Onze laatste worp, ‘I : Levensmoeheid’ is het eerste deel van een tweeluik, het volgende deel komt ergens volgend jaar uit. Wat de reacties betreft, ook daar liggen we niet echt wakker van moeten we toegeven… We zijn niet echt op zoek naar een soort van “validatie” omdat we onze muziek meer zien als een soort van venster naar ons als persoon in de tijdspanne van wanneer we de nummers maakten. Sinds ‘I : Levensmoeheid’ hebben we wel heel wat mooie shows mogen spelen op mooie podia, dus op dat vlak heeft de plaat zeker zijn werk gedaan.

Ik hoorde toen ik jullie live zag in Sint-Niklaas veel woede, pijn en dergelijke donkere gedachten. Waar komt die 'woede vandaan? Persoonlijke ervaringen?
Ja, absoluut persoonlijke ervaringen. Onze live shows spelen we naar elkaar gekeerd, met een driehoek van licht in het midden. De driehoek fungeert meer als een soort van ‘trigger mechanisme’ voor ons dan een decorstuk. Het steeds opnieuw creëren van dezelfde omstandigheden (driehoek, rode tapijten, zelfde kledij) maakt dat we in staat zijn om om het even waar echt te gaan putten uit een vat van emoties, heden en verleden.
Deze band gaat ook niet om mijn verhaal, of dat van Willem of Jan; er is geen onderscheid tussen ons qua kleding, de gitaren lijken visueel sterk op elkaar en er wordt niet gedaan aan ‘frontman’ of het soort van volksmennerij die je vaak zou verwachten van hardere bands. Het kon even goed jij zijn die daar staat, gekleed in zwarte vodden. Het gaat dus ook om wat jij eruit haalt.

We vinden jullie vooral live enorm overweldigend. Waar haal je al die energie toch vandaan, want je stem moet toch afzien? Kan ik stellen dat ESLLY eerder een live band is? Ik vond dat de muziek live nog het best tot zijn recht komt
Het is inderdaad heel erg moeilijk om het niveau van zelfkastijding en agressie dat we live brengen te bundelen in een opname… Live is sowieso een ander gegeven omdat je ook kan zien hoe we het ervaren om de nummers te brengen. Qua vocaal afzien valt dat al bij al heel erg goed mee, in de loop van de jaren heb ik aardig wat techniek kunnen opbouwen en voelt het krijsen haast even (on)aangenaam als spreken.

Is de band al bezig met nieuw werk? Zo ja wanneer mogen we ons aan iets nieuw verwachten? Blijven jullie de richting van gitzwarte gedachten uitgaan?
Het volgende wat we uitbrengen zal dus ‘I : Levensmoeheid’ samen het tweede deel van het tweeluik zijn. De vorige plaat was opvallend agressiever dan ons eerdere werk, de volgende zal die trend enkel doorzetten. Het tweede luik sluit echt een soort van overgangsperiode voor ons als band af. We hebben onze piek qua agressie nu wel bereikt denk ik. We zijn momenteel al aan het schrijven aan een full length voor 2021 die de huidige stilistische elementen bundelt en verfijnt.

Jullie hebben ook niet met de minste op het podium gestaan. Zoals ik heb gelezen op jullie vi.be page. vertel gerust wat meer daarover
Absoluut, we hebben op dat vlak eigenlijk niet anders dan positieve ervaringen gehad. Een
podium delen met bands als Code Orange, Amenra, Loma Prieta etc is echt een enorm voorrecht, ook omdat je heel wat leert van hoe zo’n bands functioneren en een level van professionalisme kan zien die veel kleinere bands zoals wij enkel naar kunnen aspireren.

Ik zie en hoor vergelijkingen met o.a. Amenra bij wie pijn eveneens de rode draad is doorheen hun muziek. Wat vind u van deze vergelijking?
Ergens snappen we uiteraard wel van waar de vergelijking komt, Amenra is een van de weinige bands die een heel hoog niveau van authenticiteit en eerlijkheid mengt met harde muziek. Wat ze brengen is voor veel mensen iets tastbaars; wat wij uiteraard ook nastreven in wat we doen. Op zich is het dus een enorm mooi compliment om daarmee vergeleken te worden, hoewel we qua genres wel redelijk ver uit elkaar liggen.

Hudic (een zeer goede blackened metal band) wil het publiek met vooral een oncomfortabel gevoel naar huis sturen? Is dat bij jullie ook een beetje de bedoeling. Dat 'oncomfortabel' is positief trouwens.
Onze voornaamste opzet is dat de toeschouwer een soort van spiegel voorgezet krijgt en zijn negatieve gevoelens kan vinden en verliezen in wat we brengen. Het oncomfortabele kan hier een gevolg van zijn maar is zeker geen noodzaak.

Zijn er ook wat concerten betreft nog verdere plannen? Lonkt het buitenland?
Nu het tweede luik bijna het daglicht gaat zien zullen we intensiever beginnen toeren, volgend jaar zeker in landen als Duitsland, Nederland, Frankrijk etc. In het verleden is door Europa trekken steeds een enorm fijne ervaring geweest. We willen zo veel mogelijk mensen bereiken en raken met wat we doen, toeren is dus voor ons echt wel het hoogste goed.

Tim, naast je activiteiten bij ESLLY heb je ook ervaring met je eigen studio waar bands als Eleanora, Brutus, 30,000 Monkies en je eigen band FÄR de revue passeerden. Toch geen klein bier. Hoe gaat het met de studio tegenwoordig?
Heel erg goed eigenlijk; het is bijna niet te geloven dat ik van mijn passie kan leven dus ik ben me elke dag bewust dat ik in een bevoorrechte positie zit. Dit jaar heb ik met énorm veel coole mensen en bands kunnen werken, wat mij als muzikant uiteraard alleen maar dingen
bijleert en motiveert om het beste van mezelf te blijven geven.

Hoe is alles begonnen eigenlijk, wat die studio betreft? Zijn er nog komende releases bij je studio die we zouden moeten beluisteren of bekijken? Geeft gerust wat tips
In mijn jongere jaren (rond de 13 schat ik) begon ik wat meer into hardere muziek te geraken. Ik was redelijk gefascineerd door tekst op die moment en verslond elk CD-boekje, inclusief de liner notes (met het personeel dat aan de plaat gewerkt had). Ik merkte dat veel van de platen die mij écht raakten qua klank steeds door dezelfde mensen opgenomen of gemixt waren (Terry Date, Chris Lord Alge etc) en mijn interesse in de technische kant is van daaruit enkel blijven groeien. Wanneer ik zelf met een van mijn eerste bandjes een opname wou was ik redelijk verbaasd over de financiële kant, en besloot ik van zelf wat micro’s te kopen en te beginnen experimenteren. Dit leidde dan uiteindelijk naar mijn “diensten” aan te bieden tegen zo democratisch mogelijke prijzen aan de muzikanten rond mij en zo geschiedde… Qua tips; eerlijkheidshalve selecteer ik zelf redelijk fel in met wie ik samenwerk, dus je mag er vanuit gaan dat elke band die hier komt in mijn bescheiden mening wel de moeite is om te gaan bekijken of eens te luisteren op plaat. Als ik écht nog een aanrader moet meegeven, de nieuwe plaat van The K. vind ik absoluut geweldig.

De omgeving hier (buiten de stad) is dat een inspiratiebron?
De keuze voor het platteland was zeker een bewuste. Willem en ik zijn afkomstig van het Brusselse en na een tiental jaren besloot ik dat het beter zou zijn voor zowel de studio als mezelf om mij wat weg te trekken van de drukte en mensen. Voor ESLLY als band is het ook heel passend dat we alles maken in isolement, gezien het enkel het familiegevoel voor ons versterkt.

Een andere vraag, wat zijn de uiteindelijk ambities?
Zoveel als mogelijk live spelen en toeren en ons blijven ontwikkelen als muzikanten en personen. We spelen niet in een genre waar je rijk van wordt of sportpaleizen van gaat uitverkopen, maar we hopen toch in de toekomst zo veel als mogelijk bezig te kunnen zijn met de band.

Op een festival als Dunk!festival zouden jullie wel kunnen spelen?
Graag zelfs!

Een vraag die ik elke band stel (de antwoorden zijn zeer uiteenlopend). Wat is je mening over Spotify en over sociale media in zijn geheel?
Spotify is volgens ons een heel goed platform; we maken er zelf ook redelijk wat gebruik van om nieuwe dingen te ontdekken. Het streamen verdient misschien niet bepaalt veel als band, maar je blijft wel inkomsten zien van je plays, in tegenstelling tot een CD of plaat waar mensen één keer voor betalen en je dan niets meer ziet. Zeker in tijden van piracy is Spotify wel een heel welkom alternatief. Wat social media betreft; da’s enorm dubbel. Mensen lijken steeds meer één te worden met hun scherm en ook steeds meer iets op dat scherm te willen tonen van zichzelf dat niet strookt met de werkelijkheid. Als band is het handig omdat het je in contact kan stellen met je publiek, maar da’s dan ook het enige wat we hieraan als voordeel ervaren…

Ik vind het prachtig dat jullie werk op vinyl is uitgebracht. Verkoopt dat een beetje? En vanwaar komt het idee?
Vinyl is gewoon een mooi object om te bezitten; het artwork is groter gedrukt dan een CD en de plaat zelfs voelt ook als iets gewichtigs. Voor ons voelt het sowieso als een passend medium voor wat we proberen te brengen. Qua verkoop, dat zal de toekomst uitwijzen hé!Van onze vorige plaat mogen we alvast absoluut niet klagen.

Is er een soort verbintenis tussen de verschillende platen?
Qua inhoud is er inderdaad wel een rode draad die al onze platen bindt. Tekstueel gezien bouwen we steeds voort op het voorgaande werk. “I : Levensmoeheid” kan je zien als een soort van “verergering” van waar we stopten met “Bluest Shade Of Black”. Het vervolg daarop is eigenlijk een afspiegeling van Levensmoeheid. Momenteel lijkt alles ook organisch aan elkaar gebonden te worden, we zijn ook nog steeds dezelfde personen met dezelfde frustraties en angsten als een paar jaar terug.

Moesten jullie de kans krijgen om commercieel succes te vergaren door iets totaal anders te doen dan jullie nu doen zouden jullie dat niet doen dus?
Nee absoluut niet, tenzij we binnen x tijd beslissen dat pop muziek maken de meest gepaste uitlaatklep is voor onze gevoelswereld. Wat komt, komt. Maar we willen vooral iets doen waar we achter staan.

Om af te sluiten , vertel eens meer over de belangrijkste inspiratie bronnen?
Eigenlijk is het niet zo dat er een bepaalde band, drummer, gitarist of zo waarvan we zeggen 'die is het'. We luisteren zelf ook bitterweinig naar ‘hardere’ muziek. Onze instrumenten zijn vooral een middel dat ons dient om weer te geven wat er omgaat in ons hoofd.

Bedankt voor dit fijne gesprek

Aanvullende informatie

Gelezen: 1580 keer