Mantis - Schrijven over muziek is als dansen over architectuur

In 2018 was Mantis niet alleen de ontdekking van de festivalzomer, mede dankzij hun onvergetelijke optreden op Rock Herk. Met 'Magnolia' leverde Mantis een meesterwerk af.
Ondanks we het gevoel hadden dat het een beetje stil is gebleven, blijkt dat niet zo te zijn en is de band altijd actief gebleven. In een facebook bericht liet Michel Ponsart me weten dat de band o.a. een contract heeft afgesloten met dunk!records voor een tweede plaat. Hoog tijd om de band eens enkele vragen daarover te stellen, en ook te kijken naar de toekomst.

De recensie van 'Magnolia' kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/70904-magnolia.html  

Het is nu al twee jaar geleden dat ik de band heb leren kennen door jullie optreden op Rock Herk, en vooral die prachtige plaat 'Magnolia' ondertussen is er veel veranderd, vertel maar
We hebben sindsdien twee nieuwe bandleden, en ééntje die vertrokken is. Onze synthman Jurgen is een halfjaar geleden op eigen beslissing gestopt met de band om meer te kunnen reizen, wat we volledig begrepen , aangezien Mantis nogal wat van onze vrije tijd opslokt. Reeds daarvoor hadden we Robin ingelijfd op tweede synth, maar om de partijen van Jurgen op te vangen hebben we Thomas Berger gevraagd om ons te vervoegen. We zijn momenteel dus met vijf, wat heel wat nieuwe mogelijkheden heeft geopend qua experiment en melodie.

Het leuke aan Mantis is dat je de band ,ondanks dat jullie  vaak het label postpunk wordt op gekleefd, eigenlik niet kunt labelen. Hoe zou je zelf je muziek omschrijven?
Bij deze vraag beroep ik mij graag op de dooddoener dat ‘schrijven over muziek is als dansen over architectuur’. Toen we begonnen , heeft een vriend van ons het label ‘pogojazz’ op onze muziek geplakt, wat tegelijkertijd alles en niets zegt over onze stijl.

Heeft die plaat eigenlijk ook bepaalde deuren geopend?
De plaat heeft ons op fantastische nieuwe plekken en festivals gebracht, dus op dat vlak heeft ‘Magnolia’ gedaan wat we ervan wilden. Als je met ‘deuren openen’ verwijst naar platenlabels die met miljoenen aan onze deur staan te kloppen, dan heeft de plaat een beetje ondergepresteerd. Het is dus allemaal een kwestie van perspectief, maar aangezien wij muziek maken en spelen omwille van het plezier, en vooral ook telkens iets beter willen worden daarin, kunnen we alleen maar trots terugkijken op het parcours dat we met ‘Magnolia’ hebben afgelegd.

Ik had de indruk dat het eigenlijk een beetje stil geworden was rond Mantis sinds die schijf. Of is me iets ontgaan?
Toen we onlangs terug wat optredens begonnen te delen en foto’s postten van ons werk in de studio , kregen we die reactie vaker, hoewel we dat idee zelf totaal niet hadden. Het klopt dat we het laatste jaar veel minder hebben opgetreden, maar dat was een bewuste keuze om aan de tweede plaat te kunnen werken. Achter de schermen is er ook zoveel gebeurd dat het voor onszelf alleszins niet stiller is geworden wat de band betreft.

Zijn er dingen die je wetende wat je nu weet, anders zou aanpakken?
Je kan achteraf altijd dingen bedenken die je anders had kunnen doen, maar dat heeft weinig zin. Ik denk dat we momenteel vooral nog beter weten wat we zoeken qua geluid, en dat we dat hebben proberen toepassen op de tweede plaat. Maar stel ons dezelfde vraag over twee jaar en we zeggen waarschijnlijk dat we nu van niks weten.

Jullie hadden me gecontacteerd omdat er recent veel is veranderd.  Een contract bij Dunk!records bijvoorbeeld? Hoe is dat in zijn werk gegaan?
We hadden al een hele tijd een goed contact met de mensen van Dunk!. Vorig jaar hebben we ook voor de eerste keer op het festival mogen spelen, en dat was één van de fijnste optredens die we tot nog toe hebben gespeeld. We denken dat de organisatie dat ook zo heeft aangevoeld, want ze gingen akkoord om onze tweede plaat uit te brengen.

Betekent dit ook dat jullie misschien op Dunk!festival staan volgend jaar?
Uiteraard zouden we graag opnieuw op Dunk! spelen, maar dat is uiteraard niet aan ons om te beslissen. Gezien de omstandigheden zullen we sowieso al blij zijn als er volgend jaar een nieuw Dunk!Festival komt, want los van onze band hadden we onze tickets voor de editie van 2020 al een hele tijd klaarliggen.

Ook is er een nieuwe single uit  - https://www.youtube.com/watch?v=cLJb-7iI2PU  -  “Tropic of nothing” knappe video, volgt daar ook een nieuwe plaat op? Wanneer?
Onze tweede plaat is opgenomen en wordt momenteel gemixt, we mikken op een release in eind oktober. We kunnen, zeker gezien de huidige omstandigheden, niet wachten om terug live te gaan spelen.

Ligt het eventuele nieuwe werk in de richting van die single? Wijken jullie bewust veel af van jullie plaat 'Magnolia'? Of net niet?
De single is een half jaar vòòr de plaat opgenomen, dus hij is niet volledig indicatief voor hoe de tweede plaat klinkt. Ik denk dat we vooral veel bewuster zijn omgegaan met de opbouw van onze nummers, wat weeral vergemakkelijkt werd door de komst van Robin en Thomas. We wilden niet bewust afwijken van ‘Magnolia’, maar Mantis is hoe dan ook een andere band dan twee jaar geleden. Ieder van ons heeft veel bijgeleerd over zijn instrument en de mogelijkheden ervan, en we hopen dat dat te horen zal zijn op de volgende plaat.

Het zijn moeilijke tijden om echt iets te plannen, het lijkt wel alsof niets zal doorgaan dit jaar. Maar wat zijn, ondanks dat, de verdere plannen voor 2020?
Aangezien al onze optredens in het voorjaar zijn weggevallen , concentreren we ons momenteel op de release van die tweede plaat. Hopelijk kan die gewoon plaatsvinden in het najaar en dan zullen we, afhankelijk van hoe de situatie vordert, terug live gaan spelen. Het kriebelt al een hele tijd om ons nieuw materiaal te tonen, maar dat zal dus nog even moeten wachten.

In welke richting zou je als band graag evolueren, kortom, wat zijn je eigenlijke ambities als band?
Ik denk dat we voornamelijk op zoek zijn naar nieuwe ervaringen en vaardigheden. Zolang we kunnen blijven spelen en het gevoel hebben dat we vooruitgang boeken zullen we blijven gaan. Wij moeten hier niet van leven dus we kunnen doen waar we zin in hebben. Als we over vijf jaar plots absoluut een funkplaat willen maken, dan kunnen we dat doen. Het resultaat zal op niks trekken, maar het idee dat het kan is wat we willen vasthouden.

En wat zijn je persoonlijke ambities?
Alle 151 Pokémon van de eerste generatie vangen.

Een vraag die een beetje aanleunt bij de huidige tijdsgeest, hoe overleef je deze barre tijden als muzikant?
Wij missen vooral het samen spelen, en het feit dat we deze tijd niet kunnen gebruiken om te werken aan onze liveset wringt wel. Maar we gebruiken zo goed mogelijk onze thuisstudio’s om op afstand aan dingen te werken.

Bestaan er mogelijkheden om, zoals we tegenwoordig zien, via streaming 'lockdown' concertjes te geven? Je ziet ze regelmatig passeren op de sociale media. En heb je daar als band iets aan?
We zijn, heel erg op het gemak, bezig om enkele dingen uit te proberen vanop afstand. Daar kan een nieuw nummer in zitten, een aangepaste versie van een bestaand nummer, of iets anders. Lockdown concerten gaan we niet geven, we zullen al blij zijn als we binnenkort terug mogen repeteren.

Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat heel binnenkort face to face over doen. Veel goede moed in deze barre tijden