Na de EP ‘Honger’ uit 2023 is er nu hun eerste full album uit. De plaat telt 14 tracks. De titel ‘Waarom niet?’ is afkomstig van een zinsnede die ze onder elkaar vaak over de tong lieten rollen. En, toegegeven, het is een titel die er staat en goed klinkt.

Het laatste jaar konden we hen al verschillende keren aanschouwen op een podium. Of op één van de zotte dinsdagen van Don Vitalski. Maar nu kan je hen dus ook gewoon thuis beluisteren. Geen paniek voor diegene die de EP gemist zouden hebben want de meeste nummers staan ook op deze plaat. Opener “Voorspel-Kom Dichter” opent met een fijne beat en zware gitaren. De song begint na de eerste alinea’s van Nel pas echt open te breken. Een geslaagde song wat mij betreft. “De Helaasheid Der Dingen” begint met schitterende muziek van J.P. die de ideale sfeer schept waarin de poëzie mooi kan gedijen. De bridge met de beats en naar donkere dance neigende synths zet de toon naar het einde toe in. Sterk! “Huidhonger” kennen we al van de EP. Een heel degelijke song waarbij het  gesprokene in enkele songs soms wat minder proper mag klinken. Maar dat is misschien omdat Nel wil dat we echt luisteren naar de teksten. “Traan” is donker en melancholisch. Een rustigere song die er best wezen mag en goed opgebouwd is.
“Waarom Niet?” is net als “Zelfbeeld van den Aldi” een terechte single. Catchy in woord en muziek. In “Tweelingsvlam” probeert de muziek de track voort te stuwen. Maar de vlam slaat bij deze song bij mij niet aan. “Hamartia” heeft heel lekkere synths en beats meegekregen. Ook de spoken words komen hier beter tot uiting en blenden beter in het ritme dan op “Tweelingsvlam”. “Desinteresse” met zijn tempowissels weet mij ook te boeien. “Donderende Anarchie” klinkt onderhuids catchy. “Zebra” vind ik persoonlijk wat spielerei. Het bevat alle elementen die in de andere songs zitten maar dit klinkt toch ietwat één dimensioneel. “Baude ogen” vind ik ook niet meteen hun sterkste track. Nel heeft veel diepere teksten waar mensen zich kunnen in terugvinden dan in deze. Op “Black and Wine” verschijnt er terug een heel mooie soundtrack onder de fraaie tekst van Nel. Begeesterend.
Er wordt afgesloten met “Naspel-Ruimte”. Een mooi gedicht dat op piano werd gezet. De samenhang van de muziek en de stem is iets minder geslaagd alhoewel het verstillend werkt. Wat dan weer goed is om de plaat mee af te sluiten. En dat was misschien wel hun bedoeling.

Veertien tracks is nogal veel. Vooral in deze vluchtige tijden en het is ook intense muziek. Maar we maken nu toch luisterlijstjes op spotify dus dan laat je de mindere achterwege. Toch?  Laten we zeggen dat er heel sterke tracks opstaan waar de muziek en de spoken words heel mooi blenden. Enkele zijn op dat vlak iets minder geslaagd maar als je tien heel goede tracks uit een album van veertien songs kan halen dan kunnen we van een fijn en goed album spreken. Het klinkt donker, wat punky en soms industrieel. De teksten passen wonderwel bij die stijl. Niet direct vergelijkingen met een Anne Clark maken omdat ze dat toch deels anders klinken. Ze hebben een eigen smoel, een eigen stijl en dat is altijd beter dan een kloon van een bekende act. Bovendien klinkt alles heel goed geproduced.
Zonder meer een geslaagd debuut.

Industrial/spoken word/electropunk
Waarom Niet?
N.E.L. & J.P

Het is een hele tijd stil geweest rond de band toen hun drummer Arne ermee stopte. Na ruim zeven maanden vonden ze met Mathijs Vrielynck een nieuwe gedreven drummer. Daarna is men begonnen met te werken aan nieuw materiaal die moet dienen voor de opvolger van hun debuut ‘Special Satellite’.
“The Edge” is het eerste steentje, sedert een hele tijd, dat ze naar ons toe werpen. En wat voor eentje. Zoals in al vorige songs horen we een mengeling en invloeden van rock, prog, pop etc. De productie en de opbouw van de song is een heel sterk punt van dit nummer. Een stap vooruit.
Er zit heel veel lekkers in om naar te luisteren: het Oosters klinkend gitaarspel van Nicolas Vermeersch in de bridge met daarbij dan het Ophra Haza-achtig gezang van Sharon Braye. Voor die bridge klinkt het nummer sfeervol en haast dromerig. Na die bridge wordt er opgebouwd naar een climax toe. Er zit in de zang ook een samenspel tussen de lichtjes naar rock en metal neigende gastzanger Maestro (Brent Maes) en de zachtere zang van Sharon. Dat zorgt een mooi contrast. De song wordt opengetrokken na die bridge en voert ons naar het einde toe. De song wordt een beetje zoals een ‘prog’- nummer opgebouwd zonder dat het zwaar op de hand klinkt. Een heel mooie en sterke song. Hun sterkste tot nu toe.

De video is van de hand van bassist Jonas Vanelstlande en werd in eigen beheer gemaakt. Ook dit is heel professioneel gemaakt. “The Edge” kan je ontdekken op de hieronder volgende links:
The Edge (Official Music Video) - Subatomic Strangers (feat. Maestro)
https://open.spotify.com/track/3KgEGeNuqI5TWRxIHN1WyP?si=a48f4e1d068c4566

We schreven bij de vorige single al dat "Digging" van een hoog niveau was en dat het daardoor zeker uitkijken was naar hun nieuwe album ‘Paradoxical Sleep’. Het nieuwe album staat gepland voor 7 februari 2025 maar intussen krijgen we een tweede zoethoudertje te horen: "Spiritchaser".
Er wordt meteen met de deur in huis gevallen. De song start direct in vol ornaat. Het is een uptempo nummer dat vrij traditioneel opgebouwd lijkt, maar het is een prettig in het gehoor liggende song. Het bevat enkele mooie synthklanken, een warme bas ( in de stijl van New Order) en aangename vocals. Het geheel is goed geproduceerd en gemixt. Ook de video is terug van de hand van Amanita Noir. De interesse naar het nieuwe album blijft, met de reeds geloste nummers, nog steeds gewekt.

Darkwave/ Cold Wave
Spiritchaser -single-

The Ultimate Dreamers - Spiritchaser (Official Video)
https://www.the-ultimate-dreamers.com

Binnenkort wordt de eerste van TNJ 45 jaar. Om dat wat luister bij te zetten heeft Neon Electronics een nieuwe versie uitgebracht van het nummer. Niet met The Neon Judgement natuurlijk want die bestaat helaas niet meer. Wel met Neon Electronics, het project van Dirk Da Davo, Radical G (Glen Keteleer) en Pieter-jan Theunis. Naast de herwerkte versie is  er ook nog een zeven minuten durende remix van Radical G aanwezig (genaamd Dystopian remix). Een heel fijne remix, dat het nummer op een iets modernere manier het dystopisch karakter laat weergeven en het tevens ook iets dansbaarder maakt.
Luister bijvoorbeeld eens naar de intro. Om duimen en vingers vanaf te likken.
De single komt dan ook nog eens op een ideaal moment uit. Want binnenkort doen ze twee optredens in t voorprogramma van de afscheidstournee van Front 242.

https://www.dancedelicd.com/audio/factory-walk-rework-2024/

Electro/Wave
Factory Wall (reworks) -digitale single-
Neon Electronics

'Dreamweaver' is het zesde album, als je ‘Live in Copenhagen’ niet meerekent, van deze veelzijdige Deense artiest. Trentemoller is door de jaren heen geëvolueerd van een dance, techno en ambient gerichte muzikant naar iemand die invloeden uit de indie, shoegaze en darkwave in zijn muziek steekt. Hij heeft nooit een geheim gemaakt voor zijn liefde voor o.a. The Cure, Slowdive en Joy Division. Voor de vocals deed hij beroep op de IJslandse Disa Jacobs die reeds mee toerde met de ‘Memoriam’ tournee.

Opener “A Different Light” begint met een akoestische gitaar en de zachte stem van Disa. De song bloeit langzaam open en klinkt warm en fragiel. “Nightfall” ligt in het verlengde. Het bevat iets meer tempo en een weemoedige gitaar. Het doet mij wat denken aan Ride of Slowdive. Het titelnummer “Dreamweaver” komt heel langzaam op gang om dan met dravende drums open te breken. Hier kunnen we live een stukje op dansen. Het krijgt een vervolg op “Give My Tears” dat meer tempo heeft, naar indiepop neigt en dansbaar is. “Behind My Eyes” heeft, net “In A Storm”, veel wave elementen in zijn muziek. Twee heerlijke nummer die wat refereren aan de stijl van The Cure. Met “Hollow” en “Empty Beaches” krijgen we terug meer peinzende en melancholisch getinte tracks voor onze neus geschoteld. Het album sluit af met twee donkere ambient slo-core nummers “Winter’s Ghost” en “Closure”.

Je zou kunnen zeggen dat ‘Dreamweaver’ uit soundscapes bestaat die dromerig, melancholisch, zweverig en soms donker klinken. Een blend van stijlen zoals darkwave, shoegaze, indie en electronic. De stem Disa Jacobs blendt heel goed bij dit alles. Het album is bij momenten een luisteralbum en op enkele andere momenten dan weer lichtjes dansbaar. Bovenal heeft het een heel fijne flow en een melancholische sound. De nummers zijn stuk voor stuk goed opgebouwd en er valt veel in te ontdekken. Ze bevatten een zekere gelaagdheid die je ontdekt na meerdere luisterbeurten.
Een plezier voor het oor.

Indie/darkwave
Dreamweaver
Trentemoller

Het Belgische Daggers is reeds een flink aantal jaren bezig (sinds 2007) en heeft al verschillende albums op hun conto. Deze nieuwe EP bevat 3 songs. De opnames werden in de KOKO studio’s door Thibault Schouters. De mastering door Adrien Schockert in Brussel.
Er werd gekozen voor organische live opnames. Een manier die wel past in de sound en filosofie van de muziek. De sound bestaat uit vette gitaren en diepe bassen en vocals die uit de dieptes van de kelders lijken te komen. De muziek een blend van metal, punk en hardcore.
Opener “Scourge” is een uptempo nummer dat als harde rock and roll klinkt. Een beetje zoals Motörhead doet. Ook de zang met gegrom en gereutel zit een beetje in datzelfde straatje. Maar ze klinken zeker niet als een kloon of rip off van de eerst genoemde band. “Vex Cathedral” bevat wat doom elementen en de song klinkt daardoor iets sloomer. Er is tevens een fijne ritme sectie op en een vrij catchy klinkend refrein. Sterke song. Op “Rancor” wordt het tempo weer opgetrokken. Zo is het na drie tracks al gedaan met de fun.
Maar zoals ik soms zeg: beter drie songs fun dan tien songs waar je niet warm of koud van wordt.

De EP is te beluisteren op o.a. spotify, bandcamp, youtube en je kan hem ook kopen op cassette. Het artwork past perfect bij de muziek op de EP.

Crust infused hardcore/Punk
Chaos Magic EP
Daggers

DAGGERS - Chaos Magic EP (youtube.com)

Voor deze sfeervolle single liet Pieter zich inspireren door een artikel van Stijn Vrancken in De Standaard. Daarin wordt er geschreven over het onvermogen om te ‘genieten’ van je ongelijk inzake fundamentele overtuigingen en principes. Vanuit deze invalshoek is deze wondermooie single dus ontstaan. Ergens klinkt het muzikaal dromerig en melancholisch. Ook de zang gaat mee in die sfeer en vormt op die manier een mooi contrast met de tekst.
Deze single is een voorgift uit het nieuwe album dat ergens begin volgend jaar zal uitkomen. De productie deed Pieter zelf en de mix werd gedaan door Tobie Speleman.
Een mooi nummertje dat normaal zijn weg moet vinden op de radio.
NEW SINGLE | Marble Sounds - If You Would Prove Me Wrong Now - Mayway Records
MARBLE SOUNDS RELEASE TOUR
05 apr 2025 | Arenberg, Antwerpen
12 apr 2025 | C-mine, Genk
17 apr 2025 | Cactus Muziekcentrum, Brugge
22 apr 2025 | Het Depot, Leuven
23 apr 2025 | Ha Concerts, Gent

If You Would Prove Me Wrong Now - Single by Marble Sounds | Spotify

Begin 2025 komt van de Brusselse cold wave/dark wave band The Ultimate Dreamers hun nieuwe album ‘Paradoxical Sleep’ uit. “Digging” is het eerste wapenfeit uit deze nieuwe plaat. Qua sfeer en zo klinkt het als een typische track van hen: donker, koud, dystopisch etc…
Maar qua mix en productie kunnen we hier wel van een verandering/vernieuwing spreken. We krijgen een langgerekte opbouw vooraleer het nummer op tempo komt. In het begin krijgen we een ijle, koude synth en percussie onder de vocals waar na verloop van tijd een zware gitaar de sfeer komt breken. Halfweg het nummer komt de bas het ritme al wat oppoken. De song breekt dan naar het einde toe op alle vlakken open. Als tweede nummer op deze single vinden we een herwerkte versie van “Japanese Death”.
Bekijk ook eens de mooie videoclip van “Digging” gemaakt door Amanita Noir.
The Ultimate Dreamers - Digging (Official Video) (youtube.com)

De evolutie die we in “Digging” te horen krijgen, waarbij ze nieuwe horizonten verkennen, is heel geslaagd. De mix en de productie is goed gelukt en het nummer heeft ook een zekere gelaagdheid meegekregen. Met deze track is er nog meer een eigen herkenbaar geluid.
Als alle tracks op het nieuwe album van dit niveau zullen zijn dan gaan we er nog veel plezier aan beleven.

Cold Wave
Digging -single-
The Ultimate dreamers

Magic Wands is een duo (bestaande uit Chris en Dexy Valentine) uit Nashville en zijn heden ten dage gevestigd in California. Hun muziek is een blend van elementen uit de shoegaze, dreampop en gothic genres. Galmende en glinsterende gitaarklanken en synthsounds samen met etherisch klinkende vocals.

Deze single klinkt goed en is echt af. Zoals gezegd in de intro: etherische vocals, wave gitaren, drumcomputer en synths. Het doet mij alleszins zoeken naar meer muziek van hen. Dat kan trouwens want sedert 2008 brachten ze reeds vijf albums uit. Ze toerden ook al in het voorprogramma van o.a. Jesus and the Marychain, The Dandy Warholes…

Deze single verdient zeker de nodige aandacht. Liefhebbers van SX, She Past Away, Twin Tribes, Cigarettes After Sex zullen dit zeker weten te appreciëren. Hopelijk steken ze eens de grote plas over…

Dreampop/shoegaze/wave
Hide -single-
Magic Wands

MAGIC WANDS "HIDE" (official video) (youtube.com)

Meadowlake is een band/trio uit Groningen. Dat zou je niet meteen zeggen wanneer je het album voor het eerst beluistert. Het klinkt heel internationaal en een beetje Amerikaans. Misschien komt het door de weidse karakter van hun muziek en het feit dat ze in Amerika is opgenomen. Het werd namelijk opgenomen in Topanga, California in de studio van Buck Meek (Big Thief) en Germaine Dunes. Met dit album zijn ze aan hun derde langspeler toe.

De plaat klinkt niet over geproduceerd zoals je wel eens bij bands uit hun genre hoort. Het is vrij basic opgenomen en gaat terug tot de essentie: songs en sfeer. Zelf zeggen ze van een song als “Rivers” dat ze niet naar de perfectie hebben gestreefd en de imperfecties er in gelaten hebben wat dan weer zijn charmes heeft. Ik vind het geslaagd.
De meeste nummers zijn luisterliedjes en bezitten een soort van feel good vibe alhoewel de teksten dat niet altijd zijn. Voor “Rivers” bouwde Buck Meek speciaal een gitaar om. Dat geeft de aparte kleur aan de gitaarpartijen en loopjes. Een heel fijne song met ook heel gepast drumwerk.
Opener “America” gaat richting rock en shoegaze. Een heel goed opgebouwde song dat het live wel goed zal doen. “Believe” dat erna komt drijft op een gitaartokkeltje en een ijle synth op de achtergrond. Deze song is heel wat introverter dan “America” maar bloeit voorzichtigjes open. De meeste songs bevinden zich ergens tussen beide songs in. Ook het vermelden waard is “Rope” dat tekstueel en songmatig goed in elkaar steekt.

‘Where The Mountain Meets the Sea’ is een prachtig album geworden. Het trekt de aandacht door de sfeer en de goed gemaakte songs. Het is geen schreeuwerige plaat maar een rijpe plaat en hopelijk verdient ze dan ook de nodige aandacht.

Shoegaze/indierock/pop/dreampop
Where The Mountain Meets the Sea
Meadowlake