Growing Horns - Het is voor ons vooral belangrijk om shows te spelen die steeds beter worden, en op die manier met onze muziek meer mensen te bereiken

Growing Horns is een doom/sludge band die de zaken enigszins anders heeft aangepakt. Daar waar veel bands een demo of plaat uitbrengen, en zichzelf daarna live lanceren. Is Growing Horns omgekeerd tewerk gegaan. Hen live dus op verschillende podia tonen en zo een zekere fanbase opbouwen. Het heeft hen geen windeieren gelegd. De band brengt nu een EP uit 'The Nobility of Pain'. Ze kwamen deze EP voorstellen op zaterdag 21 december in een uitverkochte ELPEE in Deinze. We schreven daarover: '' Growing Horns slaat na vele jaren deuren open stampen, en concertzalen plat spelen, dus duidelijk een nieuwe bladzijde om die ons doet uitzien naar meer intensieve duisternis van uitzonderlijk hoog niveau in het nieuwe jaar 2020. Is dan ook de voornaamste vaststelling.'' We hadden ook een fijn gesprek met Wim en Daf over het hoe en waarom op deze wijze tewerk gaan? Het verleden en de toekomst plannen en nog veel meer.

Om met de deur in huis te vallen, waarom hebben jullie zo lang gewacht om eindelijk ene plaat uit te brengen (ik vind het een goede zet hoor)?
Daf: Wel, de plaat moest er eigenlijk vorig jaar al geweest zijn. Zoals je misschien weet, is onze vorige drummer Nick er vorig jaar zo ergens rond juli/augustus mee gestopt. We hadden echter al eerder in 2018 de studio vastgelegd voor september, maar door het vertrek van Nick hebben we dus die plannen in de vriezer moeten steken. Gelukkig hebben we met Simon een meer dan waardige vervanger gevonden en zijn we dus in mei van dit jaar samen met Jonas Nyaarr de GAM-studios in getrokken.

In tegenstelling tot live komen de muzikanten nu wel iets meer op de voorgrond stel ik vast, vooral die ritmesectie geeft een zeer andere draai aan de muziek die je niet altijd tegenkomt in het tot slome doom, bewust daarvoor gekozen?
Daf: Goh, bewust is een groot woord, maar zowel bas als drum zijn een essentieel onderdeel van het geluid van Growing Horns, als het ware zelfs de funderingen waarop Sven en Didier hun gitaarpartijen leggen. Dus vonden we het wel belangrijk dat dit ook op de plaat goed naar voren kwam.

Blijven jullie bewust het doom/sludge pad bewandelen, of zijn er mogelijkheden naar bijvoorbeeld black of zo? En waarom (of waarom niet)
Wim: Euhm, zeg nooit, nooit, maar waar Growing Horns nu voor staat is zo’n beetje de gemene deler van ieders smaak, het komt allemaal heel natuurlijk tot stand. Het is niet zo dat we tijdens het maken van nieuw werk op voorhand zeggen van: ‘En nu gaan we eens een nummer maken in die of deze trend'. Maar stel dat er morgen iemand met een bv ‘black-metal’ achtige riff komt aandraven en die past in het nummer, dan is dat goed mogelijk dat er op die manier een nummer ontstaat. Uiteindelijk zal er wel altijd een Growing Horns sausje overgegoten worden, dat wel.

Ik stel die vraag omdat me dat vooral opviel op die EP dat jullie bewust buiten de lijntjes van het globale doom/sludge kleuren. Is ook daar bewust voor gekozen?
Daf: Ik denk dat de muziek die we maken een soort van melting pot is van de invloeden van elk bandlid, en dat we daardoor misschien niet echt klinken als de zoveelste doomband. Er zijn natuurlijk een aantal gemeenschappelijke raakvlakken qua bands die we allemaal goed vinden, maar individueel luisteren we ook allemaal naar verschillende bands, gaande van de extreme snelle uitersten van death-, thrash metal en grindcore tot de ultra trage en lome doom en sludge, maar evengoed heel veel bands die je niet meteen onder metal kan klasseren.

De hoes is gewoon prachtig, een waar schilderij. Wie heeft die tekening gemaakt? Heeft het een onderlinge betekenis? (al kan ik dat daar zelf ook uit opmaken ik hoor het liever van jullie)
Wim: Daf kwam al snel aandraven met het idee om Bram Bruyneel onze hoes te laten tekenen.  Hij was zelf ook onmiddellijk gewonnen om met ons in zee te gaan. Die samenwerking verliep trouwens bijzonder vlot. We speelden onze ideeën door naar hem en reeds van bij de eerste schets werd het duidelijk dat we op min of meer dezelfde lijn zaten.  Bram is een uiterst getalenteerde tekenaar, als je ziet wat er reeds allemaal uit zijn pen is gevloeid, ongelofelijk !  Wij vinden het leuk als je bij artwork wel even langer nodig hebt dan één oogopslag om te zien wat er nu allemaal wordt afgebeeld, of welk verhaal er achter schuilt.… er zitten veel details in het ontwerp, die dan natuurlijk nog veel beter uitkomen op onze vinylhoes.  Zoals je al kon zien heeft Bram ons logo -de kop met de hoorns- verder uitgewerkt tot een volwaardig figuur.  De achterliggende gedachte is dat ons ‘wezen’ eigenlijk aan de basis ligt van de creatie van een ‘mythisch figuur’, de creatie van Lucifer.  De meeste mensen zullen wel weten dat op het moment dat hij zogezegd tegen God in ging, hij het begin van het kwaad en de bron van al het kwaad dat nog te voorschijn zou gaan komen, was.  Wij hebben daar onze eigen draai aan gegeven. Ons ‘wezen’ is eigenlijk de oorzaak van die creatie, waarmee hij ook ineens veel slechter is dan die gevallen Engel.

Deze zomer hebben jullie o.a. een optreden op Stormram moeten annuleren. Alles ok met Simon ondertussen?
Wim: Simon voelt zich ondertussen terug als een vis in het water.  Het was even schrikken op dat moment door die ingreep die hij nogal plots moest ondergaan.  Hij kroop trouwens veel te snel terug op zijn drumkruk, typisch Simon!  Jammer natuurlijk dat onze show in het water viel, maar gezondheid gaat natuurlijk boven alles.  Misschien komt er nog wel eens een herkansing voor ons?

De vriendschapsband binnen dat 'underground wereldje' tussen verschillende bands is dan ook enorm groot, want sommige van jullie daagden daar ook op. Is dat ook zo dat die vriendschapband zo groot is? En hoe zou dat komen?
Daf: In de vier jaar dat we de baan op trekken met Growing Horns, hebben we het geluk gehad met een aantal waanzinnig goede bands het podium te mogen delen, en daaruit zijn een aantal mooie vriendschappen ontstaan. Zonder uitzondering kunnen we wel stellen dat er heel veel respect is tussen en voor alle bands waarmee we al het podium hebben gedeeld, en het feit dat bands elkaar uitnodigen om op elkaars shows te spelen versterkt dat gevoel alleen maar, maar zorgt er tegelijkertijd ook voor dat er meer mensen komen opdagen naar underground shows.

Na ELPEE staan jullie ook op Alcatraz, hoe is dat in zijn werk gegaan? Connecties?
Daf: In zekere zin wel, want een aantal van de bands die dit jaar op Alcatraz speelden, zijn bevriende bands waarmee we al eens het podium mochten delen. De nieuwe La Morgue-tent op Alcatraz was een schot in de roos en bood de kans aan voornamelijk Belgisch talent uit de underground zijn kunnen te etaleren, en dat is zeer in de smaak gevallen. Enkele van die bands lieten onze naam vallen bij de organisatie, en we zijn vereerd dat we in 2020 mogen deel uitmaken van de nu al legendarische line-up!

Als je terugkijkt op de vorige jaren, wat waren de hoogte- en dieptepunten?
Daf: We mogen ons tot op heden gelukkig prijzen, want echte dieptepunten zijn er tot nu toe nauwelijks geweest. Het vertrek van Nick was er misschien eentje, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat we een fantastische nieuwe drummer in de plaats kregen. Andere hoogtepunten waren de supportshow voor het jubileum van Cowboys & Aliens en onze passage op Headbangers Ball’s Festival in 2018.

Zijn er dingen waar je spijt van hebt en nu anders zou aanpakken, buiten een andere zanger? (grapje)
Daf: Ze vinden niemand die lelijk genoeg is om mij te vervangen, verdorie! (hahaha)
Ik vind spijt eigenlijk een nutteloos gegeven, want meestal kan je aan de meeste zaken die gebeurd zijn toch niets meer aan veranderen.

Hoe zijn de eerste reacties op deze EP eigenlijk?
Wim: Het was spannend afwachten voor ons. Zoals je wel vaker hoort kan je als band al snel je eigen nummers nog moeilijk zelf objectief beoordelen. Voor de eigenlijke opnames zijn we nog even een pre productie gaan doen bij Dunk en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.  Samen met Jonas werden onze nummers nog eens ontleed en hier en daar werden er nog -weliswaar kleine- veranderingen aangebracht. We mogen wel zeggen dat we goed voorbereid waren, dat moest ook wel want de plaat werd eigenlijk live opgenomen.  Daardoor klinkt die iets meer organisch, iets wat wel goed bij ons past, vinden we. Ondertussen is onze plaat uit en het doet deugd dat de recensies positief zijn, de mensen kunnen onze herrie wel smaken blijkbaar !  Haha.

Wat zijn, buiten Alcatraz plat spelen deze zomer, de verdere plannen voor het nieuwe jaar?
Daf: De focus ligt nu volop op nieuwe nummers maken, nu de plaat klaar en uit is. Door het vertrek van Nick en de komst van Simon zijn we eigenlijk een stuk terug gezet in de tijd, want uiteraard heeft Simon ook zijn tijd nodig gehad om zich de nummers eigen te maken, en we staan er nog steeds van versteld in wat voor kort tijdsbestek hij dat voor mekaar gekregen heeft. Maar dan zijn we in mei van dit jaar de studio ingetrokken, en alles wat daarop volgde is de aanloop geweest naar de release van de plaat. Nu de plaat er is kunnen we ons volop focussen op shows spelen ter promotie van de plaat en op het schrijven van nieuwe nummers.

Zijn er ook plannen voor het buitenland?
Wim: Dat is iets wat binnen de band nog niet echt besproken is geweest.  We waren al meer dan blij dat we hier en daar in ons eigen Belgenlandje konden of mochten gaan spelen.  We doen niks liever dan live spelen en als we dat ook in het buitenland zouden kunnen gaan doen, waarom niet?

Kunnen we stellen dat dit het jaar van de grote doorbraak zal worden?
Wim: Ik denk niet dat er iemand binnen Growing Horns daar echt mee bezig is. Het is voor ons veel belangrijker om shows te spelen die steeds beter worden, en op die manier met onze muziek meer mensen te bereiken.

Wat is eigenlijk het einddoel (als dat er is) of wat wil je als band absoluut bereiken?
Daf: Er is binnen Growing Horns geen hoger doel of eindmeet die we als band willen bereiken, denk ik. Elke kans die we krijgen grijpen we met beide handen, en als dat er voor zorgt dat onze muziek daardoor meer mensen bereikt, dan is dat fantastisch. Het doet dan ook enorm deugd dat onze releaseshow in Elpee compleet uitverkocht was.

Een vraag die ik iedereen stel, ja zelfs de pop artiesten die ik interview, hoe staan jullie tegenover spotify en sociale media, spuw uw gal uit? (houdt het wel proper)
Daf: Ik denk dat social media een noodzakelijk kwaad is waar je tegenwoordig als band niet meer rond kunt. Het zorgt ervoor dat je muziek in alle uithoeken van de wereld kan gehoord worden, en daarom alleen al is het iets fantastisch. Maar tegelijk zorgt het er ook voor dat mensen de waarde van muziek een beetje uit het oog verliezen, omdat het overal met een simpele klik beschikbaar is. Gelukkig zijn er nog genoeg mensen die waarde hechten aan een fysiek exemplaar op cd of vinyl. Vandaar dat het voor ons ook maar logisch was om ‘The Nobility Of Pain’ op beide dragers te kunnen aanbieden.

Zijn er nog opmerkingen naar onze lezers toe?
Wim: We zijn ongetwijfeld heel tevreden kerels als er iemand na het lezen van dit interview de moeite neemt om ons eens te checken op Youtube, op onze Facebook pagina, eens langs te komen naar een optreden en daardoor overweegt om een fysiek exemplaar van ‘The Nobility of Pain’ aan te schaffen.
Facebook: https://www.facebook.com/growinghornsband/
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC96rsWBa1feTlhqAOiS72OA

Bedankt voor dit fijne gesprek, veel succes in het nieuwe jaar en de jaren daarop