EASY werd ooit het Zweedse antwoord op The Smiths en New Order genoemd. In de jaren negentig drukte Easy zijn stempel op de indie rock/pop. 'Magic Seed', het debuut van de band, is een ware klassieker binnen het genre. Na 'Sun Years' (1994) hield EASY het voor bekeken. In 2010 kwam de band terug samen in originele bezetting. Met Johan Holmlund (vocals), Rikard Jormin (bass), Tommy Dannefjord (drums), Tommy Ericson en  Anders Peterson (guitars). Dit resulteerde in twee albums 'Popcorn Graffiti' (2012) en 'Swimming with the beast (2014). Met 'Radical Innocence' brengt EASY zijn derde plaat uit sinds die reünie.
Of aan dat gedoodverfd geluid van toen iets wordt toegevoegd? Nee, niet echt. Maar het is dus ook niet zo dat EASY het er zich makkelijk vanaf maakt. “Crystal Waves” laat een frisse, montere band horen, die ondanks zijn vele jaren dienst niet doet aan routineklusjes afleveren. Het spelplezier stroomt ervan af, op aanstekelijke wijze uit de boxen. Maar vooral hoor je dat EASY wereldklasse was in hun tijd, net door die kruisbestuiving van indrukwekkende muzikanten en een vocalist die een warme gloed over jou doet neerdalen, binnen steeds die fijne omkadering. Waardoor EASY niet moest onderdoen voor de Britpop fenomenen die Europa overstroomden. Dat zet de band anno 2020 nog steeds in de  verf. Dit door songs als “Memory Loss Revisionism and a brigher future” en “Radical Innocence”. Allemaal songs die aan je ribben kleven. Dat de band eigenlijk diezelfde trucjesdoos als toen boven haalt stoort dus totaal niet, door die spontaniteit. Dat blijft EASY trouwens verder in die wondermooie verf zetten tot afsluiters “I See The Stars” en “Crystal Waves”. Pareltjes van songs die ons een oorgasme bezorgen, alsof het weer 1990 is.
Besluit:  Met 'Radical Innocence' neemt EASY z’n hoge positie terug in , die ze in 1994 hadden verlaten, en medio 2010 terug hadden ingenomen. In 2020 bewijst EASY dat een reünie niet hoeft te resulteren in een flauw afkooksel van toen. Integendeel zelfs.

Tracklist
Crystal Waves 03:17 - Day For Night 04:32  - Shadow Train 02:46 - Golden Birds 06:44  - Memory Loss Revisionism And A Brighter Future 03:44 - Radical Innocence 06:08 - Southern Water Communities 04:40 - To See The Stars 04:21 - Crystal Waves 03:17

Het duo Kippner en Weissinger wist ons in 2016 al murw te slaan met een onwaarschijnlijk gevarieerd debuut 'Mission Control'. Onder de naam I Am A Rocketship bracht de band recent een opvolger uit, 'Mind Grafitti'. Het is als artiest verdomd moeilijk nog origineel te klinken, alles is wel eens voorgedaan. Maar I Am A Rocketship slaagde er toch weer een unieke draai te geven aan de typische elektronische muziek.
De volledige recensie kun je hier nog eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/74005-mind-grafitti.html  
Met 'Ghost Stories' schrijft de band een nieuw hoofdstuk, en ja hoor ook nu weer weet de band verrassend uit de hoek te komen.
Vanaf “False Impressions” word je door I Am A Rocketship meegesleurd naar een sprookjesachtige wereld, boordevol psychedelische aanvoelende elementen. De titel van de plaat dekt eigenlijk de lading. Want deze trip is inderdaad vergelijkbaar met een rit op een trein boordevol geesten en verloren zielen. Niet angstaanjagend, maar de rillingen lopen over je rug als “My Nature” je oorschelp binnen dringt, je hypnotiseert en je doet wegglijden naar een rijk boordevol wezens uit je wildste fantasie. Dat is in grote mate te danken aan een bijzonder zwevende instrumentale aankleding, maar het is vooral de stem  van  wiens kristalheldere stem perfect aansluit op die hypnotiserende muziek van Eric Weissinger.
Dit duo voelt elkander perfect aan, en dat zorgt ervoor dat die perfectie wordt overschreden. Luister maar naar uitzonderlijke pareltjes als “Ghost Stories” of “Come Along”. Gelukkig blijft die spontaniteit daarbij sterk overeind staan.
Song na song worden we weggeblazen door die onaardse kruisbestuiving tussen beide talentvolle muzikanten, die ook nu weer durven buiten de lijntjes te kleuren en experimenteren met klanken. Het klankentapijt dat ze uitspreiden is daardoor zo veelkleurig, dat je er nooit genoeg van krijgt. Je komt telkens wel een adembenemend landschap tegen op deze bijzondere trip, waarvan je denkt dat het eind is bereikt.
En dan schudt I Am A Rocketship plots in een schitterende finale nog enkele kleppers uit hun mouw. Zoals het bijzonder mooie “You're my angel” dat recht door je hart splijt. Dat wordt allemaal nog eens in de verf gezet bij afsluiter “The Spectacle”.
‘Ghost Stories' is een fantasie prikkelende plaat geworden, die van begin tot einde beklijft en een band laat horen die groeit, blijft groeien en zijn grenzen bovendien blijft verleggen en aftasten. Het eindpunt is zeker nog niet bereikt.

TRACK LIST: 01. False Impressions - 02. My Nature - 03. Ghost Stories - 04. Come Along - 05. Crush - 06. Resolve - 07. Give - 08. Walk With Me - 09. Five Points - 10. You're My Angel - 11. The Spectacle

Elektro/Alternatief/experimenteel
Ghost Stories
I Am A Rocketship

Felixity is een jonge artieste die puur muzikaal schippert tussen neo-soul en pop muziek. Haar muziek bevat elementen die doen terugdenken aan artiesten als Amy Winehouse, Etta Bond en Anastasia. Althans daar wordt ze soms mee vergeleken. Ze bracht nu haar debuut 'Love Sick' uit. Waar deze stelling meer dan in de verf wordt gezet.
Producer David Francolini zegt het volgende over deze schijf, we citeren: ''Given the confessional nature of Felixity's lyrics, it was important to create a dramatic soundscape; a cinematic and lush harmonic bed on top of which her wonderful voice could sit and her stories' meanings be amplified. I have shapeshifted the feel of the songs throughout the record so it feels like the emotional journey that the lyrics portray. All quite conceptual really, but always keeping it uncluttered, funky, simple, and the groove deep."
Dat komt al tot uiting bij de eerste song “Breating”. De stem van Felixity klinkt adembenemend mooi, breekbaar en broos. Maar ze straalt ook een kracht uit waardoor ze alle stormen kan doorstaan. Iets dat we ook terugvonden bij de helaas te vroeg overleden Amy Winehouse. Die soulvolle stem, gedrenkt in een weemoedige omkadering die je een krop in de keel bezorgt, doet je zweven over de dansvloer. Want dat is nog het meest opmerkelijke, ondanks die melancholische aankleding is dit best een dansbaar schijfje geworden.
Uiteraard is alles gebouwd rond  die warme stem van Felixity zelf, maar de instrumentale omkadering werkt eveneens aanstekelijk op die dansspieren.  Dat blijkt ook de rode draad op “The bad guy”, “On My Knees”, “Vanilla” en “Crazii”. Songs met zoveel emotie gebracht die je tot tranen toe bedwongen en je zacht laten meevoeren naar de wondermooie wereld die Felixity je aanbiedt.
Deze bijzondere artieste verstaat de kunst je ademloos achter te laten in de hoek van de kamer; ze voegt er opzwepende muziek aan toe, wxaardoor je niet kan stilzitten. Ook al gaat de hele schijf diezelfde lijn uit, bij elke song opnieuw geraak je ontroerd door inderdaad die bijzonder dramatische soundscapes, die lekker aan je ribben blijven kleven.
Geen enkele speld valt er tussen te krijgen. Het extra mooie aan deze plaat is dat je een artieste hoort, die zowel doorsnee popliefhebber als die van soul kunnen aanspreken. Een zeer ruim publiek dus.
Net zoals Amy dat kon door haar bijzondere stem en uitstraling, stapt Felixity in de voetsporen daarvan en ontroert over de hele lijn, terwijl je zweeft over de dansvloer van het leven, omgeven door walmen van intense melancholie.
De bijhorende Radio-Edit van enkele songs voegen wellicht niet zoveel toe aan het origineel, maar laten horen dat deze talentvolle, ambitieuze artieste van zeer veel markten thuis is. Wat ons doet uitzien naar meer.
Nu, we hebben goed nieuws. Volgens we vernamen is Felixity al bezig aan een opvolger van deze schijf.
Door deze corona crisis vallen concerten in het water, maar we moeten deze artieste nin de toekomst in de gaten houden. Want op basis van dit sprankelend debuut, voorspellen we deze soulvolle pop prinses namelijk een meer dan gouden toekomst.

Tracklist: Breathing 03:47 - The bad guy 02:45 - On My Knees 03:48 - Vanilla 03:19 - Crazii 03:45 - You-Me 03:55 - Mr Brave 04:28 - Twisted Love 03:44 - lazy boi 03:09 - Seize 03:42 - Twiste Love (radio edit) 03:44 - You-Me (Radio Edit) 03:55 - You-Me (Oberkon Remix ) 04:09

Devil’s Bargain - We hebben het zelf moeilijk om onze muziek in een hokje te steken, we worden immers door zoveel zaken beïnvloed. De gemene deler is toch gewoon Heavy metal hoor

Devil's Bargain is een heavy metal band uit het Waasland. De band brengt sinds 2013 Heavy metal in zijn meest pure vorm, met een power maar ook een  - naar onze mening - duister kantje. In 2018 kwam hun debuut 'Deal With the devil' op de markt, en nu volgt er een opvolger 'Visions'. Release shows vallen in het water door deze corona crisis, maar we vonden dit een mooie gelegenheid om de band wat prangende vragen voor te schotelen. Over het nieuwe album, over de toekomst en het verleden. Dirk Poppe stond ons te woord. Al was het wegens diezelfde corona via e-mail.

Een standaard vraag, maar voor wie jullie niet kennen. Wie zijn Devil's Bargain?
Devil’s Bargain is een vijfkoppige heavy metal band uit het Waasland. We repeteren namelijk in Sint-Niklaas. Op vlak van  origine ,leeftijd en muziekvoorkeur is er een mooie diversiteit in de band: 2 van de 5 leden zijn van Zuid-Amerikaanse origine, de jongste telg is 27, de oudste rot is 50.  Blues, Progrock, Doom, Thrash, Melodic Deathmetal, .. onze persoonlijke  muziekstijlen liggen echt wel ver uiteen.  Dat alles zorgt voor extra uitdagingen maar we vinden dat net op muzikaal en menselijk vlak een meerwaarde . Gelukkig hebben we ook zaken gemeen, we respecteren elkaar enorm en we zijn allemaal ook geïnspireerd door de klassieke heavy metal bands zoals Iron Maiden, Judas Priest, Helloween, Iced Earth , Accept.

Om even terug te keren in de tijd. De band is opgericht in 2013 maar de eerste schijf - 'Deal with the Devil' kwam pas in 2018 op de markt? Waarom heeft het zo lang geduurd
Devil's Bargain werd inderdaad in 2013 opgericht door gitarist Jurgen Van Poppel, bassist Dirk Poppe en drummer Nico Laureys. Hoewel we allen meer dan 20 jaar ervaring hadden, duurde het enige tijd om de juiste muzikanten te vinden. Na wat ledenwissels ontstond er in 2016 een eerste vaste vorm met Davy Bruggeman achter de microfoon. De songs voor ons debuut ‘Deal with the Devil’ werden samen geschreven maar we vonden allen dat ze meer kracht en harmonics konden gebruiken. Dus Manu Van Poeck kwam als 2^e gitarist bij de band en in 2017 namen we 7 nummers op in de studio.

Hoe werd dat debuut ontvangen, Heeft het deuren geopend naar concerten of dergelijke?
Eerlijk? Het heeft de metal recensenten niet omver geblazen, maar we hebben er veel uit geleerd. Bij de opvolger ‘Visions’ zijn we oa veel meer aandacht gaan besteden aan sound en productie. Met ‘Deal with the Devil’ hebben we wel getoond dat we de capaciteit in huis hebben om goede heavy metal songs te schrijven. Luister maar eens naar “We rule the night” of “Out of my mind”. Dat heeft gelukkig wel wat deuren geopend en er zijn toch enkele optredens uit gevolgd in Vlaanderen. We zijn ook opgepikt door Music Record France wat ons ook een beetje internationale aandacht heeft opgebracht. Niet de grootse dingen, maar wel leuk dat uw muziek in een Franse, Italiaanse of een Schotse radioshow wordt opgenomen.

Op 9 mei komt de schijf 'Visions' op de markt. Wat zijn de persoonlijke verwachtingen?
In 2018 verlieten Davy en Manu om persoonlijke redenen de band. Met de komst van Juan Carlos Galdos op gitaar en Arthur Melchior Pagliarini op zang kwam er tevens een boost in onze muzikale inspiratie. Nieuw bloed, nieuwe songs, een andere studio en een andere producer hebben in ons opzicht er voor gezorgd dat we een betere plaat hebben opgenomen. Wij zijn alvast zeer tevreden met het resultaat en we hopen dat de luisteraar dat ook zal zijn. Onze persoonlijke verwachtingen is dan ook dat we met ‘Visions’ een grotere naambekendheid krijgen in de Benelux, en wie weet wel in Europa, met een reeks toffe optredens tot gevolg.

Bij een eerste luisterbeurt valt vooral op een pure heavy metal geluid, met een donker kantje. Hoe zou je zelf uw muziek omschrijven?
Awel ja, Heavy metal met een duister kantje, maar ook met een powerkantje… We hebben het zelf moeilijk om onze muziek in een hokje te steken, we worden immers door zoveel zaken beïnvloed. De gemene deler is toch gewoon Heavy metal hoor.

'Visions' bevat ook een onderliggende boodschap lees ik in de biografie. Ik citeer even de Engelstalige versie:'' ‘Visions’ is a heavy metal album that could not have come at a more accurate moment. It was written as a compilation of visions about how we would feel and behave right before the end of the world. Each of the songs reflects a different version of reality, both externally and internally. They reflect different aspects of the human condition and of our relations with one another. It was conceived months before the current pandemic hit the world, which gives it much stronger ties to reality. It is almost as if we had predicted it..."
Vertel er gerust wat meer over
We filosoferen graag als we geen muziek maken. Zo hadden we bij het schrijven van de songs allen het gevoel dat we toch niet goed bezig zijn op deze aardkloot. Iedereen een beetje vanuit een andere invalshoek (milieu, oorlog, politiek, menselijkheid, relatie, …), maar wel met een gemeenschappelijk gevoel: als de dingen niet veranderen gaat het hier niet goed aflopen. En voila, het thema was geboren al had niemand verwacht dat we in een immense pandemie gingen terechtkomen. Helaas passen verschillende songs ook in het Covid-19 verhaal met als sprekende titels: “Endless fight”, “No Return”, “Signs of the Times”

Ik vind ook dat er veel opgekropte emoties, een beetje woede zelfs naar boven komt. Heb ik het mis? Wat is jullie mening hierover?
Dat heb je goed gehoord! We menen het ook. We zijn wel best boos dat de zaken zo moeten lopen in de wereld. Niet dat we ons als activisten willen opwerpen, maar we zijn als zo veel mensen toch behoorlijk ontgoocheld in vele zaken. Muziek is nu eenmaal onze uitlaatklep.

De hoes van deze schijf, die trouwens smeekt om op vinyl uitgebracht te worden, is prachtig. Wie heeft dit kunstwerk gemaakt? Vanwaar komt het idee?
Dank u wel. Alle credits voor Ivo De Wispelaere @ kreativosaurus.be. We hebben voor de eerste CD ook met Ivo samengewerkt. Na het lezen van de teksten en beluisteren van de muziek had Ivo een aantal voorstellen. We zochten iets in de sfeer van blindheid, dood, zondebokken. We hebben niet lang getwijfeld. De schijnbare eenvoud van de hoes sprak ons onmiddellijk aan.

Zijn er trouwens plannen om deze plaat uit te brengen op vinyl?
Momenteel niet maar je bent niet de eerste die hier naar vraagt. We gaan daar toch eens moeten over nadenken.

Dit brengt me op een volgende vraag, denk je als band of artiest het in deze tijden van streaming eigenlijk nog interessant is om iets op schijf uit te brengen en waarom?
Fysieke cd’s verkopen nog een beetje in de metalwereld. Het wordt dikwijls als vorm van steun verkocht aan kennissen of op concerten; ipv een steunkaart koop je een cd. Metalheads steunen elkaar, en dat is toch bijzonder. Maar het is voornamelijk nog steeds een goede vorm van promomateriaal, een CD afgeven werkt nog steeds.

Door die corona crisis vallen veel plannen in het water. Welke plannen?
We hadden op 9 mei een releaseshow gepland  en de promo laten opbouwen naar dat moment. Er stonden ook enkele optreden op het programma in mei. Alles valt weg uiteraard of wordt verplaatst naar het najaar of volgend jaar. Optredens zijn uiteraard een onmisbare schakel in de promotie, maar we moeten zoals iedereen de zaken nemen zoals ze komen.

Hoe ga je als band (maar ook als mens) eigenlijk om met zo een crisis?
We hebben sinds de crisis niet meer gerepeteerd en dat missen we enorm. Online repeteren hebben we nog niet uitgeprobeerd, geen idee of dat gaat werken. We repeteren momenteel ieder individueel thuis. Persoonlijk vind ik dat best eenzaam, ik geniet van samenkomen.  Wanneer we terug kunnen samenkomen is onduidelijk, zoals vele dingen in de wereld nu.

Zijn er eventuele mogelijkheden via live streaming op sociale media? Om de plaat voor te stellen?
We hebben onze tijd gebruikt om een lyrics video te maken voor “Endless Fight” en voor “No Return”. We zijn momenteel ook bezig met het opnemen en monteren van een covid-video van “Sign of the Times”. Wat ons volgend project is, weten we nog niet, maar we zoeken wel iets om het pannetje van ‘Visions’ warm te houden. We zijn creatief genoeg.

Denken jullie dat deze crisis een 'live beleving ' zal veranderen, er duiken nu al concerten op met auto's zoals in Kortijk in juni. Wat is jullie mening?
We hopen dat dergelijke initiatieven niet het nieuwe normaal wordt. Interactie met het publiek maakt net een optreden bijzonder. Het lijkt nog al raar om te reageren op auto’s waar hoogstens een paar armen en benen door de ramen uitsteken. Het zijn leuke initiatieven op zich, maar hopelijk van voorbijgaande aard.

Wat zijn de plannen na de crisis?
We hopen ons album op zo veel mogelijk plaatsen live te kunnen brengen. We zouden graag ook nog een videoclip opnemen om het album te ondersteunen. De crisis maakt plannen nu eenmaal zeer moeilijk, dus laten we de zaken voorlopig op ons afkomen.

En om daar op voort te borduren, wat is de ambitie van deze band. Een soort einddoel dat je absoluut wil bereiken?
Belangrijkste is dat we dingen graag blijven doen. We hebben elk een professioneel leven en muziek  is uiteindelijk een uit de hand gelopen hobby. Uiteraard willen we graag een grotere naambekendheid, meer optredens en daar hebben we gerust wel wat voor over. We zijn allen trots op Devil’s Bargain en dat willen we met zoveel mogelijk mensen delen.

Wellicht goed om weten voor de lezers. In deze tijden kunnen mensen niet terecht op concerten of zo. Waar en hoe kan men merchandiser en dergelijke aankopen? Geef gerust enkele links
We hebben er voor gekozen om ‘Visions’ independent uit te brengen. Hierbij hebben we de gelegenheid genomen om een eigen webshop te maken om onze cd’s en merch aan te bieden. Binnenkort zullen ook de ‘Visions’ T-shirts te koop zijn.
https://devilsbargainshop.myonline.store/
https://www.facebook.com/DevilsBargainBand/

Uiteraard is Visions ook digitaal verkrijgbaar op meeste gangbare kanalen waaronder:
https://open.spotify.com/artist/2pViG5ouIDi11ge3HK3W5k?si=IEYqjqhwQmSlCJzOwhWWSg
https://play.google.com/store/music/album/Devil_s_Bargain_Visions?id=Bk7rhvceyjowcyo27c3uf7bgzhy

Shapeshifted - Cultuur neemt een heel groot deel in van onze maatschappij. Het is gewoon schandalig dat die sector tot nu toe eigenlijk uit de boot valt qua tegemoetkomingen

Zittend rondom het kampvuur, of dartelend doorheen het wijde landschap: Shapeshifted klinkt als een dirty old Rock'n'Roll band met een vleugje blues. Muziek die perfect geschikt is voo  genoemde activiteiten, net omdat deze muziek je diezelfde voldoening geeft. De band zag het levenslicht in 2011. Sinds 2016 is het eigenlijk wat stil gebleven rond Shapeshifted. Sinds kort is de originele bezetting  echter weer samen, er zijn plannen voor een nieuwe plaat. En Shapeshifted bracht twee nieuwe singles uit. Het vuur wakkert dus terug aan bij de band, tijd om bezieler van de band Marc Van der Eecken eens enkele prangende vragen te stellen. En meteen te polsen hoe je als muzikant maar ook als mens omgaat met een zo ongeziene crisis zoals we nu meemaken.

Shapeshifted is feitelijk ontstaan in 2011. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Peter (De Bosschere drummer) organiseert al jaren elke eerste donderdag na de Gentse Feesten een tapas avond. Behalve dit jaar wellicht jammer genoeg. Die avond wordt er steeds veel gejamd door een pak muzikanten. We hadden elkaar jaren niet gezien na het opdoeken van onze oude band Loonie. Die avond was ook Jean-Marc (Talloen bassist Loonie) daar en gitarist Pieter Minne die ik eerlijk gezegd niet kende. We hebben daar met ons vieren wat gejamd en het klikte zo goed dat we besloten samen eens te repeteren. En van het één kwam het ander. Er was van het eerste moment een magie tussen ons die je als muzikant zelden vindt.

Het interessante aan Shapeshifted is die perfecte match tussen blues en pure rock-'n-roll. Wat is uw mening hierover?
Die perfecte match komt er volgens mij door gezamenlijke maar ook door verschillende muzieksmaken. Zij zijn bijvoorbeeld zot van groepen als Iron Maiden, Motorhead, Led Zeppelin … en ik dan vooral van de Stones, Iggy Pop, Lou Reed. Die verschillende smaken overlappen elkaar waardoor je bijna automatisch aan een mix van rock en blues komt omdat veel van die bands daar wel ergens hun roots vinden. Bovendien speelden / spelen  alle bandleden bij heel uiteenlopende bands. Om er een paar te noemen … An Pierlé, Red Zebra, Derek & the Dirt, Southern Voodoo, Needle & the Pain Reaction, Guy Swinnen Band …

Mijn eerste kennismaking met Shapeshifted was via 'Old Nick's Fire' in 2014. Ik schreef daar toen over: ''Rock'n'Roll is anno 2014 nog steeds niet dood, dat bewijst Shapeshifted hier ten volle''. Hoe werd deze plaat in het algemeen ontvangen? En heeft het toen deuren geopend wat optredens en bekendheid betreft?
‘Old Nick’s Fire’ was onze tweede cd. Onze eerste ‘Shapeshifter’ was al goed ontvangen in Wallonie dankzij RTBF Classic 21. Door de vrij grote airplay op die zender kwamen de optredens in het Waalse landsgedeelte vlot binnen. We hebben drie live sessies gedaan voor Classic 21. O.a. een integraal live optreden van de cd voorstelling ‘Old Nick’s Fire’ vanuit Le Montmartre in Brussel. Magnifieke club trouwens. In Wallonie hadden we dan al gauw een vrij grote fanbase.

In 2015 had ik ook een interview met jullie en stelde de vraag: ''Wat zijn de vergaande plannen van Shapeshifted? Sportpaleizen uitverkopen, of toch gewoon in alle bescheidenheid aan de weg verder timmeren?"
Sportpaleizen uitverkopen is niet gelukt, maar jullie hebben wel bijvoorbeeld in Italië gespeeld in die periode. Hoe waren de reacties toen?
Sportpaleizen was niet echt de bedoeling ;-) De eerste single uit de tweede cd “If you got a problem (Spit it out)” werd in Italie enorm goed ontvangen. We hebben 3 maanden in de top 20 gestaan van Virgin Radio, in Italie een heel populaire radiozender. Hoogste notering was nr.9 en in het jaaroverzicht van 2014 van Rolling Stone Magazine Italy ? stonden we eveneens op nr. 9. Vandaar dat we in Italie ook een redelijke fanbase hebben.
We krijgen tot vandaag nog steeds aanvragen binnen om te touren daar maar het is niet eenvoudig. We blijven echter optimistisch dat het er nog van komt. In 2015 hebben we één festival gedaan in Ostuni in Puglia.

Je vertelde me ook: ''Nee, zonder zever, we willen wel graag de ‘betere club’  doen … AB club, 4AD … en meer festivals. Graag nog eens Acosse, More Blues, Peer, Roots&Roses …'' Zijn jullie, denk je, min of meer in die opzet geslaagd? Of hebben jullie die ambitie wat moeten bijstellen?
Die ambitie hebben we nog steeds maar het is er de laatste jaren niet makkelijker op geworden voor veel bands. Decibel normen, kleinere budgetten … En nu die corona crisis … Airplay blijft een belangrijke factor naast een stevige live reputatie natuurlijk. Die live reputatie hebben we al, airplay, vooral in Vlaanderen dan is moeilijker. Ik begrijp nog altijd niet waarom “Spit it out” het zo goed deed in Wallonie en Italie en hier bij ons NUL. Zonder te willen boffen… ik denk niet dat veel ‘Vlaamse’ bands kunnen zeggen dat ze in Italie een (weliswaar bescheiden) hit hadden. We hebben alles geprobeerd om het hier onder de aandacht te brengen maar niemand was geïnteresseerd. StuBru  en radio 1 geven toch vooral de voorkeur aan jonge bands. In de muziekwereld ben je vanaf je dertigste al ‘oud’. De jonge generatie moet kansen krijgen, absoluut, maar het is niet omdat je als muzikant al wat ouder bent dat je een publiek niet meer in beweging kan brengen. Kijk naar de Stones … ruim bejaard maar nog jong van hart ;-) En ons publiek is altijd al een gezonde mengeling geweest van jong en wat minder jong.

Mijn tweede bespreking was 'Happy Disease', weer zo een pareltje. Hoe waren de algemene reacties daarop?
Heel beperkt. Het was een EP die ik opnam ism Nick Jury. Ik vond de nummers goed maar de energie ontbrak. Ook en vooral live. Het was de eerste opname na de split van de originele bezetting begin 2015.  Het was niet de beste periode van Shapeshifted eerlijk gezegd.

Sinds 2016 is het eigenlijk redelijk stil gebleven rond de band, of is me iets ontgaan?
Jullie hebben ook veel personeelswissels gehad. Hoe ben je als band omgegaan met zoveel veranderingen. Nu verneem ik via facebook dat de originele bezetting terug is samen gekomen? Vertel er gerust wat meer over
Zoals gezegd splitte de originele line up in 2015. Om diverse redenen. Het is niet makkelijk geweest sindsdien. Ikzelf ben blijven verder doen met diverse bezettingen waarvan die van de laatste twee jaar best meeviel. Ik begon er weer plezier aan te beleven en de bandleden kwamen goed overeen. Maar … ze speelden allemaal in vrij veel bands, sommigen trouwden en kregen hun eerste kleine … We kwamen amper toe aan één repetitie per maand. Bovendien waren de ambities te verschillend. Ik zal zolang ik muziek speel, ambitieus blijven, jong of niet. En ik ben niet te fier om toe te geven dat ik de originele line up ondanks alles bleef missen. Ik heb al mijn moed samen geraapt en hen gecontacteerd met het voorstel om opnieuw te beginnen. Tot mijn groot plezier waren ze akkoord om nog eens samen te repeteren. We hebben niet gepraat, we spraken af voor een repetitie en vanaf de eerste noot was die magie er weer waarover ik het al had. Vijf jaar elkaar niet gezien, op een niet zo leuke manier gesplit en dan … Die energie die ons van in het begin zo typeerde , was er onmiddellijk terug. Sindsdien ben ik weer volop nieuwe nummers aan het schrijven en zijn we bezig met de opnames van onze derde cd. Door de crisis hebben we die echter moeten stilleggen. Voor corona hadden we net een eerste single uit, “Soldier” een cover van Calvin Russell. Ik wou dat nummer absoluut opnemen vanwege de tekst. Je moet maar eens luisteren  … in deze tijd toevallig heel toepasselijk. De tweede single komt er nu aan. De vocals heb ik thuis opgenomen en Peter heeft dan alles thuis afgewerkt. “Sweet Fanny Mae” is een eenvoudig ‘feel good’ nummer waar ik best fier op ben. Je hoort en voelt het  speelplezier van alle vier de bandleden.
Soldier https://youtu.be/k-bvhRS6C_E

Via facebook vernam ik dat jullie bezig zijn (of waren) met de opnames van een derde CD? Valt dat nu in het water? Of wanneer mogen we de release verwachten?
Bijna alle nummers zijn opgenomen. Ik moet de meeste nog inzingen en hier en daar moeten nog wat arrangementen gedaan worden. Maar inderdaad door corona kwam er een serieuze kink in de kabel. Het wordt dus afwachten wanneer de release zal plaats vinden. Maar vermoedelijk zal die derde cd voor het najaar zijn.

Het zijn voor muzikanten (en alles daaromheen) geen gemakkelijke tijden. Ik zie wel veel online initiatieven en filmpjes verschijnen. Ook veel single releases swingen de pan uit. Zit er bij jullie iets aan te komen in die zin?
Zoals gezegd komt de tweede single “Sweet Fanny Mae” eraan. Dat zal heel binnenkort zijn. Sweet Fanny Mae https://youtu.be/URWi_rz48xA

Betreft sociale media, wordt dit niet meer en meer de norm, ook na deze crisis? Live optredens zitten er de komende weken en maanden niet in. Sommige bronnen spreken zelfs tot het voorjaar 2021. Al lijkt me dit zeer pessimistisch
Er zijn allerlei ideeën om dit op te vangen maar ik vrees dat al die mogelijke oplossingen nooit dezelfde ervaring zullen bieden als een ‘normaal’ concert. Voorlopig wordt het de kat uit de boom kijken. Het moet vreselijk zijn als je in deze tijd moet leven van je muziek. Anderzijds … muzikanten zijn creatievellingen en vinden wellicht wel één of andere oplossing. Maar ik vind in ieder geval dat de overheid dringend mag tussenkomen in de culturele sector. Mocht iemand eens berekenen wat het arbeidsmarkt aandeel is van die sector … ik denk dat velen zouden achterover vallen. Muzikanten, techniekers, producers, podiumbouwers, theater- en filmmakers, fotografen …. Noem maar op. Cultuur neemt een héél groot deel in van onze maatschappij. Het is gewoon schandalig dat die sector tot nu toe eigenlijk uit de boot valt qua tegemoetkomingen.

Om daar op voort te borduren, hoe ga je als band maar ook als mens om met deze corona crisis?
Voor mij is het een enorm stresserende tijd. Ik ben bijvoorbeeld echt bang om ziek te worden. Heel die toestand bewijst nog maar eens hoe zwak de mens eigenlijk is. Ik ben  enorm begaan met het klimaat en het milieu. Daardoor volg ik al heel lang alle berichtgeving wat dat betreft. En wat diverse wetenschappers jaren geleden al voorspelden, is nu gebeurd. Hopelijk leren we er allemaal lessen uit. Vooral de politiekers en de grote bedrijven dan. Milieu en gezondheid zijn onlosmakelijk verbonden en moeten op de eerste plaats komen. Wellicht ben ik naïef maar ik hoop dat we kunnen evolueren naar een wereld waarin geld en macht niét doorslaggevend zijn.

Zijn er, als je op alles terugkijkt, dingen die je weten wat je nu weet anders zou aanpakken? Dingen waar je spijt van hebt?
Zonder twijfel … de split na vier jaar Shapeshifted. Toen was het voor mij de juiste beslissing ook al wist ik toen al onmiddellijk dat ik nooit eenzelfde bezetting zou vinden. Maar kijk … we zijn nu zoveel jaar later en we zijn weer bij elkaar. Opnieuw … die magie waarover ik het had is zo uniek. Als je dat hebt in een band kun je bijna alles overwinnen. Bovendien is de verstandhouding nu een stuk beter.

Om af te sluiten. volgend jaar bestaan jullie 10 jaar, zijn daar plannen rond die verjaardag? En wat zijn na tien jaar de verdere ambities?
Dat zou toch wel een vet feestje mogen worden. We hebben het er nog niet over gehad maar dat komt er zeker van.  Jaren geleden speelden we op een privéfeest met verschillende groepen. Er was toen ook een meisjeskoor bij. Tussen de optredens door die avond , hebben we met hen backstage “Can’t always get what you want” van de Stones ingeoefend en een halfuur later live gebracht. Gewoon de max. Ik vind het nog altijd jammer dat daar geen opname van is. Misschien doen we wel zoiets … koortje, hammond, sax …We kennen genoeg goeie muzikanten die we kunnen uitnodigen. Maar een feest moét er zeker komen.

In deze corona tijden is het onmogelijk om op optredens merchandiser of zo te kopen, waar kunnen de lezers online cd's, T-shirts en wat weet ik veel bestellen.  Zet hieronder gerust enkele links

www.shapeshifted.club  hier vind je alle links naar spotify, itunes, deezer …
www.facebook.com/shapeshifted.be
www.open.spotify.com/artist/1rP763wWPVTvlWr1LrQrYK?si=RSa90cfBRZi6XfqXjHOkwg
www.music.apple.com/be/artist/shapeshifted/860585567
www.deezer.com/nl/artist/5798665?app_id=140685
www.amazon.com/s?k=Shapeshifted&i=digital-music&search-type=ss&ref=ntt_srch_drd_B00JRBIXLQ

www.shapeshifterbe.bandcamp.com
www.listen.tidal.com/artist/5557922

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat we dit spoedig eens 'live' mogen doen tussen pot en pint

Causenation - Van de ene dag op de andere zijn we wakker geworden in een andere wereld en het is vooral op sociaal-maatschappelijk vlak dat de veranderingen ingrijpend geweest zijn

Causenation is een EBM project opgericht in  2015. We citeren:''De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.''
Naar aanleiding van het project 'interviews in tijden van Cornona' hadden we en fijn gesprek met Ivan Heylingen, over verleden en toekomstplannen van Causenation, het EBM gebeuren in ons land. En hoe je als muzikant (en band) maar ook als mens omgaat met een crisis waarin we nu leven.

Voor zei die jullie nog niet kennen. Wie is Causenation? Wat was de aanleiding om dit project op te starten?
Causenation bestaat momenteel uit Van Der Goes en mezelf. Van Der Goes komt uit het Gentse en is sinds vorig jaar volwaardig bandlid. De band werd opgericht in Antwerpen. Aanleiding was het idee om terug muziek te maken na een jaar of 20 daar niet meer mee bezig te zijn geweest.
Vijf jaar geleden kocht ik terug een goedkope synthesizer en ben ik stelselmatig begonnen met de bouw van een eigen home studio waar ik tot op heden de Causenation songs produceer. De allereerste demo's waren zeer rudimentair en minimalistisch maar mettertijd en door de aankoop van meer materieel en instrumenten evolueerde de sound van Causenation tot een meer gelayerde stijl met specifieke karakteristieken die zorgvuldig tot stand zijn gekomen met doordachte aankopen mbt hardwaresynths. Het is mede door de klank van bepaalde synthesizers en de hardware effecten dat we nu tot deze sound gekomen zijn maar continu wordt er nagedacht om die sound verder te laten evolueren door nieuwe zaken aan te kopen of uit te proberen. Dat is voor mezelf een zeer uitgekiend en weloverwogen proces daar de budgetten voor dit project niet echt heel groot zijn. Dus telkens er een instrument bijkomt is dat na lang wikken en wegen, veel reviews lezen en bekijken op de sociale media. Ik ben ook niet vies om goede raad te vragen aan, én toe te passen van de oude rotten in het vak.
Mensen zoals Gin Devo (Vomito Negro) en Bill Barsby (Damage Control) zijn van grote invloed geweest in de aankoop van bepaalde instrumenten en de techniciteit die komt kijken bij het opnemen van muziek. Ik ben die mensen eeuwig dankbaar. Zij zijn eigenlijk mede verantwoordelijk voor de evolutie die Causenation heeft doorgaan.

De band werd opgericht in 2015. In jullie muziek grijpen jullie terug naar EBM en aanverwante. Leeft de scene nog? (een wat rare vraag ik weet het, maar op de laatste EBM optredens viel me op dat daar een vooral iets ouder publiek van veertigers tot vijftigers zoals ik op af komt)
Jouw analyse is wel correct. Alhoewel je hier en daar toch wat jonger volk ziet , is het publiek dat naar EBM optredens gaat vooral ouder. Dat zijn meestal mensen die hun jeugd hebben doorgebracht in de jaren '70 en '80. Doordat minder jongeren geïnteresseerd zijn in het electro-underground genre dreigt het een stille dood  te sterven. Eigenlijk is dat aan van alles te wijten. Je had sinds de jaren '90 de opkomst van de hardcore scene die vooral draaide rond dj's in plaats van live artiesten en grote labels zijn daar massaal opgesprongen waarbij de winst belangrijker was dan kwaliteit. Er is toen een "snel geld" mentaliteit ontstaan die andere genres zoals wave, EBM en electro vertrappeld hebben.
De kleinere labels die nog oldscool werk uitbrachten , geraakten daarbij op de achtergrond en ook die mensen durfden het niet langer aan om de nodige investeringen te doen die het EBM genre op de kaart bleven zetten. Het is al heel moeilijk voor kleine labels om brake-even te draaien , laat staan dat ze ettelijke duizenden euro's pompen in een project dat amper het daglicht ziet.
Aan de andere kant heb je het verdwijnen van de kleine lokale radiozenders, de piraatzenders zeg maar. In Antwerpen heb je er nog 1 terwijl er in de jaren '80 tientallen waren. Dat waren dé gloriejaren voor wie actief was in de scene. Toegegeven, in de jaren '80 had je de opkomst van de New Beat en de sound van de Ancienne Belgique maar het waren de piraatzenders die ervoor zorgden dat de nummers van Front 242, Neon Judgement, Absolute Body Control en Klinik de huiskamers binnendrongen.
De legendarische radioshow "Liaisons Dangereuses" van de Antwerpse zender SIS betekende ontzettend veel voor de EBM scene. Ook al was dit programma enkel in een straal van 10 km rond Antwerpen te beluisteren heeft het er wel mee voor gezorgd dat EBM op de wereldmap gezet werd. Elke donderdagavond kwamen mensen van over heel België speciaal met de auto naar Antwerpen om te kunnen luisteren naar dit programma met hun autoradio. Het socio-maatschappelijk aspect dat met "Liaisons Dangereuses" gaande was, dat was nooit eerder gezien en dat zal nooit meer bereikt worden. Jammer.
Er is wel nog wat activiteit rond EBM en dan vooral rond het live gebeuren. Her en der zie je meer en meer kleine evenementen opduiken naast de al grotere festivals zoals BIMFEST en W-Fest. Wie nieuwe bands wil ontdekken die de EBM eer hoog willen houden moet die kleine evenementjes afschuimen. De sfeer is er altijd top en de muziek geweldig. Het is daar waar het hart van de Belgische EBM nog klopt en waar je de nieuwe trendsetters kan spotten.
Waar vroeger EBM en het elektronische muziekgenre meer beleefd werd thuis op de radio, moet je nu echt uit je kot komen alhoewel dat op de dag van vandaag iets moeilijker geworden is.

De teksten van Causenation zijn soms politiek geëngageerd. Wordt bewust voor die opzet gekozen en waarom?
Nee, niet echt. Ik schrijf gewoon over zaken die me op dat moment bezig houden. “Demons Of The Night” (Causenation's laatste single) is een zwaar politiek geladen nummer dat geschreven werd tijdens de regering Michel I en het schaduwpremierschap van Bart De Wever. Dat nummer ben ik beginnen componeren en die tekst is er ook in één ruk uitgekomen waarbij alles, zowel tekstueel als muzikaal perfect op zijn plaats viel. Het beschrijft de huidige maatschappij en hoe de mens voor de gek gehouden wordt.
Voor de rest zijn de nummers vrij autobiografisch en gaan ze over bepaalde periodes die ik heb meegemaakt.
“The Things You Promise” is daar een goed voorbeeld van.

In een interessant interview op Luminous Dash in 2019 werd de vraag gesteld door mijn collega: ''Wat waren de belangrijkste albums in jouw leven'' vind ik een interessant punt eruit springen: 'Liverpool van Frankie Goes To Hollywood is volgens mij de meest ondergewaardeerde plaat."
Ik ben het daar vurig mee eens, ik ben zelf ook enorme fan van Pet Shop Boys en mensen kijken daar raar van op. Vertel gerust iets meer over die invloeden, en het waarom van schipperen tussen harde EBM en de toch meer lichtvoetige Frankie Goes to Hollywood?
Goh...
Zoals zovelen van mijn leeftijd is muziek van sterke invloed geweest in de jaren '80 maar ik was steeds op zoek naar iets dat meer rebelistisch was en dat inging tegen het standvastige establishment. Frankie Goes To Hollywood was voor mij toen een goede catalysator. Je moet weten dat FGTH platen uitbracht in dezelfde periode als de bagger die toen in de charts verscheen waaronder de troep van Stock, Aitken en Waterman. Naast al die herrie had je gelukkig nog andere bands , maar meestal waren dit artiesten die een zeker palmares wisten op te bouwen omdat ze al jaren bezig waren met muziek. Dan spreek ik over Bowie, Queen, Roxy Music...
En daartussen kwamen plots die 4 kerels uit Liverpool die de ene monsterhit na de andere wisten te scoren die allemaal uit hun eerste dubbelaar kwamen ‘Welcome To The Pleasuredome’. Heel die plaat zit ongelooflijk goed in elkaar. Muzikaal en technisch gezien is dat een mijlpaal geweest mede dankzij Trevor Horn uiteraard maar na de laatste single uit die lp was het plots heel stil rond FGTH. Totdat plots “Rage Hard” uitkwam. Een instant hit. Ik herinner mij dat ik zo snel als ik maar kon naar de platenwinkel rende om die 2de langspeler te gaan kopen van mijn zakgeld en toen ik die plaat thuis oplegde was ik aardig verrast vanwege de sound die drastisch veranderd was. Als ‘Welcome’ te boek stond als een commercieel succes zo anders was ‘Liverpool’ met zijn veel directere en experimentele sound. De reden van die gewijzigde sound was omdat het album opgenomen en ingespeeld werd door de band zelf terwijl ‘Welcome’ veel ingespeeld is geweest door sessie muzikanten en door Horn. En je merkte dat. Er is maar 1 hit uit die plaat gekomen maar de hele lp staat bol van parels zoals “Lunar Bay”, “For heaven’s sake” en “Kill The Pain”. Nochthans was ‘Liverpool’ niet echt een succes te noemen qua verkoopcijfers.
Je moet ook weten dat dit alles in een periode plaatsvond waarbij ik totaal geen benul had van wat toen te boek stond als New Wave. Dat kwam iets later doordat ik een cassetje van iemand had gekregen met daarop alle maxi-singles van New Order (van de dubbel-Lp ‘Substance 1987’- nvdr). Dat is voor mij een eye opener geweest en vanaf toen ben ik begonnen met het verzamelen van meer wave gericht werk waarbij Depeche Mode de voorkeur had maar ook Gary Numan. Het was dus vooral de synthsound die me bij die artiesten aansprak. Mijn allereerste ervaring met EBM was toen een toenmalig liefje die in dezelfde klas zat als ik, mij haar Walkman leende en daar zat een cassetje in met de inmiddels legendarische plaat ‘Official Version’ van Front 242. Vanaf die dag veranderde alles en geraakte ik verslingerd aan dat oldscool genre. Maar ik kan daarnaast nog even goed genieten van een “Let’s Dance” van Bowie of van “Alors On Dance” van Stromae.

Je bent eigenlijk al van in de jaren '90 met muziek bezig. Er is ondertussen veel veranderd. Wat is, naast vergaande digitalisering, volgens jou de grootste verandering?
Dat alles betaalbaar werd en meer toegankelijker voor een breder publiek. Nu kan iedereen die een laptop heeft een DAW kopen (Software om muziek te maken en op te nemen) van 99€ en een klein eenvoudig midi-keyboardje en in principe kan je dan al aan de slag. Van thuis uit muziek maken is dus heel laagdrempelig geworden. Je hoeft geen noot te kunnen lezen en geen akkoord te kennen. Alleen je inspiratie is wat je nodig hebt.
Materieel zoals synthesizers, sequencers en drumcomputers maar ook audio-interfaces en mengpanelen zijn goedkoper geworden. Vroeger moest je al snel 120.000 oude Belgische franken uitgeven aan een Yamaha DX7 en dan had je nog geen medium om opnames te maken. Dat moest je ook nog eens apart aanschaffen. Dus vroeger was muziek maken niet voor iedereen weggelegd vanwege de kost die ermee gepaard ging.
Vandaag wel. Nadeel is dat iedereen nu wel muziek maakt, bij wijze van spreken dan, en dat iedereen probeert om zijn muziek aan de man te brengen. Er is dus een overaanbod gekomen waardoor de luisteraar soms het bos tussen de bomen niet meer ziet. De kwaliteit van het aanbod dreigt er ook mee achteruit te gaan en het is heel moeilijk als band om je te onderscheiden van de rest. Dat is ook de reden waarom we met Causenation bewust kiezen voor een meer hardware-achtige aanpak waarbij software zoals virtuele instrumenten en effecten een minder belangrijke rol spelen. Een puur analoog opnameproces streven we niet na alhoewel ik er sterk over denk om een bandopnemer aan te schaffen maar we mikken meer op een hybride setup die continu mee kan evolueren met wat wij voor ogen hebben qua sound.

Om het toch ook over Causenation te hebben. Waren er bepaalde plannen die door die corona crisis in het water zijn gevallen? Zo ja, welke?
Neen, niet echt. Gelukkig voor ons. De Corona crisis is zeer nefast geweest voor al wie met cultuur bezig is en ik ken mensen die hun volledige voorjaar en zomer agenda in het water zagen vallen vanwege de corona maatregelen. Maar aangezien wij geen enkele boeking hebben in deze periode en omdat we volop bezig zijn met opnemen en bewerken van nieuwe nummers , valt de schade bij ons zeer goed mee. We hopen wel in oktober live te kunnen spelen in Wommelgem op een klein festival met oa. Enzo Kreft , dus hopen we dat tegen die tijd kleinere bijeenkomsten terug toegelaten zijn.

De laatste release (denk ik) was de single “Demons Of The Night” Of is er iets me ontgaan? In elke geval, hoe waren de reacties hierop?
Overwegend positief. “Demons” werd zelfs 1 maal op FM geaird in Amerika en regelmatig gespeeld op een Duitse online-zender. Verder werd deze single ook opgenomen in diverse mixclouds waaronder die van Scott Durand uit Engeland.
Vooral de remixen zijn populair dankzij de geweldige versies door First Aid 4 Souls. Het is ons meest gestreamde nummer op Bandcamp en het kreeg ook zeer mooie reviews. We zijn dus zeker op de goede weg.

Zijn er geen mogelijkheden wat sociale media betreft om jullie muziek aan de man te brengen? Maken jullie daar ook gebruik van, en gaan jullie dat eventueel meer doen in de toekomst?
Er is een voorakkoord gesloten met een label en zij zouden dit alles in goede banen leiden voor ons. We kunnen daar verder nog niet over uitweiden maar we zitten wel in het finale proces om meer werk uit te brengen dit jaar als Corona geen roet in het eten gooit tenminste.
Binnen afzienbare tijd gaan we daar verder over communiceren met onze fans maar ik kan nu al zeggen dat die bijzonder blij gaan zijn.

Jullie maken vaak gebruik van het platform bandcamp https://causenationmusic.bandcamp.com/ ;wat zijn de grote voordelen van dit platform tegenover andere als bijvoorbeeld spotify?
Geen idee. Bandcamp was voor ons het meest voor de hand liggende en gemakkelijkste medium om ons werk te releasen. Het is vrij professioneel en goedkoop. Je moet ergens je werk naar buiten kunnen brengen maar nogmaals: we zijn niet de enige die gebruik maken van de eenvoudige wijze van muziek uploaden en verkopen. Duizenden andere mensen doen dit en het is een kwestie van eruit te springen. Bovendien zijn we actief in een niche segment van de elektronische muziek en is het daarom zeer moeilijk om een groot publiek te bereiken.

Hoe ga je als band (maar ook als mens) om met deze uitzonderlijke corona crisis?
Als band is het eigenlijk vrij eenvoudig: je kruipt gewoon in je studio en je neemt nieuw materiaal op. De Corona-crisis is een uitstekende motivator om geïnspireerd te geraken.
Repeteren is uiteraard onmogelijk nu. Dat is wel iets welk we missen. Als dit terug mogelijk is , zal het zeker en vast een blij weerzien zijn tussen mij en Van Der Goes.
Als mens is het iets anders. Aangezien ik in een essentiële sector werk heb ik financieel niet te klagen maar je merkt toch wel dat de situatie anders is. Van de ene dag op de andere zijn we wakker geworden in een andere wereld en het is vooral op sociaal-maatschappelijk vlak dat de veranderingen ingrijpend geweest zijn. Deze crisis toont ook aan dat men de economie voor de mens laat gaan, voor het sociale. We kunnen sneller goeiedag zeggen tegen onze collega's op het werk dan tegen onze ouders en met vrienden afspreken op café is onmogelijk tenzij je afspreekt in de Hema of Colruyt.
Voor mij is de manier waarop de regering omgaat met deze crisis heel duidelijk maar nogmaals, ik prijs mij gelukkig dat ik of niemand uit mijn familie ziek geworden is en dat ik kan blijven werken.

Wat zijn de verdere plannen na deze crisis? Zijn er ook plannen voor nieuwe releases?
Zoals eerder gezegd treden wij op in oktober van dit jaar en is er een voorakkoord met een label.

Zijn er naast Causenation nog andere projecten waar je mee bezig bent, of eventuele plannen daaromtrent?
Ikzelf heb voor Istvan Gazdag een nieuw album van First Aid 4 Souls ingezongen dat later dit jaar zal verschijnen. De eerste single "Stainless Steel Eyes" is reeds verschenen op YouTube en de tweede single is op komst.
Verder ben ik enkel nog maar met Causenation bezig.
Ik heb nog wel een heleboel demo's opgenomen die iets minder in lijn liggen met de stijl van de band maar ik weet nog niet wat ik daarmee ga doen. Ik focus mij nu vooral op de finalisering van de huidige nummers die we hebben opgenomen en op de verdere uitbreiding van de studio.

Is er ook iets als een einddoel dat je u als band of muzikant stelt?
Op een groot podium staan voor een groot publiek zou leuk zijn. Gewoon voor de ervaring en het gevoel alleen al. We hopen ooit  op BIM of W-Fest te kunnen spelen. Dat zou al een mijlpaal zijn. Het is een stappenproces. Ik probeer met Van Der Goes alles een beetje strategisch aan te pakken waarop alles stelselmatig maar op het juiste moment ontplooid wordt. Maar het is hard werken. Als mensen zich amuseren op café of restaurant of naar een festival gaan zitten wij in de studio te knokken aan het volgende nummer. Zonder dedicatie geraak je er niet. Je moet je veel ontzeggen. Al mijn vrije tijd kruipt in dit project maar ik ben er wel van overtuigd dat deze manier van werken zijn vruchten zal afwerpen.

Op welke wijze kunnen de lezers merchandiser en dergelijk aankopen, nu dit niet meer kan via live concerten? zet hieronder gerust enkele links
Volg ons op onze facebook pagina en luister of koop onze muziek aan via ons Bandcamp account. Verdere Merch hebben we nog niet. Geduld...

RIAH - As well as countless other bands we're feeling the urge to grab the instrument and play, in first place for ourself and our well-being, so when we'll return on stage we can give our hundred percent for our fans!


De uit Italië afkomstige postrockband RIAH werd opgericht in 2015. De band combineert het zwaardere post metal met dromerige sferen, die je vaak terugvindt in pure postrock.
In 2018 begon de band aan het debuut 'Autumnalia' te werken. Riah zegt er het volgende over: "Our music starts with the idea that Autumn is not the ghost of death that crawls on summer's path, but it's the very chance to re-start, to die and to rise as a new being, a new spirit, a new mind.” en ook '' a mixture of beauty and brutality".
Dit debuut kwam in 2019 op de markt. De recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76175-autumnalia.html  
Italië is heel hard getroffen door deze corona crisis. We vroegen ons af hoe een band als RIAH daarmee omgaat, welke plannen in het water vielen, wat de plannen zijn voor na de crisis.
De band had vooral deze belangrijke boodschap: '' I'd like to tell to the whole audience to continue to support your favorite bands, in particular during this hard times that we  are all having; we all do what we do for and with passion, to see and feel you all under the stage having a good times. We do our best, all of us, to bring you music and experiences but without your support this cannot last forever, so please be the wanderful fans you have always been and let us feel your support!"

Het volledige interview met RIAH
Riah was formed in 2015. The band combines the heavier post metal with dreamy atmospheres, which you often find in pure post-rock. In 2018, the band started working on their debut 'Autumnalia'. How did it all start?
"At the beginning we were kinda another band, we started as a duo called LAME (which in italian means blades) by the drummer Rocco Catturani and the guitarist Flavio Di Bella, the sound was much more harsh, raw and chaotic, we set the first riffs that formed the bases for the songs, soon the bassist Diego Ruggeri joined the band bringing new ideas that brought the whole project towords way more classy solutions. We changed name and we opened the doors to harmony and atmospherical sensation without loosing the heaviness that charaterise our sound."

Why did it take so long for a debut to hit the market?
"That's because once Diego had joined the band we had to rearrange some songs that we earlier composed as Lame, and I think we re-wrote some parts of some song infinite times before coming to the right structure and sound to record, plus in late 2017 Francesco Begnoni joined the band, so we had to do almost the same thing for a second guitar and a Mellotron in "Il Sogno del Buio"

Usually such bands are compared to great examples. At Riah we also hear a streak of Russian Circles or bands like Cults Of Luna come to mind. What is your opinion on that?
"I think that band like these, as well as ISIS, Pelican, Mogway, Latitudes, *Shells, The Pirate Ship Quintet, Soffocate for Fuck Sake, had a huge influence on us as a team and as individuals, for example Diego knew way better than Flavio and Rocco the Post Metal genre and both of them has started to discover that, the same happened with the two new talented guitarists Andrea Binetti and Michele Verni.
The influence of those bands indeed had a part in the composing work, but also during the production of the album, for the attitude let's say!"

How were the general reactions to that debut?  And has it opened doors to concerts and stuff?
"We can sincerely affirm that we had a good response: we played a lot in Italy, opening for Tides from Nebula, Storm{o}, Dumbsaint, we also took part at a huge festival in Bologna, the Krakatoa IIII together with many talented bands from both Italy and not, we had the graphic designer Francesca Bonci doing some amazing works our our songs. In December we went on tour in Germany with Brüecken, those guys are both great musicians and wonderfull people! Then our name has been on webzines as Impatto Sonoro, eklektik-rock.com, musiczine.net ,MetalItalia, Echoes and Dust, Score A/V, thanks to the, usually pretty good, reviews.

Two years have now passed. How's the band doing now?
"In those 2 years we changed our formation, Francesco left the band after the rehearsal and Andrea and Michele have arrived, since then we got to know each other musically and personally and I think that touring together has played a huge part in this. We already published with a live video a new song called "Epidermide" which had a great response, now we're aiming to a whole new album to valorize the new formation, so I can really say that we're doing pretty good!"

You changed a guitarist and took two in his place. Then you also have a new piece that will have the violin as an additional instrument. So you have 3 guitarists now? Tell me more about this big changes
"Having three guitars is hard, not joking, everyone needs to be heard clearly the frequencies do not have to be overlayed, but it offers huge possibilities in terms of composition, sound and approach at music, plus now we're thinking to add also some electronical pad to the drums as well. "

Italy has been particularly hard hit by this corona crisis. Hopefully everyone in your personal environment is okay?
"It has been a hard hit for everyone, the whole Country has spent almost two months in quarantine, these days we're opening up a little bit, but everything is going to be different from now on I guess, someone was even talking about having drive in concerts. (Just image the mosh pit ahahah).
Luckily neither us nor our relatives got the virus and now we're aching to go back to our normal lives."

I suppose many plans fell through this crisis? How do you deal with that as a band (and personally)?
"I just want you to know that we were supposed to open up for We Lost the Sea, and we also were planning a minitour in Germany with Rise Above Dead  in june. Now almost at the end of the quarantine we amimg forward, during isolation we have worked on some new tracks and above all, we're going to have some guest musicians for those tracks."

The reason for this interview is the release of a new single? and also a future release of a new record? feel free to tell more about it
https://www.youtube.com/watch?v=yQ8gSUU33MM

"Epidermide, before the quarantine, should have been an EP, but considering that now we got almost 5 songs we recently decided to record a whole new full album to valorize both the music and the guest musicians: we're having violinist , saxophonist and much more ..."

When is the new release planned? And what direction will it take in comparison to the debut?
"Due to this situation everything we planned got canceled, so at the moment nothing is on schedule sadly. As soon as possible we'll gather again to begin the recording sessions!
I think that are going to be big differences with the first album, at least in terms of maturity.
Those tracks have been thought and written by five different musicians, Autumnalia has instead a lot of riffs that were born and thought for a duo guitar and drums; I also know that the guest musicians will bring a lot of elegance and characterization to the tracks.
We also are valuing considering to name each song in a way that might tell a story an additional to the music, as we did graphically in Autumalia."

Are there plans to bring the release live at social media or something? How are you going to promote this EP in these difficult times?
"Actually we haven't thought about doing an online realese, we can consider that, but I think we'll wait for the full album to organize a release party."

What are the future plans after this crisis?
"To go back to normality in first place, as well as countless other bands we're feeling the urge to grab the instrument and play, in first place for ourself and our well-being, so when we'll return on stage we can give our hundred percent for our fans!"

Is there also something like a post rock scene in Italy?
"Kinda of: we got a lot of talented musicians and band in Italy, the whole underground scene is rich of genres and ideas that are very focused on an experimental approch to music. This is referred to the whole underground: avangrade like Arto, Nero di Marte, OvO, Bologna Violenta, screamo like Storm{o} (the the whole festival Venezia Hardcore, that is getting bigger and bigger every year), post rock/metal like Postvorta, WOWS , Aikira, Winterdust, Elieen Sol, ourselves of course, then other great band like Cani dei Portici, Lleroy, Turin Horse, Nadsat, Lento and Zu, and I have to cite Krakatoa festival in Bologna, three days of delirious heaviness full of great names.
Here in Italy is really difficult to be a musician, the odds are infinite and often you are never taken seriously, but I think that this peculiarity of whole underground scene has allowed to build bondings that go further the mere genres of the bands, that's why in Italy we have an Underground scene that host bands of any kind."

My last question, how can fans support you? Feel free to put some links where you can buy merchandise and the like
We have a BandCamp for the united states users with our label Fluttery records https://riah-band.bandcamp.com/releases  for the CD in jewel case version, the vinyl version of the album can be bought on Moment of Collapse page https://kollektif.eu/sludgedoom/51828-riah-autumnalia-lp.html  for the european costumers,  the vinyl and the the t shirt (with special bundle) found on this bandcamp
https://riah.bandcamp.com/merch
, but you can also directly write to us on Instagram  @riahband or  Facebook https://www.facebook.com/RiahBand  for the CD in digipack (European version) and the other stuff.

Maybe this conversation about redoing at Dunk! Festival next year? Do you know that festival and that possibility exists
"I Have to admit that Dunk! Festival has always been one of the principal goals of the band, we really hope to be able to take part in sooner or later!"

Are there any important messages to the readers, feel free to post them below?
"I'd like to tell to the whole audience to continue to support your favorite bands, in particular during this hard times that we  are all having; we all do what we do for and with passion, to see and feel you all under the stage having a good times. We do our best, all of us, to bring you music and experiences but without your support this cannot last forever, so please be the wanderful fans you have always been and let us feel your support!"

Filthy Horse - Het mag stilaan stoppen eigenlijk. Ik hunker naar een goede repetitie met de mannen om daarna een lekkere pint samen te drinken


Filthy Horse is een folk band ontstaan in 2018, die de folk elementen verbindt met punk. Beïnvloed door bands als o.a. The Pogues bracht Filthy Horse in 2019 een album uit 'War & Beer'. De band heeft niet stil gezeten, naast podia onveilig maken - tot de corona crisis daar een einde aan maakte - bracht Filthy Horse een single op de markt “The Mirror”. Waaraan ook wij de nodige aandacht schonken.
De recensie kunt u hier eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/ontdekkingen/item/78309-the-mirror-single.html  
Ondertussen zijn er plannen voor een nieuw album, ook al is daar geen haast bij. En stelden we ons de vraag hoe een band, wiens muziek live nog het best tot zijn recht komt, omgaat met zo een crisis waarbij je in uw kot moet blijven? Dit en andere gezapige anekdotes leest u hieronder

Om met de deur in huis te vallen, voor wie u nog niet kent, wie zijn Filthy Horse? Hoe en wanneer is de band ontstaan?
Ik start op mijn vijftiende met het componeren van eigen muziek. De nummers sluiten aan bij toegankelijke punkrock en worden gebracht in verschillende talen. De band heet eerst ‘Different Languages’ maar brengt later onder de naam ‘Naked & Famous’ een eerste CD uit: ‘Crazy People’. Deze jonge band wint o.a. twee rockrally’s en mag voorprogramma’s verzorgen op festivals en concerten van The Scabs, Clouseau, Ann Clark, Gorki en Dog Eat Dog.
Na enkele jaren van muzikaal plezier stopt deze band. Tussentijds ontstaat ook de band ‘Jenny’s Enemy’ samen met Peter Van den Broeck. Deze zet het vorige werk nog even verder. ‘Blauw’ is een nevenproject van mezelf, Peter en Jan Ost. Het is een kleinkunstproject dat twee jaar zal duren. Ik bracht vervolgens onder eigen naam een nieuw Nederlandstalig album ‘Onderhuids’ uit, een verhaal dat op subtiele wijze vertelt over (verloren) vriendschappen in de meest moeilijke tijden. Ook bracht ik onder dezelfde naam nog twee singles uit: “Tears of the sun” en “Roots”. Dit laatste wordt mee opgenomen in het repertoire van een nieuwe band met eigen songs en covers: ‘Filthy 4’. Door drukke persoonlijke agenda’s houdt deze band na een vijftal jaar op te bestaan.
De goesting om songs te blijven maken is echter niet weg. Ik besluit samen met Peter en jongster Dries Verhelst een nieuwe band op te richten die zich voornamelijk richt op eigen songs, aangevuld met enkele bewerkte covers. Het idee om rocknummers met een folkjasje te brengen stamt al van de beginperiode. Ik ben namelijk liefhebber van dit genre, vooral van de band ‘The Pogues’. Deze invloeden zijn dan ook duidelijk merkbaar in het album ‘War & Beer’ dat we  begin 2019 lanceren. Om de nummers de juiste saus mee te geven, wordt eerst violist Mathias Bynens aangetrokken. Die moet helaas omwille van zijn werk naar Munchen verhuizen. Zijn plaats wordt ingenomen door de even sympathieke Yves De Waele, bekend van Sons of Sirius. Het gezelschap wordt zelfs internationaal wanneer de geweldige Nederlandse accordeonist Wouter ‘Little boy’ Verhelst aansluit. Deze laatste speelt en verzorgt ook de vocals bij ‘The Blue Clay’ en ‘Little Boy & Nightingale’. De band ‘Filthy Horse’ is geboren! Ilse Van Dooren, bekend als ‘Nightingale’ vervoegt het vijftal om de backing vocals op het album te verzorgen.

Hoewel jullie in het hokje 'folk' worden geduwd is er naar mijn mening veel meer aan de hand. Hoe zou je uw muziek zelf omschrijven?
Toch wel folk met een vrij hoog punk gehalte, maar niet wat iedereen onder ‘punk’ verstaat

Ondertussen zijn er enkele releases geweest, zoals jullie eerste album ‘War & Beer’, met 3 singels in de bel15 hitlijst. Hoe waren de algemene reacties?
Zeer positief! Met zeker tal van optredens waaronder enkele deftige namen als ‘Fonnefeesten’

De plaat is ook terug te vinden op alle streamingdiensten? Geef gerust enkele links
Eigenlijk alle streamingdiensten zoals Spotify, Deezer, yt enz

Heeft die release ook bepaalde deuren geopend wat concerten en zo betreft? Of radio feedback eventueel? Zie vorig antwoord
Momenteel worden wij gespeeld op tal van radiozenders als radio Benelux, Radio Belqique,… maar ook op Duitse en Engelse zenders. De reacties zijn zeker positief, zeker na een live radio optreden. Wij zijn een band die het vooral van het live gebeuren moet hebben. Het is moeilijk voor ons om onze energie, die wij op een podium hebben, in een album te steken. Wij weten dat wij daar nog meer werk in moeten stoppen… Alleszins komen er op het volgende album, waar The Mirror deel van zal uitmaken, enkele bewerkte nrs van het vorige album als extraatje erbovenop! Momenteel werken wij met blazers en banjo erbij, wat op het vorige album niet te horen was.  Maar producers, albums maken, clips opnemen, het kost allemaal heel veel geld. Wij doen het met beperkte middelen en in eigen beheer. Gelukkig hebben we enkele goede lokale vrienden die ons willen sponseren, vaak in ruil voor enkele gratis backstagekaarten.

De band heeft niet stil gezeten, want er was ook de release van een nieuwe single “The Mirror”. Onze recensent schreef er een kort en krachtige recensie over. Hoe waren de algemene reacties op deze single?
De reacties zijn steeds positief. Jammer voor ons dat enkel de nationale radio wat uitblijft. Blijkbaar toch we nog niet goed genoeg… Maar wij weten ook dat het vaak een kwestie van selecteren is uit honderden singels die binnenkomen. Maar wij geven de moed niet op. Voor de crisis waren er al enkele nieuwe singles opgenomen. Die moeten nog worden afgewerkt. Ook staan er nog enkele nieuwe nog niet opgenomen songs in het verschiet die wij normaal zouden gelanceerd hebben op Palletrock (en op onze jaarlijkse ‘open repetitie’ die wij speciaal inrichten voor o.a. buren, fans, enz)

Hij schrijft o.a. ''Het doet wat denken aan het zwalpen van drankorgel Helno bij Les Négresses Vertes en uiteraard aan de onvoorspelbare liveprestaties van Shane McGowan bij The Pogues.'' .Wat is jullie mening hierover?
Helno ken ik persoonlijk minder, Shane des te meer… Het is altijd plezant en een hele eer om in één zin te vergeleken worden met zo’n grote namen. Maar wij zijn The Poques niet, wij zijn Filthy Horse. Ik schrijf vaak vanuit een bepaalde biografie, ook ‘The Mirror’. Over drinken omdat je mensen heel hard mist…

Hij schreef ook: ''De titel van de nieuwe single van de Vlaamse folkrockband Filthy Horse kan je op veel manieren interpreteren.'' Hoe mogen we de titel interpreteren?
Jezelf letterlijk en figuurlijk in de spiegel durven kijken. Toch blijven doorgaan ondanks het gemis. Iedereen weet dat het leven hard kan zijn, zeker als je wat ouder wordt denk ik dan. En dan kan je allerlei kanten op: je bedrinken, uitgaan, je opsluiten, of nog veel erger,… Wat je ook doet, het gemis van die persoon zal blijven, hoogstens slijten… het klinkt allemaal heel vrolijk in het nummer, tot je de laatste strofe hoort. Dan weet je pas waarom de persoon in het nummer altijd zat loopt.

Ondertussen zijn er al plannen voor een nieuw album. Wanneer? Hoe en waar? Vertel ons gerust iets meer hierover
Daar is momenteel geen haast bij, maar ik hoop toch tegen ten laatste 2022. Concreet zijn we nu één voor één de singles aan het lanceren en terwijl aan het opnemen, maar het zal allemaal wat met vertraging zijn.

Ik denk dat jullie muziek nog het best tot zijn recht komt op een podium. Dat valt in corona tijden allemaal in het water. Hoe ga je daarmee om?
Wij zijn idd een echte live band. Gelukkig hebben de grote concerten ons integraal verhuisd naar volgend jaar. Het mag stilaan stoppen eigenlijk. Ik hunker naar een goede repetitie met de mannen om daarna een lekkere pint samen te drinken.

Zijn er eventueel mogelijkheden om dit via live streaming aan te bieden op sociale media?
Wij hebben dit al onderzocht, maar hier kruipt heel veel werk in. Een band met in totaal 11 mensen is niet zo eenvoudig om deze allemaal in de maat te steken zonder dat je elkaar ziet of hoort… wij wachten dus op de eerste repetities en dan zien we wel.

Hoe ga je als mens eigenlijk om met zo een ongeziene crisis (een vraag die ik iedereen stel)?
Het doet toch allemaal wat vreemd aan en vooral kunstmatig. De eerste weken was ik zelf ziek, en dan ben je blij dat je in je bed kan liggen. Ik ben echter niet getest geweest. De dagen gaan als het ware open en toe. Ik verveel mij zeker niet. Ik heb tamelijk veel werk gestopt in online lesgeven, aangezien ik ook leerkracht ben. Blijkbaar heb ik ook een bepaalde druk nodig om songs te schrijven, want in al die weken heb ik er maar eentje gemaakt! Maar de ideeën zijn er… Een full album is bij mij een 10-tal nrs. We zitten al aan de helft, en dan komen er nog eens 2 extraatjes erbij. 12 in totaal dus. Maar nu begin ik toch stilaan het sociale leven behoorlijk te missen. Wij horen elkaar wel via een digitaal cafeetje, maar dat is toch hetzelfde niet als een klinkend glas horen met het gelach van vrienden erbij. Je zou zowaar hun reuk missen, maar dat is er dan ook weer over  Dat ze maar vlug een vaccin vinden…liefst niet op basis van bleekwater.

Wat zijn de verdere plannen voor de band na deze crisis?
Beginnen repeteren, opnames, en hopelijk veel optreden! Al onze tourdata zijn te vinden op www.filthyhorse.be  uiteraard hebben we er al heel veel moeten uitstellen, maar wij proberen zeker niet af te gelasten.

Om daar een beetje op voort te borduren, wat zijn de ambities van de band? Een soort doel ''iets wat je wil bereiken voor..''
Nationale radio is het voornaamste doel want dat heb je toch nodig om de grotere concerten te kunnen geraken. Wij zijn zeker geen band die het doet voor de centen, want dan speel je niet met 11. Wij houden persoonlijk haast niets over. Uiteraard moet het wel iets zijn, wij hebben ook onze onkosten, maar een heus en ferm podium en goede backstage vinden wij even belangrijk!

Om af te sluiten. In deze tijden kan men helaas geen merchandiser of dergelijk van de band aankopen via concerten die jullie geven. Geef gerust enkele links naar online platformen waar onze lezers dat eventueel wel kunnen doen
Ze kunnen altijd zaken aankopen via onze site.

Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we elkaar spoedig 'live' en kunnen dit gesprek face to face over doen
Graag gedaan en u bent bedankt!! Ik zal jullie zeker uitnodigen op onze open repetitie of een optreden. Wanneer, tja…we zien wel… Hou het gezond!
www.filthyhorse.be

Tom Maene - Polderrecords - Wat ik als label wil bereiken is eigenlijk redelijk simpel: ik wil de hele scene en dan vooral de bands zelf, een platform bieden en ondersteunen in hun doelen


Voor de introductie van het DIY label Polderrecords citeren we gemakshalve even te tekst die te lezen staat op de website: 'Independent DIY record label based in Belgium’s swampy polders.'Grown out of necessity and urge to self-release local underground bands - finally emerged in 2018 as a full grown and respected DIY label specialised in Stoner, Doom, Sludge and Rock.'Home to Cowboys & Aliens, MOTSUS, Stonemule, Eyes on the Machine, Atomic Vulture and many more to come.'

Maar feitelijk is Polderrecords veel meer, deze label vormt net als bijvoorbeeld Consouling Sounds, Dunk!records en zoveel andere het hart van wat leeft in de Belgische underground. Sommige van de bands kunnen dankzij een label als Polderrecords uitgroeien tot vaste waarden in datzelfde muzieklandschap, waar je vaak door de bomen het bos niet meer ziet. De man die daarvoor verantwoordelijk is moesten we gewoon een spreekbuis geven binnen dit project 'Interviews in tijden van Corona'. Net om die passie die hij steekt in zijn project, dezelfde passie is waardoor muziek leeft in Vlaanderen en ver daarbuiten. Want ook in tijden dat we 'in ons kot moeten blijven' brandt het vuur nog steeds. We hadden dan ook een zeer mooi gesprek, wegens diezelfde crisis via mail, met bezieler van Polderrecords Tom Maene

Voor zij die de label nog niet kennen. Hoe en wanneer is Polderrecords ontstaan? En wat waren voorlopig de diepte (naast deze periode) en top momenten?
Het idee van een label en de naam bestaat eigenlijk al van begin deze eeuw. Toen ik met mijn eerste band een demo opnam, kwam de vraag al snel: hoe gaan we dit op cd zetten? Van het een kwam het ander en mijn eerste 10 releases waren eigenlijk allemaal bands waar ik zelf in speelde. Ik deed alles in de DIY-spirit. CDr’s branden, tot hoesontwerp en distributie. Ook de PR errond deed ik toen al. De naam ‘Polderrecords’ kwam er ook al relatief snel. Eind jaren 90 begin 2000 verdiepte ik mij nogal in de hele ‘Desert-scene’. Door de enorme diversiteit, die je ook hoort op de ‘Desert Sessions’, bleef de term ‘desertrock’ dan ook - voor mij - véél meer hangen dan “stonerrock”. Omdat de bands waar ik toen in speelde ook niet meteen in een hokje te duwen vielen, bedacht ik de term ‘Polderrock’. Naast de link die ik had met ons plaatselijk jeugdhuis - J.O.C. ‘t Scharnier - dat in een ver verleden ook ‘Polderrock festival’ organiseerde, waren alle bands waar ik in speelde ook afkomstig uit de West-Vlaamse polders. De klei en het ongure weer, alsook het ‘saaie’ landschap (wei + koe), sloten nauw aan bij de logge, trage en vuile sounds die we maakten. Een mengeling van stoner, sludge, grunge en rock.
In 2017 - toen ik al eventjes actief was als zelfstandig grafisch vormgever in bijberoep - sprak ik af in een klein cafeetje in Roeselare met de bandleden van Darqo naar aanleiding van hun komende release. Door dat gesprek wist ik dat ik niet alleen iets kon betekenen voor de scene, maar dat ik hier mij ook ongelooflijk mee zou amuseren. In januari 2018 liet ik mijn statuten aanpassen naar dat van een label.
In die twee jaar heb ik eigenlijk nog niet echt een ‘diepte’ moment gekend. Mijn eerste drie releases waren enkel op cd en ik had al snel door dat als ik niet aanwezig was op de shows van de bands zelf (en dus meehielp aan de merch), er geen cd’s verkocht zouden worden. Mijn vierde release was de plaat van Atomic Vulture - mijn eerste vinyl release - en die was er knal op. Met een show in de 4AD (Diksmuide) verkocht de plaat uit in een mum van tijd. Dat gaf mij een enorme boost die mij in staat stelde om Cowboys & Aliens te releasen. Deze release is vast en zeker mijn hoogtepunt te noemen. Een band waar ik al sinds begin jaren 2000 naar op keek, véél live zag en een inspiratie was voor tal van bands. Sindsdien gaat het alleen maar omhoog en wat een hoogtepunt had moeten worden deze zomer met een “POLDERRECORDS”-podium op Alcatraz - wordt helaas uitgesteld door de intussen gekende reden… Maar niet getreurd, we hebben iets speciaals voorzien in de plaats ;)

Er is ondertussen veel veranderd. Wat is de grootste verandering naast de digitalisering die zich doorzet?
Wel, zoals ik al aangaf, verkoop van cd’s blijft verder dalen. Maar misschien is de grootste verandering er momenteel wel aan het aankomen. Nu de bands niet meer live kunnen spelen, zie je overal live-streams passeren en filmpjes van bands die nummers over het internet samen inspelen… Wie weet - gaan we ooit naar een betaalkanaal - en kun je net zoals je naar de voetbal kijkt - naar je favoriet concert kijken. Het zal vast en zeker niet hetzelfde zijn als de real-thing, maar ik kan mij wel inbeelden dat een fan sowieso gaat kijken naar een band die momenteel enkel in een ver land te zien is. Why not?

Ik krijg wel het gevoel dat vinyl terug boomt? Klopt dat bij jullie ook? en heb je daar een verklaring voor
Dat is eigenlijk al een tijdje, maar het klopt wel dat de fans van het hardere genre doorgaans wel meer iets hebben met het fysieke. Het artwork op zo’n groot formaat zien is op zich al leuk en dan de verschillende kleurtjes vinyl, ja het spreekt hen wel aan. Ik denk ook dat er een hele generatie is die het vluchtige van streaming (de ‘background noise’) af en toe ook wel eens beu is en ze dan meer kunnen genieten van eens een plaat op te leggen, waar je nog echt je aandacht moet houden bij het luisteren. Ook het concept van een volledige plaat gaat op die manier niet verloren (t.o.v. streaming).

Om trouwens met de deur in huis te vallen het zijn voor zowel labels als muzikanten en alles daaromheen, barre tijden. Hoe overleef je zoiets?
Ja, wie zal het zeggen. Ik kan mij best inbeelden dat er - net zoals in alle sectoren trouwens - slachtoffers gaan vallen. Er zijn er die zich gaan moeten heruitvinden, maar er zitten er ook een pak tussen die er verstandig mee omspringen. Ik denk dat het vooral voor de bands echt lastig is. We zijn niet allemaal in de luxe om releases te gaan uitstellen, zeker ook omdat er niets zeker is, moet je dan uitstellen naar volgend jaar? Ook qua podiumkansen zal het knokken worden volgend jaar. Alles wordt zoveel mogelijk herboekt van dit jaar naar volgend jaar, waardoor bands die een release in het najaar, of zelfs volgende jaar in het voorjaar, minder podium kansen zullen krijgen, wegens reeds volgeboekt.

In een bericht op facebook liet je me weten dat er een speciale release aankomt met zes bands uit uw stal, vertel daar eens wat meer over?
Ik kan er nog niet zo heel veel over zeggen, maar ik kan wel al verklappen dat we een zéér speciale en gelimiteerde vinyl release gaan doen om toch het een en ander goed te maken dat we dit jaar geen Alcatraz podium hebben ;) Wat ik ook al kan verklappen is dat het artwork van de hand is van dezelfde persoon die alle desertfest posters deed dit jaar en het ziet er zalig uit! Er komt ook een insert in geschreven door de mensen die meehelpen met doomcharts.com
Duid alvast 8/8/2020 aan in de agenda ;)

Welke releases staan er nog op het programma dit jaar? Van welke bands en eventueel wanneer?
Op vrijdag 12 juni releasen we de debuutplaat van VOIDIAN. We losten al een single eind vorig jaar en vorige maand een eerste clip. We zijn volop bezig de plaat aan het persen. Dit is een release waar ik samen met de band al een jaar naar uit kijk, we zien het dan ook absoluut niet zitten om die nog langer uit te stellen. Het moet er gewoon uit komen! Alleen ziet het er helaas naar uit dat dit zonder releaseshow zal zijn. Maar goed, uitstel is geen afstel ;)

Geef wat dat betreft ook enkele tips naar de nabije en verre toekomst
Later dit jaar stond ook een release voor Darqo gepland, maar door de corona crisis, lopen de opnames serieus vertraging. Het is dus nog even afwachten daar. Voor de verre toekomst ben ik trouwens in gesprek met Cowboys & Aliens en Atomic Vulture. Verwacht je maar aan nieuwe nummers en nieuw vinyl! Er komen ook een paar re-presses waar ik helaas nog niets over kan verklappen ;)

Laten we ook even terugkeren in de tijd. Hoe waren de reacties op de releases van vorig jaar en zo? Welke stak er bovenuit?
Ze hadden allemaal iets speciaals en allemaal top ervaringen, maar natuurlijk een dubbele uitverkochte Kelk voor Cowboys & Aliens blijft bij, maar even goed de dubbel releaseshow begin dit jaar in de Kreun, MOTSUS samen met Carneia. Ik probeer altijd te vermijden dat ik moet ‘werken’ als label als ik ook moet optreden, vandaar dat je MOTSUS vaak niet zal aantreffen op een releaseshow, maar deze keer was het dus een dubbele release. Met MOTSUS hebben we véél tijd en energie gestoken om de plaat af te werken. De hoes hebben we helemaal zelf geknutseld en gezeefdrukt, net zoals we dat deden voor onze cd trouwens. Super content met het resultaat! DIY!

Live optredens zijn er voorlopig niet, het is koffiedik kijken wanneer. Maar bestaan er kansen om enkele van je bands via livestream op de sociale media aan het werk te zien?
Ik laat de bands volledig vrij in wat ze willen of kunnen doen, maar een live stream is niet zo evident. Alleen al het feit dat wij niet kunnen repeteren, laat staan dat we beschikken over een eigen studio waar we allemaal nog samen kunnen komen om dit ook nog eens te gaan streamen. Veel drummers beschikken ook niet over hun drumstel bij hen thuis. Ik vind toch ook wel dat de klank zeer belangrijk blijft. Beeld is relatief snel te maken, maar als het geluid sucks - dan vind ik dat je het beter niet doet.

Misschien een algemene vraag, maar is het in tijden van streaming nog interessant om als label platen uit te brengen?
Dat is misschien niet voor elk genre even interessant, maar als band in ons genre is het wel nog steeds belangrijk fysieke merch en releases mee te hebben op shows. Onze optredens worden vaak niet véél betaald, maar als je dan goeie merch en platen mee hebt dan kan je er misschien nog iets aan overhouden. Als label is het inderdaad wat meer risico, vandaar dat ik probeer zoveel mogelijk mee te gaan met de bands op de liveshows. Zij hoeven zich er niets van aan te trekken en doordat ik mij er de hele avond mee bezig hou, verkopen ze meer dan moesten ze enkel na hun optreden wat proberen te verkopen. Een win/win voor beide partijen!
Streaming heeft daar op zich weinig mee te maken. Streaming gebruik ik nog steeds voor PR en om een band te leren kennen. Maar in ons genre koopt men af en toe gelukkig nog wat merch en muziek op de optredens, al is het maar om de band te steunen!

Hoe sta je trouwens tegenover streaming sites als Spotify, sociale media  en dergelijke?
Persoonlijk ben ik meer fan van Bandcamp. Dat is veel meer een social platform dan dat de mensen door hebben. Je volgt mensen en je feed is gevuld met heerlijke muziek die je anders nooit ontdekt had. Spotify gebruik ik ook vaak om nieuwe muziek te leren kennen. Het stelt kleinere bands en labels in staat om via Social Media en streamingdiensten toch in het zicht te geraken van potentiële fans. Super belangrijk dus! Maar wel als tool om je eigen PR te doen, en niet zoals zoveel bands denken, extra centjes te genereren.

Is het voor Belgische bands niet moeilijk om echt mainstream door te breken? En heb je daar persoonlijk een verklaring voor
Ik vind dat het Belgische bands eigenlijk aardig lukt. Meer nog, er zitten een pak straffe Belgische bands tussen, die echt potten aan het breken zijn en die alles behalve mainstream zijn. Ik vind trouwens ook niet dat er weinig Belgische mainstream bands zijn. Elke dag hoor je er wel een dozijn op de mainstream radio. Oké, niet elke band krijgt de kans, en maar goed ook, er zijn dan ook véél Belgische bands hé. De één al beter dan de ander ;)
Kijk, elke band moet dat uitmaken voor zichzelf. Wat zijn je ambities en welk doel heb je voor ogen. Met mijn label is dat niet anders. Ik kies ook bewust niet voor mainstream bands. Net zoals ik geen ambitie heb met MOTSUS om op de mainstream radio te komen. Wij spelen veel liever een dozijn optredens per jaar in het clubcircuit dan dat ene mainstream festival, om dan weer even snel vergeten te worden. Als je doel als band is om mainstream te gaan, ja, bereid je dan maar voor om tegen een pak vaste waardes aan te botsen. Het is hard werken, maar goed, elk jaar komen er toch opnieuw pareltjes naar boven. Blijven gaan zou ik zeggen.

Wat zijn jouw eigenlijke ambities. Wat zou je als label willen bereiken?
Ik zit met nog een pak ideeën hoor, een showcase is er één van, maar ik zou ook graag een ‘Polder Sessions’ maken. Een reeks geïnspireerd op de Desert Sessions. Gewoon wat muziek maken met bevriende muzikanten. Misschien lukt deze hele corona-crisis wel om dit eindelijk eens te verwezenlijken!
Wat ik als label wil bereiken is eigenlijk redelijk simpel: ik wil de hele scene en dan vooral de bands zelf, een platform bieden en ondersteunen in hun doelen. Als label doe ik dat door middel van releasen, maar even goed met PR. Mijn ultieme doel is om een grote prachtige familie aan bands te hebben en dat men later, binnen twintig jaar ofzo, nog kan spreken van, damn dat labeltje daar, had toch wel prachtige releases hé…

Mijn laatste vraag. Waar en hoe kunnen mensen online iets aankopen? Zet hieronder de nodige links
Via mijn eigen website: https://www.polderrecords.be kun je alles terugvinden, kijk zeker ook eens bij mijn distro, ik probeer namelijk ook (hoofdzakelijk Belgische) bands en labels te steunen waar ik veel appreciatie voor heb. Daar kun je je trouwens ook inschrijven op mijn nieuwsbrief. Volg zeker ook https://www.facebook.com/polderrecords en https://www.instagram.com/polderrecords om op de hoogte te blijven.
Op https://polderrecords.bandcamp.com kun je trouwens subscriben voor maar € 5/maand en krijg je alle releases (ook die dat reeds uit zijn) digitaal! Bovenop krijg je nog eens een korting als je fysieke zaken koopt via bandcamp.

Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat binnenkort op een of ander concert eens face to face voeren, al dan niet met een frisse pint in de hand. stay safe!
Bedankt voor dit fijn gesprek, Erik. En hopelijk tot snel aan de toog voor een optreden!

De uit Estland afkomstige alternatieve rockband Sibyl Vane drukte in 2012 zijn stempel op dat alternatieve sound met het debuut 'Love, Holy Water & TV'. Sinds dat debuut heeft de band woelige watertjes doorzwommen en met vallen en opstaan , stand blijven houden. Nu kwam een nieuwe parel uit: ' Duchess' ; aangeboden door een recensent van een bevriende website, vonden we het een goed idee deze band de aandacht te schenken die ze verdienen. Want deze plaat straalt positieve energie uit , die we in deze barre tijden goed kunnen gebruiken.
Een song als “Thousand Words” doet de zon schijnen in je hart, zonder te klef te klinken , gedrenkt in een bad van melancholie. Met een vette knipoog naar stijlen als synthpop en pure popmuziek kan een ruim publiek worden aangesproken.
De bijzonder kleurrijke, aanstekelijke songs als “Go Baby Go” blijven zo mooi aan je ribben kleven dat je de zon ziet schijnen aan het einde van de tunnel. Een overweldigend gelukzalig en intens gevoel daalt over ons neer als we bij “Boy Or A Girl” en “White Trash” ons voelen neervleien in het malse gras , en met de ogen gesloten vertoeven in een gezellige omgeving, omringd door vrienden op een zomerfestival … Festivals die door die coronacrisis niet zullen doorgaan, maar Sibyl Vane brengt de festivals op een zeer aantrekkelijke wijze gewoon naar je huiskamer. Hierbij worden geen heilige huisjes omver gestampt noch geluidsmuren afgebroken; enkel worden harten geraakt door de positieve vibes die de band over jou heen stuurt. En daar kan nooit iets mis mee zijn.
Het enige kleine minpunt wellicht is dat Sibyl Vane over de hele lijn binnen een iets te brave omkadering blijft. Van enige uitspatting of experimenteren is geen sprake. Op zich is dat een beetje jammer. Echter, net door de radiovriendelijke aanpak, is dit ook geen onoverkomelijk probleem. Wie houdt van de betere synthpop of alternatieve popmuziek , waarbij je het niet te ver moet gaan zoeken, zal zeker vallen voor de lekker aanstekelijke en gezapig klinkende songs “Lovely Crimes”, “I Don’t Drive” en de mooie afsluiter “Duchess”.
Sibyl Vane brengt op een zeer aanstekelijke , opwindende wijze de zon in je hart. En doet dit door een potje alternatieve popmuziek te brengen die van begin tot einde lekker aan je ribben kleeft, waardoor stil zitten onmogelijk is.
Bovendien kunnen we in deze tijden wel wat positieve energie gebruiken. En die loeit eveneens door de boxen. Deze 'feel good' plaat doet je, binnen een melancholische omkadering dus , enerzijds zweven door de huiskamer en anderzijds zing je de songs prompt uit volle borst mee. 'Duchess' is dus vooral een plaat die de popliefhebber en de alternatieveling  met elkaar verbindt.
Een aanrader voor een ruimdenkend publiek, dat houdt van lekker uit de bol gaan , zonder het al te ver te gaan zoeken.