logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

ufomammut_4ad_0...
ufomammut_4ad_0...
Fleur Coevoet

Fleur Coevoet

The KVB en Melting Time , Cactus Club (MaZ), Brugge op 10 april 2015

The KVB
'Nouveau-shoegaze' of 'new-romantic synthwave'. Welke term je ook op The KVB plakt, om het duistere en wavey karakter van hun muziek kun je moeilijk heen. Baslijnen die zo weggeplukt lijken uit de new wave, bedekt met een dikke laag distorted synths en de ijzig zachte stem van zanger Nicholas Wood er bovenop. Fans van My Bloody Valentine, Joy Division en meer recentelijke geestesgenoten als The Soft Moon en Tropic of Cancer kregen hiermee volop waar voor hun geld.

Melting Time (pics homepag)
De jongens (en meisje) van Melting Time tappen gretig uit de donkerste vaatjes van de jaren 80. Flarden post-punk met verse wave, maar ook duidelijk beïnvloed door de Scandinavische punk van Iceage en the gothic shoegaze van The Horrors.  Op Humo's Rock Rally trapte Melting Time het tot de halve finale en hun eerste single “Sun” werd geproducet door Jean Marie Aerts van TC Matic.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/melting-time-10-04-2015/
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/the-kvb-10-04-2015/

Org: Cactus Club, Brugge

Na jullie show met Amenra in De Kreun in Kortrijk (2013) –die overigens overweldigend was- werd het plots heel stil rond jullie. Persoonlijk dacht ik dat daar een doorbraakmoment lag. Hoe hebben jullie de show en wat erna kwam ervaren?
Het optreden met Amenra was voor ons een overweldigende ervaring en een grote eer. Het betekende in velerlei opzichten ook een doorbraak. Voorheen speelden we vooral kleinere shows en voelden we nooit druk om echt voluit te gaan met de groep. Als groep hadden we lang de ervaring dat onze muziek wat in de marge stond en niet echt werd opgepikt door het publiek. De kans die Amenra ons bood leidde vrijwel meteen tot enkele andere shows met goeie bands, zoals bijvoorbeeld het optreden met Maudlin in de Kinkystar. Het voorjaar van 2013 deed ons inzien dat er misschien toch ‘iets’ in onze muziek zat dat mensen kon aanspreken. De rol van Amenra kan hierbij niet onderschat worden; muzikaal betekenen ze voor enkelen in de groep heel veel, als muzikant en als individu, maar ook door de gesprekken die we met hen hebben kunnen voeren. Deze hebben er ons toe aangezet vertrouwen te krijgen in wat we doen. Maar opnieuw, als opener mogen spelen was vooral een enorme eer voor ons.

Eleanora als voornaam uit het Grieks vertaald betekent licht, is dit ook waar jullie naar streven in het maken van nummers of heeft de naam een heel andere betekenis?
Eleanora stamt inderdaad af van het Grieks. Er wordt aangenomen dat het afkomstig is van de term ‘eleos’ wat staat voor mededogen. Eleanora zelf wordt vertaald als zonnestraal, stralend licht of toorts. Er is ook een Arabische verklaring voor het woord, dewelke staat voor god is mijn licht. De essentie voor ons is hierbij inderdaad telkens licht, in relatie met duisternis. Deze dialectiek tussen licht en duisternis is bij ons heel prominent aanwezig, in het schrijven van teksten en in het maken van nummers. De voortdurende reflectie tussen beiden moet vooral leiden tot persoonlijke bescheidenheid, deernis; barmhartigheid, en dit in volle waarachtigheid en zelfbesef. Dit is meteen ook het thema van onze teksten. Tijdens optredens functioneert de stem, het uitspreken van die woorden, vooral als een lijfelijke ervaring, om aan te tonen hoe pijnlijk dit proces is. Als band proberen we tijdens een optreden dan ook heel explosief naar voor te komen, af te zien in het licht, om daarna terug in onze persoonlijke duisternis te stappen.

Er zijn geruchten dat er een split op komst is met Amenra. Wat is daar van aan?
Wij zijn inderdaad gevraagd geweest door Amenra om samen met hen een split uit te brengen. Het betreft het nummer ‘Mammon’ dat ook terug te vinden zal zijn op onze EP. Naast de optredens die we met hen kunnen doen, is alsook deze kans subliem. Het voelt goed aan, als je de steun kunt krijgen van een groep die gelooft in hetgeen je brengt en waarvoor je staat.

Naar welke bands of artiesten kijken jullie op, halen jullie inspiratie uit?
Iedereen in de groep heeft een verschillende muzikale achtergrond. De inspiratiebronnen zijn dus heel divers. Dat kan dan van Tool en Deftones, naar June Paik, Time to Burn en Perth Express, tot bands als Rise and Fall en Congress gaan. Wat wel altijd meespeelt bij elk van ons, is de intensiteit van bands.

Jullie labelen onder het Belgische label ConSouling Sounds. Een bewuste keuze, of werden jullie gekozen?
Via bepaalde personen zijn we in contact gekomen met Consouling Sounds. Vanaf het eerste moment hadden we de indruk dat het klikte met hen door de transparante houding tussen ons beide. Het idee van een EP sprak hen aan en daardoor hebben we de kans gekregen om ons ding te kunnen doen, mede door hun steun.

Wat zijn de verdere plannen voor 2014 met Eleanora, of wat willen jullie dit jaar gerealiseerd zien voor jullie als band?
Eind maart, begin april zijn we van plan om onze EP uit te brengen onder het label van ConSouling Sounds. Nadien gaan we opnieuw de studio in. Dit  betreft een grondige voorbereiding want het volgende nummer zal volgens ons gezien worden als een “epos” in het voorlopig verhaal als band.  Daarnaast hopen we nog verschillende optredens te kunnen spelen om zoveel mogelijk ervaring op te doen als relatief jonge band. Deze ervaring zou nog versterkt kunnen worden, mochten we er in slagen om via een kleine tour even kennis te maken met onze buurlanden. Wie weet wat de toekomst ons kan brengen?

Split Amenra/Eleanora kunnen vanaf heden besteld worden via http://consouling.be/amenra.php

Shows Eleanora
21.03 cinéPalace, Kortrijk w/Oathbreaker, Maudlin
https://www.facebook.com/events/759157020767606/?fref=ts
23.03 Mezz, Breda w/Amenra, The Fifth Alliance
https://www.facebook.com/events/219189134930310/?fref=ts
29.03 OJC Kompas, Sint-Niklaas w/The Tragedy We Live In, Charnia, Monnik
https://www.facebook.com/events/1388058641418901/?fref=ts  

 

 


Boomtown 2013 - The Black Heart Rebellion – AmenRa
Boomtown 2013
Handelsbeurs
Gent

Er hangt iets vreemd aan The Black Heart Rebellion. We hebben al enkele malen toeschouwer mogen zijn van een immer fascinerende show, doch niet altijd even innemend. Er moet niettemin iets verslavends aan hangen, want hoe meer we ze zien, hoe meer fan we worden. Ze behoren tot het Church Of Ra collectief wat werkt als een soort garantielabel. Een charismatische zanger, muzikanten die samenvallen met hun instrument en een spetterende lichtshow is wat TBHR uniek maakt.
Qua sound komen ze sterk uit de hoek door in tempo te variëren. Rustgevende intro’s worden teniet gedaan door zinderende donderslagen. De hemel is even nabij als de hel, en tussenin blijft het vuur branden. Ook experimenteren ze graag met geluid en zetten zo hun eigen stempel op de muziek die ze brengen. Ze worden gesitueerd ergens op de grens van postmetal en postindierock. Hun tweede plaat ‘Har Nevo’ ligt al even op de markt, en TBHR vult terecht zalen.


Dat het een goede zet was van de organisatie achter Boomtown om de zwarte raven van Amenra in hun Zaal neer te laten dalen op deze derde dag van Boomtown bleek al snel door een uitverkochte set. Voor zij die houden van religieuze symboliek weten dat drie onder meer symbool staat voor de drie-eenheid, ofte het leven, de dood en wedergeboorte. En dat is meteen ook een korte samenvatting van wat een optreden van Amenra ten berde brengt. Tussen rook en wierook gaan zowel band als publiek op in de zinderende postmetal flow. Rauw, doch verzachtend en altijd samenhangend.
Het publiek toonde zich bereid om op te gaan in de energie die Amenra teweegbrengt door repetitieve, haast hypnotiserende ritmes te combineren met de stem der wanhoop van zanger Colin H van Eeckhout.
De hitte in de zaal intensifieert de ervaring en zo hoort het. Voor een dik uur is het naar adem snakken, om na de show meer vrijuit dan voordien uit te blazen.
Zij die te laat waren voor een ticket krijgen de belofte van de band een nieuwe kans te krijgen voor een speciale show, ergens te Gent. Zij die hier niet op kunnen wachten, hebben echter kansen ten over om Amenra de komende maanden her en der live aan het werk te zien.
Hun volgende Belgische shows zijn op Ieperfest en Pukkelpop waar ook The Black Heart Rebellion zal spelen. Twee vliegen in één klap dus.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/boomtown-2013/
Organisatie: Boomtown, Gent


 

We have seen you playing live at Dunk!festival and were pretty blown away by your performance. But when coming home there wasn’t a lot to find about Le Seul Elément on the internet. Is this a conscious choice  to stay low profile or are there other reasons for that?

First of all thanks for the compliment, and no, it isn't a conscious choice. I’m just too lazy for this kind of stuff, I'm very bad in communication but things are moving on. There will be a pretty website soon!

We hear classical piano pieces  in a progressive form being combined with noise samples and heavy drums from time to time. How would you describe your music and what do you hope to bring with your music?

I try to make an alliance of two important things to create my music; beauty and power.
Generally, piano for emotional times and noise and drum to bring the power. When I'm listening to strange sounds in a song I'm confined, locked, wondering. It reminds me of sad things but when the music is evolving, when it grows, when strength comes to transform the music in pure violence, my sadness transforms. I try to describe this process  in my music and transform the strongest emotions into sounds.
I play alone, so the music is repetitive (I’m playing with a looper, rarely with melodic sequences), as well as progressive, a little “tribal” even because I like ternary rhythm. I’m actually not pianist but a drummer!
I don't really want to bring anything with my music, just express my feelings but, it's true, I'm happy when people say to me they like it. I always try to give different shows, I always want to create different things, because in music it's often the same; guitar, bass and drum...
I come from the punk/hardcore scene, and for me, it wasn’t satisfying anymore. It's the same for post rock music. Too many bands are identical, they have the same way to choose instruments, effects and ways of writing songs. I wanted to create a wall between me and the audience. It felt as my duty to conceive an iconoclast artistic project!

What does Gin Pleos mean for you as it is a non existing word? How did you come up with the name?
Gin Pleos was the name of an old song of me. The creation of the songs on the EP were really different but always during night, and always when I felt sad. The EP speaks about a switch in life, and I wanted to take this title to symbolize that. You can listen to the old song via
http://www.myspace.com/number1ambiance1

Which artists have inspired you to make Le Seul Elément sound like it sounds now?
First of all William Sheller (“Epure” is the most beautiful album I ever heard..) and many other artists like Neurosis, Phillip Glass, Paris Violence, Joy Division, Kate Bush and some other bands in the crust, hardcore scene..

What inspires you in life general?
I'm inspired by strong emotions, changes that are part of life, complexes and distorted visions of hurt persons.

What are the lyrics about at the end of Gin Pleos part 1 &2?
It's the speech of the person pictured on the cover. Gin Pleos is the story of the last part of the life of this man. He thought he had a good life, straight, square, normal.. but then realized he could have been a better person, and live more with and for others. This remembers him that he's going to die without having known real love, without feeling true compassion. So he becomes mad, and has a dream, the dream to get another chance, a chance to be 25 years old again. The speech expresses this new thinking.

Are there plans to bring out a full album?
Yes! I'm entering the studio in two weeks, so a full album release will be available in september I hope.

Who did the artwork for the cover?
It's Pierre Weird from Metz, a great drawer!

What are your ambitions with Le Seul Elément the forthcoming year?
It’s my dream to create a band with Le Seul Elément with strings, two drums, guitars... And I 'm going to try and work more on my presentations.

.:::Le Seul Elément will play a live show on 21 september at Dok Noord 5L, Gent together with Treha Sektori and Syndrome. More information about this show can be found on
www.facebook.com/alteregovzw  

donderdag 06 juni 2013 02:00

Gin Pleos

Le Seul Elément is het soloproject van Matthieu Pellerin uit Frankrijk. Z'n muziek omschrijft hij als een mix van klassieke piano, noise, ambient, post rock en drum. Op internet lijkt hij een geest te zijn, en dit weerspiegelt zich sterk in z'n muziek die los van bovenstaande abstracte omschrijving iets erg dreigends heeft.
Matthieu is een creatieve ziel, en dat merk je wanneer je Le Seul Elément live ziet. Achter het scherm van een witte kubus waar visuals op geprojecteerd worden speelt Matthieu z’n schaduwspel. Hij speelde twee avonden als headliner op Dunk!festival en bracht vorig jaar een mini cd uit waar twee nummers van ongeveer een kwartier op staan. Hij titelt deze 'Gin Pleos part 1 en 2'.

Gin Pleos part 1 begint met een huilende wind die danst met klassieke pianostukken, heel langzaam als een wals over een vloer van verdriet. Na enkele minuten raast de storm en haalt de piano hard uit tussen de zachte stukken door. De sfeer wordt grilliger, en met elke seconde lijkt de dreiging uit te breken tot het punt waar de piano uitdooft en de drum en noise de bovenhand nemen. Halverwege het nummer wordt het windstil, lijkt de raas alles te hebben weggeveegd van wat menselijk was, en lijkt de natuur overwonnen te hebben. Langzaam komt de piano terug in het nummer en lijkt ze getransformeerd te zijn in een lichtere beweging dan voorheen. We krijgen meer melodie dan noise, meer vloeiende overgangen. Maar ook dit duurt maar even, want stilaan komt de expressie van zwaarte terug in het nummer , deze keer vermengd met de zachte melodie halverwege opgebouwd. Uit het niets komt een gemaskeerde stem een soort van bezwering uitspreken. Het verhaal van ‘Gin Pleos part 1’ eindigt zoals het begon.

In ‘Gin Pleos part 2’ begint de piano met diepe tonen afgewisseld met zachte tonen waar de stilte tussenin de eindeloze leegte lijkt te symboliseren. Eenzelfde beweging van zacht naar zwaar gebroken door een vloeiende melodie vinden we ook in het tweede nummer terug. Na ongeveer zes minuten begint alles meer onrustig te worden, en waarschuwen drum en  noisesamples dat onheil dreigt. Heel even duurt dit samenspel van simultane beweging om uit te doven in een absolute stilte die enkele seconden duurt. Deze stilte is echter voorbode van de orkaan die langzaam aan ontwaakt uit een diepe slaap. Het eerste stuk wordt hernomen terwijl Matthieu met een boodschap van onnoembare kwaadheid erdoorheen praat. Net voor het nummer eindigt komt de drum het tempo versnellen, de stem krijgt een bijna agressieve toon en alles wordt naar een hoogtepunt gebracht.

Matthieu brengt op z’n minst interessante muziek, waar stilte een belangrijk onderdeel van is. Het is muziek die zowel adem geeft als neemt.

Je kan Le Seul Elément beluisteren via deze link: http://leseulelement.bandcamp.com/

Lees zeker ook het interview met Matthieu Pellerin die meer vertelt over het tot stand komen van Le Seul Elément, zijn dromen en drijfveren.

Le Seul Elément komt samen met Treha Sektori en Syndrome in Dok Noord 5L op 21 september. Meer info over dit evenement vind je terug op facebook.com/alteregovzw  

zaterdag 01 juni 2013 02:00

Health – ‘Pandemonium’

Health – ‘Pandemonium’
Electric)noise(Machine - Health
Magasin 4
Brussel

Normaal gezien zouden Doldrums in het voorprogramma van Health spelen deze avond maar de band cancelde last minute. Vervanger van de avond was Electric)noise(machine en de naam omschrijft ongeveer wat ze muzikaal brengen. Uitgerust met een giller van een stem, diepe bas en genadeloze drum smijten ze heel wat energie op ons af. Zelf omschrijven ze het als dead pop, een vorm van punk die ze heruitvinden. Het is zeker niet de conventionele punk, en los van de ruwe vocals hebben ze alles in hun mars om een waardevolle noiserockband genoemd te worden. In 2011 brachten ze een mini album ‘Make your noise’ uit die te beluisteren valt op hun bandcamppagina. Laten we ook niet vergeten te vermelden dat hoewel deze band ons onbekend was, ze een zinderende lichtshow geven. Subtiel komen zonnestralen op ons af, en het podium wordt half gevuld door een dichte mist. Geen overweldiging van rookmachines, bijna artistiek te noemen.

Headliner van de avond is de Amerikaanse noiserockband Health. Het lijken net subpersoonlijkheden uit een verlaten eiland, de ene al kleurrijker dan de andere. Het aantal bezoekers deze avond geven de bevestiging van het vermoeden dat Health bij het grote publiek niet zo gekend is. Helemaal onterecht bewijzen ze door een vuile show te geven. Intussen hebben ze twee albums uit en wordt een derde release dit jaar voorzien. Met een portie arrogantie brengen de muzikanten van Health een eclectische set waar de tweestrijd tussen de zang en het drumgeweld  ten volle wordt ingezet. Met rauwe synths, duistere monotone vocals en een drum die geen beperking kent creëren ze de sfeer van een pandemonium zonder te vervallen in pure chaos. Door de ritmische onvoorspelbaarheid in elk nummer blijven ze de aandacht trekken. Enkel de gitarist houdt de melodie vast terwijl de rest er gewoon hard tegen aan knalt. Health brengt een explosieve, energieke show die nogal kort van duur is. Ze sluiten af met een bisnummer van een minuut, en laten de zaal in totale verbazing achter.

Neem gerust een kijkje naar de pics

http://www.musiczine.net/nl/fotos/health-30-05-2013/
Organisatie: Magasin 4, Brussel  ism Toutpartout/Buzz On Your Lips

 

dinsdag 28 mei 2013 02:00

Amenra – ‘Metanoia'

Amenra – ‘Metanoia’
Oathbreaker – Amenra
STUK
Leuven

We begeven ons iets later dan gepland in de Labozaal waar Oathbreaker, de band rond Amenra gitarist Lennart Bossu, reeds hevig in de weer is de zaal op te warmen met een stevige brok black metal, waar we plots verrast worden door een zachte vrouwenstem die blijkbaar de vocals op zich neemt en dat bijzonder goed doet. Ze lijken inderdaad wel in hun opzet te slagen om alle beloftes van conventionele muziek te breken. Van punk naar metal, naar doom en  donker akoestisch. Hun laatste album ‘Maelstrom’ werd gereleased door Deathwish Inc. in 2011.  Een energieke performance waar heel wat muzikale diversiteit in te vinden is en we vooral onder de indruk zijn dat een vrouw net zo hard kan screamen als een man!

Headliner van de avond is Amenra, de transcendentale postmetale trots van West-Vlaanderen, en wie hun reilen en zeilen op de voet volgt weet dat het heden dagen een ware hoogmis is voor fans. Zowel in binnen als buitenland lijken ze met een ongenadige veroveringstocht bezig en dat kunnen we enkel toejuichen! Vanavond echter is het één van hun laatste keren in een zaal.

Amenra is ‘Metanoia’; het ervaren van een psychologische break down met als gevolg een positieve psychologische wederopbouw, heling. Muzikaal laat zich dat vertalen in schurende gitaarklanken, repetitieve minimaal bewegende drum, stalen buizen, de zieleschreeuw van zanger Colin H. van Eeckhout die vaak ook de eenzaamheid van de akoestiek verkent, en keeltoenijpende bas. Ze verkennen de klanken van melancholie, pijn, harmonie, stilte, onrust, … Mass V is hun laatste album en het lijkt of ze in dit vijfde deel ook meer naam beginnen te maken bij het bredere publiek.
Amenra zijn net als sfinxen die uit hun as verrijzen en die expansieve, allesoverheersende kracht van die herrijzenis over en in je heen doen waaien tot er niets meer overblijft. Elk nummer weerspiegelt een ongrijpbare transformatie door de beweging van verschillende gitaar- en baslijnen in te zetten die enerzijds contrast accentueren, en op een bepaald punt in het nummer samenvallen tot een zinderend geheel. Het repetitieve van dit samenspel sleurt je mee naar de diepte van je ziel. Hun ziel. Onze ziel. Amenra creëert hierdoor zielenrust.
Wanneer je Amenra puur ervaart is dit een Alles of Niets ervaring. Een herkenning. Bij Amenra is er geen binnen noch buiten, scheidingen vallen weg en wat overblijft is die puurheid.  Amenra is grenzeloos en ook weer niet. De scheiding die ze zelf aanbrengen door wat sommigen misschien verkeerdelijk begrijpen als een bewuste afstand tussen hen en publiek moet dan ook in de juiste context gezien worden. 
Dit is het spel, hun spel der illusoire scheidingen, scheidingen die we zélf creëren maar zelf ook kunnen laten vervagen door overgave. Dit is de keuze die Amenra biedt, zij die het begrijpen zullen die kans grijpen. Amenra creëert een collectieve ervaring voor zij die zich aan die oneindige diepte durven overgeven. Hun kern is onveranderlijk, en dat maakt een band als Amenra uniek. Ze houden zich vast aan hun verhaal, maar de vormen in het verhaal zijn immer beweeglijk. In die zin zijn ze het antoniem van rigide.
Het gaat Amenra niet om het luidste van een geluid, maar af te stemmen op de juiste golflengte die diep door het lichaam iets diepers raakt. De kracht van geluid vertalen naar iets dat verteld wil worden.
Ze regisseren en zijn tegelijkertijd het schaduwspel van het leven, die ze weergeven via muzikale en artistieke hoogtes en laagtes. En in die diepte reiken ze de hel(p)ende hand. Het zwartste zwart vervaagt zo in het witste wit. Een donker hart met de potentie om transparant te worden, ontvankelijk te worden voor licht. De kruisiging die zalft, reinigt. Muziek, visuals en kunst  is de vorm die de bandleden van Amenra kiezen om die vormloze leegte, die de belofte van volheid inhoudt, weer te geven.

Hoewel telkens dezelfde opbouw van show is het één waar je blijft naar uitkijken, om de immens intense ervaring die ze op je (kunnen) loslaten. Amenra is dat leven in wat je dood waant, Amenra is de dood in wat je leven waant. Amenra is de stilte voor het eerste woord valt.

Volgende (Belgische) shows zijn op 29 juni tijdens de Dijlefeesten in Mechelen,  12 juli op Rock Herk festival, Dourfestival op vrijdag 19 juli, donderdag 25 juli op Boomtown (Handelsbeurs) en 11 augustus op Ieperfest.
Van de gelegenheid maken we ook gebruik om te vermelden dat Syndrome, soloproject van gitarist Mathieu Vandekerckhove, in het voorprogramma van Neurosis is toegevoegd die op 22 juni - hun enigste Belgische show - in Lint speelt. Tickets kunnen gekocht worden via volgende link: https://frontoffice.paylogic.nl/

Organisatie: Stuk, Leuven

Icarus Night: Ecila – Raime – Het maximale uit het minimale

Het Icarus team brengt ons vanavond ism Democrazy een uniek concept;  twee elektronische projecten beleven in de zachte zetels van de Studio Skoop.

Ecila (zie pics homepag) is de artiestennaam van Sveta Shljachova, zoals de naam doet vermoeden uit Rusland afkomstig maar reeds jaren in België gevestigd. Ze stelt vanavond haar debuutalbum ‘The Sofa Managements’ voor waar ze dubby elektronica combineert met ambient scapes. Dit album is de tweede release op Icarus Records/Vynilla Vinyl en verschijnt in beperkte oplage van 200 exemplaren. Inkeri Harri staat in voor de visuals waar donkere beelden van gebouwen, texturen en rode cirkels geprojecteerd worden doorheen een soort zwarte volle maan. De samenhang tussen de verschillende noisesamples is echter vaak ver te zoeken. Eerder dan ervaringsgerichte muziek is Ecila experimenteel te noemen, en leunt het geheel dichter aan bij het concept van een geluidsinstallatie. Het is alsof je wandelt in een guur sprookjesbos, waar plots het licht uitgaat, en het decor verandert waardoor je je opnieuw verdwaald voelt.
Ecila creëert de sfeer van een vreemde elektro dubstepplaneet waar op subtiel niveau Oosterse invloeden te horen zijn, gecombineerd met natuurelementen, korte episodes uit een operette en rauwe klanken die meer industrieel van aard zijn.

Raime is het duoproject van Joe Andrews en Tom Halstead uit Londen en debuteren met ‘Quarter Turns a Living Line’ onder het label Blackest Ever Black. Hun debuutalbum verenigt elementen van goth electro  met 80’s industrial en doom. De visuals die worden geprojecteerd focussen op beweging, al dan niet in slow motion, en wekken door deze eenvoud een beklijvende trance op.
Dakus Films maakte op drie dagen tijd deze visuals waar het hoofdpersonage danser Romeu Runa  beweegt tussen vuur en water. Scapes die tegelijkertijd gewelddadig en apocalyptisch aanvoelen. Waar de nadruk ligt op het creëren van de intensiteit van schoonheid en geweld via klank.
Raime haalt het maximale uit het minimale. De indringende zware drones in perfect contrast met de beweging van electrobeats brengen je in een soort meditatieve hypnose. Langzaam wordt je in de muziek gezogen, en grijpt het geheel je naar de keel als een donker en ongrijpbaar iets. Hier vinden we wel samenhang terug, alsook een opwekken van energie die voordien onzichtbaar  en onvoelbaar was. Wat buiten was komt naar binnen, en ook deze grens vervaagt langzaam waardoor je gefascineerd voor je uit zit te staren en alles één wordt. Op en top klasse!

We hopen stiekem dat dit concept in de toekomst wordt herhaald. Dergelijke muzikale projecten passen namelijk perfect binnen de intieme sfeer van een cinemazaal. Hoe kleiner de ruimte, hoe weidser de klank. Hoe stiller het rond je is, hoe voller het vanbinnen leeft. Een welgemeende merci aan Icarus, Democrazy en Studio Skoop!

Organisatie, Icarus ism Democrazy, Gent

Icarus Night: Ecila – Raime – Het maximale uit het minimale

Het Icarus team brengt ons vanavond ism Democrazy een uniek concept;  twee elektronische projecten beleven in de zachte zetels van de Studio Skoop.

Ecila is de artiestennaam van Sveta Shljachova, zoals de naam doet vermoeden uit Rusland afkomstig maar reeds jaren in België gevestigd. Ze stelt vanavond haar debuutalbum ‘The Sofa Managements’ voor waar ze dubby elektronica combineert met ambient scapes. Dit album is de tweede release op Icarus Records/Vynilla Vinyl en verschijnt in beperkte oplage van 200 exemplaren. Inkeri Harri staat in voor de visuals waar donkere beelden van gebouwen, texturen en rode cirkels geprojecteerd worden doorheen een soort zwarte volle maan. De samenhang tussen de verschillende noisesamples is echter vaak ver te zoeken. Eerder dan ervaringsgerichte muziek is Ecila experimenteel te noemen, en leunt het geheel dichter aan bij het concept van een geluidsinstallatie. Het is alsof je wandelt in een guur sprookjesbos, waar plots het licht uitgaat, en het decor verandert waardoor je je opnieuw verdwaald voelt.
Ecila creëert de sfeer van een vreemde elektro dubstepplaneet waar op subtiel niveau Oosterse invloeden te horen zijn, gecombineerd met natuurelementen, korte episodes uit een operette en rauwe klanken die meer industrieel van aard zijn.

Raime (zie pics homepag) is het duoproject van Joe Andrews en Tom Halstead uit Londen en debuteren met ‘Quarter Turns a Living Line’ onder het label Blackest Ever Black. Hun debuutalbum verenigt elementen van goth electro  met 80’s industrial en doom. De visuals die worden geprojecteerd focussen op beweging, al dan niet in slow motion, en wekken door deze eenvoud een beklijvende trance op.
Dakus Films maakte op drie dagen tijd deze visuals waar het hoofdpersonage danser Romeu Runa  beweegt tussen vuur en water. Scapes die tegelijkertijd gewelddadig en apocalyptisch aanvoelen. Waar de nadruk ligt op het creëren van de intensiteit van schoonheid en geweld via klank.
Raime haalt het maximale uit het minimale. De indringende zware drones in perfect contrast met de beweging van electrobeats brengen je in een soort meditatieve hypnose. Langzaam wordt je in de muziek gezogen, en grijpt het geheel je naar de keel als een donker en ongrijpbaar iets. Hier vinden we wel samenhang terug, alsook een opwekken van energie die voordien onzichtbaar  en onvoelbaar was. Wat buiten was komt naar binnen, en ook deze grens vervaagt langzaam waardoor je gefascineerd voor je uit zit te staren en alles één wordt. Op en top klasse!

We hopen stiekem dat dit concept in de toekomst wordt herhaald. Dergelijke muzikale projecten passen namelijk perfect binnen de intieme sfeer van een cinemazaal. Hoe kleiner de ruimte, hoe weidser de klank. Hoe stiller het rond je is, hoe voller het vanbinnen leeft. Een welgemeende merci aan Icarus, Democrazy en Studio Skoop!

Organisatie, Icarus ism Democrazy, Gent

Nadja – Vampillia   Indrukwekkend intens
Nadja – Vampillia
Magasin 4
Brussel

De komst van het ambient drone duo Nadja (Can) trok ons over de streep om heden avond opnieuw naar Brussel te trekken, hun enige optreden in België.
Nadja is Aidan Baker en Leah Buckareff uit Canada. Nadja begon als een soloproject in 2003 met de ambitie de noisescène binnen het experimentele ambient gitaargenre te verkennen. In 2005 kwam Buckareff in het verhaal om dit project meer body te geven en live optredens mogelijk te maken. Ze zijn momenteel aan een Europese tour begonnen samen met Vampillia. In 2012 kwam ‘The primitive world’ uit, een gezamenlijk project van Nadja en Vampillia.
De visuals die Nadja projecteert bezitten een rijkdom aan kleuren die doet denken aan de Franse impressionistische schilder Monet maar evenzeer lijkt het een onderwaterspiegeling van kleuren die je terugvindt in authentieke kerkramen.  De visuals accentueren de desolate sfeer die Nadja oproept via het repetitieve in hun muziek die sterk aanleunt bij genres als drone, ambient doom, noise in een experimenteel kader.
Voor 45 minuten lang word je meegenomen in een soort transcendentaal psychedelisch verhaal waar de opbouw minimaal wordt gehouden. Er is geen sprake van uitbarstingen, maar laag na laag wordt er door de inzet van sounds en samples kleur gegeven aan het geheel. Wanneer je je focust op de verschillende geluiden bewonder je de fijngevoeligheid waarmee Nadja een nummer creëert. Het inzetten van dergelijk gamma aan diversiteit van klanken en niet vervallen in chaos, eerder de eenheid via  verschillende geluiden laten samenvallen is kunstwerk. De bas slaat diep in je buik en de zwaarte van de drum maakt dit een innerlijke, intense beleving. Als een spiegelbeeld staan beide naast elkaar en brengen de meest zuivere experimentele noise die door hart en ziel droned.
Vanavond bracht Nadja ons een nieuw nummer uit het album die in de herfst zal uitkomen. We zijn diep onder de indruk van dit duo die een meer dan terechte plaats verdient op de lijst van beste optredens van 2013. Wie wil proeven van Nadja kan terecht op hun bandcamppagina http://nadja.bandcamp.com/
Aidan Bakers nieuw project Adoran debuteert onder het Belgische platenlabel Consouling Sounds. Beluisteren doe je hier: http://brokenspineprods.bandcamp.com/album/s-t-3

Vampillia (Jap) bestaat uit vocals, gitaar, viool, bas, noise en multiple drum sounds die samen een fascinerende chaos vormen. Een mini album ‘Sppears’ werd gereleased in 2009 gevolgd door ‘Alchemic Heart’ . De producer van Animal Collective noemt hun wereld klasse artiesten en het publiek is het hier duidelijk mee eens. We aanschouwen een fascinerend schouwspel waar hard en zacht voortdurend door elkaar lopen. Een soort vreemde operette wordt doorbroken door hard core zang en afgewisseld met zeemzoeterige solo’s van viool en piano. Een morbide mengeling die tot verstomming slaat. Het contrast tussen brutaliteit en intimiteit is voor ons iets te scherp aanwezig en het lijkt of het publiek in twee wordt opgesplitst. Zij die de ambient drone favoriseren, en zij die de experimentele black metal scène aanhangen.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/vampillia-15-05-2013/

Organisa
tie: Magasin 4, Brussel

Pagina 1 van 3