Flying Horseman - We hebben een introvert publiek; een publiek dat intens meeleeft en enthousiast is, zonder overdreven uitspattingen

De Belgische band Flying Horseman maakt sinds 2008 deel uit van een hele rits bands waarop je, puur muzikaal bekeken, onmogelijk een label kunt kleven. In 2010 vielen we reeds voor het debuut 'Wild Eyes'; vooral live heeft Flying Horseman door hun gevarieerde set ons hart gestolen. Ondertussen zijn we aan album zes aanbeland 'Mothership'.
We schreven: ''Een verdomd aanstekelijke kruisbestuiving tussen één voor één top muzikanten, die weten waar ze mee bezig zijn, én hun spontaniteit, waarvan je enerzijds het warm van krijgt en anderzijds je lekker gaat dansen in de huiskamer.''  
Door de corona crisis viel de voorstelling van de plaat wat in het water. Ondertussen trad Flying Horseman al enkele keren op. O.m. in de Casino en de Handelsbeurs. Naar aanleiding van die shows, de nieuwste schijf ‘Mothership’ , hoe de band deze crisis voorlopig heeft overleeft tot de toekomstplannen, hadden we een fijn gesprek met bezieler en frontman Bert Dockx.

Tien jaar geleden kwam jullie debuutalbum ‘Wild Eyes’ uit. Hoe blik je terug op de afgelopen tien jaar?  Wat is voor jou het grootste verschil tussen toen en nu?
Ik ben eigenlijk niet iemand die terug kijkt, niemand van ons eigenlijk. Wij kijken liever vooruit. Uiteraard zijn we blij met wat we hebben bereikt. Al zijn er ook wel oude nummers die ik niet meer speel omdat ik me in de huidige tijdsgeest niet meer kan vinden in de teksten en zo. Er zijn ook wel dingen veranderd tegenover in het begin. Er zijn ook wat line-up betreft toch wel wat veranderingen geweest, ook die hebben een invloed gehad op ons werk. De laatste plaat is wel meer een kantelpunt geweest moet ik toegeven. Wat ook heel belangrijk is daarbij , is dat we nu weer een hechte band zijn geworden. Dat is misschien de belangrijkste verandering in die tien jaar, mede daarom is die nieuwe plaat dus ook zo belangrijk geworden. Het luidt namelijk een heel ander hoofdstuk in van Flying Horseman als band. Kortom, elke plaat was en is gewoon een nieuw avontuur eigenlijk. Dus ja, terugkijken doe ik daarom niet echt. Want we zijn dus al bezig met een nieuw avontuur. We zijn bijvoorbeeld al met de volgende plaat bezig. Om maar te zeggen.

Ik heb jullie al een paar keer live gezien, ik volg jullie al van het prille begin. En je merkt dat ook op het podium groeien
Dat is ook zo. Ik ben ooit begonnen als solo artiest met Flying Horseman. Toen werden we een trio. Bij elke plaat zijn we dus niet alleen in line-up gegroeid, maar werd de invloed van de muzikanten ook steeds groter en belangijker. En dat is live toch ook te merken, vroeger was de focus ook meer op mij gericht, en ook dat is nu veranderd.

Het viel me zelfs op dat jullie in een paar weken tijd iets heel anders hebben gedaan. Jullie optreden in de Casino was heel anders dan in de Handelsbeurs , had ik de indruk?
De setlist was een klein beetje anders, en links en rechts de insteek ook. In de Handelsbeurs was eigenlijk ons tweede optreden het meest geslaagd. Alles zat juist, de sfeer, de songs, dat is eigenlijk een van de beste optredens die we hebben gegeven om 21u. Geen idee hoe dat komt, maar het gevoel was gewoon AF. En dat merkte je ook aan het publiek toen. We brachten zelfs verschillende bisnummers. Het samenspel was bijvoorbeeld nog  beter. Enfin alles zat goed. Opvallend trouwens? Waar we twee keer spelen is dat tweede optredens steeds iets beter dan het eerste.

Als ik het zo hoor heb ik in Gent wel het beste van de twee gemist blijkbaar. Heb je een verklaring hoe het komt dat het tweede beter is als je twee keer moet spelen
Het WAS dus niet alleen in de Handelsbeurs, maar ook elders waar we twee keer mochten aantreden, opgevallen.  Je bent sowieso wat zenuwachtig als je het podium opkomt en je hebt wat meer tijd nodig. En na dat eerste optreden valt er een  soort last van je schouders ,  Ik voel me dan wel moe, maar ook meer ontspannen eigenlijk. waardoor je bij dat tweede optreden veel losser op het podium staat. Wellicht komt het vooral daardoor.

Flying Horseman trapt na al die jaren niet in de val een routineklus af te leveren, en dat is duidelijk niet enkel de verdienste van de band alleen. Voor 'Mothership' gaat Flying Horseman de samenwerking aan met multi-instrumentalist Jasper Maekelberg, hoe hebben jullie elkaar terug gevonden?  Een meerwaarde toch, vond ik, die samenwerking
Eigenlijk is die samenwerking toevallig ontstaan. We hadden enkele producers voor ogen. In eerste instantie nam ik toch een wat afwachtende houding aan.  Omdat Jasper eigenlijk meer - laat stellen - pop muziek doet. Maar alles is zeer aangenaam verlopen, zonder enig probleem zelfs. Echter de basis lag eigenlijk al vast vooraleer Jasper er aan meewerkt. Maar Jasper heeft ons een meer Funky sound gegeven, iets minder donker eigenlijk. Waardoor de plaat toch heel anders is geworden dan de vorige platen, en dat is wel zijn verdienste. Het was ook de eerste keer dat ik enorm veel controle heb afgegeven. Dat heb ik vroeger niet gedaan, en nu dus wel. We vulden daarin elkaar trouwens perfect aan, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets wilde veranderen aan het eindresultaat naderhand. En dat is toch heel speciaal en ook  eveneens de grote verandering dus tegenover vroeger, toen ik eigenlijk alles min of meer  zelf deed.

Je zegt ook ‘minder donker’ maar daar wil ik toch even wat dieper op ingaan eigenlijk; het gaat wel een andere kant uit, maar ik had het gevoel dat er nog een donker kantje aan zat
Dat donkere blijft wel wat hangen, maar de muziek is toch iets meer lichtvoetig geworden tegenover vroeger. We zullen wellicht nooit een pop band worden, dat is ook niet de bedoeling, we brengen muziek in veel lagen en zo. Dus ja .. dat ‘donker’ kantje blijft dus hangen, maar deze is toch wel meer Funky en lichtvoetiger dus.

Door die corona crisis viel veel in het water, de cd voorstelling diende te worden uitgesteld tot oktober. Hoe heb je als band die periode beleefd?
De vooruitzichten waren in januari/februari zeer goed. In de Roma - waar we ondertussen nog niet hebben opgetreden - zag het er zelfs naar uit dat we circa 1000 tickets hadden verkocht, dus ja die verwachtingen waren hoog en we keken er enorm naar uit, na zo een lange periode eindelijk nog eens op het podium te staan, met een nieuwe plaat. En dan is er plots niets meer wat  ongetwijfeld zeer  moeilijk voor ons was. Maar ondanks Corona hebben we sinds juni eigenlijk meer mogen spelen dan veel andere bands, dus eigenlijk mogen wij niet klagen. Het is wel met mondmaskers en zo, maar goed..

Dat is ook een vraag die ik me stel, hoe voelt dat aan , zo optreden voor een publiek waar iedereen een mondmasker draagt?
Een beetje afstandelijk uiteraard, je hebt minder connectie met je publiek toch. Pas op , het is leuk om te mogen spelen, en de respons is ook goed. Natuurlijk voor een volle club spelen  is nog iets heel anders. De energieke wisselwerking tussen band en fans die je dan krijgt, mis ik nu wel.  Maar goed, dit is  dan weer wel een zeer goede oplossing en we zijn al blij dat we voor een publiek kunnen spelen  eigenlijk.

Wat me wel opvalt , is dat het publiek meer aandachtiger is, bij stille momenten is er anders dat geroezemoes, dat is er nu minder , heb ik de indruk
Dat is wel zo, en dat is uiteraard fijn. Langs de andere kant brengen we nu een meer funky plaat uit waarop kan gedanst worden, en dan mag dat niet. Dat is dan de andere kant van de medaille. Maar dat het publiek meer aandacht schenkt aan het optreden is wel zo, dat gekeuvel tijdens rustige nummers valt zo goed als weg nu.

Wat optredens betreft, heb je ooit al iets meegemaakt vanwaar je zegt, wat krijg je nu. Slipjes op het podium of een moshpit en zo?
(Haha) nee, we hebben een zeer introvert publiek. Een publiek dat  wel intens meeleeft, zonder overdreven uitspattingen wellicht, maar toch met voldoende enthousiasme.

Om nog eens terug te komen op die lockdown, je ziet veel bands die in die eerste periode live streamings doen. Hoe sta je daar tegenover?
We hebben er ook een paar gedaan. Het is niet fantastisch uiteraard, maar daardoor zijn we wel kunnen blijven spelen. Ook al deed het uiteraard wel raar zonder publiek. Maar eerlijk? Moest een band die ik heel graag wil zien een optreden brengen via live streaming , zou ik zelfs bereid zijn daarvoor te betalen of zo. We hebben er dus drie gedaan, waarvan twee bij voorbaat opgenomen. Dat vond ik  dan weer minder interessant. Bij die andere speelde je dus voor een publiek ‘live Een publiek, dat dan wel thuis zat maar toch. Dat beviel me beter. Kijk, laat het me zo stellen. Ik speel dan liever via live stream dan dat je niets doet. Ook al vervangt dat nooit een echt optreden uiteraard.

Jullie optreden in De Casino was meer dan gedenkwaardig. Ik vond het persoonlijk een heel gevarieerde avond, boordevol weerhaakjes, tempo wisselingen en heel veel verrassende momenten; hoe heb je zelf dit optreden ervaren.. Viel er een last van je schouders na zo lang wachten?
We hadden ondertussen al een paar optredens gedaan. Het eerste was in Gent, dus eerst via live streaming, daarvoor waren we wel zenuwachtig om na zoveel tijd dus op te treden.  Dat was in de Handelsbeurs. We spelen daar geregeld trouwens. En we voelden ons er eigenlijk op ons gemak, omdat we een thuismatch spelen ook al was het zonder publiek. Daarna hebben we Gent Jazz gedaan, maar dat viel ons iets minder mee. Toen zijn we langzaam er weer ingekomen. Kortrijk hebben we ook gedaan, en ja we zijn gegroeid. Tot waar we nu zijn aanbeland.

Om wat op die shows voort te borduren. Vooral de avonturier in ons werd op zijn wenken bediend. Kan en mag ik jullie muziek onderbrengen onder die categorie ‘avontuurlijke trip door duisternis met vaak een lichtpunt aan de horizon, maar niet te lang zodat de spanning te snijden blijft’ , althans zo voelde dat optreden aan voor mij. Je mening graag
Ik kan me daar wel in vinden. Ik hou sowieso van muziek waarbij je vertrekt vanuit een bepaald punt, maar nooit echt weet waar je gaat uitkomen. Niet alleen met Flying Horseman verkies ik deze aanpak. Ik ga ook bewust op muziek zoeken  waar je voor een verrassing komt te staan, en waarin geen vaste structuur in zit eigenlijk. Ik hou  daarom er ook niet van om altijd diezelfde structuur te gebruiken. Ik neem het publiek ook graag mee op een avontuurlijke reis waar je veel kanten uitgaat. Dat licht en duister is ook zoiets. Ik hou eigenlijk niet van muziek dat ofwel uitgesproken licht of duister is maar net van die combinatie tussen beide aspecten.

Dat bedoel ik net. Als je drie dagen jullie live ziet, zie je drie verschillende optredens. Dat vind ik zo prachtig aan een band als Flying Horseman
Dat heeft ook wel iets te maken met mijn jazz achtergrond, ik ben snel verveeld. Ik blijf dus niet altijd hetzelfde doen, dat lukt gewoon niet. Ik moet evolueren.

Nog iets opvallends; je hebt meer gebabbeld tegen je publiek in de Handelsbeurs dan in de Casino, niet dat het hoeft , want Flying Horseman is zo een band die de muziek voor zich laat spreken. Heb je daar een verklaring voor?
Ik krijg daar soms wel opmerkingen over. (Haha) Maar ik kan gewoon geen bindteksten vastleggen. Ik zeg gewoon iets, als ik iets wil of moet zeggen eigenlijk. Ik heb dat eigenlijk ook als ik naar optredens ga, als ik een band heel goed vind , merk ik soms achteraf ook dat die zanger of zangeres weinig gezegd heeft, maar ik heb daar dus geen last van. Eigenlijk vind ik het soms vervelender als ze teveel babbelen. Ik heb bijvoorbeeld Portishead een paar keer live gezien. Beth Gibson is een heel verlegen persoon. Maar ze communiceert heel duidelijk en intensief naar het publiek toe, waardoor ze je ontroert. Dat vind ik dus veel belangrijker dan lange bindteksten.

Groot gelijk. Iets geheel anders. Iets dat ik gelezen heb ik een ander interview ‘’nadat ik twintig jaar op dezelfde gitaar heb gespeeld, heb ik nu een roze gitaar.’’ Vertel er gerust wat meer over? We zijn benieuwd naar die roze gitaar. Het hoe, waarom en wat?
(Bert gaat zijn gitaar halen en toont hem) Dat is geen gewoon roos. Die verandert van kleur eigenlijk. Ik heb twintig jaar op dezelfde gitaar gespeeld, ik had geen geld om een nieuwe te kopen. Eind vorig jaar ben ik in een winkel terecht gekomen en op een andere gitaar beginnen spelen. En ondertussen heb ik al enkele gitaren gekocht en verkocht. Deze ga ik wellicht ook verkopen. Deze in de Casino is een rode gitaar.

Ik sta er niet bij stil, maar zit er andere klanken in een gitaar?
Ja toch wel, als je er meer mee bezig bent – ook wat andere instrumenten betreft – voel je dat wel aan. Elke gitaar ligt anders in de hand, voelt anders aan en klinkt dus wel anders daardoor. Het is zeer subtiel.  Maar dat is zeker zo.

Tot daar de technische kant van de zaak. Nu, Laten we het ook eens over de toekomst hebben. Wat zijn de verdere plannen?
We hebben het daar met ons allen over gehad. In het verleden, was het zo dat als er een plaat uit was ik op mijn eentje ideetjes begon te ontwikkelen en dan werkten we die samen uit. Ik zou naar de toekomst toe eigenlijk alles meer willen open gooien. En de inbreng van de andere muzikanten binnen Flying Horseman dus meer willen uitbreiden. Iedereen mag en kan zijn idee naar voorbrengen, meer dan vroeger. Het is de bedoeling om iedereen de kans te geven om zijn idee uit te werken eigenlijk. Trouwens, en dat is de drijfveer waarom.  In het verleden had ik gewoon heel veel te vertellen, dat is nu iets anders. Ik wil ook het verhaal van de rest van de band horen zodat iedereen meer zijn inbreng heeft, en  dat dus ook hun verhaal wordt verteld. Ik hoop daarom dat de volgende plaat eentje is waar de mensen dus weer iets nieuw ontdekken, dankzij de inbreng van de andere bandleden. Daar wil dus vooral meer naartoe werken in de toekomst.

Zijn er naast Flying Horseman eigenlijk nog andere projecten waar je mee bezig bent?
Met Dans Dans zijn we bezig aan een nieuwe plaat, die komt er snel aan. Ik speel soms wel solo, ik heb een tijdje geleden een solo plaat uitgebracht. Voorlopig heb ik niet echt plannen daar meer aan toe te voegen. Zoals ik daarjuist zei, ik heb eigenlijk geen behoefte meer om op mijn eentje iets te doen. Er is ook een project ‘Ottla’ maar daar zijn voorlopig geen releases mee. Ik heb nog wel ideeën voor een andere band, maar daar is nog niets zeker. Er is ook een project dat ik heb gedaan onder de naam ‘Strand’ maar daar is voorlopig niets nieuws te melden. Dus ja. De release met Dans Dans en dan Flying Horseman hebben nu prioriteit.

De horeca en de cultuursector worden zwaar getroffen, bij een eventuele lockdonw zijn zij ook altijd degene die moeten inbinden. Alsof ze als zondebok worden gebruikt, Wat is je mening hierover? En hoe denk je dat de cultuur deze crisis zal overleven?
Ik heb veel familie die in de horeca werken, ik ga ook graag op café en Restaurant. Ik heb het een beetje moeilijk ermee. Het is niet voldoende bewezen dat de besmettingen binnen de horeca zijn gebeurd, dus ik snap niet waarom die net moeten sluiten. We hebben in ons land trouwens een rijke café cultuur, ik hoop dat die stand houdt. De kleine zaken zullen het nu wel heel moeilijk hebben, ik hoop dat het allemaal nog meevalt. Het zou spijtig zijn moest dat verloren gaan. Want het is een onderdeel van wie we zijn in Vlaanderen, en ook in België eigenlijk.

Om af te sluiten. Is er na al die jaren nog iets als een einddoel, een ambitie of iets dat je dat je absoluut wil bereiken? Of ben je daar niet echt mee bezig?
In de eerste jaren wel, tien tot twaalf jaar geleden. Ik werkt in de horeca en had toch echt het gevoel van ik heb iets te vertellen, maar niemand is geïnteresseerd. Dat was wel frustrerend. Toen had ik dus wel een doel om, laat ons stellen ,iet te betekenen voor mensen. Maar toch besefte ik dat met mijn muziek geen commercieel succes kon hebben. Ik heb dus eigenlijk ondertussen alles wel bereikt  wat die doelstellingen betreft. Wat voor mij nu  het belangrijkste is , is dan ook  nog veel optredens doen en platen uitbrengen.

Maar het is als muzikant wel financieel moeilijk?
Ik ben zeer tevreden met deze status. Ik leef liever met iets minder, op een klein appartement of zo,  dan dat ik een job doe en veel geld verdien maar me daar niet gemakkelijk mee voel. Dus ik ben gelukkig met dit leven.

Pics homepag @Alex Schuurbiers

Ik ga het daar bij laten, enorm veel succes in alles wat je doet, en laat ons hopen dat het ‘normaal’ vlug terug keert.