Causenation - Voor de productie van het volgende album gaan we nog professioneler tewerk gaan, en we houden voor ogen dat de inbreng van elk van ons even groot is

Causenation is een electro project opgericht in  2015. We citeren: ''De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.'' Met ‘Promises of Hope and Fear’ bewees de band uit het goede hout gesneden te zijn, we hadden net vooraf nog een interview met  Ivan Heyligen aka Vain Sacrosanct, over verleden en toekomst van Causenation,  hier
Anno 2022 is de band klaar voor een nieuw hoofdstuk. Op BIM Fest zagen we een solide band, waarbij elke schakel even belangrijk is. Na het optreden hadden we een fijn gesprek met de band over dat optreden, en de volgende bladzijdes die ze willen omslaan

Tijdens ons laatste interview in 2020 hadden we het over corona en de impact toen, ook over EBM muziek in zijn geheel; hoe heb je als muzikant en band deze tijden doorstaan? Hoe staat het er twee jaar later voor?
Jonas: Vanuit mijn standpunt bekeken, ik ben pas vorig jaar erbij gekomen bij Causenation. Mijn eigen project was on hold gezet , dus ik was heel blij dat ik me weer met muziek kon bezig houden en in de tijden dat we niet konden optreden hebben we gewoon goed kunnen  repeteren. Dus voor mij was het een stap voorwaarts, na een toch wat moeilijke periode
Vain: Live hebben we niet veel kunnen doen. Dat was het grote probleem. Persoonlijk heb ik die tijd gebruikt om nieuwe nummers te schrijven.. In die twee jaar heb ik 25 nummers geschreven, waardoor een proces is ontstaan om naar een nieuw album toe te werken. Het plan is om elke demo die is gemaakt, goed te bekijken, met inbreng van iedereen binnen de band, dat vind ik enorm belangrijk.  We konden uiteindelijk ook terug samen repeteren en door die voorbereiding waren we er zeker van dat we , eens de coronamaatregelen zouden versoepelen, er automatisch terug mogelijkheden uit de hoed zouden worden getoverd

Ieders inbreng is even belangrijk, en dat viel me tijdens het optreden ook op dat jullie elkaar blindelings vinden, maar ook enorm veel variatie bieden en je kunt op jullie muziek geen stijl kleven. Is dat bewust?
Jonas: het is grappig dat je dit zegt, want voor ik bij de band kwam had men mij aangeraden om die muziek van Causenation eens te beluisteren , en Dimitri (Wool-e-discs - nvdr) zei me dat het moeilijk was om er een stijl op te kleven. Mijn antwoord was, ja maar het past wel allemaal binnen het plaatje dat wordt aangeboden. Als mensen naar Causenation komen kijken moeten ze zich niet verwachten aan één stijl, maar aan een groot geheel aan stijlen die perfect bij elkaar past. En dat werkt zeker!
Van Der Goes: Ieder van ons heeft zijn eigen muzikale achtergrond, en brengt dat in de band. Ik ga ook naar die clubs waar er muziek wordt gedraaid dat je niet kunt labelen. Clubs waar in de jaren ’80 zowel de post punk als aanverwante stijlen werd gedraaid dus. En dat spreekt me ook aan binnen dat concept, je zou dus inderdaad kunnen stellen dat het een bewuste keuze is om zo tewerk te gaan.

In 2021 brachten jullie ‘Promises of Hope and Fear ‘ uit , een verwijzing naar deze tijden of is dat ver gezocht?
Vain: ‘Promises of hope en fear’ is een samentrekking van woorden die terugkomen in de teksten. ‘The Things you Promise’ gaat over mijn eerste huwelijk dat op de klippen liep.  Er zitten voor de rest veel verwijzingen naar die drie sleutelwoorden: beloftes, hoop en angst. Het is een zeer persoonlijke en biografische plaat geweest, op een paar nummers na dan. Zoals ‘Demons of the night’ gaat over politiek, en de manier waarop de politiek het ons lastig maakt een aanklacht daartegen dus. Ook de beslissingen die de politiek neemt over de hoofden van de gewone mensen en de gevolgen daarvan, het zit er allemaal in verweven. Zeer blij dat ik dit heb kunnen doen. Voor mij is deze plaat dus vooral een  proces waar ik ben door gemoeten eigenlijk. Door alles van mij af te schrijven, en emotioneel in muziek te steken. Is dat ook gelukt.

Het is een zeer confronterende plaat, zowel voor jouzelf maar ook voor mij als luisteraar. En dat keert ook terug in jullie live set eigenlijk. Die uiteenlopende emoties tussen woede, pijn en uitgelatenheid tot vreugde.
Jonas: De bedoeling van bepaalde persoonlijke songs, ook echt kunnen over brengen naar het publiek is enorm belangrijk. Dus dat is zeker weer een bewuste weg die we volgen, op het podium de mensen datzelfde gevoel geven dat wij hadden.
Vain: Het mag gezegd dat de inbreng van Van der Goes daar zeker een rol heeft in gespeeld. Hij komt van een veel zachtere achtergrond dan ik, en bracht op instrumentaal vlak meer gevoel binnen het concept Causenation. Ik ben blij dat hij erbij is gekomen, want hij is heel down to earth zoals men zegt, introvert. In tegenstelling tot mij, we zijn zelfs wat tegenpolen op dat vlak en dat trekt aan natuurlijk. Dat is ook op het podium het geval. We plagen elkander voortdurend op het podium. Maar ook met Jonas is het fijn samenwerken, we vullen elkaar perfect aan zoals eerder gezegd en dat zorgt voor die uiteenlopende emoties die naar boven komen.
Van Der Goes: Wat me bij Causenation zo aanspreekt, het gaat over echte emoties, echte geschiedenis en echte verhalen. Dat proberen we ook te brengen binnen de harmonie en arrangementen

Jullie staan op het podium met Portion Control, gisteren was er A Split Second. Er  is vandaag ook Absolute Body Control. Uiteraard zijn jullie al wat gewoon  maar hoe voelt het om met toch zulke grootheden binnen EBM op een podium te staan van BIM Fest en hoe heb je het festival ervaren?
Jonas: Voor mij is het een rollercoaster aan emoties. Het is niet dat ik jaloers ben op die grote namen die het al hebben gemaakt. Het is voor mij een hele ervaring om samen te spelen met zulke grote bands, voor mij is dit een gloednieuw begin als drummer van Causenation. Het voelt onwerkelijk aan eigenlijk, maar nog geen enkele van diezelfde grote muzikanten doet vanuit de hoogte daarom. Prachtig eigenlijk!
Vain: Er zijn mensen die zeggen: "het waren de gouden jaren toen", Maar het is wat postpunk en gerelateerde bands betreft toch terug aan het opkomen, kijk naar een band als Whispering Sons die al een heel parcours hebben afgelegd,  en ook heel belangrijk zijn geweest om die scene terug op kaart te zetten of jonge bands of muzikanten zoals True Zebra of Ultra Sun, heel hoopvol naar de toekomst toe. Trouwens mogen we een pluim op de hoed steken van kleinere labels als Wool-e-discs en Alfa Matrix hebben daar ook een rol in gespeeld, Whispering Sons is ooit bij die eerste gelanceerd geweest. Die labels zijn super belangrijk voor die Belgische scene en hebben dan ook gezorgd voor een herlancering van de Belgische EBM of donkere Elektronische muziek scene. Het belang van kleine labels is dus heel belangrijk, zeker in deze tijden om de scene levendig te houden. En wat ook belangrijk is, je kunt de sfeer pas echt opsnuiven op die kleine festivals. Die zijn even belangrijk voor diezelfde scene. Want grote platenmaatschappijen zien dat niet meer zitten.

Is dat ook niet wat veranderd, dat bijvoorbeeld tien jaar geleden zulke bands of artiesten ook bij die grote maatschappij of  in de media de kans kregen om in de schijnwerpers te staan?
Jonas: Alles is meer gefocust op de grote media gebeurtenissen nu, vroeger stonden er soms wel andere dingen in de krant. Maar dat is voor mij niet zo belangrijk, wel wat er binnen die kleine kringen gebeurd. Het is op zich heel jammer dat het zo evolueert, want muziek waar gevoel in zit krijgt daardoor nog weinig kansen, maar het is gewoon zo en dat was vroeger wel anders ja…
Vain: muzikale stijlen die populair zijn komen in golven en geraken verweven met elkaar. Dat doet dan weer nieuwe stijlen ontstaan. Bij de hedendaagse EBM merk je dat ook maar het blijft belangrijk om een jong publiek te bereiken.
Weet je, zonet sprak ik nog met een vader die zijn zoon van 13 had meegebracht naar dit festival en hij was bezig over hoe knap hij ons optreden wel vond. Mijn antwoord, nadat ik hem bedankte voor het compliment, was dat hij zijn zoontje een laptop met Cubase of Ableton (opnamesoftware om muziek te componeren) moet kopen en dat hij hem moet aanmoedigen om ook soortgelijke elektronische muziek te maken want het is bij jonge gastjes als dat ventje van 13 waar je de EBM zaadjes moet doen ontspruiten. De rest volgt vanzelf wel.

Ik had in dat laatste interview ook enkel algemene vragen over het EBM genre gezet, daar ga ik niet meer echt op ingaan, maar er is iets waarmee ik al veel jaren op de maag zit. Dikwijls hoor je binnen het genre meestal hetzelfde terug komen, in het verlengde van bands als Front242 of Neon Jugdement, het is absoluut onmogelijk origineel te klinken; wat zorgt ervoor dat je als band toch boven dat maaiveld kan uitsteken?
Vain : Het is natuurlijk een zeer afgebakend genre. Ik beweer niet dat wij strikte EBM maken alhoewel er zware invloeden zijn van bands zoals Neon Judgement, Front 242 en Absolute Body Control maar evengoed hoor je stijlen terugkomen in onze muziek die doen denken aan Depeche Mode en Gary Numan.
Zoals Augusto hiervoor al zei brengt hij met zijn muzikale achtergrond een andere stijl binnen het concept van de band en dat is zeer belangrijk geweest bij het ontstaan van "Promises of Hope and Fear"
Er is een bepaalde openheid en respect tussen ons drie die veel ruimte laat voor eigen inbreng dus elks heeft zijn invloed en dat hoor je terug, niet enkel in de huidige maar ook in de nieuwere nummers.
We staan trouwens te popelen om met z'n drieën terug in de studio te kruipen omdat ook daar de synergie ontstaat die zich later transleert op het podium.

Waar zie je jezelf binnen dat verhaal als band en muzikant?
Vain: Zoals we eerder hebben gezegd, we zijn volop aan het werken aan een nieuwe plaat. Er zijn 25 songs klaar Sommige songs zijn nog niet afgewerkt. Het eerste album is met hardware en software. Al mijn zakgeld zat in die eerste plaat. We gaan daar bij het volgende album wat professioneler aan werken. Maar dus steeds voor ogen houden dat we elk van ons daar een inbreng in hebben, dat is de grote verandering bij het nieuwe album en we zijn van plan daar op verder te borduren. Dat is dus het grote verschil, dat we  duidelijk samen gaan werken aan deze plaat. Het idee is er, maar nog geen release datum. We hopen tegen het einde van 2023. We willen niets overhaasten. Een ander plan is om veel meer shows te gaan doen. BIM fest is een groot moment voor ons, het is het tweede grote festival binnen de Belgische scene. Ik hoop ook te kunnen spelen op Sinnersday volgende jaar, enkele shows in Duitsland.

Toen ik vroeg wat jullie einddoel of ambitie was kreeg ik als antwoord ‘’ Op een groot podium staan voor een groot publiek zou leuk zijn. Gewoon voor de ervaring en het gevoel alleen al. We hopen ooit  op BIM of W-Fest te kunnen spelen.’’ Die eerste mijlpaal is bereikt , jullie stonden op BIM fest. Heeft COVID geen domper gezet op een verdere doorgroei  denk je?  Had je nu verder gestaan zonder COVID denk je?
Vain: Geen idee eigenlijk. Vorig jaar hebben wij een optreden gedaan met Enzo Kreft als headliner, en toen zijn zowel de organisatie van Sinnersday als BIM fest me komen vertellen dat wij op de lijst staan voor hun festival. BIM fest wist ik dat het in orde ging komen. Beide zijn al eens uitgesteld geweest, en bands die toen niet zijn geweest komen allemaal terug. Dus ik denk dat het in 2023 wel zou moeten lukken om op Sinnersday te staan. Ik hoop het ook, en het is ook wat een doel eigenlijk. Ook omdat we tegen dan nieuwe nummers kunnen spelen en zo.
Jonas: Vooral ondertussen kennis opdoen over die nieuwe nummers, en daar aan bouwen en hopen dat dit doel echt kan bereikt worden. Als je met drie bent heb je iets meer impact dan op mijn eentje, dat heb ik zelf ondervonden bij COVID. Voor mij is Causenation op het juiste moment gekomen, dus voor mij is alles wat erbij komt best ok.

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik blijf jullie op de voet volgen. En hopelijk tot binnenkort nog eens on stage