Nico Goethals - Deze crisis heeft geen plannen in het water laten vallen, er zijn plannen boven water gekomen

Sommige mensen zijn laatbloeiers, die ondanks dat ze al veel jaren intensief met iets bezig zijn pas op latere leeftijd uit de schaduw treden. Nico Goethals is een singer-songwriter die ondertussen al live in kleine cafés en clubs heeft bewezen uit heel goed hout gesneden te zijn. De man is ondertussen 47, maar brengt pas volgend jaar zijn debuut uit.
We hadden hierover een fijn gesprek, maar vroegen ons ook af waarom het zo lang heeft geduurd. Nico vertelde ons zijn levensverhaal, dat veertig jaar bestrijkt van met wel heel uiteenlopende muziek bezig te zijn. Met vallen, en opstaan.. en toch doorgaan.

Nico, dit interview heeft één bedoeling, promotie rond je full album dat volgend jaar uitkomt, en ervoor zorgen dat onze lezers je wat beter leren kennen. Dus laten we terugkeren in de tijd. Ik lees op uw vi.be pagina dat je in de jaren ’90 in verschillende bands hebt gespeeld ; kun je daar iets meer over vertellen?
Vanaf mijn 18e heb ik in bandjes gespeeld als Atomic Dog, Kill Spector en The Voylords, allemaal redelijk zware muziek. Maar verder dan wat clubhuis concerten en lokale cafés zijn we nooit geraakt. Er werd heel veel muziek gemaakt en plezier beleefd, niets moest en alles kon. Dat op zich had iets heel bevrijdend en was een enorme uitlaatklep voor mij op dat moment in mijn leven. Veel van die muziek is dan ook gewoon binnen het repetitiekot gebleven zonder dat er verder ooit iets mee gebeurde.

Dat is ook niet verplicht iets creëren natuurlijk? 
Nee, dat is zo. Ik heb me ooit wel eens afgevraagd ‘wanneer kan ik mezelf een muzikant noemen’? Toen ik die vraag onlangs aan iemand stelde, vroeg hij me het volgende : "speel je gitaar of een ander instrument? Zing je? Schrijf je liedjes? Wel, dan ben je een muzikant. "Los van het feit of die muziek de grote wereld bereikt, los van het feit of je er moet van leven of niet, los van het feit dat je al dan niet met je muziek naar buiten komt of niet.

Hoe, wanneer en waar heeft de muziekmicrobe je eigenlijk te pakken gekregen , om nog verder naar het verleden te kijken?
Toen ik een jaar of acht a tien was , had ik van mijn pa zo een stereoketen gekregen met alles erop en eraan, dubbele cassette speler, platenspeler en radio, versterker en twee boxen. Rond die leeftijd ben ik beginnen luisteren naar radioprogramma’s en nam die op, op cassette. En zo ben ik een beetje  mijn eigen favoriete muziek aan elkaar beginnen plakken, dat was mijn eerste kennismaking met muziek denk ik.
Een eerste gitaar is er gekomen toen ik 12 was en voor  de eerste keer in mijn leven een serieuze operatie had ondergaan aan mijn nieren. Een klassieke gitaar die toen, in die tijd 10000 Belgische Frank had gekost, dat was veel geld voor mijn ouders. Die gitaar heb ik nog steeds en ik hoop dat ze nog lang mag meegaan en dat er hopelijk nog op gespeeld wordt door één van mijn kinderen .

Heb je ook muziekschool gevolgd?
Ik heb dat drie keer geprobeerd, maar ben er keer op keer na een jaar of twee mee gestopt. Ik vond dat veel te saai. Later via een privé school heb ik dat nog eens geprobeerd. Dan heb ik ook zangles gevolgd. Ik heb ook nog verschillende instrumenten proberen spelen zoals saxofoon en fagot. Maar uiteindelijk was dat toch allemaal niet mijn ding. Ik wou gewoon liedjes maken, mijn gevoelens omzetten in muziek, niet de volgende gitaarvirtuoos worden.

Wat en wie zijn je belangrijkste muzikale invloeden eigenlijk?
Als Tiener was ik enorm onder de indruk van Prince. Ik had ‘Purple Rain’ in de cinema gezien en die film had een, grote indruk op mij gemaakt. Daarnaast heb ik nog een lange grunge periode gekend, Alice In Chains, Soundgarden, Nirvana, Pearl Jam. Het zachtere singer-songwriter werk en artiesten heb ik pas de laatste 5 tal jaren ontdekt moet ik eerlijk bekennen. Zo heb ik twee jaar geleden heb ik John Martyn ontdekt, die man is echt ongelooflijk wat die met zijn gitaar en stem doet, fenomenaal.
Ik ben er ook toen pas achter gekomen dat een gitaar in open C bespelen nog niet zo onnozel is als ik dacht, John Martyn, Joni Mitchell, Ben Howard, Bon Iver, John Butler, Robbie Basho , Jack Rose, John Fahey, Daniel Bachman Etc.. spelen allemaal met open tunings.

Op je vi.be pagina staat zeer veel informatie. Ik lees ook ‘’ Een korte exploratie van harsh noise – onder zijn alter ego Goghal’’ Kun je daar iets meer over vertellen?
Daarvoor moet ik teruggaan naar mijn motorongeluk. Ik was in panne gevallen en stond op de pechstrook, ik was aan het bellen en wilde even nog zien naar mijn motor. Toen ben ik omver gereden door iemand die dronken was. Dat heeft mij mijn linker onderbeen gekost. Ik lag toen  twee maanden lang in het ziekenhuis. Ik heb toen (in 2004) mijn eerste laptop gekocht. Ik ben toen puur om me bezig te houden geluid beginnen opnemen en vervormen, toen nog gewoon met de plugins die voorhanden waren binnen het muziekprogramma dat er toen opstond. Ik ben die geluiden toen steeds meer en meer beginnen vervormen, later thuis met pedaaltjes erbij en zo kwam ik op den duur bij pure noise, laweit. Ik wou op zoek gaan naar wat er zich op de grens van de muziek begeeft, waar melodie en ritme niet meer aan de orde zijn. En daar is Goghal uit ontstaan. 

Dat zwaar motorongeluk heb je gehad, je kruipt uit een diep dal … hoe doorsta je zo een klap als mens vraag ik me dan af? Door verder te gaan met je leven?
Uiteindelijk heb je geen andere keuze, het is niet tof voor de rest van je leven ergens zitten wegkwijnen in een hoekje. Maar dat heeft me wel enige jaren gekost, en om eerlijk te zijn kost het mij soms nog heel wat moeite om verder te gaan ondanks de constante pijn die ik dagelijks ervaar. En zo ben ik van mijn harsh noise pad terecht gekomen bij zowat het compleet tegenovergestelde, zen boeddhisme. Ik heb toen, vijf jaar lang, bijna dagelijks gemediteerd, koans opgelost, of proberen oplossen, en de blik vooral daarbinnen gericht, het was daar heel, heel stil, voor een hele lange tijd. Pas na een tweede harde klap in mijn leven, de scheiding met mijn toen huidige partner, nam ik de gitaar weer in mijn handen. En toen is het nummer “I'm on fire” er op 15 minuten uitgerold. Van daaruit zijn er geleidelijk aan nummers beginnen ontstaan, enkel met stem en gitaar.

Ondertussen heb ik ook uw EP ‘The Wild flower’ ontdekt. Een bijzonder warme schijf, zowel door die akoestische gitaar en je bijzonder warme stem; doet me denken aan lange avonden rond het kampvuur Of in de winter genieten van een haardvuur in de woonkamer. Hoe waren de reacties op deze EP?
De meeste reacties lagen in het verlengde van hoe jij het omschrijft. Ik had die EP online gezet en had net mijn eerste stappen richting live optreden gezet. Beginnende in mijn eigen living voor vrienden met knikkende knieën, en na een jaar met steeds meer vertrouwen in leuke cafés waar muziek enorm geapprecieerd wordt, zoals bijvoorbeeld De Loge in Gent, en Café Des Arts in Antwerpen. Steeds meer kreeg ik achteraf de vraag waar men iets van mij kon horen online en of er een cd te koop was. In café De Loge weet ik nog heel goed dat de uitbaters na het optreden bij mij kwamen en me recht op de man af vroegen : “ zeg, uit welke grot kom jij plots gekropen, waarom hebben wij nog nooit eerder van jou gehoord?”. 

https://nicogoethals.bandcamp.com/album/to-wild-flowers-digital-ep

Waarom nu pas een full album?
Ik was eigenlijk nu na drie jaar echt op gang gekomen. Het is eigenlijk alsof het nu pas aan het gebeuren was. Ik was dus mijn weg aan het vinden, en toen mocht dat allemaal niet meer. Een bizarre tijd brak aan en is nog steeds bezig, de wereld loopt vol met mondmaskers en alle muziekoptredens zitten op hun gat. 
Op een bepaald moment mocht ik het podium delen met Steven De Bruyn. Desondanks hij tot vijf minuten voor we moesten optreden nog nooit een noot had gehoord van mijn muziek, kwam er iets magisch naar boven. Ik weet nog dat ik toen glunderde van plezier, als een kind dat net nieuw speelgoed in zijn handen had gekregen.  Daarna hadden we elkaar eens kort een tekstbericht gestuurd met het plan om in de nabije toekomst samen es een soepje te gaan drinken in Gent. Het heeft toen nog bijna een jaar geduurd vooraleer dat er van kwam.  Daarvoor werd ik vooral door mijn partner al aangemoedigd om er toch meer mee te gaan doen, ze was en is fan van het eerste uur. Uiteindelijk is dat soepje met Steven er toch van gekomen en na een uur praten was het duidelijk, we zouden samen een plaat opnemen, zijn know how , zijn muzikaliteit en zijn persoonlijkheid waren voor mij de perfecte mix om met hem aan boord te gaan.

Welke richting gaat het muzikaal en ook tekstueel uit?
Tekstueel gezien put ik vooral uit mijn eigen alledaagse leven, mijn gevoelens en gedachten. Ook al wat ik nooit van te voren waar een  nummer gaat over gaan. Meestal begint het met een gitaarriff en een vage melodie in wat ik “banana” English noem, het lijkt op Engels maar eigenlijk zijn het gewoon klanken met hier en daar een half herkenbaar woord. Daarna pas her beluister ik dat idee een aantal keren, bouw daarop verder met de gitaar en gaat van daaruit de tekst ontstaan. Meestal herwerk ik mijn teksten niet maar voor deze plaat werd ik toch gevraagd om alles nog eens opnieuw onder de loep te nemen. Ik ben mij  lieftallige partner hiervoor zeer dankbaar, haar enthousiasme en veel betere kennis van het Engels hebben nu al tekstueel een paar juweeltjes naar boven gebracht, al zeg ik het zelf. Zij kent mij dan ook door en door en weet heel goed waar de teksten over gaan. Muzikaal gezien hou ik het redelijk simpel, met de hoofdklemtoon op mijn stem en de gitaar. Maar voor de plaat wou ik toch nog een stapje verder gaan en op zoek gaan samen met Steven naar meerdere lagen in de muziek, meerdere stemmen, dingen die je naar een paar keer luisteren maar beginnen op te vallen. Wat die lagen gaan zijn dat weet ik zelf nog niet, ik geloof sterk in net in dat moment, en de sfeer dat zal bepalen wat er gebeurt.

Zijn er plannen om dit album live voor te stellen?
De plaat is gepland om in april /mei 2021 uit te brengen, en hopelijk zijn er dan wel mogelijkheden om live op te treden, desnoods via huiskamerconcerten of kleinschalig. Zoals ik ooit ben begonnen. 

Eventueel via streaming moest ‘live’ nog niet lukken?
Dat valt te overwegen. Ik heb er nog niet aan gedacht, maar het is een mogelijkheid. 

Je bent ook een kickstarter project opgestart om dit full album te promoten; kun je daar wat meer over vertellen (een link plaats ik er graag ook bij )
De Kickstarter was een idee van mijn partner. Ikzelf ben te kritisch en te weinig positief ingesteld voor zoiets, ik zou er alleen maar stress door krijgen. Het is fantastisch om iemand aan je zijde te hebben die zo erg in je gelooft, zelf meer dan ik in mezelf kan of durf geloven. Dus ging ze van start, Nico- the full album. Met als ondertitel : “Driven by Love and Supported by Believers." Schoon toch he, ik word er helemaal stil van als ik er aan denk welke moeite ze doet om mij te laten geloven dat mijn muziek de moeite waard is. Dus, als ze dit zelf zou lezen, “dankjewel mijne lieve wilde bloem”, voor al jouw support en liefde !“ .
https://www.kickstarter.com/projects/1512790441/nico-the-full-album

In deze tijden kun je niet voorbij aan de crisis die iedereen zijn leven bepaalt. Corona. Hoe ben je als muzikant maar ook als mens omgegaan met deze bijzonder barre en rare tijden waarin we leven?
Ik ben in deze rare tijden weer papa geworden op 17  april van een zoon. Daarnaast heb ik nog twee zonen van 8 en 13 jaar oud. Wat mij persoonlijk betreft? De corona heeft me de tijd en ruimte gegeven om full time papa te zijn. Maar ook de tijd en ruimte om intensief bezig te zijn met mijn muziek dus ik mag niet klagen, integendeel.

Hoe denk je persoonlijk dat de cultuur en muziek deze crisis zal overwinnen?
Ik wil daar geen zware maatschappelijke uitspraken over doen. Maar kijk we zitten hier al een hele tijd te praten over muziek, gespreid over veertig jaar van mijn leven. Om maar te zeggen, muziek was er toen ik acht was en natuurlijk al veel langer. Muziek is er nu nog steeds. Muziek zal er altijd zijn, in welke gedaante dan ook.

Naast de release van je debuut, wat zijn de verdere plannen voor 2021?
Ik zou heel graag met die plaat onder de arm op leuke plekjes kunnen gaan spelen, of een mini tour door Europa zou ook fantastisch zijn. Maar laat het ons houden bij België. Of eens een voorprogramma kunnen spelen bij Glen Hansard of Bon Iver dat zou wel leuk zijn. En als die kickstarter lukt, en het opnemen van een plaat ook, waarom zou de rest dan niet lukken? Ik durf ook wel eens te dromen hoor.(kleine glimlach)

Om af te sluiten, wat zijn je uiteindelijke ambities ? Is er ook een soort ‘einddoel’ dat je voor ogen hebt?
Een einddoel niet , maar een richting of ambitie zou zijn dat mijn muziek mensen kan raken, een lach , een traan, en dat ze zich ergens in herkennen en horen en beseffen dat we als mens eigenlijk allemaal niet zo veel van elkaar verschillen. 

Dank voor dit fijne gesprek. Ik hoop dat onze lezers je op deze wijze wat beter hebben leren kennen. Voeg hieronder gerust enkele links toe waar ze je kunnen bereiken? Via sociale media en zo?
Jij bedankt Erik voor het fijn gesprek, en hopelijk tot op een concert ergens komende zomer, met mensen zonder maskers, een frisse pint in de hand, en een blik in ieders ogen vol blijdschap omdat we weer kunnen en mogen genieten van elkaars gezelschap en al die mooie muziek die er gemaakt wordt.

Pics homepag @Piet De Kersgieter

www.nicogoethals.be
www.facebook.com/nicogoethals.music
https://nicogoethals.bandcamp.com/album/to-wild-flowers-digital-ephttps://kickstarter 
www.kickstarter.com/projects/1512790441/nico-the-full-album