logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
Nothing But Thi...

Inside Jazz - Jens Tytgat - Met de mensen met wie ik samenwerk, samen kunnen blijven groeien; blijven kunnen doen voor een nog heel lange tijd, dat is het voornaamste doel op zich Aanbevolen

Geschreven door - -

Inside Jazz - Jens Tytgat - Met de mensen met wie ik samenwerk, samen kunnen blijven groeien; blijven kunnen doen voor een nog heel lange tijd, dat is het voornaamste doel op zich


Jazz leeft in ons land, er is een ware scene ontstaan rond die stijl. Jazz is geëvolueerd naar een groot publiek toe. Veel organisaties hebben gezorgd dat dit genre in de schijnwerpers is komen te staan. Eén daarvan is Inside Jazz , die al sinds 2006 veel top muzikanten onder zijn vleugels heeft genomen, o.m. Bram De Looze, Teun Verbruggen, Julien Tassin, Naima Joris, Lara Rosseel en nog zoveel andere.
Check ze gerust uit op de website
https://www.insidejazz.be/

In kader van ‘De Week van de Belgische Muziek’, van 8 februari tot 14 februari, organiseert Inside Jazz streaming concerten, die te volgen zijn via facebook. Belgische jazz parels worden in de kijker geplaatst.
We hadden een lang en fijn gesprek met bezieler Jens Tytgat. Het werd een leuke ontbijt babbel in een ZOOM gesprek , waarbij de koffie en de koffiekoeken helaas ontbraken. Het was een intens gesprek , dat bleef overeind staan. We kregen ook een primeurtje van één van hun grote beloftes voor 2021, Naima Joris. Ook daarover lees je meer in dit artikel.

Voor onze lezers die Inside Jazz niet moesten kennen. Hoe is alles begonnen? Wie/wat is Inside Jazz?
Dat is begonnen circa 15 jaar geleden ongeveer. Ik zat met een maat in de huiskamer een wijntje te drinken, en had wat jazz muziek opgelegd. Je moet weten, ik zat toen een beetje in de rock en metal wereld. Ik had jazz ontdekt rond mijn 15/16. Toen ik dat oplegde bij mijn maat, was ik ondertussen wel al 23 a 24 jaar jong. Ik heb dus circa tien jaar jazz beluisterd op mijn eentje als het ware. Ik sprak hem aan over het feit dat ik zeer graag eens muzikanten in huis zou willen zien optreden. Je moet weten huiskamer concerten was toen niet zo echt ingeburgerd, of toch niet volledig.
Na nog een paar flessen wijn besloten we daar daadwerkelijk iets mee te doen. De locatie was een oude schuur als eindlocatie waar alle groepen samenkwamen op het einde , die we volledig hadden schoon gemaakt, en 4 verschillende huiskamers. En we hadden vijf groepen gecontacteerd. We hadden gewoon via de lokale bakker en o.a. Facebook dat net aan het opkomen was in die periode, een bericht gelanceerd daarover. Dat was niet met op voorhand inschrijven, maar de dag toekomen en we zien wel wat er gebeurt. We hadden het plan opgevat dat de ene groep van de ene naar de andere huiskamer zou gaan, tot de laatste kamer. We hadden gezien dat er ongeveer dertig tot veertig man kon meedoen. Tot onze verbazing stonden er 250 mensen. We hebben besloten om die groep in vier te snijden als het ware, waardoor elke groep kon doorschuiven. Daardoor werd prompt het huiskamer concert in de jazz uitgevonden. Daar waren trouwens heel wat programmatoren bij van culturele centra die dit mee volgden.
We hadden ontdekt dat er in Mechelen wel iets werd georganiseerd maar zij deden dat in fabrieken, musea en dergelijke, maar dit concept ‘jazz in de huiskamer’ was toch heel uniek. Dat concept is een beetje zijn eigen leven beginnen leiden, en is blijven lopen tot circa 2013. Dat begon zelfs groot te worden, we hebben in Gent nog dingen gedaan in die zin voor 600 tot 800 man. Zo ben ik ook in die jazz sector gerold eigenlijk. Er werd me door muzikanten en zo gevraagd of ik het zag zitten om daar iets mee te doen. Ik combineerde dit met mijn opleiding als leraar, ik ben dus ook leraar van beroep. We kregen ook een soort subsidies , en zo is Inside Jazz uitgegroeid tot een volwaardig management rond jazz. En zijn we ondertussen ook uitgegroeid tot een belangrijke speler in de jazz sector.

Jij hebt dus het concept ‘huiskamer concerten’ uitgevonden?
Althans binnen de jazz denk ik, we hadden toen verschillende interviews. Bijvoorbeeld bij Klara, nergens kenden ze dat toen. Men zei me dat er wel locatie concerten zijn rond jazz, zoals in Mechelen dus, rond musea en dergelijke meer. Maar huiskamerconcerten hadden ze nog nooit over gehoord.

De vraag ‘waar staat Inside Jazz voor’ is bij deze beantwoord dan?
Die vraag is inderdaad  hierboven beantwoord ‘in uw huis’ dat is uiteindelijk gewoon een zeer mooie naam geworden om te omschrijven hoe wij jazz bij mensen binnen brengen. Daar komt het op neer. Ondertussen is dat echter ook alles wat door elkaar, en niet halsstarrig vasthouden aan het oude swing, dat kan ook uiteraard. Maar ook Elektronica fusions en zo. Maar ook rock, pop toestanden verbonden aan jazz.

Waar komt de interesse voor jazz toch vandaan?
Rond die periode dat ik veertien of vijftien was download ik veel muziek, er werd toen veel muziek gedownload via Napster. Ik had toen nog niet echt geld om cd’s te kopen. Meestal download ik die en beluisterde ze, vooraleer eventueel aan te kopen. Zo was ik tijdens het downloaden, op zoek naar een drum ‘n bass plaat, terecht gekomen bij Art Blakey & the jazz Messengers. Toen ik naar die plaat zat te luisteren was ik daarvan diep onder de indruk.
Ik ben dan nog meer in die richting gaan zoeken en toen kwam ik bij Coltrane en Miles Davis terecht en is er dus een heel andere wereld open gegaan. Miles Davis ging trouwens over van oude Bop naar Elektronische fusion alsof dat de normaalste zaak was. Ik  begon gaandeweg dit ook wat breder en breder te bekijken en ondervond dat elk genre dat ik tot op heden leuk vond, terug te vinden was in jazz. Ik hou ook van muziek met heel veel opbouw, heel veel kleur. Een pop of rock nummer dat wat aanmodderde, waar ook niets mis mee is, spreekt me gewoon niet aan. Dat vond ik ook terug in de metal scene, en dat is bij jazz heel veel het geval. Ook niet altijd, maar toch.

Wat is Jazz anno 2021 voor je? Is dat meer improviseren dan vroeger?
Ik krijg het gevoel dat we daar een opsplitsing beginnen te krijgen. Je hebt daar eigenlijk twee generaties in. De generatie die aanleunt bij de veertig tot vijftig en die vind je bij de jazz die aanleunt bij de jaren ’90. Heel mooie jazz, waarbij je soms eens aangenaam wordt verrast. Wat ik nu wel merk bij muzikanten als Lara Rosseel of Julien Tassin en Bram De Looze. Die hebben geleerd van diezelfde mensen, maar zetten dit zodanig naar hun hand dat je je afvraagt is het nu jazz? Blues? Of Americana? En dan verlaat je eigenlijk het pad van dat puur improvisatorisch. Improviseren is voor mij op het podium dat niet perfect naspelen van partituren, zoals in rock of pop nummers. Experimenteel is meer wat ze doen in de niche van de jazz. Dat improviseren wordt nog gedaan, maar tegenwoordig kiezen ze meer voor een vorm die aanleunt bij rock, pop of elektronica binnen die jazz of de pure jazz. Ze willen daarom niet te ver gaan wat dat improviseren betreft.

Het valt me ook op dat er veel jonge mensen op een jazz concert aanwezig zijn, maar ook de muzikanten , die zelf erg jong zijn. Ligt de verklaring bij die uiteenzetting?
Veel jongeren, niet allemaal, kennen doorgaans enkele nummers omdat ze zeer pragmatisch naar luisteren. Dat is meestal de categorie onder de veertig. Ouderen luisteren gemakkelijker naar een volledig album. En die doen daar ook langer mee, voor ze iets nieuws willen leren kennen. Het tweede verschil, veel jongeren willen voortdurend geprikkeld worden. En als je kijkt naar de jazz waar veel jongeren naartoe gaan, die bands en artiesten leunen heel dicht aan bij het geven van prikkels. Vroeger was jazz ook niet echt sexy, nu is dat toch meer interessant gemaakt doordat we in België ook een zeer sterke jazz scene hebben momenteel. Daardoor kiezen ook veel meer programmatoren voor jazz, ook zalen en dergelijke als AB die dat vroeger nooit deden, maken de overstap naar jazz. Het aanbod jazz is door die prikkels ook meer uitgebreider dan vroeger. En daar spelen dus ook bijvoorbeeld Handelsbeurs, of Bijloke en Flagey of Bozar in Brussel gretig op in. Dat was vroeger toch allemaal minder het geval. Door  het aanbieden van die bredere omkadering, spreekt jazz trouwens ook meer en meer jongeren aan. En dat verklaart zo een beetje alles.

Tot daar de uiteenzetting van het begrip jazz. Over Inside Jazz - Wat zijn de hoogte- en eventuele dieptepunten tot nu toe?
Een eerste dieptepunt was de moeilijke beslissing om geen huiskamerconcerten meer te doen. Ik kon dat steeds minder combineren met voltijds in het onderwijs staan. En het daarbovenop voltijds begeleiden van muzikanten. Dus moest ik een keuze maken. Langs een kant wel jammer dat ik dit moest opgeven, maar het heeft me de kans gegeven om Inside Jazz meer uit te bouwen zoals het nu is.
Het tweede dieptepunt is wel degelijk de corona tijden waarin we nu leven. Meer dan driehonderd concerten die we moesten annuleren en opnieuw boeken. Dat was jammer, maar het pijnlijke is dat je de muzikanten voortdurend moet teleurstellen. Tenslotte doe ik deze job binnen Inside Jazz nog altijd voor de muzikanten. Als je naast het financiële plaatje, die mensen moet ontgoochelen en dat concerten blijvend worden uitgesteld. Dan weet je dat het bijna niet meer te recupereren valt. Als je dan hoort dat er muzikanten zijn die hun instrument moeten verkopen om rond te geraken en zo, ja dan voelt dit moment wel aan als een groot dieptepunt.
De hoogtepunten? Toch hun succesverhaal , met al die mensen waar ik mee heb samen gewerkt zoals een Bram De Looze die keer op keer een succes was in al zijn projecten, zowel op als naast het podium. Hij treedt ook als trio aan in de Bijloke op 12 februari trouwens .https://soundofghent.be/event/debijloke/bram-de-looze-trio De voorbereiding lopen vlot, dat is weer iets om enorm naar uit te zien. Ook de samenwerking met Stéphane Galland en nu recent Naima Joris en Teun Verbruggen zijn toch hoogtepunten te noemen.  Ik durf met mijn hand op het hart zeggen dat er niet alleen Belgische, maar ook Europese toppers zitten bij Inside Jazz en dat is zeker het voornaamste hoogtepunt, om het vertrouwen te krijgen om meer dan tien jaar met sommige van hen te mogen samenwerken.

Wat die artiesten betreft , neem nu Bram De Looze; moest die een Amerikaan zijn, was die in mijn ogen wereldberoemd, hij heeft een uitzonderlijk talent als pianist die je niet elke dag tegen komt
Met Mixmonk, één van zijn projecten met Joey Baron en Robin Verheyen, stonden we in Bozar. Een heel sterke formatie, we gaan trouwens een nieuwe plaat opnemen in 2022. En daarmee ook toeren. Om verder te gaan over die avond in Bozar. Dat was op dezelfde dag dat John Zorn daar ook aanwezig was. Die was enorm onder de indruk van Bram zijn performance in Bozar. Hij wou hem prompt contacteren voor een samenwerking. Bram heeft een artikel mogen schrijven in Zorn zijn boek. Bram mag ondertussen ook samen spelen met enkele grote artiesten binnen de scene zoals Joey Baron . Hij speelt ook bij grote namen als Mark Feldman en dergelijke. De crème de la crème van de huidige jazz eigenlijk. Absolute wereldtop. En allemaal zijn ze diep onder de indruk. Bram blijft daar opvallend ‘down to earth’ bij en dat is meteen zijn grote sterkte. Moest hij nu een Amerikaan zijn , zou het misschien vlotter zijn gegaan, maar zou hij misschien ook bezweken zijn aan de druk door de grote concurrentie, het is dus een beetje dubbel.

Een ontdekking vorige zomer was Naima Joris, ik zag ze ook live (via streaming) op het festival Brussels Jazz Festival. Ze heeft enorm veel potentieel, de enige opmerking die ik kreeg van mensen is dat ze enkel een beetje onzeker op het podium staat
Die onzekerheid is niet zo verwonderlijk, je moet weten , ze is 39 en buiten dat ze met haar vader sporadisch op het podium stond , heeft ze nooit in de schijnwerpers gestaan, en nu plots wel. Ik geef een voorbeeld, ik leer u kennen als een talentvolle poëet die zijn poëzie enkel heeft gedaan in zijn eigen kamer, en plots neem ik u mee om op te treden in een uitverkochte Democrazy of Singel. En er zitten plots honderden mensen voor je, en je mag geen fouten maken want het is voor een zeer professioneel publiek van kenners. Dan kun je je wel voorstellen hoe confronterend dat moet zijn. En dat is bij Naima ook het geval nu, maar ze is zeker aan het groeien en blijft groeien. Ik maak me sterk als haar release van haar EP, die in mei uitkomt, voor de deur staat dat ze nog veel verder zal staan. Stress zal er zeker zijn, maar ze zal dat meer kunnen kanaliseren denk ik. Ik denk zelfs als al die concerten en zo voorbij zijn, na de zomer dat die onzekerheid volledig weg zal zijn. Zeker weten. Ze is zich daar zeker van bewust , ze heeft dat aspect onzekerheid trouwens zelf aangekaart onlangs in een project ‘De wereld staat stil’ in Berchem. Ze heeft daar een nummer gespeeld met Tom Pintens. En heeft dat daar zelf aangegeven.

De reden van dit interview is ‘de Week van de Belgische muziek’ waar ook Inside Jazz iets aan toevoegt. Waar mogen we ons aan verwachten? En hoe gaat het in zijn werk?
Twee jaar geleden was er een Belgium Jazz meeting en we hebben daar club Telex afgehuurd en hebben daar zelf na de uren van de gewone show case,  verdere avonden georganiseerd. Dat sloeg enorm aan en het plan was om dat opnieuw te doen, en dus de Belgische jazz in de kijker zetten. We waren van plan om daarrond vorig jaar iets te doen, wegens het welslagen van dat concept en de laaiend enthousiaste reacties in binnen- en buitenland. Ondertussen werden we geconfronteerd met Corona en werden de plannen in de koelkast gestopt. In augustus kwam dat plan weer naar boven, en toen in oktober de tweede lockdown eraan kwam, kwamen we te weten dat er in het teken van ‘De Week van de Belgische Muziek’ wel dingen stonden te gebeuren. Toen waren er nog geen gesprekken geweest met United Jazz. Toen zijn we gaandeweg er beginnen aan bouwen. We wilden vooral iets doen rond die muzikanten  die door die corona een heel jaar niet konden spelen. En opeens waren er nog andere muzikanten en organisaties die ons wezen op concerten die werkelijk zo subliem waren dat ze zeker aan dat project mochten worden toegevoegd. Zoals bijvoorbeeld Pentadox op Gent Jazz. Of het optreden van MiXMONK.
Aangezien die concerten toch wel ergens op de websites staan besloten we die ook in dit project in te calculeren. Samen met United Jazz zijn we gaan bekijken wat kan en zo. En zo is dan het plan verder uitgewerkt. Er zitten ook wel enkele verrassingen in zoals de nieuwe single van Naima en zo, enkele belangrijke nieuwigheden die belangrijk zijn voor ons. Op die manier kunnen we de bands die hun toer in het water zagen vallen in beeld brengen, en dat combineren met andere zaken. Door een programma samen te stellen van wat nog moet uitkomen en filmpjes. Het event is via facebook, maar de bedoeling is wel dat er youtube en andere links tussen zitten. Maar allemaal via het event op facebook dus. https://www.facebook.com/events/490999121886741/

Streaming is een alternatieve oplossing in deze tijden, staan er naast deze in kader van ‘de Week van de Belgische Muziek’ nog streaming concerten op de planning?
Ja; die zijn er zeker nog maar enkel als blijkt dat er nog geen live publiek is toegelaten. Dan zouden we die streaming eventueel kunnen gebruiken om een bepaalde band of release daardoor te kunnen promoten. Vooral ook omdat het zo hartverscheurend is om al het werk dat de muzikanten hebben gedaan te moeten verschuiven en blijven verschuiven. Daarom is die streaming een eventuele oplossing om hen een podium plaats te geven. Maar wat er ook gebeurt, met of zonder publiek, elk project wordt sowieso gelanceerd, dat is sowieso onze insteek.

Wat is je mening over streaming feitelijk? Het nieuwe normaal, of liever niet?
Wat dat betreft ga ik een voorbeeld geven. We hadden een reeks van vijftien concerten met Donder op de planning staan. En heel veel organisaties uit verschillende landen belden me op en zeiden me, we kunnen het niet doen zoals gepland met publiek maar willen het wel via live streaming doen. Als ge dat voor een gehele toer moet doen, ligt dat zeer moeilijk. Voor één concert is dat echter wel doenbaar. Maar voor de volledige toer dat doen is gewoon niet interessant omdat als je in Moskou, Gent of New York woont, je kunt sowieso die live stream volgen. Dus heeft het weinig zin dat meerdere keren te doen. En ook , sommige muziek moet je voelen. Plus de interactie met het publiek achteraf is zeer belangrijk. Maar ook wat platenverkoop en zo betreft. Dat heb je allemaal niet met live streaming.
Wat het bekijken en luisteren betreft, ikzelf heb een perfecte installatie in huis waardoor ik op dezelfde manier kan luisteren en kijken alsof ik zelf in de zaal zit. Maar, en daar hebben ze een onderzoek over gedaan, de meeste mensen doen dat gewoon via de boxen van hun computer. En dat is toch niet hetzelfde geluid als in een zaal. Ook daar knelt het schoentje. Maar als alternatief in deze tijden is het natuurlijk een perfecte oplossing, zonder meer. Maar dan eerder dus voor een eenmalige streaming van dat bepaald concert.

Om terug te keren naar Inside Jazz . Welke bands of artiesten moeten we in het oog houden de komende tijden. Geef gerust enkele tips?
Wat wel belangrijk is, ik werk niet echt met bands maar met muzikanten. Om maar te zeggen ik werk bijvoorbeeld met Bram De Looze, en al zijn verschillende projecten. Of Lara Rosseel, en haar uiteenlopende projecten. En zo kan ik doorgaan. Maar het draait dus om die muzikant. Als ik dan zeg ‘ik kan u die aanraden met dit of dat project’ is heel anders dan ‘ik kan u die aanraden’. 
Wat 2022 betreft ga je sowieso veel horen over Lara Rosseel. En zeker Julien Tassin. Wat die laatste betreft, het is altijd moeilijk om een Franstalige Vlaamse artiest in onze Vlaamse regionen voet aan de grond te krijgen. De man is nochtans zeer veelzijdig. Een knappe solo coronaplaat gemaakt, een prima trio plaat. Hij heeft toekomst plannen met een Amerikaanse trompetspeler Ron Miles. Het interessante aan Julie Tassin, zijn familie komt uit de Blues traditie en hij gebruikt die informatie om Blues, jazz en Americana te verwerken tot een heel bijzonder geheel. Maar echt zodanig dat je zult weggeblazen worden.
En om nog even terug te komen op Lara Rosseel. Ze heeft een prachtige plaat uitgebracht, ‘De Grote Vrouw’. Het verwonderlijke, die plaat is ondanks dat ze die door corona niet echt goed kon voorstellen, zo goed als uitverkocht. Die is ook op de radio en zo opgepikt. Haar muziek is ook ongelofelijk mooi en uniek. Dat zijn persoonlijk de twee die er bovenuit steken. En ook het tien jaar bestaan van Too Noisy Fish. Veel mensen kennen dat wel als een gevestigde waarde. Dat is ook zo, maar deze muzikanten zitten niet zo op sociale media en dergelijke meer. Maar bij elk optreden, als de mensen uit de zaal komen – zowel op nationale als internationale concerten – zijn die vol bewondering voor de intense totaalbeleving van een concert van hen. En ik denk dat veel mensen na corona daar echt nood zullen aan hebben. Dat kunnen ze dus vinden bij deze Too Noisy Fish. Over Bram hebben we het gehad.
Ook iets waar ik naar uitkijk, is een project van Teun Verbruggen. ,een project samen met Bram De Looze Bling IO met Ikue Mori & Chris Speed, gaat op tour in Mei (16/5 tem 21/5). En natuurlijk de toekomstplannen met Naima Joris, We hebben namelijk zeer goed nieuws te melden wat Naima betreft. Ze is verkozen tot Belpop belofte voor 2021 op Radio 1, dat is een  beetje hetzelfde als de Nieuwe Lichting op Studio Brussel. Dat is alvast goed nieuws voor Naima wiens toekomst er in het nieuw jaar veelbelovend uitziet. Ook is het uitkijken naar de release van haar EP.

We hadden het terloops al even over corona, hoe heb je als organisatie (en ook als mens) deze crisis doorstaan?
Als mens ben ik er redelijk ‘zen’ in , moet ik toegeven. Maar de job als management is dat ik als bemiddelaar tussen alle partijen kom te staan; ik hoor dus de bekommernissen vanuit de zaal, de labels, de artiesten .
En ik heb ook mijn eigen frustratie wegens annulaties  en dergelijke meer. Bij de eerste lockdown kon ik dat allemaal nogal redelijk goed plaatsen. Maar nu sinds de laatste weken, nadat ik weer die klap heb gehad om alles af te lassen voor maart/april begint het wat zwaar wegen. Het komt zelfs harder binnen dan ik had gedacht.
Wat ik me wel kan inbeelden, als we hier gaan uitkomen dat we er sterker gaan uitkomen dan voordien. Langs de andere kant zal het moeilijk worden om korte tijd weer te komen op een punt waar we voordien stonden. We waren heel hard aan het groeien, 2020/2021 zouden top jaren zijn geweest voor Inside Jazz. En daar had ik het dus wel even moeilijk mee. Maar ik ben ook iemand die dat snel weer kan plaatsen. Ik had het gisteren even moeilijk, kruip in mijn bed en sta met volle moed terug op.

Hoe denk je persoonlijk dat de cultuur en muziek deze crisis zal overleven?
De bestaande instanties en de mensen die onder de subsidieregeling vielen zullen dit denk ik wel overleven. Maar velen zullen daar toch heel anders uit komen dan voordien. Als je ziet dat veel boekers naar Busker zijn gegaan, wat op zich een zeer goede set is omdat het goed samen werken is met Busker. En ook zal het voor velen uitkomen, als je mag blijven werken, dat samenwerken beter is. Maar langs de andere kant is het een kind dat je opgeeft. Ook al zijn de perspectieven mooier. Als ik door omstandigheden Inside Jazz moet opgeven om  net hetzelfde te doen bij een andere organisatie, doe ik wellicht nog steeds hetzelfde als nu. Maar je geeft wel iets op waar je zoveel jaren je hart in hebt gestoken. Je zal die verandering niet direct merken, maar ook al is morgen alles gedaan , je zult er toch nog een jaar of drie mee zitten met die gevolgen, zonder meer.

Wat zijn de verdere toekomstplannen, in zoverre dat mogelijk is?
We waren enorm druk bezig met Internationaliseren van onze projecten. Er waren al internationale organisaties die met ons wilden samen werken. Door niet naar internationale beurzen te kunnen gaan en dergelijke nu, is dat nu toch mijn doel geworden zo snel als mogelijk die projecten dus verder internationaal verder uit te bouwen.

Naast de recente toekomstplannen, is er een soort einddoel? Of ben je daar niet mee bezig?
Nee, mijn enig doel is balans tussen mijn privé en mijn werk bij Inside Jazz. Waardoor ik dit nog veel jaren kan blijven doen. Dat is zeer belangrijk En ook dat ik met de mensen wie ik samenwerk, samen kan blijven groeien. En dat kunnen blijven doen voor een nog een heel lange tijd, dat is het voornaamste doel op zich. Een einddoel is dat niet, want ik zal toch nog een jaar of dertig minstens moeten kunnen doorgaan..

Laten we het daarbij houden ? hopelijk doen we dit gesprek spoedig over tijdens een kop koffie in een bar of wat weet ik veel…

Aanvullende informatie

Gelezen: 1202 keer