Les Negresses Vertes – Taal is niet het belangrijkste in muziek, het is de energie. En als de energie werkt in je eigen taal, doe het dan gewoon in je eigen taal... Het gaat dus allemaal om de energie!

Les Negresses Vertes staan al sinds 1987 garant voor een wervelend, folkloristisch dansfeestje. We zagen ze ooit Rock Lede plat spelen in 1991 en zelfs nu trekken ze zich nog steeds geen bal aan van wat de goegemeente daarvan denkt, en zo hoort dat ook. Het overvolle Park tijdens ‘Great Gigs in the Park’ in Sint-Niklaas danste, zong, genoot en ging dan ook compleet uit de bol op deze mooie zomeravond.
Lees gerust het verslag https://www.musiczine.net/nl/concerts/item/95212-les-negresses-vertes-great-gigs-in-the-park-2024-wereldmuziek-met-een-ferme-hoekaf.html  
Naar aanleiding van dit concert, polsten we naar de plannen en de ambities van deze band met bezieler Stéfane Mellino

Hoe gaat het de laatste tijd met jullie?
Op dit moment zijn we terug uit Marseille en wachten we op een volgend optreden volgende week vrijdag. We blijven op tournee tot december van dit jaar en misschien gaan we ook in België en Nederland spelen. Dus ja, we blijven de hele tijd bezig...

Ik zag jullie voor het eerst op Rock Lede in 1991, toen al een onvergetelijk concert.
Helaas is er sindsdien veel veranderd, zoals de dood van Helno 'Noël' Rota in 1993. Hoe 'overleef' je zo'n zwaar verlies?
Voor een Franse band, die in het Frans speelt en zingt, was het in die tijd een eerder zeldzaam om buiten Frankrijk te spelen. We hadden nog nooit in landen als Duitsland, België of Engeland gespeeld. Dus het was speciaal om in het begin van onze carrière in die landen te spelen. Over het overlijden van Helno kreeg ik een telefoontje en ik kon het niet geloven. Het was een grote schok voor ons en ik dacht erover om de band te verlaten. We zouden het kunnen doen zoals Joy Division die hun naam veranderde in New Order na het overlijden van Ian Curtis. Maar het label vertelde ons dat dat in ons geval geen goed idee was. Omdat we in de eerste plaats een band zijn. Het label zei 'hij was niet de enige die liedjes schreef, die jullie schrijven en zingen, dus ga door'. Het is een groot verlies, maar we zijn inderdaad een band en kunnen doorgaan, ook al is het soms moeilijk en moeilijk. Dus dat deden we. Zoveel jaar later denk ik dat het beste is wat we voor hem konden doen, doorgaan, dat is wat Helno gewild zou hebben. De energie is er nog steeds op het podium, op een bepaalde manier is Helno er ook nog. Dus we zijn blij dat we toen niet gestopt zijn... Les Negresses vertes leeft nog steeds, de scene ook.

Ik zag jullie een geweldige optreden spelen op Great gigs in the Park in Sint-Niklaas. Wat een energie! Het was eigenlijk nog beter dan dat onvergetelijke concert in 1991 voor mij. Waar halen jullie die energie vandaan?
We zijn nu betere muzikanten, we hebben meer ervaring op het podium. Hoe meer we spelen, hoe beter we worden. Dat verklaart alles. Ik was toen vrij jong en ik ben nu 64. Ik ben bijna op de top van mijn carrière. Ik ben nu bijna op de top van de heuvel. Op het podium staan, optreden, het is een manier van leven.

Ik blijf ook onder de indruk van de diversiteit en de verrassende wendingen live. Is het wereldmuziek? Frans chanson? Of zijn jullie gewoon punk? Wat betekent Les Negresses Vertes in 2024?
Het is er altijd geweest. Voordat we met Les Negresses Vertes speelden, speelden sommigen van ons in de Franse punkscene, dus die punkvibe was er altijd al. De mix tussen stijlen ook. We proberen onze nummers zo dicht mogelijk bij het originele geluid te spelen. In Sint-Niklaas hebben we dat ook gedaan. We willen een hechte band met onze fans, dat is heel belangrijk. Dus, nee we zijn nog steeds hetzelfde als toen maar met veel meer ervaring in wat we doen.

Ik had ook het gevoel dat de speelsheid niet verloren is gegaan; als jonge wolven tekeer blijven gaan. Waar komt die niet aflatende energie toch vandaan?
Ik begrijp waarom bands dat doen, als je je hele leven muzikant bent, heb je veel stress. Je hebt ups en downs. Het draait allemaal om gevoel en verbinding met mensen. Als ik tijdens een optreden de lachende gezichten van het publiek zie, voel ik de energie opborrelen om ervoor te gaan. Maar het is niet de artiest van bands die dat niet doen, die dat vergeten is. Het legt veel druk op jezelf als je live speelt. En soms moet je je daar op concentreren.

Iets anders. Terwijl stijlen komen en gaan blijft het Franse Chanson overeind, net als Nederlandstalige muziek nu (kijk maar naar de Nederlandse lichting met Froukje, Joost Klein en anderen) ... Denk je dat zingen in de eigen taal nu meer geaccepteerd is, en het makkelijker is om door te breken? Hoe zie je het zelf?
Het hangt ervan af wat voor soort muziek je brengt. In sommige stijlen denk ik dat het meer geaccepteerd wordt als je in het Engels zingt als je naast je eigen land ook andere landen wilt bereiken. Misschien is rock- en metalmuziek beter in het Engels. Maar voor bands zoals wij? Wij spelen meer folklore en wereldmuziek, met nog steeds een rock- en punkgevoel erin. Het wordt dan veel gemakkelijker geaccepteerd denk ik. Wij zouden dat ook kunnen doen, onze nummers in het Engels brengen. Maar we voelden, en voelen nog steeds, dat we ons het beste kunnen uitdrukken door in onze eigen taal te zingen. Een van de beste voorbeelden is tegenwoordig rap. Franse rap probeert niet in het Engels te zingen, ze doen het in het Frans omdat dat de beste manier is om uit te drukken wat ze echt willen zeggen. Het werkt. Taal is niet het belangrijkste in muziek, het is de energie. En als de energie werkt in je eigen taal? Doe het dan gewoon in je eigen taal... maar het gaat allemaal om de energie.

Muziek kon je vroeger meer in hokjes plaatsen. De jongere generatie denkt niet echt meer in hokjes. Ze gaan naar een punkconcert, doen dan een Pommelien Thijs en eindigen op een dansfeestje in Tommorowland. Hoe zien jullie dit?
Aan het begin van deze tour in 2018 hebben we op een aantal grote festivals gespeeld en natuurlijk voor jonger publiek dat onze band kende omdat hun ouders onze platen hebben en ik herinner me dat een jonge vent me na de show vertelde “ hey Negresses vertes you're playing real ”. Het klinkt als het beste compliment dat we zouden moeten hebben. Geen vraag voor ons om een USB-sleutel te spelen in plaats van echte instrumenten of zang. Ik denk dat de jongste generatie nog steeds bezig is met het bouwen van nieuwe codes en nieuwe manieren om zich uit te drukken in muziek. Platenmaatschappijen werken niet meer aan de ontwikkeling van artiesten en de jongeren weten dat ze nu op netwerken moeten bestaan.

In 2018 vierden jullie het 30-jarig jubileum. Jullie waren in 2018 ook in Engeland, niet voor het eerst maar toch … Is het niet moeilijker voor een Franse band om er door te breken? Hoe zie dit?
Er is altijd een soort concurrentie geweest tussen Engeland en Frankrijk in de geschiedenis (hihi) maar ik denk dat Engelsen ons leuk vinden omdat we hen niet kopiëren weet je. Wat wij doen is vrij uniek. We brengen een mix van muziekstijlen, maar hebben de rock energie in ons. We zijn ook geen gewone Franse band. Het is die mix van stijlen en culturen die ons uniek maakt en daarom is het makkelijker voor een band als wij om door te breken in landen als Engeland, zelfs als Franstalige band. We voelen dat ook in Sint-Niklaas.

Plannen: Nog steeds platen uitbrengen in deze tijden, of niet?
We willen geen nieuwe albums meer opnemen. Bijna 17 jaar geleden zijn we gestopt met het opnemen van nieuw materiaal. Het is voor mij gewoon te moeilijk om hetzelfde te doen als toen ik jonger was, dus voor mij gaat het erom dat we onze liedjes uit het verleden zo lang mogelijk spelen, maar nieuwe dingen opnemen? Niet met Les Negresses Vertes, maar wel met persoonlijke projecten ...

Andere plannen de komende jaren?
Zoals ik al eerder zei, we spelen optredens tot ergens in december. We hebben de afgelopen jaren veel concerten gedaan, dus volgend jaar nemen we een pauze. En daarna kijken we wat we kunnen doen... we kunnen nieuwe energie vinden, om na dat jaar terug te komen.

Je gaat niets doen voor je 40e verjaardag... om het te vieren
Er zijn nog geen plannen, we willen met dezelfde energie op het podium blijven staan. We willen niet de fout maken om 'één concert te veel' te doen. Dus daar maken we geen plannen voor, maar als het dan goed gaat en die belangrijke energie er nog is, als er nog steeds de band is met het publiek... dan gaan we door... en dan weet je het nooit.

Na al die jaren, zijn er nog ambities of een soort doel dat je voor ogen hebt?
Mijn jongste dochter is singer-songwriter in een Britse band uit Brighton genaamd Belmondo en ik steun haar. Mijn dochters helpen in hun leven en de paden die ze volgen, dat is de belangrijkste ambitie in de toekomst ...

Pics homepag @Sven Dullaert

Bedankt voor dit leuke gesprek, ik hoop jullie in december weer op het podium in België te zien